ကုမုျဒာပြင့္တဲ့ည အပုိင္း (၄)

ကုမုျဒာပြင့္တဲ့ည အပုိင္း (၄)

ဆရာဇီဝက အစီအမံ အဇာတသတ္မင္းလက္ခံ

ေလာကႀကီးရဲ႕သေဘာဟာ အဲဒီေတာ့ အဇာတသတ္မင္းႀကီးက ဘာမွမလုပ္ သြားလည္းသြားခဲ့ၿပီးၿပီ ဘာမွမထူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ နားေထာင္ေနတဲ့ဇီဝက ဘုရားေက်ာင္းဒါယိကာ ေသာတာပန္ ေဆးဒါယကာ ဘာမ်ားေျပာမလဲလုိ႕ မင္းတရားေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။ ဆရာဇီဝက ဘာမွမေျပာဘူး၊ ၿငိမ္ၿပီးထုိင္ေနတယ္ မေျပာႏုိင္ဘူး ေျပာခြင့္မေပးၾကဘူး၊ မ်ားရာက ႏုိင္စတမ္းဆုိေတာ့ အဲဒီမွာ အမတ္ႀကီးဇီဝက(သုိ႕မဟုတ္) ဝန္ႀကီးဇီဝကကုိ ရွင္ဘုရင္အဇာတသတ္က လွမ္းေျပာရတယ္။
ဟဲ့ ဇီဝက မင္းဘယ့္နဲ႕ေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္ေနသလဲ သင့္လည္းေျပာခြင့္ရွိတယ္ေျပာ၊ အဲဒီေတာ့မွ ဘုရင္ကေျပာဆုိၿပီးေတာ့ အခြင့္အေရးေပးေတာ့မွ သူထလာတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဟုိလူေတြ မႏွိမ္ရဲေတာ့ဘူး၊ ၿငိမ္သြားတယ္၊ ေျပာခြင့္ရွိတယ္ ေျပာပါလုိ႕ဆုိလည္းဆုိလုိက္ေရာ ဆရာဇီဝကထေျပာတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ အကြၽႏ္ုပ္ရဲ႕ေက်ာင္းတုိက္ သရက္ဥယ်ာဥ္ ေက်ာင္းတုိက္မွာရွိပါတယ္၊ ယခုလုိ ညခ်မ္းကာလမွာ ျမတ္စြာဘုရားထံသြားဖုိ႕ အေကာင္းဆုံးပါ။
အဲဒီလုိ ၫႊန္းလည္းၫႊန္းလုိက္ေရာ ကုိင္း ဆရာဇီဝက ငါဘုရားဆီ သြားရမယ္ဆုိလုိ႕ရွိရင္ ျမတ္စြာဘုရားထံသြားရမည့္ စီမံခ်က္အစီအစဥ္ေတြ၊ အဲဒီ ခရီးစဥ္ေတြ ယေန႕ေခတ္လုိေျပာရင္ ခရီးလမ္းေၾကာင္းေတြ အဲဒါေတြကုိ မင္းကုိယ္တုိင္ ႀကီးၾကပ္ၿပီးေတာ့စီမံ တခါတည္းအမိန္႕ခ်တယ္၊ အဲဒီလုိ authoriity အျပည့္အဝ အာဏာလည္းရလည္း ရလုိက္ေရာ တျခားအမတ္ေတြ ဝင္ၿပီးေတာ့ စြက္ဖက္လုိ႕မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

အဲဒီမွာမွ ဆရာဇီဝကက စီမံတယ္၊ မင္းတရား ခ်က္ခ်င္းသြားဖုိ႕စီမံမယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဘာေတြလုပ္သလဲလုိ႕ဆုိေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ train လုပ္ထားတဲ့ ဆင္မ ငါးရာကုိ ဆင္တင္းကုတ္ကဆြဲထုတ္၊ ဆင္ထီးမပါဘူး ပရိသတ္ေရ ဘာေတြလဲ။ဆင္မေတြပါဘုရား။

