စိတ္ကူးေပါက္ စိတ္ရူးေပါက္၍ ေရးခ်င္တာေတြ ေရးျပစ္လုိက္သည္။
ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္
ဒီေန႔ ေက်ာင္းက ေစာေစာျပန္လာခဲ့တယ္၊ ဌာနမွာ Ph.D ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ့ Viva ရွိသျဖင့္ အတန္းေတြ ရပ္ထားသည္။ ေက်ာင္းသားအားလုံး တက္ရေလ့ရွိသည္။ သီတဂူစတားေတာ့ ဌာနအေပါက္၀ေရာက္တာနဲ႔ ထုိင္းသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ေတြ႔ေတာ့ ဒီေန႔ အတန္းေတြ မရွိေလာက္ဘူးထင္တယ္ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့ viva ရွိေနလုိ႔ပဲ လုိ႔ေျပာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေက်းဇူးပဲလုိ႔ ႏုတ္ဆက္ကာ ခ်က္ခ်င္းလွည့္ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒီကေန႔ ေက်ာင္းသိပ္မသြားခ်င္ျဖစ္ေနသည္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ attachment (ရသတဏွာ)ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မည္။ တဏွာထဲမွာ ရသတဏွာ အျဖတ္ရ ခက္ခဲဆုံးတဲ့။ ဒီေန႔မနက္ ေမာင္ေအာင္သန္း (ေလယာဥ္မွဴး) ျမန္မာျပည္က ပါလာတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္၊ ငါးေၾကာ္၊ ငါးပိေၾကာ္၊ အုန္းထန္းလ်က္ႏွင့္ ကိုယ္တုိင္ခ်က္ယူလာတဲ့ ၀က္သား တစ္ေကဂ်ီခ်က္ လာလွဴသြားသည္။
သူတုိ႔မိသားစုက ျမန္မာ့ဟင္းအစုံ ၾကြားရအုံးမယ္ ပုဇြန္းေကြးအပါအ၀င္ေပါ့ အျပည့္အ၀ ကပ္သည္၊ ရသာမ်ိဳးစုံ စုံလွသည္၊ ျမန္မာျပည္မွာကဲ့သို႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ကပ္တတ္သည္။
စိတၱရူပံ န သုပိ ံသု
မနက္ျဖန္ေတာ့ Ph.D ေက်ာင္းသား အရွင္သုႏၵရ၏ ေမြးေန႔ျဖစ္၍ စားရလိမ့္ဦးမည္။ ေက်ာင္းအမကေတာင္ လွမ္းေနာက္လိုက္ေသးတယ္၊ စတားေရ- ၀မ္းသာႏုတ္ထားေပေတာ့တဲ့။ ‘စိတၱရူပံ န သုပိ ံသု’ ဆဗၺဂၢီ ၆ ေယာက္ထဲက ေမတၱိယနွင့္ ဘူမိဇကတုိ႔ ေျပာေသာ စကားေလးပါ။ ပါဠိေတြ မွန္မယ္ေတာ့ ထင္တာပဲ ငယ္ငယ္က ဖတ္လာတဲ့ စာေတြဆုိေတာ့ နဲနဲေတာ့ ေမ့ကုန္ျပီ။ ဆဗၺဂၢီ ရဟန္းမ်ားသည္ သီတဂူစတားကဲ့သုိ႔ပင္ ဘုန္းကံ နဲပါးသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဒကာဒကာမေတြက ေက်ာင္းေရာက္ရင္ အရွင္သာရိပုတ္၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ အရွင္အနႏၵာ စသည့္ မေထရ္မ်ားကိုသာ ေမးၾကသည္၊ လွဴၾကသည္၊ ဆြမ္းပင့္ကပ္ၾကသည္။ ထုိ ဆဗၺဂၢီရဟန္းေတာ္မ်ားမွာေတာ့ ေမးသူမရွိ၊ ပင့္သူမရွိ။ တေန႔ေတာ့ ဆြမ္းစားပင့္ အလွဴပင့္စသည္မ်ားကို အလွည့္က်ထည့္ေပးရသည့္ တာ၀န္ခံ (ဘတၱဳေဒၵသက)အရွင္ဒဗၺမေထရ္က ေမတၱိယ ဘူမိဇကတုိ႔ အား ဆြမ္းစားထည့္လုိက္သည္။ ဆြမ္းစားပင့္တဲ့သူကလဲ သူေဌးဆုိေတာ့ ထုိမေထရ္တို႔မွာ ၀မ္းသာလြန္း၍ ည ေကာင္းေကာင္းပင္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့၊ အဲဒါေၾကာင့္ စိတၱရူပံ နသုပိ ံသု ဆုိတဲ့ စကားေပၚလာခဲ့သည္။ သီတဂူစတားလဲ မနက္ အရွင္သုႏၵရရဲ့ ေမြးေန႔မွာ ဘာေတြ စားရမလဲ ေတြးရင္း စိတၱရူပံ န သုပတိ ေတာ့ ျဖစ္မည္ထင့္။
