အေရးတၾကီး လုိအပ္ေသာ ကံ

အေရးတၾကီး လုိအပ္ေသာ ကုသုိလ္ကံ

စာမိတ္ဆက္
တေန႔က ဇာတ္ကားတစ္ခု ၾကည့္မိတယ္၊ “အႏႈိင္းမဲ့ လိပ္ျပာ” ဆုိတဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ခုပဲ ျဖစ္သည္။ ထုိဇာတ္ကားထဲမွာ ေသခါနီးလူတစ္ေယာက္ ဘ၀ကို နာက်ည္းၿပီး မူးရူးျပီး ေသသြားေသာ္ သူေခါင္းခ်ခဲ့သည့္ အိမ္ေလးမွာပဲ ေမ်ာက္ကေလးတစ္ေကာင္ လာျဖစ္သည့္ ဇာတ္ကားျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ ကံကံ၏အက်ိဳးကို သရုပ္ေဖာ္ေပးေသာ သခၤန္းစာေပးသည့္ ဇာတ္ကားတစ္ကားျဖစ္သည္။ စာေရးသူလဲ ထုိကားကိုၾကည့္ျပီး အာသႏၷကံ (ဘ၀တစ္ခု နိဂုံးခ်ဳပ္ခ်ိန္ကံ)၏ အေရးပါပုံ ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာသည္အတြက္ ေရးျခင္းျဖစ္သည္။

ကံ (ဖန္တီးရွင္)
ဗုဒၶဘာသာအလုိရ ဖန္တီးရွင္ဆုိတာ အျပင္အပ မျမင္ရသည့္ တန္ခုိးရွင္မ်ားကို မဆိုလုိ၊ မိမိျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းကံ ဆုိးကံသည္သာ ဘ၀၏ဖန္တီးရွင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္အတြက္ မိမိသည္သာ ကုိးကြယ္ရာ အားထားရာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေလာကကုိ အလွဆင္သည္မွာလည္း ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ျဖစ္သလုိ ေလာကကို အရုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္သည္မွာလည္း ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ အလွဆင္၊ အက်ည္းတန္ေစတတ္ေသာ မိမိ၏ ေကာင္းကံ မေကာင္းကံတုိ႔သည္ ေလာကၾကီး၏ ဖန္တီးရွင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ကံ၏ဖန္တီးမႈတုိ႔သည္ အလြန္သိမ္ေမြ႔ နက္ရႈိင္းသည္၊ အလြန္က်ယ္ျပန္႔သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ျမတ္ဗုဒၶကုိ ကံ၏ဆန္းၾကယ္မႈကုိ ေတြးေတာ ၾကံဆျခင္း ပင္ပန္းသည္၊ ရူးသြပ္သြားႏုိင္သည္ ဟူ၍လည္း ဆုိထားေသးသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္သာ က်က္စားႏုိင္သည့္ ကံ၏အက်ိဳးေပးမႈကား နက္ရႈိင္းလွသည္။ အလြန္က်ယ္ျပန္႔ နက္ရႈိင္းသည့္ ကံမ်ားစြာထဲက ကံ ၄ မ်ိဳးအေၾကာင္းလည္းပါသည္။ ထို ၄ မ်ိဳးထဲမွ အာသႏၷကံ၏ အေရးပါမႈကားလည္း မွတ္သားစရာျဖစ္လွသည္။
(စာေရးသူ၏ ဆုိက္တြင္ ကံ၏ ဆန္းၾကယ္ပုံမ်ားကို ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းမ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္သည္၊ ရွာေဖြ ေလ့လာႏိုင္ပါသည္)

