သီတဂူစတား

သီတဂူစတား

27 September 2011

သီတဂူေဆးရုံေတာ္မ်ား (အသစ္ဖြင့္လွစ္ျခင္း)

သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႕ၾကီးက ပညာေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး လုပ္ငန္းမ်ားစြာထဲမွ သီတဂူအာယုဒါန၊ သီတဂူစကၡဳဒါန၊ သီတဂူအာေရာဂ်ဒါန ေဆးရုံမ်ားစြာကို ျမန္မာျပည္အႏွံ႕အျပား ျပည္နယ္ႏွင့္တုိင္းေဒသၾကီးမ်ားအလုိက္ ဖြင့္လွစ္လွ်က္ရွိရာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဧျပီလ အထိ ဖြင့္လွစ္ျပီး ေဆးရုံမ်ား ၁၂ ရုံအထိ ဖြင့္လွစ္ျပီး ျဖစ္သည္။ အဆက္မျပတ္ ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ ေဆးရုံးမ်ားကိုလည္း ဖြင့္လွစ္မည္ျဖစ္ရာ---

ဖြင့္လွစ္ေတာ့မည္ေဆးရုံမ်ား

၁။ အမွတ္စဥ္ (၁၃) သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ ကို ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ၾကီးနားျမိဳ႕၊ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၁၊ ႏုိ၀င္ဘာ (၃) ရက္ေန႔တြင္ ဖြင့္လွစ္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

၂။ အမွတ္စဥ္ (၁၄) သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆးရုံ ကို ကရင္ျပည္နယ္၊ ျမိဳင္ၾကီးငူေဒသ DKBA ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၁၊ ႏုိ၀င္ဘာ (၂၃) ရက္ေန႔တြင္ ဖြင့္လွစ္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

၃။ အမွတ္စဥ္ (၁၅) သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ ကို ကယားျပည္နယ္၊ လြိဳင္ေကာ္ျမိဳ႕တြင္ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၁၊ ဒီဇင္ဘာ (၁၆) ရက္ေန႔တြင္ ဖြင့္လွစ္မည္ျဖစ္ပါသည္။

ဤကဲ့သုိ႔ ေဆးရုံေတာ္မ်ား ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းသည့္အျပင္ ျပည္တြင္းျပည္ပ မ်က္စိအထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားႏွင့္ သီတဂူအာယုဒါနေဆးရုံမွ ဆရာ၀န္ သူနာျပဳ ၀န္ထမ္းမ်ားက ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အတုိင္း ေ၀းလံေခါင္ေသာ ေနရာေဒသမ်ားသုိ႔ သြားေရာက္ကာ မ်က္စိအထူးကု အစီစဥ္မ်ားျပဳလုပ္လွဴဒါန္းၾကသည္။
မ်က္စိအထူးကု အစီအစဥ္
ယခုႏွစ္ ၂၀၁၁ ခု၊ ႏုိ၀င္ဘာ (၆-၇)ရက္ေန႕မ်ားတြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ပူတာအုိျမိဳ႕မွာ သီတဂူမ်က္စိအထူးအဖြဲ႕က မ်က္စိေ၀ဒနာရွင္မ်ားအား ခြဲစိတ္ျခင္း၊ စမ္းသပ္ေပးျခင္းမ်ား အထူးကုသေပးမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလုိက္ပါသည္။


ဖြင့္လွစ္ျပီးေဆးရုံးမ်ား

၁။ သီတဂူအာယုဒါနေဆးရုံ
စစ္ကိုင္းေတာင္။ စစ္ကိုင္းျမိဳ႕၊ စစ္ကိုင္းေဒသ
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၂။ သီတဂူျမေမတၱာစကၡဳဒါနေဆးရုံ
ပန္းတေနာ္၊ ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသ
၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၃။ သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ
သီေပါျမိဳ႕၊ ရွမ္းျပည္နယ္
၂၀၀၈ ႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၄။ သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ
ကေလးျမိဳ႕။ စစ္ကိုင္းတုိင္း
၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၅။ သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆးရုံ
စဥ့္ကူးျမိဳ႕နယ္၊ က်ည္ေတာက္ေပါက္ေက်းရြာ၊ မႏၱေလးတုိင္းေဒသ
၂၀၁၁ ႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၆။ သီတဂူဒီပကၤရာစကၡဳဒါနေဆးရုံ
နတ္ေမာင္ျမိဳ႕၊ မေကြးတုိင္းေဒသ
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၇။ သီတဂူျဗဟၼာယုျပည္သူ႔ေဆးရုံ
ဆားေတာင္ျမိဳ႕၊ စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသၾကီး
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၈ ။ သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆးရုံ
ရင္းျငိမ္၊ မြန္ျပည္နယ္။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၉။ သီတဂူတက္လမ္းစကၡဳဒါနေဆးရုံ
မင္းတပ္ျမိဳ႕၊ ခ်င္းျပည္နယ္။
၂၇-၁၂-၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၁၀။ သီတဂူအာေရာဂ်ဒါနေဆးရုံ
ထား၀ယ္ျမိဳ႕၊ တနသၤာရီတုိင္းေဒသ
၁၂-၂-၂၀၁၁ ေန႔ ဖြင့္လွစ္သည္။
၁၁။ သီတဂူေရႊျပည္ဟိန္းစကၡဳဒါနေဆးရုံ
ရန္ကုန္။
ဧျပီလ (၂၇) ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္သည္။
၁၂။ သီတဂူေမတၱာေဆးရုံ
အင္းေလးေဒသ၊ ဟဲယားရြာမ၊ ရွမ္းျပည္နယ္။
ဒီေန႔ရရွိေသာသတင္းမ်ားကို စုစည္းတင္ျပလုိက္ပါသည္။
ဤေနရာတြင္ ဖြင့္လွစ္ျပီးေဆးရုံမ်ား ဖြင့္လွစ္ပြဲ ဓာတ္ပုံမ်ား ၾကည့္ႏုိင္သည္။

ဆက္လက္ဖြင့္လွစ္ဦးမည့္ ေဆးရုံေတာ္မ်ားလည္း က်န္ရွိေနပါေသးသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ။
သီတဂူစတား
၂၇-၉-၂၀၁၁

24 September 2011

၁၀ ၾကိမ္ေျမာက္ ေန႔ဆြမ္းအလွဴရွင္

ဒီကေန႕ (၂၄-၉-၂၀၁၁) စေနေန႔ ေန႔ဆြမ္းကို ဘုံေဘျမိဳ႕ ေလေၾကာင္းအင္ဂ်င္နီယာ မိသားစုမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဒကာ ဦးေက်ာ္ေဆြ+ဒကာမ ေဒၚသန္းသန္းေဌး၊ သား ရဲေက်ာ္ျဖိဳး၊ သမီး ယဥ္သူဇာေက်ာ္တုိ႔က ဘုံေဘျမိဳ႕ ေစာမယေကာလိပ္ရွိ ျမန္မာ Ph.D ေက်ာင္းသား ရဟန္း ၂၃ ပါးတုိ႔ အား လာေရာက္ကပ္လွဴသြားသည္။ ဒီေန႔အလွဴသည္ ထုိမိသားစု၏ ဆယ္ၾကိမ္ေျမာက္ အလွဴျဖစ္သည္။

ဆြမ္းဟင္းမ်ားမွာ- ငါးသေလာက္ခ်က္၊ ၾကက္သားအားလူး၊ ျပည္ၾကီးငါးသုပ္၊ ငါဟင္း အခ်ဥ္ရည္၊ ခဲဖြယ္မ်ားအျဖစ္ ေကာက္ညွင္းငွက္ေပ်ာေပါင္း၊ ခ်က္စားရန္ ၾကာဇံ၊ ဆန္ ဆီမ်ား လွဴသြားသည္။ ဒကာမၾကီးမိသာစုက ျမန္မာျပည္ျပန္မည္၊ ၁ လခြဲေလာက္ ၾကာမည္ျဖစ္သည္၊ သူတုိ႔ျပန္မလာေသးမီ သံဃာမ်ား ေန႔လည္စာအတြက္ သူတုိ႔ရွိေနစဥ္ကလုိပဲ ကပ္လွဴႏုိင္ရန္ ရူပီး တစ္ေသာင္း တစ္ေထာင္ (၁၁၀၀၀) (ျမန္မာက် ၂ သိန္းခြဲခန္႔) ကိုပါ လွဴသြားေသးသည္။

ဒီကေန႔ ေန႔ဆြမ္း ဟင္းလ်ာမ်ားသည္ ဤေနရာ ဤေဒသမွာျဖင့္ စားရခဲမွ် ျဖစ္သျဖင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ေက်နပ္ေတာ္မူၾကသည္။ အလွဴရွင္ မိသားစုအားလဲ အထူးေမတၱာပုိ႔ေပးၾကသည္။ ေနာက္ထက္ ေက်းဇူးတင္ ေမတၱာပုိ႔ရမည့္ အလွဴရွင္တစ္ဦးရွိပါေသးသည္။
ျပီးခဲ့တဲ့ (၂၀-၉-၂၀၁၁) ေန႔က ေန႔ဆြမ္းအလွဴရွင္က အေမရိကမွ ေဒါက္တာၾသသဓသာရ ျဖစ္သည္၊ KFC စားေသာက္ဆုိင္မွာ တစ္ရက္ ႏွင့္ အေဆာင္မွာပဲ ေန႔လည္စာ ခ်က္ျပဳတ္ျပီးတစ္ရက္ ကပ္လွဴခဲ့သည္။

ေပါ့ပါးသြား

ေပးလုိက္ရ လွဴလုိက္ရ စြန္႔လုိက္ရတဲ့ သူေတြမွာေတာ့ ျပံဳးေပ်ာ္ႏုိင္သည္၊ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာေလးလံေနတဲ့ မစၦရိယ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးၾကီးကို ျပစ္ခ်လုိက္ရလုိ႕ ေပါ့ပါးသြားသည္။ အာရကၡ ဒုကၡမရွိေတာ့၍လဲ ျပံဳးေပ်ာ္ႏုိင္သလုိ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ေပးလွဴလုိက္ရလုိ႕လဲ ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ၾကသည္။ (ဣဓ ေမာဒတိ၊ ေပစၥေမာဒတိ၊ ကတပုေညာ ဥဘယတၱ ေမာဒတိ) လက္ခံလုိက္ရတဲ့ သူေတြမွာေတာ့ အေၾကြးတင္သြားသျဖင့္ ေလးလံသြားသည္။ အေၾကြးတင္ရင္ ဣဏပရိေဘာဂ ရွိေနသူေတြ အတြက္ အေၾကြးဆပ္ရမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိအေၾကြးေက်ႏုိင္ရန္ ေမတၱာပုိ႔ ဆင္ျခင္ စားသုံးရသည္။

အလွဴရွင္မိသားစုအားလုံးသည္ ကာယ စိတၱ ခ်မ္းသာသုခ ျပည့္စုံလ်က္ သာသနာေတာ္အတြက္ ေထာက္ပံ့ႏုိင္ၾကေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသား အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစဟု သံဃာေတာ္မ်ား ကိုယ္စား ဆုေတာင္း ေမတၱာ ပုိ႔သပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၄-၉-၂၀၁၁

20 September 2011

ရဟန္းဒကာလား- ရဟန္းတစ္ခါလား?

