ကုမုျဒာပြင့္တဲ့ည အပုိင္း (၅)

အလယ္ေခါင္ မင္းလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ဝင္လာ လက္အုပ္ခ်ီလုိ႕ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႕ဘုရားနားခ်ဥ္းကပ္ ခ်ဥ္းကပ္လုိ႕ ဘုရားေရွ႕ေမွာက္လည္းေရာက္ေရာ နဖူးက်ေအာင္ ဒူးက်ေအာင္ တေတာင္က်ေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဦးသုံးႀကိမ္ခ်တယ္။

ဂ႐ုဂါရဝ ႐ုိေသမွ ထိျခင္း ငါးပါးရွိခုိးၾက

ထိျခင္းငါးပါး ဘုရားဦးသုံးႀကိမ္ခ်ၿပီးေတာ့ ဝဲယာ ေနာက္မ်က္ႏွာ ေပါ့ေလ၊ အဲဒီသံုးဌာန သံုးရပ္မွာ ႐ွိ္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို လွည့္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာ့ ထိုင္သြားတယ္၊ ဦးမခ်ဘူး။

ဘာေၾကာင့္ ဦးမခ်တာလဲဆိုေတာ့ ဘုရားလည္း ဦးသံုးႀကိမ္၊ သံဃာလည္း ဦးသံုးႀကိမ္၊ ေလာကဓာတ္တစ္ခုလံုး အျမတ္ဆံုးဘုရားလည္း သံုးႀကိမ္ သံဃာလည္း၊ တပည့္သံဃာလည္း သံုးႀကိမ္ပဲဆို၊ အဲဒါ ဘုရားကို မ႐ုိေသ

ရာက်တယ္။

အဲ့ေတာ့ ျဖစ္ဖို႕ေကာင္းတာက ဘုရားကို ဦးသံုးႀကိမ္ခ်တယ္။ သံဃာကို တစ္ႀကိမ္ခ်တယ္ဆိုေတာ့ သိပ္မဆိုးပါဘူး။ သို႕ေသာ္ အဇာတသတ္မင္းႀကီးက စုိးရိမ္ေနတယ္၊ ဘုရားကုိဦးခ်ၿပီးေတာ့ သံဃာဘက္လွည့္လည္ ဦးခ် လုိက္ေရာ စဥ္းစားၾကည့္တာ သူ႕ရဲ႕ ဒီ position ဟာဘယ္လုိျဖစ္သြား၊ ေစာေစာက ဘုရားဘက္မ်က္ႏွာမူလုိ႕ဦးခ်တယ္၊ သံဃာေတာ္ ေတြဘက္ လွည့္ၿပီးဦးခ်လုိက္ေရာ ဘုရားကို ေက်ာေပးမိရဲ႕သား ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါကုိ သူေၾကာက္တာတဲ့၊ ဘုရားကုိ မ႐ုိေသရာက်တယ္၊ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ပရိသတ္ သတိ မျပဳမိဘူး၊ အဲဒါေတြကုိ ေၾကာက္တယ္ စုိးရိမ္တယ္လုိ႕ သူတုိ႕မရွိၾကဘူး။

ဟာ ဘုရားတစ္ဆူ သြားဖူးတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားကို အားပါးတရဦးခ် ရွိခုိး ပန္း ေရခ်မ္း ဆီးမီတင္ၿပီးလည္ၿပီးေရာ ပန္း ေရခ်မ္း ဆီမီး ကတစ္ဝက္ခြဲထားတယ္၊ ဘုရားတစ္ဝက္ က်န္တဲ့တစ္ဝက္ကုိ ယူသြားၿပီးေတာ့ ဟုိး ဘက္ စေနေဒါင့္ ရာဟုေဒါင့္ တစ္ေနရာရွိတဲ့ ဘုိးေတာ္ႀကီးသြားလဲရွိခုိးလုိက္ေရာ ဘုရားေက်ာေပးမိရဲ႕သားျဖစ္သြားပါတယ္။