ကံေလးမ်ိဳး
အဘိဓမၼာတြင္ ကံေလးမ်ိဳး အေၾကာင္းကို ျပထားသည္။ အလြန္ထင္းရွားေသာ ကံအေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ရကား လူအသိမ်ားသိသည့္ ကံအေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။
၁။ ဂရုကံ-ကံတပါးတို႔သည္ မတားျမစ္ႏိုင္သည့္ ႀကီးေလးေသာ ကံ။
၂။ အာသႏၷကံ-ေသခါနီးကာလ၌ ျပဳအပ္ေသာကံႏွင့္ ေအာက္ေမ့အပ္သည့္ ကံ။
၃။ အာစိဏၰကံ-ေန႔စဥ္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေလ့က်င့္အပ္ေသာ ကံ။
၄။ ကဋတၱာကံ-ျပဳဖူးကာမွ်ျဖစ္ေသာ ကံ-ဟူ၍ အက်ိဳးေပးေသာအစဥ္အားျဖင့္ ၄-မ်ိဳးကြဲျပားလ်က္ ရွိေပသည္။

(က) ဂရုကံဟူသည္ ကံတပါးတို႔သည္ မတားျမစ္ႏိုင္သည့္ ႀကီးေလးေသာကံျဖစ္သည္။ ထုိ ဂရုကံတုိ႔သည္ ေကာင္းေသာဘက္တြင္ ကုသိုလ္ကံႏွင့္ မေကာင္းဘက္တြင္ အကုသိုလ္ကံဟူ၍ ၂-မ်ိဳးရွိေပသည္။ အကုသိုလ္ကံအရာ၌ အမိကို သတ္ျခင္း၊ အဖကိ္ု သတ္ျခင္း၊ ရဟႏၲာကို သတ္ျခင္း၊ ဘုရားကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္၊ ေသြးျခည္ဥေအာင္ ျပဳျခင္းႏွင့္ သံဃာကို အသင္းကြဲေအာင္ ျပဳျခင္းဟူေသာ ပဥၥာနႏၲရိယကံ ငါးပါး၊ နိယတမိစၧာဒိ႒ိကံတို႔ ျဖစ္ၾကေပသည္။ ထုိအကုသုိလ္ဟူေသာ ဂရုကံငါးပါး က်ဴးလြန္ထားသူႏွင့္ နိယတမိစၧာဒိ႒ိကံ ၃-ပါး ရွိၾကေသာ သူတို႔သည္ ယခုဘ၀မွ စုတိ (ေသျပီး)သည့္ေနာက္ကာလ ဒုတိယ ဘ၀၌ အပါယ္ငရဲသို႔သာ မုခ် က်ေရာက္ၾကရေပသည္။ မည္သည့္ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔ကမွ တားျမစ္၍ မရေသာေၾကာင့္ ႀကီးေလးေသာ ဂရုကံတို႔ ျဖစ္ၾကေပသည္။

တုိင္းျပည္အာဏာ ေလာဘေဇာျဖင့္ ဖခင္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးကို အက်ဥ္းခ်၊ ညွင္းဆဲ သတ္ခဲ့ေသာ အဇာတသတ္သည္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ေတြ႕၍ အၾကီးအက်ယ္ သာသနာျပဳခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏ကုသုိလ္ကံတုိ႔သည္ သူ၏ အဖကုိသတ္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ ဂရုကံကို မတားဆီးႏုိင္ခဲ့ ငရဲသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ သံဃာ့ရာဇာ အာဏာကို မက္ေမာေသာ ေလာဘေဇာျဖင့္ ဘုရားရွင္ကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ညွင္းပန္းရန္ၾကံစီျခင္း၊ ေျခမေတာ္ အနာတရျဖစ္ေအာင္ ျပဳခဲ့ျခင္း သံဃာအသင္းခြဲျခင္း အကုသုိလ္ကံဂရုကံ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္လည္း အ၀ီစိသုိ႔ပင္ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
ေကာင္းဘက္ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္ကံအရာ၌ မဟဂၢဳတ္(စ်ာန္) ကုသိုလ္ကံတို႔သည္ ဂရုကံမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။ ထိုမဟဂၢဳတ္(စ်ာန္) ကုသိုလ္ကံတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ဒုတိယဘ၀တြင္ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ဧကန္မုခ် ေရာက္ၾကရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ မည္သည့္ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔ကမွ တားျမစ္လို႔ မရေသာေၾကာင့္ ႀကီးေလးေသာ ကုသုိလ္ဆုိင္ရာ ဂရုကံတို႔ ျဖစ္ၾကေပသည္။