ရဟန္းႏွင့္ရဟန္းဒကာ

စာမိတ္ဆက္
ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတုိက္က ရွင္ေတေဇာဘာသ က သူ၏ ၇-၉-၂၀၁၁ ေန႔မွာ ရဟန္းခံမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ထုိရဟန္းခံပြဲ အတြက္ ပုိ႔စ္တစ္ခုေလာက္ ေရးေပးဖုိ႔ အကူအညီေတာင္းတယ္၊ ရဟန္းခံပြဲၾကြလာ ပရိသတ္မ်ားအား ဓမၼဒါန လက္ကမ္းစာေစာင္ေလးေတြ ေ၀ငွခ်င္သည္။ ေတာင္းဆုိသူက အျမဲေနရဟန္း စာသင္ေနသည့္ စာသင္တုိက္ၾကီးကျဖစ္သည္။ စာေရးသူလဲ အာမမခံရဲဘူး၊ ေမွ်ာ္ေတာ့ ေမွ်ာ္မထားပါနဲ႕ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မွာ ေရးလက္စ မျပီးျပတ္ေသးတဲ့ ပုိ႔စ္ေတြကလဲ ရွိေနေသးတယ္၊ အကူညီေတာင္းထားတဲ့ ပုိ႔စ္ေတြလဲ ရွိေနေတာ့ အာမမခံရဲဘူး၊ ဒီၾကားထဲ လူသားေတြ ဘယ္ကေန ျဖစ္လာလဲ ဆုိတဲ့ ပုိ႔စ္ကို အေရးတၾကီး ေရးေပးဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံထားတာလဲ ရွိေတာ့၊ စာေရးသူမွာ ကိုယ့္က်မ္းစာအတြက္ တစ္ဖက္ လုံးခ်ာလုိက္ေနသည္။ ေခါင္းတည္း တစ္ခုခုကို အာရုံစုိက္မွ စာေရးရတာ အဆင္ေျပသည္၊ အခုေတာ့ ေရးစရာေတြက ေခါင္းထဲမွာ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနသည္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သေလာက္ေလးေတာ့ ျဖစ္ညွစ္ထုတ္ျပီး ေရးေပးရေတာ့မည္။

(ဒီပုိ႔စ္က ေရးျပီးတာ ၾကာပါျပီ၊ တျခားပုိ႔စ္ေတြ ၾကားထဲ ၀င္လာတာနဲ႕ ေနာက္က်သြားတာျဖစ္ပါတယ္။)


ရဟန္းခံျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး
ရဟန္းခံတယ္ဆုိတာကေတာ့ -----
၁။ အျမဲ ရဟန္းအျဖစ္နဲ႕ တစ္သက္လုံး ေနဖုိ႔ ၀တ္ျခင္း (Permanent)
၂။ ခဏတျဖဳတ္ ရဟန္း၀တ္ျခင္း (ဒုလၻရဟန္းခံ) (Temporary)
နံပါတ္ (၁) အျမဲေန ရဟန္းျပဳျခင္း ဆုိသည္မွာ တစ္သက္လုံး ပရိယတ္စာေပးမ်ား သင္ၾကားျခင္း ပုိ႔ခ်ျခင္း ေဟာေျပာျခင္း ျဖင့္၎ သို႔မဟုတ္ ကမၼ႒ာန္းတရားအတြက္ အလုပ္လုပ္ျခင္း၎ ထုိ႔သုိ႔ေသာသာသနာျပဳျခင္း (Missionary) အျပင္ ဟိတာယ သုခါယ အရ သူတစ္ပါးအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားလဲ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ (Ministery) လဲ သာသနာျပဳႏုိင္သည္။

သာသနာေတာ္အတြက္ အညႊန္႔တလူလူထိုးတက္ေနတဲ့ စာသင္တုိက္မွ စာသင္သား ရွင္သာမေဏေလးမ်ားကို ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ေဆာင္ေပးျခင္းသည္ နံပါတ္ ၁ ရဟန္းျပဳျခင္းမ်ိဳးအတြက္ အလြန္မြန္ျမတ္ေသာ သာသနာျပဳ ျဖစ္သည္။ ရဟန္းေလာင္းသည္လည္း ရဟန္းအျဖစ္ကို ရျခင္းသည္ ေရွးဘုန္းေရွးကံအလြန္ေကာင္းခဲ့သလုိ ထုိရဟန္းကို ေထာက္ပံ့ခြင့္ရၾကျခင္းသည္လဲ ရဟန္းဒကာ ဒကာမမ်ားအတြက္ ေရွးဘုန္းေရွးကံမ်ားျဖစ္သည္။ ေဆြမေတာ္ မ်ိဳးမေတာ္ဘဲ ရဟန္းႏွင့္ ရဟန္းဒကာ ဒကာမ ဆုံစည္းခြင့္ရျခင္းကလဲ ေရွးဘုန္းေရွးကံပင္ျဖသည္။ တခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ ကိုယ့္ေဆြ ကိုယ္မ်ိဳးျဖစ္၍ ေသြးသားေတာ္စပ္မႈ ရွိေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ အလြန္ေ၀းကြာေနရာေဒသမွ လာေရာက္ ဆက္စပ္ျပီး ေဆြမေတာ္ မ်ိဳးမေတာ္ဘဲ ကိုယ့္ေဆြ ကိုယ့္အမ်ိဳးအျဖစ္ ဖန္တီးယူၾကသည္။ ဤကား ေရွးေရစက္ေခၚ ေရွးဘုန္းေရွးကံပင္တည္း။ ေရွးကံက ဤကဲ့သုိ႔ ဆက္စပ္ေပးလုိက္ေသာ ရဟန္းႏွင့္ ဒကာ ဟု စိတ္၀င္စားဖြယ္ အစုံ ၄ စုံရွိသည္။

ေလးစုံေသာ ရဟန္းႏွင့္ဒကာ

ေရွးဘုန္းေရွးကံေၾကာင့္ ရဟန္းရယ္ ေထာက္ပံ့သူ ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမရယ္ဆုိျပီး ဒီဘက္ဘ၀ လာျပီး စုံစည္းခြင့္ ရၾကေပမဲ့ မတူညီတဲ့ အတြဲ ၄ စုံ ရွိသည္။

၁။ ရဟန္းက အသုဒၶ ျဖစ္၍ ေထာက္ပံ့သူ ဒကာ ဒကာမက သုဒၶ ျဖစ္ျခင္း။ စာေရးသူ၏ ပတ္၀န္းက်င္အေတြ႕မ်ားကို ဤသုိ႔ ခြဲျခမ္းသည္ျဖစ္၍ စာေရးသူ၏ အျမင္သာ ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ ရဟန္းက စာေပလဲ မက်ိဳးစားသလုိ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကိုလဲ သိပ္မေလးစား၊ ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႕ ကိုယ့္ကို ေထာက္ပံ့ေနသည့္ ဒကာ ဒကာမေတြရဲ့ ေစတနာ သဒၶါတရားကို အလြဲသုံးစားလုပ္သူ ျဖစ္သည္၊ ဒကာ ဒကာမေတြကေတာ့ ကိုယ့္ တူ ကိုယ္သားကဲ့သုိ႔ လုိေလးေသးမရွိ ေထာက္ပံ့သည္၊ ထုိရဟန္းေတာင္းသမွ် ေပးသည္၊ ကုိယ္မစားရရင္ ေနပေစ ဒုိ႔ရဟန္းကိုေတာ့ ျပည့္စုံေအာင္ထားမည္ဆုိတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြ ျဖစ္သည္၊ စာေရးသူလဲ စာသင္တုိက္ၾကီးက ၾကီးျပင္းလာေတာ့ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ေနရ ေတြ႕ေနရသည္၊ ရဟန္းက ဘာစာေပကိုမွလဲ စိတ္မ၀င္စား ေယာင္၀ါး၀ါး ရဟန္းကို ကိုယ့္သားအရင္းလုိ ေစာင့္ေရွာက္ ေထာက္ပံ့ေနၾကေသာ ဒကာ ဒကာမေတြကို သနားမိသည္၊ ထုိရဟန္းအတြက္ ေအာ္--- အရွင္ဘုရားက်ေတာ့ ဘုန္းကံၾကီးလုိက္တာ ဆုိျပီး မုဒိတာ ပြားမိသည္။