ဆင္မေတြစီမံခ်က္ကေလးကုိက စိတ္ဝင္စားဖုိ႕ေကာင္းတယ္၊ ဒီေလာက္ထိတ္လန္႕ေနတဲ့ ရွင္ဘုရင္ကုိ ဆင္ထီးေတြ အစြယ္ေတြ ျပဴးတူးၿပဲတည္းနဲ႕ ဆင္ထီးႀကီးေတြနဲ႕သြားရင္ ပုိ၍ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ စီမံပုံေလးကုိက အဓိပၸါယ္သိပ္ရွိတာ၊ အဲဒီေတာ့ ဆင္မငါးရာကုိ ေ႐ြးထုတ္ ထပ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီဆင္ေတြကုိ train ေတြလုပ္၊ train လုပ္ၿပီးေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံးမွာ လွပတဲ့ ကႀကိဳးတန္ဆာ ဒြါဒရာေတြ အျပည့္အစုံ ဆင္တယ္။

အမ်ိဳးသမီးစစ္သည္ေတာ္

ဆင္ၿပီးေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးေတြတဲ့ အ႐ြယ္ေကာင္းေလးေတြခ်ည္းပဲ၊ သန္မာထြားႀကိဳင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြခ်ည္း ငါးရာ ေ႐ြး လုိက္တယ္၊ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ဘုရင္ထံက တန္ဆာဒြါဒရာေတြ အကုန္ျဖဳတ္ၿပီးေတာ့မွ စစ္သားႀကီးေတြ ဝတ္တဲ့ ေခတ္လုိေျပာေတာ့ ယူနီေဖာင္းေပါ့၊ စစ္ဝတ္တန္ဆာေတြ အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ဆင္လုိက္တာ အေဝးကလွမ္း ၾကည့္လုိက္ရင္ အမ်ိဳးသမီး ေတြလုိ႕မထင္ဘူး၊ ဟာ စစ္သားႀကီးေတြ ဒီလုိထင္ရတယ္။ အမ်ိဳးသမီးစစ္သည္ေတာ္ငါးရာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး စစ္သည္ေတာ္ ငါးရာကုိမီး႐ႈးတုိင္ေတြ ကုိင္ခုိင္းၿပီးေတာ့မွ ဆင္ေပၚမွာအကုန္လုံးတန္စီလုိ႕ ထုိင္၊ ဆင္ငါးရာ ႏွစ္ရာငါးဆယ္စီ ႏွစ္ရာငါးဆယ္စီ အတန္းႀကီးတန္းလုိက္ေတာ့ အလယ္ေခါင္ကမွ အဇာတသတ္မင္းႀကီးစီးမည့္ဆင္ ၿပီးေတာ့မွ အဲဒီ ဆင္တန္းႀကီးႏွစ္တန္းရဲ႕ဝဲဘက္ ယာဘက္မွာ ဓားကုိင္တဲ့အမ်ိဳးသမီးစစ္သည္ေတာ္ တစ္ဘက္က ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္၊ လွံကုိင္တဲ့အမ်ိဳးသမီး စစ္သည္ေတာ္ တစ္ဘက္က ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္၊ အျပင္ဘက္ကရပ္တယ္၊ အလယ္ေခါင္ ကမွ အဇာတသတ္ မင္းႀကီးရဲ႕စီးေတာ္ဆင္။

အဲဒီစီးေတာ္ဆင္ရဲ႕အနားမွာ ဆရာဇီဝက က ေျမျပင္ကေန ေျခလ်င္လုိက္လာတယ္၊ တစ္လမ္းလုံး သဲျဖဴေတြခင္း၊ ရာဇမတ္ေတြကာ၊ မီး႐ႈးတုိင္ေတြ ထြန္းၿပီးေတာ့ ေ႐ႊနန္းေတာ္ကေန ယခုလုိ ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ သူရိမ္မီးခုိး အညစ္ေၾကးငါးမ်ိဳး ကင္းၿပီးေတာ့ ကုမုျဒာျဖဴေတြပြင့္တဲ့ ညခ်မ္းကာလ ေ႐ႊနန္းေတာ္ကေန မင္းတရားႀကီး ထြက္ေတာ္မူတယ္။ မင္းတရားက ဆင္ျဖဴေတာ္ေပၚကေန ဘယ္ဘက္ကုိၾကည့္လုိက္ စစ္သားႀကီးေတြ ဓားကုိင္ထားတယ္ထင္လုိ႕ ၾကည့္လုိက္တယ္ မဟုတ္ဘူး၊ အနားကပ္ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေခ်ာေတြျဖစ္ေနေတာ့ ပရိသတ္ေရ ဘယ္ေၾကာက္ ေတာ့မလဲဗ်ာ၊ ဘယ္ဘက္ၾကည့္လုိက္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ ညာဘက္ၾကည့္လုိက္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ၊ ေရွ႕ၾကည့္ ဒီလုိပဲ၊ ေနာက္ၾကည့္လည္းဒီလုိပဲ။

