ကုမုျဒာေတြပြင့္တဲ့ည (အပုိင္း-၁ မွ ၆)

တုိက္ၾကီးျမိဳ႕နယ္၊ သေျပတန္းရြာကေလးက ကုမုျဒာၾကာကေလးမ်ား

 

မိတ္ဆက္

သီတဂူစတား ဘေလာ့ဂ္မွာ- သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး၏ ေဟာစဥ္တရားမ်ားကို တင္ခဲဖူးပါသည္။ အႏွစ္ကိုးပါးတရားေတာ္၊ ဆုေတာင္း ၆ မ်ိဳးတရားေတာ္၊ အမ်ိဳးသမီးစြမ္းေဆာင္ရွင္ စတာေတြျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ ဆရာေတာ္၏ တရားေတာ္မ်ားကို ေစာင့္ျပီး ဖတ္ရႈေနေသာ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ တရားတစ္ပုဒ္ကို ေရြးခ်ယ္ထားပါသည္။ ဒီဃနိကာယ္လာ သီလကၡန္ပါဠိေတာ္မွ သာမညဖလသုတ္ေတာ္ကို အေျခခံျပီး ကုမုျဒာေတြ ပြင့္တဲ့ ညဟူ၍ တရားအမည္တပ္ထားပါသည္။ ထုိတရားေတာ္ကို ဆက္လက္ ဖတ္ရႈႏုိင္ရန္ တင္ျပထားရာ ၂၀၁၀ ေအာက္တုိဘာလအထိ အပုိင္း (၆) အထိ တင္ခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ အဆက္ျပတ္သြားသျဖင့္ အပုိင္း (၇) မတင္မီ ၁မွ ၆ အထိ တစ္ပုိင္းတည္း တင္လုိက္ရပါသတည္း။။

ကုမုျဒာေတြပြင့္တဲ့ည (အပုိင္း-၁)

            ယေန႔ ၁၃၆၃ - ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕ မွာ ညခ်မ္းကာလ(၇)နာရီ အခ်ိန္ကစတင္လုိ႕ ရန္ကုန္တုိင္း၊ လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္၊ (၆)ရပ္ကြက္၊ ေဇယ်ဝတီ ပရိယတၱိ စာသင္တုိက္မွာ ဦးပါစိန္+ေဒၚခင္မာညိဳ သားသမီးတစုက ဓမၼဒါန ျပဳသျဖင့္ ဆင္ယင္က်င္းပသည့္ ဓမၼသဘင္ကုိ ယခုအခါ ေမတၱာအာသီသ ေမတၱာပတၴနာျဖင့္ စတင္ဖြင့္လွစ္ပါၿပီ။

သာသနဗဟုပကာရ

            တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ဆုိေတာ့ သာသနာေတာ္ရဲ႕သမိုင္းမွာ အလြန္ ထူးျမတ္တဲ့ ေန႕တစ္ေန႕၊ သာသနာ့သမုိင္းမွာ ဘာထူးလဲဆုိေတာ့ သာသနာ ေတာ္မွာ အလြန္တရာေက်းဇူးမ်ားတဲ့ မင္းတစ္ပါး၊ ပါဠိလုိေျပာမယ္ဆုိရင္ သာသနဗဟုပကာရ သာသနာေတာ္ ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကုိ သာသနဗဟုပကာရေခၚ။

            အဲဒီသာသနာေတာ္ ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ မင္းတစ္ပါး သာသနာေတာ္ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းက ေသြးဖယ္ၿပီးေနရာကေန သာသနာ့လမ္းေၾကာင္းေပၚကုိ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ တန္းတန္းႀကီး ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ေရာက္ရွိခဲ့တာဟာ ဒီၾကာျဖဴေတြပြင့္တုန္း တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕ပဲ။

ၾကာျဖဴေတြပြင့္တုန္း တန္ေဆာင္မုန္း

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕ဟာ ကုမုျဒာေတြလိႈင္လိႈင္ႀကီးပြင့္တဲ့ေန႕၊ ကုမုျဒာဆုိတဲ့ၾကာမ်ိဳးဟာ လေရာင္နဲ႕ ပြင့္တဲ့ၾကာ၊ ပဒုမၼာတုိ႕တျခားၾကာနီေတြဆုိလုိ႕ရွိရင္ ေနေရာင္နဲ႕ပြင့္တယ္၊ အဲဒီေတာ့ ကုမုျဒာၾကာက လေရာင္ကုိ ႀကိဳက္တယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဒီကေန႕ညဟာ ကုမုျဒာေတြပြင့္တဲ့ညလုိ႕ ဒီလုိလည္းေျပာလုိ႕ရတယ္။

            ကုမုျဒာေတြပြင့္တဲ့ညမွာ သာသနာလမ္းေၾကာင္းကုိ အဇာတသတ္မင္း တရားကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္တဲ့ညလည္း ျဖစ္တယ္။

            ေကာင္းကင္ကုိ ၾကည့္လုိက္ တန္ေဆာင္မုန္းလလည္းျပည့္၊ မုိးေလးလလည္းျပည့္၊ ေရႊလမင္းကလည္းျပည့္ သုံးခုျပည့္တဲ့ ဒီညဟာ ဆီးႏွင္းလည္း မက် ျမဴလည္းမဆုိင္း တိမ္လည္းမဖုံးဘူး၊ အသူရိန္လုိ႕ေခၚတဲ့ ငပုတ္လည္း မဖမ္းဘူး၊ ၿပီးေတာ့ မီးခုိးေတြလည္း မဆုိင္းဘူးဆုိေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ အျပစ္ငါးပါးကင္းတယ္။

            အဲဒီလုိ အျပစ္ငါးပါးကင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ကုိၾကည့္လုိက္ရင္ လျပည့္ဝန္းရဲ႕အေရာင္ဟာ တစ္ကမၻာလုံးကုိ ေအးခ်မ္းတဲ့ဓာတ္ေတြ ေကာင္းစြာ ေပးတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ အျပစ္ကင္းတဲ့ညကုိ 'ေဒါသိနာ'လုိ႕ေခၚတယ္။ 

            ေဟာဒီ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕ဟာ ေမြ႕ေလ်ာ္ႏွစ္ၿခိဳက္ ေပ်ာ္ပုိက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းေပစြ တကား။

            ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ သူရိန္မီးခုိး ညစ္မ်ိဳးငါးအင္ သန္႕ရွင္းစင္တဲ့ ဒီလုိညဥ့္ ဟာ ႐႕ႈခ်င္စဖြယ္ ေကာင္းေပစြတကား။ ႐ႈ႕ခ်င္စဖြယ္ ေကာင္းတယ္။ ၾကည့္ဖြယ္ ေကာင္းတယ္၊ ၾကည့္ခ်င္စဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ည၊ ညခ်မ္းကာလ ေကာင္းကင္ထြက္ၾကည့္ ၾကည့္လုိ႕ကုိ မဝႏုိင္ေလာက္ေအာင္လွတဲ့ ည။

            ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ သူရိန္မီးခုိး ညစ္မ်ိဳး ငါးအင္ သန္႕ရွင္းစင္တဲ့လျပည့္ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႕ရဲ႕ ဒီညကုိ ၾကည့္ရမယ္ဆုိလွ်င္ ကန္တုိင္းမွာရွိေနတဲ့ ကုမုျဒာၾကာျဖဴေတြက ကားကား စြင့္စြင့္ ပြင့္လုိ႕ ေကာင္းကင္က လကလည္း လင္းတာေၾကာင့္ ပါသာဒိကာ၊ ႐ႈၾကည့္သူ လူအေပါင္းတုိ႕ရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးမွာ ႐ႊင္ၿပဳံး ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေကာင္းလွပါေပစြ တကား။

            ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ သူရိန္မီးခုိး ညစ္ေၾကးငါးမ်ိဳး ကင္းၿပီးေတာ့ သန္႕ရွင္း ၾကည္လင္ ေအးခ်မ္းတဲ့ အခုလုိ ညခ်မ္းကာလဟာ -

အဘိကၠႏၲာ ဝတ၊ အလြန္႕ အလြန္ႏွလုံးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာ ေကာင္းလွပါေပစြတကားလုိ႕။ မာဂေဓာ၊ မာဂဓတုိင္းကုိ အစုိးရေသာ။ ေဝေဒဟိပုေတၱာ၊ ေဝေဒဟီ မိဖုရားရဲ႕ သားျဖစ္ေသာ။ ရာဇာ အဇာတသတၴဳ၊ အဇာတသတ္မင္းတရားသည္။ ဥပရိပါသာဒဂေတာ၊ မြန္ျမတ္တဲ့ျပသာဒ္ရဲ႕အထက္ေဆာင္တက္ၿပီးေတာ့။ ရာဇ မစၥပရိဝုေတာ၊ ဝန္ႀကီးေတြ အမတ္ႀကီးေတြ ၿခံရံၿပီးေတာ့။ ဣမံ ဥဒါနံ၊ ဤဥဒါန္းကုိ ဥဒါေနသိ၊ ေကာင္းစြာမေသြ က်ဴးရင့္ေတာ္မူခဲ့ရွာေလသတည္း။

            အဇာတသတ္မင္းတရား ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည့္ရွင္ ဘုရင္အဇာတသတ္ လသာေဆာင္လုိ႕ေခၚတဲ့ အမုိးမရွိတဲ့ ျပသာဒ္ရဲ႕အထက္ တက္ၿပီးေတာ့ ဝန္ႀကီးေတြ အမတ္ႀကီးေတြ အကုန္လုံး ဝုိင္းရံၿပီးေတာ့ ေကာင္းကင္က လကုိၾကည့္ၿပီးေတာ့ အဲဒီလုိစိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးလုိ႕ၾကည္ႏူးတဲ့အသံေတြကုိ ရင္ထဲမွာၾကည္ႏူးမႈေတြကုိေပါ့ေလ ရင္ထဲမွာမ်ိဳထားလုိ႕မရေတာ့ဘူး။ သူ႕အနားမွာရွိတဲ့ ဝန္ႀကီးေတြ အမတ္ႀကီးေတြ စစ္သူႀကီးေတြ အားလုံးၾကားေလာက္ ေအာင္ႏႈတ္ကေန ထုတ္ၿပီးေတာ့ဆုိတာ အဲဒါမ်ိဳးကုိဘာေခၚသလဲဆုိရင္'ဥဒါန' ေအး ဥဒါန္းလုိ႕ ဆုိတာဟာ ဝမ္းသာျခင္းႏွင့္ ရင္ထဲမွာၾကည္ႏူးမႈေတြရင္ထဲမွာ ျပည့္ၿပီးေတာ့ လွ်ံ ထြက္လာတဲ့စကား။

ဒီလုိည ခ်မ္းကာလဟာ  အလြန္႕အလြန္လွပတင့္တယ္ ႐ႈ႕မၿငီးစဖြယ္ ျဖစ္ေနေပစြကား။ သိပ္လွတဲ့ညပဲ ပါဠိစကားလုံးက ''အဘိ႐ူပါ''ဆုိတာအလြန္လွတယ္။ အဇာတသတ္ဆုိလုိ႕ရွိရင္ အကုန္သိတာပဲ၊ ဒါ မင္းၾကမ္းတစ္ေယာက္ပဲ၊ ၾကမ္း တမ္းတဲ့မင္းတစ္ပါး၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့မင္းရဲ႕ႏွလုံးသားက ဒီလုိလွပတဲ့စကား လုံးထြက္ လာလိမ့္မယ္လုိ႕ ဘယ္သူကမွ ေမွ်ာ္လင့္လိမ့္မယ္မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ လွပတဲ့ စကားလုံးေတြထြက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့မွေျပာလာတယ္ ''ဒီေလာက္ သာယာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဒီလုိလွပတဲ့ ညခ်မ္းကာလ ဒီလုိေအးခ်မ္းတဲ့ ညခ်မ္းကာလ''။

အပုိင္း(၂)

အေပါင္းအသင္းႏွင့္ပတ္ဝန္းက်င္

            ဒီလုိၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ညခ်မ္းကာလမ်ိဳးမွာ ဒီကေန႕ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ ပရိသတ္ လူသာမန္ဆုိရင္ ဘယ္လုိေနရာသြား ဘာလုပ္ရယင္ေကာင္းမလဲလုိ႕ ေတြးၾကမွာပါ၊ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးနဲ႕ နီးကပ္ၿပီးေတာ့ ဓမၼသာေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ေၾသာ္--ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး တရားထုိင္ရရင္ ေကာင္းမယ္၊ ဘုရားသြားၿပီးေတာ့ ပုတီးစိပ္ရယင္ေကာင္းမယ္ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဒီလုိေတြးတယ္။

            ကာမဂုဏ္ဘက္ ယုိင္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ဒီေလာက္တိတ္ ဆိတ္ၿငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ညခ်မ္းမွာ ဘယ္လုိ ဟုိတယ္ သြားၿပီးေတာ့ ႏုိက္ကလပ္ေတြ ဘာေတြ သြားကလုိက္ရရင္ ေကာင္းမလဲလုိ႕ ဒီလုိေတြးတဲ့ လူေတြလည္းရွိရင္ရွိမယ္၊ ဘဝဆုိတာ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ ေယာက္ အႀကိဳက္ခ်င္းက မတူေတာ့ လမ္းေၾကာင္းလည္းမတူဘူး။

            အဇာတသတ္မင္းတရားက အေဖကုိသတ္တဲ့မင္းဆုိတာ အကုန္လုံး သိတယ္၊ အလြန္ၾကမ္းတမ္းတယ္၊  ၾကမ္းတမ္းတဲ့စိတ္ထားေတြႏွင့္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အျပဳအမူေတြကုိ သူျပဳမိတာ။ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ပရိသတ္ႀကီး အေၾကာင္းႏွစ္ခုရွိတယ္၊ တစ္ခုက ဘာလဲဆုိရင္ ''အေပါင္းအသင္း'' ေနာက္တစ္ခု ဘာလဲဆုိရင္ ''ပတ္ဝန္းက်င္''ေပါ့၊ association ႏွင္ ့enviroment  အဲဒီႏွစ္ခုဟာ လူေတြရဲ႕ ဘဝကုိအႀကီး အက်ယ္ေျပာင္းလဲေစတတ္တယ္။

            သရက္ပင္သိပ္ၿပီးေတာ့ ခ်ိဳတယ္ေပါ့ေလ၊ သီးလုိက္တာ အဲဒီ သရက္ပင္သြားၿပီးေတာ့ ေခြးေတာက္ပင္ကေလးကပ္စုိက္ထား၊ ေခြးေတာက္ပင္က တျဖည္းျဖည္းေလး တက္လာလုိ႕ အပင္ေပၚႏြယ္ေတြလႊမ္းသြားၿပီဆုိရင္ ေနာက္မၾကာခင္ အဲဒီသရက္သီးခါးသြားတယ္၊ သရက္ျမစ္ႏွင့္ ေခြးေတာက္ျမစ္ ေရာယွက္မိလွ်င္ သရက္သီးဟာ အခါးသီးလာတယ္။ အဲဒါ association ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈ၊ အဲဒီေတာ့ သရက္ျမစ္ႏွင့္ေခြးေတာက္ျမစ္ မေပါင္း မိေတာင္မွ ေဘးနားကအဲဒီ သရက္ပင္ရဲ႕ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ရွိသမွ်အပင္ေတြေပၚမွာ ေခြးေတာက္ႏြယ္ေတြ အကုန္တက္ေနရင္ ဒါ environment အျမစ္ခ်င္းမေပါင္းဘူး၊ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးက ေခြးေတာက္ေတာႀကီး (သုိ႕မဟုတ္) တမာေတာႀကီးဆုိရင္လဲ အဲဒီသရက္သီးခါးသြားတယ္။ ဒါဘာ လဲဆုိရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ ''enviroment''

            လူေတြရဲ႕ဘဝကုိျပဳျပင္တဲ့ေနရာမွာ ''အရပ္ေကာင္းဖုိ႕ အေရးႀကီး တယ္'' လုိ႕ အဲဒီစကားလုံးတစ္လုံးဟာ environment ႏွင့္ ပတ္သက္တယ္။ အရပ္ေကာင္းၿပီးတဲ့အခါမွာ ဘာေကာင္းဖုိ႕လုိသလဲဆုိရင္ အေပါင္းအသင္း ေကာင္းဖုိ႕လုိတယ္။ ပါဠိလုိေျပာရရင္ ''ပတိ႐ူပေဒသဝါသ'' ႏွင့္ ''ကလ်ာဏ မိတၱ''၊ အဲဒီ ႏွစ္ခုက အတူတူပါပဲ။