၂။ ရဟန္းက သုဒၶ ျဖစ္၍ ဒကာ ဒကာမကေတာ့ အသုဒၶျဖစ္ျခင္း။ ဒါကိုပဲ စာေရးသူတုိ႔ စာသင္တုိက္ေလာကမွာ ရဟန္းတစ္ခါ ဟုေခၚသည္၊ ရဟန္းဒကာ ရဟန္းတစ္ခါ ဟု ၂ မ်ိဳးရွိရာ ရဟန္းခံေပးျပီး ကိုယ့္ရဟန္း ဘယ္ေရာက္ေရာက္ လည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ပစ္ထားခဲ့သည့္ ရဟန္းခံေပးသူ (ဒကာ ဒကာမ)ကို ရဟန္းတစ္ခါ ဟုေခၚသည္၊ နံပါတ္ ၁ လုိ ဒကာ ဒကာမမ်ိဳးကိုေတာ့ ရဟန္းဒကာ ဟုေခၚသည္။ စာေရးသူ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ သူ၏ရဟန္းဒကာ အိမ္ အလည္လုိက္သြားဖူးသည္၊ ဒကာေတြက ေတာကေနတက္လာျပီး မႏၱေလးျမိဳ႕ေပၚမွာ ပြဲရုံလုပ္ငန္းျဖင့္ စီးပြားေရးေအာင္ျမင္သူ ျဖစ္သည္၊ ထုိဒကာ ေလွ်ာက္တယ္၊ အရွင္ဘုရားလုိတာရွိတာ မိန္႔ပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္က ရဟန္းတစ္ခါ မဟုတ္ပါဘုရား၊ ရဟန္းဒကာပါ ဘုရားတဲ့။ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ပင္ ဒီအုပ္စုထဲ ပါမလုိျဖစ္ေနသည္၊ စာေရးသူ၏ ရဟန္းအမမ်ားသည္ မႏၱေလးက ျဖစ္သည္၊ စာေရး ရဟန္းခံျပီးေနာက္ တစ္ႏွစ္ၾကာမွာ တစ္ခါသာ လာဖူးသည္၊ စာေရးသူထံ တုိက္ရုိက္လာျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အလွဴတစ္ခုကေန ၀င္လာျခင္းျဖစ္သည္၊ အဲဒီေနာက္ ေပၚမလာေတာ့ေပ၊ ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ သူ၏ မိတ္ေဆြနဲ႕ အလွဴတစ္ခုမွာေတြ႔လုိ႔ စာေရးသူနဲ႔ စကားစပ္မိေျပာရင္း စာေရးသူ ဘယ္သူလဲ ဆုိတာ သိသြားသည္၊ ေနာက္ ရဟန္းမေတြနဲ႕ေတြ႕ေတာ့ ခင္မ်ားတုိ႔ရဟန္းနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ ဟုတ္လား ‘‘က်ဳပ္တုိ႔က လူထြက္သြားျပီထင္ေနတာ’’တဲ့ ေကာင္းေရာ။ ဟုတ္မယ္ စာေရးသူက ေခ်ာေတာ့ လူထြက္သြားမည္ ထင္ပုံပဲ ppppppppppppp။ သိသြားေတာ့ေရာ ေရာက္လာဆုိေတာ့ ေရာက္မလာပါဘူး pppppppppp၊ ဒီလုိနဲ႔ စာေရးသူလဲ ဘြဲ႔ေတြ အေတာ္အတန္ရသည္ အထိ ေပၚမလာေသးဘူး၊ စာေရးသူ အိႏၵိယ ပညာေတာ္သင္သြားမွ ရဟန္းအမၾကီးက ဆုံးသြားျပီ ဆုိတဲ့ သတင္းကို စစ္ကိုင္း သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္မွာ လာအေၾကာင္းအၾကားပုံပဲ၊ စစ္ကိုင္းက သူငယ္ခ်င္းကလဲ ဦးဇင္းဒကာမၾကီး ဆုံးသြားျပီတဲ့ ဆုိေတာ့-- စာေရးသူလဲ ပူထူသြားသည္၊ ငါ့အေမ ဘယ္လုိျဖစ္တာတုန္း၊ ၂ ရက္ ၃ ရက္ စားမေပ်ာ္ အိပ္မေပ်ာ္ ေက်ာင္းတက္ရတာလဲ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့သည္၊ ေနာက္ေတာ့မွ မႏၱေလးက ဒကာမတဲ့။ ေအာ္--စာေရးသူလဲ ရဟန္းခံျပီး ၁ ႏွစ္မွ တစ္ခါ ေတြ႕ျပီးေနာက္ ၁၇ ၀ါ ေျမာက္ (၁၇ ႏွစ္) ဆုိေတာ့ အမွတ္တမဲ့ျဖစ္ေနျပီေပါ့။ ၁၇ ႏွစ္ၾကာျပီးမွ ေသမွ သိရတဲ့အျဖစ္ပဲဆုိေတာ့ ရဟန္းႏွင့္ဒကာ ဆုံစည္းမႈ ေရွးေရစက္ မပါလုိ႔ပဲ ျဖစ္မည္။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ ေက်းဇူးျပဳထားသည့္ ဒကာဒကာမကို သတိရေနတာေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္၊ ဆုံးသြားျပီဆုိေတာ့လဲ ကိုယ္ကလဲ အေ၀းေရာက္ေနသည္၊ စိတ္မေကာင္းတာကလြဲလုိ႔ ဘာတတ္ႏုိင္မည္နည္း။

၃။ ရဟန္းကလဲ အသုဒၶ ျဖစ္သလုိ ရဟန္း ဒကာ ဒကာမေတြကလဲ အသုဒၶ ျဖစ္ျခင္း။ ရဟန္းကလဲ စာေပ ပရိယတၱိမရွိ ပဋိပတ္ဆုိ ေ၀း။ ထုိ႔အတူပဲ ရဟန္းဒကာ ဒကာမေတြကလဲ ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမဆုိတဲ့ ဂုဏ္ေလး ရရင္ျပီးေရာဆုိျပီး ရဟန္းခံေပးျပီး လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ပစ္ထားခဲ့သည္ ရဟန္းတစ္ခါမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။ အုိးရြဲ႕နဲ စေလာင္းရြဲ႕ဆုိသလုိျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္ဖတ္ကေတာ္ေနရင္ တစ္ေယာက္က ညံ့သည့္ အစုံကို မ်ားစြာေတြ႔ရသလုိ ၂ ဖတ္လုံးေတာ္ေနသည္ကိုလဲ ေတြ႔ရသည္၊ ၂ ဖတ္လုံး အညံ့ကိုေတာ့ ေတြ႕ရခဲ့သည္။

၄။ ရဟန္းေရာ အလွဴရွင္ ဒကာ ဒကာမ ၂ ဦးလုံးက သုဒၶျဖစ္ျခင္း။ ဒီအတြဲမ်ိဳးေတြ႔ဖုိ႔ဆုိတာ အလြန္႔လြန္ကို ဘုန္းကံရွိၾကပါသည္၊ ရဟန္းကလဲ ေတာ္သည္၊ အေနအထုိင္လဲ ေတာ္သည္၊ စာေပပရိယတ္လဲ ေတာ္သည္၊ သာသနာအတြက္ မ်ားစြာ အက်ိဳးမ်ားသူျဖစ္သည္၊ ထုိ႔အတူပဲ ထုိရဟန္းကို ေထာက္ပံ့ခြင့္ရေသာ ဒကာ ဒကာမကလဲ ေတာ္သည္၊ ထုိရဟန္းႏွင့္ ေရွ႕သြား ေနာက္လုိက္ညီသည္၊ ေနနဲ႔လ ေရႊနဲ႕ျမလုိပဲ လုိက္ဖတ္ညီသည္။ ဒီလုိအစုံမ်ိဳးကိုလဲ စာေရးသူတုိ႔ ၀န္းက်င္တြင္ မ်ားစြာေတြ႔ရသည္၊ ၀မ္းသာသည္၊ မုဒိတာ ပြားမိသည္။

နံပါတ္ (၂) ခဏတျဖဳတ္ ရဟန္း၀တ္ျခင္း (ဒုလၻရဟန္းခံ) (Temporary) အေန႔နဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေတာေရာ ျမိဳပါ ေနရာအႏွံ႔အျပား မွာ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သၾကၤန္ ရုံးေတြပိတ္ရက္ေတြမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ သားရွင္ျပဳ၊ ရဟန္းခံ၊ သမီး နားသ၊ သီလရွင္၀တ္ေပးျခင္း စသည့္ မဂၤလာမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အလွဴၾကီးတန္းၾကီးေတြနဲ႔ စည္ကားလ်က္ရွိပါသည္။ ထုိရွင္ျပဳ ရဟန္းခံပြဲကို ဒုလႅဘ ရဟန္းျပဳပြဲလုိ႔လဲ ေခၚေ၀ၚၾကသည္။ ဒုလႅဘဆုိသည္မွာ ရခဲ၏၊ ရဘုိ႔ရန္မလြယ္ကူ၊ လူအနဲစုသာ ရႏုိင္၏ စသည္အားျဖင့္ အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးအမ်ိဳးဖြင့္ဆိုႏုိင္သည္။ လုိရင္းကေတာ့ တန္ဘုိးၾကီးလုိ႔ ရႏိုင္ခဲျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ တန္ဘုိးဆုိသည္မွာ ရဟန္းဘ၀ရဲ့တန္ဘုိးႏွင့္ ထုိဘ၀ကိုရႏုိင္ဘို႕ ပုိင္ဆုိင္ရသည္ ေရွးဘုန္းေရွးကံမ်ားပါသည္။ ဘယ္လိုတန္ဘိုးေတြႏွင့္ ရခဲလွတယ္ဆိုတာ ဆက္ေျပာၾကရေအာင္ေနာ္

ဒုလႅဘ တရား ငါးပါး

(၁) ဗုဒၶဳပၸါဒ ဒုလႅဘ = ဘုရား၏အၿဖစ္ကိုရခဲၿခင္း။
(၂) မႏုႆတၱဘာ၀ ဒုလႅဘ = လူအၿဖစ္ကိုရခဲၿခင္း။
(၃) သဒၶါသမၸတၱိ ဒုလႅဘ = သဒၶါတရားႏွင့္ ၿပည့္စံုသည့္အၿဖစ္ကိုရခဲၿခင္း။
(၄) ပဗၺဇၨိတာဘာ၀ ဒုလႅဘ = ရဟန္း၏ အၿဖစ္ကိုရခဲၿခင္း။
(၅) သဒၶမၼသ၀နအတိ ဒုလႅဘ = သူေတာ္ေကာင္းတရားနာၾကားခြင့္ကို အလြန္ရခဲၿခင္း။