တခ်ဳိ႕စစ္သည္ေတာ္ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြက ဘုရင္ႀကီးက သူတုိ႕ကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ၾကည့္ေတာ့ ဘုရင္ၾကည့္တာကေတာ့ စုံစမ္းတဲ့အေနနဲ႕ၾကည့္တာ ဘယ္ေကာင္က ဓားကုိင္ၿပီးေတာ့ အနားကေန ငါ့ကုိခုတ္မ်ားခုတ္လုိက္မလဲ၊ ဘယ္ေကာင္က လွံနဲ႕ထုိးလုိက္မလဲ၊ နန္းလုခံရမယ္ ထင္ၿပီးေတာ့ စိတ္ပူလုိ႕ ၾကည့္တာ အဲဒါကုိ အမ်ိဳးသမီးစစ္သည္ေတာ္ေတြက အဲဒီလုိမထင္ဘဲ ဘုရင္က တုိ႕စုိက္စုိက္စူးစူးၾကည့္ေပတယ္ဆုိ၊ တခ်ိဳ႕စစ္သည္ေတာ္ အမ်ိဳးသမီးေတြက ဘုရင္ႀကီး ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဘာေလး႐ြ႕ဲျပသလား၊ မ်က္စာေလး ပစ္သလားေပါ့ေလ၊ ၿပဳံးၿပဳံးေလး ဘာေလးေတြ ဒီလုိလုပ္ျပမဲ့ လကၡဏာရွိတယ္၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဘုရင္ႀကီး ေၾကာက္စိတ္ ေျပသြားတယ္တဲ့ေနာ္။ စီမံခ်က္ေကာင္းတာ။

ေ႐ႊနန္းေတာ္ကေနထြက္ၿပီးေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ထဲကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္ ေတာအုပ္ႀကီးထဲကုိ ေရာက္တယ္၊ ေဝဘာရေတာင္ရယ္၊ ေဝပုလႅေတာင္ရယ္၊ ပ႑ဝေတာင္ရယ္၊ ဣသိဂိလိေတာင္ရယ္၊ ဂိဇၩကုဋေတာင္ရယ္လုိ႕ ေတာင္ငါးလုံးရံ ႏြားၿခံတုိ႕လုိ ရာဇၿဂိဳဟ္ဆုိတဲ့ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ဟုိအေရွ႕မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိလုိ႕ရွိရင္ ဂိဇၩကုဋဆုိတဲ့ေတာင္၊ အေရွ႕မ်က္ႏွာက ဘာေတာင္လဲ။ ဂိဇၩကုဋေတာင္ပါဘုရား။

ဂိဇၩဆုိတာ လင္းတ၊ ကူဋဆုိတာ အထြတ္၊ အဲဒီေတာင္အထြတ္ႀကီးက လင္းတႏႈတ္သီးႀကီးလုိပဲ ခြၽန္ေကာက္ၿပီးေတာ့ ေမာက္ေနတာ၊ ၿမိဳ႕အေရွ႕က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕ရဲ႕ လက တက္တက္လာတယ္၊ လင္းတႏႈတ္သီးလုိ႕ ေကာက္ေနခြၽန္ ေမာက္တဲ့ ေတာင္ထြတ္ကုိ မေက်ာ္ေသးေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕တြင္း တစ္ခုလုံးမွာ ေမွာင္ရိပ္ေတြဖုံးအုပ္ထား၊ ေမွာင္ရိပ္ေတြဖုံး အုပ္ ေနတဲ့ ေတာအုပ္ႀကီးထဲဝင္သြားေတာ့ ဘုရင္က တစိမ့္စိမ့္ေၾကာက္ေၾကာက္လာတယ္၊ ေၾကာက္ေၾကာက္လာေတာ့၊ ဟဲ့ ဇီဝက ဟုိေတာႀကီးထဲေရာက္သြားၿပီေနာ္၊ အခ်ိန္ကလည္းပဲည၊ အေမွာင္ႀကီးလည္းေရာက္ေနၿပီေနာ္၊ မင္း ငါ့ကုိျဖားေယာင္းၿပီးေတာ့ ေခၚလာတာေတာ့ မဟုတ္တန္ဘူး၊ သူက အဲဒီလုိ စုိးရိမ္စိတ္နဲ႕ ငါ့ကုိ ရန္သူေတြလက္ထဲေတာ့ အပ္မည့္လူ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။
အဲဒီလုိေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးဇီဝက က '' မာ ဘာယိ မဟာရာဇ၊ မာ ဘာယိ မဟာရာဇ'' မင္းတရား ထိတ္လန္႕ေတာ္မမူပါနဲ႕၊ မင္းတရား စုိးရိမ္ေတာ္မမူပါနဲ႕။

