နယူးေဒလီ (အိႏၵိယ) ခရီးသြားမွတ္တမ္း

နယူးေဒလီ (အိႏၵိယ) ခရီးသြားမွတ္တမ္း

စာမိတ္ဆက္
စာေရးသူလဲ ပတ္စပုိ႕ကိစၥျဖင့္ နယူးေဒလီသုိ႔ သြားျဖစ္ခဲ့။ အားလုံးအဆင္ေျပသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ နယူးေဒလီရွိ ျမန္မာသံရုံးက တာ၀န္ရွိသူမ်ားကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။ စစ္သံရုံးက ဒကာ ဦးတုိးသိန္းကုိ ဆက္သြယ္ျပီး ျမန္မာသံရုံးကို သြားႏိုင္ခဲ့သည္၊ လပ္တေလာ တာ၀န္က်ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ကလဲ ခ်က္ခ်င္း အကူညီေပးသည္၊ ေဒလီရဲ့ ပူျပင္းလွတဲ့အခ်ိန္မွာ ထုိအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အေဖ်ာ္ရည္ေအးေအးတစ္ခြက္နဲ႔ ကာယကံေမတၱာေတြေၾကာင့္ အတြင္းပူ အျပင္ပူ အပူႏွစ္၀ ေအးျမသြားေလရဲ့။

ထုံးစံအတုိင္း ေရာက္တတ္ရာရာ မွတ္တမ္းေရးတတ္တဲ့ အက်င့္ရွိသည္အားေလွ်ာ္စြာ ဘုံေဘ+နယူးေဒလီ ခရီးစဥ္မွတ္တမ္းေလး ေရးမိသည္၊ ခရီးသြားမ်ားအတြက္ ရာသီဥတု တည္းခုိစရာ၊ ကား ရထားမ်ားအေၾကာင္း သိထားသင့္စရာေလးေတြ စုစည္းထားသည္။ စာေရးသူတုိ႔ ပတ္စပုိ႔ကိစၥလဲ အဆင္ေျပသျဖင့္ ကတညဴ ကတေ၀ဒီအတြက္လဲ မွတ္တမ္းေရးလုိသည္။

(Red Fort)

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ရဟန္းဘ၀ဆုိတာ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”ဆုိတာရယ္၊ ေမတၱာပုိ႔ျခင္းစတဲ့ ကတညဴ ကတေ၀ဒီျဖင့္ပဲ ကုိယ့္ဒကာ ဒကာမေတြကို ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္ရသည္။

ျမတ္ဗုဒၶ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးက ေန႔စဥ္ သပဒါနိက ဓုတင္ေခၚတဲ့ အိမ္စဥ္မေက်ာ္ဘဲ ဆြမ္းခံအက်င့္ က်င့္ေလ့ရွိသည္၊ ဘာသာကြဲျပားျခင္းမရွိဘဲ၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ မေရြးဘဲ၊ ေလာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေလာင္းသည္ျဖစ္ေစ မစဥ္းစားဘဲ အိမ္တုိင္းမွာ ဆြမ္းရပ္သည္။ ထုိအထဲတြင္ ဘာသာျခားအိမ္ေတြလဲ ပါသည္၊ ထုိဘာသာျခားအိမ္တစ္အိမ္က ေန႔စဥ္ ရသည္လုိက္က “ရဟန္းစုတ္၊ ဂတုံးစုတ္” စသည္ျဖင့္ ဆဲေရး၊ ၾကိမ္းေမာင္းခံျခင္းကိုသာ ရလုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိရဟန္းက သူ၏ အိမ္စဥ္ ဆြမ္းခံအက်င့္တုိင္းပဲ ေနာက္ေန႔လည္း ၾကြျပန္သည္၊ ဒီေန႔ေတာ့ ထုိဘာသာျခားအိမ္က ဘာစိတ္ေကာင္း ၀င္လာသည္ မသိ၊ ေရွးေန႔ရက္ကလုိ မဆဲေတာ့ဘဲ “ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား”ဟု ေျပာသတဲ့၊ ထုိအခါ ရဟန္းေတာ္က “သာဓု သာဓု သာဓု”ဟု ေခၚလုိက္သည့္အခါ ထုိဘာသာျခားအိမ္ရွင္မွာေတာ့ အံ့အားသင့္ေနသည္။