ပဗၺဇၨိတဘာ၀ ဒုလႅဘ

နံပါတ္ (၄) ရဟန္းအျဖစ္ကို ရျခင္းသည္ ခက္ခဲ၏ ရခဲ၏၊ ဘုန္းရွိကံရွိ သူေတြသာလွ်င္ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရႏုိင္သည္။ ဘုရားပြင့္မွ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းမ်ားေပၚေပါက္လာႏုိင္၏။ ထုိရဟန္းေတာ္မ်ားရွိမွသာလွ်င္ ရဟန္းအသစ္တစ္ပါးအားခ်ီးေျမွာက္ရန္ အနီးကပ္ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္မည့္ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာ၊ ရဟန္းခံရာ၀ယ္ ပါ၀င္မည့္ ကာရက သံဃာ၊ အႏုသာသက၊ ညတ္ကမၼ၀ါစာဆရာ စသည္မ်ားရႏုိင္ပါသည္။
ရဟန္းသစ္ကိုယ္တုိင္ကလဲ ျပည့္စုံရမည့္ ဂုဏ္ရည္မ်ားလိုအပ္ပါသည္။
ထုိဂုဏ္ရည္တုိ႔မွာ---
လူသား စင္စစ္ျဖစ္ရျခင္း၊ (မႏုႆဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ) လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ အလြန္ခက္ခဲပါသည္၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ရွိ ပုိးရြ ခ်ပုန္း၊ မဲ့ ျခင္ ယင္ ပုိးေလာက္ စတဲ့ ျမင္အပ္ သတၱ၀ါမ်ားႏွင့္ အလြန္ေသးငယ္တဲ့ မျမင္ႏုိင္တဲ့ သတၱ၀ါေတြနဲ႕ ယွဥ္ၾကည့္ပါက လူ႕အျဖစ္ ရခဲလွသည္ဆုိတာ ထင္ရွားပါလိမ့္မည္။
ရဟန္းေလာင္းသည္ ေယာက်္ားစစ္ ျဖစ္ရျခင္း၊
အသက္ ၂၀-ျပည့္ရျခင္း၊
တိတၳိ ( ဒိ႒ိအယူရွိသူ ) မဟုတ္ရျခင္း၊
ပဥၥာနႏၲရိယ ကံႀကီးမ်ား က်ဴးလြန္ထားသူ မဟုတ္ျခင္း-စေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ညီညြတ္သူ ျဖစ္ရ၏။ ေျခလက္အဂၤါ ျပည့္စုံရျခင္း၊ အႏူနာ၊ တီဘီစေသာ ေရာဂါမ်ိဳးမ်ားကင္းစင္ရျခင္း စသည္မ်ားအျပင္ အျခား သိမ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ လုိအပ္ခ်က္မ်ားရွိပါေသးသည္။ ဥပမာ- ဉတၱိအႏုႆာ၀နတို႔အရ ဉတ္ကမၼ၀ါစာကို ဌာန္၊ ကရိုဏ္း၊ ပယတ္၊ သိထိလ၊ ဓနိတ ပီသစြာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ရြတ္ဖတ္ႏိုင္ရ၏။
သီမာ-အရ သိမ္သည္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ သမုတ္ခဲ့ေသာ သိမ္ေကာင္းျဖစ္ရ၏။
ပရိသာ-အရ ကံေဆာင္သံဃာသည္ အနည္းဆံုး ရဟန္းစစ္စစ္ ငါးပါးရွွိရ၏။ ဤသို႔အားျဖင့္ရဟန္းမျဖစ္မီ ျပည့္စုံေနရမည့္ ဂုဏ္ရည္မ်ားအျပင္ ရဟန္းျဖစ္ျပီးေသာ္ လုိက္နာရမည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား မ်ားစြာရွိေနပါေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းဘ၀သည္ လြယ္ကူသည္ဟူ၍ မည္သူမွ် မေတြးရဲ့ၾကေပ။

ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေထာက္ပံ့ခြင့္
ရဟန္းအျဖစ္ကို ရျခင္းက မလြယ္ကူသလုိ ထုိရဟန္းကို ေထာက္ပံ့ခြင့္ရဖုိ႔ကလဲ ခက္ခဲသည္ဟု ဆုိရမည္။ ရဟန္းမရွိဘဲ ရဟန္းဒကာ ဒကာမ မျဖစ္ႏုိင္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရွင္ရဟန္းတုိ႔အား ေထာက္ပံ့ခြင့္ရျခင္းသည္ပင္ ဘုန္းရွိ ကံရွိသူေတြအတြက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီက သူ၏ဘ၀သံသရာ ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ခ်ီးေျမာက္ခြင့္ရျခင္းသည္ ႏွစ္ဘ၀ပဲရွိသည္ဟု ျမတ္ဗုဒၶအား ေလွ်ာက္ဖူးသည္၊ တစ္ဘ၀က ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္မ်ားအား ပစၥည္းေလးပါး ေထာက္ပ့ံခြင့္ရခဲ့၊ ဒုတိယဘ၀မွာ ေတာ့ ဘုရားရဲ့ မိေထြး(အေမ) အျဖစ္နဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ရသည္။

တပည့္ေတာ္တုိ႔ မိန္းမသားဘ၀မွာ ဘုရင့္အေမ၊ မိဘုရားဆုိတဲ့ အမည္ထူးေတြကေတာ့ ရဘုိ႔ရန္ မခဲရင္းပါဘူးဘုရား၊ ဒါေပမဲ့ဘုရား ရဟန္းမယ္ေတာ္၊ ကိုရင့္မယ္ေတာ္ ရဟန္းအမဆုိတဲ့ ဘြဲ႔ထူးေတြကေတာ့ အလြန္႔အလြန္ကို ရခဲလွပါတယ္ဘုရား။ (မိေထြးေတာ္ေဂါတမီ ေလွ်ာက္ခန္း)။ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီကို အားက်ကာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ စာသင္တုိက္ၾကီးေတြမွ စာေတာ္ေသာ ကိုရင္မ်ားကို ပစၥည္းေလးပါး ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ ရဟန္းခံေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည့္အျပင္ ကိုယ့္ရဲ့ ရင္ေသြးမ်ား၊ ေသြးသားေတာ္စပ္ တူ၊ ေျမးစသည္မ်ားကို ရဟန္းေဘာင္ေရာက္ေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးၾကသည္။

ဒီကေန႕ စာသင္သား ရဟန္းေလာင္း ကိုရင္ေတေဇာဘာသ အား ပစၥည္းေလးပါးေထာက္ပံ့ကာ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ေဆာင္ေပးၾကတဲ့ အလွဴမ်ားသည္ ရခဲလွတဲ့ ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမအျဖစ္ကို ရလုိက္ရသည္အတြက္၊ ၾကံဳခဲလွတဲ့သာသနာမွာ ျဖစ္ခဲလွတဲ့ လူ႕ဘ၀ကို ရခုိက္ ယခုလုိ သာသနာေတာ္ကို ခ်ီေျမာက္ေထာက္ပံ့ခြင့္ရလုိက္ျခင္းသည္ ဘုန္းကံရွိသူေတြသာ ျဖစ္ၾကသည္။ မႏုႆတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ ဆုိတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ၾကီးက ေျပာတယ္၊ ‘‘လူ႔ဘ၀ရဖုိ႔ေတာင္ မလြယ္လွဘူး၊ စာထဲမွာ ဥပမာနဲ႕ ေျပာထားတယ္။ ပင္လယ္ျပင္က်ယ္ၾကီးထဲမွာ ထမ္းပုိးတုံးၾကီးတစ္ခု ေလတုိက္ရာ ေမ်ာခ်င္သလုိေမ်ာေနသတဲ့၊ အေပါက္ကလည္း တစ္ေပါက္တည္းတဲ့၊ ေရျပင္ေအာက္ေျခမွာ ရွိတဲ့ လိပ္ကန္းၾကီးကလည္း အႏွစ္ ၁၀၀ ၾကာမွ တစ္ခါသာ ေပၚတယ္၊ အဲဒီလိပ္ကန္းၾကီးရဲ့ ေခါင္းနဲ႕ ထမ္းပုိးအေပါက္ စြပ္မိဖုိ႔ဟာ ဘယ္လြယ္မလဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကမွ ၾကံဳၾကံဳၾကိဳက္ၾကိဳက္ စြပ္မိခ်င္စြပ္မိဦးမယ္တဲ့။ လူ႔ဘ၀ၾကံဳဖုိ႔က အဲဒီအထက္ ခက္တယ္တဲ့၊ အဲဒီခက္ခဲတဲ့ဘ၀ကို ရေနၾကျပီ၊ ရတုန္း ရခုိက္ ပါရမီေတြ ျဖည္လုိက္ၾကစမ္းပါ။ စိတ္ေကာင္း ႏွလုံးေကာင္း ေမြးလုိက္ၾကစမ္းပါ။ (နံက္ခင္းၾသ၀ါဒမွ)။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားစင္စစ္ ျဖစ္ရျခင္း၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရၾကျခင္း၊ ပါရမီးမ်ား ျဖည့္ခြင့္ရျခင္းမ်ားသည္ ဘုန္းကံၾကီးသူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။

(ဓာတ္ပုံအားလုံးသည္ အမရပူရျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတုိက္ကပဲ ျဖစ္ပါသည္)


ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၄-၉-၂၀၁၁

15 September 2011

စတားေမြးေန႔ (ၾကာလုိလူသား)


စာမိတ္ဆက္
ဒီေန႔ (၁၂-၉-၂၀၁၁) စတားရဲ့ ေမြးေန႔လုိေျပာတယ္၊ လူကိုခင္ရင္ အသက္မေမးနဲ႔၊ ကုိယ့္ေမြးေန႔ကိုေတာင္ ေမ့ေနတယ္၊ ေမြးေန႔ကို ေမ့ထားခ်င္တယ္ ကိုယ့္အသက္ ေသးမင္းသိမွာစုိးလုိ႔ppppppp။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ခ်င္သလုိ မျဖစ္ရ အနတၱ၊ တေရြ႕ေရႊ႕ ေသးမင္းဆီသုိ႔ ေျခလွမ္းေနတာက အနိစၥ၊ ေမြးကထဲက ေသးမင္းဆီသုိ႔ ေျပးလႊားေနရတာက ဒုကၡ၊ ဒါဟာ ခႏၶာရလုိ႔ပဲ ခႏၶာျပတ္ေအာင္ အားထုတ္ၾက၊ အဲဒါ ဗုဒၶရဲ့ Liberation ၀ိမုတၱိပဲ။ အားလုံးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဓမၼမိတ္ေဆြ အားလုံး စတားေမြးေန႔မွသည္ ႏွစ္မ်ားစြာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ------- ၁၂ ရက္ေန႔က ေဖ့စ္ဘုတ္မွာတင္ထားတဲ့ ေမြးေန႔သံေ၀စာပုိဒ္ကေလးျဖစ္ပါတယ္။