သရက္ေတာဥယ်ာဥ္ေက်ာင္းမွ ဗုဒၶတရားရိပ္

ဟုိေရွ႕နားက သရက္ဥယ်ာဥ္ကုိ လွမ္းၾကည့္ပါ၊ ဆီမီးတုိင္ေတြထိန္ေနတာ ေတြ႕ရမယ္၊ အဲဒီမွာ ျမတ္စြာဘုရားပါဆုိေတာ့ လွမ္းၾကည့္လုိက္တယ္၊ အုိ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္ရိပ္ေအာက္က သရက္ေတာမွာ ဆီမီးတုိင္ေတြ ထိန္ေနတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီး သံဃာေတာ္ေတြ တစ္ေထာင္ႏွစ္ရာငါးဆယ္တုိ႕အား တရားေဟာေနတဲ့တရားပြဲ၊ ခုလုိအသံခ်ဲ႕စက္ေတြ ဘာေတြက မရွိေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕အသံဟာ မလုိအပ္ဘဲနဲ႕ အျပင္ဘက္ကုိ မထြက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားပြဲက ဒီအတုိင္းပဲ အံ့ၾသစရာသိပ္ေကာင္းတာ။

ဆယ္ေယာက္ရွိရင္ ဘုရားရဲ႕အသံသည္ အဲဒီဆယ္ေယာက္အတြင္းမွာ လူတစ္ေသာင္းရွိရင္ တစ္ေသာင္းရဲ႕ အတြင္းကုိ ေရာက္သြားတယ္၊ လူတစ္သိန္းရွိရင္ တစ္သိန္းတုိ႕ရဲ႕အတြင္းကုိ ဘုရားရဲ႕အသံေရာက္သြားတယ္၊ အျပင္ မထြက္ဘူး၊ အခ်ည္းအႏွီးအက်ိဳးမရွိဘဲနဲ႕ ဒီအသံဟာ ဟုိ ပရိသတ္ အျပင္ဘက္ကုိ မထြက္ပါေစနဲ႕ ဒါျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လုပ္ထုံး၊ အခု ဘုန္းႀကီးတုိ႕ ပရိသတ္လုပ္ထုံးနဲ႕ တျခားစီပဲ၊ တစ္ၿမိဳ႕လုံး၊ တစ္ရပ္ကြက္လုံး၊ အကုန္လုံး ၾကားခ်င္တဲ့သူေတြလည္း ၾကားေရာ၊ မၾကားခ်င္တဲ့သူေတြလည္း ၾကားေရာဆုိၿပီးေတာ့ သစ္ပင္ထိပ္ေခါင္ဖ်ား ဟြန္း ႀကီးေတြတပ္ၿပီးေတာ့ ေအာ္ခ်လုိက္တာ၊ ႀကိဳက္တဲ့လူေတြႀကိဳက္ေပါ့၊ မႀကိဳက္တဲ့ လူကေတာ့ နားၿငီးကြာ၊ အဲဒီအသံခ်ဲ႕စက္ အိပ္လုိ႕မရ၊ တခ်ိဳ႕က စိတ္ညစ္ၾကတယ္၊ ဒါက ဗမာ့ ဝါသနာကုိဗ်။