ဘုရားလည္းသုံးႀကိမ္ပဲ၊ ဘုိးေတာ္လည္းသုံးႀကိမ္ပဲဆုိ၊ ဘုရားနာတယ္၊ ဘုရားဘက္ကနာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားကုိ ေက်ာေပးၿပီးမွဦးခ်တာ ဆုိေတာ့ပုိနာတယ္၊ ဒီပန္းကေလးက ဘုရားတစ္ဝက္ ဘုိးေတာ္တစ္ဝက္ဆုိေတာ့ ဒါလည္းနာတာပဲ၊ အုန္းသီးမ်ားတင္လုိက္လုိ႕ရွိရင္ ျမတ္စြာဘုရားက လက္ၫႇဳိးေလာက္ရွိတဲ့အုန္းသီးစိတ္ေလး ႏွစ္စိတ္ သုံးစိတ္ပဲရတယ္၊ ဟုိဘက္က ဘုိးေတာ္ မယ္ေတာ္က အလုံးလုိက္ရတယ္၊ ဒါလည္း ဘုရားဘက္ကနာတာပဲ၊ အဲဒီလုိ အဂါရဝေတြျဖစ္မွာစုိးလုိ႕၊ အဇာတသတ္က ငါသည္ ငါ့သာသနာက မ႐ိုေသဘူးဆုိတဲ့ဥစၥာကုိ သူကုိယ္တုိင္ အဲဒါေတြးၿပီးေတာ့ ေၾကာက္ၿပီးေတာ့ သာသနာကုိ မ႐ိုေသျခင္းဟာ သာသနာကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း ဘုရားထက္ပုိၿပီးေတာ့ ႐ိုေသစရာ တျခားမွာရွိေနတယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ သာသနာတစ္စိတ္တစ္ေဒသကြယ္လာၿပီ။

အဲဒါကုိ ေၾကာက္႐ြ႕ံ စုိး႐ြံ႕ေတာ္မူေသာမင္းတရားက ဘုရားဦးခ် ၿပီးေတာ့ သံဃာေတာ္ကုိ လက္အုပ္ခ်ီတယ္၊ အဲဒါကုိ အ႒ကထာအက်ယ္တ ဝင့္ဆုံးျဖတ္ေျပာတယ္၊ ဒီကေန႕ဘုန္းႀကီးဟုတ္လား၊ ပရိသတ္ကုိ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ ရဲ႕သာသနာေတာ္အတြက္ ဒါကုိထည့္ၿပီးေတာ့ အေလးအနက္ေျပာပါတယ္၊ သာသနာကုိေစာင့္ေရွာက္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ အဇာတသတ္မင္းႀကီးရဲ႕ ဒီက်င့္ထုံးဟာ လုိက္နာက်င့္သုံးစရာေကာင္းတယ္။

အဲဒီလုိ တ႐ိုတေသ ဘုရားကုိရွိခုိး၊ သံဃာေတာ္ကုိလက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာ့ သံဃာေတြကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၿငိမ္တိတ္ေနတာပဲ၊ တစ္ပါးမ ွေခ်ာင္း မဟန္႕ဘူး၊ ေထာင့္ႏွစ္ရာငါးဆယ္၊ တစ္ပါးတစ္ေလကမ်ား ဟပ္ခ်ိဳးလည္း မလုပ္ဘူး၊ ေခ်ာင္းလည္းမဟန္႕ဘူး၊ ဘယ္ကုိယ္ေတာ္ကမွ ဘုရင္ႀကီးကုိလွမ္းၿပီးေတာ့ ျပဴးတူးၿပဲတဲ ၾကည့္တယ္ဆုိတာလဲ တစ္ပါးမွ မရွိဘူး။ ေခါင္းကငုံ႕ထား မ်က္လုံးႀကီးလွန္ၾကည့္တဲ့ကုိယ္ေတာ္မ်ိဳးလည္း မရွိဘူးဆုိေတာ့ အဇာတသတ္က သံဃာေတာ္ေတြၾကည့္ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးခံစားရတယ္။ အဲသံဃာေတာ္ေတြၿငိမ္သက္လုိက္တာ၊ ဘယ္လုိေျပာသလဲ။

ၿငိမ္သက္လုိက္တာပါဘုရား။

''သေႏၲာ ဝတ အယံ ဘိကၡဳသံေဃာ''