ေမြးေန႔အတြက္ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပတဲ့သူေတြအတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဖ့ဘုတ္ေတာ့ ေမြးေန႔အမွတ္တရ တန္ဖုိးရွိတဲ့စာပုိဒ္ကေလးေတြ မနဲပါဘူး။ အခု ေမြးေန႔အမွတ္တရအျဖစ္ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဖုိ႔စိတ္ကူးမရွိပါဘူး၊ ကိုယ့္ေမြးေန႔ကိုေတာင္ ကိုမမွတ္တာကိုး၊ ဒါေပမဲ့ ညီမတစ္ေယာက္က တကူးတက အရွင္ဆႏၶာဓိကရဲ့ ၾကာလုိလူနဲ႔ ဓာတ္ပုံေတြ ျပင္ဆင္ျပီး ပူေဇာ္ေပးသြားတယ္။ ေရႊပါရမီေတာရဆရာေတာ္ရဲ့ ၾကာလုိလူ ပုိ႔စ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာနဲ႕ ပုိ႔စ္အျဖစ္တင္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တကူးတက ပုိ႔ေပးတဲ့ အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ၾကာလုိလူ
ၾကာပန္းလွဴလွ်င္
မၾကာခင္၌
ၾကာခ်င္သည္မ်ား
မၾကာအားဘဲ
ၾကာဖ်ားေရစက္
မၾကာသက္သုိ႕
ၿမန္သြက္ၿပည္႔စုံ
ၾကာၾကာလွဳံလ်က္
ၾကာဟုန္ၾကာၿမင္႕
ၾကာႏွယ္တင္႕သည္
ၾကာလင္႔ဒုကၡေ၀းေ၀းမွာ…
ၾကာၿမင့္သုခနီးနီးမွာ…။

ရႊံ႔မွာေပါက္ဖြား
ရႊံ႔၌ထြားလည္း
ရႊံ႔အားမခင္
ရႊံ႔သန္႔စင္သည္
ၾကာလွ်င္ၿမတ္လွ ပန္းစံၿပ။
ကာမဂုဏ္ၾကား
ကိေလၾကား၌
ေပါက္ဖြားပါလ်က္
မၿငိယွက္ဘဲ
လြတ္ထြက္သန္႕စင္
ေအးၾကည္လင္သည္
လန္းရႊင္ၿမတ္လွ လူ႕စံၿပ။

(ၾကာလွဴလွ်င္ၾကာတတ္သည္ဟု ယူစသူမ်ားအတြက္) အရွင္ဆႏၶာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)

ၾကာလုိလူ
ရြွ႔ံႏြံၾကားမွာေပါက္ဖြားေပမယ္႔ ရြွ႔ံႏြံနဲ႔မလိမ္းက်ံမကပ္ၿငိတဲ႔။ လူသားတုိင္းေတြ႕ၾကဳံေနရတဲ့ ေလာကဓံက ၈ပါးရွိပါတယ္။ လာဘ္ရၿခင္း၊ လာဘ္မရၿခင္း၊ အၿခံအရံၿပည္႔စုံၿခင္း၊ အၿခံအရံမၿပည္႕စုံၿခင္း၊ ကဲ႕ရဲ႕ခံရၿခင္း၊ ခ်ီးမႊမ္းခံရၿခင္း၊ သုခ-ခ်မ္းသာၿခင္း၊ ဒုကၡ-ဆင္းရဲၿခင္းလုိ႕ေလာကဓံ ၈ပါးရွိပါတယ္။ အေလးမ်က္ႏွာက ေလေတြဘယ္ေလာက္ပဲတုိက္တုိက္ ၾကာပန္းၾကာပင္ေတြဟာ က်ိဳးပဲ႕ပ်က္စီးသြားၿခင္းမရွိပါဘူး။ ေလေၾကာအတုိင္းအလုိက္သင့္ ယိမ္းႏြဲ႕လွဳပ္ရွားရင္း ေလဒဏ္ကုိၾကံ႕ၾကံ႕ခံႏိုင္ၾကပါတယ္။ ေလဒဏ္ေၾကာင့္မတုန္လွဳပ္တဲ့ၾကာ၊ ရႊံႏႊံနဲ႕မကပ္ၿငိတဲ့ ၾကာလုိေလာကဓံေလေၾကာင့္ မတုန္လွဳပ္တဲ႔လူ၊ ေလာကဓံရႊံ႔ႏြြနဲ႔ ၿငိကပ္ေပက်ံၿခင္းမရွိတဲ႔လူဟာၾကာလုိလူပါပဲ။ အေကာင္းေလာ ကဓံေၾကာင့္ ေလာဘ၊ မာနမၿဖစ္ရင္၊ အဆုိးေလာကဓံေၾကာင့္ ေဒါသ၊ ေသာကမၿဖစ္ရင္ေလာကဓံရႊံ႔ႏြံ မၿငိကပ္မေပက်ံတာနဲ႕အတူတူပါပဲ။
အာရုံမွာၾကာငုံပြင့္ပါေစလုိ႕ပဲ ေၿပာရေတာ့မွာပါပဲ။ အာရုံတုိင္းအာရုံတုိင္းမွာ ကုသုိလ္ၾကာငုံ၊ တရားဓမၼၾကာငုံကပြင့္ဖုိ႕အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနတာပါ။ စိတ္ထားေကာင္းဆုိတဲ့ေနေရာင္ၾကည္၊ သတိဥာဏ္ဆုိတဲ့ လေရာင္ၾကည္ေလးထိေတြ႕လုိက္တာနဲ႕ တၿပိဳင္နက္ ေမႊးပ်ံသင္းၾကိဳင္တဲ့ ကုသုိလ္ၾကာပန္း၊ တရားဓမၼၾကာပန္းပြင့္လာေတာ့တာပါပဲ။

ၾကာကုိခ်စ္ခင္
ၾကာကုိၿမတ္ႏုိး
ၾကာလုိက်င္႕ၿပီး
မၾကာခင္မွာ...
ၾကာလုိလူအစစ္ၿဖစ္ပါေစေၾကာင္း.........ေမြးေန႕ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလုိက္ပါတယ္ဘုန္းဘုန္း......
အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ၾကာလုိလူတရားနဲ႕ဘုန္းဘုန္းေမြးေန႕ကုိပူေဇာ္လုိက္ပါတယ္။

ဓမၼရဲ႕အရသာကုိ ေပးစြမ္းႏုိင္တဲ႕ ဓမၼစာေပမ်ား အဆက္မၿပတ္ေရးသားႏုိင္ပါေစ။ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ၿဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာစြာၿဖင္႔ ေလာကနဲ႕သာသနာေတာ္ကုိ အစဥ္ထာ၀ရ အလွဆင္ႏုိင္ပါေစလုိ႕ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ားေတာင္းလုိက္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္း စိတၱသုခ ကာယသုခ ၿပည္႔စုံစြာၿဖင့္ သာသနာၿပဳ ႏိုင္ပါေစ။
ေအးခ်မ္းတဲ႕ႏွစ္လုံးသားပုိင္ရွင္ၿဖစ္ပါေစ။
မဂၤလာရွိေသာေမြးေန႕မွာ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးပါတယ္ဘုန္းဘုန္း......။

ထားထား
၁၂-၉-၂၀၁၁

ေမြးေန႕အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္စကားေလးမ်ား ေပးပုိ႔ေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္းအား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။
အားလုံးၾကာလုိလူျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၅-၉-၂၀၁၁

14 September 2011

ဘုရားေလာင္းႏွင့္တိရစၦာန္

ဘုရားရွင္၏ ေျခေတာ္ရာတြင္ ဘုရားအေလာင္းဘ၀က ျဖစ္ေတာ္စဥ္မ်ားကို ေတြ႔ရသည္။

ဘုရားႏွင့္သံသရာ
စာမိတ္ဆက္

ေဒါက္တာ ဇီ၀က (ဗုဒၶဘာသာ အေတြးအျမင္တည္ေထာင္သူ) က စာေရးသူအား အရွင္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ဘ၀တုန္းက ဘယ္လုိတိရစၦာန္ဘ၀မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါသလဲဘုရားလုိ႔? ေမးခြန္းတစ္ခု တက္လာပါတယ္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရား အားရင္ ေရးေပးပါဦးဘုရားတဲ့။

မွန္ပါသည္။ ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ၊ အနမတဂၢသံသာရ ဆုိတဲ့ အတုိင္း သတၱ၀ါေတြဟာ ေသလုိက္ ေမြးလုိက္၊ ေသလုိက္ တစ္ခါ ေမြးလုိက္နဲ႔ အစမထင္ကထဲက က်င္လည္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေမြးလုိက္ ေသလုိက္ လည္ပတ္ေနတာကိုပဲ သံသရာ (samsara is birth and death) လုိ႔ ေခၚတာပဲ။ ဘုရားေလာင္းသည္လည္း သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရကား မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေသာ ဘ၀ေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ အဲဒီအထဲမွာမွ တိရစၦာန္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြလဲ မနဲဘူး။ ဘ၀ေတြ အခက္ခဲေတြကို ျဖတ္သန္းလာျပီးမွ ဘုရားျဖစ္ခဲ့ရတယ္ဆုိတာကို ဘုရားရွင္အား ပိုၾကည္ညိဳႏုိင္ေအာင္ ၾကည္ညိဳသဒၶါပြားရေအာင္ ဤပုိ႔စ္ကို ပူေဇာ္လုိက္ပါသည္။

ငယ္ငယ္က ဘုရားရွိခုိး

ငယ္ငယ္က စာသင္တုိက္ၾကီး မေရာက္ခင္ကထဲက ေန႔စဥ္ ဘုရားရွိခုိးခဲ့ရေသာ သုံးလူရွင္ပင္ ကြ်န္းထိပ္တင္ ေသာင္းခြင္ စၾကာ၀ဠာ အစခ်ီသည့္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ လကၤာမ်ား၊ ဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ဘ၀က ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ တိရစၦာန္ဘ၀မ်ားကို သီကုံးထားေသာ လကၤာမ်ားကို ႏုတ္တုိက္ရေနသည္၊ သုိ႔ေသာ္ကား အဓိပၸါယ္ကိုကား ဘာမွ မသိခဲ့။ အရြယ္ေရာက္လာေသာ အခါမွ အဓိပၸါယ္မ်ား သေဘာေပါက္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ စာသင္တုိက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ တရားဂုဏ္ေတာ္ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ သံေ၀ဂလကၤာမ်ားကိုသာ ဘုရားရွိခုိးအျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့ေသာေၾကာင့္ ငယ္ငယ္က ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ လကၤာမ်ားကိုကား ေမ့သြားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လကၤာစာပုိဒ္ကို အျပည့္အစုံ အတိက် ရလုိ၍ အင္တာနက္မွ ျပန္ရွာၾကည့္ရာ အလြယ္တကူေတြ႔ရပါသည္၊ ဒီကဗ်ာလကၤာကို ဆုိက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရးခဲ့ျပီးသား ျဖစ္သည္ကိုလဲ ေတြ႕ရသည္။ ေအာက္ပါ ငယ္ငယ္က ဘုရားရွိခုိးလကၤာၾကီးကို သရုပ္ျပအဘိဓာန္ ဆုိက္ကေန ေကာ္ပီကူးယူထားတာျဖစ္ပါတယ္။