(ခ) အာသႏၷကံ ဟူသည္ ေသခါနီးကာလ၌ ျပဳအပ္ေသာကံႏွင့္ ေအာက္ေမ့အပ္ေသာကံ ျဖစ္သည္။ ထုိကံသည္လည္း ကုသိုလ္အာသႏၷကံႏွင့္ အကုသိုလ္အာသႏၷကံဟူ၍ ၂-မ်ိဳးပင္ ရွိေပသည္။ ကုသိုလ္အာသႏၷကံသည္ အျမဲမျပတ္ ျပဳအပ္ေသာ အကုသိုလ္အာစိဏၰကံကိုပင္ ပယ္ျဖတ္၍ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို ေပးႏိုင္ေပသည္။ အကုသိုလ္အာသႏၷကံသည္လည္း အျမဲျပဳအပ္ေသာ ကုသိုလ္အာစိဏၰကံကို ပယ္ျဖတ္၍ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို ေပးႏိုင္ေပသည္။
ႏွစ္ႏွစ္ေသာင္းတုိ႔ပတ္လုံး ရဟန္းတရား အားထုတ္ခဲ့ေသာ ရဟန္းတပါးသည္ ေလွျဖင့္ခရီးၾကြရာမွ မေတာ္တဆ ပိန္းရြက္ကေလးကို လက္ျဖင့္ ကုိင္မိ၍ ေလွ၏ အဟုန္ျဖင့္ ပိန္းရြက္ကေလး ျပတ္သြားသည္။ ၀ိနည္းအရ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ အာပတ္ (အျပစ္) ျဖစ္သည္။ ထုိအျပစ္ကို ရဟန္းတစ္ပါးပါး မရွိသျဖင့္ ေဒသနာၾကားျခင္း၊ အျပစ္၀န္ခံျခင္း၊ အျပစ္ေဆးေၾကာျခင္း အမႈကိုမလုပ္မိခဲ့။ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ ထုိအျပစ္ကေလးကို အမွတ္ရေနသည္၊ ေန႔စဥ္ ရဟန္းတရားအားထုတ္ခဲ့ေသာ အာစိဏၰကံကို ျဖတ္၍ ေသခါနီး အျပစ္ကို အမွတ္ရေသာ အကုသုိလ္အာသႏၷကံေၾကာင့္ ဧရကပတၱနဂါး (တိရစၦာန္) ျဖစ္ရသည္။