ေဟာဒီသံဃာေတာ္ေတြၿငိမ္သက္ေပစြတကား၊ သႏၲဆုိတာ ၿငိမ္သက္တာ၊ အလြန္ၿငိမ္သက္တာပဲ၊ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ဟတ္ခ်ိဳးသံ မၾကားဘူး ေခ်ာင္းသံမၾကားဘူး၊ စကားေျပာသံမၾကားဘူး။ ''ခိပိတသေဒၵါပိ နအေဒၵါသိ'' ေခ်ာင္းဟန္႕တဲ့ဟတ္ခ်ိဳးသံေလးလည္းဘယ္မွမၾကားရ ပရိသတ္ႀကီး၊ အဲဒါကုိ ဘာေခၚသလဲဆုိရင္ ပါဠိလုိေျပာရင္ ''သုသိကၡိတ သုဝိနယ''ေခၚတယ္။ ဘာလုိေခၚမလဲ။

သုသိကၡိတ သုဝိနယပါဘုရား။

သုသိကၡိတ ဆုိတာက ေကာင္းစြာသင္ၾကား ေလ့က်င့္ထားရတာ၊ သုဝိနယ ဆုိတာ ေကာင္းစြာအဆုံးအမရထားတယ္၊ မဂၤလသုတ္မွာ မဂၤလာတစ္ပါး ''ဝိနေယာစ သုသိကၡိေတာ''ေနာ္၊ well train in discipline စနစ္တက် ေလ့က်င့္သင္ၾကားထားတာ၊ အဲဒီေတာ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ရဲ႕သာဝကေတြဟာ အဲဒီ သုသိကၡိတ သုဝိနယ ဂုဏ္ေၾကာင့္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ႀကီး ဘာျဖစ္လဲ ၿငိမ္ေနတယ္၊ မလႈပ္ဘူး၊ ဘုရင္ႀကီးပဲဆုိၿပီးေတာ့ အေရးတႀကီး ျပဴးတူးၿပဲတဲထၿပီး ၾကည့္တဲ့ကုိယ္ေတာ္လည္းတစ္ပါးမ ွမရွိဘူး။

မိမိျပဳေသာအမႈ တစ္ဖန္ျပန္၍ စုိးရိမ္ၿပီ

အဲဒါကုိ ဘုရင္ႀကီးက တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဟဲ့ ငါ့ေ႐ႊနန္းေတာ္အတြင္းက ပရိသတ္အဲဒီလုိၿငိမ္ရင္ေကာင္းမွာပဲတဲ့ ေတြးလာတယ္။ သူက အေဖသတ္ၿပီးေတာ့ ထီးနန္းယူထားေတာ့ သူစိတ္မခ်ဘူးေလ အထူးသျဖင့္ သူစိတ္အပူဆုံးက သူ႕သား ဥဒယဘဒၵ အ႐ြယ္ေတာ္ေတာ္ေလးေရာက္လာၿပီ ငါ့သား ဥဒယဘဒၵ ဒီသံဃာေတာ္မ်ားလုိ ၿငိမ္းခ်မ္းရင္ ေကာင္းေလစြ တကား စုိးရိမ္စိတ္နဲ႕ အဲဒီလုိေတြးေနတာကုိ ျမတ္စြာဘုရားက သူ႕စိတ္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သိသြားတယ္။ သိသြားေတာ့ ဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္က မင္းႀကီး သင့္သား ဥဒယဘဒၵအေပၚမွာ သင္စုိးရိမ္သလား၊ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္ေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းတာကုိ သင္ၾကည္ႏူးသလား ႏႈတ္ဆက္စကားေလး ေျပာ ေတာ္မူတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ေမာ့ၿပီးေတာ့ သူၾကည့္တယ္၊ ဘာ ေျဖရမွန္းမသိဘူး၊ ၿပီးေတာ့မွ မင္းတရားလာေတာ္မူတဲ့အေၾကာင္းရင္းကုိ ငါ့ဘုရားအားေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားကလမ္းေၾကာင္းကုိဖြင့္ေပးရတာ၊ မေျပာရဲ ေျပာရဲျဖစ္ေနတာ။ မဟာပရာဓေတာ ေလ အေဖကုိသတ္ထားတဲ့အျပစ္က အလြန္ႀကီးေတာ့ ဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ သူစကားမစရဲဘူး၊ အဲဒီလုိ စိတ္ေတြသိပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္႕က်ဲေနတာ ပါဠိလုိေျပာမယ္ဆုိရင္ ဝိကၡိတၱစိတၱ ျပန္႕က်ဲေနတဲ့စိတ္ distression agitation irritation အဲဒီလုိ ပူပန္ၿပီးေတာ့ စိတ္ေတြျပန္႕ၿပီးေတာ့ေနတာ ဘုရားက ဒကာေတာ္ မင္းႀကီး လာလုိတဲ့အေၾကာင္းအရာကုိေလွ်ာက္စမ္း၊ ဘုရားက ဒီလုိလမ္းေၾကာင္းေပးလုိက္ေတာ့မွ တပည့္ေတာ္ေလွ်ာက္ပါ့မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ သူေလွ်ာက္တယ္။