ျဖစ္ေတာ္ေပါင္းမွာ၊ ေလာင္းျမတ္စြာ၊ တစ္ရာ သံုးဆယ့္ေျခာက္။ ။
ဘုရားအေလာင္း၏ ပါရမီခန္း၀ယ္ တိရစၦာန္ဘ၀၌ ထင္ရွားေသာ ဇာတ္ေတာ္၏ ၀တၳဳေပါင္း ၁၃၆-ပါးကို ေရွးပညာရွိမ်ား စပ္ဆိုထားခဲ့ေသာ ဤဘုရားရွိခိုးလကၤာျဖင့္ သိရာ၏၊ "ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ ဗုဒၶကုၤရ၊ ေလာင္းျမတ္လွသည္၊
အစၾကိဳးၾကာ၊ ဆယ့္ေျခာက္ခါႏွင့္၊ ဟသၤာကိုးျဖစ္၊ ေျခာက္ျဖစ္ကားခို၊ က်ီးညိဳ သံုးခါ၊
သံသာက်ဴးထိပ္၊ ကရ၀ိက္ ငါး၊ ေလးကားကိႏၷရီ၊ စာမရီဆယ့္ငါး၊ ေမ်ာက္ကားတဆယ္၊
ဆင္၀ယ္ဆယ့္တစ္၊ ႏြားျဖစ္ဆယ့္ေလး၊ ဧေကး သိႏၶ၀၊ ကြၽဲ အ႒ႏွင့္၊ သံျမသာေညာင္း၊ ဥေဒါင္း ႏွစ္ခါ၊
သာလိကာ သတၱ၊ ဒြါဒသ ၾကက္၊ ၀က္ကား ဆယ့္သံုး၊ ေပါင္း႐ံုးမ်ားစြာ၊ တရာသံုးဆယ္၊ ေျခာက္ျဖစ္၀ယ္ကို၊
အႏၲရာယ္မရွိ၊ ေဘးမထိသည့္၊ မုနိျမတ္ေလာင္း၊ ျဖစ္ေတာ္ေပါင္းဟု၊ ေအာက္ေမ့သဒၶါ၊ ၾကည္ညိဳစြာျဖင့္၊
ခါခါျမတ္ႏိုး၊ လက္စံုမိုးကာ၊ ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။"

မွတ္ခ်က္။ ။ အေလာင္းေတာ္ျမတ္၏ ထင္ရွားသည့္ တိရစၦာန္ဘ၀ေတြ မ်ားစြာက်န္ေသးေၾကာင္းကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔လက္ရွိ ပိဋကေတာ္ျဖင့္သိသာ၏၊ ဤေရွးေဟာင္း လကၤာကား ဘာကိုရည္စူးသည္ မသိရ။

ထုိဆုိက္ထဲက လကၤာနဲ႕ မွတ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ မွန္ပါသည္၊ ဤလကၤာအရ ဘုရားေလာင္းသည္ တိရစၦာန္ဘ၀ေပါင္း ၁၃၆ ဘ၀ ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ သတၱ၀ါတည္းက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားေလာင္းသည္လည္း ဘ၀မ်ားစြာ ကမၻာမ်ားစြာ သံသရာက်င္လည္ခဲ့သူ ျဖစ္ရကား အဘယ္မွာ မည္မွ်ဘ၀ျဖစ္ခဲ့သည္ကို အတိက် ေျပာႏုိင္မည္နည္း။ ဘုရားရွင္၏ ပါရမီျဖည့္စဥ္က ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဘ၀ေတြ လကၤာတည္းမွာ မပါေသးတာ ေသခ်ာသည္၊ ဥပမာ-ယုန္မင္းတုိ႕ ဖြတ္မင္းတုိ႕လုိမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဘုရားျဖစ္ရန္ ပါရမီႏုစဥ္ကေတာင္ ဤေလာက္ ဘ၀ေတြ မ်ားျပားေနပါလွ်င္ ဘုရားျဖစ္ဖုိ႔ ပါရမီမျဖည့္ခင္က ဘ၀ေတြဆုိ ဘယ္လုိေျပာႏုိင္မည္နည္း။ ဤမွ်ေလာက္ သံသရာရွည္လ်ား ေထြးျပားေနသည္ကို သံေ၀ဂပြားရန္သာ ျဖစ္သည္။

၁၊ ၾကိဳးၾကာ ----------၁ ဘ၀
၂။ ခါ ---------၁၆ ဘ၀
၃။ ဟသၤာ ----------၉ ဘ၀
၄။ ခုိ ----------၆ ဘ၀
၅။ က်ီးညိဳ ----------၃ ဘ၀
၆။ ကရ၀ိတ္----------၅ ဘ၀
၇။ ကိႏၷရီ ----------၄ ဘ၀
၈။ စာမရီ ---------၁၅ ဘ၀
၉။ ေမ်ာက္ ---------၁၀ ဘ၀
၁၀။ ဆင္ ---------၁၁ ဘ၀
၁၁။ ႏြား ---------၁၄ ဘ၀
၁၂။ သိေႏၶာ----------၁ ဘ၀
၁၃။ ကြ်ဲ ----------၈ ဘ၀
၁၄။ ဥေဒါင္း---------၂ ဘ၀
၁၅။ သာလိကာ-------၇ ဘ၀
၁၆။ ၾကက္ ---------၁၂ ဘ၀
၁၇။ ၀က္ ---------၁၃ ဘ၀
စုစုေပါင္း ဘ၀ေပါင္း ---၁၃၆ ရွိသည္။

ႏုမွာငါးရာ ရင့္မွာတစ္က်ိပ္

ဘုရားရွင္၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ဇာတကပါဠိေတာ္ အ႒ကထာမ်ားတြင္ ပါရွိသည္။ ဇာတ္၀တၳဳေပါင္း ၅၄၇ ရွိသည္။ ထုိဇာတ္ေတာ္မ်ားသည္ ပါရမီျဖည့္စဥ္က ဘ၀မ်ားသာ ျဖစ္သည္၊ ပါရမီ မျဖည့္မီ ဘ၀မ်ားကိုကား အေရအတြက္ ျပထားသည္ကို မၾကားဖူး။ ယခုျပဆုိသည့္ ၅၄၇ ဘ၀ထဲတြင္ ပါရမီရင့္ခ်ိန္ ဘုရားျဖစ္ခါနီး ဆယ္ (၁၀) ဘ၀လဲ ပါသည္။ ဒါကုိပဲ ‘‘ရင့္မွာ တစ္က်ိပ္’’ ဟုေခၚသည္။ က်န္ေသာဘ၀ ၅၃၇ (၅၄၇-၁၀= ၅၃၇) ဘ၀မ်ားကား ဘုရားျဖစ္ဖုိ႔ ေ၀းေနေသးရာကား ပါရမီႏုေသးသည္ဟု ဆုိသည္၊ ဒါကိုပဲ မွတ္လြယ္ေအာင္ ‘‘ႏုမွာ ငါးရာ’’ ဟု ဆုိထားသည္။ ဘုရားေလာင္း တိရစၦာန္ဘ၀မ်ားသည္လည္း ႏုေသာ ပါရမီရွိစဥ္ကပင္ျဖစ္သည္။
သု႔ိေသာ္လည္း ဘုရားေလာင္း မျဖစ္ႏုိင္ေသာ တိရစၱာန္မ်ားလဲ ရွိေသးသည္။ ဘုရားဧကန္ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ဘုရားတစ္ဆူဆူဆီက ဗ်ာဒိတ္ရတဲ့ ဘ၀ကစျပီး ငုံးေအာက္ ေသးငယ္ေသာ တိရစၦာန္မ်ိဳး၌ မျဖစ္ႏုိင္သလုိ ဆင္ထက္ ၾကီးေသာ တိရစၦာန္မ်ိဳး၌လဲ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ဆုိသည္။ ဒါနဲ႕စပ္လ်င္းျပီး ဘုရားေလာင္းတုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ရာ ၁၈ ခုရွိသည္၊ အ႒ာရသ အဘဗၺ႒ာန ဟုေခၚသည္၊ (ေဗာဓိသေတၱာ ဣမာနိ အ႒ာရသ အဘဗၺ႒ာနာနိ န ဥေပတိ)။ ထုိ ၁၈ ရပ္ကို သုတၱနိပါတ္ ခဂၢ၀ိသာဏသုတ္ အ႒ကထာ ႏွာ ၄၅ တြင္ေဖာ္ျပထားသည့္အတုိင္း ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။

ဘုရားေလာင္းမ်ား မျဖစ္ႏုိင္ရာ ဌာနမ်ား
ကန္း- ပင္း- ရိ- ဆြံ႕၊ ရူး- ရိုင္း- ကြ်န္၊ ဒိ႒္-ပန္- သတ္- ငုံး- ႏူ၊
စက္- သုဒ္- ပါယ္-မာရ္၊ ၿပိတ္ႏွင့္ျပန္၊ အမွန္ဆယ့္ရွစ္ယူ။
ယင္းအ႒ာရသ္၊ ေဗာဓိသတ္၊ လြတ္လြတ္ကင္းေတာ္မူ၊
နိပါတသုတ္၊ ပါ႒ဂုတ္၊ ဖြင္႔ထုတ္က်မ္းထြက္ဟူ။ (ကင္း၀န္မင္းႀကီး) ကင္း၀န္မင္းၾကီးကဗ်ာ အစဥ္အရ---

