ေအာင္သင္းေျပာေသာ ရုိဟင္ဂ်ာ

(ဓာတ္ပုံ မုိးမခ မီဒီယာမွ)

ေမး ။ ။ ရိုဟင္ဂ်ာဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တိုင္းရင္းသားေတြထဲမွာပါ၀င္ပါသလား ဆရာ၊ သူ႔သမိုင္းကေကာ ဘယ္လို ရွိပါသလဲ၊ ဘီဘီစီကေတာ့ ျမန္မာျပည္ေျမပံုထဲမွာ ရိုဟင္ဂ်ာကို ထည့္သြင္းထားတဲ့အတြက္ ျပသနာေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဆရာ့အေနနဲ႔ေကာ ဘယ္လိုျမင္မိပါသလဲ`လို႕ က်မက ေမးပါတယ္။

ေၿဖ ။ ။ `ဆရာ႔အေနနဲ႔က ရိုဟင္ဂ်ာကိုတိုင္းရင္းသားထဲပါတယ္လို႔တခါမွမယူဆခဲ႔ဘူး။ သူ႕သမိုင္းေၾကာင္းကိုျပန္ၾကည့္ရင္ သူဟာ တိုင္းရင္းသားထဲမွာမပါဘူး။ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးရတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြက ေနရာယူခ်င္လာတယ္။ နယ္စပ္မွာျဖစ္ေနတဲ႔ အခါက်ေတာ႔အစိုးရကမလႊမ္းမိုးႏိုင္ဘူး။ အဲဒီအခါမွာ ရိုဟင္ဂ်ာက ျပည္တြင္းမွာသူပုန္အေနနဲ႕ ၀င္လာၿပီး ေသာင္းက်န္းမႈ႔ေတြေတာ္ေတာ္လုပ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဗမာစာေရးဆရာႀကီးအခ်ိဳ႕ေတြကလည္း ရိုဟင္ဂ်ာေတြ အေၾကာင္းကို ၀တၳဳေတြထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးေရးခဲ႔တယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကလည္း လက္နက္ကိုင္ၿပီးေတာ႔လႊမ္းမိုးႏိုင္လာခ်င္တယ္။ အဲဒီေနရာမွာရွိတဲ႔ ဗမာတိုင္းရင္းသားေတြက လက္နက္မဲ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ ခံခဲ့ရတာေတြ ရွိတယ္။ ဗမာေတြက သိပ္ကိုမုန္းတီးခဲ႔တယ္။ ဆိုလိုတာက တိုင္းရင္းသားေတြထဲမွာ ရိုဟင္ဂ်ာကို ဘယ္တုန္းကမွတိုင္းရင္းသားလို႔မသတ္မွတ္ဘူး။ သူတို႔က ျပည္ထဲ၀င္ ဇြတ္အတင္းေနရာယူ ေသာင္းက်န္းသူေတြပဲျဖစ္တယ္လို႕ ဆရာကေတာ႕ အဲလိုပဲ ျမင္တယ္`

ဆရာေအာင္သင္းႏွင္႕ အင္တာဗ်ဴး ( ၂ )

မေမသၾကၤန္ဟိန္း

ဤေနရာမွ ကူးယူ ေဖာ္ျပသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ

သီတဂူစတား

၂၈-၄-၂၀၁၂

Read more »

စာေပတန္ခုိး (ေပးစာ)

စာမိတ္ဆက္

ဒီေပးစာေလးက စာေရးသူထံ မၾကာမၾကာ ေမးေလ့ရွိတဲ့ သူရဲ့ စာျဖစ္ပါတယ္၊ စာေရးသူ၏ ျပန္စာေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ အသိတရားရလာျပီး ဘ၀ကို ျပဳျပင္ႏုိင္သြားတဲ့ဆုိတဲ့အေၾကာင္းေတြ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေျပာျပထားပါတယ္။

ဘုန္းဘုန္း
တပည့္ေတာ္နာမည္ ေနာင္ေနာင္ပါဘုရား ..
အရင္တုန္းက ကာေမသုမိစၧာရကံအေၾကာင္း၊ ရဟန္းကမယ္ေတာ္၊ ခမည္းေတာ္ကုိ ျပန္ရွိခုိးထုိက္ပါသလားဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိ ေမးဖူးတဲ့သူပါဘုရား.....
တပည့္ေတာ္ရဲ႕ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ အရွင္ဘုရားေျပာတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိ ျပန္ေျပာျပေတာ့ ေနာင္တေတြရၿပီး ျပန္ျပင္ေနပါၿပီဘုရား။ သူက အရင္တုန္းကဆုိ (ေက်ာင္းတက္တဲ့သံုးႏွစ္လံုး) ရည္းစားေတြထည္လဲတြဲၿပီး လက္မထပ္ရံုတမယ္ တစ္ပတ္ရုိက္ေတြ လုပ္တယ္ဘုရား၊ အဲဒီတုန္းက တပည့္ေတာ္လည္း ကာေမသုမိစၧာရကံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိပ္မသိေတာ့
မေျပာျပမိခဲ့ဘူးဘုရား။ သူ႔လုိေတြကလည္း ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာက
အမ်ားႀကီးဆုိေတာ့ သူတုိ႔ေတြေရာ မင္းဘယ္လုိေျပာမလဲဆုိၿပီး ျပစရာေတြျဖစ္ေနေတာ့ တပည့္ေတာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။

တပည့္ေတာ့ကေတာ့ ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ အမ်ိဳးေတြအိမ္မွာေနၿပီး
ေက်ာင္းတက္တာျဖစ္လုိ႔ ရည္းစားထားတယ္အသံၾကားရင္ ပညာေရးအတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္မွာစုိးတာေၾကာင့္ရယ္၊ ကုိယ္တကယ္ ႏွလံုးသားထဲက ရင္ခုန္တဲ့သူမရွိတာေၾကာင့္ရယ္ ရည္းစားမထားျဖစ္ခဲ့ပါဘူးဘုုရား။ ....

အဲလုိနဲ႔ေနလာခဲ့တာ. .. အရင္တေလာကအထိ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ရည္းစားသံုးေယာက္ တစ္ျပိဳင္တည္းထားၿပီး သံုးေယာက္လံုး တစ္ၿပိဳင္တည္း ကုိယ္၀န္ေပၚလာလုိ႔ ဖ်က္ေပးခဲ့ရတယ္လုိ႔
ေျပာတယ္ဘုရား။ အဲလုိစကားစပ္မိေတာ့ တပည့္ေတာ္လည္း အရွင္ဘုရားရဲ႕ ဘေလာ့ထဲက
အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပမွ သူလည္း ဟုတ္လားဟုတ္လားနဲ႔ေနေတာ့တာပဲဘုရား ...
ေအး----အဲဒါဆုိလည္း အခုျပင္ေတာ့ ေနာက္မက်ေသးဘူး... တစ္သက္လံုး လက္တြဲမယ့္သူကုိပဲ ေကာင္းေကာင္းရွာေရြးၿပီး သစၥာရွိရွိ တြဲေတာ့လုိ႔ ေျပာျပရတယ္ဘုရား။ သူထင္တာက အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္မထပ္ခင္အထိ ရည္းစားဆုိတာ ႀကိဳက္သေလာက္ထားခြင့္ရွိတယ္။ ရည္းစားအဆင့္ေက်ာ္လုိ႔မကလဲ Living together ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳက္သလုိေနခြင့္ရွိတယ္...
အဲတရား၀င္လက္ထပ္တဲ့သူရွိၿပီးရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ေတြ ဘာေတြ လံုး၀ မထားရေတာ့ဘူး။ အဲလုိဆုိရင္ အျပစ္ရွိသြားၿပီလုိ႔ အရင္တုန္းက သူက သေဘာေပါက္ထားတာတဲ့ဘုရား ... (ေျပာလုိ႔သာေျပာတာပါဘုရား အရင္တုန္းကေတာ့ တပည့္ေတာ္လည္း အဲဒီကိစၥေတြကုိ ေ၀၀ါး၀ါးပဲဘုရား။ အရွင္ဘုရားနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ေမးျဖစ္မွသာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိရတာပါဘုရား)
သူအဲလုိအေတြးမွန္ရၿပီး ျပင္သြားေတာ့ တပည့္ေတာ္လည္း ၀မ္းသာတယ္ဘုရား။ အရွင္ဘုရားလည္း သာဓုေခၚရေအာင္ ေရးလုိက္တာပါဘုရား ....

(အရွင္ဘုရားတုိ႔နဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ စကားလံုးမ်ား ပါပါက သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါဘုရား)
အရွင္ဘုရားဒီထက္မက သာသနာ့အက်ိဳးကုိ ထမ္းရြက္ႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ဆုရည္လွ်က္ပါဘုရား ......
ရုိေသစြာျဖင့္ ..
ေနာင္ေနာင္
(ေခတၱ - ဟားခါး)

လူငယ္မ်ား စာေပနဲ႔ မေ၀းသင့္

အထူးလဲ၀မ္းသာတယ္ အထူးလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ယခုလုိ ေမာင္ရင့္ သူငယ္ခ်င္း အသိတရား ရျပီး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲႏုိင္တာဟာ ေမာင္ရင့္ရဲ့ ေက်းဇူးေတြလဲ ပါတာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ အသိရ သြားတယ္ဆုိရင္ပဲ ကုိယ့္အတြက္ အမ်ားၾကီးကုသုိလ္ရလုိက္တယ္၊ သူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္မည့္သူေတြကို အမ်ားၾကီး ကယ္တင္ႏုိင္လုိက္တာပဲ။ အဲဒီအတြက္လဲ၊ အလြန္႕လြန္ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ယခုလို အသိတစ္ခု ရျပီး ဘ၀တစ္ခုကို ျပဳျပင္ႏုိင္ျခင္းဟာ စာေပရဲ့ တန္ခုိးျဖစ္ပါသည္။ "ဖတ္ျပန္ေသာ္ကား၊ ဖတ္ဖန္မ်ားက သား မယားပင္ သိျမင္ကင္းကြာ မလိမၼာလည္း စာေပစကား ေန႔တုိင္းၾကားက ထူးျခားလိမၼာ ရွိသည္သာတည္းးးး" ဆိုသည့္ ရွင္မဟာရ႒သာရ၏ အဆုိအမိန္႔ထဲကလုိပဲ လူလိမၼာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူငယ္မ်ား ဘာသာေရး စာေပမ်ား အခ်ိန္ရွိခုိက္ အခြင့္သာခုိက္ ဖတ္ေစလုိသည္၊ နာၾကားေစလုိသည္။ လူၾကီးမ်ားကလဲ လူငယ္ေတြ စာေပနဲ႔ နီးစပ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးသင့္သည္။

သူေမးခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္း----

ကာေမသုမိစၦာစာရ အေၾကာင္း လင့္ခ္ http://www.sitagustar2020.net/2010/10/blog-post_16.html
သားရဟန္းက အေမကို ရွိခုိးသင့္လား လင့္ခ္ http://www.sitagustar2020.net/2011/03/blog-post_13.html

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၇-၄၀၂၀၁၂

Read more »

ျမန္မာ့ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ အထူးပုိ႔စ္ (၂၀၁၂)

အေကာင္းအထုံေလးမ်ား
စာမိတ္ဆက္

ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔က ရုရွားေရာက္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားအား အထုံနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ဟတၳိပါလဇာတ္ကို အေျခခံျပီး ေဟာခဲ့သည္။ အရင္ကလဲ စာေရးသူ၏တရားကို မၾကာမၾကာ နာယူေလ့ရွိသည့္ စကၤာပူမွ ဒကာမအားလဲ ေဟာခဲ့ဖူးသည္။ ေဟာသမွ် ေျပာသမွ်ေလးေတြကို မွတ္စုအျဖစ္ ျပဳစုထားျခင္းျဖစ္သည္။

အထုံဟူသည္

အထုံ ဆုိတာ ၀ါသနာ အေလ့အထ အေလ့အက်င့္ေတြပါပဲ။ ထပ္တလဲလဲ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္ကိုပင္ အထုံ အေလ့အက်င့္ ၀ါသနာဟူ၍ ဆုိအပ္ဟန္တူသည္။ အဘိဓမၼာ အေခၚအေ၀ၚအရဆုိရင္ အာေသ၀န ဟုဆုိသည္။ ‘‘ေနာက္ေနာင္မြန္ေလး၊ သာလြန္ေမႊႊးေေအာင္ ေရွးေရွး ထံံုထား၊ နံံ႔႔သာလားသိိုုု႔႔၊ မျခားမလပ္၊၊ မ်ိဳးဇာတ္တူစြာ၊ ကုသလာကုသလ၊ ႀကိယသေဘာ၊ ေနာက္ေနာက္ေဇာအား၊ တူေျခာက္ပါးတြင္၊ ခြန္အားဟုန္ျပင္း၊ ယူေစလ်င္း၍၊ ထံုျခင္း’’ဟူ၍ အာေသဝနကို ဘာသာျပန္ဆုိထားသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ ေရွးက လိမ္းက်ံျပီးတဲ့ အေမႊးနံ႕သာအေပၚ ထပ္တလဲလဲ လိမ္းက်ံျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ ထပ္တလဲလဲ လိမ္းက်ံေသာအခါ အနံ႔သည္လည္း ပုိမုိအားေကာင္းလာသည္။

ထုိ႔အတူပင္ ဘယ္အလုပ္မဆုိ ထပ္တလဲလဲလုပ္ရင္ အက်င့္ပါသြားတတ္သည္၊ အက်င့္ပါသြားသည္ဆုိကုိက အထုံပါသြားသည္ဟု ဆုိရမည္။ ရဟန္းက ရဟန္းစရုိက္ ရဟန္းအထုံ ရဟန္း၀ါသနာရွိမည္၊ စစ္ဗုိလ္တစ္ေယာက္ကလဲ စစ္ဗုိလ္စရုိက္္၊ စစ္ဗုိလ္အထုံ၀ါသနာ ရွိေနမည္။ တံငါသည္လည္း တံငါသည္၏ စရုိက္ အေလ့အထ အထုံရွိမည္။ ငါးစိမ္းသည္ကလဲ သူ၏ အထုံ အေလ့အထ ၀ါသနာ စရုိက္မ်ား ရွိေနမည္။ အထုံပါလာသူမ်ား၏ ခါးတုိ႔ တေနရာရာကို တုိ႔လုိက္ရင္ ေယာင္တတ္သူမ်ားက ကုိယ္အထုံပါရာကို ေယာင္ရမ္းျပီး လန္႔ေအာ္တတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က် ထိလုိက္တာနဲ႔ အေယာင္ေကာင္း ေယာင္တတ္သည္- ‘‘ဟဲ့-ဗုေဒၶါ’’ဟု ဟူ၍ပင္ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕က် နားၾကားမခံသာသည့္ စကား ထြက္ျပီး ေအာ္တတ္ၾကသည္၊ လူၾကားသူၾကားမွာ သြားတုိ႔လုိက္လွ်င္ အရွက္ကြဲမွာ အေသခ်ာပင္။ တခ်ိဳ႕ လူရႊတ္လူေနာက္ေတြက အဲဒီအသံၾကားခ်င္သျဖင့္ အဲဒီလုိ ခါးေအာက္ဟာကို ေအာ္ျပီး ေယာင္တတ္သူမ်ားကို လုိက္တုိ႕ထိတာကိုလဲ ျမင္ဖူးေနသည္။ တခ်ိဳ႕က် ဘာအထုံပါလာလဲေတာ့ မသိ၊ တေနရာရာကုိ တုိ႔ထိလုိက္တာ ‘‘ ဟဲ့-ကုလားၾကီးနဲ႕ ငါနဲ႕ ညား’’ ဆုိတာမ်ိဳး ေယာင္တာကိုလဲ ၾကားဖူးသည္။ ေန႔စဥ္ ထပ္တလဲ လုပ္ေန ေျပာေန ၾကံေနေသာေၾကာင့္ ထုိစရုိက္ အေလ့အထ ၀ါသနာတုိ႔သည္ အထုံအျဖစ္ ၀ါသနာအျဖစ္ စရုိက္အျဖစ္ တည္ရွိေနၾကသည္။
ဆုိၾကပါစုိ႔- ည အိပ္ယာ၀င္ခါနီး ပရိတ္ စတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ေတာ္ထြက္ စကားေတြကို စျပီး ရြတ္ပြားေလ့ရွိသူသည္ အက်င့္ အေလ့အထ မရွိေသးေတာ့ အိပ္ယာထဲသာ ၀င္သြားသည္ ရြတ္ပြားဖုိ႔ ေမ့တတ္သည္။ တစ္ပတ္ကေန ႏွစ္ပတ္ အရွိန္ရလာေသာအခါ အိပ္ယာ၀င္တုိင္း အျမဲသတိရေနတတ္သည္၊ မရြတ္ဘဲ မအိပ္တတ္ျဖစ္သည္။ ဒါကိုပဲ အက်င့္ အေလ့အထ သုိ႔မဟုတ္ အထုံဟု ေခၚသည္။ အာေသ၀နသတၱိဆုိတာ အၾကိမ္မ်ားေလ ပုိမုိ သတၱိအားေကာင္းေလပဲ၊ ကုသုိလ္ကံ အလုပ္ေတြ ထပ္တလဲလဲ လုပ္ေနသူသည္ အထုံအားေကာင္းေလ သူ၏ သတၱိလည္း ပုိမိုအစြမ္းထက္ေလ ျဖစ္သည္။