ရဟန္းျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး အထူးသိဖုိ႕လုိ

အရွင္ဘုရားတုိ႕ ရဟန္းျပဳၾကတဲ့ အရွင္ဘုရားတုိ႕တေတြ ရဟန္းဘဝ မ်က္ေမွာကထင္ထင္ ရႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးဟာဘာရွိသလဲတဲ့၊ လာေမးတယ္။ တပည့္ေတာ္ ေသာကၿငိမ္းေအာင္ ေဟာေပးပါလုိ႕မေျပာဘူးေနာ္၊ ဟန္လုပ္ ထားတယ္၊ တကယ္ေျပာခ်င္တာက အဲဒါ ရင္ထဲပူေလာင္ေနတာေတြ၊ အဲဒါ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္လုပ္ေပးပါလုိ႕ ေျပာခ်င္တာ အဲဒါထြက္မလာဘဲနဲ႕ ရဟန္း ဝတ္တာ ဘာအက်ိဳးရွိသလဲတဲ့။

သႏၵိ႒ိကံ သာမညဖလံ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ ကုိယ္တုိင္ရႏုိင္တဲ့ ရဟန္းျပဳျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကုိ တပည့္ေတာ္အား မိန္႕ၾကားပါဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ဒကာေတာ္မင္းႀကီး အဲဒီေမးခြန္းမ်ိဳးကုိ ငါ့ဘုရားထံ လာ ေရာက္၍မေမးေသးမီ ဘယ္သူေတြ ဘယ္သူ႕ေတြထံမွာသြားၿပီးေတာ့ ေမးဖူးေသးသလဲဆုိေတာ့မွ ရင္ထဲမွ နည္းနည္း ေခတ္လုိေျပာရင္ ရင္ခုန္တာေလးေတြ ၿငိမ္းသြားေစဖုိ႕ ဘုရားရွင္အခ်ိန္ဆြဲတာ၊ အဲဒီေတာ့ သူ႕အေတြ႕အႀကဳံ အကုန္လုံး ဘုရားအား ေလွ်ာက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါဘာေျပာဖုိ႕လုိေတာ့လဲ၊ ေျခာက္ေယာက္ထံကုိ ေျခာက္ေခါက္သြားခဲ့ၿပီးၿပီ၊ အမတ္ေျခာက္အုပ္စုက လမ္းၫႊန္လုိက္လုိ႕ ဒီလုိမဟုတ္လား။

မွန္ပါ့ဘုရား။

ေျခာက္ေယာက္ထံကုိ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ေရာက္သလဲ။

ေျခာက္ေခါက္ပါဘုရား။

ေျခာက္ေယာက္ထံေရာက္ေတာ့ တရားေျခာက္မ်ိဳးနာရတာ သူ႕စိတ္ ထဲ ရင္ထဲမွာ ၿငိမ္းသလား။

မၿငိမ္းပါဘုရား။

မၿငိမ္းဘဲနဲ႕ေဒါသေတြျဖစ္ၿပီးေတာ့ ပုိၿပီးပူလာေသးတယ္။ ေျခာက္ေယာက္ေသာ ဆရာႀကီးေတြ ေဟာလုိက္တဲ့တရားက ပရိသတ္ေရေပါင္းလုိက္ရင္ သုံးလုံးပဲရွိတယ္။