“အရွင္ဘုရားကုိ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါလုိ႕ ေျပာတာ၊ ဘာမွလဲ မေလာင္းလုိက္ဘဲနဲ႕ အရွင္ဘုရားက ဘာလုိ႔ သာဓုေခၚတာလဲ”ဟု ထုိအိမ္ရွင္က ေမးေသာအခါ၊ “ဒကာေတာ္- အရင္ရက္ေတြက ဒကာေတာ္ဆီက ေန႔တုိင္း အဆဲခံရျခင္း၊ ျခိမ္းေျခာက္အခံရျခင္းကိုသာ ရခဲ့တာ၊ ဒီေန႔ေတာ့ အလြန္သိမ္ေမြ႔တဲ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဆုိတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္း ရလုိက္လုိ႕ သာဓုေခၚတာပါ”ဟု ရဟန္းေတာ္က ျပန္ေျပာသတဲ့။

ဘာသာျခားအိမ္ရွင္လဲ “ေအာ္--ၾကည့္စမ္း၊ ဒီရဟန္းေတြ စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးပဲ ရလုိက္တာကို ေက်းဇူးတင္မဆုံးျဖစ္ေနလုိက္တာ၊ တကယ္လုိ႔မ်ား ငါသာ ဆြမ္းဟင္းမ်ား ေလာင္းလွဴလုိက္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေက်းဇူးတင္လုိက္မလဲ”ဟု စိတ္ကူး၀င္လာကာ ေန႔တုိင္း ဆြမ္းေလာင္းေတာ့သည္တဲ့။

စာေရးသူတုိ႔မွာေတာ့ ဒီကေန႔ ျမန္မာသံရုံးက ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကိဳဆုိမႈ ရသည္၊ ရုံးခန္းႏွင့္ ထုိင္ရမည့္ေနရာေတြအတြက္ စီစဥ္ေပးသည္၊ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ သူအတြက္ စိတ္ထဲမွာ ေႏြးေထြးမႈရရွိလွသည္ဟု ခံစားမိသည္၊ သံရုံး၀န္ထမ္းမ်ားကလဲ အဆင္ေျပေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖင့္ ကာယကံေမတၱာ ရရွိသည္။ စာေရးသူတုိ႔အတြက္ ပတ္စပုိ႕ကိစၥ အဆင္မွေျပပါ့မလားဆုိတဲ့ အတြင္းပူ၊ ပူစပ္ ပူၾကပ္ေနတဲ့ ေဒလီျမိဳ႕ အျပင္ပူေတြ ေန႔ခ်င္းျငိမ္းသြားသည္၊ ေအးျမျခင္းမ်ားကိုသာ ရရွိသျဖင့္ ဒိထက္ ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတာေတာင္ ဒီေလာက္ ေကာင္းမည္ မထင္။ စာေရးသူတုိ႔မွာ အထက္က ဘုရားရွင္လက္ထက္က ရဟန္းေတာ္က ေက်းဇူးတင္တာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သံရုံး၀န္ထမ္းမ်ားကို ေက်းဇူးတင္သင့္လုိ႔ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီး တင္ပါသည္။ တစ္ဇြန္းတည္းေသာ ဆြမ္းအတြက္နဲ႔ ေက်းဇူးတရားကို သိ၊ ေက်းဇူးတရားကို ဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ပုဏၰားအုိၾကီးတစ္ေယာက္ကုိ လက္ခံ ရဟန္းျပဳေပးခဲ့သည္။ “တစ္လုပ္စားဖူး သူေက်းဇူး”စကားပုံသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ေက်းဇူးသိျခင္း၊ ဆပ္ျခင္းက ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္၊ ေက်းဇူးတရားဆုိတာ မေမ့ေကာင္းပါ။

(Qutub Minar) 