ေဒဝဒတ္ရဲ႕အႀကံ အဇာတသတ္မင္းခံ

            အဇာတသတ္မင္းသား ခပ္ငယ္ငယ္ ဟာ ငါ့အေဖနတ္႐ြာစံရင္ေတာ့ ငါရွင္ဘုရင္ျဖစ္မွာပဲ အစဥ္အလာအားျဖင့္ ရွိတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ အဲဒီ အစဥ္အလာအတုိင္းရွိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ေျပာင္းလဲပစ္တာက အေပါင္းအသင္း။ ေဒဝဒတ္ကေနၿပီးေတာ့ သူရဲ႕စိတ္ေတြကုိ အကုန္လုံးေျပာင္းပစ္လုိက္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲလက္ဝဲဘက္မွာ အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ လက္ယာဘက္မွာ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အဂၢသာဝကဆုိတဲ့ ရာထူးႀကီးေတြ ျမတ္စြာ ဘုရားခန္႕အပ္ထားတာ။

            သာသနာေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားကလြဲရင္ ဒီႏွစ္ပါးကအႀကီးဆုံးပဲ။ အဲဒီ အရွင္သာရိပုတၱရာနဲ႕အရွင္ေမာဂၢလာန္တုိ႕ဆုိတာ ဘုရားႏွင့္ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္း ဘာမွ မေတာ္ဘူး။ ပုဏၰားမ်ိဳးေတြ ျဗဟၼဏလူမ်ိဳးေတြ၊ နာလႏၵသားေတြ၊ အဲဒါကုိၾကည့္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ညီအကုိတစ္ဝမ္းကြဲလည္းေတာ္တယ္၊ ေယာက္ဖလည္းေတာ္တယ္၊ ေဒဝဒတ္ဆုိတ့ဲရဟန္းက မေက်နပ္ဘူး၊ ေဆြမေတာ္ မ်ိဳးမေတာ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရာထူးႀကီးႀကီးေပးရမလားကြာ၊ တကယ္ဆုိ ရာထူးႀကီးႀကီး ငါကုိေပးဖုိ႕ေကာင္းတယ္ အစဥ္မျပတ္ေတြးေနတာ ရွင္ေဒ ဝဒတ္။

            ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ ဟုိအေလာင္းေတာ္ဘဝတုန္းက ၾကင္ယာေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ယေသာ္ဓရာဟာ ေဒဝဒတ္ရဲ႕ ႏွမအရင္းျဖစ္တယ္၊ ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ရဲ႕အေမ မဟာမာယာေဒဝီဟာ ေဒဝဒတ္ရဲ႕ အေဖျဖစ္တဲ့သုပၸဗုဒၶႏွင့္ေမာင္ႏွမ၊ အဲဒီေတာ့ ေသြးသားက ဒီလုိ စပ္ေတာ့ တကယ္ဆုိ အဂၢသာဝကလက္ဝဲရံ လက္ယာရံကုိ ငါ့ကုိအပ္ဖုိ႕ ေကာင္းတာ၊ ခုေတာ့ ငါ့မေပးဘူး၊ ငါတုိ႕အမ်ိဳးကုိ မေပးဘဲနဲ႕ အမ်ိဳးမတူတဲ့ ပုဏၰားမ်ိဳးေတြ ရာထူးေပးရေကာင္းလား အဲဒီကတည္းကစၿပီးေတာ့ ေဒဝဒတ္မေက်နပ္တာ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သိၿပီးသားေတြဆုိေတာ့ အတုိခ်ံဳးလုိက္ေတာ့ ဘုရားကုိသတ္မလုိ႕ သုံးႀကိမ္တုိင္တုိင္ ပရိသတ္ေရ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူကသြားၿပီးေတာ့ စည္း႐ုံးေသးတယ္။

            'ငါတစ္ေယာက္တည္း ဒီအတုိင္းလုပ္ႀကံလုိ႕ေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ရွင္ဘုရင္အကူအညီပါမွျဖစ္မယ္' ဆုိၿပီးေတာ့ ဗိမၼိသာရမင္းတရားႀကီးကုိ သူစည္း႐ုံးလုိ႕မရဘူး။ ဗိမၼိသာရမင္းႀကီးက ေသာတာပန္၊ အဲဒီေတာ့ မင္းသား ေလးခပ္ငယ္ငယ္ ငါသြားၿပီးစည္း႐ုံးမယ္ဆုိၿပီးေတာ့ အဇာတသတ္ကုိ ညဥ့္ သန္ေခါင္ယံအခန္းထဲ မွာ သူတန္ခုိးေတြ အဘိညာဥ္ေတြ အသုံးခ်ၿပီးေတာ့ ေဒဝဒတ္ကဝင္သြား ဝင္သြားၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္လဲဆုိေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံး ေျမြႀကီးေတြပတ္ထားၿပီးေတာ့ 'အဲဒါ ေျမြအလမၸါယ္ဆရာႀကီး'လုိ႕ အဇာတသတ္မင္း အိပ္ေနတဲ့ကုတင္ေဘးကေနသြားၿပီး ဘြားကနဲရပ္ေတာ့ ဟုိက လန္႕ႏုိးလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဟာ ေျမြေတြက ပါးပ်ဥ္းေထာင္ တ႐ႈး႐ႈး တရွဲရွဲ အလမၸာယ္ဆရာ ဘယ့္နဲ႕အိပ္ရာေဘးေရာက္ေနလဲ ဆုိၿပီးေတာ့ လွမ္းေအာ္ေတာ့ ဓားကုိင္ လွံကုိင္လုပ္ေတာ့ အဲဒီေတာ့ ေျမြေတြပါ အကုန္လုံးေဖ်ာက္၊ ႐ုပ္ေဖ်ာက္ ဒီေတာ့ မူလအလမၸာယ္ဆရာ႐ုပ္ေဖ်ာက္ၿပီးေတာ့ သူရဲ႕ရဟန္းအသြင္ျပန္ေျပာင္းေတာ့၊ ဟာ လက္စသတ္ေတာ့ အလမၸာယ္ဆရာမဟုတ္ဘူး၊ အရွင္ေဒဝဒတ္ပါလား ဒီေလာက္တန္ခုိးႀကီးတာ ယခုမွသိရတယ္၊ အထင္ႀကီးသြားတယ္၊ သူ႕ကုိစည္း႐ုံးတာ၊ အဲဒါကုိ Super antural Power လုိ႕ေခၚတယ္။

            သဘာဝလြန္တဲ့တန္ခုိးေတြ သဒၶါတရားေကာင္းၿပီးေတာ့ ဥာဏ္နည္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းခံရတာ၊ ဒီကေန႕မ်က္ေမွာက္လဲ အမ်ားႀကီးရွိႏုိင္တယ္။ အဲဒါ သာသနာလမ္းေၾကာင္းက တျဖည္းျဖည္း ေသြးဖယ္သြားတတ္တယ္၊ သာသနာေတာ္ရဲ႕အႏွစ္ျဖစ္တဲ့ သီလ သမာဓိ ပညာတုိ႕ကုိ မသိမိလုိက္တာ သာသနာေတာ္ရဲ႕အႏွစ္သာရဟာ ဒါမ်ိဳးပဲ လားလုိ႕ထင္ၿပီးေတာ့ အဲဒီေနာက္ပါသြားရင္ အႏွစ္ကုိမရဘဲႏွင့္ ထိုလူက အကာနဲ႕ခရီးဆုံးသြားတယ္။ အဲဒီကစၿပီးေတာ့ ေဒဝဒတ္ကုိ ခ်ဥ္းကပ္မိတာ၊ ေနာက္ဆုံး ဆရာတပည့္တုိင္ပင္ၾကတာ မင္းက အေဖသတ္ ရွင္ဘုရင္လုပ္ကြာ၊ ငါကဘုရားကုိသတ္ၿပီးေတာ့ ဘုရားလုပ္မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ လုပ္ၾကတာ မေအာင္ ျမင္ၾကဘူးေလ။

က်ဴးလြန္မိတဲ့အပူမီး ဘယ္သူၿငိမ္း၍ေအးမည္နည္း

            ရွင္ေဒဝဒတ္ ေနာက္ဆုံးေျမမ်ိဳသြားတာ အားလုံးအသိပဲ၊ အဇာတသတ္ ရွင္ဘုရင္ကေတာ့ အေဖကုိသတ္လုိက္တဲ့ျပစ္မႈႀကီး အႀကီးအက်ယ္ လြန္က်ဴးၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း ရင္ထဲမွာ ဟုိလွေတာလူေတြေျပာသလုိေျပာရင္ ငရဲရွစ္ထပ္မ်ိဳထားတဲ့အတုိင္းပဲတဲ့၊ ေသာကမီးေတြ တေငြ႕ေငြ႕ေလာင္တယ္၊ အဲဒါၿငိမ္းေပးႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ကမၻာမွာရွာၾကည့္တယ္၊ သူ႕ရဲ႕ဆရာေဒဝဒတ္လည္းမတတ္ႏုိင္ဘူး၊ အဲဒီလုိျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ယခုလုိေပါ့ေလ ညခ်မ္း ကာလ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ သူရိန္မီးခုိး အညစ္အေၾကး ငါးမ်ိဳးကင္းၿပီးေတာ့ သန္႕ရွင္းၾကည္လင္တဲ့ ညမ်ားမွာ အဲဒီလသာ ေဆာင္ေပၚမွာတက္ၿပီးေတာ့ ဝန္ႀကီးေတြ၊ အမတ္ႀကီးေတြနဲ႕ ထုိင္ထုိင္ၿပီးေတာ့ ရင္ထဲမွာပူတယ္ကြာ၊ သိပ္ပူေလာင္တာပဲ၊ အဲဒီပူေလာင္မႈေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ယခုလုိ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ညမွာ ဘယ္လုိ သမဏ ျဗဟၼဏ တုိ႕ကုိခ်ဥ္းကပ္ရေကာင္းမလဲလုိ႕ ဝန္ႀကီးေတြ အမတ္ႀကီးေတြနဲ႕အစည္း အေဝးထုိင္ထုိင္ၿပီးေတာ့ေျပာၾကပါတယ္။

            မင္းတရား အဲဒီပူေလာင္မႈေတြကုိ ၿငိမ္းေစဖုိ႕ ပုရာဏကႆပ ဆရာႀကီးဆီကုိသြားပါ၊ ပုရာဏကႆပ အစရွိတဲ့တိတၴိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္ ျမတ္စြာဘုရားထက္ ခပ္ေစာေစာေပၚေပါက္ၾကတယ္။ ေလာကသုံးပါးမွာ ဘုရားပြင့္မယ္ ေကာလာဟလေတြ ျဗဟၼာႀကီးေတြ ေၾကြးေၾကာ္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ တိတၴိဆရာႀကီးေတြ ထြက္လာၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ဘုရားလုိ႕ေၾကညာၿပီးေတာ့ ေလာကမွာ တရားေတြေဟာေနၾကတယ္၊ အားလုံး ထင္ရွားတဲ့ ဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္ မင္းတရား အဲဒီေသာကေတြၿငိမ္းေစဖုိ႕ ပုရာဏကႆပဆီသြားပါ၊ အဲဒါ ဝန္ႀကီးေတြ အမတ္ႀကီးေတြ ေျပာသည့္အတုိင္း သြားၾကည့္တယ္ ပုရာဏကႆပ က ေဟာလုိက္တယ္၊ ဘာေဟာ လုိက္သလဲဆုိရင္ ပရိသတ္ေရ တုိတုိေလးေျပာမယ္၊ ''အကိရိယဝါဒ'' ကုိ ေဟာတယ္၊ ဘာဝါဒလဲ။

            အကိရိယဝါဒပါဘုရား။

အကိရိယဝါဒ

            အကိရိယဝါဒ ေဟာေျပာခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးခ်ဳံးလုိက္ရင္ ဒီတစ္လုံးပဲ အကိရိယဝါဒဆုိတာက ဘာလုပ္လုပ္ လုပ္ရာ မေရာက္ဘူးဆုိတဲ့ဝါဒ၊ အခု တုိ႕အားလုံး ဘာလုပ္ၾက၊ ကုသုိလ္ေတြျပဳလုပ္ၾကတယ္၊ အလကားပဲ ဒါေတြ ဘာအက်ိဳးမွမေပးဘူး၊ အကုသုိလ္ေကာ ဒါလည္းအလကားပဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ဝါဒ၊ ႀကိဳက္မ်ားႀကိဳက္လုိက္ရင္ ကမၻာ့လူသားေတြ လမ္းေၾကာင္းဘယ္ေလာက္မွားသြားမလဲ၊ အဲဒါသြားၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္၊ အဇာတသတ္မင္းႀကီး စိတ္ဆင္းရဲလာတယ္။

            ငါ့ရင္ထဲမွာ ေသာကၿငိမ္းမလားလုိ႕ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္တယ္၊ ေသာက မၿငိမ္းတဲ့အျပင္ မေက်နပ္စရာ ဒီဆရာႀကီးေတြေဟာေနတာ၊ လူ႕ေလာက ႀကီးကုိ လမ္းမွားကုိသူတုိ႕ပုိ႕ေနၾကတာ၊ ငါလုိမင္းတရားကုိ ပညာမတတ္ လူအ လူႏုံလုိ႕ထင္ၿပီးေတာ့ ဝါဒမွားေတြ ေဟာေနတယ္၊ ဒီလုိဆရာမ်ိဳး ငါ့တုိင္းျပည္မွာ မရွိထုိက္ဘူးလုိ႕ထင္ စိတ္ထဲမွာေဒါသျဖစ္ၿပီးေတာ့ သံလ်က္ ခပ္တင္း တင္းဆုပ္မိတယ္၊ တစ္ခါမွားၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခါမမွားေစနဲ႕ေတာ့ေပါ့ စိတ္ကုိခ်ဳပ္ထိန္းၿပီးေတာ့ ျပန္လာခဲ့တယ္။

ဥေစၧဒဝါဒ

            ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဒီလုိပဲ  ညခ်မ္းကာလ လျပည့္ဝန္းႀကီးထြန္းလင္း တဲ့ တစ္ညပဲ ဒီလုိအမတ္ေတြ ဝန္ႀကီးေတြနဲ႕အစည္းအေဝးေခၚ စိတ္ထဲမွာ ပူလာတယ္။ ဘယ္သြားရေကာင္းမလဲ ေျပာျပန္တယ္၊ အမတ္ေတြက မကၡလိ ေဂါသာလ ဆရာဆီသြားပါ၊ သြားျပန္တယ္၊ ေမးတယ္၊ ေမးတာကတျခား ေျဖတာကတျခား စိတ္ဆင္းရဲၿပီးေတာ့ျပန္လာတယ္၊ မကၡလိေဂါသာလက ဘာေဟာသလဲဆုိေတာ့ ဥေစၧဒဝါဒကုိေဟာပါတယ္၊ ဥေစၧဒဆုိတာ ေလာကႀကီး သုခ ဒုကၡျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္ေတြ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟဆုိတဲ့ ေဟတုေပါ့၊ အဲဒီအေၾကာင္း ေတြနဲ႕လုံးဝမဆုိင္ဘူး။

             Cause in Condition ဆုိတဲ့ဥစၥာေတြဟာ ဒီ Effect ေပါ့၊ အက်ိဳးတ ရားေတြနဲ႕လုံးဝမဆုိင္ဘူး၊ ျဖစ္ခ်င္လုိ႕ျဖစ္တာ၊ အေၾကာင္းမဲ့ဝါဒ၊ စိတ္ညစ္ ၿပီးေတာ့ ျပန္လာခဲ့တယ္ ပရိသတ္ေရ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ associtation ေနာ္၊ enviroment associatiotion အဇာတသတ္မင္းႀကီးရဲ႕ ဒီေလာက္ အမွားျပဳမိ တဲ့ရွင္ဘုရင္ရဲ႕အနားမွာေနၾကတဲ့ ဝန္ႀကီးေတြ အမတ္ႀကီးေတြဟာ ဒီရွင္ဘုရင္ကုိ လမ္းမွန္ကုိ မပုိ႕ႏုိင္ဘူးတဲ့၊ အမွားပဲထပ္ပုိ႕ၾကတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ မဂၤလသုတ္ဟာ ဘယ္ေလာက္တန္ဖုိးရွိသလဲ၊ စစခ်င္း အေသဝနာ စ ဗာလာနံ Not associated with the fool. It is the highest speculation. အဲဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္ ေတြနဲ႕ ေဝးေဝးေနႏုိင္မွ ဘဝႀကီးပြားတုိးတက္မႈျဖစ္မယ္၊ ဒါကုိ မဂၤလာေခၚတယ္။

