(၂၃)သီတဂူ အာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံ (က်ိဳက္ထုိ)

(၂၃)သီတဂူ အာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံ (က်ိဳက္ထုိ)

သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးႏွင့္ သီတဂူ တပည့္ ဒကာဒကာမမ်ားသည္ ၂၈-၅-၂၀၁၃ ရက္ေန႕ ဖြင့္လွစ္မည့္ မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕ရွိ သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံသုိ႔ ေရာက္ရွိၾကသည္။ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးသည္ ေျမျပင္ ေျမျပန္႔မက်န္ ျမန္မာျပည္ေနရာ အႏွံ႔အျပားသုိ႔ သြားေရာက္ကာ သီတဂူမ်က္စိေဆးရုံမ်ား၊ သီတဂူအေထြေထြကု ေဆးရုံမ်ား၊ ေဆးရုံသုံးပစၥည္းမ်ား စတဲ့ က်န္းမာေရးအျပင္ ပညာေရးအတြက္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၊ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းအေဆာင္မ်ား၊ ကြန္ျပဴတာမ်ားကို သြားေရာက္လွဴေလ့ရွိသည္။

 သီတဂူ အာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံ (က်ိဳက္ထုိ)

ဒီကေန႔ ၂၈-၅-၂၀၁၃ ရက္ေန႔မွာ မြန္ျပည္နယ္၊ က်ိဳက္ထုိျမိဳ႕မွာလဲ (၂၃) ခုေျမွာက္ “သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံ” (အေထြေထြကု ေဆးရုံ)ကို လွဴဒါန္း ဖြင့္လွစ္သည့္ပြဲသုိ႔ ၾကြေရာက္သည္။ ထုိေန႔ညမွာလဲ အထူးတရားပြဲအျဖစ္ က်ိဳက္ထုိျပည္သူမ်ားအား တရားေတာ္မ်ား ခ်ီးျမင့္သည္။

 (သီတဂူ အာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံမွာ မ်က္စိကုသျခင္း)

သီတဂူေဆးရုံေတာ္မ်ား (ဖြင့္လွစ္ျပီး)

စာေရးသူ သိသမွ် လက္လွမ္းမီသမွ် စုစည္းထားေသာ ဖြင့္လွစ္ျပီးစီး သီတဂူေဆးရုံမ်ားကို ေအာက္ပါအတုိင္း မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ (တကယ္ေတာ့ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး မိန္႔ဖူးသည္မွာ သီတဂူေဆးရုံေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ဟု သိရသည္။)

 (သီတဂူ အာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံဖြင့္ပြဲလာ ေဒသခံမ်ား)

၁။ သီတဂူအာယုဒါနေဆးရုံ
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ စစ္ကိုင္းေတာင္။ စစ္ကိုင္းျမိဳ႕၊ စစ္ကိုင္းေဒသ၊ ဖြင့္လွစ္သည္။

၂။ သီတဂူျမေမတၱာ စကၡဳဒါန ေဆးရုံ
၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ပန္းတေနာ္၊ ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသ၊ ဖြင့္လွစ္သည္။

၃။ သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ
၂၀၀၈ ႏွစ္တြင္ သီေပါျမိဳ႕၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ဖြင့္လွစ္သည္။

၄။ သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ
၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ကေလးျမိဳ႕၊ စစ္ကိုင္းတုိင္း၊ ဖြင့္လွစ္သည္။

၅။ သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆးရုံ
၂၀၁၁ ႏွစ္တြင္ စဥ့္ကူးျမိဳ႕နယ္၊ က်ည္ေတာက္ေပါက္ေက်းရြာ၊ မႏၱေလးတုိင္းေဒသ ဖြင့္လွစ္သည္။

၆။ သီတဂူဒီပကၤရာစကၡဳဒါနေဆးရုံ
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕၊ မေကြးတုိင္းေဒသ၊ ဖြင့္လွစ္သည္။

၇။ သီတဂူျဗဟၼာယုျပည္သူ႔ေဆးရုံ
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ဆားေတာင္ျမိဳ႕၊ စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသၾကီး၊ ဖြင့္လွစ္သည္။

၈ ။ သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆးရုံ
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ရင္းျငိမ္၊ မြန္ျပည္နယ္၊ ဖြင့္လွစ္သည္။

၉။ သီတဂူတက္လမ္းစကၡဳဒါနေဆးရုံ
၂၇-၁၂-၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ မင္းတပ္ျမိဳ႕၊ ခ်င္းျပည္နယ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။

၁၀။ သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆးရုံ
၁၂-၂-၂၀၁၁ ေန႔၊ ထား၀ယ္ျမိဳ႕၊ တနသၤာရီတုိင္းေဒသ ဖြင့္လွစ္သည္။

၁၁။ သီတဂူေရႊျပည္ဟိန္းစကၡဳဒါနေဆးရုံ
၂၇-၄ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။

၁၂။ သီတဂူေမတၱာေဆးရုံ
အင္းေလးေဒသ၊ ဟဲယားရြာမ၊ ရွမ္းျပည္နယ္။

၁၃။ အမွတ္စဥ္ (၁၃) သီတဂူအာေရာဂ်ဒါန (အေထြေထြေဆးရုံ) ေဆးရုံေတာ္ (ျမိဳင္ၾကီးငူ)
၂၀၁၁၊ ႏုိ၀င္ဘာ (၁၄) ရက္ေန႔တြင္ ကရင္ျပည္နယ္ ျမိဳင္ၾကီးငူေဒသတြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။

၁၄။ အမွတ္စဥ္ (၁၄) သီတဂူအာယုပါလေဆးခန္း (ျမင္းျခံ)
၁၃၇၄ ခု (၁-၉-၂၀၁၂) မႏၱေလးတုိင္း၊ ျမင္းျခံျမိဳ႕တြင္ ဖြင့္လွစ္ လွဴဒါန္းခဲ့သည္။

၁၅။ အမွတ္စဥ္ (၁၅) သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ (ျမစ္ၾကီးနား)
၀၂-၁၁-၂၀၁၁-ရက္ေန႔ ဖြင့္လွစ္သည္ည္။

(၀၅-၁၁-၁၁)-ရက္ေန႔တြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္, ပူတာအုိ ေဆး႐ုံတြင္ ေဆး႐ုံပစၥည္းမ်ား လွဴဒါန္းသည္။

၁၆။ အမွတ္စဥ္ (၁၆) သီတဂူတက္လမ္းစကၡဴ႔ဒါနေဆးရံု (လိြဳင္ေကာ္)
၂၀-၁၂-၂၀၁၁ေန႔၊ ကယားၿပည္နယ္ လိြဳင္ေကာ္ၿမိဳ႔ ဖြင့္လွစ္သည္။

၁၇။ သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ (မင္းတပ္)
၂၇-၁၂-၂၀၁၁ ေန႔က ခ်င္းျပည္နယ္၊ မင္းတပ္ျမိဳ႕တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။

၁၈။ အမွတ္စဥ္ (၁၈) သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ
၁၄-၁၁-၂၀၁၂-ေန ႔၊ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပုိင္း၊ မူဆယ္ခရုိင္၊ နမ့္ခမ္းျမိဳ႕တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။

၁၉။ အမွတ္စဥ္ (၁၉) သီတဂူအာေရာဂ်ဒါန ေဆးရုံ (ရပ္ေစာက္)
၃၁.၃.၂၀၁၃ ရက္ေန႔က ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပုုိင္း၊ ရပ္ေစာက္ၿမိဳ႔တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။

၂၀၊ အမွတ္စဥ္ (၂၀) သီတဂူလွဆန္းယဥ္စကၡဳဒါနေဆးရုံ
၇-၄-၂၀၁၃ ရက္ေန႕ ဧရာ၀တီတုိင္း၊ ေမာ္လျမိဳင္ကြ်န္းျမိဳ႕တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။

၂၁။ အမွတ္စဥ္ (၂၁) သီတဂူစကၡဳဒါန ေဆးရုံ (လဟယ္)
၁၉-၄-၂၀၁၃ ရက္၊ ခႏၱီးခရုိင္၊ လဟယ္ ေဒသ၊ စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသ တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။

၂၂။ အမွတ္စဥ္ (၂၂) သီတဂူသုေမဓာေဆးရံု
၂၃-၄-၂၀၁၃ ရက္၊ ပန္းတေနာ္ျမိဳ႕ အစုၾကီးေက်းရြာတြင္ သီတဂူသုေမဓာေဆးရံု ဖြင့္လွစ္သည္။

၂၃၊ အမွတ္စဥ္ (၂၃) သီတဂူ အာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံ
၂၈- ၅- ၂၀၁၃ ရက္ေန႕ မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕၊ သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံ၊ ဖြင့္လွစ္သည္။
သဲကုန္း သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံကုိေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာလက ပႏၷပ္ခ်မဂၤလာက်င္းပခဲ့။

 

(သီတဂူ အာေရာဂ်ဒါနေဆး႐ုံ (က်ိဳက္ထုိ)ဖြင့္ပြဲ ညတရားပြဲ)

(ဓာတ္ပုံ- သီတဂူထိန္လင္းဦး ထံမွ ရယူသည္)

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၈-၅-၂၀၁၃

Read more »

ႏုိင္ငံတကာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶတကၠသုိလ္မ်ား ညီလာခံ

တတိယအၾကိမ္ ႏုိင္ငံတကာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶတကၠသုိလ္မ်ားအဖြဲ႔၏ အစည္းအေ၀းပြဲၾကီး
(Conference of the Association of Theravāda Buddhist Universities)
သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး ဥကၠ႒အျဖစ္တာ၀န္ယူျပီး ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ က်င္းပ ျပဳလုပ္ေနစဥ္
===============

ေထရ၀ါဒဗုဒၶတကၠသုိလ္မ်ားအဖြဲ႔
(Association of Theravāda Buddhist Universities)

ဒီအဖြဲ႔ကုိ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးက ဥကၠ႒အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ျပီး ၂၀၀၇ မတ္လမွာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေထရ၀ါဒသာသနာျပဳတကၠသုိလ္ (ရန္ကုန္) ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စတင္ဖြဲ႔စည္းသည္။

ပထမအၾကိမ္ (ပိတ္ပြဲ၊ ပုပၸားေတာင္၊ ျမန္မာ)

၁။ ထုိႏွစ္မွာပဲ ပထမအၾကိမ္အျဖစ္ ႏုိင္ငံတကာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶတကၠသုိလ္မ်ားအဖြဲ႔ အစည္းအေ၀း (ATBU International Conference)ၾကီး၏ ဖြင့္ပြဲကုိ ထုိတကၠသုိလ္ႏွင့္ ပိတ္ပြဲကို ပုပၸါးေတာင္ရွိ ဟုိတယ္တုိ႔တြင္ က်င္းပခဲ့သည္။
(The initial conference of the Association of Theravāda Buddhist Universities at International Theravada Buddhist Missionary University Yangon & Poppa Mountain, Myanmarယ9-11-3-2007)

ဒုတိယအၾကိမ္၊ (စစ္ကိုင္း၊ ျမန္မာ)

 ၂။ ဒုတိယအၾကိမ္ကိုေတာ့ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္၊ စစ္ကိုင္း၊ ျမန္မာတြင္ ၂၀၀၉၊ မတ္လမွာ ႏုိင္ငံေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္တက္ေရာက္ကာ စည္းကားသုိက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပႏုိင္ခဲ့သည္။
(The 2nd Bi-Annual International Conference The Association of Theravada Buddhist Universities (ATBU) held at Sitagu International Buddhist Academy
Sagaing Hills, Myanmar 4-8 March 2009)

တတိယအၾကိမ္၊ (နခြန္ပထြန္၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ)