ဘ၀တစ္ခုက အထုံ

ဒီဘက္ဘ၀က အက်င့္ အေလ့အထ အထုံတုိ႔သည္ ေနာက္ဘ၀ဆက္တုိင္းအထိ ထုိအထုံ သတၱိက အက်ိဳးေက်းဇူးျပဳေနမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကို ၾကည့္လွ်င္ ေမြးျခင္း (ပဋိသေႏၶ)ႏွင့္ ေသျခင္း (စုတိ) ဆုိတာပဲ ရွိသည္။ ဘ၀တစ္ခု ဆုံးသည့္ စုတိစိတ္၏ အျခားမဲ့မွာပဲ ေမြးျခင္း (ပဋိသေႏၶ) စိတ္ ကာလမျခားဘဲ တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္သည္။ ေသျခင္းႏွင့္ ေမြးျခင္းတုိ႔၏ စိတ္အစဥ္သည္ တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆုိရမည္။ ဘ၀ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ျခင္းကို ပဋိသေႏၶဟု ေခၚသည္။ စိတ္အစဥ္ သတၱိတုိ႔သည္ တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္ေစကာမူ ေရွးက ဘ၀နဲ႔ ေနာက္ဘ၀ တူေနသလားဟု ေမးလာခဲ့ေသာ္- မတူဟု ေျဖရမည္၊ လုံး၀ မတူဘူးလားဟု ေမးေသာ္၊ အဲလုိလဲ မဟုတ္ျပန္။ ဥပမာ-ဖေယာင္းတုိင္ တစ္တုိင္ကေန ေနာက္ဖေယာင္းတုိင္ကို ထြန္းညွိလုိက္ရာ၊ ေနာက္ဖေယာင္းတုိင္အလင္းႏွင့္ ေရွ႕က ဖေယာင္းတုိင္ အလင္းတူသလား ေမးေသာ္- မတူဟု ေျဖရပါလိမ့္မည္၊ လုံး၀မတူဘူးလား ေမးေသာ္၊ အဲလုိလဲ မဟုတ္၊ ေနာက္ဖေယာင္းတုိင္၏အလင္းသည္ ေရွ႕ဖေယာင္းတုိင္၏ ေက်းဇူးျပဳ အေထာက္ပံ့ျဖင့္ လင္းေနသည့္အတြက္ လုံး၀ မတူဘူးလည္း မဟုတ္ဟု ျဖစ္လာသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ ဖေယာင္းတုိင္ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု တစ္ခုစီျဖစ္ေပမဲ့ သူတုိ႔၏အလင္းကား တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္စပ္ေနသည္။ ထုိ႔အတူပင္ ေရွးဘ၀ႏွင့္ ေနာက္ဘ၀တုိ႔သည္ ဘ၀ ႏွစ္ခုဟူ၍ မတူေစကာမူ ဆက္စပ္မႈရွိေနသည္ကေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။
‘‘၀ါသနာဘာဂီ ဆက္တုိင္းမီ’’ ဆုိသကဲ့သုိ႔ ေရွးဘ၀က ထပ္တလဲလဲ ျပဳခဲ့ေသာ ကုသုိလ္အထုံပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အကုသုိလ္အထုံပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္ေနေသာ ေနာက္ဘ၀မွာ ပါသြားႏုိင္သည္ျဖစ္ရကား- ေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ အထုံပါသြားေအာင္ ေကာင္းတာေလးေတြကို ထပ္တလဲလဲ လုပ္မိေစဖုိ႔ လုိအပ္ပါသည္။

ေရွးေကာင္းအထုံ ဘုရားေလာင္းပုံ

တခါက ဘုရွားေလာင္း ပါရမီျဖည့္စဥ္ဘ၀က မေဟာသဓဘ၀ ဟု ထင္ပါသည္။ ေမြးေမြးခ်င္း ‘‘အေမ-ဘာမ်ား လွဴစရာရွိလဲ၊ ဘာမ်ားေပးစရာရွိလဲ’’ ဟု ေမးသတဲ့။ မယ္ေတာ္ၾကီးက ဆင္ေပးသမွ်ေသာ ေရႊ ေငြရတနာမ်ားကို အထိန္းေတာ္မ်ားအား အကုန္ခြ်တ္ ေပးခဲ့သည္၊ အထိန္းေတာ္မ်ားက မယူရဲေသာ္ ‘‘ငါ့သားက ေပးတာ လွဴတာ အကုန္ယူၾက’’ဟု မယ္ေတာ္ၾကီးခြင့္ျပဳမွ ယူရဲၾကသည္။ ဒါန အထုံပါလာေသာ ဘုရားေလာင္းသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း ေပးဖုိ႔ ကမ္းဖုိ႔ပဲ ဆႏၵျပင္းျပေနသည္။

ဘုရားအေလာင္း၏ သုေမဓာဘ၀ကေန ဘုရားျဖစ္ဖုိ႔ အၾကိဳ ေ၀ႆႏၱရာမင္းဘ၀အထိ သုံးသပ္ၾကည့္ေသာ္ ဘ၀ကို ဒါန-ေပးကမ္းျခင္းကေန စခဲ့သည္၊ ေပးကမ္းျခင္းနဲ႔ပဲ ပါရမီဆုံးခဲ့သည္။ ေ၀ႆႏၱရာမင္းဘ၀မွာ သားသမီး ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ဇနီးကို လွဴလုိက္သည့္အျပင္ တုိင္းျပည္က အားထားရသည့္ တုိင္းျပည္ရတနာ ဆင္ျဖဴေတာ္ကိုလဲ တုိင္းတစ္ပါးအား ေပးလုိက္သည္။ အဲဒီေခတ္က ဆင္ျဖဴေတာ္သည္ မုိးေလ၀သကို မွန္ကန္ေစသည္၊ ဆင္ျဖဴေတာ္ရွိေသာ ႏုိင္ငံသည္ စီးပြားဖြံ႔ျဖိဳးသည္၊ တုိင္းတစ္ပါးက မေႏွာက္ယွက္ရဲသည့္အတြက္ တုိင္းျပည္ ေအးခ်မ္းသည္။ ထုိမွ်ဂုဏ္ရည္ရွိေသာ ဆင္ျဖဴေတာ္ကို ျပည္သူ႔ဆႏၵမပါဘဲ တုိင္းတစ္ပါးအား ေပးလုိက္သည့္အတြက္ ျပည္သူျပည္သားေတြ မေက်နပ္၍ တုိင္းျပည္က ထြက္ခြါေပးခဲ့ရသည္။

ဘုရားရွင္၏ လက္ႏွစ္ဖက္တုိ႔သည္ သူတစ္ပါးအား ေပးကမ္းရန္အတြက္သာ ျဖစ္သည္၊ သူတစ္ပါးထံမွ ရယူရန္မဟုတ္။ မိမိ၏လက္သည္လည္း ဘယ္လုိလက္မ်ိဳး ျဖစ္ႏုိင္ပါသနည္း-------

ဘုရားေလာင္းႏွင့္ ညီအစ္ကိုမ်ား

တခါက တုိင္းျပည္ကို အေမႊဆက္ခံမည့္ သား သမီး မရွိရွာေသာ ဘုရင္ၾကီးနဲ႔ ပုေရာဟိတ္အမတ္ၾကီးတုိ႔ သၾကားမင္းရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ပုေရာဟိတ္အမတ္ၾကီးမွာ သား ေလးေယာက္ေတာင္ ရခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သၾကားမင္းက ‘‘ဒီ သားေလးေယာက္က အိမ္ယာတည္ေထာင္ လူ႔ေဘာင္မွာ ေနၾကမည့္သူေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ငယ္ငယ္နဲ႕ပဲ ရဟန္း၀တ္ၾကလိမ့္မည္’’ဟု မွာလုိက္သည္။ ဘုရင္ၾကီးနဲ႔ အမတ္ၾကီးတုိ႔သည္လည္း သားေလးေယာက္ကို တုိင္းျပည္အပ္ႏွင္းဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရကား ရဟန္းျပဳသြားမည္ကို စုိးရိမ္ေနသည္၊ ထုိ႔အတြက္ သားေလးေယာက္ကုိ မုိက္မုိက္ကန္းကန္း ျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးဖုိ႔ရန္ တစ္ေယာက္ကုိ ဆင္ထိန္းမ်ားထံ ပို႔သည္။ သူ႔ုကိုေတာ့ ဟတၳိပါလ ဟု အမည္တြင္ေစသည္။ ဒုတိယ သားကိုေတာ့ ျမင္းထိန္းမ်ားထံ အပ္သည္၊ သူကေတာ့ အႆပါလ ျဖစ္သည္။ တတိယ သားကိုေတာ့ ႏြားေက်ာင္းသားေတြထံ အပ္ႏွံထားသည္၊ သူ႔ကုိေတာ့ ေဂါပါလဟု အမည္ေပးသည္။ အငယ္ဆုံး စတုတၳသားကိုေတာ့ ဆိပ္ေက်ာင္းသားေတြထံ အပ္ႏွံထားသည္၊ သူ႔ကုိ အဇပါလဟု ေခၚၾကသည္။ ဤသုိ႔အားျဖင့္ ဟတၳိပါလ၊ အႆပါလ၊ ေဂါပါလ၊ အဇပါလ ဟူေသာ သားေလးေယာက္ကို အမုိက္ကန္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္ အၾကမး္တမ္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္ သင္ေစသည္။
ဒီလုိနဲ႕ ရပ္ကြက္ထဲ ျမိဳ႕ထဲမွာ ရန္ျဖစ္ၾကျပီဆုိရင္ သူတုိ႔ ညီအစ္ကို ေလးေယာက္ပင္ျဖစ္သည္၊ မိန္းကေလးမ်ားကို စသည္၊ တစ္ျမိဳ႕တစ္ရြာက လာတဲ့သူေတြ ကို လုယတ္သည္၊ အႏုၾကမ္းစီးသည္၊ နာမည္ၾကီးေလာက္ ဆိုးသြမ္းေနတာကို ၾကားရ ျမင္ရေသာ ဘုရင္ၾကီးႏွင့္ အမတ္ၾကီးတုိ႔ သေဘာက်ေနသည္။

အထုံပါလာေသာ ဘုရားေလာင္းတုိ႔ ညီအစ္ကို

အရြယ္လဲ ေရာက္ျပီ၊ သူတုိ႔လုိခ်င္တဲ့ အတတ္ပညာေတြလဲ တတ္ကုန္ၾကျပီဆုိေတာ့ ဘုရင္ၾကီးနဲ႔ အမတ္ၾကီးတုိ႔ စမ္းသပ္ဖုိ႔ၾကံစီၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ရေသ့ရဟန္းအသြင္ဖန္းလုိက္သည္၊ ညစ္ပတ္ေပတူးေနတဲ့ သြားေတြ၊ ျမဴမႈံအလီလီ လိမ္းက်ံေနတဲ့ ဆံပင္ေတြ၊ သစ္ေခါက္ဆုိးေသာ အနီအညဳိေရာင္ရင့္ အ၀တ္၊ ထမ္းပုိးနဲ႔ ရေသ့အသုံးေဆာင္ေတြ၊ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းစီ ကုိယ္စီကုိင္စြဲလွ်က္ သားၾကီး ဟတၳိပါလအထံ ေရာက္သြားသည္၊ သူတုိ႔ထင္ထားတာက ငါတုိ႔ကို ျမင္တာနဲ႔ ငါတုိ႔သားၾကီးက ထြက္ရုိက္မွာပဲ၊ ထုိ႔အတြက္ အနီးနားမွာ အေစာင့္ေတြပါ ခ်ထားရသည္၊ သုိ႕ေသာ္လည္း သူတုိ႔ထင္ထားသလုိ ျဖစ္မလာ။ ဟတၳိပါလသည္ သူတုိ႔ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ဒီလုိရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ၾကီးေတြကုိ ဖူးျမင္ခြင့္ရဖုိ႔ ေစာင့္လာတာ ၾကာျပီ၊ ယခုေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရျပီ ဆုိျပီး ရုိရုိေသေသနဲ႔ ဦးတုိက္ပါေတာ့သည္။
ဟဲ့ဟဲ့ ငါ့သား--တုိ႔ကို အေသခ်ာၾကည့္ပါအုန္း၊ ေဟာ့ဟုိဟာက ဘုရင္ၾကီး ဧသုကာရီေလ၊ ငါကေတာ့ မင္းအေဖေလ ဆုိျပီး ေဒါက္ခ်ာေတြကို ခြ်တ္ျပ၊ အတုလုပ္ထားတာေတြ ခြ်တ္ျပလုိက္မွ ဘုရင္ၾကီးနဲ႔ အေဖဆုိတာ မွတ္မိသြားျပီ။ “အေဖတုိ႔ရယ္--- ဘာလုိ႔ အဲလုိလုပ္တာလဲ? မင္းကို တုိ႔တေတြ လာစမ္းသပ္တာ၊ ထီးနန္းအပ္မလုိ႔ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပေတာ့ သားေတာ္ ထီနန္းလက္မခံပါရေစနဲ႔ သားေတာ္ ေတာထြက္ျပီး ရဟန္းျပဳမယ္ ဆုိျပီး တရားမ်ား ေဟာလြတ္လုိက္သည္၊ ဒုတိယ သား တတိယသား စတုတၳသားတုိ႔လည္း ထုိနည္းတူစြာ စမ္းသပ္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့၊ အားလုံးက ေရွးက အစ္ကိုေတာ္မ်ား ေထြးတဲ့ တံေထြးကို သားတုိ႔ ဦးေခါင္းျဖင့္ လက္မခံႏုိင္ပါဘူး၊ သားတုိ႔လည္း ရဟန္းျပဳမွာျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ေလေတာ့သည္။

ပင္ကုိယ္က သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္ သူေတာ္ေကာင္းအထုံ ပါလာေသာ ဟတၳိပါလတုိ႔ ညီအစ္ကို ေလးေယာက္သည္ ၾကမ္းတမ္း ရုိင္းစုိင္းတဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ အဆုံးအစြန္ထိ မုိက္ေအာင္ သင္ထားေပမဲ့ သူေတာ္ေကာင္း အသြင္ ျမင္လုိက္တာနဲ႔ နဂုိ သူေတာ္ေကာင္း အထုံက ဖ်တ္ကနဲေပၚေပါက္လာကာ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ၾကီးမ်ား ၀င္ကာ ေတာထြက္ ရဟန္းျပဳရတဲ့ အထိေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ အထုံကုိ ရေအာင္ အားထုတ္ဖုိ႔လုိသည္၊ အေၾကာင္းမေတာ္လုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္း (သပၸဳရိသနိႆ်) မရွိေစကာမူ ထုိအထုံေတြက သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာ ျဖစ္သည္။