ေမာင္ေအာင္သန္းတုိ႔ မိသားစု
ေမာင္ေအာင္သန္းက ပူေနးေလယာဥ္ကြင္းနားမွာ ေနသည္၊ ျပည္တြင္းေလယာဥ္ေမာင္းသည္။ မၾကာမၾကာ သူ႔အိမ္ခန္းမွာ ဆြမ္းပင့္ကပ္ေလ့ရွိသည္။ တေလာကေတာင္ သူ႕ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ သူ႔ေယာကၡမ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ခန္းမွာ ဆြမ္းပင့္ကပ္ခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသမီးက ဗန္ေမာ္သူ၊ ႏွစ္ေယာက္လုံးက အသက္ငယ္ငယ္ရွိေသးသည္၊ သိတဂူစတားထက္ ငယ္မည္ထင္သည္၊ သေဘာေကာင္းၾကသည္၊ သဒၶါတရားေကာင္းၾကသည္။ ပူေနးျမိဳ႕မွာ ျမန္မာျပည္က ေလယာဥ္မွဴး ၂ ေယာက္ရွိသည္။ ဟုိက္ဒရာဘက္မွာ ၂ ေယာက္၊ ကာလကတၱားမွာလဲ ၂ ေယာက္ရွိသည္ဟု သိရသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ျမန္မာျပည္သား လူေတာ္ေတြ အိႏၵိယျပည္မွာ ေတြ႔ခြင့္ရတာလဲ ဂုဏ္ယူစရာတစ္ခုပင္။ ေမာင္ေအာင္သန္းတုိ႔မိသားစုကို ပူေနးေဆးတကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနေသာ ဗုိလ္ၾကီးမင္းသိန္းက မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည္။ ထုိမိသားစုသည္ သူ၏ စားအိမ္ေသာက္အိမ္ျဖစ္သည္။ ျပည္ပမွာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုေတြ႔ေတာ့ ကိုယ္ေဆြမ်ိဳးလုိပဲ ပိုျပီးခင္တြယ္မိၾကသည္၊ ခ်စ္ခင္ၾကသည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္သည္။ ဗုိလ္ၾကီးလည္း မၾကာမၾကာ အေဆာင္လာတက္သည္။ သူတို႔တစ္ေတြရွိေနေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ ပုဇြန္ေၾကာ္၊ ခ်က္ ႏွင့္ မုံ႔ဟင္းခါးမ်ား စားခြင့္ၾကံဳရတက္သည္။
စားရကံပါ
ဒီကေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းမသြားခင္ ကိုပေညာေရ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ေလးေတာ့ ခ်န္ထားဦးေနာ္ ၀က္သားကေတာ့ မခ်န္လဲရတယ္ဟု ေျပာသြားခဲ့ရေသးသည္။ ေတာသားဆုိေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ၾကိဳက္သည္။ အထူးသျဖင့္ မွ်စ္ႏွင့္ေရာေၾကာ္တာကို ပုိႏွစ္သက္သည္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အေမက ငါးေသးေသးေလးေတြႏွင့္ ေၾကာ္ေကြ်းသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဒီေန႔ အတန္းေတြကလဲ မရွိ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ကို သတိရတာနဲ႔ Viva ကိုလဲ မတက္ဘဲ ျပန္ခဲ့သျဖင့္ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ေရာ ၀က္သားခ်က္ပါ စားရခြင့္ရ။
ေတာင္ျမိဳ႕