 ၃။ တတိယအၾကိမ္မွာေတာ့ မဟာမကုဋ္ဗုဒၶတကၠသုိလ္၊ နခြန္ပထြန္၊ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေမ ၁၆-၁၈-၂၀၁၃ မွာ က်င္းပသည္။
(The 3rd ATBU International Conference on “Buddhist Education, Life Education” 16-18 May 2013 at Mahamakut Buddhist University, Salaya, Nakhon Pathom, Thailand) 

ႏုိင္ငံတကာေထရ၀ါဒဗုဒၶတကၠသုိလ္မ်ားအဖြဲ႔ လင့္ခ္ http://atbu.org/ လင့္ခ္ကို ကိုးကားသည္။

ႏႈိင္းယွဥ္စိတ္ျဖစ္ေပၚ
ႏိုင္းငံတကာဗုဒၶတကၠသုိလ္ အစည္းေ၀းပြဲၾကီးကို ျမန္မာႏွင့္ထုိင္း အိမ္ရွင္အျဖစ္လက္ခံက်င္းပရာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ႏွစ္ၾကိမ္၊ ထုိင္းႏုိင္ငံက တစ္ၾကိမ္ က်င္းပခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ ထုိႏွစ္ႏုိင္ငံတြင္ က်င္းပျပီး ထုိအစည္းအေ၀း၏ အခမ္းအနားအတြက္ အခင္းအက်င္း ျပင္ဆင္မႈ ဧည့္ခံမႈ၊ ၾကိဳဆုိမႈ၊ လွဴဒါန္းမႈေတြကို ၾကည့္ျပီး စာေရးသူ၏ အသိစိတ္ထဲမွာ အလုိလုိ ႏႈိင္းယွဥ္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။

ျမန္မာႏွင့္ထုိင္း
ထုိင္းႏုိင္ငံသည္ အလြန္ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀သည့္ႏုိင္ငံျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ ထုိႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶတကၠသုိလ္မ်ား၏ အသြင္အျပင္ အေဆာက္အဦးေတြသည္လည္း ၾကီးက်ယ္ ခန္းနားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ စာေရးသူသည္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က ဘန္ေကာက္ “ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာ ညီလာခံပြဲၾကီး”ကုိ တက္ေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ လမ္းေတြ တံတားေတြ၊ အေဆာက္အဦးေတြ၊ ၾကည့္လုိက္ရင္ စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံႏွင့္ အေတာ္ကို ကြာဟေနသည္ကို ေတြ႕ခဲ့ရသည္၊ လ်ပ္စစ္မီး သံုးစြဲမႈ၊ နည္းပညာ အခင္းအက်င္းေတြက အစ အလြန္ခန္းနားသည္။

စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာေတာ့ စီးပြားေရး နိမ့္က်သည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္ေနရကား ဗုဒၶတကၠသုိလ္ေတြရဲ့ အေဆာက္အဦးေတြမွာလည္း ထုိႏုိင္ငံႏွင့္ ယွဥ္က ေသးငယ္သြားသည္ဟု ထင္ရသည္။ ၾကံဖန္ျပီးေတာ့ ဂုဏ္ယူရရင္ေတာ့ အေဆာက္အဦးေတြ လမ္းေတြ တံတားေတြ နိမ့္က်ေစကာမူ ပညာအရည္အခ်င္းမွာေတာ့ အဆမ်ားစြာသာသည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ “ရဟန္းေတာ္ပညာေရးမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဗုဒၶစာေပအသိ၊ ဗုဒၶစာေပအဆင့္အတန္းကို ဘယ္ႏုိင္ငံကမွ ယွဥ္ႏုိင္မည္မဟုတ္”ဟုဆုိက ဘယ္ႏုိင္ငံကမွလဲ ျငင္းမည္မထင္။

ထုိင္းႏုိင္ငံ၏ရဟန္းေတာ္ပညာေရးသည္ ေခတ္ပညာဘက္ကို ဦးတည္ေနသည္၊ ဗုဒၶစာေပသည္ တျဖည္းျဖည္း အားနဲလာသည္။ ထုိင္းရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေသာ ႏုိင္ငံမွ ျဖစ္၍ အေမရိက၊ အဂၤလန္တကၠသုိလ္မ်ားကဲ့သုိေသာ နည္းပညာထိပ္ဆုံးရွိ တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ ပညာသင္ယူႏုိင္ၾကသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ရဟန္းေတာ္ တခ်ိဳ႕သာ တက္ႏုိင္ၾကသည္၊ အမ်ားစုက သီရိလကၤာႏုိင္ငံႏွင့္ အိႏၵိယရွိ တကၠသုိလ္မ်ားကိုသာ တက္ႏုိင္ၾကသည္။

ေခတ္ပညာႏွင့္ ကမၻာ့အသုိင္းအ၀ုိင္း ေပါက္ေရာက္မႈတြင္ ထုိင္းရဟန္းေတာ္မ်ားက ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားထက္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပုိမုိ ေရွ႕ေရာက္လာႏုိင္ဖြယ္ရွိသည္။ ႏုိင္ငံတကာေရာက္ ပညာေတာ္သင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ပညာေရးသည္ တုိင္းျပည္ရွိ ျပည္သူမ်ားကိုသာ အမွီျပဳၾကရသည္၊ အစုိးရကို အမွီျပဳေနရသည္မဟုတ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံခ်မ္းသာဖုိ႔ထက္ ႏုိင္ငံရွိ ျပည္သူမ်ား တစ္ေယာက္ခ်င္းအလုိက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ဖုိ႔ကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။

ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ပညာေရးကို ဆုိလုိက္သျဖင့္ တုိင္းျပည္ရွိ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ အားလုံး၏ ပညာေရးျမင့္မားမႈ၊ ႏုိင္ငံတကာ ၀င္ဆန္႔မႈသည္လည္း အလာတူပင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ဟားဗက္တကၠသုိလ္၊ ေအာက္စဖုိ႔တကၠသုိလ္စတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ယွဥ္လွ်င္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား အေရအတြက္ အလြန္နဲေနသည္ကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မည္၊ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြ မည့ံၾကပါ၊ သုိ႔ေသာ္ တျခားႏိုင္ငံေက်ာင္းသားေတြေလာက္ ေငြေၾကး မသုံးစြဲႏုိင္ၾက။ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း နားမလည္ပါ၊ စီးပြားေရးအေၾကာင္း မသိပါ၊ ျမင္ေနရ ေတြ႔ေနရသည့္ အေတြ႕အၾကံဳအရ တုိင္းျပည္ စီးပြားေရးနိမ့္က်မႈေၾကာင့္ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ တုိးတက္ေနေသာ ပညာေရးကို လုိက္မမွီၾကဘဲ ျဖစ္ေနသည္၊ ပညာေရးနိမ့္က်မႈေၾကာင့္လည္းပဲ စီးပြားေရး နိမ့္က်ေနသည္။ စီးပြားေရး ပညာေရးတုိ႔သည္ အျပန္အလွန္ ေထာက္ပံ့ေနၾကသည္။ ထုိအထဲတြင္ က်န္းမာေရးကလဲ ပါရျပန္သည္။ ထုိသုံးခုလုံးကို ဟန္ခ်က္ညီညီ ေထာက္ပံ့ႏိုင္သည္ကား မွန္ကန္ေသာ ႏုိင္ငံေရးမူ၀ါဒျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။

ဓာတ္ပုံမ်ားကို သီတဂူထိန္လင္းဦး၊ အရွင္၀ိသုတတုိ႔ ေဖ့ဘုတ္ႏွင့္ Sitagu International Buddhist Academy ေဖ့ဘုတ္တုိ႔ထံမွ ရယူသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၁-၅-၂၀၁၃

Read more »

ရဟန္းႏွင့္ ဘြဲ႔ဒီဂရီ

ရဟန္းႏွင့္ ဘြဲ႔ဒီဂရီ 

စာမိတ္ဆက္
အိႏၵိယ၊ သီရိလကၤာ၊ ထုိင္း၊ အေမရိက၊ အဂၤလန္ စသည္ႏုိင္ငံေတြကဲ့သုိ႔ ကမၻာတလြားမွာ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီေသာ B.A, M.A, Ph.D စတဲ့ ဘြဲ႕ဒီဂရီေတြ အတြက္ပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားေနၾကေသာ ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ားစြာ ရွိသည္။ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ကုိယ့္ႏုိင္ငံအသီးအသီးရွိ အဖြဲ႔၏ႏွစ္စဥ္အမွတ္တရ မဂၢဇင္းစာေစာင္မ်ား ထုတ္ေ၀ေလ့ရွိသည္။ ထုိင္းႏုိငံေရာက္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ မိတ္ေဆြတစ္ပါးက “အရွင္ဘုရား ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ခ်ီးျမင့္ပါဘုရား”ဟု မိန္႔သျဖင့္ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး အြန္လုိင္း ဒကာမတစ္ေယာက္ အေမးကို စုစည္းျပီး အေမးအေျဖ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ဖန္တီးလုိက္ရပါသည္။

စာေရးသူကို ေဖ့ဘုတ္မွာေရာ ဂ်ီေမးလ္မွာေရာ ဂ်ီေတာ့ခ္မွာပါ ရဟန္းေရာ လူေေတြနဲ႔ပါ စကားေျပာျဖစ္သည္။ အမ်ားစုကေတာ့ ဘာသာေရးအေၾကာင္း၊ လူမႈေရးအေၾကာင္း အိႏၵိယပညာေရးအေၾကာင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းေတြပါ ေမးတတ္ၾကသည္။ အခုခါေတာ့ မႏၱေလးမွ ဒကာမတစ္ေယာက္က စာေရးသူတုိ႔ ရယူေနတဲ့ ဘြဲ႕ဒီဂရီေတြနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ေမးထားသည္။ သူလဲ တကယ္ေတာ့ စာဖတ္ စာေရးသူ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သူနဲ႕အျပန္အလွန္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို စုစည္းျပီး ပုိျပီး နားလည္လြယ္ေအာင္ ျဖည့္သင့္တာ ျဖည့္ျပီး ထုိင္းႏုိင္ငံ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ား မဂၢဇင္းတြင္ ထည့္ရန္ ျဖစ္လာသည္။

ဒကာမး ျမန္မာျပည္ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ျပန္ၾကြလာမွာလဲဘုရားး
သီတဂူစတားး ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မၾကြျဖစ္ေသးဘူး၊ ျပန္လာရင္လဲ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ပါတယ္၊ ျပန္လာျခင္းေၾကာင့္ စရိတ္ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္တာပဲဆုိျပီး မလာေတာ့တာပါ။ စပြန္ဆာေပးမဲ့သူရွိရင္ေတာ့ ျပန္ျဖစ္ေကာင္း ျပန္ႏုိင္တယ္၊ pppppp.