(၁) နတၴိကဒိ႒ိ

(၂) အေဟတုကဒိ႒ိ

(၃) အႀကိယဒိ႒ိ ဒီသုံးခု

နတၴိကဆုိတာ ဘာလုပ္လုပ္ ဘာအက်ိဳးမွမရွိဘူး။ အေဟတုကဒိ႒ိ ဆုိတာက ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွမဟုတ္။ အႀကိယဒိ႒ိဆုိတာက ဘာမွလုပ္ေနဖုိ႕မလုိဘူး။ အဲဒီဝါဒသုံးခု၊ ဒါကုိျပန္ၿပီးေတာ့ ေပါင္းခ်လုိက္ရင္ ဒါဟာ နိယတမိစၧာဒိ႒ိေခၚတယ္၊ ဘာေခၚမလဲ။

နိယတမိစၧာဒိ႒ိပါဘုရား။

ဒီအနႏၲရိယကံႀကီးငါးပါးႏွင့္ နိယတမိစၧာဒိ႒ိက

နိယတဆုိတာ ကိန္းေသၿမဲတယ္တဲ့၊ မိစၧာဒိ႒ိဘယ္မွာကိန္းေသၿမဲသလဲ အဝိစီမွာ၊ အဝိစီငရဲႀကီးထဲမွာ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ ေရာက္သြားတယ္၊ ေဟာဒီ ကမၻာႀကီးက ေရေၾကာင့္လား၊ မီးေၾကာင့္လား၊ ေလေၾကာင့္လား၊ ကမၻာပ်က္တဲ့ ေန႕မွာ ငရဲရွစ္ထပ္လည္းပါတာကုိ။ အဝီစိငရဲႀကီးပ်က္သြားတယ္၊ အေမ သတ္လုိ႕၊ အေဖ သတ္လုိ႕၊ ရဟႏၲာသတ္လုိ႕၊ ဘိကၡဴနီမကုိျပစ္မွားလုိ႕ ေစာ္ကားလုိ႕၊ သံဃာကုိ သင္းကြဲေအာင္ျပဳလုိ႕ အဲဒီအနႏၲရိယကံႀကီးငါးပါးႏွင့္ အဝီ စိေရာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ ကမၻာပ်က္တဲ့ေန႕မွာ အဝီစိငရဲႀကီးပါ ပ်က္ေတာ့ အနႏၲရိယကံငါးပါးႏွင့္ ေရာက္တဲ့လူငါးေယာက္ဟာ လြတ္သြားတယ္။ နိယတမိစၧာဒိ႒ိသမားဟာမလြတ္ဘူး၊ ဒီကမၻာပ်က္လုိ႕ရွိရင္ မပ်က္တဲ့ဟုိကမၻာ သူတုိ႕ ေျပာင္းခံရတယ္တဲ့၊ ဒီေထာင္ကေန ဟုိေထာင္ေျပာင္းတဲ့ ေထာင္သက္ရွည္ တဲ့လူလုိျဖစ္လာတာ၊ နိယတမိစၧာဒိ႒ိက ဒီလုိဆုိးတာ။

အဲဒီေတာ့ ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ တိတၴိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္ ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကုိ သုံးခါသတ္၊ သံဃာကုိ ခြဲထြက္သြားတဲ့ အရွင္ေဒဝဒတ္တုိ႕ အဲဒီအုပ္စုႀကီး တစ္စုလုံး၊ အခုလုိတရားပြဲမွာ ဘုရားကုိ ကာမဂုဏ္ကိစၥႏွင့္ ယုတ္ယုတ္မာမာစြပ္စြဲတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ဘယ္သူလဲ။

စိဥၥမာနပါဘုရား။

တယ္သိတယ္ ကုိယ့္ေဆြကုိယ္မ်ိဳးလုိပဲ မေကာင္းတာၾကေတာ့ ေတာ္ေတာ္သိတဲ့လူေတြပဲ၊ ေကာင္းတာေျပာလုိက္ရင္ေတာ့ သူတုိ႕သိပ္မသိဘူး။ အဲဒီလုိ ယုတ္မာတဲ့အုပ္စုေတြ အကုန္လုံး ဒီကေန႕ အဝီစိမွာရွိေနေသးတယ္။ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ေဟာဒီ လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္ကလူေတြ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ တိတၴိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္ စိဥၥမာနေရာ ေဒဝဒတ္ေရာ ဘုရားရဲ႕ေယာကၡမႀကီသုပၸဗုဒၶ ရွင္ဘုရင္ႀကီးေရာ အဝီစိမွာ ရွိေနတဲ့ဥစၥာကုိ ယုံရဲ႕လား။