မိဖုရားႏွင့္ အိမ္ေမြးေခြး
အလားတူ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္မွာ အမ်ားသိသည့္ ေကာသလမင္းၾကီးကေတာ္ မလႅိကာ အေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ တခါက မလႅိကာ မိဖုရားၾကီးသည္ အိမ္မွာ ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ထားေသာ ေခြးအထီးၾကီးတစ္ေကာင္က ပြတ္သီးကတ္သီး လုပ္ေနသျဖင့္ ထုိေခြး၏ အေတြ႕အထိကို သာယာမိသြားသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ ဖႆ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ပင္ ထုိေခြးၾကီးႏွင့္ မယ္သူေတာ္အလုပ္ အားထုတ္ေနေသာ မိဖုရားၾကီးကို နန္းျပသာဒ္အထက္ကေန ဘုရင္ၾကီးျမင္၍ “အယုတ္မ၊ သင္မုိ႔လုိ႔ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ရက္တယ္”ဟု ၾကိမ္းေမာင္းဆုိေသာအခါ မိဖုရားၾကီးလည္း ၾကံမိၾကံရာ ၾကံ၍ လိမ္ညာစကား ဆုိခဲ့သည္။ “မင္းၾကီး ဒီေနရာကို ၀င္လာသူကို ဒီတံခါးေပါက္ကေန ၾကည့္ရင္ ႏွစ္ေယာက္ထင္ရတယ္”ဟု ဘုရင္ၾကီးကုိ ၀င္ခုိင္းျပီး “အယုတ္ေကာင္၊ သင္မုိ႔ ဒီလုိလုပ္ရက္တယ္” ဟု မိဖုရားၾကီး တဖန္ မုသားစကားကုိ အသိဥာဏ္နည္းရွာေသာ ဘုရင္ၾကီး ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ မိဘုရားၾကီးသည္ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ ထုိျပဳခဲ့ေသာ အမႈေတြကို အမွတ္ရေနသည္၊ ဘုရားရွင္ႏွင့္ေတြ႔၍ သူမတူေအာင္ အသဒိသဒါန ကုသုိလ္ကို အၾကီးအက်ယ္ျပဳခဲ့ေသာ မိဖုရား၊ ေန႔စဥ္ ကုသုိလ္မ်ားကို ျပဳေလ့ရွိေသာ မိဖုရားတစ္ေယာက္ကုိ ေသခါနီးအခ်ိန္ေလး အကုသုိလ္အာသႏၷကံက ထုိအသဒိသဒါန၊ ေန႔စဥ္ျပဳအပ္ေသာ အာစိဏၰကံကုသုိလ္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ငရဲသုိ႔ အေရာက္ပုိ႔သည္။
ထုိဇာတ္လမ္းႏွစ္ပုဒ္အရ ေသခါနီးအခ်ိန္ ကံသည္ အလြန္အေရးၾကီးသည္ကုိေတြ႔ရသည္။ အာသႏၷကံ ေကာင္းဖုိ႔အတြက္ အာစိဏၰကံသည္ လုိအပ္လွသည္။ အျမဲမျပတ္ျပဳအပ္ေသာ အာစိဏၰကံက ေသခါနီးအခ်ိန္ အာသႏၷကံကုိ အေထာက္အပံ့ေပးႏုိင္ေသးသည္။ ေသခါနီး နိမိတ္ေကာင္းရန္၊ သတိေကာင္းရန္၊ အမွတ္ေကာင္းရန္တုိ႔မွာ ေန႔စဥ္ေလ့က်က္အပ္ေသာ ကုသုိလ္ အာစိဏၰကံသည္လည္း အေရးပါလွသည္။ ေသခါနီးအခ်ိန္တြင္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ ကုသုိလ္ကံမ်ားထက္ အနည္းငယ္ေလးမွ် ျပဳအပ္ေသာ အကုသုိလ္ကံကုိ အမွတ္ရတတ္သည္အတြက္ အကုသုိလ္ကံမ်ားကို အနည္းငယ္ေလးမွ် မျပဳမိေအာင္ ေရွာင္ၾကင္ဖုိ႔လုိသည္။

တရားရွိသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားျဖင့္ ေနသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြကို ေန႔စဥ္ အားထုတ္ေနသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို အာစိဏၰကံျဖင့္ က်င့္သုံးေနသူ ဓမၼိကဥပါသကာၾကီးသည္ ေသခါနီးအခ်ိန္အခါ၀ယ္ နိမိတ္ေကာင္းမ်ား ထင္လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ သံဃာေတာ္မ်ားက မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ကို ရြတ္ပြားေပးေနစဥ္ တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္က နတ္ရထားမ်ားျဖင့္ သူ႔ကို လာေခၚသည့္ နိမိတ္မ်ားေပၚလာသည္။ “ခဏေစာင့္ၾကအုန္း ငါတရားနာေနတယ္” ဟု လာေခၚသူ နတ္ရထားမ်ားကို ေျပာသတဲ့။ ေသခါနီးအခ်ိန္ထိ သတိေကာင္းသည္။ စာေရးသူ ၾကားဖူးေသးသည္၊ ဘာသာဋီကာက်မ္းျပဳအေက်ာ္ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ၾကီး လြန္ေတာ္မူခါနီး တစ္ရက္အလုိအထိ သတိေကာင္းသည္၊ “မေသေသးရင္ မနက္ဖန္ စာ ဆက္လက္ပုိ႕ခ်မည္”ဟု ေျပာလုိက္ေသးသည္၊ ေနာက္ေန႔မွာေတာ့ သက္တမ္းကုန္ (အာယုကၡယ) အရ ကုတင္ေပၚမွာ ျပံဳးျပံဳးေလး လြန္ေတာ္မူသြားသတဲ့။ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ေန႔စဥ္ အားထုတ္အပ္ေသာ သီလ သမာဓိ ပညာတည္းဟုေသာ အာစိဏၰကံက ပ်ံလြန္ေတာ္မူခါနီးအခ်ိန္ သူ၏အာသႏၷကံကုိ အားေကာင္းေစသည္။