မွတ္မိပါေသးသည္။ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံမွာ ေနစဥ္က နယုန္၊ ၀ါဆုိေရာက္ျပီဆုိရင္ ကြ်န္းေတြေပၚေရျမဳတ္ေတာ့ အမရပူရျမိဳ႕နယ္ ရွမ္းကေလးကြ်န္းေက်းရြာက ကားၾကီး ကားငယ္ျဖင့္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြ ဂႏၶာရုံေက်ာင္းသုိ႔ လာလွဴေလ့ရွိသည္။ လႏွင့္ခ်ီစားရေတာ့ သြားေတြလဲ က်ိန္းလွေပါ့။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ပုံၾကီးအေပၚ ေခြး၀ဲစားေတြလဲ တခါတရံ တက္အိပ္ေလ့ရွိတယ္။ ေရေဆးလုိက္ေတာ့ ေျပာင္သြားတယ္ထင္ပါရဲ့။ ေရႊခ်ဥ္ေပါင္ တုံးကာမွ ေမာင္ဘုန္းျပန္လာမယ္ေပါ့ အဆုိေတာ့ရွိသား၊ ဒါေပမဲ့ သီတဂူစတားေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ အေျခခံပါလာဟန္တူပါရဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းနဲ႔ဆုိ စားျမိန္သည္။ ပူေနးမွာ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ရွားသည္၊ ကန္ဇြန္းရြက္ ၅ ပင္ပါ တစ္စီးကို ၁၅ ရူပီး (ျမန္မာေငြ-၃၀၀ ခန္႔ထင္သည္) ေပးရသည္။ ကုလားက စားရေကာင္းမွန္း သိပုံမေပၚ။ ထုိင္းေက်ာင္းသားေတြေတာ့ အျပင္အိမ္မွာ စုိက္ခင္းရွိသျဖင့္ ကန္ဇြန္းရြက္မ်ား စားရတက္သည္။ ေနရာေဒသကြဲသြားတာနဲ႔အမွ် ရာသီဥတု၊ အသားအေရာင္၊ အစားအစာ၊ လွ်ာအရသာ၊ ကုိးကြယ္မႈ၊ ယုံၾကည္မႈ၊ အေတြးအေခၚ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံတမ္းမ်ားစသည္စသည္ မ်ားစြာ ကြာခ်င္းတုိင္း ကြာေနၾကသည္။
ဒကာ ေမာင္ေအာင္သန္းေရ- ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္လဲ မၾကာမၾကာ လာကပ္ႏုိင္ပါေစဗ်ာ။
သီတဂူဆရာေတာ္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အိႏၵိယျပည္သုိ႔ ႏွစ္စဥ္ၾကြပါသလဲဆုိတဲ့ အေမး ပုိ႔စ္ မၾကာမီတင္ပါမည္။
သီတဂူစတား
၁၉-၃-၂၀၁၀
`အနုမောဒနာ သြဝါဒ´ တရားတော်(၃)
4 years ago
1 comments:
ဘုန္းဘုန္းဘုရား
တပည့္ေတာ္ရဲ့ မတတ္တေခါက္၊ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ ဘေလာ့ေလးမွာ အားေပးစကားေလးခ်ီးျမွင့္ သြားတာေတြ ့ရလို့ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာခ်င္တာနဲ့ တကူးတက ေရာက္လာခ့ဲတာျဖစ္ပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဘုန္းဘုန္းရဲ့ အေကာင္းဆံုး သာသနာေတာ္အက်ိဳးျပဳ စာေပဘေလာ့ဂ္ဆုရ ဘေလာ့ၾကီးကိုေတြ ့ရေတာ့ ေရႊနန္းေတာ္ထဲေရာက္တဲ့ ေတာသားလို တအံ့တၾသ ေငးေမာစပ္စုသြားပါတယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္အေခါက္ေခါက္ ေရာက္ေရာက္ေနေတာ့မယ္ ဆိုတာလည္း ေသခ်ာပါတယ္ဘုရား။ သံဃာရတနာျဖစ္သည့္အတြက္၊ ဒီအဖိုးမျဖတ္နိဳင္တဲ့ ဘေလာ့ၾကီးကို တည္ေထာင္ထားတဲ့အတြက္၊ တပည့္ေတာ္ကို အားေပးစကား ခ်ီးျမွင့္သြားတဲ့အတြက္၊ အစစအရာရာအားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးမွတ္တမ္း တင္ပါတယ္ ဘုရား။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီ ေရးမိေရးရာ(၂) ကို ေန့လည္ခင္းထမင္းစားရင္းဖတ္မိတာေၾကာင့္ သြားရည္အေတာင့္လိုက္ က်မတတ္ပါပဲဘုရား။ Singapore မွာလည္း ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ရွားတယ္ေလ။
ေျခေတာ္အစံုကို ဦးခိုက္လ်က္
မမင္း
Post a Comment