ယုံပါတယ္ဘုရား။

ေလသံေတာ္ေတာ္ေပ်ာ့သြားတယ္ သိပ္ယုံပုံမရဘူး။ ယုံပါလုိ႕ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ အတင္းမေျပာပါဘူး၊ ကုိယ္ေရာက္တဲ့ေန႕က်ရင္ လုိက္ရွာၾက၊ မယုံတဲ့လူက အဲဒီကုိေရာက္ကုိေရာက္သြားတာ။ ကုိယ္ေရာက္ခါမွ ရွာၾကည့္၊ စိဥၥ မာနေတြ႕ရင္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လုိက္၊ ေနေကာင္းရဲ႕လား။ မင္းဒီမွာေနရတာ ေပ်ာ္ရဲ႕လား၊ ေမးၾကည့္လုိက္ေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ့္အေပါင္းအသင္းေတြပဲဥစၥာ မယုံတဲ့လူက မေျပာရဲပါဘူးေနာ္၊ ဟုတ္လား။ မယုံရင္ေန seeing is a believe ျမင္ရတဲ့အခါၾကေတာ့ ယုံမွာပဲ။

အဲဒီေတာ့ နိယတမိစၧာဒိ႒ိသည္ အနႏၲရိယကံႀကီးငါးပါးထက္ပုိ ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ၊ ငရဲသက္ပုိရွည္တယ္တဲ့၊ အဲဒီေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးက အဲဒါ မိစၧာဒိ႒ိပဲ၊ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ အခုအဇာတသတ္က သူေရာက္ခဲ့တဲ့ တိတၴိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္နဲ႕ နာခဲ့ရတဲ့ဝါဒေျခာက္ပုဒ္ ဘုရားကုိအကုန္ေလွ်ာက္တယ္။

ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိလည္းပဲ အဲဒီ သႏၵိ႒ိက သာမညဖလဆုိတာ ဘာမ်ားလဲဆုိတာကုိ သူေမးတယ္၊ ဒီေတာ့ျမတ္စြာဘုရားက ေျဖျပတယ္၊ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး သင့္နန္းေတာ္မွာသင့္ရဲ႕ အေစအပါးမင္းမႈထမ္း တစ္ေယာက္ရွိတယ္ဆုိပါစုိ႕၊ ရွိေပါ့ဘုရား တစ္ေယာက္ဘယ္ကမလဲ၊ မေရ မတြက္ႏုိင္ေျမာက္မ်ားစြာရွိပါတယ္၊ အနိမ့္ဆုံး မင္းမႈထမ္းသင့္ရဲ႕ဖိနပ္ကုိသန္႕ရွင္းေအာင္လုပ္ရတယ္၊ အိမ္သာသန္႕ရွင္းေအာင္လုပ္ရတယ္၊ တံျမက္လွည္းရတယ္၊ အဲဒီလုိေအာက္ဆုံးက သင့္ရဲ႕အေစအပါးဝန္ထမ္းအလုပ္သမား တစ္ေယာက္ကုိ သင္က ခြင့္ျပဳလုိက္လုိ႕ မင္းမႈထမ္းအျဖစ္ကေန ထြက္ၿပီးေတာ့ ငါ့ဘုရားသာသနာမွာ ရဟန္းဝတ္သြားတယ္ဆုိရင္ အဲဒီမင္းမႈထမ္းဘဝက ထြက္လာခဲ့တဲ့ ရဟန္းနဲ႕ အသင္းမင္းတရားတုိ႕ ေတြ႕ႀကဳံတဲ့အခါ သင္၏ေ႐ႊနန္းေတာ္က ထုိမင္းမႈထမ္းဘဝမွ ေျပာင္းလာေသာ ရဟန္းက သင့္ကုိရွိခုိး ရမလား၊ သင္ကထုိရဟန္းကုိရွိခုိးရမလား၊ မင္းႀကီးအဲဒါေျပာပါ။