နဲေသာ ကုသုိလ္ အထင္မေသးနဲ႔

ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ဆုိတာ နဲသည္ျဖစ္ေစ မ်ားသည္ ျဖစ္ေစ အခြင့္သင့္တုိင္း ျပဳသင့္သည္။ ကုသုိလ္က နဲတယ္ဆုိျပီး အထင္မေသးနဲ႔၊ အဲဒီ နဲနဲေလးကေန အမ်ားၾကီးျဖစ္ဖုိ႔ အေထာက္ပံ့ ျဖစ္သည္၊ အမ်ားၾကီးျဖစ္ဖုိ႔ အင္အားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထုိ နဲနဲေလးကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ျပဳေနရင္ အားေကာင္းလာပါလိမ့္မည္။ ကြ်န္းသားျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ဗီရုိ၊ စားပြဲ၊ ၾကမ္းခင္းေတြကို ၀င္းေျပာင္ေအာင္ ေပါလစ္ တုိက္ရသည္၊ တစ္ၾကိမ္တုိက္ေသာ ေပါလစ္ထက္ ႏွစ္ၾကိမ္တုိက္ပါက ပုိအေရာင္ေတာက္လာသည္၊ အၾကိမ္မ်ားေလ ပုိအားေကာင္းေလျဖစ္ျပီး အေရာင္ေတာက္လာသည္၊ အလားတူပင္ ကုသုိလ္တစ္ၾကိမ္သည္ ႏွစ္ၾကိမ္ သုံးၾကိမ္ျဖစ္ဖုိ႔ အားတစ္ခု ျဖစ္သည္၊ အၾကိမ္မ်ားေလ ကုသုိလ္အားေကာင္းေလ ျဖစ္သည္၊ သူေတာင္ေကာင္းအထုံသည္လည္း တစ္ၾကိမ္ကေန ႏွစ္ၾကိမ္ သုံးၾကိမ္စသည္ ျပဳပါက အက်င့္ျဖစ္သြားတတ္သည္၊ ထုိအက်င့္ကေန အထုံ ျဖစ္သြားျပီး အလြန္အားေကာင္းေသာ ပါရမီျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ေရွးေရွးေသာ အေလ့အထ အက်င့္ေကာင္းက ေနာက္ေနာက္ေသာ အေလ့အထ အက်င့္ေကာင္းကို အားေကာင္းေစသည္။ ဒီကေန႔ျပဳလုိက္တဲ့ ကုသိုလ္အေပၚ ေနာက္တစ္ေန႔ ျပဳလုိက္တဲ့ ကုသုိလ္ အားသစ္ေလာင္းေပးသည္။ ဒီႏွစ္ျပဳလုိက္တဲ့ ကုိသုိလ္ကို ေနာက္ႏွစ္ေနာက္ႏွစ္ေတြက ျပဳလုပ္လုိက္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြက အားသစ္ေလာင္းေပးလုိက္သျဖင့္ ကုသုိလ္အား သုိ႔မဟုတ္ အထုံ သုိ႔မဟုတ္ ပါရမီအားသည္ အထြဋ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္လာျပီ ျဖစ္၍ ပါရမီ ျပည့္ကာ ဘ၀၀ဋ္ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္သူမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုသုိလ္အေလ့အက်င့္ အထုံတုိ႔ကို နဲသည္ဟူ၍ အထင္မေသးသင့္။ မာ၀ မေညထ ပုညႆ န မႏၵံ အာဂမိႆတိ ဟူသတည္းးးးးး။

နိဂုံး

ဒီႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းက အေကာင္းအထုံမ်ားကို ေနာက္ႏွစ္ေနာက္ႏွစ္မ်ား၏ အေကာင္းအထုံးေလးမ်ားက သတၱိအားေကာင္းေအာင္ အေထာင့္အပံ့ေပးသြားမွာ ျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ဆထက္ တုိးျပီး အေကာင္းအထုံေလးမ်ားကို အားထုတ္ႏုိင္ၾကေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသား အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစကုန္ သတည္းးးးးးးးး။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၇-၄-၂၀၁၂

Read more »

ၾကီးပြားေၾကာင္းလမ္းစဥ္ (၅) ခ်က္

လိစၦ၀ိမင္းသားမ်ားအား ေဟာေသာ ၾကီးပြားေၾကာင္းလမ္းစဥ္ (၅) ခ်က္
စာမိတ္ဆက္

ဒီတရားေလးက ရုရွားေရာက္ ျမန္မာစစ္ဗုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအား (၁၄-၄-၂၀၁၂)ေန႔က ေဟာေပးေသာ တရားျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔တေတြဟာ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး သၾကၤန္အေတာအတြင္းမွာ သီလယူ၊ တရားနားေလ့ရွိၾကတယ္။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ တုိင္းျပည္တေနရာရာကေန ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာမည့္ သူေတြကို မဟာနာမ္ႏွင့္လိစၦ၀ိမင္းသားေတြကို ေဟာေသာ တရားႏွင့္ သင့္ေတာ္မည္ထင္၍ အဂၤုတၱရနိကာယ္လာ လိစၦ၀ိကုမာရသုတ္ကို ေဟာေပးလုိက္သည္၊ အရင္ကလဲ စကၤာပူမွ ဒကာမတစ္ေယာက္အား ေဟာေပးခဲ့ဖူးသည္။ ထုိေဟာခဲ့သည္မ်ားကို မွတ္စုကေလးအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္။

(၁-၄-၂၀၁၂ ေန႔ အိႏၵိယျပည္၊ ေအာရမ္ဂဘက္ အလုိရာ ဗုဒၶလႈိဏ္ဂူ အမွတ္တရ)

လူ႔အဖြဲအစည္းၾကီး

လူရယ္လုိ႕ ျဖစ္လာရင္ ပတ္၀န္းက်င္ အသုိင္းအ၀ုိင္း အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ေနၾကရသည္၊ မိသားစု၊ ေဆြးမ်ိဳး၊ ရပ္ကြက္၊ ျမိဳ႕၊ ခရုိင္၊ တုိင္း၊ ျပည္၊ ႏုိင္ငံ၊ ႏုိင္ငံခ်င္းခ်င္း ဟူ၍ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းၾကီးတစ္ခုအေနနဲ႔ ေနၾကရသည္။ ထုိအဖြဲ႔အစည္းတြင္လည္း ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာပါရွိျပီးျဖစ္သည္၊ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္၊ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္၊ တုိင္း-ျပည္ ေခါင္းေဆာင္၊ ျမိဳနယ္ေခါင္းေဆာင္၊ ရပ္ရြာေခါင္းေဆာင္ ေဆြတစ္စု မ်ိဳးတစ္စုရဲ့ ေခါင္းေဆာင္၊ မိသားစု ေခါင္းေဆာင္ ဆုိျပီး ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ေနာက္လုိက္၊ အလုပ္သမား စသည္ ပါရွိသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ လူ႕အဖြဲအစည္းတြင္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေနာက္လုိက္၊ အလုပ္ရွင္ႏွင့္ အလုပ္သမား၊ အိမ္ရွင္ႏွင့္ အိမ္ေဖာ္၊ အလုပ္တူ စီးပြားတူ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း စသည္တုိ႔သည္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ နားလည္ျပီး ေမတၱာ ရရွိဖုိ႔လုိသည္။ ျမတ္ဗုဒၶကလဲ ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းၾကီးအတြက္ ၾကီးပြားရာ ၾကီးပြားေၾကာင္းကို ဘက္ေပါင္းစုံ ရႈ႕ေထာင့္ေပါင္းစုံကေန လစ္လပ္မႈမရွိ ဟာကြက္မရွိေအာင္ကို ေထာက္ျပျပီး ေဟာထားသည္မွာ မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွသည္။

မဟာနာမ္ႏွင့္ လိစၦ၀ိမင္းသားမ်ား

တေန႔ေတာာ့ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေ၀သာလီျမိဳ႕ထဲ ဆြမ္းခံအျပန္ ေတာအုပ္တစ္ခုမွာ ေခတၱ သတင္းသုံးေတာ္မူခုိက္ လိစၦ၀ိမင္းသားေတြ ေတာလုိက္ေခြးမ်ား အျခံရံျပီး လက္ထဲမွာလဲ ဒုတ္ေတြ ဓားေတြ ေလးေတြ ျမွားေတြ ကုိင္ေဆာင္လွ်က္ ေတာလုိက္ထြက္လာၾကသည္၊ ေတာအုပ္ၾကီးထဲေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္ကို ျမင္ေတြ႕သျဖင့္ လက္ထဲက လက္နက္ေတြ အားလုံး ေတာထဲ ခ်ံဳဘုတ္ေတြမွာ ဖြက္၊ ပါလာတဲ့ ေတာလုိက္ေခြးေတြကိုလဲ ေမာင္းထုတ္ျပီး ဘုရားရွင္အနား ခ်ဥ္းကပ္ျပီး လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့ေနသည္။ ထုိအျခင္းအရာကို ျမင္ေသာ မဟာနာမ္သည္ ၀မ္းသာလြန္းသျဖင့္ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္သည္၊ “ဘ၀ိႆႏၱိ ၀ဇၨီ၊ ဘ၀ိႆႏၱိ ၀ဇၨီ- ၀ဇၨီမင္းသားတုိ႔သည္ ၾကီးပြား ခ်မ္းသာၾကလိမ့္ဦးမည္”ဟုသတည္း။

လိစၦ၀ိမင္းသားမ်ားႏွင့္ ဟိရီ-ၾသတၱပၸ

မင္းသားေတြ ဘုရားရွင္လဲ ျမင္လုိက္ေရာ ဘုရားရွင္ကုိ အထူးျမတ္ဆုံး အေလးထားရဆုံးပုဂၢိဳလ္ဟု သိထားျဖင့္ ပါလာတဲ့ ေလးေတြ ျမွားေတြ ဒုတ္ေတြ ဓားေတြ လက္နက္ေတြ အားလုံး ဘုရားရွင္ ျမင္မွာကို စုိးရိမ္သည္၊ ဘုရားကဲ့ရဲ့မွာကို ေၾကာက္သည္။ ဘုရားရွင္သည္ မိမိတုိ႔အျဖစ္ကို ျမင္ေတြ႕မွာကို ရွက္သည္။ ဤသည္ပင္ မင္းသားမ်ား၏ ဟိရီႏွင့္ ၾသတၱပၸပင္ျဖစ္သည္။ မိမိကိုယ္ကို အေလးထား ရုိေသျခင္းသည္ ဟိရီမည္သည္၊ ဟိရီ တရားရွိသူတုိင္း မိမိကိုယ္ကိုယ္ ရုိေသ ေလးစားၾကသည္၊ မိမိကုိယ္ကုိ ေလးစားသူတုိင္း မေကာင္းမႈကို မျပဳၾက။ ၾသတၱပၸ၏ သေဘာသည္ သူေတာ္ေတြ ျငိဳျငင္မွာ ကဲ့ရဲ့မွာ အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္မွာကို ေၾကာက္ျခင္းျဖစ္ရကား သူတပါးကို ေလးစားျခင္း ရုိေသျခင္းျဖစ္သည္။ သူတပါးကို ေလးစားသူတုိင္း မေကာင္းမႈလုပ္ရမွာကို ေၾကာက္ၾကသည္၊ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ ျပစ္တင္မွာကို ေၾကာက္ၾကသည္။ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုလဲ မေလးစား၊ သူတပါးကိုလဲ မရုိေသသူတုိ႔သည္ ေလာကၾကီးမွာ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဆုိျပီး ေနတတ္ၾကသည္၊ မည္သည့္ပတ္၀န္းက်င္ကိုမွ အေလးထားစရာမလုိဟု ယူဆကာ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ဟိရီႏွင့္ၾသတၱပၸ ဟုေသာ ေလာကပါလ တရား ႏွစ္ပါး ေပ်က္ကြယ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သူေတာ္ေကာင္းတရား ၇ ပါး

ဟိရီႏွင့္ၾသတၱပၸသည္ သူေတာ္ေကာင္းတရား ၇ ပါးထဲက ၂ ပါးျဖစ္သည္။ “သဒၶါ သတိ ဟိရိ ၾသတၱ ၀ီရိယ ႏွင့္ သုတ ပညာ ၇ ႏွစ္ျဖာ သဒၶမၼဟုျပ” လိစၦ၀ိမင္းသားေတြ ၀ါသနာအရ ေတာလုိက္မုဆုိး လုပ္ေပမဲ့ ပင္ကိုယ္က ဟိရီႏွင့္ၾသတၱပၸ သူေတာ္ေကာင္းတရား ရွိေနေသာေၾကာင့္ ဘုရားႏွင့္ေတြ႔ေသာ္ ရွက္ၾကသည္၊ ေၾကာက္ၾကသည္။ ဟိရီ ၾသတၱပၸရွိသူတုိင္း မေကာင္းမႈမွ ရွက္ၾက ေၾကာက္ၾကသည္၊ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

တခါက ဘုရင္ကုိးကြယ္ခံ ေက်ာင္းဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ၀ါသနာ အထုံအရ အင္းေဘးမွာ ထုိင္ျပီး ငါးမွ်ားေနေလ့ရွိသတဲ့။ တေန႔ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက သူ႕တပည့္ေတြကို ဆရာေတာ္ဆီ ေန႔ဆြမ္းအတြက္ ဆြမ္းအုပ္ သြားပုိ႔ခုိင္းလုိက္တယ္၊ တပည့္ေတြကလဲ ဆရာေတာ္ၾကီး ရွိရာ စုံစမ္းသြားေတာ့ ငါးမွ်ားေနတာကို ေတြ႔ေတာ့ ၾကည္ညိဳတဲ့ စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ျပီး ဆြမ္းအုပ္လဲ မကပ္ဘဲ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္၊ နန္းေတာ္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးကုိ အေၾကာင္းစုံေလွ်ာက္ထားတယ္၊ ဘုရင္ၾကီးကလဲ သူတုိ႔ေျပာတဲ့အတိုင္း ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာခ်င္ေတာ့ ကုိယ္တုိင္သြားစုံစမ္းတယ္၊ ဘုန္းၾကီးလဲ သူ႔ကို ကိုးကြယ္တဲ့ ဘုရင္ၾကီးကိုလဲ ျမင္ေရာ ငါးမွ်ားတံတုိ႔ ငါးအစာတုိ႔ကို တေနရာကို ဖြက္ထားသတဲ့၊ ဒါကို ဘုရင္ၾကီးက ျမင္သြားေတာ့ “ေအာ္--သူမွာ ၀ါသနာပါလုိ႔သာ ငါးမွ်ားဟန္တူတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဟိရီ ၾသတၱပၸေတာ့ ရွိေနေသးသားပဲ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား သူ႔သႏၱာန္မွာ ရွိေနတာပဲ” ဟု ေတြးျပီး ပုိၾကည္ညိဳသတဲ့။

ျမတ္ဗုဒၶေဟာေသာ ၾကီးပြားေရးလမ္းစဥ္

ဒီလုိနဲ႔ မဟာနာမ္က ဥဒါန္းၾကဴးရျခင္းအေၾကာင္းကို ျမတ္ဗုဒၶအား ေလွ်ာက္ထားသည္၊ “ဒီလိစၦ၀ိမင္းသားေတြဟာ အလြန္ဆုိးသြမ္းပါတယ္ဘုရား၊ အေျပာအဆို အမူအရာ အားလုံး ရုိင္းစုိင္း ၾကမ္းတမ္းၾကပါတယ္ဘုရား၊ ဘုရင့္အတြက္ တုိင္းတစ္ပါး၊ ျမိဳ႕ရြာ၊ မိတ္ေဆြေတြဆီက ပုိ႔လုိက္ေသာ လက္ေဆာင္ေတြကုိ လမ္းကေန ျဖတ္လုေလ့ရွိပါတယ္ဘုရား၊ မိန္းကေလးေတြ ေနာက္ကလုိက္ျပီး စတယ္ ေနာက္ေျပာင္ေလ့ရွိပါတယ္ဘုရား၊ ဒီေလာက္ ဆုိးသြမ္းတဲ့ မင္းသားေတြ ျမတ္ဗုဒၶကို ျမင္ေတာ့ ရွက္ရေကာင္းမွန္းသိၾကတယ္၊ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းလဲ သိၾကတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ အံ့ၾသလြန္းလုိ႔ ဒီလုိ ဆုိမိတာပါဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က လူ႔ေလာကအတြက္ ၾကီးပြားေရးလမ္းစဥ္ ၅ ခုကို ဆက္ျပီး ေဟာျပလုိက္သည္။

ၾကီးပြားေရးလမ္းစဥ္ (၅)

(၁) မာတာပိတေရာ သကၠေရာတိ- တရားသျဖင့္ ကိုယ့္လုလႅျဖင့္ ရအပ္ေသာ ပစၥည္းတုိ႔ျဖင့္ မိဘကို ျပဳစု ေထာက္ပံ့ျခင္း။ မိဘကုိ လုပ္ေကြ်းေသာ သားအလိမၼာ သမီးအလိမၼာေလးေတြကို မိဘေတြက ေကာင္းေသာ စိတ္၊ ကရုဏာစိတ္တုိ႔ျဖင့္ “ငါ့သား ငါ့သမီး အသက္ရွည္ပါေစ၊ ဘုန္းၾကီးပါေစ” လုိ႔ ဆုိျပီး ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္။ မိဘခ်စ္ခင္မႈကို ရေသာ၊ မိဘေမတၱာကုိ ရရွိေသာ သား သမီးသည္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆင္းဒုကၡႏွင့္မေတြ႔ရ၊ ေကာင္းက်ိဳးမဂၤလာေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္သည္။
တခါတရံ ေျပာမရ ဆုိမရတဲ့ သားကုိ ကရုဏာေဒါေသာျဖင့္ စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးနဲ႔ “လမ္းမွာ ကြ်ဲရုိင္းမၾကီးနဲ႔ ေတြ႕ပါေစ”လုိ႔ က်ိန္ေျပာလုိက္မိသည္။ တကယ္ပဲ အေမက က်ိန္ေျပာလုိက္သလုိပဲ ကြ်ဲမၾကီးက သူ႔ကို ေခြ႔သက္ေတာ့မည့္ဟန္ျဖင့္ တည့္တည့္မည့္မည့္ လာေနသည္ကုိ ျမင္ေတာ့ ေၾကာက္ဒူးေတြတုန္ေနသည္။ သားျဖစ္သူက “ငါ့အေမ ပါးစပ္က ထြက္လာတဲ့စကားသည္ ရင္ထဲက တကယ္မဟုတ္၊ ငါ့အေမရဲ့ ရင္ထဲက စကားသည္ ငါ့ကို ေသေစခ်င္တဲ့ဆႏၵ လုံး၀မရွိ၊ ဤမွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ ကြ်ဲမၾကီး ငါ့အနားက ထြက္ခြါသြားပါေစ” ဟု သစၥာဆုိလုိက္ေသာအခါ ေခြ႔သက္ရန္လာေသာ ကြ်ဲမၾကီး သူအနီးအနားေရာက္မွ လမ္းေၾကာင္းလြဲထြက္သြားသည္။