ဘုရားရွင္ရဲ႕အသံေတာ္ဟာ ပရိသတ္ရဲ႕ အျပင္ကုိ မထြက္ဘူးဆုိေတာ့ ဆရာဇီဝကႏွင့္ အဇာတသတ္မင္းတုိ႕ ခ်ီတက္လာတဲ့ဆီကုိ အသံေတာ္ မေရာက္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ျမင္ေတာ့ျမင္ေနရတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ျမင္ေနရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ႏွလုံးစိတ္ဝမ္း မင္းတရားေတာ္ေတာ္ ေအးခ်မ္းသြားတယ္၊ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႕ခ်ဥ္းကပ္ ေက်ာင္းတုိက္နားေရာက္သြားမွ-
''ယာဝတိကာ ယာနႆ ဘူမိ၊ ယာနာ ၾသေရာဟိတြာ ပဒသာ ေယဝ ဘဂဝႏၲံ ဥပသကၤမိ''ေပါ့ ဆင္ေပၚကဆင္းၿပီးေတာ့ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာကုိ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕မင္းတရားနဲ႕ဝန္ႀကီးဇီဝက ခ်ဥ္းကပ္တယ္၊ ပါလာတဲ့ ဆင္ငါးရာက သရက္ဥယ်ာဥ္ေက်ာင္းတုိက္ႀကီး တစ္တုိက္လုံး အျပင္ကေန ဆင္ငါးရာနဲ႕ဝုိင္းရံထား၊ မီးဒုတ္ကုိင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး စစ္သည္ေတာ္ ငါးရာ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးပတ္ထားတယ္၊ ဓားကုိင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ရာငါးဆယ္၊ လွံကုိင္တဲ့အမ်ိဳး သမီးႏွစ္ရာငါးဆယ္၊ လက္နက္ကုိင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီး စစ္သည္ေတာ္ငါးရာတုိ႕က ေက်ာင္းတုိက္ႀကီး ပတ္ထားတယ္။
မင္းတရားႏွလုံးစိတ္ဝမ္း ေအးခ်မ္းပါေစေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစေတာ့ ကလ်ာဏမိတၱ မိတ္ေကာင္းတုိ႕ရဲ႕လုပ္ထုံးဟာ ဒီအတုိင္းပဲ။ တိတၴိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္ထံ ပုိ႕ခဲ့တဲ့ေျခာက္အုပ္စုဟာ ပရိသတ္ေရ ကလ်ာဏမိတၱ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ ပါပမိတၱ - မိတ္ေဆြယုတ္။

ဓမၼလမ္းေၾကာင္း ဖြင့္ထားပါ

အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားသီတင္းသုံးတဲ့ ယခုလုိ ဓမၼာ႐ုံႀကီးကုိ ထိပ္တည့္တည့္ကေန ရပ္ၿပီးေတာ့ ဖူးလုိက္တယ္ဆုိလွ်င္ပဲ သံဃာေတာ္ တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာငါးဆယ္ အလယ္တည့္တည့္က ယခုလုိ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ လာသလုိ လမ္းကေလး ဖြင့္ထားၿပီးေတာ့ လက္ဝဲလက္ယာ သံဃာေတာ္ေတြ ႏွစ္ဘက္ခြဲထားၿပီးေတာ့ တစ္ဖက္ေျခာက္ရာစီ တစ္ဖက္ေျခာက္ရာစီ အဲဒီလုိ ျမတ္စြာ ဘုရားကုိ ပေစာက္ သ႑ာန္ေပါ့ေလ ဝုိင္းရံၿပီးေတာ့ တရားနာေနၾကတာ။

အလယ္လမ္းေလးက ျမတ္စြာဘုရားက အမိန္႕ရွိထားတယ္၊ သံဃာ ေတာ္ေတြကုိ ဒီကေန႕ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕ညမွာ အဇာတသတ္ရွင္ ဘုရင္ တရားနာလာလိမ့္မယ္၊ အလယ္ကလမ္းေပထား၊ မင္းတရားၾကြလာမည့္လမ္း မုိ႕လုိ႕ အဲဒါကုိ မင္းလမ္းေပါ့၊ မင္းလမ္းေပးထား၊ အခု ဘုန္းႀကီးတုိ႕ ပရိသတ္ကေတာ့ ဒါ ဘာလမ္းေခၚသလဲ မသိဘူး၊ ေအာ္သံကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလၾကားတယ္၊ နတ္လမ္းကေလးဖြင့္ေပးထားပါ၊ နတ္လမ္း ကေလးခ်ဲထားပါ၊ နတ္လည္းမလာဘူး၊ လာတာကေတာ့ ဘုန္းႀကီးပဲလာတယ္၊ အဲဒါနတ္လမ္းတဲ့ေနာ္၊ သူတုိ႕က နတ္ကုိလာေစခ်င္ပုံရတယ္၊ သူတုိ႕ လာေစခ်င္တဲ့နတ္ကေတာ့ မလာဘဲနဲ႕ ဘုန္းႀကီးလာတာေပါ့၊ သူတုိ႕ႀကိဳဆုိတဲ့နတ္ ကမလာဘဲနဲ႕ ငါကသြား ေက်နပ္ပါ့မလားလုိ႕ တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ေထာက္ဘူးတယ္။