နတၴိက ဝါဒ

            အဲဒီေတာ့ အဇာတသတ္ရွင္ဘုရင္က တစ္ေယာက္က ၫႊန္ၾကားလုိ႕ သြားလုိက္ စိတ္မေက်နပ္ဘဲ ျပန္လာခဲ့လုိက္၊ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ စီသြားခဲ့သလဲဆုိရင္ ပရိသတ္ေရခ်ဳံးလုိက္ေတာ့ အားလုံးေျခာက္ႀကိမ္သြားခဲ့တယ္၊ တိတၴိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္ေစ့ေရာ၊ ပူရာဏကႆပ၊ မကၡလိေဂါသာလ၊ တတိယပုဂၢိဳလ္က အဇိတေကသကမၺလ သူကေတာ့ နတၴိက ဝါဒကုိေဟာတယ္၊ နတၴိကဝါဒဆုိတာ လက္ရွိဘဝရွိလား၊ (မရွိပါဘုရား) နတ္ျပည္ရွိလား၊ (မရွိပါဘုရား) နိဗၺာန္ရွိလား၊ (မရွိပါဘုရား) သမထ ဝိပႆနာ အလကား၊ အဲဒါေတြ ဘာမွမရွိဘူး၊ အဲဒီလုိ မရွိဝါဒကုိ ေဟာတာ နတၴိက။

            ေနာက္ပကုဓကစၥာယန၊ ေနာက္ နိဂဏၭနာဋပုတၱ၊ ေနာက္သဥၥယေဗလ႒ပုတၱ ေျခာက္ေခါက္သြားတယ္၊ ေျခာက္ေယာက္ကုိေတြ႕ဆုံၿပီးေတာ့ သူ႕ေသာ ကၿငိမ္းေၾကာင္းကုိေမးျမန္းခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သႏၵိ႒ိကသာမညဖလ အဲဒါကုိလည္း သူေမးပါတယ္။

အပုိင္း (၃)

ကုိယ္ေတြ႕ရႏုိင္တဲ့အက်ိဳး

            သႏၵိ႒ိကဆုိတာက လက္ေတြ႕ မ်က္ေတြ႕ ကုိယ္တုိင္ရႏုိင္တာ သာမညဖလဆုိတာ ရေသ့ရဟန္းျပဳျခင္းရဲ႕အက်ိဳး၊ အရွင္ဘုရားတုိ႕ ရေသ့ ရဟန္း လုပ္ေနၾကတာ လက္ေတြ႕ ဘာအက်ိဳးေတြကုိရသလဲ၊ အဲဒါေျပာပါအုံး၊ ဒါကုိ ေခၚတယ္ ''သႏၵိ႒ိကသာမညဖလ'' ပရိသတ္ေျပာၾကည့္စမ္းပါ။

            သႏၵိ႒ိကသာမညဖလပါဘုရား။

            ကုိယ္ေတြ႕ရႏိုင္ေသာ ရဟန္းျပဳျခင္း၏အက်ိဳးဟာ ဘာအက်ိဳးရွိသလဲ အဲဒါသြားေမးတာ၊ တစ္ေယာက္မွ မေျပာႏုိင္ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ေမးတာကတျခား ေျဖတာက တျခား၊ ဥပမာဆုိပါစုိ႕ သရက္ပင္ဘယ္မလဲ ေမးလုိက္ရင္ ဒီမွာ ဒီမွာ ပိႏၷဲပင္။

            ေသယ်ထာပိ ဘေႏၲ အမၺံ ဝါ ပုေ႒ာ သမာေနာ လဗုဇံ ဗ်ာက ေရယ်၊ လဗုဇံ ဝါ ပုေ႒ာ သမာေနာ အမၺံ ဗ်ာကေရယ်။

            ပိႏၷဲပင္ဘယ္မလဲေမးရင္ သရက္ပင္ျပ၊ အေမးတျခား အေျဖတျခား ဆရာႀကီးေတြ ဘာမွ်မေျပာႏုိင္ဘဲနဲ႕ ဆရာလုပ္ၾက အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ညစ္လုိ႕ျပန္လာခဲ့ရတယ္။

            အဲဒီေတာ့ ပရိသတ္ႀကီး တိတၴိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္ထံကုိ ေျခာက္ႀကိမ္သြားခဲ့ၿပီးၿပီ။ သူ႕ေသာက ပရိေဒဝကုိ ၿငိမ္းေစႏုိင္တဲ့နည္းလမ္းကုိ ဘယ္သူေပးႏုိင္လဲ၊ ဘယ္သူမွ မေပးႏုိင္ဘူး၊ သူလုိခ်င္တဲ့ သာမညဖလ ရဟန္းျပဳျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကုိ အဲဒီ ရဟန္းလုိ႕အမည္ခံေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ေတြေျပာႏုိင္လား။

            မေျပာႏုိင္ပါဘုရား။

သဒၶါတရားတစ္ခုတည္းနဲ႕ သာသနာေတာ္မွာမလုံေလာက္ဘူး

            ေအး ဘုန္းႀကီးတုိ႕ ပရိသတ္ေရ သဒၶါတရားတစ္ခုတည္းနဲ႕ သာသနာေတာ္မွာမလုံေလာက္ဘူး၊ အသိပညာနဲ႕မွ၊ ယုံၾကည္မႈတစ္ခုတည္းနဲ႕သာသနာ ေတာ္မွာမၿပီးဘူး ပရိသတ္ေရ၊ အသိပညာနဲ႕မွ အသိပညာတစ္ခုတည္းထည္းနဲ႕ လည္း မလုံေလာက္ဘူး ယုံၾကည္မႈဆုိတဲ့သဒၶါနဲ႕မွ ဒီႏွစ္ခုဟာ balance ျဖစ္ရမယ္။ in knowledge အဲဒီႏွစ္ခုဟာ must be balance ညီၫြတ္ရမယ္။ တစ္ခုခုလြန္သြားၿပီဆုိရင္ အဲဒါမွားတာပဲ၊ ယုံၾကည္မႈေတြက လြန္ကဲတယ္၊ အသိဥာဏ္မပါဘူး ဒါမွားတာ၊ အသိဥာဏ္ေတြက သိပ္မ်ားၿပီးေတာ့ ယုံၾကည္မႈမရွိဘူးဆုိေတာ့ သူက ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ဘက္ကုိ ယုိင္သြား တယ္၊ အဲဒီႏွစ္ခု မွ်တရမယ္ ဒါဗုဒၶရွင္ေတာ္ရဲ႕ သာသနာမွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕အေျခခံအရည္အခ်င္းဟာ သဒၶါနဲ႕ပညာ၊ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ဘူးဆုိလုိ႕ ရွိရင္ေတာ့ပညာသိပ္မလုိဘူး၊ believe ယုံၾကည္ရင္ ကိစၥၿပီးတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ပဓာန၊ အသိပညာေတြ အသုံးခ်ၿပီးေတာ့ ေမးတာ ျမန္းတာ ေဝဖန္တာ စိစစ္တာ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိစုံစမ္းတာ သြားမလုပ္နဲ႕၊ အဲဒီလုိလုပ္လုိ႕ရွိရင္ ဘုရားသခင္က ခြင့္မလႊတ္ဘူး၊ ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ သဒၶါနဲ႕ပညာမွ်တစြာေဝဖန္ စိစစ္တာမ်ိဳးကုိ အလြန္ႀကိဳက္တယ္။

                                                                       

အဲဒါေၾကာင့္ လူသားေတြရဲ႕ အသိဥာဏ္ကုိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးတာဟာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ဒီဓမၼ ၤfreedom thought' အေတြးအေခၚမ်ား လြတ္လပ္ခြင့္ရွိတယ္။ သုိ႕ေသာ္ reasoning ဆုိတဲ့ စုံးစမ္းစိစစ္ျခင္းသည္ must be base the believe သဒၶါ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါေပၚမွာအေျခခံရတယ္။ ဒါဘာသာေရး အေျခခံဒီႏွစ္ခု အဇာတသတ္ရွင္ဘုရင္မွားခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လည္း သဒၶါတရားတစ္ခုတည္းနဲ႕ သူသည္ ရွင္ဘုရင္တက္ျဖစ္ခဲ့တာ အဲဒီမွာ မွားသြားတယ္။ အသိဥာဏ္မပါဘူး၊ သူ႕ကုိ ဘာနဲ႕စည္း႐ုံးလဲ၊ တန္ခုိးနဲ႕စည္း႐ုံးခံရတယ္၊ သီလ သမာဓိ ပညာ သူဘာမွနားမလည္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေျခာက္ ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ေျခာက္ေယာက္ေသာ ဆရာႀကီးေတြထံသြားခဲ့တယ္၊ သူလုိခ်င္ တာေတြ ဘာမွမရခဲ့ဘူး။

            အႀကီးအက်ယ္စိတ္ပန္းၿပီးေတာ့ ႏြမ္းေနတဲ့ခ်ိန္ ယခု တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညခ်မ္းကာလ open space လုိ႕ေခၚမယ္ေပါ့ေလ၊ ျပႆာဒ္ရဲ႕ အေပၚေဆာင္အမုိးမရွိတဲ့ ေလသာေဆာင္တက္ၿပီးေတာ့ ဝန္ႀကီးေတြ အမတ္ႀကီးေတြနဲ႕ ညခ်မ္းမွာ စည္းေဝးထုိင္ ေကာင္းကင္ႀကီးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခုနက သူေျပာတဲ့စကား-

            ၁။ အဘိကၠႏၲာ ဝတ ေဘာ ေဒါသိနာ ရတၱိ။

            ၂။ အဘိ႐ူပါ ဝတ ေဘာ ေဒါသိနာ ရတၱိ။

            ၃။ ရမဏီယာ ဝတ ေဘာ ေဒါသိနာ ရတၱိ။

            ၄။ ပါသာဒိကာ ဝတ ေဘာ ေဒါသိနာ ရတၱိ။

            ၅။ ဒႆနီယာ ဝတ ေဘာ ေဒါသိနာ ရတၱိ။

            ၆။ လကၡညာ ဝတ ေဘာ ေဒါသိနာ ရတၱိ။

            အယံ ရတၱိ၊ ေဟာဒီ တန္ေဆာင္းမုန္းလျပည့္ဆုိတဲ့ ညခ်မ္းကာလသည္။ ေဒါသိနာ၊ ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ သူရိန္မီးခုိး ညစ္ေၾကးငါးမ်ိဳး ကင္းၿပီးေတာ့ သန္႕ရွင္း ၾကည္လင္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္။ အဘိကၠႏၲာ ဝတ၊ အလြန္႕အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာေကာင္းလွေပေတာ့သည္တကား။ ရမဏီယာ ဝတ၊ ေမြ႕ေလ်ာ္ႏွစ္ၿခိဳက္ ေပ်ာ္ပုိက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းလွေပေတာ့သည္တကား။ ဒႆနီယာ ဝတ၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရာ ရွိ၍ေနပါေပေတာ့သည္တကား။ ပါသာဒိကာ ဝတ၊ ႐ႈ႕ၾကည့္သူတုိ႕အားလုံးတုိ႕ရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးမွာ ႐ႊင္ၿပဳံးၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေကာင္းလွေပေတာ့သည္တကား။ အယံ ရတၱိ၊ ဤညဥ့္သည္။ ေဒါသိနာ၊ အျပစ္ကင္းၿပီးေတာ့ ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ သူရိန္မီးခုိး ညစ္ေၾကးငါးမ်ိဳး ကင္းၿပီးေတာ့ သန္႕ရွင္းၾကည္လင္၍ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္။ လကၡညာ ဝတ၊ မွတ္သားဖြယ္ရာ ေကာင္းလွေပေတာ့သည္တကားလုိ႕။ ရာဇာ မာဂေဓာ အဇာတသတၴဳ ေဝေဒဟိပုေတၱာ၊ ေဝေဒဟီမိဖုရားရဲ႕သား မဂဓျပည့္ရွင္ ဘုရင္အဇာတသတ္သည္။ ဣမံ ဥဒါနံ၊ ဤဥဒါန္းကုိ။ ဥဒါေနသိ၊ ေကာင္းစြာမေသြ က်ဴးရင့္ေတာ္မူခဲ့ရွာေပသတည္း။

            သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။

            ကုမုျဒာေတြပြင့္တဲ့ည အဇာတသတ္ ရွင္ဘုရင္ခုႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ ပရိသတ္ေရ ဝန္ႀကီးေတြ အမတ္ႀကီးေတြနဲ႕စည္းေဝး ေဟာဒီေလာက္ ၾကည္ႏူး ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ည။

            ''ကံ ႏု ခြဇၨ သမဏံ ဝါ ျဗဟၼဏံ ဝါ ပယိ႐ုပါေသယ်ာမ''

            ဘယ္လုိ သမဏေတြ ျဗဟၼဏေတြထံ သြားရင္ေကာင္းမလဲလုိ႕ အစည္းအေဝးမွာ အဲဒီလုိ သူထုတ္ၿပီးေတာ့ေၾကညာျပန္တယ္။ ယခင္ ေျခာက္ ႀကိမ္ေတာ့ ပရိသတ္ေရ မိစၧာဒိ႒ိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္စီ ေရာက္ခဲ့ၿပီးၿပီ၊ အခု ငါးႀကိမ္ေျမာက္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ အစည္းအေဝးမွာလည္း ဒါေျပာျပန္တယ္။ ေျပာေတာ့ အမတ္ေတြထလာျပန္တယ္၊ ယခင္အမတ္ ေတြပဲ မိစၧာဒိ႒ိဆရာႀကီးေတြထံတြန္းပုိ႕တဲ့အမတ္ေတြ ဝန္ႀကီးေတြ ထေျပာ ျပန္တယ္။

            မင္းတရား ဒီေလာက္လွပၾကည္ႏူး သာယာဖြယ္ေကာင္းတဲ့ညခ်မ္း ကာလမွာ မကၡလိေဂါသာလထံ သြားတရားနာပါလား။ ရွင္ဘုရင္မလႈပ္ဘူး၊ ဘာမွျပန္မေျပာဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားထံသ ြားပါလားလုိ႕ေျပာမယ့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ ေယာက္တစ္ေလ မရွိေတာ့ဘူးလားလုိ႕စဥ္းစားစရာ၊ ဘုရားလည္း အဲဒီရာဇၿဂိဳဟ္ မွာပဲရွိတယ္။

ဆရာဇီဝက ဘဝပုံရိပ္

            ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕မွာ ဗိမၼိသာရမင္းတရား ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းတဲ့ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၊ ေနာက္ အဲဒီဆရာႀကီးဇီဝက ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းတဲ့ သရက္ေတာေက်ာင္း အမၺဝနေခၚတယ္၊ ဇီဝကလွဴဒါန္းတဲ့ သရက္ေတာေက်ာင္းကုိ အျပည့္ အစုံေျပာရင္ ဇီဝကမၺဝန ဒီလုိေခၚတယ္။ အဲဒီဇီဝကဆုိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေဆးပညာမွာ အလြန္ကြၽမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ တကၠသီလာလုိ႕ ေခၚတဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ ေဆးပညာသြားသင္ အတတ္ပညာစုံလုိ႕ ေနျပည္ ေတာ္ျပန္ခါနီးေတာ့ ဒိသာပါေမာကၡဆရာက သူ႕ကုိစာေမးပြဲစစ္တယ္။ သြား မင္းထြက္သြား သစ္ပင္ေလွ်ာက္ ၾကည့္ ျမက္ပင္ေတြ ၿခဳံေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ ေဆးဖက္မဝင္တဲ့အပင္မ်ားေတြ႕ရင္ ယူလာခဲ့လုိ႕စာေမးပြဲစစ္တာ။

            ၾကည့္လုိက္တာ ျမက္ပင္ေရာ ၿခဳံေရာ သစ္ပင္ေရာ ေဆးဖက္ မဝင္တာ တစ္ပင္မွမေတြ႕ခဲ့ဘူး၊ အဲဒါျပန္လာၿပီးေတာ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ကုိေျပာေတာ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္က - ေအး မင္းတကယ္တတ္ၿပီ ျပန္ေပေတာ့ ဆုိၿပီးေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပန္လာတာ၊ ဆရာဇီဝကရဲ႕ဘဝက တစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္လည္းပဲ စိတ္ထဲမွာ စုိ႕နင့္စရာအခ်က္ေလးေတြ သူမွာလည္းရွိတယ္၊ စုိ႕နင့္စရာ ဆုိတာက သူ႕အေမဟာ 'သလႅာဝတီ' လုိ႕ေခၚတယ္၊ ျပည့္တန္ဆာ၊ ျပည့္တန္ဆာ ကုိယ္ဝန္ရေတာ့ အဲ့ဒီကုိယ္ဝန္ကုိ လူမသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ဖြားၿပီးေတာ့မွ ဖြားကာစကေလးကုိ အမိႈက္ပုံထဲသြားၿပီးေတာ့ ျပည့္တန္ဆာ သူ႕အေမက ပစ္ထားတာ၊ အမိႈက္ပုံထဲ မနက္ခင္းမွာ က်ီးေတြက အသားေလးေတြ နီေနတဲ့ ကေလးေလး ဖြါးကာစကုိ က်ီေတြအုံေနတယ္။