မိဘမ်ားသည္ သားသမီးအေပၚ ျဗဟၼာလုိတမ်ိဳး မိဘလုိတမ်ိဳး ဆရာလုိတမ်ိဳး ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ သားသမီးေတြရဲ့ အပူေဇာ္ထူးကို ခံထုိက္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘမ်ားသည္ ေလာကမွာ အေလးထား ပူေဇာ္သင့္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ ၾကီးပြားေၾကာင္းတစ္ခုကေတာ့ မိဘအျပင္ သား မယား၊ အလုပ္သမားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။

(၂) ပုတၱဒါရဒါသကမၼကရေပါရိေသ သကၠေရာတိ- သား၊ မယား၊ ကြ်န္၊ အလုပ္သမားမ်ားကို ခ်ီးေျမာက္ျခင္း၊ ေပးကမ္းျခင္း။ မိသားစုတစ္စု၏ ဦးစီးတစ္ေယာက္သည္ သား မယားကို ျပဳစုရမည္၊ ေပးကမ္း ခ်ီးျမင့္ရမည္၊ အလုပ္ရွင္သည္ အလုပ္သမား၊ အိမ္အကူ စေသာ ကုိယ့္ေအာက္ ငယ္သားေတြကို ခ်ီေျမာက္ရမည္၊ ေပးကမ္းရမည္၊ အေလးထားရမည္။ ထုိ႔အတူ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္၊ ျမိဳ႕၊ ရပ္ရြာ ေခါင္းေဆာင္တုိ႔သည္ ျပည္သူျပည္သားေတြကို အေလးထားရမည္၊ ေပးကမ္းခ်ီးေျမာက္ရမည္။ အလုပ္သမား အိမ္ေဖာ္ေတြရဲ့ ေမတၱာရရွိမွ အိမ္ရွင္ အလုပ္ရွင္တုိ႔ လုံျခံဳ စိတ္ခ်ျပီး ၾကီးပြားမည္ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူျပည္သားေတြ ေမတၱာရရွိမွ ေခါင္ေဆာင္းတုိ႔သည္ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္ေျပသလုိ တုိင္းျပည္အတြက္ ေအးခ်မ္းသာယာျပီး ၾကီးပြားမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိယ့္ေအာက္ ရာထူး အဆင့္အတန္း ဂုဏ္စသည္ ငယ္သည္ ေသးသည္ဟူ၍ အထင္မေသးသင့္ဘဲ အေလးထားရမည္ ျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ေအာက္ငယ္သားတုိ႔၏ ေမတၱာ ရရွိျခင္းသည္လည္း ၾကီးပြားေၾကာင္း လမ္းစဥ္ တစ္ခု ျဖစ္သည္။

(၃) ေခတၱကမၼႏၲသာမႏၲာသေဗ်ာဟာေရ သကၠေရာတိ-လယ္ခ်င္းကပ္ ယာခ်င္းကပ္၊ ျခံျခင္းကပ္ စီပြားဘက္မ်ားကိုလည္း အေလးထားျခင္း ေပးကမ္းျခင္း။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ေနၾကရေသာ လူတုိ႔အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္သည္လည္း အေလးထားရမည့္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႔ကို အေလးထား ေမတၱာထား ေပးကမ္းခ်ီေျမာက္မွသာလွ်င္ သူတုိ႔တေတြရဲ့ ေမတၱာရရွိမည္။ အိမ္ခ်င္းကပ္ မိသားစု၊ လယ္ခ်င္း၊ ယာခ်င္းကပ္ စီးပြားဘက္၊ မိတ္ေဆြ၊ ဒီထက္ ပုိက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေတြးေသာ္ ႏုိင္ငံခ်င္းကပ္ မိတ္ေဆြတုိ႔ထံမွ ေပးကမ္းခ်ီးေျမာက္ျခင္းျဖင့္ ေမတၱာရယူရပါသည္။ ကုိယ့္ကို ေမတၱာထားေသာ သူတုိ႕သည္ ကိုယ့္အက်ိဳးအစီးပြားကို ဘယ္ေတာ့မွ ဖ်က္ဆီးလိမ့္မည္ မဟုတ္၊ ၾကီးပြားေရးကုိပဲ အားေပး ေထာက္ပံ့ေနၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔တေတြ၏ ေမတၱာ ကရုဏာမ်ား ရျခင္းသည္လည္း ၾကီးပြားေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။

(၄) ဗလိပဋိဂၢါဟိကာ ေဒ၀တာ သကၠေရာတိ-ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ကထဲက ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကေသာ နတ္မ်ားကို ပူေဇာ္ျခင္း။ ေလာကပတ္၀န္းက်င္ဆုိတဲ့ ေနရာမွာ သာမန္လူသားေတြ မျမင္ႏုိင္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြ၊ လူေတြနဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္ရွိတဲ့ သူေတြဆုိတာ ရွိတယ္။ ေတာေစာင့္နတ္၊ ေတာင္ေစာင့္နတ္၊ ရုကၡစုိး စတဲ့ နတ္ေတြဆုိတာ ရွိပါတယ္၊ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာတခ်ိဳ႕ယုံၾကည္တဲ့ မနဲေလး၊ အေမဂ်မ္း၊ ကိုၾကီးေက်ာ္၊ ဘုိးမင္းေခါင္စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြ နတ္မ်ိဳးေတြကုိ ဆုိလုိသည္မဟုတ္။ တကယ္ရွိေနတဲ့ ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ကထဲက ကုိယ့္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ လူသားေတြနဲ႔ ဆက္စပ္မႈရွိတဲ့ နတ္ေတြကို ဆုိလုိပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ထုိနတ္ေတြဆုိတာလဲ တမလြန္ေရာက္ မိမိတုိ႔ရဲ့ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႔ကို ပူေဇာ္တယ္ဆုိတာလဲ ကိုယ္ ေန႔စဥ္ျပဴသမွ်ကို ေမတၱာပုိ႔ အမွ်ေပးေ၀ျခင္းပဲ ျဖစ္သည္၊ နတ္စဥ္ေတြ သင္ပင္ၾကီးေတြေအာက္ ထမင္းဟင္းေတြ ကန္ေတာ့ပြဲထိုးျပီး ပူေဇာ္တာမ်ိဳး မဟုတ္၊ ထုိပူေဇာ္မ်ိဳးက အခ်ိန္ကုန္ ပုိက္ဆံကုန္တာပဲ အဖတ္တင္ျပီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖတ္ ဘာမွ အက်ိဳးမရဘဲရွိ၏။ လူသားေတြနဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္ရွိတဲ့နတ္ေတြကို ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ သူတုိ႔တေတြရဲ့ ေမတၱာကို ရရွိမည္၊ သူတုိ႔တေတြရဲ့ေမတၱာျဖင့္ ေဘးအႏၲရာယ္နဲ႔ မၾကံဳရ၊ ေကာင္းက်ိဳး မဂၤလာေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႔ၾကံဳရမည္။

စစ္ကုိင္းေတာင္က ဆြမ္းခံ အျမဲၾကြေလ့ရွိတဲ့ သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ျဖစ္ရပ္မွန္ တစ္ခု ၾကားဖူးသည္။ ဓုတင္လဲေဆာင္ သီလလုံျခံဳေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေန႔စဥ္ နတ္ေတြကို ေမတၱာပုိ႔ အမွ်ေ၀ေလ့ရွိသတဲ့၊ တေန႔ေတာ့ ေန႔စဥ္ဆြမ္းခံမပ်က္ ဆြမ္းခံက်င့္၀တ္ရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီး ေခါင္းထဲမွာ မူးသလုိလုိျဖစ္၊ ဗုိက္ထဲမွာလဲ မအီမသာျဖစ္၊ ဆြမ္းခံသြားလုိ႔ မရေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ေနသည္။ ေန႔စဥ္ ၇ နာရီ ဆြမ္းခံၾကြေလ့ရွိေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးကို ေမွ်ာ္ေနေသာ ေခ်ာင္က သီလရွင္ဆရာၾကီးမ်ားကလဲ “ပုံမွန္ ဆြမ္းခံ၀တ္မပ်က္ ၾကြေလ့ရွိတဲ့ဆရာေတာ္ၾကီး ဒီေန႔မွ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘာလုိ႔ မၾကြပါလိမ့္”ဟု အေတြး၀င္ေနသည္။ ၉ နာရီကလဲ ထုိးေနျပီ၊ ဒီအခ်ိန္မွ မၾကြရင္ ၾကြမလာေလာက္ေတာ့ဘူးဟု ဆုံးျဖတ္ျပီး ဆရာေတာ္ၾကီးအတြက္ ခင္းထားေလ့ရွိသည့္ ေနရာထုိင္ခင္းကို ရုတ္လုိက္သည့္အခါ ေျမြေပြးၾကီးတစ္ေကာင္ ေခြေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အကယ္၍သာ ဆရာေတာ္ၾကီး ၾကြလာျပီး ထုိင္မိလုိက္ရင္ မေတြး၀ံ့စရာ။ ယခုေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီး ကံေကာင္းသြားသည္။ ဤသည္မွာ ဆရာေတာ္ၾကီးကို ခ်စ္ေသာ နတ္ေဒ၀ါေတြက ဆရာေတာ္ၾကီးကို ကယ္လုိက္ျခင္းပဲ ျဖစည္။ ဒီလုိ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြ မ်ားစြာေတြ႔ရသည္၊ တခ်ိဳ႕လဲ မိသားစုလုိက္ အက္စီးဒင့္ျဖစ္ျပီး အသက္ဆုံးၾကေပမဲ့ ထိုေန႔ ထိုခရီးစဥ္ကို လုိက္ခ်င္စိတ္မရွိလုိ႔ က်န္ရစ္သူ တစ္ေယာက္သာ အသက္ရွင္ခြင့္ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကလဲ မ်ားစြာေတြ႔ၾကံဳေနရသည္။ မျမင္ႏုိင္တဲ့သူေတြရဲ့ အေစာင့္ေရွာက္ကို ရျခင္းသည္လည္း ၾကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း လမ္းစဥ္ တစ္ခုျဖစ္သည္။

(၅) သမဏျဗဟၼေဏ သကၠေရာတိ- ရဟန္းသံဃာ သူေတာ္စဥ္တုိ႔ကို ေပးကမ္း ပူေဇာ္ျခင္း၊ အေလးထားျခင္း။ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အေလးထားရဆုံး သူေတာ္စဥ္မ်ားကို ရုိေသ ဦးတုိက္ျခင္း၊ ပူေဇာ္ျခင္းအေလ့ရွိသူတုိ႔ကုိ ထုိရဟန္းသံဃာ သူေတာ္စဥ္မ်ားက ေမတၱာပုိ႔ ကရုဏာပြားျခင္းတုိ႔ျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ ေမတၱာ ရရွိသူတုိ႔သည္ ဘယ္ေတာ့ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ မေတြ႔ရ၊ မၾကံဳရ၊ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ မဂၤလာမ်ားျဖင့္သာ ဆုံၾကရ ၾကံဳၾကရမွာ ျဖစ္သည္။ ရဟန္းသံဃာ သူေတာ္စဥ္တုိ႔သည္လည္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းၾကီးထဲက အေလးထားရဆုံးအျဖစ္ ပါ၀င္ၾကသည္၊ သူတုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ျခင္းသည္လည္း ၾကီးပြားေၾကာင္း လမ္းစဥ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။

အဆုံးသက္စကား

ဤ ၾကီးပြားေၾကာင္းလမ္းစဥ္ ၅ ခုကို ျခံဳၾကည့္လုိက္လွ်င္ အားလုံးသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္၊ ကုိယ္နဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္ ေနသူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ (၁)မိဘကို (၂) သားမယား၊ အလုပ္သမား၊ အိမ္အကူ စသည္မ်ား၊ (၃) အိမ္ခ်င္းကပ္၊ ျခံခ်င္းကပ္၊ ယာခ်င္းကပ္ စီးပြာဘက္ႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ား၊ (၄) မိရုိးဖလာ ေဆြးစဥ္မ်ိဳးဆက္ကထဲက အေစာင့္အေရွာက္နတ္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္နတ္မ်ားႏွင့္ (၅) ရဟန္းသံဃာ သူေတာ္စင္မ်ားကို ေပးကမ္းျခင္း၊ ခ်ီေျမာက္ျခင္းတုိ႔ပဲ ျဖစ္သည္။ ေပးကမ္းေသာ လက္ကို မည္သူမွ် ရန္မမူ၊ ေပးကမ္းေသာ လက္ကို လူမ်ိဳးစုံ အရြယ္မ်ိဳးစုံ စရုိက္မ်ိဳးစုံက လက္ကမ္းၾကိဳဆုိၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေပးကမ္းျခင္းျဖင့္ ေမတၱာကို ရရွိႏုိင္သည္။

ထုိသူအားလုံးရဲ့ ေမတၱာကို ရရွိေသာ သူ၊ ႏုိင္ငံ၊ ျပည္၊ တုိင္း၊ ျမိဳ႕၊ ရပ္ရြာတုိ႔သည္ ဘယ္ေသာအခါမွ ဆင္းရဲျခင္းမ်ိဳးႏွင့္ မဆုံရ မၾကဳံရဘဲ ေကာင္းက်ိဳးမဂၤလာမ်ားႏွင့္သာ ဆုံရ ၾကံဳရမည္။
“ယႆ ကႆစိ၊ မဟာနာမ၊ ကုလပုတၱႆ ဣေမ ပဥၥဓမၼာ သံ၀ိဇၨႏၲိ----ယဒိ ၀ါ ရေညာ (ပ) ဂါမ ဂါမဏိကႆ ၀ါ၊ ယဒိ ၀ါ ပူဂဂါမဏိကႆ၊ ေယ ၀ါ ပန ကုေလသု ပေစၥကာဓိပစၥံ ကာေရႏၲိ၊ ၀ုဒၶိေယ၀ ပါဋိကခၤါ၊ ေနာ ပရိဟာနိ”
“မဟာနမ္-- ဤၾကီးပြားေၾကာင္း လမ္းစဥ္ကို လုိက္နာ ျပဳက်င့္အားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ တုိင္းျပည္မင္းလုပ္ ဘုရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အမတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၀န္ၾကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စစ္ေသနာပတိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရြာသူၾကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္သူ ျပည္သားေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ရြာသူရြာသားေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကီးပြားခ်မ္းသာၾကမည္၊ ဘယ္ေတာ့မွ ဆုတ္ယုတ္ျခင္း ဆင္းရဲျခင္းမ်ိဳးနဲ႕ မၾကံဳဘူး”ဟု ဘုရားက နိဂုံးအေနနဲ႔ မဟာနာမ္အမွဴးၾကီးေသာ လိစၦ၀ိမင္းသားေတြကို ေဟာခဲ့သည္။

ဒါ့ေၾကာင့္ အားလုံး-- လိဇၨ၀ီမင္းသားမ်ားအား ေဟာၾကားတဲ့ ၾကီးပြားေၾကာင္းလမ္းစဥ္တရားကို နာၾကားရျပီး မိမိတုိ႕တေတြလဲ ၾကီးပြားရာ ၾကီးပြားေၾကာင္းမ်ားကို ကုိယ္စီ အားထုတ္ႏုိင္ေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသားမ်ား အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း-- ဤကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္အားထုတ္သြားၾကေသာ ေရွးေရွးေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ ရအပ္ ေရာက္အပ္ေသာ သိျမင္အပ္ေသာ အသခၤတ နိဗၺာန္ကို လွ်င္ျမန္ေစာစြာ ရၾကရာ ေရာက္ၾကရာပါေစကုန္ေသာဟူ၍ ပ႒နာေအာင္ဆု ျပဳလုိက္ၾကကုန္ရာ သတည္းးးးးးး

သာဓု သာဓု သာဓု

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၄-၄-၂၀၁၂

Read more »

သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ေၾကျငာ

သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္

(စစ္ကိုင္း၊ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္)
၂၀၁၂-၂၀၁၃ ပညာသင္ႏွစ္ ေၾကျငာခ်က္ (၀၅/၂၀၁၂)
ေက်ာင္းသားအသစ္မ်ား ေလွ်ာက္လႊာ ေခၚယူျခင္း

သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ (စစ္ကိုင္း၊ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္) ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ခု ပညာသင္ႏွင္တြင္ ပညာဆည္းပူးလုိသူမ်ားသည္ M.A တန္း၊ B.A တန္းႏွင့္ Diploma တန္းမ်ားအတြက္ ေလွ်ာက္လႊာ (Form) ပုံစံမ်ားကို ၁၃၇၄ ခုႏွစ္ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္၊ (၁၇-၀၄-၂၀၁၂) မွ ၁၃၇၄ ခုႏွစ္ နယုန္လဆန္း ၁၁ ရက္ (၃၁-၀၅-၂၀၁၂) အထိ သတ္မွတ္ထားသည့္ ရက္အတြင္း သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ (စစ္ကိုင္း၊ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္)မ်ားရွိ ေမာ္ကြန္းထိန္းရုံးခန္း (သုိ႕မဟုတ္) ပညာေရးဌာနရုံးခန္းမ်ားတြင္ လာေရာက္ ထုတ္ယူျခင္း ျပန္လည္တင္သြင္းျခင္း ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာအပ္ပါသည္။

ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ႏွင့္ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ (စစ္ကိုင္း)၌ အေဆာင္ေနခြင့္ စာေမးပြဲရက္၊ ျပည့္စုံရမည့္တကၠသုိလ္၀င္ခြင့္ စည္းကမ္းမ်ားကို သက္ဆုိင္ရာ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္မ်ား၌ ေၾကျငာထားပါသည္ သိလုိေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေအာက္ပါ ဖုန္းနံပါတ္မ်ားတြင္ ဆက္သြယ္ စုံးစမ္းႏုိင္ပါသည္

ဖုန္းနံပါတ္မ်ား
၀၇၂-၂၁၆၁၁ (စစ္ကိုင္း)
၀၇၂-၂၂၁၆၅ (စစ္ကိုင္း)
၀၂-၇၅၂၇၈ (မႏၱေလး)
၀၁-၅၈၁၇၇၇ (ရန္ကုန္)
၀၁-၅၈၁၉၉၉ (ရန္ကုန္)

ေဒါက္တာ အရွင္ကုမာရ
သင္ၾကားစီမံအဖြဲ႔
သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္
စစ္ကိုင္း

(အေသးစိတ္ေၾကျငာဇယား)

သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ ေဖ့ဘုတ္မွာ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၄-၄-၂၀၁၂

Read more »

သီတဂူဓမၼဒူတခရီး (ဘုံေဘ)

သီတဂူဓမၼဒူတခရီး (ဘုံေဘ)

စာမိတ္ဆက္

သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးသည္ အိႏၵိယျပည္ၾကီးကုိ ႏွစ္စဥ္လာေလ့ရွိသည္၊ တခါတရံ တႏွစ္တည္း ၂ ၾကိမ္ ၃ ၾကိမ္ေတာင္ လာတတ္သည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံရွိ တကၠသုိလ္မ်ား၊ ဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႕မ်ား၊ ေရွးေဟာင္းဌာနအသင္းအဖြဲ႔မ်ားက ပင့္၍ၾကြတတ္သလုိ အိႏၵိယျပည္ရွိ တကၠသုိလ္အသီးအသီးတြင္ ပညာသင္ၾကားေနၾကေသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကို ႏွစ္စဥ္နီးပါး ပညာေရးအလွဴေတာ္မ်ားအတြက္ ၾကြလာတတ္သည္။ ႏွစ္စဥ္ သီတဂူေက်ာင္းဒကာ ေက်ာင္းအမမ်ားႏွင့္ သီတဂူသာသနာျပဳလုပ္ငန္းတြင္ မ်ားစြာေက်းဇူးရွိသူမ်ား၊ တပည့္သီတဂူေက်ာင္းသားမ်ားကုိ အိႏၵိယႏုိင္ငံရွိ ေရွးေဟာင္းအႏုပညာဌာနမ်ား၊ ျပတုိက္မ်ား၊ ဘုရားရွင္ေရာက္ခဲ့ရာ ေနရာမ်ား၊ ဘုရားရွင္၏ ဖြား-ပြင့္-ေဟာ-စံ ေလးဌာန စေသာ ေနရာမ်ားကို အပင္ပန္းခံ ပုိ႕ေပးေလ့ရွိသည္။ ထုိသုိ႕ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ကမၻာမွာ စာေပႏွင့္အႏုပညာ ထြန္းကားဆုံးျဖစ္ရာ အိႏၵိယျပည္သုိ႔ ၾကြျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။

(ရတနာဂီရိ သီေပါမင္းစံအိမ္ေနာက္ခံလွ်က္- ဓာတ္ပုံ သီတဂူစတား)

ဘုံေဘ (မြမ္ဘုိင္း) ေရာက္

၂၈-၃-၂၀၁၂ ေန႔ည သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးႏွင့္အဖြဲ႕ ေရာက္မည္ဟု သတင္းရရွိသျဖင့္ ဆရာေတာ္ၾကီး ဆႏၵအရ ဘုံေဘျမိဳ႕ နာမည္ၾကီးေနရာျဖစ္တဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခ (Marine Drive) ရွိ Intercontinental Hotel မွာ ၾကိဳတင္ ဘုတ္ကင္လုပ္ရသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာ ဗုဒၶဂယာတစ္၀ုိက္ကလြဲရင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမရွိ၊ ဟုိတယ္ႏွင့္ တည္းခုိခန္းေတြမွာပဲ တည္းခုိရသည္။ တခ်ိဳ႕က ျပည္ပမထြက္ဖူးေသးေတာ့ တျခားႏုိင္ငံေတြလဲ ကုိယ့္ႏုိင္ငံလုိပဲ ေအာင့္ေမ့တတ္သည္။ တစ္ေန႔က စာေရးသူ၏ အသိတစ္ေယာက္လည္း သူ႕ဒကာမေတြနဲ႕ ဘုံေဘ (မြမ္ဘုိင္း)ကုိ လာခ်င္သည္၊ ဒကာမေတြက ဟုိတယ္မွာ မတည္းခ်င္ဘူး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာပဲ တည္းခ်င္ပါသည္တဲ့။ အရွင္ဘုရား ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတုိ႔ ရိပ္သာတုိ႕ ဘုရားတုိ႕မွာ တည္းခုိခ်င္ရင္ ဘုံေဘ (မြမ္ဘုိင္း)ကို မလာပါနဲ႕ ကုိယ့္ျမန္မာျပည္မွာပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေနေပေတာ့လုိ႔ လုိ႕ပဲ ေျပာလုိက္ရသည္။

ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ ေရာက္ေလရာအရပ္တုိင္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ဟုိတယ္မွာ တည္းေလ့ရွိသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတည္းသည့္အခါ ေက်ာင္းေနသံဃာမ်ားအတြက္ တာ၀န္ၾကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနမွာကိုလဲ ငဲ့သည္၊ တခ်ိဳ႕က ဆရာေတာ္ၾကီး ဟုိတည္မွာ တည္းခုိတာကိုပဲ အျမင္တမ်ိဳးျမင္တတ္သည္၊ တကယ္ေတာ့ ဟုိတယ္မွာ တည္းခုိျခင္းေၾကာင့္ သူမ်ားကို အလုပ္မရႈပ္ေစတဲ့အျပင္ ေနစရာ၊ အိပ္စရာ၊ စာေရးစားပြဲ စသည္မ်ားႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာမ်ားသည္ အသက္အရြယ္ၾကီးေသာ ဆရာေတာ္အတြက္ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေစသည္။ သန္႔ရွင္း သပ္ရပ္မႈကို ႏွစ္သက္ေသာ ဆရာေတာ္အတြက္ ဟုိတယ္သည္ အသင့္ေတာ္ဆုံးဟု ထင္သည္၊ ျမန္မာျပည္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ဆရာေတာ္ တရားေဟာၾကြလာရင္ သက္ေသာင့္သက္သာ သီတင္းသုံးရန္ စံေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းထားသည္ကိုလဲ ေတြ႔ရတတ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ေနရာ အဆင္သင့္ သီးသန္႔ရွိထားရင္ေတာ့ ထုိေနရာမွာပဲ သီတင္းသုံးေလ့ရွိသည္။

(ဘုံေဘျမိဳ႕အလည္က နာမည္ၾကီး အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ အမွတ္တရ)

မြမ္ဘုိင္း (ဘုံေဘ)ကုိ ၾကြလာေသာ ဆရာေတာ့္အတြက္ Five-Star ဟုိတယ္ကို ရွာရသည္၊ ယခုအခ်ိန္ (April, March, May, June) ဧည့္သည္ပါးခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ အခန္းခ တစ္၀က္နီးပါး သက္သာသည္၊ သက္သာသည့္ အခ်ိန္သည္ပင္ ဟုိတယ္ တစ္ခန္း တစ္ည အေမရိကန္ ေဒၚလာ ေအာက္ထစ္ဆုံး ၂၀၀ မွ ၄၀၀-၅၀၀- ရွိေနသည္။ ဆရာေတာ္အပါ၀င္ လူ ၄၅ ေယာက္စာအတြက္ ၃ည တည္းရန္ အခန္း ၂၃ ခု ငွါးခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးအတြက္ သီးသန္႔ တစ္ခန္း ငွါးသည္။ အခန္းမ်ားသည္လည္း တန္ဖုိးအနဲအမ်ား အားေလွ်ာ္စြာ ပင္လယ္ဘက္မ်က္ႏွာမူသည့္ အခန္း၊ ပင္လယ္ကို တစ္၀က္သာ ျမင္ရသည့္အခန္း၊ ပင္လယ္ကို လုံး၀မျမင္ရဘဲ ေနာက္ေက်ာအခန္း ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ Five-Star အဆင့္အားေလွ်ာ္စြာ ၀န္ေဆာင္မႈ၊ အခန္းျပင္ဆင္မႈႏွင့္ နည္းပညာမ်ားသည္ အရမ္းေခတ္မီပါသည္။ စာေရးသူတုိ႔အတြက္ ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ ထုိအခန္းမ်ိဳး မတည္းႏုိင္၊ ဆင္ျဖဴေတာ္မွီ၍ ၾကံစုပ္ရသည့္ အေျခအေနပင္။

တကယ္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက ၂၈ ရက္ေန႔ အဖြဲ႕နဲ႕ ပါမလာဘဲ ၂၉ ရက္ေန႔မွ အေမရိကကေန ၾကြလာရသည္။ ၂၈ ရက္ေန႕မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ တပည့္ ဒကာဒကာမမ်ားကုိသာ ေလဆိပ္သြားၾကိဳျပီး ဟုိတယ္မွာ ေနရာခ်၊ ေလဆိပ္ႏွင့္ ဟုိတယ္သည္ ဘုံေဘျမိဳ႕၏ ေရွ႕ထိပ္ႏွင့္ ေနာက္ထိပ္ျဖစ္သျဖင့္ အေတာ္ေ၀းသည္။ ေနာက္ေန႔မနက္ပုိင္း ဘုံေဘကမ္းေျခ၊ အမ်ိဳးသား ဥယ်ာဥ္ႏွင့္ ဆရာၾကီးဂုိအင္ကာ တည္ထားသည္ ပုံတူ ေရႊတိဂုံဘုရားၾကီးသြားေရာက္ဖူးၾကသည္၊ အျပန္ ညေနပုိင္း ေစ်း၀ယ္ထြက္ၾကသည္၊ ညပုိင္း- အေမရိကမွ ၾကြလာမည့္ ဆရာေတာ္ၾကီးကို ေလဆိပ္သြားၾကိဳသည္။

(ဒကာဦးေက်ာ္ေဆြ+ဒကာမေဒၚသန္းသန္းေဌး သမီး မယဥ္သူဇာေက်ာ္တုိ႔ ဆရာေတာ္အား လွဴဖြယ္မ်ား ဆက္ကပ္စဥ္)

ဘုံေဘႏုိင္ငံတကာ ေလဆိပ္ ေရာက္

၂၉-၃-၂၀၁၂ ရက္ေန႔ည ဘုံေဘႏုိင္ငံတကာ ေလဆိပ္သို႕ ဆရာေတာ္ၾကီး ေရာက္လာပါျပီ၊ ဆရာေတာ္ၾကီးအား ဖူးေမွ်ာ္ရန္ ႏုိင္ငံျခားသူ မစ္စ္ ၀မ္မုိ (Mrs Wanmoe) လဲေရာက္လာသည္၊ သူမသည္ ဆရာေတာ္ၾကီးအား ေလဆိပ္မွာ ၾကိဳရန္ စာေရးသူအား ၾကိဳတင္ဖုန္းဆက္ထားသည္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးကုိ ေလွ်ာက္ခ်င္တာ ေလွ်ာက္ဖုိ႔ ၾကိဳတင္ မိတ္ဆက္ေပးရန္ကုိလည္း စာေရးသူကုိ ေျပာထားသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႕ သီးသန္႔ေတြ႕ရန္အတြက္သာ ဘုံေဘကို လာေၾကာင္းလဲ ေျပာသည္။ ဒါေပမဲ့ စာေရးသူေတာင္ မိတ္ဆက္ေပးစရာမလိုပဲ အဆင္ေျပသြားသည္။ သူမကို အိႏၵိယျပည္ရွိ ဗာရာဏသီ၊ နာလႏၵ ဂယာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား သိၾကသည္၊ စာေရးသူေတာင္ မႏွစ္က မဟာေဗာဓိပင္ေအာက္ တိပိဋက ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲမွာ ေတြ႕ရလုိ႔ သိခဲ့ရသည္၊ ထုိပြဲကို သူကစျပီး စပြန္ဆာေပးကာ က်င္းပခဲ့သည္။
ေနာက္ ဆရာေတာ္ၾကီးကုိ ဖူးေမွ်ာ္ရန္ေရာက္လာသူကေတာ့ ဒကာဦးေက်ာ္ေဆြ+ဒကာမ ေဒၚသန္းသန္းေဌး သမီး မယဥ္သူဇာေက်ာ္တုိ႔ပဲ ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔မိသားစုက ဘုံေဘမွ ေလယာဥ္အင္ဂ်ီနီယာ မိသားစုျဖစ္သည္။ သာသနာကို အလြန္ယုံၾကည္ေသာ ဥပါသကာ ဥပါသိကာမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ စာေရးသူတုိ႔ ဘုံေဘတကၠသုိလ္မ်ားရွိ Ph.D ေက်ာင္းသားမ်ားအား တစ္လ ႏွစ္ၾကိမ္ ဆြမ္းကပ္ေလ့ရွိသည္၊ ေမြးေန႕ကဲ့သုိ႕ေသာ အခါအားေလ်ာ္စြာ အထူးအျဖစ္ ပစၥည္း ၄ပါးအတြက္ န၀ကမၼပါ လွဴေလ့ရွိသည္။ ထုိမိသားစုသည္ ယခု ဆရာေတာ္ၾကီးအား ဖူးေမွ်ာ္ရန္ ေရာက္လာသည္၊ စာေရးသူလဲ ေလဆိပ္အေပါက္မွာပဲ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္သည္။ ဟုိတယ္အထိ ဆရာေတာ္ၾကီးအား အလွဴပစၥည္းလွဴရန္ လုိက္လာသည္။ အလွဴခံေပးရန္အတြက္ ဆရာေတာ္ၾကီးအား ေလွ်ာက္ထားလုိက္ေသာအခါ ဆရာေတာ္ၾကီးက လက္ခံသည္။ စကားေျပာသည္။ အသီးအႏွံမ်ား၊ အေဖ်ာ္ရည္မ်ား၊ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁ ေထာင္နဲ႔ ညီမွ်ေသာ ရူပီး ၅ ေသာင္းလွဴသည္။ သူတုိ႔လွဴလုိက္ေသာ အေဖ်ာ္ရည္၊ စႏႈိးတာ၀ါ၊ အသီးအႏွံတုိ႕သည္ အလြန္ေ၀းေသာ ရတနာဂိရိသုိ႔သြားေသာအခါ ပူျပင္းေသာရာသီဥတုအတြက္ အလြန္႔အလြန္ကုိ အသုံးတည့္သြားသည့္၊ ကာလဒါနျဖစ္သြားသည္။ လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္ လုိအပ္ေသာ ပစၥည္းအလွဴသည္ ကာလဒါနျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္လဲ အလြန္ပင္ပန္းေနပုံရသည့္အတြက္ အခန္းအနားယူရန္ ျပင္ဆင္သည္။ ဒကာၾကီးတုိ႔ မိသားစုလဲ ကန္ေတာ့ျပီး ျပန္သြားၾကသည္။ ဆရာေတာ္လဲ အခန္းထဲေရာက္ျပီး သကၤန္းမ်ားလဲအျပီးအမွာ အနားယူရင္ စကားေျပာျဖစ္သည္။ ဟုိတယ္စရိတ္၊ ကားခစသည္မ်ားအတြက္ ျပင္ဆင္ရင္း ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြတုိ႔လွဴလုိက္ေသာ အလွဴကိုလဲ ေရတြက္ခုိင္းျပီး သူ၏ ခရီးစရိတ္အျဖစ္သုံးရန္ ေျပာသည္။ ဒီဒကာေတြ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပေသာအခါ ‘‘ေအးကြ-ေဟး-မင္းတုိ႔တေတြ ဒီလုိမိသားစုမ်ိဳးကုိ ခ်စ္ေအာင္ ေနတတ္ရတယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မုန္းေအာင္ မေနနဲ႔၊ ငါ့မွ်က္နာလဲ အရွက္ရေအာင္ မလုပ္ၾကနဲ႕’’ ဟု ေျပာကာ မင္းတုိ႔ေကာ-အရွက္ရေအာင္ လုပ္သလားဟု ေမးသည္၊ မလုပ္ပါဘုရားဟူ၍ပင္ ေလွ်ာက္လုိက္သည္။