ဘ၀ကူးေကာင္းလွဖုိ႔ အာသႏၷကံ
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘ၀ေကာင္းတစ္ခု ရဖုိ႔ရန္မွာ ေန႔စဥ္ျဖည့္က်င့္အားထုတ္အပ္ေသာ အာစိဏၰကံ လုိအပ္သလုိ၊ ေသခါနီးအခ်ိန္ အမွတ္ေကာင္း သတိေကာင္းဖုိ႔ရန္မွာလည္း အာသႏၷကံေကာင္းဖုိ႔လုိသည္။ ေသခါနီး သတိေကာင္း အမွတ္ေကာင္း အာသႏၷကံေကာင္းဖုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္၏ ပံ့ပုိးမႈလည္း လုိအပ္သည္။ ေသခါနီး မရဏသႏၱေဇာ အခ်ိန္ေရာက္ေနသူတစ္ေယာက္အတြက္ ဓမၼအသံေပးျခင္းက အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ တခ်ိဳ႕ သားေတြ သမီးေတြ တူ တူမေတြ ေဆြေတြ မ်ိဳးေတြက ေသာကကို မထိန္းႏုိင္ၾကသျဖင့္ ငုိေၾကြးၾကတတ္သည္။ ထုိငုိေၾကြးအသံသည္ ေသခါနီးလူတစ္ေယာက္အတြက္ အာသႏၷကံေကာင္း မျဖစ္ႏုိင္၍ ဘ၀ကူးမေကာင္းလွ။ ဓမၼိကဥပါသကာၾကီး ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ သူ၏ အေဖတူ သားသမီးမ်ားက သံဃာေတာ္မ်ားကို ပင့္ဖိတ္၍ တရားေတာ္ကို နာၾကားေစသည္မွာ အတုယူစရာျဖစ္သည္။

အခ်ိန္မ်ားစြာ အကုသုိလ္ေတြ ဒုစရုိတ္ေတြနဲ႕ ေနခဲ့တဲ့သူကုိပင္ ပတ္၀န္းက်င္က အာသႏၷကံေကာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္သည္။ တခါက ေသာဏမေထရ္၏ ဖခင္မုဆိုးသည္ ရဟန္းႀကီးဘ၀ျဖစ္လာျပီးေနာက္ ကြယ္လြန္ေလာက္သည့္ ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ား ျဖစ္လာေသာအခါ ေခြးမုဆိုးအလုပ္ကို တသက္ပတ္လံုးျပဳခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးေပးျဖစ္သည့္ ေခြးႀကီးမ်ားက သူ႔ကိုကိုက္စားေတာ့မည့္ နိမိတ္မ်ားထင္လာ၍ ေၾကာက္လန္႔ေသာအသံျဖင့္ “ငါ့သား ေသာဏတို႔ ေခြးႀကီးမ်ားကို ေမာင္းထုတ္ေပးၾကပါ”ဟု အေၾကာက္အကန္ ေျပာဆိုသတဲ့။ ထိုအခါ ေသာဏမေထရ္က ဖခင္မုဆိုးရဟန္းႀကီး ငရဲက်ေတာ့မည့္အေရးကို သိေတာ္မူသည္၊ ထုိေဘးကိုကာကြယ္လုိ၍ ေစတီရင္ျပင္ေတာ္၌ ပန္းေတြပူေဇာ္လွဴဒါန္းကာ ဖခင္မုဆိုးရဟန္းႀကီးကို ရွိခိုးပူေဇာ္ေစ၏။ ထို႔ေနာက္ မၾကာမီမွာပင္ နတ္သမီးနိမိတ္ေတြ ထင္လာသည့္အခါ “ေဟ့--ငါ့သား ေသာဏတို႔ ေဘးဖယ္ၾက ဖယ္ၾက သင္တို႔၏ မိခင္ေတြ လာေနျပီ” ဟု ေျပာဆိုရင္း ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားျပီး နတ္ျပည္မွာ သြားျဖစ္၏။