ဒကာမး းပီအိပ္ခ်္ဒီ ရျပီးျပီလားဘုရားး.. အဲဒီအတြက္သြားတာ မဟုတ္လားဘုရားး
သီတဂူစတားး အင္းဟုတ္ပါတယ္ အဲဒါအတြက္ လုပ္ေနဆဲေလ၊ မျပီးေသးပါဘူး၊ အခုမွ Ph.D သက္တမ္းက ၆ လပဲ ရွိပါေသးတယ္။ စာရွာ စာေရးဆဲေပါ့။ ေနာက္ထက္ ၂ ႏွစ္ အနဲဆုံး ဆက္ေနရဦးမယ္ေလ။

ဒကာမးး အဲဒိဘြဲ႕က အေရးၾကီးလားဘုရားး.. ဘုရားသာသနာမွာ အဲဒီဘြဲ႕ထက္ အေရးၾကီးတာေတြရွိေသးလားဘုရားး.. ဘြဲ႕ရရင္ ဘာလုပ္မလဲဘုရား.. တပည္႔ေတာ္သိခ်င္တာေလး ရွိေနတယ္ဘုရားး

သီတဂူစတား း အေရးၾကီးတာထက္ေခတ္ကာလ အေလ်ာက္ လုိအပ္လာလုိ႕ လုပ္တာပါ။ အေရးၾကီးလားေမးေတာ့ ေျဖရအုန္းမွာေပါ့။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ေလာကမွာ စာသင္စာခ် တရားေဟာ သင္တန္းေပးျခင္းစတဲ့ ပရိယတၱိ Learning ႏွင့္ ထုိသင္ထားသမွ်အတုိင္း လက္ေတြ႔ က်င့္သုံးတဲ့ apply learning ေျပာမလား ဒါမွမဟုတ္ လူအသိမ်ားတဲ့ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ျခင္းဆုိတဲ့ ပဋိပတ္ ဆုိတဲ့အလုပ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမလား၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ အဲဒီ ၂မ်ိဳးရွိတယ္၊ အဲဒီ ၂မ်ိဳးလုံးက သာသနာမွာ အေရးၾကီးတာခ်ည္းပဲ၊ ဘယ္ဟာက ပုိအေရးၾကီးလဲဆုိတာ ေျပာဖုိ႔မလိုဘူး၊ ၂ ခုလုံးအေရးၾကီးတာခ်ည္းပဲ။ သင္ၾကား ေလ့လာမႈ ပရိယတၱိမပါဘဲ သဒၶါတရားႏွင့္ ပညာ မရႏုိင္ဘူး ထုိတရား ၂ ခုမပါဘဲ ပဋိပတၱိဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ပဋိပတ္မရွိေတာ့ ပဋိေ၀ဓ penetrating ဆုိတာ မရႏုိင္ပါဘူး၊ ဒီေတာ့ သင္ရင္း က်င့္ရင္း ၂ မ်ိဳးလုံးက သာသနာမွာ အေရးၾကီးတာခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း သုိ႔မဟုတ္ ကုိယ့္အတြက္ပဲ ၾကည့္ျပီး စာလုိေျပာရရင္ အေပၸါသုေကၠာ ေပါ့၊ ဆုိလုိတာက ကိုယ္အတြက္ပဲ ၾကည့္ျပီး အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ မၾကည္သူမ်ားအတြက္ကေတာ့ အဲလုိ ဘြဲ႕ေတြ ဒီဂရီေတြ မလုိဘူးေပါ့၊ တစ္ပါးသူအတြက္ သုိ႔မဟုတ္ သာသနာ ရည္ရွည္အတြက္ စဥ္းစားေပးသူမ်ားအတြက္ေတာ့ အဲဒီဘြဲ႕ေတြဟာ လုိအပ္လာတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပဲ။

(ဘြဲ႕ဒီဂရီေတြကုိ သေဘာမက်တာလား၊ ကိုယ္တုိင္ေကာ ဘြဲ႕တစ္ခုခု မရခဲ့လုိ႕လား၊ ရခဲ့ရင္ေတာင္ ဘာလုိ႔ အဲဒီဘြဲ႔ ယူခဲ့သလဲဆုိတာ ျပန္မသုံးသပ္ဘူးလား မေျပာတတ္။)

အဲဒီေတာ့ ဘြဲ႕ေတြကေကာ အေရးၾကီးလားဆုိေတာ့ သူ႔ေခတ္အေလ်ာက္ ေပၚလာတဲ့ဘြဲ႕ဒီဂရီမ်ားသည္ သူ႔ေခတ္သူ႔ကာလအတြက္ အေရးၾကီးသည္ဟု ေျပာရပါလိမ့္မည္။

‘‘သဒၶါဇာေတာ ဥပသကၤမိ’’ ဆုိတဲ့ စကႌသုတ္နဲ႕ေျပာရရင္ လူေတြဆုိတာ ဆရာကို ခ်ဥ္းကပ္တယ္၊ ကိုယ့္ကို ခ်ဥ္းကပ္တယ္ဆုိတာ ယုံၾကည္မႈရွိမွ ခ်ဥ္းကပ္တာပါ။ အဲဒီလုိ သူတုိ႔ ယုံၾကည့္မႈရေအာင္ ဘြဲ႕ေတြဆုိတာ ေပၚလာတာပဲ။ ဘုရားလက္ထက္ကထဲက ဘုရားကိုယ္တုိင္ပဲ ရာထူးေတြေပး၊ ဘြဲ႕ေတြ ေပးလာတာပဲေလ။ ယုံၾကည့္မႈေၾကာင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာေတာ့မွ ကိုယ္က တဆင့္တက္ျပီး နည္းလမ္းေတြကို ညြန္ျပလုိ႕ရမယ္။ ယုံၾကည္မႈမရွိသူကို ဘယ္ေလာက္ပဲ အာေပါက္ေအာင္ ေျပာေျပာ ကိုယ္ေျပာတာ သူတုိ႔ လက္ခံမည္ မဟုတ္။ တကၠသိုလ္ဆရာလုပ္မွာဆုိေတာ့ တကၠသုိလ္မွာ ယုံၾကည္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ ဘြဲ႕ေတြ ရေအာင္ လုပ္ၾကတာပဲ၊ စာသင္တုိက္မွာလဲ ဓမၼာစရိယဘြဲ႕ေတြ ရေအာင္ လုပ္ၾကတာပဲ၊ ဘုန္းဘုန္းလဲ စာသင္တုိက္က ဘြဲ႕ေတြ ရျပီးမွ ထြက္လာတာပါ။

တခါက ေတာင္ျမိဳ႕မဟာဂႏၶာဆရာေတာ္ၾကီးက မနက္ပုိင္း ေခါင္းရိပ္ေပးေနတဲ့ တပည့္ၾကီးျဖစ္တဲ့ ဘုန္းၾကီးဦးဇနပတိ (စာေရးသူ၏ဆရာ၊ ယခု မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတုိက္ၾကီး၏ နာယကဆရာေတာ္၊ အဂၢမဟာပ႑ိတ) ကုိ မိန္႔ဖူးတယ္၊ ‘‘ ဦးဇနပတိ--မႏၱေလး သက်သီဟ အသင္း အဘိ၀ံသဘြဲ႕ကုိ ၀င္ေျဖပါ့လား၊ ေနာင္တခ်ိန္ သာသနာျပဳရာမွာ အက်ိဳးမ်ားပါလိမ့္မည္’’။ သုိ႔ေသာ္ စာေရးသူ၏ ဆရာကေတာ့ ဘြဲ႕ေတြကို အေလးမထားဘဲ ကိုယ္ စာတတ္ရင္ ျပီးတာပဲဆုိျပီးေနလုိက္သည္။ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ၾကီး ေျပာသည္မွာ အလြန္႔လြန္ကို မွန္သည္၊ ေခတ္လူေတြက စာတတ္,မတတ္ကို ဘြဲ႔ေတြ ဒီဂရီေတြနဲ႔ တုိင္းတာၾကသည့္အတြက္ စာတတ္ေနေပမဲ့ ဘြဲ႕ေတြရေနသူေတြေလာက္ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ မတြင္က်ယ္ျဖစ္ေနသည္။ ယုံၾကည္မွ ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္ဆုိသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

တခါက တိပိဋကဆရာေတာ္ (ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံထြက္) က မိန္႔ဖူးတယ္‘‘ ငါတုိ႔က ေနာက္က အျမီးပါမွ ဆရာေတာ္ႏုိင္တာကြ’’တဲ့။ အျမီးဆုိတာ- မိမိဘြဲ႕ေနာင္ အဘိ၀ံသဆုိတဲ့ ဘြဲ႕ထူးတပ္ထားျခင္းကို ဆုိသည္၊ ဥပမာ-အရွင္ကု႑လ သည္ အဘိ၀ံသဘြဲ႕ရေသာ္ အရွင္ကု႑လာဘိ၀ံသ ဆုိတဲ့ အျမီးပါလာသည္။

တကၠသိုလ္တစ္ခုက ေက်ာင္းသားရဟန္းေတြက ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့‘‘ဒုိ႔တကၠသိုလ္က ပါခ်ဳပ္သည္ အလုပ္ လုပ္သည္ျဖစ္ေစ မလုပ္သည္ျဖစ္ေစ အေရးမၾကီးဘူး၊ ဒုိ႕တကၠသိုလ္အတြက္ ေဒါက္တာဘြဲ႔ရျပီး ပညာတတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ပါခ်ဳပ္အျဖစ္ ရလုိက္တာကိုပဲ ဂုဏ္ယူပါသည္’’တဲ့။

ယေန႔ေခတ္ အလုပ္ရုံ ကုမၸဏီေတြမွာလဲ အလုပ္လုပ္ေလွ်ာက္သူတုိင္းကို ဘြဲ႕ဒီဂရီ (certificate)နဲ႕ တုိင္းတာသတ္မွတ္ေခၚသည္၊ ဘြဲ႕ဒီဂရီသည္ ယုံၾကည္မႈရရန္ ျပယုဂ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ တခါက သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးက သူ႕တပည့္တစ္ပါးက အမ္ေအျပီး ျပန္လာတယ္၊ Ph.D အတြက္ ဆက္မလုပ္ေတာ့လုိ႔ “ေဟးးး ငါ့ရွင္က ဘာလုိ႔ Ph.D ျပီးေအာင္ ဆက္မတက္သလဲ”လုိ႔ေမးေတာ့ ထုိအရွင္က တပည့္ေတာ္ အဲဒီဘြဲ႔ ခံစားလုိ႔ မရလုိ႔ပါဘုရား”ဟု ေျဖသတဲ့။ ဆရာေတာ္က ဘာမွ မေျပာဘူး။ ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ တျခားတပည့္ေတြကို ေျပာျပတယ္၊ ဒီေကာင္က- ခံစားမရလုိ႔ Ph.D ဆက္ မလုပ္တာတဲ့ကြာ၊ ဒီဘြဲ႔ၾကီးကုိ ထုိင္ၾကည့္ျပီး ခံစားဖုိ႔ မဟုတ္ဘူးကြ၊ အလုပ္ လုပ္ဖုိ႔ကြဟု မိန္႔သတဲ့။

အဲဒီဘြဲ႕ေတြရရင္ ဘာလုပ္မလဲဆုိေတာ့ သူက တကယ္ပဲ မသိလုိ႕ေမးတာလား၊ စကားပဲကပ္ခ်င္လုိ႔ ေမးတာလား၊ စာေရးသူကို စမ္းသပ္ခ်င္လုိ႔ ေမးလာေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေမးတာေတြက ေကာင္းပါတယ္၊ ဒီလုိေမးခြန္းေတြနဲ႕ပတ္သက္ျပီး စာေရးသူ ဘေလာ့ဂ္စတည္ေဆာက္ခါစကထဲက ေမးထားလုိ႔ ေျဖဖူးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တကၠသုိလ္ဘြဲ႕ရေတာ့ တကၠသုိလ္မွာ စာျပန္သင္ေပးမွာေပါ့။ စာသင္တုိက္ေတြမွာ ဓမၼာစရိယဘြဲ႕ရေတာ့ စာခ်ဆရာခန္႔အပ္လုိ႔ စာျပန္ခ်သလိုေပါ့။ ကထိက စာခ် ပါေမာကၡအျဖစ္ ယုံၾကည္ႏုိင္ဖုိ႔ ထိုဘြဲ႔ေတြက စံႏႈန္းတစ္ခုဆုိတာ ယေန႔ေခတ္မွာ ပုိျပီး သိသာျမင္သာလြန္းလွသည္။