(ရတနာဂီရိ သီေပါမင္းစံအိမ္ႏွင့္ ဆရာတပည့္မ်ား အမွတ္တရ)

ရတနာဂီရိသုိ႔

၃၀-၃-၂၀၁၂ ရက္ေန႕က ဆရာေတာ္ၾကီး ေခါင္းေဆာင္၍ ကားေလး ၂ စီး ၄၅ ေယာက္ဆန္႔ ကားၾကီးတစ္စီးျဖင့္ သီေပါမင္း စံအိမ္ရွိရာ ရတနာဂိရိသုိ႔ သြားခဲ့ၾကသည္၊ ရတနာဂိရိသည္ အလြန္ေ၀းေသာ ခရီးျဖစ္သည့္အျပင္ အေကြ႕အေကာက္မ်ားေသာ ေတာင္တက္လမ္းျဖစ္သည္။ ထုိ တစ္ညအိပ္သြားရမည့္ခရီးကို ေန႕ခ်င္းျပန္သြားရသျဖင့္ အလြန္ပင္ပန္းသည္။ ရတနာဂိရိပတ္သက္ျပီး စာေရးသူ ပထမအၾကိမ္ ဒကာၾကီးဦးေက်ာ္ေဆြ စပြန္ဆာျဖင့္ ေရာက္ခဲ့တုန္းက မွတ္တမ္းပုိ႔စ္တစ္ခု ေရးျပီး တင္ခဲ့ဖူးသည္။ အျပည့္စုံ ထုိေနရာတြင္ဖတ္ႏုိင္ပါသည္။ စာေရသူတုိ႔ အဖြဲ႔ ဟုိတယ္မွာ မနက္ ၇ နာရီေက်ာ္မွ ထြက္ခဲ့သည္၊ ေန႕လည္စာအတြက္ ဟုိတယ္မွ ထုတ္ေပးလုိက္ေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားျဖင့္ ကားေပၚမွာပဲ ေန႔လည္စာကို ျဖစ္သလုိ ျပီးလုိက္ရသည္။ စားစရာ ဇြန္းမ်ား ပါမသြား၊ လက္ျဖင့္ မစားတတ္သူအတြက္ အခက္ေတြ႕ေနသည္၊ ဦးဇင္းတစ္ပါးက ဇြန္းအတြက္ ထမင္း ဟင္းဗူးအခြန္ကုိ ခါးက ခ်ိဳးလုိက္ျပီး ထုိဟင္းဗူးဖုံးကိုပဲ ဇြန္းအျဖစ္ အသုံးျပဳလုိက္ရသည္၊ ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္စရာလဲေကာင္း ရီစရာလဲ ျဖစ္သည္။ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြ+ဒကာမေဒၚသန္းသန္းေဌးတုိ႔ မိသားစု လွဴလုိက္ေသာ အသီးအႏွံမ်ား၊ အေဖ်ာ္ရည္ဗူးမ်ားႏွင့္ တာ၀ါမ်ားက ဒီေနရာမွာ အေတာ္ အသုံးတည့္သြားသည္။ ထုိ႔အတြက္ ထုိမိသားစုကို အထူးေက်းဇူးတင္မိသည္။
လမ္းခရီးက အေကြ႕အေကာက္မ်ားလြန္းသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပင္ပန္းၾကသည္၊ တခ်ိဳ႕ဆုိ အန္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကလဲ ဘယ္သူက ဘာလုိ႕ သီေပါမင္းကို ဒီေလာက္ေ၀းတဲ့ ေနရာကို ေခၚသြားရတာလဲဟု စိတ္မသက္မသာနဲ႕ ေျပာသည္၊ ဒကာမတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဆရာေတာ္က ဒုိ႔ကို ဘာလုိ႔ ဒီေလာက္အေ၀းၾကီးကို ေခၚလာရလဲ မသိဘူးေနာ္ဟု ေျပာျပန္သည္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ သီေပါစံအိမ္ကုိေရာက္သည္။ စံအိမ္ေရာက္ေတာ့ ဓာတ္ပုံေတြရုိက္ၾက၊ ဆရာေတာ္ၾကီးက သီေပါမင္းအေၾကာင္းေျပာကာ ပန္းသမွ် ႏြမ္းသမွ်ေတြလဲ ေပ်ာက္သြားသည္၊ ရာသီဥတုေၾကာင့္ အပူေတြလဲ ျငိမ္း။ ဆရာေတာ္ၾကီးက ပရိသတ္ကို ‘‘ အားလုံး ဒီေလာက္ေ၀းတဲ့ ခရီးကို လုိက္လာလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ပင္ပန္းျပီး အန္ၾကတဲ့ သူေတြကိုလဲ ဘုန္းၾကီး ေတာင္းပန္ပါသည္၊ ထုိအန္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ကိေလသာေတြကို အန္ခ်ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာ ျဖစ္သည္’’ဟု မိန္႔သည္။ ဒီေနရာမွာ အဂၤလိပ္အစုိးရက သီေပါမင္းက အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားသည္၊ အိႏၵိယဘုရင္ကုိေတာ့ ရန္ကုန္မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ထားသည္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အမိန္႔ရွိသည္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္နဲ႕ ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္လြတ္စရာ မေကာင္း၊ တရားသေဘာနဲ႕ ၾကည့္ရင္ေတာ့ သံေ၀ဂ ရဖြယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းပါ အမိန္႔ရွိသည္။ သီေပါမင္းနဲ႕ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြကို သီတဂူ၏ ျပဳခဲ့သမွ်ေသာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ အစုစုတုိ႔ကို အမွ်ေ၀ေသာ အခါ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးခံစားရသည္။ ပင္ပန္းသမွ်ေတြလဲ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ဓမၼေရေအးျဖင့္ ေျပေပ်ာက္ကာ အျပန္ခရီးမွာေတာ့ လန္းလန္း၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျပန္ခဲ့ၾကသည္၊ ဘုံေဘျမိဳ႕ ဟုိတယ္သုိ႔ ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာ ၂-၃၀မွ ျပန္ေရာက္သည္။

(ဆရာၾကီးဦးဂုိအင္ကာ ရိပ္သာ ဓမၼဂီရိ အမွတ္တရ)

ဓမၼဂိရိ (အိဂတ္ပူ) ႏွင့္ ေအာ္ရမ္ဂဘက္ (အာဂ်င္တာ-အလုိရာလႈိဏ္ဂူ)

၃၁-၃-၂၀၁၂ ရက္ေန႔မွာေတာ့ မနက္ေစာေစာ ဟိုတယ္မွာပဲ နံနက္စာ စားျပီး အထုတ္အပုိးအားလုံး ကားေပၚတင္။ ဟုိတယ္ ၃-ညစာအတြက္ အျပီးသက္ ေငြးရွင္းရာ အိႏၵိယ ရူပီး ၁၃ သိန္းေက်ာ္သည္ (ယေန႔ေပါက္ေစ်း ေဒၚလာ-၁၀၀= ရူပီး ၅၀၀၀၊ ၅၀ ေစ်းႏႈန္းရွိ)။ လူမ်ားေတာ့ အိပ္ေတြ အထုပ္ေတြ ကားထဲထည့္တာနဲ႔ကို ၁ နာရီ အခ်ိန္ကုန္သြားသည္၊ ၈ နာရီေက်ာ္မွ ဟုိတယ္မွထြက္ႏုိင္သည္။ ဆရာၾကီးဦးဂုိအင္ကာၾကီး၏ ရိပ္သာသုိ႔ ေန႔လည္စာအခ်ိန္ေရာက္သည္၊ ကုလားဟင္း ကုလားထမင္းနဲ႔ပဲ ေန႔စာ ျပီးလုိက္ရသည္။ ရိပ္သာၾကီးမွ ဆရာမ်ား၊ မန္ေနဂ်ာမ်ားက လုိက္လံ ရွင္းျပသည္။
ဆရာေတာ္ၾကီးက ပါလာသည့္ဧည့္သည္မ်ားကို မိတ္ဆက္ေပးရာ၀ယ္ စာေရးသူအတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ေစသည္၊ အတုယူစရာလဲျဖစ္သည္။ ေရာက္တဲ့ေနရာ ေတြ႕တဲ့လူနဲ႔ အစဥ္တည့္ေအာင္ ေျပာတတ္သည္မွာလဲ အံၾသစရာပင္။ မ်က္စိပါရဂူၾကီး ေဒါက္တာျမေအာင္နဲ႔ ကမၼ႒ာန္းဆရာ (meditation master) မိတ္ဆက္ေပးရာ၀ယ္ ‘‘ဒီဒကာၾကိးက physical-eye ကိုပဲ ၾကည့္ႏုိင္သည့္၊ စမ္းသပ္ႏုိင္သည့္ ကုသႏုိင္သည့္ မ်က္စိဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္သည္၊ ဘုန္းၾကီးတုိ႔ ဆရာၾကီးတုိ႔က mental-eye ကို စမ္းသပ္ႏုိင္ ၾကည့္ႏုိင္ ကုသႏုိင္တဲ့ ဥာဏ္မ်က္ဆရာ၀န္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။’’ဟု မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္ၾကီး၏ အေဆာက္အဦးအၾကီးမ်ားကို ဖန္တီးေသာ ဗိသုကာဆရာၾကီး Engineer ဦးေစာေထြးေဇာ္နဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးရာ၀ယ္ ‘‘ဒီဒကာၾကီးကေတာ့ physical house ေတြကိုပဲ construction တည္ေဆာက္ႏုိင္တဲ့ Engineer ျဖစ္တယ္၊ ဘုန္းၾကီးတုိ႔ ဆရာၾကီးတုိ႔ကေတာ့ mental-house သုိ႔မဟုတ္ Wisdom House ကုိ တည္ေဆာက္ေပးေနတဲ့ Engineer ျဖစ္တယ္’’လုိ႔ ေျပာခဲ့သည္။
ရိပ္သာအတြင္း ၂ နာရီနီးပါးေလာက္ ေနျပီး ေအာရမ္ဂဘက္ျမိဳ႕ရွိ အာဂ်င္တာ အလုိရာ လိႈဏ္မ်ားေလ့လာဖုိ႔ရန္ ထုိျမိဳျပင္ရွိ The Meawindows Hotel တြင္ ည ၇ နာရီေလာက္ ေရာက္သည္။ ဟုိတယ္သည္ ဘန္ဂလုိမ်ားျဖစ္သည္။ ဟုိတယ္မွာ ေနရာအသီးသီးယူျပီး ညစာ စား၊ အားလုံး ဆရာေတာ္ၾကီးထံ ၾသ၀ါဒခံယူၾကသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေရာက္တဲ့ေနရာတုိင္းမွာ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေရးတတ္ၾကဖုိ႔ႏွင့္ အေသအခ်ာေလ့လာဖုိ႔မိန္႕သည္၊ ေရာက္တဲ့ေနရာတုိင္းမွာလဲ ဆရာေတာ္ၾကီးက ထုိထုိေနရာမ်ား၏ သမုိင္း၊ အႏုပညာ၊ စာေပအေၾကာင္းမ်ားကို ရွင္းျပသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႔အတူလုိက္ရသည့္ အက်ိဳးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။

(သိပ္လွပ ခန္ညားတဲ့ အလုိရာ ဗုဒၶဘာသာ သံုးထပ္လႈိဏ္ဂူၾကီး)

အာဂ်င္တာႏွင္အလုိရာ လႈိဏ္ဂူမ်ား

၁-၄-၂၀၁၂ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ ပန္းခ်ီပန္းပု ဗိသုကာ အႏုပညာလက္ရာေျမာက္သည့္ ေရွးေဟာင္းဗုဒၶဘာသာ လႈိဏ္ဂူမ်ားကို သြားေရာက္ေလ့လာၾကသည္။ ထုိဂူမ်ားအေၾကာင္းကို စာေရးသူ၏ ဆုိက္ထဲမွာပဲ ဒုတိေျမာက္ခရီးစဥ္တြင္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းပုိ႔စ္အျဖစ္ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္သည္။ စိတ္၀င္းစားလုိသူမ်ား ေလ့လာႏုိင္သည္။ ထိုလႈိဏ္ဂူမ်ားေရာက္ေတာ့ လုိက္ပါလာသည့္ ပရိသတ္လဲ အံ့ၾကဘနန္းျဖစ္ရသည္။ ဤေနရာမ်ိဳးက ေရာက္ဖုိ႔မလြယ္၊ ျမန္မာျပည္သားမ်ား အမ်ားစုက ဗုဒၶဂယာ သံေ၀ဇနိယ ၄ ဌာနေလာက္သာ ေရာက္ၾကသည္၊ ဤမွ်ေလာက္ အႏုပညာလက္ရာေျမာက္သည့္ေနရာမ်ိဳးကုိကား မေရာက္ၾကေပ။ အာဂ်င္တာလႈိဏ္ဂူမွာပဲ ေန႔လည္စာကို ဘူေဘးစနစ္မွာထားျပီး စားခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အလုိရာလႈိဏ္ဂူဘက္သုိ႔ဆက္လက္ ေလ့လာၾကသည္၊ ထုိေန႔သည္ ဧျပီလ (၁) ရက္ေန႔ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္သားတုိင္း ရင္ခုန္ၾကသည့္ေန႔ျဖစ္သည္။ အလုိရာလႈိဏ္ဂူေရာက္ေတာ့ ဒကာမတစ္ေယာက္က ျမန္မာျပည္ဖုန္းဆက္ေနသည္၊ ေရြးေကာက္ပြဲအေျခအေနကို ေမးေနသည္၊ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အႏုိင္ရယူႏုိင္ေၾကာင္း ၾကားၾကေတာ့ ပါလာတဲ့ပရိသတ္ေတြအားလုံး ျမဴးေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေရွ႕ကေန (၇)ေန႔ဘုရားရွိခုိးကို တုိင္ေပးသည္၊ အားလုံးက ညီညာစြာလုိက္ဆုိၾကျပီး အမွ်ေ၀ျပီး ဓာတ္ပုံမ်ား ရုိက္ၾကသည္၊ စုေပါင္းဓာတ္ပုံမ်ားလဲ ရုိက္ၾကသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႔အတူ မုံရြာအဖြဲ႕၊ မႏၱေလးအဖြဲ႔၊ ေလာက္ကုိင္အဖြဲ႔၊ ရန္ကုန္အဖြဲ႔စသည္ျဖင့္ တဖြဲ႔ခ်င္းေခၚျပီး ရုိက္ေစသည္။ အားလုံးေလ့လာျပီးေတာ့ ညေန ၅ နာရီထုိးေနျပီ၊ ဟုိတယ္ျပန္ျပီး အနားယူရန္ မိန္႔သျဖင့္ ဟုိတယ္သုိ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ ဟုိတယ္ေရာက္ ေရမုိးခ်ိဳး အနားယူၾကသည္။ ေနာက္ေန႔မနက္ ေအာရမ္ဂဘက္ေလဆိပ္မွ ဘုံေဘ၊ ေဒလီ သုိ႔ သြားရန္ အထုတ္အပုိးမ်ား ညကတည္းက တခါတည္း အျပီးအစီးျပင္ဆင္ျပီး ကားေပၚတင္ထားၾကရသည္။ မနက္ ၅ နာရီ ခြဲ မနက္စာ ဟုိတယ္မွာပဲ စားျပီး ၆ နာရီ ေလဆိပ္သုိ႔ဆင္းၾကမည္။