စာေရးသူ ၾကည့္ခဲ့ေသာ “အႏႈိင္းမဲ့ လိပ္ျပာ” ဇာတ္ကားတြင္ ဘ၀ကို နာၾကည္းျပီး အရက္ေသစာျဖင့္ ဘ၀ကို လြမ္းဖုံးခဲ့သည္၊ အမုိက္ေမွာင္ခ်ခဲ့သည္၊ ေမာဟပင္ျဖစ္သည္။ “ေမာဟနဲ႔ေသ တိရစၦာန္ျပည္ မေသြေရာက္တတ္သည္” ဆုိတဲ့အတုိင္း ေမ်ာက္ဘ၀ေရာက္ရသည္။ ထုိဇာတ္ထဲမွာပဲ မွတ္သားစရာ တစ္ခုက “မာနနဲ႔ ေသ အသုရကာယ္ျပည္ မေသြ ေရာက္တတ္သည္”ဟူသတည္း။ အသုရကာယ ပိတၱာျဖစ္တတ္သည္ဟု ဆုိသည္။ စာေရးသူတုိ႔ ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလးမ်ားကား---
၁။ ေလာဘနဲ႕ ေသ ျပိတၱာျပည္ မေသြ ေရာက္တတ္သည္။
၂။ ေဒါသနဲ႔ ေသ ငရဲျပည္ မေသြ ေရာက္တတ္သည္။
၃။ ေမာဟနဲ႔ေသ တိရစၦာန္ျပည္ မေသြေရာက္တတ္သည္။ ဟူ၍ပင္ ျဖစ္သတည္။ အ႒သာလိနီ-ႏွာ-၁၇၂ ကို ကုိးကားျပီး ေဆာင္ပုဒ္ေလး ျဖစ္လာသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေကာင္းကံမ်ား အေလ႔က်င့္ရထားျပီးသူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းကံမ်ားကို အာစိဏၰကံ ျဖစ္သူမ်ားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေသခါနီးအခ်ိန္၀ယ္ သူတုိ႔အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္း ျဖစ္ဖုိ႔လုိသည္။ ပတ္၀န္းက်င္က တရားသံ ဓမၼသံမ်ား ရႏုိင္ပါမွ သူတုိ႔အတြက္ အာသႏၷကံေကာင္းရရွိ၍ ဘ၀ကူးေကာင္းလွပမည္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္မွာလည္း ေဆးရုံကပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာ၀န္ကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္ေလွ်ာ့လုိက္ျပီဆုိရင္ ထုိလူနာအတြက္ ဘ၀ကူးေကာင္းေအာင္ ေၾကးစည္သံေလးေပး၍ တရားသံမ်ား ေပးရမွာ ျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကလဲ ဘ၀ဘ၀ေတြ လွဖုိ႔အတြက္ ေကာင္းကံမ်ားဘက္က အာစိဏၰကံ၊ အာသႏၷကံမ်ားကို ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။

အာသႏၷကံႏွင့္ အာစိဏၰကံတုိ႔ အားျခင္းျပိဳင္ပါက အားရွိေသာ ကံက ေရွးဦးစြာ အက်ိဳးေပးသည္။ အားခ်င္း ညီမွ်ေနပါက အာသႏၷကံက အရင္ အက်ိဳးေပးသည္ဟုလည္း မွတ္သားရသျဖင့္ အာသႏၷကံသည္ ပုိ၍ပုိ၍ အေရးပါေနေတာ့သည္၊ အာသႏၷကံသည္ ဘ၀ဘ၀ေတြ လွဖုိ႔ရန္အတြက္ အေရးတၾကီးလုိအပ္ေနေတာ့သည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၁-၀၁-၂၀၁၃

Posted in: ေဆာင္းပါး