ေခတ္ႏွင့္ေလွ်ာ္ညီစြာ 

သင္ၾကားေရး (ပရိယတၱိ)အပုိင္းတြင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသင္ ပညာေရးစနစ္အရ ဗုဒၶစာေပကို ေလ့လာရာမွာ အလြန္ေကာင္းပါသည္၊ အလြန္ခုိင္မာေသာ အုဥ္ျမစ္ျဖစ္ပါသည္၊ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယေန႔ေခတ္ ပညာေရးအပုိင္းေတြမွာလည္း ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ေနသျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာ ကြန္ယတ္ထဲ ၀င္ဆန္႔ေအာင္ သင္ၾကားေရးစနစ္ေတြ၊ ေပးသည့္ဘြဲ႔ပုံစနစ္ေတြက ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ဖုိ႔လုိလားသည္။ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ စနစ္လဲမေမ့အပ္သလုိ ေရွ႕ဆက္ျပီး ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီေသာ ေလ့လာနည္းေတြကိုပါ တက္လွမ္းဖုိ႔လုိလာသည္။ ဥပမာ-သာသနာ့ဓဇဓမၼာစရိယဘြဲ႕၊ အဘိ၀ံသဘြဲ႔၊ တိပိဋကဓရဘြဲ႔မ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေရာ ဗုဒၶစာေပေလာကမွာပါ ထိပ္တန္းက ျဖစ္ေနေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံမ်ားတြင္သာ အသိမ်ားသည္၊ တခ်ိဳ႕ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံျဖစ္ေပမဲ့ ထုိဘြဲ႔ေတြကုိ မသိသည့္ ႏုိင္ငံလည္း ရွိေနေသးသည္။ သူတုိ႔သိသည္ကား B.A, M.A, Ph.D စတဲ့ ဘြဲ႔မ်ားျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းလုိ၍ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တကၠသုိလ္ပညာေရးစနစ္ကို စိတ္၀င္စားလုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီခ်င္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ထုိဘြဲ႔မ်ားကို ရေအာင္ တဆင့္ တက္လွမ္းေနၾကသည္ကား အလြန္ေကာင္းပါသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းတက္ခါစက အက္ဥပေဒမ်ားစြာကို ေျပာင္းလဲျပစ္လုိ႔ သံဃာ့တကၠသိုလ္ေတြ ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ သီတဂူုဆရာေတာ္ၾကီး ဓမၼာစရိယျပီးခါစ သံဃာ့တကၠသိုလ္တက္သည့္ႏွစ္ေပါ့။ ဆရာေတာ္က မၾကာမၾကာ ေျပာေလ့ရွိတယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္တကၠသိုလ္တက္ခဲ့ရလဲဆုိတာရယ္၊ ေနာက္ပုိင္း တကၠသုိလ္ၾကီးတစ္ခု တည္ေထာင္လုိစိတ္ ေပၚလာတာရယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကို စာေရးသူ၏ဆုိက္ထဲတြင္ မဂဓတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေပးေသာ ၾသ၀ါဒတြင္ သိႏုိင္သည္။

သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္၏ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေမာ္ကြန္းထိန္းဆရာေတာ္ (ယခု နပသ မႏၱေလး ပါခ်ဳပ္) တုိ႔သည္ စာေရးသူတုိ႔လုိ ျပည္ပမွာ ထြက္ျပီး အမ္ေအဘြဲ႔ေတြ Ph.D ဘြဲ႔ေတြ ရယူထားသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသက ‘‘ ဒီလုိဘဲြ႔ေတြ ရယူတယ္ဆုိတာ ေရႊက်င္သာသနာမွာ ဒီလုိပုဂၢိဳလ္ေတြ ရွိပါေသးလားဆုိတဲ့ ေရႊက်င္ဂုိဏ္း၊ သာသနာေတြအတြက္ ဂုဏ္ တစ္ခုအတြက္ျဖစ္သည္’’ဟု ေျပာဖူးသည္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ျပီး တစ္ဆက္တည္း အဂၤလိပ္စာ သင္ရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကိုပါ ေျပာသြားသည္။ 

အဂၤလိပ္စာ ဘာ့ေၾကာင့္သင္ 

အဂၤလိပ္စာသည္ ကမၻာမွာ အလြယ္ဆုံးဘာသာဟု ေျပာရမလားမေျပာတတ္၊ ႏုိင္ငံတကာသုံးဘာသာ စကားျဖစ္လာသည္။ ႏုိင္ငံအခ်င္းခ်င္း ဘာသာအယူ၀ါဒ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ႏြယ္ရာမွာ အသုံးျပဳႏုိင္ရန္ Media ျဖစ္လာသည္။ ဘာသာေပါင္းစုံ ႏုိင္ငံေပါင္းစုံကေန ပါဠိဘာသာသုိ႔ ကူးလာႏုိင္ရန္ သို႔မဟုတ္ ပါဠိဘာသာမွ တျခားေသာ ဘာသာမ်ားသုိ႔ ကူးလူးဆက္ဆံႏုိင္ရန္ အဂၤလိပ္စာကို ဆက္သြယ္ေရး တံတားအျဖစ္ အသုံးျပဳၾကရသည္။ တိရစၦာနအတတ္ပညာဟုေသာ စြဲခ်က္ျဖင့္ အဂၤလိပ္စာကို မသင္ရဟူေသာ ေရွးရိုးစြဲ၀ါဒသည္ ယေန႔ ေပ်ာက္ပ်ယ္သြားသည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။ ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီေသာ B.A, M.A, Ph.D ကုိ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုပဲ Media အျဖစ္ အသုံးျပဳျပီး ရရွိလာၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ထုိဘြဲ႕ေတြ ဒီဂရီေတြဆုိတာလဲ စကား စကားၾကီးစကားက်ယ္နဲ႔ ေျပာရရင္ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္သည္။

(အဲဒီေတာ့ ဒကာမကိုပဲ ျပန္ေမးရဦးမယ္၊ ဒကာမေကာ ဘြဲ႕ေတြ ရထားပါသလား? ဘာအတြက္ ဘြဲ႕ေတြ ရယူထားသလဲ? စာတတ္ရုံသက္သက္ပဲ ေက်ာင္းတက္ခဲ့သလား? ဒါဆုိရင္ ေက်ာင္းမတတ္ပဲ ကုိယ့္ဘာသာ အျပင္မွာ တက္ပါ့ေတာ့လား၊ စသည္ျဖင့္ တသီးၾကီး ေမးစရာေတြ၊ သုိ႔ေပမဲ့ အေျဖကေတာ့ အတူတူပါပဲ အလုပ္လုပ္ဖုိပဲ။ အဲဒီလုိ နားလည္ထားရင္ ဒီဒကာမလဲ စာေရးသူကို ေမးစရာေတာင္ မလုိဘူး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ေမးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။)

ဒကာမးး တပည္႔ေတာ္မသိလို႕ေမးအံုးမယ္ဘုရား... ဒါဆိုရင္ ဦးဇင္းက ျမန္မာျပည္မွာ ဘုရားတရားေတာ္ေတြ သင္စရာေတြ အကုန္သင္ျပီးသြားျပီလို႕ အဲဒီဘြဲ႕ကို ယူဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာလားဘုရား...
သီတဂူစတားး စာေရးသူကို အကဲစမ္းတာလားေတာ့ မေျပာတတ္။ အကုန္ မသင္ရေသးပါဘူး၊ သင္သင့္သေလာက္ သင္ျပီးပါျပီ၊ သင္သင့္သေလာက္ သင္ခဲ့လုိ႔ စာသင္တုိက္ၾကီးမွာ ေနစဥ္ကထဲက စာခ်ဘြဲ႔ေတြလဲ ရသင့္သေလာက္ ရခဲ့ပါတယ္၊ စာခ်အျဖစ္လဲ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ စာေရးသူ၏ သီတဂူစတားအမည္ရွိ ဆုိက္ထဲက “ကိုယ္တုိင္ေရးတဲ့ ကုိယ္ေရးရာဇ၀င္” ဆုိတဲ့ စာသားကို ဖတ္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္၊ ဒါၾကြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားတရာေတြက ၀ါက်ေပါင္း ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ေက်ာ္ရွိပါတယ္၊ ဘုရားရွင္ေတာင္ ၄၅ ႏွစ္ေဟာရတာပါ။ ဘုရားေတာင္ ၄၅ ႏွစ္ေဟာထားတာ ဆုိေတာ့ သာမန္ပုဂၢိလ္က အဲဒီစာေတြ ကုန္ေအာင္ နံ႔စပ္ေအာင္ သင္ႏုိင္ဖုိ႕ဆုိတာ မလြယ္ပါဘူး၊ စာသင္ရင္း သက္တမ္းသာ ကုန္သြားတယ္ ဘုရားစကားက မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္လည္း အခ်ိန္တုိင္း သင္ယူေလ့လာေနၾကရတာပါ။ ရပ္ေနလုိ႔ မရပါဘူး၊ သင္ရင္းနဲ႕ ေသသြားၾကရတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သင္ရင္းနဲ႔ပဲ ေသႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။ မေသခင္ထိ သင္ယူသြားၾကဟူ၍ပင္ျဖစ္သည္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ ထုိဒကာမေျပာတာလဲ မွန္ပါသည္၊ စာေရးသူတုိ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြသည္ မိမိတုိ႔၏ အဓိက သင္ၾကားေရးဘာသာရပ္ကုိ ေမ့မထားသင့္၊ ထုိဘာသာရပ္ျဖင့္သာ အလုပ္လုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္သည္အတြက္ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို အေျခခံ စနစ္တက်ႏွင့္ ပါဠိ-အ႒ကထာမ်ားကိုေတာ့ ႏွံ႔စပ္ထားဖုိ႔ေတာ့ လုိသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔မဟုတ္ဘဲ တျခားဘာသာစာေပ စကားမ်ားကို အလြန္အကြ်န္အားစုိက္မိျပန္ရင္လည္း သဒၶါတရားအေျခခံေသာ ကုိယ္က်င့္တရားေတြပါ အားနဲသြားႏုိင္သည္၊ သဒၶါအသိ ပညာအသိ စရဏအသိေတြ အားနဲသြားႏုိင္သသည္၊ အေျခခံအု႒္ျမစ္မခုိင္သျဖင့္ အစြန္းေရာက္သြားႏုိင္သလုိ ေနာင္လာေနာက္သား မ်ိဳးဆက္အသစ္ေတြအတြက္လဲ အလြဲသံသရာထဲက မရုန္းႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သဒၶါအေျခခံေသာ ေရွးေဟာင္း စာသင္နည္းစနစ္ကိုလဲ မပယ္ဘဲ ထက္ေလာင္းျပီး ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီေသာ ပညာရပ္ေတြကုိလည္း သင္သင့္ပါသည္။

ဒကာမးး တပည့္ေတာ္ တရားနာရတဲ့ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဆရာေတာ္ဘုရားေတြထဲမွာ ဆရာေတာ္အရွင္ေဒါက္တာနႏၵမာလာရဲ႕ တရားေတာ္ေတြကို ႏွစ္သက္ေနမိတယ္ဘုရား...
သီတဂူစတားး အင္း--ေကာင္းပါတယ္။ ဒါဆုိအဲဒီဆရာေတာ္ကို သြားေမးေလွ်ာက္ၾကည့္လုိက္ပါလား၊ အရွင္ဘုရား ဘာလုိ႕ ေဒါက္တာဘြဲ႕ ရေအာင္ လုပ္ခဲ့လဲလုိ႕၊ အရွင္ဘုရားမွာ ဘြဲ႕ေတြ ရထားတာ အမ်ားၾကီးပဲ အဲဒီဘြဲ႕ေတြထက္ အေရးၾကီးတာ မရွိဘူးလားလုိ႕ ေမးေလွ်ာက္ၾကည့္ေလ၊ ဆရာေတာ္လဲ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လိုပဲ ျပည္ပက အမ္ေအ ေဒါက္တာဘြဲ႕ေတြ ရထားတာပဲေလ။

ဒကာမးး ဦးဇင္းက တကယ္ကို အေမးစကားကို အေျဖေကာင္းနဲ႕ေျဖလိုက္တာပဲ..