            တခ်ိဳ႕က်ီေတြကလာထုိးတယ္၊ ကေလးေလးက ေျခကေလး လက္ကေလး ကန္ကန္ ကန္ကန္လုပ္ေတာ့ က်ီးေတြ မထုိးရဲဘူး၊ အဲဒါကုိ ဗိမၼိသာရမင္း ႀကီးရဲ႕သားေတာ္ အဘယမင္းသားက နံနက္ခင္းလမ္းေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႕-

            ဟာ ဟုိမွာ က်ီးေတြအုံေနတယ္ ဘာလဲေဟ့၊ သြားၾကည့္ၾကဆုိေတာ့ သူ႕လုံၿခဳံေရးအရာရွိေတြ သြားၾကည့္ေတာ့။

            မင္းသား အမိႈက္ပုံထဲမွာ ကေလးေလး ဖြါးကာစ၊ ဟဲ့ အဲဒါဆုိ အသက္ရွင္ေသးလား၊ အသက္ရွင္ေသးလားဆုိတဲ့စကားက ''ဇီဝတီတိ ကႎ'' အဲဒီေတာ့ ျပန္ေျပာတယ္ ''ဇီဝေကာ'' အသက္ရွိေသးတယ္၊ ဒါဆုိေကာက္ခဲ့ ဆုိၿပီးေတာ့ အဘယမင္းသားကေမြးထားတာ၊ အဲဒါနဲ႕ ဒီကေလး ဇီဝကျဖစ္လာတာ၊ ၿပီးေတာ့ မွ အဘယမင္းသားက တကၠသုိလ္ပုိ႕ ပညာသင္ေတာ့ ေဆးပညာတစ္ဖက္ကမ္းခတ္တတ္၊ အဲဒီ သူတတ္တဲ့ေဆးပညာနဲ႕ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေဆးကုတာ။

            ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ တစ္ခုေသာေန႕မွာ ဝမ္းေတြအႀကီးအက်ယ္ခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ ေလးဘက္ခ်ဳပ္ ပင္ပန္းေနတာကုိ ေကာင္းမြန္စြာ ေဆးတုိက္တယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား က်န္းမာျခင္းသုိ႕ေကာင္းစြာေရာက္ၿပီးေတာ့ ဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ မမာမက်န္းျဖစ္ေနတုန္းက ဝတ္တဲ့သကၤန္းစြန္႕လုိက္ပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ သကၤန္းအသစ္လွဴမယ္ဆုိၿပီး ဘုရားနာလန္ထတဲ့ ေန႕မွာ သူ သကၤန္းအသစ္တစ္စုံသြားလွဴတာ၊ ကာသိတုိင္းျဖစ္တဲ့ ႏုညံ့တဲ့ သကၤန္းကေလး ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီသကၤန္းကုိလာလွဴတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာဇီဝကကုိ သကၤန္းလွဴတဲ့ဒါယကာကုိ ေဆးကုတဲ့ဒါယကာကုိ ဘုရားကတရား ေဟာတယ္၊ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားတယ္၊ ေသာတာပန္ျဖစ္လည္းၿပီးေရာ ဘုရားနဲ႕သံဃာကုိ ငါတစ္သက္လုံးေဆးပညာနဲ႕ ျပဳစုေတာ့မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဗိမၼိသာရဘုရင္ႀကီးက သူ႕ကုိဆုလာဘ္အျဖစ္နဲ႕ေပးထားတဲ့ သရက္ဥယ်ာဥ္ ႀကီးတစ္ခုလုံး ေက်ာင္းတုိက္တည္ၿပီးေတာ့ ဘုရားလွဴေတာ့ ဘုရားႏွင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ ဟုတ္လား။ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ေဆးဒါယကာလည္း ဟုတ္တယ္၊ ေက်ာင္းဒါယကာလည္း ဟုတ္တယ္၊ ပစၥည္ေလးပါး ဒါယကာ လည္းဟုတ္တယ္၊ သာသနာေတာ္မွာ ဘယ္ေလာက္အဖုိးတန္တဲ့ ဒါယကာ တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားလဲ။

            ဗိမၼိသာရမင္းတရားနတ္႐ြာစံၿပီးေတာ့ အဇာတသတ္မင္းရဲ႕ထံမွာ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ေဆးပညာနဲ႕ခစားတယ္၊ ဒီကေန႕ေခတ္လုိေျပာရင္ က်န္း မာေရး ဝန္ႀကီးအဆင့္မ်ိဳးမွာ သူရွိမွာ၊ ယခုညီလာခံထဲမွာ အဇာတသတ္ မင္းတရားစိတ္ေတြ ပင္ပန္းလုိ႕ ဘယ္ရဟန္း ဘယ္ရေသ့ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေတာ့ တရားနာသြားရေကာင္းမလဲလုိ႕ဆုိေတာ့ ယခင္ေျခာက္ႀကိမ္ေသာ အစည္း အေဝးမွာ သူတစ္လုံး မွေျပာခြင့္မရခဲ့ဘူး၊ ေျပာခြင့္မရခဲ့တာက ပရိသတ္ေရ ဘာသာေရးအရ ဘာျဖစ္တာလဲ ဝုိင္းႏွိမ္တာလည္းပါတယ္။

            ေနာက္လူခုႏွစ္ပုံပုံရင္ ဗုဒၶဘာသာက အဲဒီအစည္းအေဝးမွာ တစ္ပုံပဲရွိမယ္လုိ႕ေျပာႏုိင္တယ္ ပရိသတ္ေရ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ တိတၴိဆရာ ႀကီးေျခာက္ ေယာက္ထံပုိ႕တဲ့အုပ္စုက ေျခာက္အုပ္စုရွိေနၿပီေလ၊ ျမတ္စြာ ဘုရားဆီပုိ႕မယ့္ အုပ္စုက ဇီဝက ေခါင္းေဆာင္တဲ့တစ္စုပဲရွိႏုိင္တယ္။ မ်ားရာကႏုိင္စတမ္း ဆုိတဲ့ေခတ္မ်ိဳးဆုိေတာ့ အဲဒါ ဗုဒၶဘာသာအမတ္ဝန္ႀကီး ဦးေရကနည္းေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တိတၴိဦးေရကမ်ားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဇီဝကမေျပာရဲဘူး၊ ေျပာမလုိ႕ ဟန္ျပင္လုိက္ရင္လည္း ဟုိလူေတြက ဒီလူေတြက ဦးေအာင္ ထထေျပာေျပာသြားတာနဲ႕ သူ ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ေနခဲ့ရတယ္၊ အဲဒီလုိျဖစ္တယ္။

            ေနာက္တစ္ခုက ဒီလူကုိ က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးသာ ခန္႕ထားတာ အလကားလူပါကြာ၊ အမိႈက္ပုံကေကာက္ေမြးထားတဲ့ ျပည့္တန္ဆာသားပါဆုိ ဒါေတြလည္းပဲစြပ္စြဲၿပီးေတာ့ ဝုိင္းႏွိပ္ခံရတာကုိ၊ အဲဒီလုိအေနအထားမွာဆုိေတာ့ ေျခာက္ ႀကိမ္ သူမေျပာခဲ့ရဘူး၊ ဆုံး႐ႈံးေတာ့ အဇာတသတ္မင္းတရား တိတၴိေတြထံကုိပဲ ေရာက္ခဲ့ရတယ္၊ မွားၿပီးရင္းမွားရင္း ဒီလုိျဖစ္တာ။

            အဲဒါေၾကာင့္ အေရးႀကီးတာကဘဝမွာ association နဲ႕ enviroment အေပါင္းအသင္းႏွင့္ပတ္ဝန္းက်င္၊ အခု ခုႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ တန္ေဆာင္မုန္း ျပည့္ေန႕ရဲ႕ အစည္းအေဝးမွာ ဒီလုိပဲ မင္းႀကီးက ေမးျမန္းတယ္၊ ''ကံ ႏုခြဇၨ သမဏံ ဝါ ျဗဟၼဏံ ဝါ ပယိ႐ုပါေသယ်ာမ'' ဘယ္လုိသမဏ ျဗဟၼဏထံခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေတာ့ တုိ႕သြားတရားနာရေကာင္းမလဲ ေျပာျပစမ္း ဆုိေတာ့၊ ဟာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ အမတ္ေတြ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ထေျပာ မကၡလိေဂါသာလဆီသြား၊ ပုရာဏကႆပဆီသြား၊ သူ႕ဆရာ သူ႕ဆရာေတြကုိ အကုန္လုံး အဇာတသတ္မင္းကုိ ေလွ်ာက္တင္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႕ကုိးကြယ္တဲ့ ဆရာေတြဆီဆြဲဆြဲေခၚသြားၾကတာ။

ကုမုျဒာပြင့္တဲ့ည အပုိင္း (၄)

ဆရာဇီဝက အစီအမံ အဇာတသတ္မင္းလက္ခံ

            ေလာကႀကီးရဲ႕သေဘာဟာ အဲဒီေတာ့ အဇာတသတ္မင္းႀကီးက ဘာမွမလုပ္ သြားလည္းသြားခဲ့ၿပီးၿပီ ဘာမွမထူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ နားေထာင္ေနတဲ့ဇီဝက ဘုရားေက်ာင္းဒါယကာ ေသာတာပန္ ေဆးဒါယကာ ဘာမ်ားေျပာမလဲလုိ႕ မင္းတရားေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။ ဆရာဇီဝက ဘာမွမေျပာဘူး၊ ၿငိမ္ၿပီးထုိင္ေနတယ္ မေျပာႏုိင္ဘူး ေျပာခြင့္မေပးၾကဘူး၊ မ်ားရာက ႏုိင္စတမ္းဆုိေတာ့ အဲဒီမွာ အမတ္ႀကီးဇီဝက(သုိ႕မဟုတ္) ဝန္ႀကီးဇီဝကကုိ ရွင္ဘုရင္အဇာတသတ္က လွမ္းေျပာရတယ္။

            ဟဲ့ ဇီဝက မင္းဘယ့္နဲ႕ေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္ေနသလဲ သင့္လည္းေျပာခြင့္ရွိတယ္ေျပာ၊ အဲဒီေတာ့မွ ဘုရင္ကေျပာဆုိၿပီးေတာ့ အခြင့္အေရးေပးေတာ့မွ သူထလာတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဟုိလူေတြ မႏွိပ္ရဲေတာ့ဘူး၊ ၿငိမ္သြားတယ္၊ ေျပာခြင့္ရွိတယ္ ေျပာပါလုိ႕ဆုိလည္းဆုိလုိက္ေရာ ဆရာဇီဝကထေျပာတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ အကြၽႏ္ုပ္ရဲ႕ေက်ာင္းတုိက္ သရက္ဥယ်ာဥ္ ေက်ာင္းတုိက္မွာရွိပါတယ္၊ ယခုလုိ ညခ်မ္းကာလမွာ ျမတ္စြာဘုရားထံသြားဖုိ႕ အေကာင္းဆုံးပါ။

            အဲဒီလုိ ၫႊန္းလည္းၫႊန္းလုိက္ေရာ ကုိင္း ဆရာဇီဝက ငါဘုရားဆီ သြားရမယ္ဆုိလုိ႕ရွိရင္ ျမတ္စြာဘုရားထံသြားရမည့္ စီမံခ်က္အစီအစဥ္ေတြ၊ အဲဒီ ခရီးစဥ္ေတြ ယေန႕ေခတ္လုိေျပာရင္ ခရီးလမ္းေၾကာင္းေတြ အဲဒါေတြကုိ မင္းကုိယ္တုိင္ ႀကီးၾကပ္ၿပီးေတာ့စီမံ တခါတည္းအမိန္႕ခ်တယ္၊ အဲဒီလုိ authoriity အျပည့္အဝ အာဏာလည္းရလည္း ရလုိက္ေရာ တျခားအမတ္ေတြ ဝင္ၿပီးေတာ့ စြက္ဖက္လုိ႕မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

            အဲဒီမွာမွ ဆရာဇီဝကက စီမံတယ္၊ မင္းတရား ခ်က္ခ်င္းသြားဖုိ႕စီမံမယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဘာေတြလုပ္သလဲလုိ႕ဆုိေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ train လုပ္ထားတဲ့ ဆင္မ ငါးရာကုိ ဆင္တင္းကုတ္ကဆြဲထုတ္၊ ဆင္ထီးမပါဘူး ပရိသတ္ေရ ဘာေတြလဲ။

            ဆင္မေတြပါဘုရား။

            ဆင္မေတြစီမံခ်က္ကေလးကုိက စိတ္ဝင္စားဖုိ႕ေကာင္းတယ္၊ ဒီေလာက္ထိတ္လန္႕ေနတဲ့ ရွင္ဘုရင္ကုိ ဆင္ထီးေတြ အစြယ္ေတြ ျပဴးတူးၿပဲတည္းနဲ႕ ဆင္ထီးႀကီးေတြနဲ႕သြားရင္ ပုိ၍ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္၊ အဲဒါ ေၾကာင့္စီမံပုံေလးကုိက အဓိပၸါယ္သိပ္ရွိတာ၊ အဲဒီေတာ့ ဆင္မငါးရာကုိ ေ႐ြးထုတ္ ထပ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီဆင္ေတြကုိ train ေတြလုပ္၊ train လုပ္ၿပီးေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံးမွာ လွပတဲ့ ကႀကိဳးတန္ဆာ ဒြါဒရာေတြ အျပည့္အစုံ ဆင္တယ္။

အမ်ိဳးသမီးစစ္သည္ေတာ္

 ဆင္ၿပီးေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးေတြတဲ့ အ႐ြယ္ေကာင္းေလးေတြခ်ည္းပဲ၊ သန္မာထြားႀကိဳင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြခ်ည္း ငါးရာေ႐ြးလုိက္တယ္၊ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ဘုရင္ထံက တန္ဆာဒြါဒရာေတြ အကုန္ျဖဳတ္ၿပီးေတာ့မွ စစ္သားႀကီးေတြ ဝတ္တဲ့ ေခတ္လုိေျပာေတာ့ ယူနီေဖာင္းေပါ့၊ စစ္ဝတ္တန္ဆာေတြ အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ဆင္လုိက္တာ အေဝးကလွမ္း ၾကည့္လုိက္ရင္ အမ်ိဳးသမီး ေတြလုိ႕မထင္ဘူး၊ ဟာ စစ္သားႀကီးေတြ ဒီလုိထင္ရတယ္။ အမ်ိဳးသမီးစစ္သည္ေတာ္ငါးရာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး စစ္သည္ေတာ္ ငါးရာကုိမီး႐ႈးတုိင္ေတြ ကုိင္ခုိင္းၿပီးေတာ့မွ ဆင္ေပၚမွာအကုန္လုံးတန္စီလုိ႕ ထုိင္၊ ဆင္ငါးရာ ႏွစ္ရာငါးဆယ္စီ ႏွစ္ရာငါးဆယ္စီ အတန္းႀကီးတန္းလုိက္ေတာ့ အလယ္ေခါင္ကမွ အဇာတသတ္မင္းႀကီးစီးမည့္ဆင္ ၿပီးေတာ့မွ အဲဒီ ဆင္တန္းႀကီးႏွစ္တန္းရဲ႕ဝဲဘက္ ယာဘက္မွာ ဓားကုိင္တဲ့အမ်ိဳးသမီးစစ္သည္ေတာ္ တစ္ဘက္က ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္၊ လွံကုိင္တဲ့အမ်ိဳးသမီး စစ္သည္ေတာ္ တစ္ဘက္က ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္၊ အျပင္ဘက္ကရပ္တယ္၊ အလယ္ေခါင္ ကမွ အဇာတသတ္မင္းႀကီးရဲ႕စီးေတာ္ဆင္။