(အလုိရာလႈိဏ္ဂူၾကီးမ်ားႏွင့္ ဆရာတပည့္ အမွတ္တရ)
စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႔ ဘုံေဘသုိ႔ျပန္

၁-၄-၂၀၁၂ စာေရးသူႏွင့္သူငယ္ခ်င္း ၂ ပါးသည္ ဟုိတယ္မွ ဘုံေဘဘက္သုိ႔သြားသည္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးတုိ႔အဖြဲ႔က ေလဆိပ္သုိ႔သြားၾကသည္။ အျပန္ခရီးတြင္ နာဆစ္ခ္ျမိဳ႕ထဲအေရာက္ စာေရးသူစီးေသာ ကားသမားက ခ်ိန္ထားသည့္ကိစၥရွိသျဖင့္အခ်ိန္မီွေမာင္းဟန္တူသည္၊ အလွ်င္လုိေနသည္၊ တျခားကားေသးေသးေလးတစ္စီးကို ပြတ္ဆြဲမိသြားသည္၊ တခါတည္း ဘာမွ်မေျပာဘဲ အတင္းေမာင္းျပီး ထြက္ေျပးလာသည္။ ကီလုိမီတာ ၁၄၀-၁၆၀ ႏႈန္းထားအထိေမာင္းေနသျဖင့္ စာေရးသူတုိ႔လည္း လန္႔သြားသည္၊ ေနာက္က လုိက္လာသည့္ကားကုိ တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ေမာင္းသည္၊ ျမိဳ႕၀င္ ဂိတ္ေၾကး ပုိက္ဆံထုတ္ေပးေတာ့ လက္ေတြ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္ေနသည္။ စကားေတြလဲ တုန္ေနသည္။ စာေရးသူတုိ႔လဲ ထိတ္လန္႕သျဖင့္ ခါးပတ္ၾကိဳးဆြဲပတ္လုိက္ရသည္။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ အေအးဆုိင္၀င္ခ်င္တယ္ ေျပာျပီး ကားသမား ရပ္ခုိင္းရသည္၊ ေျဖးေျဖးေမာင္းပါ၊ အလွ်င္မလုိပါနဲ႕ ဟုေတာင္းပန္ေျပာလုိက္ရသည္။ အေအးဆုိင္နားလုိက္တာ မွန္သြားသည္၊ သူ႔ေနာက္လုိက္လာတဲ့ ကားလဲ မ်က္ေျခပ်က္သြားပုံရသည္၊ သူလဲ စိတ္ျငိမ္သြားပုံရသည္။ ႏုိ႕မုိ႕ဆုိ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ လုိက္လာရသည္။ ဘုံေဘျမိဳ႕လည္း အေစာၾကီးေရာက္သည္။ ဒကာဦးခင္၀င္းက သူ႔အိမ္ကို ေမာင္းခဲ့ဖုိ႔၊ အိမ္မွာ မုန္႔ဟင္းခါးဆြမ္းကပ္သည္၊ ဦးခင္၀င္းတုိ႔ မိသားစုသည္ ျမန္မာျပည္မွာ ဖြားသည့္ အိႏၵိယႏြယ္ဖြားျဖစ္သည္၊ ဘုံေဘမွာ ျမန္မာစကားေျပာသည့္ တခုတည္းေသာ မိသားစုျဖစ္သည္။ အလြန္သဒၶါတရားေကာင္းသည့္ မိသားစုျဖစ္သည္။ အဲဒီကေနမွ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္ျပန္ရန္ ေလဆိပ္လုိက္ပုိ႔၊ အေဆာင္ကို ည ၁၀ နာရီမွ ျပန္ေရာက္သည္။ အိပ္ေရးေတြလဲပ်က္၊ ခရီးကလဲပန္း၊ ေနကလဲ ပူသျဖင့္၊ လူလဲေၾကေနျပီ။

နိဂုံး

စာေရးသူသည္ အိဂတ္ပူရ (ဓမၼဂိရိရိပ္သာ) ၃ ေခါက္၊ အာဂ်င္တာ-အလုိရာလႈိဏ္ဂူ (ေအာရမ္ဂဘက္) ၃ ေခါက္ႏွင့္ ရတနာဂိရိ ၂ ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။ ဤကား စာေရးသူလုိက္ပါသြားေသာ ၂၈-၂၉-၃၀-၃၁-၃။ ႏွင့္ ၁-၂,၄-၂၀၁၂ (၆) ရက္တုိင္တုိင္ လုိက္ပါသြားေသာ ခရီးသြားမွတ္တမ္းအက်ဥ္းျဖစ္သည္။

ရြင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၆-၄-၂၀၁၂

Read more »

ဒီမုိကေရစီႏွင့္ တုိးတက္လာေသာ ပညာေရး

ဒီမုိကေရစီႏွင့္ တုိးတက္လာေသာ ပညာေရး (၁)

စာမိတ္ဆက္

ဒီကေန႔ အေမရိကမွာ ေနတဲ့ ျမန္မာဆရာ၀န္တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူက ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အလြန္စိတ္၀င္စားသူ ယုံၾကည္သူ၊ ဘာသာေရးစိတ္ ျပင္းထန္သူ ျဖစ္သည္။ သူက စာေရးသူအား ေဖ့ဘုတ္မွ မိတ္ဆက္လာပါသည္၊ စာေရးသူအား ေမးခြန္းမ်ား ေမးခြင့္ျပဳရန္ ခြင့္ေတာင္းသည္၊ စာေရးသူ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ဘုံေဘျမိဳ႕မွာ Ph.D အတြက္ စာတမ္းေရးေနရာ၀ယ္ ၀တၳဳေငြ လွဴခ်င္ပါသည္ ဟုလဲ ေလွ်ာက္သည္။ စာေရးသူလဲ ‘‘ဒကာေရ-ဘုန္းဘုန္း ျပည့္စုံပါတယ္၊ ဒကာတုိ႔ မိသားစုပဲ အဲဒီမွာ ျပည့္စုံေအာင္ ေနၾကပါ၊ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါသည္’’ဟူ၍သာ ေျပာျပလုိက္ပါသည္။ ဒီလုိနဲ႔ အေမရိကေရာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားအတြက္ စုိးရိမ္ေၾကာင္းေျပာပါသည္။ ထုိအေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ယေန႔ေခတ္ျဖစ္သင့္ေသာ ပညာေရးအေၾကာင္းကို တေစ့တေစာင္း ေပါင္းစပ္ျပီး ‘‘ဒီမုိကေရစီႏွင့္ တုိးတက္လာေသာ ပညာေရး ’’ဟု အမည္ေပးျပီး ပုိ႔စ္တစ္ခု ေရးလုိက္ရပါသည္။

ဒီမုိကေရစီႏွင့္ ဘာသာေရး

စာေရးသူကေမးတယ္ ဒကာတုိ႔ မိသားစုက ျမန္မာျပည္ကို မျပန္ေတာ့ဘူးလား၊ ျပန္မွာေပါ့ဘုရားတဲ့ ဒါေပမဲ့ အေမရိကမွာ အႏွစ္ ၂၀ ေတာင္ ေနရဦးမယ္တဲ့။ ေမြးလာတဲ့ သားသမီးေတြက အဲဒီအခ်ိန္ဆုိ ဘြဲ႔ေတြေတာင္ ရေနျပီဆုိေတာ့ မူလတန္းကေန အဲဒီမွာ ေက်ာင္းစတက္ရမည့္သူေတြ အတြက္ တျခားဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ အခက္ေတြ႕ရသည္။

အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသည္ ဒီမုိကေရစီ အၾကီးမားဆုံး ႏုိင္ငံလုိ႔ ေျပာမယ္ဆုိရသည္။ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ရွိတယ္ဆုိေပမဲ့ အတုိင္းအတာ တစ္ခုထိသာ ျဖစ္သည္။ စာေရးသူလဲ အေမရိကကုိ မေရာက္ဖူး၍ မသိေပမဲ့ ထုိဒကာေလး ေျပာျပလို႔ သိရသျဖင့္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ပါ စဥ္းစားမိသည္။ ဒီမုိကေရစီဘက္သုိ႔ ခ်ီတက္ေနေသာ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ စံနမူထားစရာ တစ္ခုအျဖစ္ ေတြးမိသည္။

အေမရိကန္ႏုိင္ငံရွိ ေကာလိပ္ကစလုိ႔ တကၠသိုလ္ေတြမွာ တျခားႏုိင္ငံေတြကလုိ ဘာသာရပ္အလုိက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သင္ယူရေပမဲ့ ေကာလိပ္ေအာက္က အတန္းေတြကိုေတာ့ သူတုိ႔ႏုိင္ငံက ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာေရးအေျခခံေတြကို မျဖစ္မေန သင္ယူရပါတယ္။ မူလတန္းကထဲက သင္ရုိးညႊန္းတမ္းေတြမွာ ဘာသာေရးစာေပေတြ ထည့္ထားသည္။ မသင္မေနရ ျဖစ္သည္။ မနက္တုိင္း ဘုရားေက်ာင္းမွာ ၀တ္ျပဳၾကရသည္။

အမွတ္ေပးတဲ့ ေနရာမွာလဲ သူတုိ႔ဘုရားေက်ာင္းကို အကူေပးရင္၊ ၀တ္ျပဳတာကို အကူေပးရင္၊ သူတို႔ဘာသာေရး ဘုန္းၾကီးေတြကို အကူအညီေပးရင္ အမွတ္ေတြ အမ်ားဆုံးေပ:သည္။ ေက်ာင္းစာအျပင္ တျခား အျပင္ ဘာသာေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ အတြက္ပါ အမွတ္ေပးေနသည္။ အဲဒီနည္းအားျဖင့္ ငယ္ငယ္ကထဲက သူတုိ႔ဘာသာကို သံမႈိႏွင့္ရုိက္ထားသလုိ စြဲသြားေအာင္ ဖန္တီးသည္။ ဘာသာေရးသံမႈိရုိက္ေပးေနသည္မွာ ဒီမုိကေရစီ ႏိုင္ငံၾကီးျဖစ္သည္။

ေကာလိပ္ေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္ရင္ တျခားဘာသာ၀င္ေတြဆုိ ေက်ာင္းေကာင္းမရ။ သူက ဆက္ေျပာတယ္ ‘‘ပိုုဆိုုးတာက စေကာ္လာရွ္ပဲ၊ တပည့္ေတာ္ ကိုုယ္တိုုင္ တစ္ခါၾကံဳဖူးတယ္။ ဘြဲ႕လြန္တက္ခ်င္လိုု႔ စေကာ္လာရွ္၀င္ဖိုု႔ လုုပ္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္ယွဥ္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ကိုုေမးတယ္။ ဘာ ဘာသာကိုုးကြယ္လဲတဲ့။ တပည့္ေတာ္က ဗုဒၶဘာသာလုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္၊ သူက ဆက္ေမးတယ္၊ ခ်က္ (Church) ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘာေတြ လုပ္ဖူးလဲ၊ ဘာမွ မလုပ္ဖူးဘူး ေျပာလုိက္ေတာ့ ျပဳတ္တာပဲ။ ဒီႏုုိင္ငံမွာေပးေနတဲ့ အေကာင္းစား စေကာ္လရွ္ မွန္သမွ် ဘာသာေရးနဲ႔ တစ္နည္းမဟုုတ္ တစ္နည္း ပတ္သက္ၾကတာခ်ည္းပဲ ဘုရား’’ ဟု ပင္ျဖစ္သည္။

ဒီလုိဆုိေတာ့ ငယ္ငယ္ကထဲက ဘာသာေရး အသိေတြကို စာသင္ေက်ာင္းကေပးတဲ့ နည္းစနစ္ပဲ။ ဒီမုိကေရစီၾကီးျဖစ္ေသာ ႏုိင္ငံသည္ပင္ ဤကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံ၏ပညာေရးကို ဘာသာေရးအသိျဖင့္ အစျပဳထားသည္။
ေနာက္တစ္ခု ထုိဒကာေလးက ေျပာေသးတယ္၊ ‘‘တပည့္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ သမီးေလးဟာ ဗုုဒၶဘာသာၿဖစ္တာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာ ဘာသာေရးသင္ခန္းစာေၿဖရင္ အၿမဲက်တယ္။ သူမ ကိုု္ယ္တိုုင္စိတ္မ၀င္စားတာဆိုုေတာ့ ခုုဆိုုရင္ သူမကိုု တၿခားဘာသာမွာ ထူးခၽြန္ေပမယ့္ ဘာသာေရးမွာ အားနည္းတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာအေတာ္ဆံုုးဆိုုတဲ့ ဆုုတံဆိပ္မရဘူး ၿဖစ္ေနတယ္ဘုုရား’’တဲ့။ ကမၻာ့အင္အားၾကီးႏုိင္ငံမွာ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ စနစ္ေတြက ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံမ်ားတြင္ သာသနာျပဳလုိသည့္ အရာရွိအရာထမ္းမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ သတိထားစရာ အခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာေကာ ဘယ္လုိ လုပ္သင့္သလဲ ဆုိတာ စဥ္းစားျပီး လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ ေသြးမေအးသင့္ေတာ့ဘူးဆုိတာကို မီးေမွာင္းထုိးျပသြားသည္။

အေျခခံေကာင္းေသာ ပညာေရး

ေကာင္းတာေလးေတြကို ယူ၊ မေကာင္းတာေလးေတြကို ေဘးဖယ္ထားျပီး အတုယူသင့္တာေတြကို အတုယူသင့္သည္။ စာေရးသူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ကိုယ့္ဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး မိရုိးဖလာ အဆင့္ေလာက္သာ ရွိသည္၊ ကုိယ့္ဘာသာ မိဘ ဘုိးဘြားအစဥ္အလာအရ ကုိးကြယ္သူမ်ားသျဖင့္ ဘာသာတရားရဲ့ သမုိင္းႏွင့္ အႏွစ္သာရကို သိသင့္သေလာက္ မသိက်ဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိသုိ႔ ဘာသာတရားအသိနဲေသာေၾကာင့္ ဘာသာျခားတုိ႔၏ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္၊ ပုံစံက်က် စြဲေဆာင္မႈေအာက္မွာ ေမွ်ာပါသြားတတ္သည္၊ ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္းကို ဂဃနန မသိရင္ေတာင္ အေျခခံသေဘာေလာက္ သိေနတယ္ဆုိရင္ပဲ အားျပိဳင္ ေျပာႏုိင္ဆုိႏုိင္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာေရးစနစ္ကို အျခခံတန္းကေန ေကာလိပ္အတန္းမ၀င္မီ ဥပစာတန္းမ်ားအားလုံးတုိ႔၌ မိမိတုိ႔ႏိုင္ငံ၏ ၉၀ ရာခုိင္နွဳန္းေသာ ျပည္သူတုိ႔ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာေရးအသိ စာေပမ်ားကို အဆင့္အလုိက္ ျပဌာန္းသင့္သည္။ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ရွိတယ္ဆုိေပမဲ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈသည္ ဗုဒၶဘာသာေအာက္မွာ ရွိေနသျဖင့္ ထုိဗုဒၶဘာသာစာေပမ်ားကို မျဖစ္မေန ျပဌာန္းသင့္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ငယ္ငယ္ကထဲက ဘာသာေရးအသိ၊ ယဥ္ေက်းမႈအသိေတြ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ့ ဦးေႏွာက္ထဲ ထည့္ေပးျခင္းျဖင့္ အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႕အမွ် လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚႏုိင္ျပီး မိမိရဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ခုိင္ခုိင္မာမာ ရဲရဲ၀့ံ၀ံ့ ေျပာရဲဆုိရဲ ေဆြးေႏြးရဲႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ႏွင့္ သတၱိမ်ားကုိ ငယ္စဥ္ဘ၀ကထဲက သူတုိ႔ႏွလုံးသားထဲကို ထည့္ေပးႏုိင္ျခင္းသည္ အစုိးရ အေျခခံတန္းမ်ား၌ ဘာသာေရးအသိႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအသိေပး စာေပမ်ားကို ထည့္သြင္း ျပဌာန္းေပးျခင္းပဲ ျဖစ္ပါသည္၊ အေျခခံေကာင္းေသာ ပညာေရးတစ္ခု ျဖစ္သည္။

ဆန္းေဒးစကူးလ္ (Sunday School)

သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၏ ပညာေရးစနစ္သည္ စာေရးသူတုိ႔အတြက္ စံနမူနာေကာင္း တစ္ခုျဖစ္သည္။ ‘‘ယင္းဆန္းေဒးစကူးလ္ကုိ ၁၈၆၃-ခုႏွစ္၌ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသား ဟင္နရီေအာဂတ္ဆုိသူက စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ရကား ယခုဆုိလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၆-ႏွစ္ ရွိသြားေပၿပီ။ ယေန႔တုိင္းျပည္၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကသည့္ သမၼတ၊ ၀န္ႀကီး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မ်ားသည္ပင္ ယင္းဆန္းေဒးစကူးလ္ေက်ာင္းဆင္းမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။’’ ဟု သီတဂူအရွင္ေဒ၀ိႏၵာဘိ၀ံသ၏ ေဆာင္းပါးမွ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
တနဂၤေႏြေန႔တုိင္း ဗုဒၶစာေပ သမုိင္း ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို သင္ေပးေသာ ေက်ာင္းကို ဆန္းေဒးစကူးလ္ ဟုအမည္ေပးထားသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရက ပညာေရး အက္္ဥပေဒေအာက္မွာ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ေက်ာင္းျဖစ္သည္ အေလ်ာက္ ထုိေက်ာင္းထြက္မွ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကိုသာ ဦးစားေပး၍ ကုမၸဏီမ်ား အစုိးရရုံးဌာနမ်ားက အလုပ္ေပးၾကသည္။ ထုိေက်ာင္းက ေပးလုိက္ေသာ ေအာင္လက္မွတ္ (certificate)သည္ ရဲစခန္း ရပ္ကြက္ရုံးတုိ႔မွ ေထာက္ခံေပးေသာ အက်င့္စာရိတၱ ေကာင္းေၾကာင္း ျပစ္မႈကင္းရွင္းေၾကာင္း စာရြက္ထက္ ပုိျပီး ခုိင္မာသည္၊ ယုံၾကည္ရသည္။ ထုိေက်ာင္းထြက္မ်ားသည္၊ ယဥ္ေက်းသည္၊ သိမ္ေမြ႕သည္၊ ကုိယ္အမူရာ ႏႈတ္အမူရာမ်ား မၾကမ္းတမ္းၾကဘဲ ဘာသာတရားကို ေလးနက္စြာ ကုိင္းရႈိင္းၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ဤနည္းသည္လည္း စာေရးသူတုိ႔ ႏုိင္ငံတြင္ အသုံးခ်သင့္ေသာ စနစ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ အစုိးရအတန္းမ်ားတြင္ ဗုဒၶစာေပႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သမုိင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား၊ အသိပညာမ်ားကို ျပဌာန္းသင့္သည္၊ ဒါမွ မဟုတ္ သီးသန္႔ ဆန္းေဒးစကူးလ္ေက်ာင္းမ်ား ႏုိင္ငံအတြင္း ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ အစိုးရ၏အကူအညီျဖင့္ ဖြင့္လွစ္ကာ အစုိးရရုံးႏွင့္ ကုမၸဏီမ်ားက အားေပးသင့္သည္။ အားေပးသင့္သည္ ဆုိသည္မွာ ထုိေက်ာင္းထြက္မ်ားကိုသာ ဦးစားေပးစနစ္ျဖင့္ အလုပ္၊ ေနရာ၊ ရာထူးမ်ား ေပးသင့္သည္ဟုပင္ ျဖစ္သည္။
ဤသုိ႔အားျဖင့္ ပညာေရးကို ဘာသာေရးစာေပမ်ားျဖင့္ ထည့္သြင္းျပဌာန္းျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ လူငယ္မ်ား ဘာသာေရးအသိသည္ မိရိုးဖလာ ဘာသာေရးမဟုတ္ဘဲ ထုိဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေတြးတတ္ ေခၚတတ္ စဥ္းစားတတ္ေသာ ဘာသာတရား ယုံၾကည္မႈရွိေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးလုိက္သျဖင့္ ေယာင္၀ါး၀ါး အသိ ယုံၾကည္မႈမျဖစ္ေတာ့ေပ။ သူ၏အသိသည္ ဘယ္ဘာသာမဆုိ ေလ့လာသင္ယူႏုိင္သည္၊ ဘယ္သူဘယ္၀ါ ဘယ္ဘာသာကမွ ေသြးေဆာင္၍မရ၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္ေသာ အသိျဖင့္ ယုံၾကည္ ထားေသာ ဘာသာတရားကို ဘယ္ေတာ့မွ စြန္႔လိမ့္မည္မဟုတ္၊ ငယ္ငယ္ကထဲက ဤနည္းျဖင့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္ေသာ အသိဥာဏ္ကို သံမႈိရုိက္ေပးလုိက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာကေလးငယ္မ်ား

ဒကာေလးက ‘‘ငယ္တုုန္းကေတာ့ ပညာေရးအတြက္ သြားခ်င္တာ၊ ေရာက္ေတာ့မွ ရပ္ၿပစ္ရွစ္ပါးထဲက တစ္ပါးမွာ ေရာက္ေနသလိုုပဲဘုုရား။ သူမ်ားေတြေၿပာရင္ေတာ့ USA မွာေနတာ ကံေကာင္းလိုု႔တဲ့။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ကံဆိုုးတာပါဘုုရား’’ ဟု ေျပာရွာသည္။ ေလာကီစီးပြားေရးနဲ႔ ေတြးျပန္ေတာ့လဲ ရုပ္၀တၳဳေတြ ခ်မ္းသာတဲ့ ႏုိင္ငံဆုိေတာ့ သူ ကံေကာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့သူေတြအတြက္ ဟုတ္မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ သူရဲ့မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြကို သူ႔ရဲ့ ဘာသာတရားႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈကို လက္ဆင့္ကမ္းဖို႔ အခက္ေတြ႔ရျပန္သည္။ သူကေျပာတယ္ ‘‘ေမြးလာမယ့္ သားသမီးေတြက ဘာပဲေၿပာေၿပာ ၿမန္မာႏိုုင္ငံထက္စာရင္ ဘာသာေရးအရ အဆံုုးအမနဲေတာ့မွာကိုု ေတြးမိရင္ စိတ္မခ်မ္းသာပါဘူးဘုုရား။ တပည့္ေတာ္ ေနာင္တအရဆံုုးၿဖစ္မွာက တပည့္ေတာ္တုိ႔ ကိုုးကြယ္ယံုုၾကည္တ့ဲ ရတနာသံုုးပါးကိုု တပည့္ေတာ္ သားသမီးေတြကိုု အေမြမေပးႏိုုင္မွာကိုုပဲဘုုရား’’ဟု ေျပာသည္။ ဟုတ္တယ္၊ အဲဒါ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ဒကာေလးရဲ့စကားက ျပည္ပသာသနာျပဳဆဲ ျပဳလတံ့ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအာ ကိုယ့္ဗုဒၶဘာသာ မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြအတြက္ ဘာလုပ္ေပးသင့္လဲဆုိတာကို ေျပာျပေနပါသည္။

ကေလးငယ္မ်ားဖြံ႕ျဖိဳးေရး (Childhood Development)

အေမရိကရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ကေလးေတြႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ဒကာေလးက ‘‘တပည့္ေတာ္ကိုုယ္တိုုင္မွာ ကေလးေတြမရွိေသးေပမယ့္လိုု႔၊ တပည့္ေတာ္ ဒီမွာ ယဥ္ေက်းလိမၼာ သင္တန္းလိုုမ်ိဳးလုုပ္ႏုိင္င္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္အၿမင္ကိုု တင္ၿပပါရေစဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္တုုိ႔ဘာသာေရးမွာ Childhood Development ကိုု ကြ်မ္းတဲ့သူေတြ နည္းတယ္ဘုုရား။ ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္တိုု႔ ဘာသာေရးကိုုယ္တုုိင္က ေလးနက္ေနေတာ့ ကေလးေတြကိုုယ္တိုုင္ နားမလည္ေလာက္ဘူး၊ ကေလးေတြကိုု အၿမင့္ၾကီးေတြ ေၿပာေနရင္ သူတိုု႔ေတြ လန္႔ထြက္ကုုန္တယ္။ တၿခားဘာသာေတြမွာက်ေတာ့ သူတိုု႔ဘုုရားကိုု ကေလးေတြကိုုသင္ရင္ သူတိုု႔လက္ခံႏုုိင္ေလာက္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေလာက္နဲ႔ ယွဥ္ေၿပာတာေတြ႕ရတယ္။’’ ဟု သူ၏ အျမင္ကို ေျပာသည္။

အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္၊ စာေရးသူတုိ႔ဗုဒၶဘာသာရဲ့ ပန္းတုိင္က ခႏၶာဇာတ္သိမ္း ေအးျငိမ္းရာ နိဗၺာန္ျဖစ္သည္၊ ထုိနိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ဖုိ႔ရန္ မဂ္အေၾကာင္း ဖုိလ္အေၾကာင္းႏွင့္ တန္ခုိးပါ၀ါလုိ႔ ေခၚတဲ့ စ်ာန္အေၾကာင္း၊ အဘိဥာဥ္အေၾကာင္းေတြသည္ အလြန္နက္နဲသည္၊ အလြန္သိမ္ေမြ႔သည္၊ သိႏုိင္ ျမင္ႏုိင္ဖုိ႔ ခက္ခဲသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကေလးေတြကို စိတ္၀င္စားေစႏုိင္တဲ့ ဘုရားမျဖစ္မီ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘုရားေလာင္းျဖစ္ေတာ္စဥ္မ်ားႏွင့္ ဘုရားရွင္၏သမုိင္း ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္မ်ားကို အတုယူမွတ္သားေလာက္ေအာင္ ေျပာျပသင့္သည္။ ထုိမွ တုိးတက္၍ မဂၤလသုတ္လာ မဂၤလာအေၾကာင္းေတြ၊ သိဂၤါလသုတ္လာ လူအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေလးစား လုိက္နာရမည့္ လူမႈေရးက်င့္၀တ္မ်ားကို နားလည္ေအာင္ ေျပာျပျခင္းျဖင့္ ကေလးေတြရဲ့ ကုိယ္အမူရာ (လႈပ္ရွားမႈ) ႏႈတ္အမူအရာ (အေျပာ) တုိ႔ နဳးည့ံသိမ္ေမြ႔လာႏုိင္သလုိ ရတနာ သုံးပါး မိဘ ဆရာတုိ႔၏ ေက်းဇူးတရားကို သိတတ္နားလည္သူမ်ား ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။

ေက်ာင္းတက္ရင္း တျခားဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႕ ယဥ္ပါး ရင္းႏွီးလာေသာ ကေလးမ်ားကို မိမိတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၏ ရုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား၊ ဘာသာေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဓာတ္ပုံ၊ ဗီဒီယုိမွတ္တမ္းမ်ား၊ အသံဖုိင္စေသာ အေထာက္ကူျပဳတုိ႔ျဖင့္ ရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္ေပးသင့္သည္။ ကေလးငယ္မ်ားသည္ သိခ်င္တာေတြ မ်ားသျဖင့္ ေမးျမန္းထူပါလိမ့္မည္၊ ထုိအခါ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပဖုိ႔လုိသည္။
သူကေျပာေသးတယ္ ‘‘ခက္တာက ကေလးဆိုုတာက တန္ခိုုးတိုု႔ ပါ၀ါတိုု႔ ဆုုေတာင္းရင္ ဘြားကနဲေပၚတာေလာက္ကိုုသာ စိတ္ပါၾကသည္’’ ျမတ္ဗုဒၶက သူ၏သာ၀ကေတြကို တန္ခုိးပါ၀ါမ်ား မျပရဟု အမိန္႔ထုတ္ထားသည္။ သုိ႔ေပမဲ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္ တန္ခုိးျပျပီး မာနတ္၊ အဂၤုလိမာလစသည္တုိ႔ေအာင္ေတာ္မူပုံေတြ၊ ဘုရားရွင္ အမိန္႔နဲ႔ အရွင္ေမာဂၢလာန္၏ တန္ခုိးျပ၍ နဂါးၾကီးကို ဆုံးမပုံေတြ စသည္ျဖင့္ မ်ားစြာရွိပါသည္။ လုိအပ္ပါက အသုံးခ်ႏုိင္ပါသည္။

ရဟန္းပညာေရး

ထုိသုိ႔ လူ၀တ္ေၾကာင္ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့ပညာေရးတြင္ ဗုဒၶစာေပမ်ား ထည့္သြင္း ျပဌာန္းထားသင့္သလုိ ဗုဒၶစာေပခ်ည္း သက္သက္ သင္ယူေနၾကရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ပညာေရးတြင္လည္း ေခတ္ပညာဟုဆုိသည္ အဂၤလိပ္စာ သခ်ၤာအတတ္ပညာမ်ား အေျခခံအတန္းကစျပီး ထည့္သြင္းဖုိ႔ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ ၄၀ ၀န္းက်င္ကထဲက ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ၾကီးက ပထမျပန္စာေမးပြဲ ျပဌာန္းစာမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္စာႏွင့္ သခ်ၤာထည့္သြင္းျပဌာန္းဖုိ႔ အဆုိတင္သြင္းခဲ့ဖူးသည္။ တိရစၦာန၀ိဇၨာဟု ဆုိကာ ပယ္ခ်ခံရဖူးသည္၊ တိရစၦာန၀ိဇၨာဆုိသည္မွာ သူတစ္ပါးကို ထိခုိက္ေစ၊ အက်ိဳးပ်က္ေစေသာ အတတ္ပညာျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာသည္ လူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္းနားလည္လြယ္ေအာင္ ဆက္စပ္ေပးေသာ မီဒီယာ ဘာသာစကားတစ္ခုျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာသည္ တိရစၦာန၀ိဇၨာဟုဆုိလွ်င္ ျမန္မာစာ ျမန္မာဘာသာ၊ ပါဠိဘာသာ ပါဠိစကား၊ တရုပ္ဘာသာ တရုပ္စကား စသည္တုိ႔သည္လည္း တိရစၦာန၀ိဇၨာျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။

တျခားေသာ ႏုိင္ငံမ်ားက ရဟန္းေတာ္မ်ားထက္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကား ပိဋကတ္အရာမွာ အဆမ်ားစြာ ကြ်မ္းက်င္ႏုိင္နင္းေပမဲ့ တျခားဘာသာေရးေတြေလာက္ ကမၻာကို မေဖါက္ႏုိင္ဘဲရွိေနသည္။ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္သည့္ သီရိလကၤာလကၤာႏုိင္ငံသည္ ရဟန္းေတာ္အေရအတြက္ အလြန္နဲသလုိ ပိဋက္တ္စာေပႏွံ႕စပ္မႈလဲ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားေလာက္ မရွိေပမဲ့ အဂၤလိပ္စာတတ္ကြ်မ္းမႈေၾကာင့္ သီရိလကၤာမွ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဗုဒၶစာေပဆုိင္ရာ စာအုပ္က်မ္းစာမ်ားက ကမၻာေပါက္သည္၊ အင္တာနက္ (အြန္လုိင္း)တြင္ ႏုိင္ငံတကာသုံးအဂၤလိပ္စာေပျဖင့္ ေရးသားထားေသာ စာအုပ္မ်ားရွာလွ်င္ သီရိလကၤာဆရာေတာ္မ်ား ေရးသည့္ စာအုပ္ေတြႏွင့္ မဟာယာနက်မ္းစာေတြကိုပဲ အေတြ႔မ်ားသည္။ ယခုေနာက္ပုိင္းမွသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္တစ္ပါးစ ႏွစ္ပါးစ ေရးသည္ အဂၤလိပ္မူစာအုပ္မ်ား အနဲငယ္ေတြ႕လာရသည္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေသာ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား၊ ဘာသာျခားမ်ားနဲ႔ မၾကာမၾကာေတြ႕ရသည္၊ သူတုိ႔ကေမးတယ္ ‘‘ဘေႏၱၾကီး--ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ခ်င္ရင္ ဘာေတြ သိထားရမလဲ၊ ဘယ္စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရမလဲ’’. ထုိသူတုိ႔အတြက္ ေထရ၀ါဒစစ္စစ္ ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို စနစ္တက် ေရးထားသည့္ သီရိလကၤာက ဆရာေတာ္မ်ား စာအုပ္ကိုပဲ ညႊန္းဆုိေနရသည္၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ စာေပပညာရွင္မ်ား ေရးသည့္ စာအုပ္ရွိေပမဲ့ ျမန္မာစာျဖင့္ ေရးထားသျဖင့္ အခက္ေတြ႔ရသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ဘာသာေရးကို က်ယ္က်ယ္ပ်ံ႕ပ်ံ႕ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ကမၻာ့ေပါင္းကူးျဖစ္သည့္ အဂၤလိပ္စာသည္ ယေန႔ေခတ္တြင္ မျဖစ္မေန သင္ၾကားရေတာ့မည္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား စာေမးပြဲမ်ားတြင္ ျပဌာန္းဖုိ႔ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္သည္။

အပိုင္း (၂) ေဖာ္ျပပါဦးမည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၅-၂-၂၀၁၂

Read more »