ပရိသတ္ေရအေျဖကသိပ္ရွင္းသြားၿပီ၊ ရွင္ဘုရင္လက္ေအာက္မွာ အမႈထမ္းတုန္းကေတာ့ ေန႕ရိွသေ႐ြ႕ ဘုရင္မ်က္ႏွာေမာ့ၾကည့္ၿပီးေတာ့ရွိခုိးရတယ္ေနာ္။

မွန္ပါ့ဘုရား။

ရဟန္းဝတ္သြားၿပီလည္းဆုိေရာ အဲဒီရဟန္းက ဒီဘုရင္ကုိျပန္ရွိခုိး ဖုိ႕ လုိေသးသလား။

မလုိေတာ့ပါဘုရား။

ဒါဟာ သႏၵိ႒ိက သာမညဖလဆုိတာ အဲဒီကစတယ္၊ မ်က္ေမွာက္ ရဟန္းဘဝရတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးက အဲဒါပဲ၊ အဲဒီကစတာ ရဟန္းဘဝေရာက္ၿပီဆုိကတည္း ကုိက မင္းမႈထမ္းအျဖစ္ကလည္း လြတ္ေျမာက္တယ္၊ ေက်းကြၽန္ အျဖစ္ကလည္း လြတ္ေျမာက္တယ္။ အဲဒီလုိလြတ္ေျမာက္လာၿပီးေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ႕အခစား အေစအပါးအျဖစ္မ်ိဳးက သန္႕ရွင္းစင္၍ လြတ္ေျမာက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေၾသာ္ သူ႕ထက္သိကၡာႀကီးေသာ ရဟန္းမ်ားကလြဲရင္ ဘယ္လုိ လူမ်ိဳးကုိ မဆုိ သူသည္အ႐ုိအေသေပးဖုိ႕ ရွိခုိးဖုိ႕မလုိေတာ့ဘူး။ အသင္မင္းႀကီးကပဲ ထုိရဟန္းကုိ ရွိခုိးရမယ္၊ ခရီးဦးႀကိဳရမယ္၊ ေနရာထုိင္ခင္းေပးရမယ္၊ ဆြမ္း သကၤန္း ေက်ာင္း ေဆး ေလးပါးေသာပစၥည္းကုိေထာက္ အသင္ မင္းႀကီးကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္၊ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး မွန္ရဲ႕လား။

မွန္ပါတယ္ဘုရား။

ဒကာေတာ္မင္းႀကီး ဧတေဒဝ - အဲဒါသည္ပင္လွ်င္။ သႏၵိ႒ိကံ သာမညဖလံ၊ ဧတေဒဝ - ထုိကဲ့သုိ မင္းမႈထမ္းဘဝကျဖစ္လာတဲ့ ရဟန္းက မင္းကုိျပန္၍ရွိမခုိးပါပဲနဲ႕ မင္းကသာလွ်င္ ထုိရဟန္းကုိ ရွိခုိးရျခင္း၊ လက္ အုပ္ခ်ီရျခင္း အ႐ိုအေသျပဳရျခင္း ပစၥည္းေလးပါးေထာက္ ေစာင့္ေရွာက္ တရားနဲ႕ေလ်ာ္ညီတဲ့ အေစာင့္အေရွာက္ လုံၿခဳံမႈေပးရျခင္းဆုိတဲ့ဒီအခြင့္အေရးဟာ။ သႏၵိ႒ိကံ - မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္တုိင္ရႏုိင္တဲ့။ သာမညဖလံ - ရဟန္းျပဳျခင္းရဲ႕အက်ိဳးေက်းဇူးပါပဲရယ္လုိ႕။ ပဌမံ - ေရွးဦးစြာ။ ဘဂဝါ - ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္က။ ဗ်ာကေရာသိ - ေကာင္းစြာမေသြ ေျဖၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း။

သာဓု သာဓု သာဓု....ပါဘုရား။

အပုိင္း (၆) ဆက္ပါဦးမည္။

အားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
သီတဂူစတား
၂၈-၈-၂၀၁၀

Posted in: တရားေတာ္