အဲနတ္လမ္းလား၊ ဘုန္းႀကီးလမ္းလား၊ မင္းလမ္းလားေပါ့ေလ၊ သူ႕လမ္းနဲ႕သူရွိတယ္၊ ဘုန္းႀကီးလာလုိ႕ ဘုန္းႀကီးလမ္းပဲျဖစ္မယ္၊ တရားေဟာတဲ့ဘုန္းႀကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မုိ႕လုိ ဒီလမ္းဟာ ဓမၼလမ္းဆုိရင္ ပုိေကာင္းတယ္၊ ဓမၼ လမ္းေၾကာင္းေျဖာင့္ပါေစ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းရွင္းထားပါ ဒါဆုိအေတာ္အဆင္ေျပမယ္၊ ယခုေတာ့ နတ္လမ္း နတ္လည္းမလာ၊ မင္းလမ္းလုိ႕ဆုိရင္လည္းပဲ ဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ မင္းမလာဘူးေနာ္၊ ခု တရားပြဲ လာၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ၊ ဒီေပၚမွာ ရွင္ဘုရင္ကုိမလာဘူးေနာ္၊ ဝန္ႀကီး အမတ္ႀကီးလည္းမလာဘူး လာရင္လည္း သူတုိ႕ ဒီေပၚမွာ မေလွ်ာက္ၾကဘူးေပါ့၊ ဆရာေတာ္ေလွ်ာက္ဖုိ႕လမ္းဆုိေတာ့ ေဘးကေကြ႕ပတ္သြားၾကတာ သူတုိ႕က၊ အဲဒီေတာ့ မင္းလမ္းဆုိၿပီးေတာ့ ေပးထားေတာ့ အဇာတသတ္ရွင္ဘုရင္ အဲဒီ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္လာတယ္။

ေကာမုဒိယာ စာတုမာသိနိယာ ပုဏၰာယ ပုဏၰမာယ ရတၱိယာ။
စာတုမာသိနိယာ၊ မုိးေလးလရဲ႕အဆုံးျဖစ္ေသာ။ ပုဏၰာယ၊ မုိးဥတု ျပည့္ထေသာ။ ပုဏၰမာယ၊ လကလည္းေကာင္းစြာ ျပည့္စုံ၍ေနေပထေသာ။ ေကာမုဒိယာ၊ ကုမုျဒာၾကာေတြပြင့္တုန္းပြင့္ဆဲျဖစ္၍ ေနေပထေသာ။ ရတၱိယာ၊ ညခ်မ္းကာလမွာ။ ရာဇာ အဇာတသတၴဳ မာဂေဓာ ေဝေဒဟိပုေတၱာ၊ မဂဓ ျပည့္ရွင္ ေဝေဒဟီမိဖုရားရဲ႕သား အဇာတသတ္ဆုိတဲ့ ရွင္ဘုရင္သည္။ ေယန ဘဂဝါ ေတႏု ပသကၤမိ၊ ဘုရားရွိရာခ်ဥ္းကပ္လာတယ္။ ဥပသကၤမိတြာ၊ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေတာ့မွ။ ဘဂဝႏၲံ၊ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးသခင္ သဗၺညဳ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ။ အဘိဝါေဒတြာ၊ လက္အုပ္ခ်ီမုိး ရွိခုိးၿပီး ေတာ့မွ။ ဧကမႏၲံ၊ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာေနရာမွာ။ နိသိဒီ၊ ေကာင္းစြာမေသြ သီတင္းသုံး ထုိင္ေနေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း။

သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။

အပုိင္း (၅) ဆက္ပါဦးမည္။
အားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
သီတဂူစတား

Posted in: တရားေတာ္