ဤမွ်ျဖင့္ စာေရးသူလဲ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္က တရားနာခ်င္ပါတယ္ဆိုလုိ႔ ကိုယ္လဲ စာဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဆုိျပီး ဖတ္ထားတာေလးေတြ ဂ်ီေတာ့ခ္ကေန ေျပာျပခ်င္တာနဲ႔ သူနဲ႔ ေျပာလက္စ စကားစပ္ျဖတ္လုိက္တယ္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၁-၁-၂၀၁၂

Read more »

ေသြးပုိင္ရွင္ႏွင့္ ထူးျခားကုိယ္ပုိင္ဟန္မ်ား

ေသြးပုိင္ရွင္ႏွင့္ ထူးျခားစရုိက္မ်ား

" A "ေသြးပုိင္ရွင္မ်ား ၏ထူးျခားခ်က္
ေသြးအမ်ိဳးအစားကို လိုက္ျပီး လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြကို ခန္႔မွန္းလို႔လည္းရပါတယ္.. ဒီေန႔ေတာ့ ေသြးအုပ္စု ေလးမ်ိဳးထဲက ေအေသြးပိုင္ရွင္မ်ားရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ားကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္..

ေအေသြးပိုင္ရွင္မ်ားရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကေတာ့ ေအာက္ပါအတို္င္းပါ.. ငယ္စဥ္ဘ၀မွာေတာ့ သူတပါးကို စဥ္းစားေပးတယ္ဆိုတာ သိပ္မရွိခဲ့ဘဲ ကိုယ္အတြက္ကိုသာ စဥ္းစားတတ္ၾကပါသတဲ့... သူတပါးကို ေနာက္ေျပာင္ရတာကိုလဲ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ပါသတဲ့...

ဒါေပမယ့္ ၾကီးျပင္းလာတာနဲ႔ အမွ် ငယ္စဥ္က စရိုက္သဘာ၀မ်ားက တျဖည္းျဖည္း ေျပာက္ကြယ္သြားျပီး သူမ်ားတကာေတြ အံ့အားသင့္ ေလာက္ေအာင္ ေအးေဆးတည္ျငိမ္တဲ့သူ ျဖစ္လာပါတယ္တဲ့...

အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကိုယ္လုပ္ရမည့္ အရာအားလံုးကို တာ၀န္သိစြာ လုပ္ကိုင္တတ္သူမ်ား ျဖစ္လာပါတယ္တဲ့... တခါတေလ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေန မေကာင္းတဲ့ အခါမွာ စိတ္ေလလြင့္ တတ္ပါတယ္တဲ့... အသစ္အဆန္းေတြကို စမ္းသပ္လုပ္ကိုင္ တာထက္ က်င့္သားရေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း က်င္လည္ရတာကို ႏွစ္သက္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္... အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ျပီဆိုရင္လည္း အလ်င္လိုတာမ်ိဳး မရွိဘဲ အဆင့္လိုက္ အဆင့္လိုက္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျဖရွင္းတတ္တဲ့ စတိုင္လ္ ပါ...

သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္နဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကို ျပီးဆံုးေအာင္ လုပ္တတ္သူမ်ားပါ...
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း လုပ္ေနၾက အလုပ္ေတြကိုပဲ လုပ္ေနတတ္လို႔ အသစ္အဆန္းကို မရွိဘူးလို႔ အေျပာခံရတာကိုလည္း ခံရတတ္ပါတယ္... ဒါ့အျပင္ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳး မဆို ၾကိဳက္တယ္ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးဟာ ျပတ္သားလြန္းတာေၾကာင့္ မာဆတ္ဆတ္ႏိုင္တယ္... ဘုၾကတယ္ ဆိုျပီး အေျပာခံရတာမ်ိဳးလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္...

ေအေသြးပိုင္ရွင္မ်ားရဲ႕ သူမ်ားနဲ႔ မတူ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ တေန႔တာအတြင္း ေပၚေပါက္ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အလုပ္ မွန္သမွ်ကို စနစ္တက် ေဆာင္ရြက္ တတ္ေပမယ့္ စိတ္ရႈတ္လြယ္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြပါတဲ့... ကိုယ္နဲ႔ ဆက္ဆံေနတဲ့ လူေတြကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံတတ္ျပီး သူတပါးကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေပးခ်င္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္...

တခါတေလမွာေတာ့ သူမ်ားကို မယံုမၾကည္ ျဖစ္တတ္လို႔ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဘဲလည္း ေနတတ္ပါသတဲ့... ဒီလို မယံုၾကည္တတ္တဲ့ သေဘာထားေၾကာင့္ လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ကန္႔လန္႔ကာ တစ္ခ်ပ္ခ်ထားျပီး ဆက္ဆံတတ္ၾကပါတယ္တဲ့... ဒီသဘာ၀ေလးကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေလး တစ္ခုပါတဲ့... ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရကို တစ္ေနရာမွာဘဲ မရွာဘဲ အားလပ္ရက္ကိုလည္း ခံုမင္တတ္ပါတယ္တဲ့... အားလပ္တဲ့ အခါမွာ ေလွ်ာက္လည္ ရတာ ကိုလည္း ႏွစ္သက္သလို ေလွ်ာက္လည္လို႔ ကုန္က်တဲ့ စရိတ္ကိုလည္း မႏွေမ်ာပါဘူးတဲ့... တစ္ေယာက္တည္း သီးသန္႔ ကမာၻေလးကို တည္ေဆာက္ ခ်င္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္... အထက္လူၾကီးရဲ႕ အဆူခံရတာမ်ိဳးကို ခံျပီးျပီဆိုရင္ ေမ့လို႔ မရဘဲ စိတ္ထဲမွာ သိမ္းထားတတ္တာေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားရွိေနတတ္ပါတယ္..

ေဒါသထြက္တဲ့အခါမွာလည္း ေဒါသကို ေဖာ္ျပေလ့မရွိတာေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈ ပိုမ်ားတာ ျဖစ္ပါတယ္... စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ားေနတာေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္က်ေနရတဲ့ ေနရက္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္တဲ့... ဒါေၾကာင့္မို႔ စိတ္ထဲက မေၾကနပ္ခ်က္ေလးေတြကို တခါတေလ ေဖာ္ျပဘို႔ လိုပါတယ္..

ဒီကေန႔ ေဖာ္ျပေပးလိုက္တာကေတာ့ ေအေသြးပိုင္ရွင္မ်ားရဲ႕ စရိုက္သဘာ၀မ်ားဘဲ ျဖစ္ပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္မက စံ ဇာဏီဘို မဟုတ္ေပမယ့္ စိတ္ႏွလံုး အပန္းေျဖႏိုင္ရန္ အတြက္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ ပါတယ္...

“B” ေသြးပုိင္ရွင္မ်ား ..
ဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ားရဲ႕ သူမ်ားနဲ႔မတူ တမူထူးျခားေနတာကေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚတတ္တဲ့အျပင္ သူတပါးကို မွီခိုအားကိုေနရတာမ်ိဳးကို မႏွစ္သက္ၾကပါဘူး... ကိုယ္အားကိုကိုးျပီး အလုပ္အားလံုးကို ေဆာင္ရြက္ခ်င္ၾကပါတယ္... အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ေနစဥ္မွာေတာင္ တျခားအလုပ္တစ္ခုကို တျပိဳင္တည္း ေဆာင္ရြက္တတ္သူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္...
စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို သိပ္ဂရုမစိုက္တတ္လို႔ ကိုယ့္ထက္ အငယ္ေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈကို ခံရတတ္ေပမယ့္ လူၾကီးေတြဆီကေတာ့ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းတာကို ခံရတတ္ပါတယ္... တခါ ေဒါသထြက္ျပီ ဆိုရင္လည္း အျဖဴအမည္း မခြဲျခားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါဘဲတဲ့...
ေဒါသေျပတဲ့အခါမွ အေျခအေနေတြကို ျပန္ရွင္းျပျပီး နားလည္မႈကို ယူတတ္ၾကတဲ့ စတိုင္လ္မ်ိဳးပါတဲ့... အမွားတစ္ခုကို လုပ္မိတယ္ ဆိုရင္လည္း ကိုယ္လုပ္တဲ့ အမွားအတြက္ ေတာင္းပန္ဘို႔ ၀န္မေလးသူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္... တနည္းအားျဖင့္ အတြင္းစိတ္ထား ပြင့္လင္းသူမ်ား ျဖစ္ၾကလို႔ အထင္အလြဲခံရတာတို႔ ရန္ညိွးတို႔ မရွိတဲ့ ေသြးပိုင္ရွင္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

“AB"ေသြးပိုင္ရွင္မ်ား..
ေအဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ားရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ဒီလို ျဖစ္ပါတယ္... ေအဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ားဟာ သိပ္ျပီး မထူးျခားလွတဲ့ စရိုက္သဘာ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္တဲ့...
မိဘကို ဆိုးတာမ်ိဳးလည္း မရွိတဲ့ ေအဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ားက အရာအားလံုးကို ကြက္ေက်ာ္ျမင္တတ္လို႔ အဆူခံရတာမ်ိဳးလည္း လံုး၀ မရွိသေလာက္ပါတဲ့... ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကို လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ အကဲခတ္ႏိုင္စြမ္းရွိသူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္...

ဒါေၾကာင့္မို႔ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြက ေအဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ားကို စကားနည္းျပီး ဘုက်က်ႏိုင္လိုက္တာလို႔ အေျပာခံရတာမ်ိဳးလည္း ၾကံဳရတတ္ပါတယ္... ဒါေပမယ့္ ၾကီးျပင္းလာတာနဲ႔ အမွ် ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ ေနတတ္လာျပီး လူမႈဆက္ဆံေရးလည္း ေကာင္းမြန္ေျပျပစ္လာပါတယ္တဲ့...
အစပိုင္းမွာေတာ့ အလုပ္တစ္ခုကို ၾကာရွည္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ဇြဲ နည္းပါးတာေၾကာင့္ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္တဲ့ အခါမွာ ျမန္ျမန္ ပင္ပန္းအားေလ်ာ့ လြယ္ပါတယ္တဲ့... ဒါေပမယ့္လည္း ၀ီရိယစိုက္ျပီး ၾကိဳးစားေနတဲ့ ကိုယ္ကိုတိုင္ရဲ႕ ပံုစံကို ႏွစ္သက္သူမ်ား ျဖစ္လို႔ ဘယ္အရာကိုမဆို လုပ္လိုစိတ္ ျပင္းထန္ျပီး ၾကိဳးၾကိဳးစားစား တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ လုပ္ေဆာင္တတ္ပါတယ္တဲ့...

လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာလည္း အေျပာအဆိုကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး သတိထားတတ္ျပီး လုပ္ငန္းခြင္မွဆိုရင္လည္း အမွားမလုပ္မိေအာင္ သတိထား လုပ္ကိုင္တတ္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္... လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏီွးလာတာေတာင္မွ အဲဒီလူနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ၾကားမွာ အတားအဆီး တစ္ခုကို ထားျပီး ဆက္ဆံတတ္သူမ်ားလည္းျဖစ္ပါတယ္... ဒါကေတာ့ သူတပါးအေပၚမွာ အမွားလုပ္မိမွာကို စိုးရိမ္တတ္တဲ့ ေအဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ားရဲ႕ အေသးစိတ္လွတဲ့ အေတြမ်ားေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္...
ဒါ့ျပင္ ေအဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ားဟာ တစ္ေယာက္တည္းကိုဘဲ ခင္တတ္တဲ့ အက်င့္လည္းမရွိပါဘူးတဲ့... အလုပ္အမ်ားၾကီးကို တစ္ျပိဳင္နက္တည္း လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းရွိသူမ်ား ျဖစ္သလို အရာအားလံုးကို လက္ေတြ႕က်က် ေတြးေခၚဆင္ခ်င္တတ္သူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္...

အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း ေထာင့္ေပါင္းစံုကေန ေတြးေခၚဆင္ခ်င္တတ္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္တဲ့... မိဘေဆြမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းရယ္ဆိုျပီး သီးသန္႔ မခြဲျခားတတ္ဘဲ လူသားအားလံုးကို တန္းတူညီတူ ဆက္ဆံတတ္သူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္... ဒါေပမယ့္ တဘက္မွာလည္း အျမဲတမ္း ေငြေရးေၾကးေရးကို စိတ္ပူေနတာေၾကာင့္ ပိုက္ဆံရွာႏိုင္မယ့္ အေျခအေနမ်ားကို အပူတျပင္း ရွာေဖြေနတတ္ပါတယ္တဲ့...

ေအဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ားက ကိုယ့္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို မ်က္ႏွာမွာ မေဖာ္ျပတတ္သူမ်ား ျဖစ္သလို ေတာ္ရံုတန္ရံုနဲ႔ ေဒါသလည္း မထြက္တတ္ပါဘူးတဲ့... ကိုယ့္ကို သစၥာေဖာက္သြားတဲ့သူကိုေတာ့ ေသခ်ာ မွတ္ထားျပီး ကလဲ့စားေျခတတ္တဲ့ စရိုက္သဘာ၀ကို ပိုင္ဆိုင္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္... တခါတေလေတာ့ ႏူးညံ့တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ေအဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ားရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ျမင္ႏိုင္သလို တခါတေလမွာေတာ့ ခက္ထန္မႈေတြကိုသာ ျမင္ရတတ္ပါတယ္.... ဒါေတြအားလံုးကေတာ့ ေအဘီေသြးပိုင္ရွင္မ်ား အေၾကာင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္...

" O " ေသြးပိုင္ရွင္မ်ား
ဒီတစ္ခါ အိုေသြးပိုင္ရွင္မ်ား အေၾကာင္း တင္ျပသြားမွာျဖစ္ပါတယ္... အိုေသြးပိုင္ရွင္မ်ားကေတာ့ စရိုက္သဘာ၀က ထူးျခားပါတယ္...

အိုေသြးပိုင္ရွင္မ်ားကေတာ့ အိမ္မွာေတာ့ ျပႆနာရွာတတ္ၾကေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္တတ္ျပီး လူတကာနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ ေနတတ္သူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္... အရာအားလံုးကို တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္တတ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္... အလုပ္အားလံုးကိုလည္း ကိုယ့္အလုပ္လို႔ သတ္မွတ္ျပီး ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ေဆာင္ရြက္တတ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္... လုပ္ငန္းခြင္ကို ေရာက္ျပီဆိုရင္လည္း သူတပါးကို စာနာေထာက္ထားတတ္ၾကပါသတဲ့...

အနာဂတ္အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ခု ရွိျပီဆိုရင္ တစိုက္မတ္မတ္နဲ႔ လုပ္ကိုင္တတ္ေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘူးလို႔ ထင္မိျပီဆိုရင္ေတာ့ အစြဲအလမ္း တစ္ခုမွမထားဘဲ လက္ေလွ်ာ့ပစ္တဲ့ အက်င့္ေလးမ်ားလည္း ရွိပါတယ္တဲ့... အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္း ျမင့္မားသလို အေျခအေန အလိုက္ စိတ္စုစည္းမႈလည္း ေကာင္းမြန္ပါသတဲ့... ရလဒ္ကိုဘဲ ဦးစားေပးသူမ်ားလို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါသတဲ့... အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ plan အရင္ခ်ျပီးမွ လုပ္ကိုင္ေလ့လည္း ရွိပါသတဲ့...

ကိုယ့္ စတိုင္လ္နဲ႔ကို ေနတတ္သူမ်ားျဖစ္သလို ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္သူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္... ဒီလို စရိုက္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူေတြ ျဖစ္တာမို႔ အႏုပညာေလာကကို ေျခခ်မယ္ဆိုရင္လည္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္တဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္တဲ့.... ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ရဲ႕ အေတြးအျမင္ကသာ အမွန္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈ ျပင္းထန္ခ်င္းက တျခားသူမ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို လစ္လွ်ဴရႈသလို ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္... အပန္းေျဖတာတုိ႔ ၀ါသနာကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္တာတို႔ကိုေတာ့ သိပ္မႏွစ္သက္လွပါဘူး...

အိုေသြးပိုင္ရွင္မ်ားက လက္ေတြ႔က်က် လုပ္ကိုင္ရတာကို ႏွစ္သက္ၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္... တခါတေလမွာေတာ့ Romantic ဆန္တာေလးေတြကိုလည္း ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါတယ္တဲ့...

အိုေသြးပိုင္ရွင္မ်ားရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ အရာေတြအတြက္ အမ်ားၾကီး သည္းခံတတ္ေပမယ့္ ေရရွည္ေတာ့ သည္းမခံႏိုင္ပါဘူးတဲ့... လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ အခါမွာ ယံုၾကည္မႈ ရွိရွိနဲ႔ ဆက္ဆံတတ္ျပီး ကိုယ့္ထက္ အားနည္းသူနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး သေဘာထား ၾကီးၾကီးနဲ႔ ဆက္ဆံတတ္ ၾကပါသတဲ့... ျပိဳင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္လို႔ တခါတေလမွာ မလိုအပ္ဘဲ စိတ္ဆင္းရဲရတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္... အိုေသြးပိုင္ရွင္မ်ားက တခါတေလမွာ စကားနည္းျပီး ေအးေအးေဆးေဆး တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေခၚေနရတာကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါသတဲ့... တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ စိတ္ကသိကေအာင့္ ျဖစ္တဲ့ အခါတုိင္း စိတ္ထဲမွာ စုမထားဘဲ တဘက္သားကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာတတ္ပါသတဲ့... ဒါေပမယ့္ အားလံုး ျပီးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဒါေတြ ငါ ဘယ္တုန္းက လုပ္ခဲ့လို႔လဲ ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး အားလံုးကို ေမ့ျပီးေနႏိုင္သူမ်ားပါ...

MoviesEntertainments မွ တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း ဗဟုသုတအျဖစ္ ဖတ္ႏုိင္ရန္ တဆင့္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၃-၅-၂၀၁၃

Read more »

ေဖ့ဘုတ္ သင္းျဂိဳင္း

ေဖ့ဘုတ္ သင္းျဂိဳင္း

စာမိတ္ဆက္
အရင္ကေတာ့ ျမန္မာ့သတင္းစာ ဖတ္ရင္ အရင္ဆုံး နာေရးသတင္းေတြကိုပဲ အရင္ဆုံးသြားဖတ္မိတယ္။ ေနာက္မွ တျခား ပါေနက် သတင္းေတြကို ဖတ္မိတယ္။ နာေရးသတင္းေတြကို ဖတ္ရင္း သံေ၀ဂယူျပီး ကုသုိလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္မိေသးတယ္။ အခုေတာ့ အလြန္ျမန္ဆန္တဲ့ ေဖ့ဘုတ္ေပၚက သတင္းအစုံေတြ ဖတ္ခြင့္ရသည္။ ေဖ့ဘုတ္သတင္းသည္ စကၠန္႔ပုိင္းတြင္းမွာပဲ သတင္းမ်ိဳးစုံ တက္ေနသည္၊ ထိုသတင္းေတြမွာ ကားတုိက္၊ ဆုိင္ကယ္တုိက္အစရွိတဲ့ ယာဥ္အက္ဆီးဒင့္တစ္ခုခုေၾကာင့္ ေသတဲ့သူေတြ တုိက္ေပၚက ခုန္ခ်လုိ႔ေသတဲ့သူေတြ၊ မီးေလာင္လုိ႔ေသတဲ့သူေတြ၊ ေရႏွစ္လုိ႔ ေသတဲ့သူေတြ၊ တုိက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ေသတဲ့သူေတြ၊ ေရာဂါေၾကာင့္ေသတဲ့ သူေတြ၊ သက္တမ္းကုန္လုိ႔ ေသတဲ့သူေတြ စသည္အားျဖင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေသေနၾကတဲ့ နာေရးေတြအေၾကာင္းေတြကလဲ တဖြဲဖြဲနဲ႔ အြန္လုိင္းေပၚတက္လာသည္။ အခုလဲ ေသျပန္ျပီ တစ္ေယာက္၊ လူအသိမ်ားထဲသူတစ္ေယာက္ပဲ အသက္က ၅၉ တဲ့။ လူ႔ဘ၀ရဲ့ တစ္၀က္မွ်သာ ေနခဲ့ရသည္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ တုိက္ေပၚက ခုန္ခ်သတဲ့ အသက္က ၂၃ ႏွစ္တဲ့။ ထုိသတင္းေတြ ဖတ္ျပီး သံေ၀ဂပုိ႔စ္ေလးတစ္ခု ေရးခ်င္စိတ္ ေပါက္လာသည္။

မသာတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္
အရင္ကေတာ့ “မသာတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္”ဆုိတာလုိ နာေရးအသုဘ သြားလုိက္တဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာပဲ သံေ၀ဂစိတ္ေတြျဖစ္သည္၊ က်န္ခ်ိန္ ႏုပ်ိဳစိတ္ေတြ မာန္မာနစိတ္ ျဖစ္ျမဲျဖစ္ျပီး ဘ၀ရဲ့ သေဘာသဘာ၀ကို ေမ့ေနတတ္သည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာက သာသနာရဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ဘ၀ကို ျမင္ျပီး ဘ၀ရဲ့ အႏွစ္သာရကို ခံစားမိသည္၊ ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းကို ေရာက္သူက အေအးဓာတ္ရသလုိ အသုဘ သုသာန္ကို ေရာက္ေတာ့လဲ ဘ၀ရဲ့ ဒုကၡေတြကို ဒီေနရာမွာပဲ ပုိျပီး ထင္ထင္ေပၚေပၚ ျမင္ရသည္၊ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္၊ တစ္ဖြဲ႕ျပီး တစ္ဖြဲ႕ ၀င္လာတဲ့ ယာဥ္တန္းေတြ ေနာက္ဆုံး မီးသျဂၤိဳစက္ထဲမွာ ဘ၀တစ္ခု အဆုံးသတ္ၾကရသည္၊ တျပိဳင္တည္းမွာပဲ ေမြးဖြားရတဲ့ ဒုကၡကို ရင္ဆုိင္ရျပန္သည္။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူေတြနဲ႔ ခြဲခြါရျခင္းရဲ့ ဒုကၡအသြင္ျပင္ကလဲ ထုိနာေရးေတြမွာ ပုိျပီး ျမင္သာထင္သာ ရွိလွသည္။ ရင္ဘက္စည္တီးျပီး ဥပါယာသမီး အေလာင္ျမိဳက္ခံရသူမ်ားကို ျမင္ရသူအဖုိ႔ ေသာကဆုိတဲ့ ဒုကၡသည္လည္း ပီျပင္လွသည္။ “ရသည့္ ဥစၥာ ခ်စ္သူပါ စြန္႔ခြါသြားရမည္၊ တကယ့္အေရး တကယ္ေဘး ဘယ္ေသြး ဘယ္သား မကယ္မည္။” ဟူေသာ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ၾကီး၏ သံေ၀ဂလကၤာသည္ကား ပုိ၍ပုိ၍အသက္၀လာေတာ့သည္။

ထိုေနရာ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ငါလဲ ေသရမွာပါလား၊ ငါလဲ ဒီလမ္းကို လာရမွာပါလားဆုိတဲ့ သတိ တဒဂၤေတာ့ ရၾကသည္။ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ျပဳျပင္စိတ္ေတြ၊ ေကာင္းေအာင္ ေနခ်င္စိတ္ေတြ ထုိအခ်ိန္မွာ ပုိျဖစ္မိၾကသည္။ ေက်ာင္းကို ဆယ္ေခါက္ ေရာက္လုိ႔ ရတဲ့ ကုသုိလ္စိတ္က နာေရးက တစ္ၾကိမ္ တစ္ခါ ရလုိက္ သတိသံေ၀ႏွင့္ ကုသုိလ္စိတ္တုိ႔ ညီမွ်သည္ဟု ဆုိဟန္ရွိသည္။