အိႏၵိယျမိဳ႕ေတာ္မ်ား
စာေရးသူတုိ႔လည္း ေရာက္တဲ့ေန႔မွာပဲ သံရုံး၀န္ထမ္းမ်ား၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ အားလုံး အဆင္ေျပသြားသျဖင့္ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ နယူးေဒလီျမိဳ႕ထဲကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။ အိႏၵိယျပည္ၾကီး၏ အစုိးရရုံးစုိက္ရာျမိဳ႕သည္ နယူးေဒလီျမိဳ႕ျဖစ္သည္၊ စီးပြားေရးႏွင့္ လူဦးေရအထူထပ္ဆုံးျမိဳ႕ေတာ္သည္ ဘုံေဘ (မြမ္ဘုိင္း)ျမိဳ႕ျဖစ္သည္၊ အဲဒီေနာက္မွ ကာလကတၱား၊ ခ်န္ႏုိင္းႏွင့္ ဟုိဒရာဘက္ျမိဳ႕တို႔ ျဖစ္သည္။
ဒီအခ်ိန္ဒီရာသီက မိုးရာသီျဖစ္သည္၊ အိႏၵိယတစ္ျပည္လုံး အပူရွိန္က်ရာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဘုံေဘကေန နယူးေဒလီျမိဳ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာကေန အညာေျမျဖစ္တဲ့ မႏၱေလးကို ေရာက္ရသလုိ ခံစားမိသည္၊ ရာသီဥတု ေျခာက္ေသြ႕သည္၊ မႏၱေလးျမိဳ႔ထက္ ပုိပူပါသည္၊ ဒီလုိခ်ိန္မွာ အဲယားကြန္း၊ သုိ႔မဟုတ္ ကူလာ (cooler) မပါဘဲ ေနလုိ႔မျဖစ္၊ ဒီလုိအခ်ိန္မွာ ဘုံေဘျမိဳ႕မွာ မပူ မေအး၊ ေႏြးေထြးသည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္၊ ေဆာင္းရာသီကဲ့သုိ႔ အလြန္ေနလုိ႔ေကာင္းတဲ့ ရာသီျဖစ္သည္၊ မုိးေတာထဲက လာတဲ့ စာေရးသူတုိ႔အဖုိ႔ နယူးေဒလီမွာ ၾကာၾကာမေနႏုိင္ခဲ့၊ ဘုံေဘကိုပဲ ျပန္ခ်င္ေနသည္။ နယူးေဒလီမွာ ေဆာင္းရာသီေရာက္ျပန္လွ်င္လဲ အပူေပးစက္ (Heater) မပါဘဲ ေနမျဖစ္ေပမဲ့ ဘုံေဘမွာက လြပ္လပ္ေပါ့ပါးစြာေနလုိ႔ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ၾကီးက်ယ္သည္မဟုတ္၊ တကယ္ပင္ ဘုံေဘမွာ ေနဖူးသူသည္ နယူးေဒလီျမိဳ႕ကို ေနႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။

လမ္းတံတားမ်ားႏွင့္ ျမိဳ႔အေနအထား
နယူးေဒလီမွာေတာ့ သစ္ပင္ၾကီးေတြ သိပ္လွသည္၊ ႏုိင္ငံတကာ သံရုံးသြားတဲ့ လမ္းမွာဆုိရင္ မန္က်ည္းပင္တန္း၊ တမာတန္း၊ ခေရပင္တန္း မ်ားျဖင့္ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အညာေျမလုိ လွေနသည္။ ဘုံေဘျမိဳ႕ထဲမွာ ထုိကဲ့သုိ႔ သစ္ပင္မ်ိဳးမရွိ။

အေဆာက္ဦးေတြသည္ ဘုံေဘျမိဳ႕ကဲ့သုိ႔ အျမင့္ မရွိ၊ အမ်ားဆုံး ၅ ထပ္အေဆာက္ဦးမ်ားသာ ျဖစ္သည္၊ တခ်ိဳ႕ေနရာေလာက္သာ ဘုံေဘျမိဳ႕ကဲ့သုိ႔ အျမင့္အေဆာက္ဦးမ်ားေတြ႔ရသည္၊ ရုံးစုိက္ရာ ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္လုိ႔ တုိက္အျမင့္ၾကီးမ်ား ေဆာက္ခြင့္မျပဳဟု ထင္ရသည္၊ ဘုံေဘမွာေတာ့ ျမိဳ႕ထဲ၀င္လုိက္တာနဲ႔ ေနရာတုိင္းမွာ ထပ္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ အေဆာက္ဦးမ်ားေတြ႔ရမည္၊ အေဆာက္ဦး အျမင့္ေတြ မ်ားေသာေၾကာင့္ နယူေဒလီကဲ့သုိ႔ လမ္းေတြမွာ ေကာင္းကင္ရဲ့ အလင္းေရာင္အား မေကာင္း။