            အဲဒီစီးေတာ္ဆင္ရဲ႕အနားမွာ ဆရာဇီဝက က ေျမျပင္ကေန ေျခလ်င္လုိက္လာတယ္၊ တစ္လမ္းလုံး သဲျဖဴေတြခင္း၊ ရာဇမတ္ေတြကာ၊ မီး႐ႈးတုိင္ေတြ ထြန္းၿပီးေတာ့ ေ႐ႊနန္းေတာ္ကေန ယခုလုိ ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ သူရိမ္မီးခုိး အညစ္ေၾကးငါးမ်ိဳး ကင္းၿပီးေတာ့ ကုမုျဒာျဖဴေတြပြင့္တဲ့ ညခ်မ္းကာလ ေ႐ႊနန္းေတာ္ကေန မင္းတရားႀကီး ထြက္ေတာ္မူတယ္။ မင္းတရားက ဆင္ျဖဴေတာ္ေပၚကေန ဘယ္ဘက္ကုိၾကည့္လုိက္ စစ္သားႀကီးေတြ ဓားကုိင္ထားတယ္ထင္လုိ႕ ၾကည့္လုိက္တယ္ မဟုတ္ဘူး၊ အနားကပ္ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေခ်ာေတြျဖစ္ ပရိသတ္ေရ ဘယ္ေၾကာက္ ေတာ့မလဲဗ်ာ၊ ဘယ္ဘက္ၾကည့္လုိက္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ ညာဘက္ၾကည့္လုိက္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ၊ ေရွ႕ၾကည့္ ဒီလုိပဲ၊ ေနာက္ၾကည့္လည္းဒီလုိပဲ။

            တခ်ဳိ႕စစ္သည္ေတာ္ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြက ဘုရင္ႀကီးက သူတုိ႕ကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ၾကည့္ေတာ့ ဘုရင္ၾကည့္တာကေတာ့ စုံစမ္းတဲ့အေနနဲ႕ၾကည့္တာ ဘယ္ေကာင္က ဓားကုိင္ၿပီးေတာ့ အနားကေန ငါ့ကုိခုတ္မ်ားခုတ္လုိက္မလဲ၊ ဘယ္ေကာင္က လွံနဲ႕ထုိးလုိက္မလဲ၊ နန္းလုခံရမယ္ ထင္ၿပီးေတာ့ စိတ္ပူလုိ႕ ၾကည့္တာ အဲဒါကုိ အမ်ိဳးသမီးစစ္သည္ေတာ္ေတြက အဲဒီလုိမထင္ဘဲ ဘုရင္က တုိ႕စုိက္စုိက္စူးစူးၾကည့္ေပတယ္ဆုိ၊ တခ်ိဳ႕စစ္သည္ေတာ္ အမ်ိဳးသမီးေတြက ဘုရင္ႀကီး ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဘာေလး႐ြ႕ဲျပသလား၊ မ်က္စာေလး ပစ္သလားေပါ့ေလ၊ ၿပဳံးၿပဳံးေလး ဘာေလးေတြ ဒီလုိလုပ္ျပမဲ့ လကၡဏာရွိတယ္၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဘုရင္ႀကီး ေၾကာက္စိတ္ ေျပသြားတယ္တဲ့ေနာ္။ စီမံခ်က္ေကာင္းတာ။

            ေ႐ႊနန္းေတာ္ကေနထြက္ၿပီးေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ထဲကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္ ေတာအုပ္ႀကီးထဲကုိ ေရာက္တယ္၊ ေဝဘာရေတာင္ရယ္၊ ေဝပုလႅေတာင္ရယ္၊ ပ႑ဝေတာင္ရယ္၊ ဣသိဂိလိေတာင္ရယ္၊ ဂိဇၩကုဋေတာင္ရယ္လုိ႕ ေတာင္ငါးလုံးရံ ႏြားၿခံတုိ႕လုိ ရာဇၿဂိဳဟ္ဆုိတဲ့ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ဟုိအေရွ႕မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိလုိ႕ရွိရင္ ဂိဇၩကုဋဆုိတဲ့ေတာင္၊ အေရွ႕မ်က္ႏွာက ဘာေတာင္လဲ။

            ဂိဇၩကုဋေတာင္ပါဘုရား။

            ဂိဇၩဆုိတာ လင္းတ၊ ကူဋဆုိတာ အထြတ္၊ အဲဒီေတာင္အထြတ္ႀကီးက လင္းတႏႈတ္သီးႀကီးလုိပဲ ခြၽန္ေကာက္ၿပီးေတာ့ ေမာက္ေနတာ၊ ၿမိဳ႕အေရွ႕က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕ရဲ႕ လက တက္တက္လာတယ္၊ လင္းတႏႈတ္သီးလုိ႕ ေကာက္ေနခြၽန္ ေမာက္တဲ့ ေတာင္ထြတ္ကုိ မေက်ာ္ေသးေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕တြင္း တစ္ခုလုံးမွာ ေမွာင္ရိပ္ေတြဖုံးအုပ္ထား၊ ေမွာင္ရိပ္ေတြဖုံးအုပ္ေနတဲ့ ေတာအုပ္ႀကီးထဲဝင္သြားေတာ့ ဘုရင္က တစိမ့္စိမ့္ေၾကာက္ေၾကာက္လာတယ္၊ ေၾကာက္ေၾကာက္လာေတာ့၊ ဟဲ့ ဇီဝက ဟုိေတာႀကီးထဲေရာက္သြားၿပီေနာ္၊ အခ်ိန္ကလည္းပဲည၊ အေမွာင္ႀကီးလည္းေရာက္ေနၿပီေနာ္၊ မင္း ငါ့ကုိျဖားေယာင္းၿပီးေတာ့ ေခၚလာတာေတာ့ မဟုတ္တန္ဘူး၊ သူက အဲဒီလုိ စုိးရိမ္စိတ္နဲ႕ ငါ့ကုိ ရန္သူေတြလက္ထဲေတာ့ အပ္မည့္လူ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။

            အဲဒီလုိေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးဇီဝက က '' မာ ဘာယိ မဟာရာဇ၊ မာ ဘာယိ မဟာရာဇ'' မင္းတရား ထိတ္လန္႕ေတာ္မမူပါနဲ႕၊ မင္းတရား စုိးရိမ္ေတာ္မမူပါနဲ႕။

သရက္ေတာဥယ်ာဥ္ေက်ာင္းမွ ဗုဒၶတရားရိပ္

            ဟုိေရွ႕နားက သရက္ဥယ်ာဥ္ကုိ လွမ္းၾကည့္ပါ၊ ဆီမီးတုိင္ေတြထိန္ေနတာ ေတြ႕ရမယ္၊ အဲဒီမွာ ျမတ္စြာဘုရားပါဆုိေတာ့ လွမ္းၾကည့္လုိက္တယ္၊ အုိ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္ရိပ္ေအာက္က သရက္ေတာမွာ ဆီမီးတုိင္ေတြ ထိန္ေနတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီး သံဃာေတာ္ေတြ တစ္ေထာင္ႏွစ္ရာငါးဆယ္တုိ႕အား တရားေဟာေနတဲ့တရားပြဲ၊ ခုလုိအသံခ်ဲ႕စက္ေတြ ဘာေတြက မရွိေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕အသံဟာ မလုိအပ္ဘဲနဲ႕ အျပင္ဘက္ကုိ မထြက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားပြဲက ဒီအတုိင္းပဲ အံ့ၾသစရာသိပ္ေကာင္းတာ။

            ဆယ္ေယာက္ရွိရင္ ဘုရားရဲ႕အသံသည္ အဲဒီဆယ္ေယာက္အတြင္းမွာ လူတစ္ေသာင္းရွိရင္ တစ္ေသာင္းရဲ႕ အတြင္းကုိ ေရာက္သြားတယ္၊ လူတစ္သိန္းရွိရင္ တစ္သိန္းတုိ႕ရဲ႕အတြင္းကုိ ဘုရားရဲ႕အသံေရာက္သြားတယ္၊ အျပင္ မထြက္ဘူး၊ အခ်ည္းအႏွီးအက်ိဳးမရွိဘဲနဲ႕ ဒီအသံဟာ ဟုိ ပရိသတ္ အျပင္ဘက္ကုိ မထြက္ပါေစနဲ႕ ဒါျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လုပ္ထုံး၊ အခု ဘုန္းႀကီးတုိ႕ ပရိသတ္လုပ္ထုံးနဲ႕ တျခားစီပဲ၊ တစ္ၿမိဳ႕လုံး၊ တစ္ရပ္ကြက္လုံး၊ အကုန္လုံး ၾကားခ်င္တဲ့သူေတြလည္း ၾကားေရာ၊ မၾကားခ်င္တဲ့သူေတြလည္း ၾကားေရာဆုိၿပီးေတာ့ သစ္ပင္ထိပ္ေခါင္ဖ်ား ဟြန္း ႀကီးေတြတပ္ၿပီးေတာ့ ေအာ္ခ်လုိက္တာ၊ ႀကိဳက္တဲ့လူေတြႀကိဳက္ေပါ့၊ မႀကိဳက္တဲ့ လူကေတာ့ နားၿငီးကြာ၊ အဲဒီအသံခ်ဲ႕စက္ အိပ္လုိ႕မရ၊ တခ်ိဳ႕က စိတ္ညစ္ၾကတယ္၊ ဒါက ဗမာ့ ဝါသနာကုိဗ်။

            ဘုရားရွင္ရဲ႕အသံေတာ္ဟာ ပရိသတ္ရဲ႕ အျပင္ကုိ မထြက္ဘူးဆုိေတာ့ ဆရာဇီဝကႏွင့္ အဇာတသတ္မင္းတုိ႕ ခ်ီတက္လာတဲ့ဆီကုိ အသံေတာ္ မေရာက္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ျမင္ေတာ့ျမင္ေနရတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ျမင္ေနရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ႏွလုံးစိတ္ဝမ္း မင္းတရားေတာ္ေတာ္ ေအးခ်မ္းသြားတယ္၊ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႕ခ်ဥ္းကပ္ ေက်ာင္းတုိက္နားေရာက္သြားမွ-

            ''ယာဝတိကာ ယာနႆ ဘူမိ၊ ယာနာ ၾသေရာဟိတြာ ပဒသာ ေယဝ ဘဂဝႏၲံ ဥပသကၤမိ''ေပါ့ ဆင္ေပၚကဆင္းၿပီးေတာ့ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာကုိ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕မင္းတရားနဲ႕ဝန္ႀကီးဇီဝက ခ်ဥ္းကပ္တယ္၊ ပါလာတဲ့ ဆင္ငါးရာက သရက္ဥယ်ာဥ္ေက်ာင္းတုိက္ႀကီး တစ္တုိက္လုံး အျပင္ကေန ဆင္ငါးရာနဲ႕ဝုိင္းရံထား၊ မီးဒုတ္ကုိင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး စစ္သည္ေတာ္ ငါးရာ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးပတ္ထားတယ္၊ ဓားကုိင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ရာငါးဆယ္၊ လွံကုိင္တဲ့အမ်ိဳး သမီးႏွစ္ရာငါးဆယ္၊ လက္နက္ကုိင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီး စစ္သည္ေတာ္ငါးရာတုိ႕က ေက်ာင္းတုိက္ႀကီး ပတ္ထားတယ္။

            မင္းတရားႏွလုံးစိတ္ဝမ္း ေအးခ်မ္းပါေစေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစေတာ့ ကလ်ာဏမိတၱ မိတ္ေကာင္းတုိ႕ရဲ႕လုပ္ထုံးဟာ ဒီအတုိင္းပဲ။ တိတၴိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္ထံ ပုိ႕ခဲ့တဲ့ေျခာက္အုပ္စုဟာ ပရိသတ္ေရ ကလ်ာဏမိတၱ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ ပါပမိတၱ - မိတ္ေဆြယုတ္။

ဓမၼလမ္းေၾကာင္း ဖြင့္ထားပါ

            အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားသီတင္းသုံးတဲ့ ယခုလုိ ဓမၼာ႐ုံႀကီးကုိ ထိပ္တည့္တည့္ကေန ရပ္ၿပီးေတာ့ ဖူးလုိက္တယ္ဆုိလွ်င္ပဲ သံဃာေတာ္ တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာငါးဆယ္ အလယ္တည့္တည့္က ယခုလုိ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ လာသလုိ လမ္းကေလး ဖြင့္ထားၿပီးေတာ့ လက္ဝဲလက္ယာ သံဃာေတာ္ေတြ ႏွစ္ဘက္ခြဲထားၿပီးေတာ့ တစ္ဖက္ေျခာက္ရာစီ တစ္ဖက္ေျခာက္ရာစီ အဲဒီလုိ ျမတ္စြာ ဘုရားကုိ ပေစာက္ သ႑ာန္ေပါ့ေလ ဝုိင္းရံၿပီးေတာ့ တရားနာေနၾကတာ

            အလယ္လမ္းေလးက ျမတ္စြာဘုရားက အမိန္႕ရွိထားတယ္၊ သံဃာ ေတာ္ေတြကုိ ဒီကေန႕ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕ညမွာ အဇာတသတ္ရွင္ ဘုရင္ တရားနာလာလိမ့္မယ္၊ အလယ္ကလမ္းေပထား၊ မင္းတရားၾကြ လာမည့္လမ္း မုိ႕လုိ႕ အဲဒါကုိ မင္းလမ္းေပါ့၊ မင္းလမ္းေပးထား၊ အခု ဘုန္းႀကီးတုိ႕ ပရိသတ္ကေတာ့ ဒါ ဘာလမ္းေခၚသလဲ မသိဘူး၊ ေအာ္သံကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလၾကားတယ္၊ နတ္လမ္းကေလးဖြင့္ေပးထားပါ၊ နတ္လမ္း ကေလးခ်ဲထားပါ၊ နတ္လည္းမလာဘူး၊ လာတာကေတာ့ ဘုန္းႀကီးပဲလာတယ္၊ အဲဒါနတ္လမ္းတဲ့ေနာ္၊ သူတုိ႕က နတ္ကုိလာေစခ်င္ပုံရတယ္၊ သူတုိ႕ လာေစခ်င္တဲ့နတ္ကေတာ့ မလာဘဲနဲ႕ ဘုန္းႀကီးလာတာေပါ့၊ သူတုိ႕ႀကိဳဆုိတဲ့နတ္ ကမလာဘဲနဲ႕ ငါကသြား ေက်နပ္ပါ့မလားလုိ႕ တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ေထာက္ဘူးတယ္။

            အဲနတ္လမ္းလား၊ ဘုန္းႀကီးလမ္းလား၊ မင္းလမ္းလားေပါ့ေလ၊ သူ႕လမ္းနဲ႕သူရွိတယ္၊ ဘုန္းႀကီးလာလုိ႕ ဘုန္းႀကီးလမ္းပဲျဖစ္မယ္၊ တရားေဟာတဲ့ဘုန္းႀကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မုိ႕လုိ ဒီလမ္းဟာ ဓမၼလမ္းဆုိရင္ ပုိေကာင္းတယ္၊ ဓမၼ လမ္းေၾကာင္းေျဖာင့္ပါေစ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းရွင္းထားပါ ဒါဆုိအေတာ္အဆင္ေျပမယ္၊ ယခုေတာ့ နတ္လမ္း နတ္လည္းမလာ၊ မင္းလမ္းလုိ႕ဆုိရင္လည္းပဲ ဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ မင္းမလာဘူးေနာ္၊ ခု တရားပြဲ လာၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ၊ ဒီေပၚမွာ ရွင္ဘုရင္ကုိမလာဘူးေနာ္၊ ဝန္ႀကီး အမတ္ႀကီးလည္းမလာဘူး လာရင္လည္း သူတုိ႕ ဒီေပၚမွာ မေလွ်ာက္ၾကဘူးေပါ့၊ ဆရာေတာ္ေလွ်ာက္ဖုိ႕လမ္းဆုိေတာ့ ေဘးကေကြ႕ပတ္သြားၾကတာ သူတုိ႕က၊ အဲဒီေတာ့ မင္းလမ္းဆုိၿပီးေတာ့ ေပးထားေတာ့ အဇာတသတ္ရွင္ဘုရင္ အဲဒီ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္လာတယ္။

            ေကာမုဒိယာ စာတုမာသိနိယာ ပုဏၰာယ ပုဏၰမာယ ရတၱိယာ။

            စာတုမာသိနိယာ၊ မုိးေလးလရဲ႕အဆုံးျဖစ္ေသာ။ ပုဏၰာယ၊ မုိးဥတု ျပည့္ထေသာ။ ပုဏၰမာယ၊ လကလည္းေကာင္းစြာ ျပည့္စုံ၍ေနေပထေသာ။ ေကာမုဒိယာ၊ ကုမုျဒာၾကာေတြပြင့္တုန္းပြင့္ဆဲျဖစ္၍ ေနေပထေသာ။ ရတၱိယာ၊ ညခ်မ္းကာလမွာ။ ရာဇာ အဇာတသတၴဳ မာဂေဓာ ေဝေဒဟိပုေတၱာ၊ မဂဓ ျပည့္ရွင္ ေဝေဒဟီမိဖုရားရဲ႕သား အဇာတသတ္ဆုိတဲ့ ရွင္ဘုရင္သည္။ ေယန ဘဂဝါ ေတႏု ပသကၤမိ၊ ဘုရားရွိရာခ်ဥ္းကပ္လာတယ္။ ဥပသကၤမိတြာ၊ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေတာ့မွ။ ဘဂဝႏၲံ၊ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးသခင္ သဗၺညဳ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ။ အဘိဝါေဒတြာ၊ လက္အုပ္ခ်ီမုိး ရွိခုိးၿပီး ေတာ့မွ။ ဧကမႏၲံ၊ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာေနရာမွာ။ နိသိဒီ၊ ေကာင္းစြာမေသြ သီတင္းသုံး ထုိင္ေနေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း။

            သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။

ကုမုျဒာပြင့္တဲ့ည အပုိင္း အပုိင္း (၅)

            အလယ္ေခါင္ မင္းလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ဝင္လာ လက္အုပ္ခ်ီလုိ႕ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႕ဘုရားနားခ်ဥ္းကပ္ ခ်ဥ္းကပ္လုိ႕ ဘုရားေရွ႕ေမွာက္လည္းေရာက္ေရာ နဖူးက်ေအာင္ ဒူးက်ေအာင္ တေတာင္က်ေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဦးသုံးႀကိမ္ခ်တယ္။

ဂ႐ုဂါရဝ ႐ုိေသမွ ထိျခင္း ငါးပါးရွိခုိးၾက

            ထိျခင္းငါးပါး ဘုရားဦးသုံးႀကိမ္ခ်ၿပီးေတာ့ ဝဲယာ ေနာက္မ်က္ႏွာ ေပါ့ေလ၊ အဲဒီသံုးဌာန သံုးရပ္မွာ ႐ွိ္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို လွည့္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာ့ ထိုင္သြားတယ္၊ ဦးမခ်ဘူး။

            ဘာေၾကာင့္ ဦးမခ်တာလဲဆိုေတာ့ ဘုရားလည္း ဦးသံုးႀကိမ္၊ သံဃာလည္း ဦးသံုးႀကိမ္၊ ေလာကဓာတ္တစ္ခုလံုး အျမတ္ဆံုးဘုရားလည္း သံုးႀကိမ္ သံဃာလည္း၊ တပည့္သံဃာလည္း သံုးႀကိမ္ပဲဆို၊ အဲဒါ ဘုရားကို မ႐ုိေသ

ရာက်တယ္။

            အဲ့ေတာ့ ျဖစ္ဖို႕ေကာင္းတာက ဘုရားကို ဦးသံုးႀကိမ္ခ်တယ္။ သံဃာကို တစ္ႀကိမ္ခ်တယ္ဆိုေတာ့ သိပ္မဆိုးပါဘူး။ သို႕ေသာ္ အဇာတသတ္မင္းႀကီးက စုိးရိမ္ေနတယ္၊ ဘုရားကုိဦးခ်ၿပီးေတာ့ သံဃာဘက္လွည့္လည္ ဦးခ် လုိက္ေရာ စဥ္းစားၾကည့္တာ သူ႕ရဲ႕ ဒီ position ဟာဘယ္လုိျဖစ္သြား၊ ေစာေစာက ဘုရားဘက္မ်က္ႏွာမူလုိ႕ဦးခ်တယ္၊ သံဃာေတာ္ ေတြဘက္ လွည့္ၿပီးဦးခ်လုိက္ေရာ ဘုရားကို ေက်ာေပးမိရဲ႕သား ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါကုိ သူေၾကာက္တာတဲ့၊ ဘုရားကုိ မ႐ုိေသရာက်တယ္၊ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ပရိသတ္ သတိ မျပဳမိဘူး၊ အဲဒါေတြကုိ ေၾကာက္တယ္ စုိးရိမ္တယ္လုိ႕ သူတုိ႕မရွိၾကဘူး။

            ဟာ ဘုရားတစ္ဆူ သြားဖူးတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားကို အားပါးတရဦးခ် ရွိခုိး ပန္း ေရခ်မ္း ဆီးမီတင္ၿပီးလည္ၿပီးေရာ ပန္း ေရခ်မ္း ဆီမီး ကတစ္ဝက္ခြဲထားတယ္၊ ဘုရားတစ္ဝက္ က်န္တဲ့တစ္ဝက္ကုိ ယူသြားၿပီးေတာ့ ဟုိး ဘက္ စေနေဒါင့္ ရာဟုေဒါင့္ တစ္ေနရာရွိတဲ့ ဘုိးေတာ္ႀကီးသြားလဲရွိခုိးလုိက္ေရာ ဘုရားေက်ာေပးမိရဲ႕သားျဖစ္သြားပါတယ္။

            ဘုရားလည္းသုံးႀကိမ္ပဲ၊ ဘုိးေတာ္လည္းသုံးႀကိမ္ပဲဆုိ၊ ဘုရားနာတယ္၊ ဘုရားဘက္ကနာတယ္၊  ၿပီးေတာ့ ဘုရားကုိ ေက်ာေပးၿပီးမွဦးခ်တာ ဆုိေတာ့ပုိနာတယ္၊ ဒီပန္းကေလးက ဘုရားတစ္ဝက္ ဘုိးေတာ္တစ္ဝက္ဆုိေတာ့ ဒါလည္းနာတာပဲ၊ အုန္းသီးမ်ားတင္လုိက္လုိ႕ရွိရင္ ျမတ္စြာဘုရားက လက္ၫႇဳိးေလာက္ရွိတဲ့အုန္းသီးစိတ္ေလး ႏွစ္စိတ္ သုံးစိတ္ပဲရတယ္၊ ဟုိဘက္က ဘုိးေတာ္ မယ္ေတာ္က အလုံးလုိက္ရတယ္၊ ဒါလည္း ဘုရားဘက္ကနာတာပဲ၊ အဲဒီလုိ အဂါရဝေတြျဖစ္မွာစုိးလုိ႕၊ အဇာတသတ္က ငါသည္ ငါ့သာသနာက မ႐ိုေသဘူးဆုိတဲ့ဥစၥာကုိ သူကုိယ္တုိင္ အဲဒါေတြးၿပီးေတာ့ ေၾကာက္ၿပီးေတာ့ သာသနာကုိ မ႐ိုေသျခင္းဟာ သာသနာကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း ဘုရားထက္ပုိၿပီးေတာ့ ႐ိုေသစရာ တျခားမွာရွိေနတယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ သာသနာတစ္စိတ္တစ္ေဒသကြယ္လာၿပီ။

            အဲဒါကုိ ေၾကာက္႐ြ႕ံ စုိး႐ြံ႕ေတာ္မူေသာမင္းတရားက ဘုရားဦးခ် ၿပီးေတာ့ သံဃာေတာ္ကုိ လက္အုပ္ခ်ီတယ္၊ အဲဒါကုိ အ႒ကထာအက်ယ္တ ဝင့္ဆုံးျဖတ္ေျပာတယ္၊ ဒီကေန႕ဘုန္းႀကီးဟုတ္လား၊ ပရိသတ္ကုိ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ ရဲ႕သာသနာေတာ္အတြက္ ဒါကုိထည့္ၿပီးေတာ့ အေလးအနက္ေျပာပါတယ္၊ သာသနာကုိေစာင့္ေရွာက္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ အဇာတသတ္မင္းႀကီးရဲ႕ ဒီက်င့္ထုံးဟာ လုိက္နာက်င့္သုံးစရာေကာင္းတယ္။

            အဲဒီလုိ တ႐ိုတေသ ဘုရားကုိရွိခုိး၊ သံဃာေတာ္ကုိလက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာ့ သံဃာေတြကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၿငိမ္တိတ္ေနတာပဲ၊ တစ္ပါးမ ွေခ်ာင္း မဟန္႕ဘူး၊ ေထာင့္ႏွစ္ရာငါးဆယ္၊ တစ္ပါးတစ္ေလကမ်ား ဟပ္ခ်ိဳးလည္း မလုပ္ဘူး၊ ေခ်ာင္းလည္းမဟန္႕ဘူး၊ ဘယ္ကုိယ္ေတာ္ကမွ ဘုရင္ႀကီးကုိလွမ္းၿပီးေတာ့ ျပဴးတူးၿပဲတဲ ၾကည့္တယ္ဆုိတာလဲ တစ္ပါးမွ မရွိဘူး။ ေခါင္းကငုံ႕ထား မ်က္လုံးႀကီးလွန္ၾကည့္တဲ့ကုိယ္ေတာ္မ်ိဳးလည္း မရွိဘူးဆုိေတာ့ အဇာတသတ္က သံဃာေတာ္ေတြၾကည့္ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးခံစားရတယ္။ အဲသံဃာေတာ္ေတြၿငိမ္သက္လုိက္တာ၊ ဘယ္လုိေျပာသလဲ။

            ၿငိမ္သက္လုိက္တာပါဘုရား။

            ''သေႏၲာ ဝတ အယံ ဘိကၡဳသံေဃာ''

            ေဟာဒီသံဃာေတာ္ေတြၿငိမ္သက္ေပစြတကား၊ သႏၲဆုိတာ ၿငိမ္သက္တာ၊ အလြန္ၿငိမ္သက္တာပဲ၊ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ဟတ္ခ်ိဳးသံ မၾကားဘူး ေခ်ာင္းသံမၾကားဘူး၊ စကားေျပာသံမၾကားဘူး။ ''ခိပိတသေဒၵါပိ နအေဒၵါသိ'' ေခ်ာင္းဟန္႕တဲ့ဟတ္ခ်ိဳးသံေလးလည္းဘယ္မွမၾကားရ ပရိသတ္ႀကီး၊ အဲဒါကုိ ဘာေခၚသလဲဆုိရင္ ပါဠိလုိေျပာရင္ ''သုသိကၡိတ သုဝိနယ''ေခၚတယ္။ ဘာလုိေခၚမလဲ။

            သုသိကၡိတ သုဝိနယပါဘုရား။

            သုသိကၡိတ ဆုိတာက ေကာင္းစြာသင္ၾကား ေလ့က်င့္ထားရတာ၊ သုဝိနယ ဆုိတာ ေကာင္းစြာအဆုံးအမရထားတယ္၊ မဂၤလသုတ္မွာ မဂၤလာတစ္ပါး ''ဝိနေယာစ သုသိကၡိေတာ''ေနာ္၊ well train in discipline စနစ္တက် ေလ့က်င့္သင္ၾကားထားတာ၊ အဲဒီေတာ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ရဲ႕သာဝကေတြဟာ အဲဒီ သုသိကၡိတ သုဝိနယ ဂုဏ္ေၾကာင့္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ႀကီး ဘာျဖစ္လဲ ၿငိမ္ေနတယ္၊ မလႈပ္ဘူး၊ ဘုရင္ႀကီးပဲဆုိၿပီးေတာ့ အေရးတႀကီး ျပဴးတူးၿပဲတဲထၿပီး ၾကည့္တဲ့ကုိယ္ေတာ္လည္းတစ္ပါးမ ွမရွိဘူး။

မိမိျပဳေသာအမႈ တစ္ဖန္ျပန္၍ စုိးရိမ္ၿပီ

            အဲဒါကုိ ဘုရင္ႀကီးက တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဟဲ့ ငါ့ေ႐ႊနန္းေတာ္အတြင္းက ပရိသတ္အဲဒီလုိၿငိမ္ရင္ေကာင္းမွာပဲတဲ့ ေတြးလာတယ္။ သူက အေဖသတ္ၿပီးေတာ့ ထီးနန္းယူထားေတာ့ သူစိတ္မခ်ဘူးေလ အထူးသျဖင့္ သူစိတ္အပူဆုံးက သူ႕သား ဥဒယဘဒၵ အ႐ြယ္ေတာ္ေတာ္ေလးေရာက္လာၿပီ ငါ့သား ဥဒယဘဒၵ ဒီသံဃာေတာ္မ်ားလုိ ၿငိမ္းခ်မ္းရင္ ေကာင္းေလစြ တကား စုိးရိမ္စိတ္နဲ႕ အဲဒီလုိေတြးေနတာကုိ ျမတ္စြာဘုရားက သူ႕စိတ္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သိသြားတယ္။ သိသြားေတာ့ ဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္က မင္းႀကီး သင့္သား ဥဒယဘဒၵအေပၚမွာ သင္စုိးရိမ္သလား၊ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္ေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းတာကုိ သင္ၾကည္ႏူးသလား ႏႈတ္ဆက္စကားေလး ေျပာ ေတာ္မူတယ္။

            ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ေမာ့ၿပီးေတာ့ သူၾကည့္တယ္၊ ဘာ ေျဖရမွန္းမသိဘူး၊ ၿပီးေတာ့မွ မင္းတရားလာေတာ္မူတဲ့အေၾကာင္းရင္းကုိ ငါ့ဘုရားအားေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားကလမ္းေၾကာင္းကုိဖြင့္ေပးရတာ၊ မေျပာရဲ ေျပာရဲျဖစ္ေနတာ။ မဟာပရာဓေတာ ေလ အေဖကုိသတ္ထားတဲ့အျပစ္က အလြန္ႀကီးေတာ့ ဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ သူစကားမစရဲဘူး၊ အဲဒီလုိ စိတ္ေတြသိပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္႕က်ဲေနတာ ပါဠိလုိေျပာမယ္ဆုိရင္ ဝိကၡိတၱစိတၱ ျပန္႕က်ဲေနတဲ့စိတ္ distression agitation irritation အဲဒီလုိ ပူပန္ၿပီးေတာ့ စိတ္ေတြျပန္႕ၿပီးေတာ့ေနတာ ဘုရားက ဒကာေတာ္ မင္းႀကီး လာလုိတဲ့အေၾကာင္းအရာကုိေလွ်ာက္စမ္း၊ ဘုရားက ဒီလုိလမ္းေၾကာင္းေပးလုိက္ေတာ့မွ တပည့္ေတာ္ေလွ်ာက္ပါ့မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ သူေလွ်ာက္တယ္။

ရဟန္းျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး အထူးသိဖုိ႕လုိ

            အရွင္ဘုရားတုိ႕ ရဟန္းျပဳၾကတဲ့ အရွင္ဘုရားတုိ႕တေတြ ရဟန္းဘဝ မ်က္ေမွာကထင္ထင္ ရႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးဟာဘာရွိသလဲတဲ့၊ လာေမးတယ္။ တပည့္ေတာ္ ေသာကၿငိမ္းေအာင္ ေဟာေပးပါလုိ႕မေျပာဘူးေနာ္၊ ဟန္လုပ္ ထားတယ္၊ တကယ္ေျပာခ်င္တာက အဲဒါ ရင္ထဲပူေလာင္ေနတာေတြ၊ အဲဒါ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္လုပ္ေပးပါလုိ႕ ေျပာခ်င္တာ အဲဒါထြက္မလာဘဲနဲ႕ ရဟန္း ဝတ္တာ ဘာအက်ိဳးရွိသလဲတဲ့။

            သႏၵိ႒ိကံ သာမညဖလံ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ ကုိယ္တုိင္ရႏုိင္တဲ့ ရဟန္းျပဳျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကုိ တပည့္ေတာ္အား မိန္႕ၾကားပါဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ဒကာေတာ္မင္းႀကီး အဲဒီေမးခြန္းမ်ိဳးကုိ ငါ့ဘုရားထံ လာ ေရာက္၍မေမးေသးမီ ဘယ္သူေတြ ဘယ္သူ႕ေတြထံမွာသြားၿပီးေတာ့ ေမးဖူးေသးသလဲဆုိေတာ့မွ ရင္ထဲမွ နည္းနည္း ေခတ္လုိေျပာရင္ ရင္ခုန္တာေလးေတြ ၿငိမ္းသြားေစဖုိ႕ ဘုရားရွင္အခ်ိန္ဆြဲတာ၊ အဲဒီေတာ့ သူ႕အေတြ႕အႀကဳံ အကုန္လုံး ဘုရားအား ေလွ်ာက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါဘာေျပာဖုိ႕လုိေတာ့လဲ၊ ေျခာက္ေယာက္ထံကုိ ေျခာက္ေခါက္သြားခဲ့ၿပီးၿပီ၊ အမတ္ေျခာက္အုပ္စုက လမ္းၫႊန္လုိက္လုိ႕ ဒီလုိမဟုတ္လား။

            မွန္ပါ့ဘုရား။

            ေျခာက္ေယာက္ထံကုိ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ေရာက္သလဲ။

            ေျခာက္ေခါက္ပါဘုရား။

            ေျခာက္ေယာက္ထံေရာက္ေတာ့ တရားေျခာက္မ်ိဳးနာရတာ သူ႕စိတ္ ထဲ ရင္ထဲမွာ ၿငိမ္းသလား။

            မၿငိမ္းပါဘုရား။

            မၿငိမ္းဘဲနဲ႕ေဒါသေတြျဖစ္ၿပီးေတာ့ ပုိၿပီးပူလာေသးတယ္။ ေျခာက္ေယာက္ေသာ ဆရာႀကီးေတြ ေဟာလုိက္တဲ့တရားက ပရိသတ္ေရေပါင္းလုိက္ရင္ သုံးလုံးပဲရွိတယ္။