၁။ ကန္း = ဘုရားေလာင္းသည္ မ်က္စိကန္းသူ အျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္း၊ (န ဇစၥေႏၶာ ေဟာတိ)
၂။ ပင္း = ဘုရားေလာင္းသည္ နားပင္း ဆြံ႔အသူ အျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္၊ (န ဇစၥဗဓိေရာ ေဟာတိ)။
၃။ ရိ = ဘုရားေလာင္းသည္ သြားရည္ ရိယုိေသာ သူအျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္း၊ (န ဧဠမူေဂါ ေဟာတိ)။
၄။ ဆြ႔ံ = ဘုရားေလာင္းသည္ ဆြံ႕အ စကားမေျပာတတ္သူ အျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္း၊ ( န ပီဌသပၸီ ေဟာတိ)။
၅။ ရူး = ဘုရားေလာင္းသည္ အရူး အနမ္းအျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္း၊ ( န ဥမၼတၱေကာ ေဟာတိ)၊
၆။ ရိုင္း = ဘုရားေလာင္းသည္ လူရိုင္း အျဖစ္ မေမြးဖြားရျခင္း၊ ( န မိလကၡဴသု ဥပၸဇၨတိ)
၇။ ကြ်န္ = ဘုရားေလာင္းသည္ ကြ်န္မ်ိဳးတြင္ မဖြားျမင္ရျခင္း၊ ( န ဒါသိကုစၦိယာ နိဗၺတၱတိ)။
၈။ ဒိ႒္ = ဘုရားေလာင္းသည္ နိယတမိစၦာဒိ႒ိ အယူရွိသူအျဖစ္ မျဖစ္ရျခင္း၊ (န နိယတမိစၦာဒိ႒ိေကာ ေဟာတိ)။
၉။ ပန္ ( ပဥ္ ) ဘုရားေလာင္းသည္ ပဥၥာနႏၱရိယ ကံ မလြန္က်ဴးသူ ျဖစ္ရျခင္း၊ (န ပဥၥာနႏၱရိယကမၼာနိ ကေရာတိ)။
၁၀။ သတ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ အသညသတ္ ျဗဟၼာအျဖစ္ မေမြးဖြားရျခင္း၊ (ရူပါ၀စေရသု န အသညီဘေ၀)။
၁၁။ ငုံး = ဘုရားေလာင္းသည္ ငုံးေအာက္ငယ္ေသာ တိရိစၦာန္မ်ိဳး၌ မျဖစ္ရျခင္း၊ ဆင္ထက္ၾကီးေသာ တိရစၦာန္မ်ိဳးလဲ မျဖစ္ရျခင္း၊ (န တိရစၦာနေယာနိယံ ၀ဋၬေတာ ပစၦိမတၱဘာေ၀ါ ေဟာတိ)
၁၂။ ႏူ = ဘုရားေလာင္းသည္ ႏူနာ ေရာဂါမျဖစ္ရျခင္း၊ (န ကု႒ီ ေဟာတိ)။
၁၃။ စက္ = ဘုရားေလာင္းသည္ စၾက၀ဠာတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္း၍ မျဖစ္ရျခင္း၊ (န အညံ စကၠ၀ါဠံ သကၤမတိ)
၁၄။ သုဒ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ သုဒၵါ၀ါသျဗဟၼာဘုံ၌ မျဖစ္ရျခင္း၊ ( န သုဒၶါ၀ါသဘေ၀သု ဥပၸဇၨတိ)။
၁၅။ ပါယ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ အပါယ္ ငရဲ၌မက်ရျခင္း၊ အ၀ီစိ ႏွင္႔ ေလာကႏၱရိတ္ငရဲ၌ မျဖစ္ရျခင္း (န အ၀ီစိနိရေယ၊ န ေလာကႏၱရိေကသု ဥပၸဇၨတိ)။
၁၆။ မာရ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ ကာမာ၀စရဘုံတြင္းက မာရ္နတ္ မျဖစ္ရျခင္း၊ (ကာမာ၀စေရသု န မာေရာ ေဟာတိ)။
၁၇။ ၿပိတ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ ၿပိတၱာမ်ိဳး၌ မေမြးဖြားရျခင္း၊ ဆုိလိုသည္မွာ ၿပိတၱာတြင္ ခုပၸိပါသ၊ နိဇၥ်ာမတဏိွက မျဖစ္ရျခင္းႏွင့္ အသုရာတြင္ ကာလကဥၥိက မျဖစ္ရျခင္း၊ (န ခုပိၸပါသိကနိဇၥ်ာမတဏွိက ေပေတသု ဥပၸဇၨတိ၊ န ကာလကဥၥိကာသုေရသု)
၁၈။ ျပန္ = လိင္ျပန္ရိုး မရွိျခင္း၊ ေယာက္်ားဘ၀ အၿမဲျဖစ္ရျခင္း။ (နာႆ လိဂၤ ံ ပရိ၀တၱတိ)။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤအစဥ္သည္ ကဗ်ာလကၤာအရ စဥ္ထားေသာ္လည္း အ႒ကထာ အစဥ္ႏွင့္ကား ေရွ႕ေနာက္ နဲနဲပဲကြာသည္၊ အေရးမၾကီးပါ။

ရင့္မွာတစ္က်ိပ္ဟူသည္
ရင့္မွာ တစ္က်ိပ္ဟူသည္ ဘုရားျဖစ္လုနီးဘ၀ ဆယ္ခုကို ဆုိလုိသည္၊ ထုိဘ၀ဆယ္ခုတုိ႔၏ ဇာတ္ေၾကာင္း အစဥ္ကို ေအာက္ပါ လကၤာအက်ဥ္းျဖင့္ သိအပ္၏။
ေတ၊ ဇ၊ သု၊ ေန၊ မ၊ ဘူ၊ စန္၊ နာ၊ ၀ိ၊ ေ၀ ဟု အစီအစဥ္အလိုက္ျဖစ္ေအာင္ အတိုေကာက္မွတ္သားၾကေလ့ရွိသည္။ ထုိ ဇာတ္ေတာ္ၾကီး ဆယ္ဘြဲ႔ကို ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးထားသည္မ်ားကို စာေရးသူတုိ႔ ပထမၾကီးတန္းတြင္ ျပထာန္းသျဖင့္ သင္ခဲ့ဖူးသည္၊ အခုေနာက္ပုိင္း မျပဌာန္းေတာ့ဘူး သိရသည္။ ထုိဇာတ္ဆယ္ဘြဲ႕၏ ျမန္မာစာ စာေရးဆရာမ်ားႏွင့္ တြဲဘက္ ေအာက္ပါအတုိင္းေဖာ္ျပထားသည္။
၁။ ေတ- ေတမိယဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၈-ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလ၊
၂။ ဇ- မဟာဇနကဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၇-ခုႏွစ္၊ နယုန္လ၊
၃။ သု- သုဝဏၰသာမဇာတ္ (ဦးပညာတိကၡ) ေကာဇာ-၁၁၈၈-ခုႏွစ္၊ နယုန္လ၊
၄။ ေန- ေနမိဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၈-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆိုလ၊
၅။ မ- မေဟာသဓာဇာတ္ (ပ၊ဒု) (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၆-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလ၊
၆။ ဘူ- ဘူရိဒတၱဇာတ္ (ရွင္နႏၵေမဓာ) ေကာဇာ-၁၁၄၈-ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လ၊
၇။ စန္- စႏၵကုမာရဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၄-ခုႏွစ္၊ ျပာသိုလ၊
၈။ နာ- နာရဒဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၄-ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလ၊
၉။ ၀ိ- ဝိဓူရဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၅-ခုႏွစ္၊ ၀ါေခါင္လ၊
၁၀။ ေ၀- ေဝႆႏၲရာဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ)ေကာဇာ-၁၁၄၅-ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလ၊
ဤဆုိက္မွာ ဇာတ္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားသည္ျဖစ္၍ ေလ့လာႏုိင္ပါသည္။
‘‘ႏုမွာငါးရာ ရင့္မွာတစ္က်ိပ္’’ ႏွင့္ ‘‘အစၾကိဳးၾကာ၊ ဆယ္ေျခာက္ ခါႏွင့္’’ ဆုိတဲ့ လကၤာမ်ားအရ တိရစၦာန္ဘ၀ေပါင္း ၁၃၆ ပါတယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္းလည္း လကၤာ၏ မွတ္ခ်က္မွာ ဇာတ္ေတာ္ထဲမွာ တျခားထင္ရွားသည့္ တိရစၦာန္ဘ၀ေတြ က်န္ေနေသးေၾကာင္း ျပထားသည္ ဆုိေတာ့ ဒီလကၤာသည္ အလြန္ထင္ရွားသည့္ ဇာတ္ေတာ္မ်ားျဖစ္၍၎ သို႔မဟုတ္ ကာရန္ နေဘအရေသာ္၎း ဤမွ်ေလာက္ စီစဥ္ထားဟန္တူသည္၊ တျခား ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘုရားေလာင္း တိရစၦာန္ဘ၀ ျဖစ္စဥ္ကို ပါေအာင္ မထည့္သနည္း?

ေနရာတုိင္းမွာ အၾကီးမွဴး

ဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ ဘယ္ဘ၀ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ ေခါင္းေဆာင္ေေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာမ်ားသည္၊ ပါရမီႏုစဥ္အခါက တိရစၦာန္ဘ၀မွာပင္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသရင္း သူတစ္ပါးအတြက္ ၾကည့္သူျဖစ္သည္၊ ေနာက္ဆုံး ယုန္မင္းဘ၀မ်ိဳးကဲ့သုိ႕ အသက္ပါ ေပးလွဴရဲခဲ့သည္၊ ေရြဟသၤာမင္းဘ၀၊ ငုံးမင္းဘ၀၊ ဆင္မင္းဘ၀ကဲ့သို႔ ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းပီသခဲ့သည္။