နယူးေဒလီျမိဳ႔ေနရာ အမ်ားစုလမ္းေတြသည္ ကတၱရာလမ္းတုိ႔ျဖင့္ ေသေသသပ္သပ္ရွိသည္၊ ေကြ႕ေကာက္၊ လိမ္ပတ္ေနတဲ့ လမ္းတံတားေတြလဲ လွလွပပေတြ႔ရသည္၊ ဘုံေဘျမိဳ႕ေနရာ အမ်ားစုကေတာ့ ကြန္ကရစ္လမ္းမ်ားသာျဖစ္သည္။ လူဦးေရသိပ္သည္းမႈ၊ လမ္းတံတားေတြ ကားၾကပ္မႈတုိ႔သည္ ဘုံေဘျမိဳ႕ေလာက္ မရွိသျဖင့္ ပုိသန္႔သည္ဟု ဆုိရေပမဲ့ ကမၻာ့ အညစ္ပတ္ဆုံး ၁၀ ႏုိင္ငံက ျမိဳ႕ေတာ္ေတြထဲမွာ နယူးေဒလီပါသည္။ အိႏၵိယမွာေတာ့ အသန္႔ရွင္းဆုံးေနရာလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရသည္။

လူေနမႈအဆင့္အတန္း
နယူးေဒလီျမိဳ႕သည္ လူေနမႈအဆင့္အတန္းအရ ဘုံေဘျမိဳ႕ေန လူေနမႈ အဆင့္အတန္းႏွင့္ သိပ္မကြာလွ၊ တကၠသုိလ္တစ္၀ုိက္မွာေတာ့ လူငယ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားက ရုပ္ရည္သန္႔သည္၊ အျဖဴေရာင္ အသားရည္ရွိသူ မ်ားသည္၊ ထုိအေနထားသည္ ဘုံေဘျမိဳ႕ေနသူမ်ားႏွင့္ တူသည္၊ မတူသည္က မ်က္ႏွာေပါက္၊ မ်က္ႏွာေပါက္ အေနထား သိပ္မတူဟု ထင္မိသည္၊ နယူးေဒလီရွိ သူေတြမွာ အျဖဴေရာင္ေတြ မ်ားေပမဲ့ အမ်ားစုက မ်က္ႏွာခြ်န္သည္၊ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္ သိပ္မထြား၊ ဘုံေဘရွိသူမ်ားကေတာ့ မာရတီလူမ်ိဳးမ်ားစု ျဖစ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာအေနအထား ျပည့္သည္၊ အမ်ားစုက ခႏၶာကုိယ္ ထြားၾကိဳင္းသည္။
ရာသီဥတု အေနအထား ကြာျခားသျဖင့္ လူေနမႈပုံစံလဲ မတူလွ၊ အိႏၵိယျပည္၏ အမ်ားဆုံးေနရာေတြသည္ အပူပုိင္းမ်ားျဖစ္သည္၊ အပူပုိင္းေနသူတုိ႔၏ စတုိင္လ္က သိပ္မကြာလွ၊ ျမိဳ႕ေန ေတာေန အဆင့္သာ ကြားျခားၾကမည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘုံေဘျမိဳ႕သည္ အိႏၵိယျပည္၏ သီးျခားႏုိင္ငံတစ္ခု ျဖစ္ေနသလုိ ပုံစံ စတုိင္လ္ကလဲ သီးျခားျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ယဥ္ရထားႏွင့္ ကား
နယူးေဒလီျမိဳ႕မွာ နယူးေဒလီ ဘူတာၾကီးသည္ ၾကီးက်ယ္သည္၊ မႏၱေလးဘူတာၾကီးထက္ ၾကီးေသာ အေဆာက္ဦးအသစ္ရွိသည္၊ စၾကၤံလမ္း ၁၆ ခုထိရွိသည္။ အိႏၵိယ ရထားမ်ားထုံးစံအတုိင္း တစ္စီးကို အတြဲေပါင္း ၃၀ အနဲဆုံးရွိသည္။ စၾကၤံလမ္းအတုိင္း ကုိယ္စီးမည့္ အတြဲေနရာအထိ ေရာက္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး သြားရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အိႏၵိယရထားမ်ားစီးလွ်င္ ၾကိဳတင္သြားရဖုိ႔လုိသည္၊ ျမိဳ႕တုိင္း ေနရာတုိင္းမွာ အထူးသျဖင့္ ဘုံေဘလုိ၊ ေဒလီလုိ ျမိဳ႕ၾကီးေတြမွာ ယာဥ္ေၾကာမ်ား ပိတ္ဆုိ႔မႈေၾကာင့္ ကုိယ္သြားမည့္ေနရာ ၾကိဳတင္အခ်ိန္ပုိ တြက္ယူထားရသည္။ အိႏၵိယျပည္ၾကီး၏ ကုန္းလမ္းပုိ႔ေဆာင္ေရးမွာ ရထားသည္ အေရးပါဆုံးျဖစ္သည္။ အမ်ားစုသည္ တစ္ညအိပ္ခရီးမ်ားအတြက္ ရထားပဲ အစီးမ်ားသည္၊ ရထားလက္မွတ္ျဖတ္ရာမွာလဲ အင္တာနက္ကေန ၀ယ္လုိ႔ရသလုိ၊ ဘူတာမွာ သြားတန္းစီရင္လဲ ရသည္၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္လေလာက္ၾကိဳျပီး လက္မွတ္၀ယ္ထားမွ ရသည္၊ ကပ္၀ယ္လုိ႔ မရ၊ အကယ္၍ ကုိယ္မလုိက္ျဖစ္၍ ထုိခရီးကို ဖ်က္လုိပါက ရထားထြက္ျပီး တစ္နာရီအၾကာထိ လက္မွတ္ ျပန္ေရာင္းလုိ႔ရသည္။ သုိ႔မဟုတ္ တစ္ရက္ၾကိဳ မနက္ပုိင္း Tatkal (တတ္ကယ္လ္) လက္မွတ္၀ယ္လုိ႔ရသည္၊ ထုိလက္မွတ္ကို အင္တာနက္၊ သုိ႔မဟုတ္ ဘူတာ၊ သုိ႔မဟုတ္ ေအးဂ်င့္တုိ႔မွာ ရႏုိင္သည္၊ အင္တာနက္ႏွင့္ ဘူတာကေန ၀ယ္လွ်င္ ပုံမွန္ေစ်း ျဖစ္ေပမဲ့ ေအးဂ်င့္ကေန ၀ယ္လွ်င္ေတာ့ ၀န္ေဆာင္မႈအတြက္ ေပးရသည္၊ ထုိ Tatkal လက္မွတ္သည္ ပုံမွန္လက္မွတ္လုိ ျပန္ေရာင္းမရ။