            (၁)        နတၴိကဒိ႒ိ

            (၂)        အေဟတုကဒိ႒ိ

            (၃)        အႀကိယဒိ႒ိ ဒီသုံးခု

            နတၴိကဆုိတာ ဘာလုပ္လုပ္ ဘာအက်ိဳးမွမရွိဘူး။ အေဟတုကဒိ႒ိ ဆုိတာက ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွမဟုတ္။ အႀကိယဒိ႒ိဆုိတာက ဘာမွလုပ္ေနဖုိ႕မလုိဘူး။ အဲဒီဝါဒသုံးခု၊ ဒါကုိျပန္ၿပီးေတာ့ ေပါင္းခ်လုိက္ရင္ ဒါဟာ နိယတမိစၧာဒိ႒ိေခၚတယ္၊ ဘာေခၚမလဲ။

            နိယတမိစၧာဒိ႒ိပါဘုရား။

ဒီအနႏၲရိယကံႀကီးငါးပါးႏွင့္ နိယတမိစၧာဒိ႒ိက

            နိယတဆုိတာ ကိန္းေသၿမဲတယ္တဲ့၊ မိစၧာဒိ႒ိဘယ္မွာကိန္းေသၿမဲသလဲ အဝိစီမွာ၊ အဝိစီငရဲႀကီးထဲမွာ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ ေရာက္သြားတယ္၊ ေဟာဒီ ကမၻာႀကီးက ေရေၾကာင့္လား၊ မီးေၾကာင့္လား၊ ေလေၾကာင့္လား၊ ကမၻာပ်က္တဲ့ ေန႕မွာ ငရဲရွစ္ထပ္လည္းပါတာကုိ။ အဝီစိငရဲႀကီးပ်က္သြားတယ္၊ အေမ သတ္လုိ႕၊ အေဖ သတ္လုိ႕၊ ရဟႏၲာသတ္လုိ႕၊ ဘိကၡဴနီမကုိျပစ္မွားလုိ႕ ေစာ္ကားလုိ႕၊ သံဃာကုိ သင္းကြဲေအာင္ျပဳလုိ႕ အဲဒီအနႏၲရိယကံႀကီးငါးပါးႏွင့္ အဝီ စိေရာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ ကမၻာပ်က္တဲ့ေန႕မွာ အဝီစိငရဲႀကီးပါ ပ်က္ေတာ့ အနႏၲရိယကံငါးပါးႏွင့္ ေရာက္တဲ့လူငါးေယာက္ဟာ လြတ္သြားတယ္။ နိယတမိစၧာဒိ႒ိသမားဟာမလြတ္ဘူး၊ ဒီကမၻာပ်က္လုိ႕ရွိရင္ မပ်က္တဲ့ဟုိကမၻာ သူတုိ႕ ေျပာင္းခံရတယ္တဲ့၊ ဒီေထာင္ကေန ဟုိေထာင္ေျပာင္းတဲ့ ေထာင္သက္ရွည္ တဲ့လူလုိျဖစ္လာတာ၊ နိယတမိစၧာဒိ႒ိက ဒီလုိဆုိးတာ။

            အဲဒီေတာ့ ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ တိတၴိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္ ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကုိ သုံးခါသတ္၊ သံဃာကုိ ခြဲထြက္သြားတဲ့ အရွင္ေဒဝဒတ္တုိ႕ အဲဒီအုပ္စုႀကီး တစ္စုလုံး၊ အခုလုိတရားပြဲမွာ ဘုရားကုိ ကာမဂုဏ္ကိစၥႏွင့္ ယုတ္ယုတ္မာမာစြပ္စြဲတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ဘယ္သူလဲ။

            စိဥၥမာနပါဘုရား။

            တယ္သိတယ္ ကုိယ့္ေဆြကုိယ္မ်ိဳးလုိပဲ မေကာင္းတာၾကေတာ့ ေတာ္ေတာ္သိတဲ့လူေတြပဲ၊ ေကာင္းတာေျပာလုိက္ရင္ေတာ့ သူတုိ႕သိပ္မသိဘူး။ အဲဒီလုိ ယုတ္မာတဲ့အုပ္စုေတြ အကုန္လုံး ဒီကေန႕ အဝီစိမွာရွိေနေသးတယ္။ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ေဟာဒီ လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္ကလူေတြ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ တိတၴိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္ စိဥၥမာနေရာ ေဒဝဒတ္ေရာ ဘုရားရဲ႕ေယာကၡမႀကီသုပၸဗုဒၶ ရွင္ဘုရင္ႀကီးေရာ အဝီစိမွာ ရွိေနတဲ့ဥစၥာကုိ ယုံရဲ႕လား။

            ယုံပါတယ္ဘုရား။

            ေလသံေတာ္ေတာ္ေပ်ာ့သြားတယ္ သိပ္ယုံပုံမရဘူး။ ယုံပါလုိ႕ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ အတင္းမေျပာပါဘူး၊ ကုိယ္ေရာက္တဲ့ေန႕က်ရင္ လုိက္ရွာၾက၊ မယုံတဲ့လူက အဲဒီကုိေရာက္ကုိေရာက္သြားတာ။ ကုိယ္ေရာက္ခါမွ ရွာၾကည့္၊ စိဥၥ မာနေတြ႕ရင္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လုိက္၊ ေနေကာင္းရဲ႕လား။ မင္းဒီမွာေနရတာ ေပ်ာ္ရဲ႕လား၊ ေမးၾကည့္လုိက္ေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ့္အေပါင္းအသင္းေတြပဲဥစၥာ မယုံတဲ့လူက မေျပာရဲပါဘူးေနာ္၊ ဟုတ္လား။ မယုံရင္ေန seeing is a believe ျမင္ရတဲ့အခါၾကေတာ့ ယုံမွာပဲ။

            အဲဒီေတာ့ နိယတမိစၧာဒိ႒ိသည္ အနႏၲရိယကံႀကီးငါးပါးထက္ပုိ ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ၊ ငရဲသက္ပုိရွည္တယ္တဲ့၊ အဲဒီေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးက အဲဒါ မိစၧာဒိ႒ိပဲ၊ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ အခုအဇာတသတ္က သူေရာက္ခဲ့တဲ့ တိတၴိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္နဲ႕ နာခဲ့ရတဲ့ဝါဒေျခာက္ပုဒ္ ဘုရားကုိအကုန္ေလွ်ာက္တယ္။

            ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိလည္းပဲ အဲဒီ သႏၵိ႒ိက သာမညဖလဆုိတာ ဘာမ်ားလဲဆုိတာကုိ သူေမးတယ္၊ ဒီေတာ့ျမတ္စြာဘုရားက ေျဖျပတယ္၊ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး သင့္နန္းေတာ္မွာသင့္ရဲ႕ အေစအပါးမင္းမႈထမ္း တစ္ေယာက္ရွိတယ္ဆုိပါစုိ႕၊ ရွိေပါ့ဘုရား တစ္ေယာက္ဘယ္ကမလဲ၊ မေရ မတြက္ႏုိင္ေျမာက္မ်ားစြာရွိပါတယ္၊ အနိမ့္ဆုံး မင္းမႈထမ္းသင့္ရဲ႕ဖိနပ္ကုိသန္႕ရွင္းေအာင္လုပ္ရတယ္၊ အိမ္သာသန္႕ရွင္းေအာင္လုပ္ရတယ္၊ တံျမက္လွည္းရတယ္၊ အဲဒီလုိေအာက္ဆုံးက သင့္ရဲ႕အေစအပါးဝန္ထမ္းအလုပ္သမား တစ္ေယာက္ကုိ သင္က ခြင့္ျပဳလုိက္လုိ႕ မင္းမႈထမ္းအျဖစ္ကေန ထြက္ၿပီးေတာ့ ငါ့ဘုရားသာသနာမွာ ရဟန္းဝတ္သြားတယ္ဆုိရင္ အဲဒီမင္းမႈထမ္းဘဝက ထြက္လာခဲ့တဲ့ ရဟန္းနဲ႕ အသင္းမင္းတရားတုိ႕ ေတြ႕ႀကဳံတဲ့အခါ သင္၏ေ႐ႊနန္းေတာ္က ထုိမင္းမႈထမ္းဘဝမွ ေျပာင္းလာေသာ ရဟန္းက သင့္ကုိရွိခုိး ရမလား၊ သင္ကထုိရဟန္းကုိရွိခုိးရမလား၊ မင္းႀကီးအဲဒါေျပာပါ။

            ပရိသတ္ေရအေျဖကသိပ္ရွင္းသြားၿပီ၊ ရွင္ဘုရင္လက္ေအာက္မွာ အမႈထမ္းတုန္းကေတာ့ ေန႕ရိွသေ႐ြ႕ ဘုရင္မ်က္ႏွာေမာ့ၾကည့္ၿပီးေတာ့ရွိခုိးရတယ္ေနာ္။

            မွန္ပါ့ဘုရား။

            ရဟန္းဝတ္သြားၿပီလည္းဆုိေရာ အဲဒီရဟန္းက ဒီဘုရင္ကုိျပန္ရွိခုိး ဖုိ႕ လုိေသးသလား။

            မလုိေတာ့ပါဘုရား။

            ဒါဟာ သႏၵိ႒ိက သာမညဖလဆုိတာ အဲဒီကစတယ္၊ မ်က္ေမွာက္ ရဟန္းဘဝရတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးက အဲဒါပဲ၊ အဲဒီကစတာ ရဟန္းဘဝေရာက္ၿပီဆုိကတည္း ကုိက မင္းမႈထမ္းအျဖစ္ကလည္း လြတ္ေျမာက္တယ္၊ ေက်းကြၽန္ အျဖစ္ကလည္း လြတ္ေျမာက္တယ္။ အဲဒီလုိလြတ္ေျမာက္လာၿပီးေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ႕အခစား အေစအပါးအျဖစ္မ်ိဳးက သန္႕ရွင္းစင္၍ လြတ္ေျမာက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေၾသာ္ သူ႕ထက္သိကၡာႀကီးေသာ ရဟန္းမ်ားကလြဲရင္ ဘယ္လုိ လူမ်ိဳးကုိ မဆုိ သူသည္အ႐ုိအေသေပးဖုိ႕ ရွိခုိးဖုိ႕မလုိေတာ့ဘူး။ အသင္မင္းႀကီးကပဲ ထုိရဟန္းကုိ ရွိခုိးရမယ္၊ ခရီးဦးႀကိဳရမယ္၊ ေနရာထုိင္ခင္းေပးရမယ္၊ ဆြမ္း သကၤန္း ေက်ာင္း ေဆး ေလးပါးေသာပစၥည္းကုိေထာက္ အသင္ မင္းႀကီးကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္၊ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး မွန္ရဲ႕လား။

            မွန္ပါတယ္ဘုရား။

            ဒကာေတာ္မင္းႀကီး ဧတေဒဝ - အဲဒါသည္ပင္လွ်င္။ သႏၵိ႒ိကံ သာမညဖလံ၊ ဧတေဒဝ - ထုိကဲ့သုိ မင္းမႈထမ္းဘဝကျဖစ္လာတဲ့ ရဟန္းက မင္းကုိျပန္၍ရွိမခုိးပါပဲနဲ႕ မင္းကသာလွ်င္ ထုိရဟန္းကုိ ရွိခုိးရျခင္း၊ လက္  အုပ္ခ်ီရျခင္း အ႐ိုအေသျပဳရျခင္း ပစၥည္းေလးပါးေထာက္ ေစာင့္ေရွာက္ တရားနဲ႕ေလ်ာ္ညီတဲ့ အေစာင့္အေရွာက္ လုံၿခဳံမႈေပးရျခင္းဆုိတဲ့ဒီအခြင့္အေရးဟာ။ သႏၵိ႒ိကံ - မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္တုိင္ရႏုိင္တဲ့။ သာမညဖလံ - ရဟန္းျပဳျခင္းရဲ႕အက်ိဳးေက်းဇူးပါပဲရယ္လုိ႕။ ပဌမံ - ေရွးဦးစြာ။ ဘဂဝါ - ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္က။ ဗ်ာကေရာသိ - ေကာင္းစြာမေသြ  ေျဖၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း။

            သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။

ကုမုျဒာေတြပြင့္တဲ့ည အပုိင္း (၆)

၂ ခုေျမာက္ ရဟန္းျပဳရက်ိဳး

            ျမတ္စြာဘုရား ထုိထက္အဆင့္ျမင့္ေသာ ရဟန္းျပဳျခင္းရဲ႕အက်ိဳး ေက်းဇူးကုိ မိန္႕ၾကားေတာ္မူပါအုံး ဆုိေတာ့ ပရိသတ္ေရ အလြန္ရွည္လ်ားစြာေသာ သုတၱန္ႀကီးကုိ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ သုံးလုံးထဲနဲ႕ၿခဳံေျပာမယ္။ အဲဒီသုတၱန္ ႀကီးတစ္ခုလုံးကုိ ဘာအဓိပၸါယ္မွမေျပာဘဲနဲ႕ ပါဠိရွိသေလာက္ပါဠိၾကည့္ အရွိအတုိင္းမွန္မွန္ေလး ႐ြတ္ဖတ္သြားရင္ ႏွစ္နာရီပုိပုိေလး႐ြတ္ရမယ္၊ ပါဠိခ်ည္းေလွ်ာက္႐ြတ္၊ ဘာမွမေျပာနဲ႕ အဓိပၸါယ္ပါေျပာမယ္ဆုိရင္ (၁ဝ) ရက္ (၁၅) ရက္ေျပာရမယ္။

            ခု ဘုန္းႀကီးက သုံးလုံးထည္းနဲ႕ဟုတ္လား၊ (၅)မိနစ္ေလာက္အတြင္း ၿပီးေအာင္ေျပာမယ္၊ ဘာလဲဆုိေတာ့ ေနာက္ရလာတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးက သီလ ရယ္ သမာဓိရယ္ ပညာရယ္၊ ခုနက ျမတ္စြာဘုရား ပထမစစခ်င္းေျပာလုိက္ တာက သီလ သမာဓိ ပညာ မပါေသးဘူး၊ ရဟန္းျပဳ႐ုံေလးျပဳထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ သီလ သမာဓိ ပညာကုိပရိသတ္ေရ ဘုရားကထည့္မေျပာေသးဘူး၊ ဒီေလာက္ပဲ ရဟန္းျပဳ႐ုံမွ်ျပဳထားတာကုိပဲ ဘုရင္ကုိ သူရွိခုိးဖုိ႕ မလုိေတာ့ဘူး၊ ဘုရင္ကပဲ ထုိရဟန္းကုိ ရွိခုိးရမယ္တဲ့ ဒီလုိျဖစ္သြားတယ္၊ ဘုရင္ႀကီးကုိ သူက ေထာက္ပံ့စရာမလုိေတာ့ဘူး၊ ဘုရင္ကပဲ သူ႕အလုပ္သမားရဟန္းကုိ သူက ေထာက္ပံ့ရမယ္။ အဲဒီလုိေလး ကြာသြားတယ္၊ အခုတက္လာရတဲ့ ပရိသတ္ေရ သီလအက်င့္ ဘာအက်င့္လဲ။ သီလအက်င့္ပါဘုရား။

            ဒီကေန႕ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ပရိသတ္ သီလဆုိတာ ဘာလဲလုိ႕ဆုိလုိ႕ရွိရင္ ဒီလုိ္ေလးမွတ္ထား၊ ကုိယ္အမူအရာကုိ ထိန္းသိမ္းေသာစည္းကမ္း၊ ႏႈတ္အမူအရာကုိ ထိန္းသိမ္းေသာစည္းကမ္း၊ အသက္ေမြးလုပ္ငန္းကုိ သန္႕ရွင္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းေသာစည္းကမ္း၊ ဒီသုံးခုပဲ။

            (၁) က ဘာထိန္းသိမ္းသလဲ။

            ကိုယ္အမူအရာကုိ ထိန္းသိမ္းေသာစည္းကမ္းပါဘုရား။

            BODILY DISCIPLINE TO CONTROL THE BODILY ACTION NOT THE COMMIT ANY EVIL. မေကာင္းမႈမွန္သမွ် ဘာမွမလုပ္နဲ႕ မလြန္က်ဴးမိေအာင္ ထိန္းထားတဲ့စည္းကမ္း၊ ပါဏာတိပါတာ ေဝရမဏိ စသည္က ဒါ စည္းကမ္း။ ေနာက္ပါးစပ္ကုိ ထိန္းသိမ္းတဲ့စည္းကမ္း မုသာဝါဒါေဝရမဏိ၊ ပိသုဏဝါစာေဝရမဏိ ဒါေတြမဟုတ္လား။ မွန္ပါဘုရား။