ေက်ာ္သူ႔ တစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္
ယေန႔ အင္တာနက္ေခတ္ဆုိေတာ့ မသာတစ္ေခါက္ ဆုိတာထက္ “ေက်ာ္သူ႔ဆီ တစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္” လုိ႔ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ဦးေက်ာ္သူ ေဖ့ဘုတ္ကုိ မၾကာမၾကာ ေရာက္မိသည္။ ေသလုိက္တဲ့ လူေတြ၊ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ကုိ ေသေနလုိက္ၾကတာ၊ “အင္တာနက္ သျဂၤဳိင္း” ဟုပင္ ေခၚရမလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ေမြးခါစ ငယ္တဲ့လူေတြလဲ ေသၾကသည္၊ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူဘ၀ေတြလဲ ေသေနၾကသည္၊ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြလဲ ေသေနၾကသည္၊ အဖိုအဖြားေတြလဲ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ေသေနၾကသည္။ မီးစာကုန္ ဆီခမ္း အသက္တမ္းကုန္လုိ႔ ေသၾကသည္၊ ကံကုန္လုိ႔ ေသၾကသည္၊ ေနဒဏ္ ေလဒဏ္ေၾကာင့္ အခ်ိန္မတန္ဘဲ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြလြင့္သည့္ ပန္းမ်ာလို မေတာ္တဆေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တမင္တကာ ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အခ်ိန္မတုိင္ဘဲ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေသၾကသည္။ ဒီကေန႔ေခတ္ သံေ၀ဂရခ်င္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မရဏႆတိဘာ၀နာ ရခ်င္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါ့ျပင္ ေသျခင္းတရားကို ဘယ္လုိ ရင္ဆုိင္မလဲ ဆုိတဲ့ အသိေလး ရခ်င္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သုသာန္ သြားစရာမလုိဘဲ ေက်ာ္သူေဖ့ဘုတ္ကဲ့သုိ႔ အင္တာနက္မွ နာေရးသတင္းမ်ားကို သြားလည္ရင္ ရႏုိင္ပါသည္။

Unexpected Conditions
ေလာကမွာ မျမင္ႏုိင္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ၊ ေမ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ Unexpected conditios) ဆုိတာ ရွိတတ္သည္။ ေ၀ဟင္မွာ သူ႔ဘာသာ ပ်ံေနတဲ့ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ထမင္းဟင္းခ်က္ရာ မီးဖုိကေန ေကာင္းကင္တက္လာတဲ့ မီးကြင္း လည္ပင္းစြတ္မိျပီး ေသရတဲ့ အျဖစ္တစ္ခု။ လူတစ္ေယာက္ “လူယုတ္မာပဲ”ဆုိျပီး ျမစ္လည္ေခါင္မွာ ေရႏွစ္အသတ္ခံရတဲ့ ျဖစ္ရပ္္တစ္ခု။ ဘုရားဖူးၾကြလာၾကတဲ့ ရဟန္း ၇ ပါး၊ လမ္းခရီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ၀င္ခုိသည္၊ ေနစရာ လႈိဏ္ဂူတစ္ခုထဲသုိ႔ အတူ၀င္ နားခုိစဥ္ ေတာင္ေပၚက လိမ့္ဆင္းလာတဲ့ ေက်ာက္တုံးၾကီးတစ္ခု လႈိဏ္ဂူအေပါက္ကို ပိတ္မိရက္သား ျဖစ္သြားသည္။ ထုိကဲ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ရုတ္ရက္ ရင္ဆုိင္လုိက္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ ယေန႔ေခတ္ ပုိလုိ႔ပင္ ရင္ဆုိင္ ေတြ႔ၾကံဳေနၾကရသည္။ “လွံထမ္းလာတာကို ျမင္ႏုိင္သည္၊ ကံထမ္းလာတာကို မျမင္ႏုိင္” ဆုိတာလုိပဲ သူတုိ႔ရဲ့ မျမင္ႏုိင္တဲ့ အတိတ္က ကံေတြကို ဘုရားရွင္က လြဲ၍ မည္သူမွ် မျမင္ႏုိင္၊ သူတို႔ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ (Unexpected coditions)ကို ဘုရားရွင္ပဲ ျမင္ႏုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကမွာ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔တေတြအတြက္ မျမင္ႏုိင္တဲ့ ကံတရားေတြ၊ မျမင္ႏုိင္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အေျခအေနေတြ ရွိေနသည္ကို သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္သည္။ သတၱ၀ါေတြ ၾကိဳတင္မသိႏုိင္တဲ့ အရာ ၅ မ်ိဳးရွိသည္။

ၾကိဳ မသိႏုိင္တဲ့ အရာ ၅ မ်ိဳး
၁။ ဇီ၀ိတ- အဘယ္အသက္ရြယ္မွာ ေသရမလဲဆုိတာ မသိႏုိင္။
၂။ ဗ်ာဓိ- ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ေသမယ္ ဘယ္လုိေရာဂါမ်ိဳးႏွင့္ ေသရမလဲဆိုတာ မသိႏုိင္။ (ကံကုန္လုိ႔လဲ ေသႏုိင္ (ကမၼကၡယ)၊ ရုတ္တရက္မေတာ္တဆ (ဥပေစၦဒက)ေၾကာင့္လဲ ေသႏုိင္၊ သက္တမ္းကုန္၍လည္း ေသႏုိင္(အာယုကၡယ)။
၃။ ကာလ- ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေသမလဲဆုိတာ မသိႏုိင္ (မနက္၊ ေန႔လည္၊ ညေန စသည္)။
၄။ ေဒဟနိေကၡပန- ဘယ္ေနရာမွာ ေသမယ္ ဘယ္ေနရာမွာ ခႏၶာခ်မယ္ဆုိတာ မသိႏုိင္၊
၅။ ဂတိ- ဘယ္ဘ၀ ဘယ္ဘုံ ျပန္ျဖစ္ရမယ္ဆုိတာလည္း မသိႏုိင္ ဟူ၍ ၅မ်ိဳးေသာ အရာတုိ႔ကို အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔
တေတြ မသိႏုိင္ဟု စာေပမွာ မွတ္သားခဲ့ရဖူးသည္။ (ဇိ၀ိတံ ဗ်ာဓိ ကာေလာ စ၊ ေဒဟနိေကၡပနံ ဂတိ။)

Confidence ယုံၾကည္ခ်က္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတၱ၀ါေတြဟာ “ဇာတႆ အမရဏံ နာမ နတၳိ”အရ ခႏၶာရလာလုိ႕ ေသရမည္ဆုိေပမဲ့ ဥပေစၦဒကကံလုိ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျဖစ္လာမည့္ အႏၱရာယ္ (Unexpected conditios) ေတြကုိ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ မိမိမွာ (Confidence) ယုံၾကည္ခ်က္ ရွိဖုိ႔လုိသည္။ ယုံၾကည္ခ်က္ ရွိေနသူတစ္ေယာက္ ဘယ္သြားသြား၊ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ေန၊ သူ႔အတြက္ “ထိတ္လန္႔စရာ မရွိ၊ ေၾကာက္စရာ မရွိ၊ စုိးရြံ႕စရာမရွိ” ယုံၾကည္စိတ္ခ်စြာ သြားလာႏုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္ဖုိ႔လုိသည္။ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈဟူသည္ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကုိးျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ယုံၾကည္ႏုိင္ေအာင္ စြမ္းရည္၊ အရည္အခ်င္း၊ တန္ဖိုးမ်ားကို ရရွိေနသူသည္ ကုိယ့္ကိုယ္ကို အားကုိးႏုိင္သည္၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈရွိသည္။ ထုိစြမ္းရည္၊ အရည္အခ်င္း၊ တန္ဖိုးမ်ားဟူသည္ စရဏပင္ ျဖစ္သည္။ ကုိယ့္သႏၱာန္မွာ စရဏ-အက်င့္တစ္ခုခု လက္ကုိင္္ထားလွ်င္ပင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္သည္။ ကုိယ့္ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားရွိေနရင္၊ တရားရွိေနရင္၊ သံဃာရွိေနရင္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ အႏၱရာယ္ေတြအတြက္ ပူပန္မႈကင္းသည္။ အရဟံ၊ သမၼာသမၺဳဒၶ၊ သုဂတစတဲ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္တစ္ခုခုကို ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ကုိယ့္ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားတည္ထားရင္ အႏၱရာယ္သည္ ေၾကာက္စရာဟူ၍ မထင္၊ “မရဏံ ေမ ဘ၀ိႆတိ- ငါသည္ တစ္ေန႔ မုခ် ေသရမည္”ဟုေသာ မရဏႆတိကဲ့သုိ႔ေသာ ဘာ၀နာတစ္ခုခုကို ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ကုိယ့္ႏွလုံးသားမွ ဓမၼတည္ေနလွ်င္ ေသေဘးကို ရဲရဲၾကီး ရင္ဆုိင္ရဲသည္။ သုပၸဋိပၸႏၷလာ အစျဖာသည့္ ကုိးျဖာေသာ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ကုိယ့္ႏွလုံးသားမွာ သံဃာတည္းဟုေသာ အားကုိးရာ ရွိေနလွ်င္ ဘ၀မွာ ေနရဲ ေသရဲသည္။

မၿမဲသုံးခ်က္ ၿမဲသံုးခ်က္
ဘာပဲေျပာေျပာ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ “ကမၼကၡယ-ဒီဘ၀ဒီမွ်အတြက္ ကံကုန္ျခင္း၊ အာယုကၡယ-ရုပ္သက္တမ္း၊ နာမ္သက္တမ္းကုန္ျခင္း”ဟူေသာ သဘာ၀တရားကို မည္သူမွ် မလြန္ဆန္ႏိုင္ၾက။ ဘာေတြနဲ႔ပဲ တားဆီးတားဆီး၊ မည္သည့္အရာေတြနဲ႔ပဲ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေစကာမူ အိုၿမဲ နာၿမဲ ေသၿမဲဆုိတဲ့ ထာ၀ရ၊ “ၿမဲဲျခင္း သုံခ်က္” ကုိေတာ့ မေက်ာ္လြန္ႏုိင္ၾက။ အားလုံးေသာ အရာ၊ အားလုံးေသာ သတၱ၀ါေတြသည္ ထုိၿမဲျခင္းေအာက္မွာ လက္ေျမာက္ အရႈံးေပးၾကရသည္။ “ဇရံ အနတီေတာ၊ ဗ်ာဓႎ အနတီေတာ၊ မရဏံ အနတီေတာ” ဟူေသာ အဘိဏွပစၥေ၀ကၡိတဗၺသုတ္ေတာ္အရ ေလာကမွာ ထုိသုံးမ်ိဳးကလြဲ ၿမဲတာ ဘာမွမရွိ။ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတုိက္မွာ ေနစဥ္က ယခု နာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ဆုံးမေလ့ရွိသည့္ “မၿမဲသုံးခ်က္ ၿမဲသုံးခ်က္” ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ တစ္ခုကို အမွတ္ရမိသည္။

၁။ ပ်ိဳျခင္းမၿမဲ အုိျခင္းၿမဲ ငါလည္း အုိရမွာပါ တကား။
၂။ မာျခင္းမၿမဲ နာျခင္းၿမဲ ငါလည္း နာရမွာပါ တကား။
၃။ ေနျခင္းမၿမဲ ေသျခင္းၿမဲ ငါလည္း ေသရမွာပါ တကား။