အိႏၵိယျပည္ၾကီးသည္ အလြန္က်ယ္၀န္းသည္ ျဖစ္ရကား ေနရာအႏွံ႕အျပား လည္ပတ္လုိပါက ရထားစီးတတ္လွ်င္ ပုိသက္သာသည္၊ ပုိအဆင္ေျပသည္၊ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ အိႏၵိယရထားမ်ားသည္ အေ၀းေျပးႏွင့္ ျမိဳ႕တြင္းေျပး ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ အိႏၵိယျပည္ တစ္ျပည္လုံး ရထားလမ္းမ်ားျဖင့္ ကြန္ယတ္ ခ်ိတ္ဆက္ထားသျဖင့္ ေနရာတုိင္းမွာ ရထားရွိသည္။ ျမိဳ႕တြင္းမွာလဲ ၀န္ထမ္း၊ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအားလုံးက ရထားပဲ စီးၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျမိဳ႕တြင္းရထားမ်ားသည္ အလြန္ျပည့္သိပ္ၾကပ္ေနသျဖင့္ ပစၥည္းမ်ားကို ဂရုစုိက္ရပါသည္။ ဘုံေဘမွာေတာ့ ခါးပုိက္ႏွိက္ သိပ္မရွိေပမဲ့ ေဒလီမွာေတာ့ ခါးပုိက္ႏွိက္ ေပါသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ကေတာ့ သီးသန္႔တြဲ စီမံထားသျဖင့္ သိပ္ျပီး တုိးေ၀ွ႔မစီးရ။