            ေအးေနာက္တစ္ခါ သက္ေမြးမႈလုပ္ငန္းကုိ ထိန္းသိမ္းေပးတဲ့ စည္းကမ္း (၁) အဆိပ္ေရာင္းဝယ္ၿပီးေတာ့ အသက္မေမြးနဲ႕။

            (၂) လက္နက္နဲ႕အသက္မေမြးနဲ႕။

            (၃) အသားစားသတၱဝါေတြနဲ႕ အသက္မေမြးနဲ႕

            (၄) ျပည့္တန္ဆာလုပ္ဖုိ႕ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေရာင္းဝယ္ၿပီးေတာ့ အသက္မေမြးနဲ႕၊ ေက်းကြၽန္လုပ္ဖုိ႕ ေယာက်္ား မိန္းမအေရာင္းအဝယ္ မလုပ္နဲ႕ ဒါမ်ိဳးေတြ။

            (၅) ယစ္မူးေစတတ္တဲ့ ပစၥည္းေတြေရာင္းဝယ္လုိ႕အသက္မေမြးနဲ႕။ အဲဒါေတြက သက္ေမြးလုပ္ငန္းရဲ႕စည္းကမ္းခ်က္ အေျခခံငါးခုေနာ္။ အက်ယ္ တဝင့္ေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒီသုတၱန္မွာ အက်ယ္ေဟာတယ္။

            (၁)        ကုိယ္ကုိထိန္းတဲ့စည္းကမ္း။

            (၂)        ႏႈတ္ကုိထိန္းတဲ့စည္းကမ္း။

            (၃)        အသက္ေမြးလုပ္ငန္းကုိထိန္းတဲ့စည္းကမ္း။

            အဲဒီ discipline လုိ႕ေခၚတဲ့စည္းကမ္းမွန္သမွ်က ဒါသီလ၊ အဲဒီလုိစည္းကမ္းေကာင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ပရိသတ္ေရ သူ႕မွာ ကာယကံလြန္က်ဴးတဲ့အျပစ္၊ ဝစီကံလြန္က်ဴးတဲ့အျပစ္ သူ႕မွာ ရွိေသးလား။

            မရွိေတာ့ပါဘုရား။

            စည္းကမ္းတက် ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ အျပစ္ကင္းတယ္၊ ဘာျဖစ္လဲ။

            အျပစ္ကင္းပါတယ္ဘုရား။

            အျပစ္ကင္းတာကုိ ပါဠိလုိေျပာရင္ ''အနဝဇၨ'' ေျပာပါ။

            ''အနဝဇၨပါဘုရား''။

အရသာဆုိတာ

            စည္းပြား ဥစၥာ ရာထူး အာဏာ ေတာင္လုိေမာက္၍ေနေစကာမူ ရထားတဲ့ထုိစီးပြား ဥစၥာ ရာထူး အာဏာေတြဟာ ေနာက္က လြန္က်ဴးထားတဲ့ အျပစ္ေတြက တစ္ပုံႀကီးနဲ႕ဆုိလုိ႕ရွိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕စီးပြား ဥစၥာ ရာထူး အာဏာကုိခံစားေနရတာဟာ အရသာမရွိဘူး။ ပရိသတ္ေရ ဘာကပုိၿပီးေတာ့ အရသာရွိသလဲ။ အျပစ္ကင္းတဲ့ဘဝဟာ အရသာပုိရွိတယ္။ ဘာလဲ။             အျပစ္ကင္းတဲ့ဘဝ အရသာပုိရွိပါတယ္ဘုရား။  

            စားစရာမရွိလုိ႕ ထမင္းရည္ဆားခတ္ၿပီးေတာ့ ေသာက္ေနရေစကာမူ အဲဒီထမင္းရည္ထဲမွာ ဘာအျပစ္မွမပါဘူးဆုိရင္ ဒါအရသာထြက္ တယ္။

            မွန္ပါဘုရား။

            အဲဒီခ်မ္းသာမ်ိဳးကုိေခၚရင္ မွတ္ထား ''အနဝဇၨသုခ'' ဘာသုခလဲ။

            အနဝဇၨသုခပါဘုရား။

             အျပစ္ကင္းေသာခ်မ္းသာ၊ ဘယ္ကရသလဲ သီလကရတယ္၊ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး သီလကုိေစာင့္ေရွာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ အျပစ္ကင္းတဲ့ခ်မ္းသာကုိရတယ္။ နားလည္ႏုိင္ဖုိ႕ရန္ ဒါ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္ ခက္လိမ့္မယ္။ အျပစ္ကင္းလုိ႕ရွိရင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ေနတဲ့ဥစၥာေလးကုိက ဒါ အရသာရွိတယ္။

            ပရိသတ္ေရ ဘယ္အထဲဝင္သြားသြား ဘာအျပစ္မွမရွိရင္ ဘာမွ ပူစရာမလုိဘူး။ ေအး ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ ႏွလုံးစိတ္ဝမ္း မေအးခ်မ္းဘဲနဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းကုိျပန္ေတြးၿပီးေတာ့ ကုကၠဳစၥဆုိတဲ့ပူပန္မႈျဖစ္စရာ ဘာမွ မရွိရင္ ဒါခ်မ္းသာတယ္၊ အဲဒါကို အားလုံး ''အနဝဇၨသုခ'' ေျပာၾကည့္ပါ။

            အနဝဇၨသုခပါဘုရား။

            ဒကာေတာ္မင္းႀကီး သီလနဲ႕ျပည့္စုံတဲ့ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ခ်မ္းသာျခင္းသည္ အနဝဇၨသုခဆုိတာ အျပစ္ကင္းတဲ့ ခ်မ္းသာကုိရတယ္၊ အဲဒါဟာ ဒုတိယံ သႏၵိ႒ိကံ သာမညဖလံ ရဟန္းျပဳျခင္းေၾကာင့္ရလာတဲ့ ဒုတိယအက်ိဳးက ေတာ့ အနဝဇၨသုခပါပဲ။ ဘာကုိက်င့္လုိ႕ရတယ္။

            သီလကုိက်င့္လုိ႕ရပါတယ္ဘုရား။

            သီလကုိက်င့္သုံးျခင္းေၾကာင့္ ပရိသတ္ေရ ဘာသုခရႏုိင္သလဲ။

            အနဝဇၨသုခပါဘုရား။

            ဟာ ေသၿပီးသည္မွေနာက္ဘဝအသက္ရွင္တယ္၊ အနာကင္းတယ္၊ က်န္းမာတယ္၊ စီးပြားတက္တယ္၊ အဲဒါေတြေတာ္ေတာ္ေဝးေသးတယ္၊ အခု ဒီဘဝမွာ မေသခင္ရေနတာက အနဝဇၨသုခ၊ သူ႕အတြက္အေႏွာက္အယွက္ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။

            ဒကာေတာ္မင္းႀကီး အဲဒီသုခမ်ိဳးကုိရခ်င္လွ်င္ သီလကုိေဆာက္တည္၊ ရဟန္းဘဝ ဒီခ်မ္းသာရတယ္ကြယ့္။ ထုိ႕ထက္လြန္ေသာ သႏၵိ႒ိက သာမညဖလ ဘာရွိေသးလဲ ျမတ္စြာဘုရားမိန္႕ေတာ္မူပါ။

ဒုတိယ က်င့္စဥ္ (သို႔) သမာဓိ

            ဒကာေတာ္မင္းႀကီး ဒုတိယက်င့္စဥ္က သမာဓိ(သုိ႕မဟုတ္) သမထ ပရိသတ္ႀကီး ဒုတိယက်င့္စဥ္ကဘာလဲ။

            သမာဓိပါဘုရား။

            သမာဓိဆုိတာ ဘာလဲလုိ႕ေမးရင္ ပရိသတ္ေရ စိတ္၏စည္းကမ္း လုိ႕မွတ္ၾကပါ၊ ဘာမ်ားလဲ။

            စိတ္၏စည္းကမ္းပါဘုရား။

            MENTAL DISCIPLINE စိတ္ကုိစည္းကမ္းတက်ထိန္းႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ခ်မ္းသာတယ္၊ ခုနကေတာ့ ကုိယ္နဲ႕ႏႈတ္ကုိထိန္းတာက သီလ၊ ကုိယ္နဲ႕ႏႈတ္ကုိ ထိန္းေတာ့ ကာယကံလည္း အျပစ္ကင္းတယ္၊ ဝစီကံလည္းအျပစ္ ကင္းတယ္၊ အနဝဇၨသုခရတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ကုိ မထိန္းႏုိင္ေတာ့ စိတ္ခ်ည္ပဲသတ္ေန၊ စိတ္နဲ႕ခ်ည္း  လြန္က်ဴးေနတာေတြ ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ စိတ္ထဲက အႀကိမ္ႀကိမ္ပရိသတ္ေရ ဟုိလူဒီလူကုိ သတ္ဖူးတဲ့လူေတြ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ျပန္ေတြးၾကည့္ရွိရင္ရွိမွာ။

            ဟာ လွလွပပေလး အမ်ိဳးသားေလးတစ္ေယာက္ေတြ႕လုိက္ရင္ အမ်ိဳး သမီးကလည္း စိတ္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးလွလွေလးေတြ႕လုိက္ရင္ အမ်ိဳးသားေတြကလည္း စိတ္နဲ႕ေနာ္၊ ကာေမသုမိစၧာစာရ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ဟုတ္လား။

            မွန္ပါ့ဘုရား။

            အဲဒီေတာ့ ေမ်ာက္လုိျဖစ္ေနတဲ့စိတ္၊ ပရမ္းပတာ ဟုိအပင္ခုန္ ဒီ အပင္ခုန္ ေမ်ာက္ေလး၊ ႏွာေခါင္းႀကိဳးမရွိတဲ့ ႏြားလုိျဖစ္ေနတဲ့စိတ္၊ ဟုိၿခံ ဒီ  ၿခံအကုန္စား၊ ဟုိအေျပးျမန္တဲ့ ျမင္းလုိျဖစ္ေနတဲ့စိတ္၊ ႐ြာလယ္ေခါင္ေရာက္ လာတဲ့ေတာသမင္လုိ ေခ်ာက္ခ်ားေနတဲ့စိတ္၊ အဲဒီစိတ္ကုိ ဘာနဲ႕ထိန္းလဲ ဆုိေတာ့ သမထနဲ႕ထိန္းတယ္။ ဘာနဲ႕ထိန္းသလဲ။

            သမထနဲ႕ထိန္းပါတယ္ဘုရား။

            ဝီရိယနဲ႕သတိ စိတ္ကို ထိန္းလုိ႕ ဒီစိတ္က တစ္ေနရာတည္းမွာၿမဲလုိ႕ ၿငိမ္သြားၿပီဆုိေတာ့မွ သမာဓိကဝင္လာတယ္၊ အဲဒါကို သမာဓိကုိေခၚတာ စိတ္၏ စည္းကမ္းတဲ့၊ ဘာလဲ။

            စိတ္၏စည္းကမ္းပါဘုရား။

            MENTAL DISCIPLINE အဲဒီေတာ့ တစ္ခုတည္းေသာအာ ႐ုံေပၚမွာ ဝီရိယ သတိ သမာဓိနဲ႕ ထိန္းထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္သည္ ၿငိမ္ေနၿပီဆုိရင္ အဲ ေခတ္လုိေျပာရရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္စိတ္မမ်ားေတာ့ဘူးေပါ့၊ ဘာျဖစ္သလဲ။ စိတ္မမ်ားေတာ့ပါဘုရား။

စိတၱ၀ိေ၀ကသုခ

            တစ္အာ႐ုံထဲမွာ တစ္စိတ္ထဲမွာေနတယ္၊ အာ႐ုံအားလုံးလည္းဆိတ္ ၿငိမ္သြားတယ္၊ စိတ္ေတြလည္း တျခားမလုိအပ္တဲ့ စိတ္ေတြလည္း ကင္းဆိတ္သြားတယ္၊ အဲ မလုိအပ္ေသာ အာ႐ုံေတြနဲ႕မလုိအပ္တဲ့ စိတ္ေတြကင္းၿပီးေတာ့ တစ္အာ႐ုံထဲ တစ္စိတ္ထဲေနတာကုိ စိတၱဝိေဝကေခၚတယ္၊ ေခၚၾကည့္ပါ။

            စိတၱဝိေဝကပါဘုရား။ MENTAL SECLUSION အာ႐ုံေတြ႕ကင္းၿပီးေတာ့ ၿငိမ္ၿပီး တစ္စိတ္တည္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိတစ္စိတ္တည္း တစ္အာ႐ုံတည္းေနတဲ့ ခ်မ္းသာကုိေခၚရင္ ဝိေဝကသုခ၊ ဘာသုခလဲ။

            ဝိေဝကသုခပါဘုရား။

            ဟုိနတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္က နတ္စည္းစိမ္တက္ခံစားရတဲ့ခ်မ္းသာနဲ႕ အဲဒီအာ႐ုံတုိ႕မွာ ကင္းေနၿပီးေတာ့ တစ္စိတ္တည္း တစ္အာ႐ုံတည္းေနတဲ့ခ်မ္းသာ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ တစ္စိတ္ထဲ တစ္အာ႐ုံထဲခ်မ္းသာက ပုိၿပီးေတာ့ ၿမိန္ယွက္ဖြယ္ေကာင္းတယ္တဲ့၊ ဒါကုိ ဝိေဝကသုခ ေခၚပါတယ္။

            ဒကာေတာ္မင္းႀကီး သမထ (သုိ႕မဟုတ္) သမာဓိက်င့္သျဖင့္ အာ႐ုံငါးပါးဆိတ္သြားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မုိ႕လုိ႕ တစ္အာ႐ုံထဲ တစ္စိတ္ထဲေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ခ်မ္းသာ ဝိေဝကသုခသည္၊ ပရိသတ္ႀကီး ဘာသုခ။

            ဝိေဝကသုခပါဘုရား။

            အဲဒီ ဝိေဝကဇံ ပီတိသုခံ - ဝိေဝကေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ ဒီခ်မ္းသာျခင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဟာ။ ဒုတိယံ - ႏွစ္ခုေျမာက္ေသာ။ သႏၵိ႒ိကံ သာမညဖလံ - ရဟန္းဘဝမွလက္ေတြ႕ မ်က္ေမွာက္ကုိယ္တုိင္ရႏုိင္တဲ့အက်ိဳးတရားပါပဲလုိ႕။ သတၴာ - နတ္လူတုိ႕ဆရာဘုရားရွင္သည္။ ဗ်ာကေရာသိ - ေကာင္းစြာမေသြ ေျဖၾကားေတာ္မူလုိက္ပါေပသတည္း။

            သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။

            ပရိသတ္ေရ မေမ့ေစနဲ႕ သီလနဲ႕ျပည့္စုံတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဘာသုခရလဲ။

            အနဝဇၨသုခရပါတယ္ဘုရား။

            သမာဓိျပည့္စုံတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဘာခ်မ္းသာရလဲ။

            ဝိေဝကသုခပါဘုရား။

            ဝိေဝကသုခ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ရႏုိင္တာ၊ ေသၿပီးတဲ့အထိေစာင့္ စရာမလုိဘူးတဲ့။ NO DEED TO WAIT AFTER DEAD, EVERY BODY CAN ATTAIN DISABUSE IN THIS EVERY LIFE. မ်က္ ေမွာက္ဘဝမွာ ဒါမ်ိဳးကုိရတယ္၊ သီလ သမာဓိ ျမတ္စြာဘုရား ထုိ႕ထက္ပုိ ေသာ သႏၵိ႒ိက သာမညဖလ ရွိပါေသးသလား။

            ရွိတယ္ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး။

            ဘုန္းႀကီးက သမာဓိတစ္လုံးတည္းေျပာတယ္၊ ပထမစ်ာန္သမာဓိ၊ ဒုတိယစ်ာန္သမာဓိ၊ တတိယစ်ာန္သမာဓိ၊ စတုတၴစ်ာန္သမာဓိ စ်ာန္ေလး ပါးကုိ အဆင့္ဆင့္ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ ေလာကီ အဘိညာဥ္ငါးပါး ဘုရားက ဒီေလာက္အေသးစိတ္ေျပာတယ္၊ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ ပရိသတ္ကလည္း ဒီေလာက္အေသးစိတ္စရာမလုိဘူး။

အပိုင္း (၇)ဆက္ပါဦးမည္။

အားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

သီတဂူစတား

၂၄-၄-၂၀၁၁

Read more »