ႏုပ်ိဳျခင္း၊ က်န္းမာျခင္း၊ အသက္ရွင္ျခင္းတုိ႔သည္ ၿမဲသည္ဟူ၍ မရွိ။ အုိျခင္း နာျခင္း ေသျခင္းတုိ႔သည္သာ ၿမဲသည္ဟူ၍ ရွိ၏။ ရလာတဲ့ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ လူ႕ဘ၀၊ ေကာင္း၏ မေကာင္း၏၊ အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွိ၏ ဟုေသာ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္ကို သိႏုိင္တဲ့ သာသနာနဲ႔လည္း ၾကံဳခုိက္၊ မၿမဲတာကို မၿမဲမွန္းသိ၊ ၿမဲတာကို ၿမဲမွန္းသိႏုိင္တဲ့ ေခတ္နဲ႔ၾကံဳခုိက္ ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာ ဟူေသာ သူေတာ္သူျမတ္က်င့္စဥ္ကုိ လက္လွမ္းမီွသမွ် က်င့္ႏုိင္ၾကပါေစကုန္သတည္းးးးးးးး။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၄-၀၂-၂၀၁၃

Read more »

ဘ၀ဆုိတာ အိပ္မက္တစ္ခု

ဘ၀ဆုိတာ အိပ္မက္တစ္ခု
“သီတဂူစတား၏ စာတုိေပတုိ”

အိပ္မက္ထဲက အမွန္တရား
အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ေရလဲ ကူးဖူးသည္၊ ေကာင္းကင္သုိ႕လဲ ပ်ံဖူးသည္၊ ေျမၾကီးထဲလဲ ၀င္ဖူးသည္၊ ေတာင္ေပၚကေနလဲ ခုန္ခ်ဖူးသည္၊ ေၾကာက္စရာ ထိတ္လန္႔စရာေတြနဲ႔လဲ ေတြ႕ဖူးသည္၊ ေပ်ာ္စရာ ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြနဲ႔လည္း ၾကံဳဖူးသည္၊ ငုိလည္း ငုိဖူးသည္၊ ရယ္လည္း ရယ္ဖူးသည္။ အိပ္မက္ထဲ မေတြ႕ဖူးတာ မရွိ၊ အကုန္ေတြ႕ဖူးသည္၊ မျဖစ္ႏုိင္တာဆုိတာ မရွိ၊ အကုန္ျဖစ္ႏုိင္သည္၊ အိပ္မက္ထဲမွာ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ေတြ႔ၾကံဳခံစားေသာေၾကာင့္ အိပ္မက္ထဲက ျမင္သမွ် ၾကံဳသမွ် ေတြ႔သမွ် ျဖစ္ခဲ့သမွ် အရာအားလုံးသည္ အမွန္ခ်ည္းပဲ ျဖစ္သည္။

လူသား သုိ႔မဟုတ္ ပုထုဇဥ္လူသားတုိ႔သည္ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ရွိေနသည္ဟူ၍ ယူဆထားသည္၊ ထင္ထားသည္။ အေနာက္တိုင္း အေတြးေခၚပညာရွင္ ေဒကားစ္ (Descartes) ၏ အေတြးနဲ႔ တူသည္၊ “I am thinking so I am” or “I am thinking therefore I exist.” ငါ စဥ္းစားသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါ ရွိသည္။ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် “ငါ” မရွိဟုေသာ စကား ဘယ္ေသာအခါမွ မေျပာၾက။ “ငါ” ရွိ၏ ဟုေသာ အဆုိ အယူအဆ၊ ယုံၾကည္မႈတုိ႔သည္ အမွန္ဆုိရင္ ငါဟူေသာ မိမိကုိယ္တုိင္ ေတြ႔ၾကံဳရေသာ အရာမွန္သမွ်တုိ႔သည္လည္း အမွန္ဟူပင္ ျဖစ္မည္။

ထုိအဆုိအရ ေလာကမွာ ငါ ရွိသည္၊ သူရွိသည္၊ ပုဂၢိဳလ္ရွိသည္၊ သတၱ၀ါရွိသည္၊ ေယာက္်ားဆုိတာ ရွိသည္၊ မိန္းမဆုိတာ ရွိသည္၊ အေမဆုိတာ ရွိသည္၊ အေဖဆုိတာ ရွိသည္၊ သားရွိသည္၊ သမီးရွိသည္၊ သူေ႒းရွိသည္၊ သူဆင္းရဲရွိသည္၊ ေရႊရွိသည္၊ ေငြရွိသည္၊ ကားရွိသည္၊ စသည္ျဖင့္ ေလာကမွာ အရွိတရားေတြ မ်ားစြာရွိသည္၊ ထုိအရွိတရားမ်ားသည္ ကုိယ္တုိင္ကိုယ္က် ေတြ႔ၾကံဳ ခံစား၍ အမွန္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္၊ အမွားဟူ၍ မရွိ။

အိပ္မက္အျပင္က အမွန္တရား
သုိ႔ေသာ္ အိပ္မက္ကေန ႏႈိးထလာေသာအခါ အိပ္မက္ထဲက ေတြ႕သမွ်၊ ျမင္သမွ်၊ ခံစားဖူးမွန္သမွ်တုိ႔သည္ အမွားခ်ည္းျဖစ္သြားသည္၊ တကယ္ အစစ္၊ တကယ့္အမွန္တရား မဟုတ္ေတာ့ေခ်၊ ထုိသုိ႔ တကယ္အမွန္အစစစ္ မဟုတ္သည္ကိုလည္း မိမိကုိယ္တုိင္ ႏႈိးလာျခင္းအေတြ႔အၾကံဳက ကုိယ္တုိင္ ရလုိက္ျခင္းေၾကာင့္ အစစ္မဟုတ္၊ အမွန္မဟုတ္သည္ကို ေတြ႔ၾကံဳ ခံစား သိလုိက္ရျခင္းကလည္း အမွန္တရားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထုိအမွန္တရား အားလုံးကို မည္သူ႕ မည္၀ါထံမွ တဆင့္စကား တဆင့္သိရျခင္း ေတြ႔ၾကံဳရျခင္းမဟုတ္ဘဲ ကုိယ္တုိင္ေတြ႕ၾကံဳရျခင္းျဖစ္သည္။ ငါ၊ မိမိ၊ ကုိယ္ ဟူေသာ အမွန္တရားရွိေနလွ်င္ အိပ္မက္ထဲက အေတြ႔အၾကံဳေရာ၊ အိပ္မက္အျပင္က အေတြ႔ၾကံဳ မွန္သမွ်တုိ႔သည္ အမွန္တရားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ပရမတၳ အမွန္တရား
အိပ္မက္ထဲက အသိ အမွန္တရားမ်ားသည္ ႏႈိးၾကားလာေသာ အခါ အမွန္တရားေတြက တကယ္မဟုတ္ျဖစ္သြားသည္။ အိပ္မက္ အသိကို ႏႈိးၾကားျခင္း အသိက ေခ်ဖ်က္ျပစ္လုိက္သည္။ အလားတူပဲ အိပ္မက္ပမာ ပုထုဇဥ္ဘ၀မွာ မွန္ကန္ေနသည့္ အမွန္တရားေတြသည္ ႏႈိးၾကားလာေသာ အခါ (သုိ႔မဟုတ္) ပုထုဇဥ္ဘ၀တည္းဟူေသာ အိပ္မက္မွ ႏႈိးထလာတဲ့ အရိယာအသိ ျဖစ္လာေသာ အခါ ပုထုဇဥ္ဘ၀က အသိေတြသည္ အမွန္မဟုတ္ေတာ့ေခ်၊ အမွားခ်ည္း ျဖစ္သြားေတာ့သည္၊ ထုိအခါ ငါစဥ္းစားေန၏ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါ ရွိ၏ဟူေသာ အမွန္တရား၊ အလားတူ သူရွိ၏၊ ပုဂၢိဳလ္ရွိ၏၊ သူေ႒း၊ ဆင္းရဲရွိ၏ ဟူေသာ အမွန္တရားတုိ႔သည္လည္း အမွားခ်ည္း ျဖစ္သြားေတာ့သည္၊ အိပ္မက္မွ ႏႈိးထလာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
အရိယာအသိ၊ အရိယာ နယ္ပယ္သုိ႔ ေရာက္သြားေသာ အခါ ပုထုဇဥ္ဘ၀က ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ေသာ အမွန္တရားတုိ႔သည္ အိပ္မက္ပမာ ေပ်ာက္ကုန္သည္။ ေယာက္်ားဆုိတာ မရွိ၊ မိန္းမဆုိတာ မရွိ၊ ပုဂၢိလ္၊ သတၱ၀ါဆိုတာ မရွိ။ ထုိသုိ႔ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ မရွိေတာ့လွ်င္ သူေ႒း၊ ဆင္းရဲသားဆုိတာလဲ မရွိေတာ့။ ထုိကဲ့သုိ႔ ဘာမွ မရွိတာကိုပဲ အမွန္တရားလားဆုိေတာ့၊ အဲဒါလဲ မဟုတ္ျပန္၊ တကယ့္အမွန္တရား၊ အရွိတရားကား ရုပ္ သေဘာတရားႏွင့္ နာမ္သေဘာတရားမွ်သာ ရွိသည္။

ပုထုဇဥ္ဘ၀တုန္းကေတာ့ ငါသိသည္၊ ငါ့မွာ ရွိသည္၊ ငါမွ ငါပဲ ဟု မိမိကုိယ္ကိုပင္ မာနေတြ၊ ဣႆာစိတ္ေတြ မစၦရိယစိတ္စတဲ့ အဖ်က္တရားေတြ အေမွာင္တရားေတြ နဲ႔ ရူးေနၾကေသးသည္၊ ပုထုဇၨေနာ ဥမၼတၱေကာ-အရိယာနယ္ပယ္ထဲ မေရာက္ေသးမွီမွာေတာ့ အားလုံးဟာ ထုိကဲ့သုိ႔ အမွားကို အမွန္ထင္ အမွန္ကို အမွားထင္ေနၾကတဲ့ အရူးဘ၀နဲ႔ သံသရာလည္ၾကရဦးမည္။ အရူးဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္လုိသူ၊ အိပ္မက္ကေန ႏႈိးထလုိသူတုိ႔သည္ အမွန္တရား (ပရမတၳ) ကုိ ရွာေဖြၾကရမွာ ျဖစ္သည္၊ ထုိသုိ႔ ရွာေဖြရာ၌ နည္းလမ္းသည္ အပၸမာဒ (သတိ) ပင္ျဖစ္သည္။

သတိသည္ ထုိမွ် အေရးၾကီးသည္၊ ကုသုိလ္ကုိ ကုသုိလ္မွန္း သတိရွိသည္၊ အကုသိုလ္စိတ္ေပၚလာပါက အကုသုိလ္စိတ္ေပၚမွန္း သတိရွိေနသည္၊ ထုိသတိေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ (ဒါန) အမႈကိုလဲ ျပဳႏုိင္သည္၊ အကုသုိလ္အမႈမွ ေရွာင္ၾကည္ျခင္း (သီလ)ကိုလဲ ျပဳလုပ္ႏုိင္သည္။ ထုိမွတဆင့္ သမာဓိ၊ ပညာထိေရာက္ကာ ရုပ္တရား၊ နာမ္တရားေတြရဲ့ သေဘာတရားေတြကို စူးစုိက္မိလာသည္၊ အတြင္းက်က် သိလာသည္၊ ဘ၀ကို ေၾကာက္လာသည္၊ ျငီးေငြ႔လာသည္၊ ဘ၀ကို လုိခ်င္တဲ့ ေလာဘ၊ တဏွာ (သမုဒယသစၥာ) ေသမွ နိဗၺာန္ (နိေရာဓသစၥာ) ရျပီး အရူးသံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ဆရာၾကီး ဦးေရႊေအာင္၏ အေတြးမ်ားကို ဖတ္ရင္း စာေရးခ်င္စိတ္ေပါက္၊ “သီတဂူစတား၏ စာတုိေပတုိ”အျဖစ္ ဖန္တီးလုိက္ရသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၈-၃-၂၀၁၃

Read more »