အိႏၵိျပည္မွာ ရာဇဓာနီရထားသည္ အထူးရထားဟူ၍ ဆုိသည္၊ ေစ်းလည္း တျခားရထားေတြထြက္ ပုိၾကီးသည္၊ စားစာရာ ၀န္ေဆာင္မႈေကာင္းသျဖင့္ စားစရိတ္သက္သာမည့္အျပင္ အခ်ိန္ပါသက္သာသြားသည္။ စာေရးသူတုိ႔သည္ နယူးေဒလီအသြား ရုိးရုိးအျမန္ရထားနဲ႔ သြားသည္၊ ရူပီး ၁၇၅၀ ေပးရသည္၊ ေအးဂ်င့္ခမပါ၊ ကုိယ့္ဘာသာ ဘူတာသြားျဖတ္သည္။ ဘုံေဘကေန ည ၁၁-၄၅ ထြက္ေသာ ရထားသည္ ၂ ညအိပ္ျပီးမွ ေနာက္ေန႔မနက္ ၆ နာရီေလာက္မွ နယူးေဒလီျမိဳ႕ထဲ၀င္သည္။ နာရီေပါင္း (၂၈) ၾကာသည္။ စားစရာကုိ ထုိရထားက ၀န္ေဆာင္မႈမေပးသျဖင့္ ၂ ရက္စာ စားစရိတ္ကုန္မည္။ အျပန္မွာေတာ့ ရာဇဓာနီ ရထားလက္မွတ္၀ယ္သည္၊ ေအးဂ်င့္ကေန ၀ယ္သျဖင့္ ၀န္ေဆာင္ခ ၃၅၀ရူပီး ေပးရသည္၊ စုစုေပါင္း ထုိရထားခ ၂၅၀၀ ရူပီး နီးပါးက်သည္။ ကုိယ့္ဘာသာ ရထားဘူတာမွာ သြား၀ယ္ရင္ေတာ့ ၃၅၀ ရူပီးသက္သာမည္။ ေရ-ေကာ္ဖီ-အခ်ိဳပြဲ-ညစာ- မနက္စာ စားစရိတ္ကို ၀န္ေဆာင္ေပးသည့္အျပင္ သန္႔ရွင္းမႈလဲရွိသည္။ ညေန ၄-၃၀ ကထြက္လာသည္၊ တစ္ညအိပ္ျပီး ေနာက္ေန႕မနက္ ၈-၃၀ မွာ ဘုံေဘေရာက္သည္၊ နာရီေပါင္း ၁၆ နာရီပဲ ၾကာမည္ဟု လက္မွတ္မွာ ေရးထားသည္။ ၂၈ နာရီနဲ႕ ၁၆ နာရီ အခ်ိန္အရမ္းကြာသြားသည္။ နယူးေဒလီနဲ႕ ဘုံေဘ မုိင္ေပါင္ ၇၀၀ေက်ာ္ ၈၀၀ နီးပါးကို လမ္းခုလပ္ ၄ ဘူတာပဲ ရပ္ခဲ့သည္ အတြက္ အခ်ိန္သက္သာသြားသည္။ ရုိးရုိးအျမန္ရထားမ်ားက ဘူတာေပါင္း ၂၀ နီးပါးေလာက္ရပ္သည္။ ထူးျခားတာ တစ္ခုက ရာဇဓာနီအထူးအျမန္ရထားသည္ အားလုံး ေအစီတြဲေတြပဲ ပါသည္၊ ရုိးရုိးအိပ္စင္မ်ားမပါ။ အိႏၵိယျပည္ အလည္လာသူမ်ားအတြက္ ရထားအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ မွတ္တမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္၊ ဗုဒၶဂယာ ဘုရားဖူးဇုန္ေနရာေလာက္ကုိသာ ေရာက္လုိသူမ်ားအတြက္ေတာ့ မလုိအပ္ပါ။

ဟုိတယ္-တည္းခုိခန္းမ်ား
အိႏၵိယျမိဳ႕ၾကီးေတြမွာ ကမၻာ့အဆင့္မီွ ၾကယ္ငါးပြင့္တုိ႔လုိ ဟုိတယ္ေတြ မ်ားစြာရွိသည္။ ေစ်းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္၊ စာေရးသူလဲ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး အမွီျပဳျပီး ဖုိက္စတား ဟုိတယ္မ်ားလဲ တည္းဖူးသည္၊ ကုိယ့္ဘာသာ ေစ်းေပါေပါ တည္ခုိခန္းမ်ားမွာလဲ အေတြ႕ၾကံဳရွိဖူးသည္။ ဘုံေဘမွာ ဟုိတယ္ဇုန္အေနနဲ႔ ျမိဳ႕ရဲ့ အခ်က္အခ်ာက်သည့္ ပင္လယ္ကမ္းေျခ ေနရာမွာ ဟုိတယ္ေစ်းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္။ စာေရးသူတုိ႔ေကာလိပ္နဲ႔ နီးတဲ့ ေနရာေတြမွာလဲ သာမန္ဟုိတယ္ေတြရွိသည္၊ ေစ်း အလြန္မၾကီးလွ၊ တစ္ည ျမန္မာေငြ က်ပ္ ၅ ေသာင္း၀န္းက်င္ရွိသည္။ ကမ္းေျခက ျမိဳ႕လည္က ဟုိတယ္ေတြကေတာ့ တစ္ခန္း တစ္ည အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀၀ ကေန ၁၀၀၀ (တစ္ေထာင္) ၀န္းက်င္အထိရွိေနသည္။ နယူးေဒလီမွာလဲ ထုိ႔အတူပင္။ စာေရးသူတုိ႔ကေတာ့ ေစ်းအသက္သာဆုံး ေနရာကို ရွာရသည္၊ ထုိေနရာသည္ တိဘက္တန္ေတြ ေနရာျဖစ္သည္။ တိဘက္ေတြအတြက္ ေနရာမွာ တိဘက္ပုိင္တည္းခုိးခန္းမ်ားစြာရွိသည္၊ ေစ်းမၾကီးလွ၊ ေနရာလဲ လုံျခံဳမႈရွိသည္၊ အစားအစာလဲ တရုပ္အမ်ိဳးႏြယ္မ်ားျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာပါးစပ္နဲ႔ အဆင္ေျပသည္၊ တိဘက္တန္ေစ်းတန္းရွိသျဖင့္ လိုခ်င္တာ အကုန္ရသည္၊ စားေသာက္ဆုိင္၊ အလွကုန္ဆုိင္၊ အထည္ဆုိင္၊ ခရီးသြားေအးဂ်င့္၊ ေငြလဲေကာင္တာ အကုန္ရွိသျဖင့္ ထိုေနရာသည္ စာေရးသူတုိ႔အတြက္ အလြန္အဆင္ေျပသည္။ နယူးေဒလီ တကၠသုိလ္နဲ႔လဲ နီးသည္၊ ထုိေနရာကား တိဘက္တန္ ကုိလုိနီ (Aruna Nagar Tibatan Colony)ဟု ေခၚသည္။

နယူးေဒလီျမိဳ႕ကုိ လည္ပတ္စရာဆုိလုိ႕ နာမည္ၾကီး လက္မႈအႏုပညာ အလြန္လွပတဲ့ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္း Akash dhan, Red Fort, Qutub Minar, Lotus-Temple, စတာေတြ အျပင္ အနီးအနားမွာ ရွိေသာ အေသာကမင္းၾကီးတည္ထားေသာ ဆန္ခ်ီေစတီေတာ္ၾကီးကိုလည္း သြားေရာက္ ဖူးႏုိင္သည္။ ျမတ္ဗုဒၶ မဟာသတိပ႒ာန္ေဟာရာ ကမၼာသဓမၼရြာသည္လည္း ေဒလီျမိဳ႕စြန္မွာ တည္ရွိသည္ဟုလည္း သိရသည္။

နယူးေဒလီကို ေရာက္ဖုိ႔ အေၾကာင္းပါလာရင္ ေစ်းလည္းသက္သာ အစားအစာလည္းအဆင္ေျပ၊ သြားဖုိ႔လာဖုိ႔လဲ ကားေတြက အဆင္သင့္ၾကိဳက္သူမ်ားအတြက္ တိဘက္တန္ ကုိလုိနီ (Aruna Nagar Tibatan Colony)ေနရာေလးကို သတိရလုိက္ပါ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၁-၇-၂၀၁၃

Posted in: ခရီးသြားမွတ္တမ္း