တစ္ခါက ဘုရားအေလာင္း ဆင္ဘ၀တစ္ခုမွာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ မုဆုိးတစ္ေယာက္သည္ ဆင္၏ ဆင္စြယ္၊ အသြား၊ အသား တုိကုိ႔ လွီးျဖတ္ေရာင္းခ်၍ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳေနစဥ္ ဘုရားအေလာင္းပါေသာ ဆင္အုပ္ၾကီးသည္ ပေစၥကဗုဒၶါကို ျမင္လွ်င္ ရွိခုိးေလ့ရွိသည္ကို ျမင္ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ထုိအျခင္းအရာကို ျမင္ေသာ မုဆုိးသည္ တစ္ေန႕ေတာ့ သကၤန္းမ်ား တစ္ကိုယ္လုံးလႊမ္းျခံဳျပီး ပေစၥကဗုဒၶါဟန္ေဆာင္၍ လမ္းမွာ ထုိင္ေနသည္။ ထုိသကၤန္းသည္လည္း ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါး ေရအုိင္တစ္ခုမွာ ေရခ်ိဳးေနတုန္း ခုိးယူအပ္ေသာ သကၤန္းျဖစ္သည္။ ဆင္အားလုံးကလဲ ပေစၥကဗုဒၶါအထင္ႏွင့္ ရွိခုိးဦးတုိက္သြားသည္၊ မုဆုိးသည္လည္း ထုိဆင္အုပ္၏ ေနာက္ဆုံးလုိက္လာေသာ ဆင္တုိင္းကို တစ္ေန႔တစ္ေကာင္ လွံျဖင့္ထုိးသတ္သည္။ ဒီလုိနဲ႕ တေန႕ေသာအခါ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ ဘုရားအေလာင္း ဆင္သည္ သူ၏ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ ဆင္အုပ္ တျဖည္းျဖည္း ယုတ္ေလ်ာ့လာေနသည္ကို သိေသာအခါ သူ၏ေနာက္လုိက္ဆင္မ်ားကို ေမးသည္၊ ဘယ္သူမွ မသိဟု ေျဖၾကသည္။ တေန႔ေတာ့ ဘုရားအေလာင္း ဆင္ေခါင္းေဆာင္သည္ ပေစၥကဗုဒၶါ အေယာင္ေဆာင္ကို ျမင္ေသာအခါ သံသယျဖစ္၍ ဒီပုဂၢိဳလ္ကို ဖန္းဖုိ႔ရန္ ဆင္အားလုံး၏ ေနာက္ဆုံးမွ လုိက္ေလေတာ့သည္။ မုဆုိးလဲ ထုံးစံအတုိင္ ေနာက္ဆုံးဆင္ကို လွံျဖင့္ ပစ္လုိက္ရာ ဘုရားေလာင္းဆင္သည္လည္း သတိအျမဲရွိေနေသာေၾကာင့္ ထုိလွံကို ေရွာင္လြဲႏုိင္ခဲ့သည္။ မုဆုိးလဲ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႕ သစ္ပင္တစ္ပင္၏ေဘးတြင္ ပုန္းေအာင္းေနသည္ကို ဘုရားေလာင္းသိေနသည္၊ ဘုရားအေလာင္းသည္လဲ ဒီမုဆုိးကို သစ္ပင္ေရာ လူေရာ ႏွာေမာင္းျဖင့္ ရစ္ပတ္ျပီး ေပါက္သတ္မည္ဟု စိတ္အၾကံျဖစ္လုိက္ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္လဲ သကၤန္းကို ျမင္လုိက္ေသာအခါ မ်ားစြာေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္အားလုံးတုိ႔၏ အရွက္ရေစရာေရာက္ေတာ့မည္ဟု အေတြး၀င္လာျပန္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ မုဆုိးအား မသတ္ေတာ့ဘဲ ဆုိဆုံးမလြတ္လုိက္သည္။ ဤကား ဘုရားေလာင္း၏ တစ္ခုေသာ ဆင္ဘ၀က က်င့္၀တ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအေလာင္း ဘုရားျဖစ္လာေသာအခါ ထုိမုဆုိးသည္ ရွင္ေဒ၀ဒတ္လာျဖစ္သည္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀ေတြမွာ အရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ဘုရားရွင္၏ ဆန္႔က်င္ဘက္မွာ အျမဲရွိခဲ့သလုိ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ အရွင္မဟာကႆပ၊ အရွင္အာနႏၵာစေသာ တပည့္ၾကီးမ်ားသည္လည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္ ဘ၀အဆက္ဆက္မွာ ဘုရားရွင္၏ဘက္ေတာ္သားအျဖစ္ ေတြ႕ဖူးၾကံဳးဖူးသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တပည့္ၾကီးမ်ားလဲ တိရစၦာန္ဘ၀မ်ားစြာ က်င္လည္ခဲ့ရသည္ကို သိသာထင္ရွားသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ပင္ ဤမွ်ေလာက္ တိရစၦာန္မ်ား ျဖစ္ဖူးခဲ့လွ်င္ စာေရးသူတုိ႔ သာမန္လူသားမ်ားဆုိရင္ကား ဘယ္လုိ အနိမ့္စားတိရစၦာန္ေတြေတာင္ ျဖစ္ခဲ့မလဲ မသိႏုိင္။ သံသရာတေကြ႕ေကြ႕မွာေတာ့ ျဖစ္ဖူးမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ ပါရမီႏုစဥ္က တိရစၦာန္ဘ၀ပင္ျဖစ္လင့္ကစား သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ အျပည့္ရွိသည္ကို အားက် ၾကည္ညိဳႏုိင္သလုိ စာေရးသူတုိ႔သာမန္လူမ်ားသည္လည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ တိရစၦာန္ဘ၀မ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ေနာင္လဲ မျဖစ္ႏုိင္၏ အာမမခံႏုိင္ေသးသည္ကို သတိ သံေ၀ယူႏုိင္ၾကရန္ ဘုရားအေလာင္း တိရစၦာန္ဘ၀ျဖစ္ေတာ္စဥ္မ်ားက သခၤန္းစာေပးသည္။

စာေရးသူ မီွသေလာက္ စုစည္းျပီး တင္ျပထားပါသည္။ ျပည့္စုံလုံေလာက္မည္ဟူ၍ကား မယူဆပါ။


ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၀-၉-၂၀၁၁

10 September 2011

ေမြးေန႔ ေန႔ဆြမ္းအလွဴရွင္

(၉)ၾကိမ္ေျမာက္ ဒီေန႔ ေန႔ဆြမ္းအလွဴရွင္
ဒီေန႔ (၁၀-၉-၂၀၁၁) စေနေန႔ ဘုံေဘျမိဳ႕၊ ေစာမယေကာလိပ္ရွိ ျမန္မာ (Ph.D) ေက်ာင္းသားရဟန္း ၂၂ ပါးတို႔ ေန႔ဆြမ္းဆက္သည့္ အလွဴရွင္မ်ားက ဘုံေဘျမိဳ႕ ေလယာဥ္အင္ဂ်င္နီယာ ျမန္မာမိသားစုပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဒကာမၾကီး၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏ အသက္ ၄၇ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အတြက္ျဖစ္ပါသည္။

ဒကာ ဦးေက်ာ္ေဆြႏွင့္ ဒကာမ ေဒၚသန္းသန္းေဌး သမီး ယဥ္သူဇာေက်ာ္တုိ႔ အေဆာင္ေရာက္လာျပီး ခ်က္ျပီး ျပဳတ္ျပီး ဆြမ္းဟင္းမ်ား လာလွဴသည္၊ ၉ ၾကိမ္ေျမာက္ဟု ေျပာလုိ႔ရပါသည္၊ ျပီးခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဟူးေန႔က ၇ ၾကိမ္ေျမာက္ ေခါက္ဆြဲဆြမ္း၊ ထမင္းေၾကာင္ဆြမ္းမ်ား အသီးအႏွံမ်ား လာကပ္တုန္းက လွဴထားခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္မွ သယ္ယူလာေသာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲမ်ား၊ သူနဲ႕ တြဲဘက္ အစားအစာအစုံမ်ားလွဴထားခဲ့သျဖင့္ ျပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔က ထုိမိသားစု အလွဴနဲ႕ပဲ သံဃာ ၂၂ ပါးစာအတြက္ ေန႕လည္စာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆြမ္းမ်ား လုပ္စားၾကသည္။ ထုိမိသားစု၏ အလွဴပင္ျဖစ္သည္။

ယခု စေနေန႕မွာလဲ ၾကက္သားႏွင့္မွ်စ္ေၾကာ္၊ ဗူးသီးအသားျပြမ္းခ်က္၊ ပုဇြန္ထုပ္ေကြးၾကီးမ်ား၊ ေကာ္ျပန္႕ေၾကာ္၊ ပန္းသီး၊ ဆန္းကစ္သီး၊ နႏြင္းမကင္းမ်ား အျပင္ ၀က္အူေခ်ာင္းမ်ား၊ ေကာ္ဖီမစ္ထုတ္မ်ား၊ ဆန္၊ ဆီမ်ား လာလွဴသြားသည္၊ စာေရးသူ ဘုံေဘေရာက္ေနသည္မွာ ၅ လပင္ရွိျပီ၊ ပုဇြန္ထုပ္ေကြးႏွင့္ ေကာ္ျပန္႕ေၾကာ္ကိုေတာ့ ပထမအၾကိမ္ စားဖူးျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။ ထိုမိသားစု၏ ေက်းဇူးနဲ႔ပဲ တစ္ပတ္တစ္ခါ နီးပါး သံဃာမ်ား ေကာင္းေကာင္း ဘုန္းေပးခြင့္ရၾကသည္။

ဒီကေန႕အလွဴက ဒကာမၾကီး ေဒၚသန္းသန္းေ႒းက သူ၏ သူငယ္ခ်င္း အသက္ ၄၇ ႏွစ္ေမြးေန႕အတြက္ပါဘုရားဟု ေလွ်ာက္သြားသည္။ အေ၀းမွ ေမြးေန႔ရွင္လည္း သာဓုေခၚႏုိင္ရန္ ဤအလွဴရွင္ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္း ေရးျပီးတင္လုိက္ရသည္၊ ဓာတ္ပုံရုိက္ေပးဖုိ႔ ေမ့သြားသည္။ ျပီးတဲ့ပတ္က အလွဴရွင္၏ ဓာတ္ပုံအေဟာင္းကိုပဲ ေမတၱာပုိ႔လုိ႔ ရေအာင္ တင္လုိက္ပါသည္။
အားလုံး ျမင္ၾကားသမွ် သာဓုေခၚႏုိင္ရန္ ပတၱိဒါန ျပဳလုိက္ပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၀-၉-၂၀၁၁

06 September 2011

လူသားအစ

(အင္တာနက္ရွာထားတဲ့ပုံေလးေတြပါ၊ ေမ်ာက္-လူ-၀က္ပါ ဆက္ျဖစ္ပုံပဲ pppppppppppp။ ပုံအရေျပာတာပါ)

လူသားအစျဗဟၼာက

စာမိတ္ဆက္

ဒီပုိ႔စ္ကို ေရးဖုိ႔ အရင္က တစ္ခါမွ စိတ္မကူးခဲ့ဘူး၊ ေဖ့ဘုတ္က ဗုဒၶဘာသာ အေတြးအျမင္ကို တည္ေထာင္သူ ေဒါက္တာ မင္းမေဟာ္က အရွင္ဘုရား ေအာက္ပါ ေတာင္းဆုိခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးပါဘုရား၊ အကူအညီေတာင္းပါတယ္ဘုရား ဟု ေမတၱာရပ္ခံပါသည္၊ စာေရးသူလဲ ေရးဖုိ႔ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနသည္၊ တျခားအလုပ္ေတြလဲ ရွိေနတာေၾကာင့္ လုံး၀ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ အာမ မခံရဲေပ၊ စာေရးသူကိုလဲ ထုိဗုဒၶဘာသာ အေတြးအျမင္ကို တည္ေထာင္သူ ေဒါက္တာမင္းမေဟာ္ႏွင့္ ေဒါက္တာ ဇီ၀ကတုိ႔က အဖြဲ႕ရဲ့ Admin အျဖစ္ အသိမွတ္ျပဳသည္၊ ထုိ႔အတြက္လဲ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အခ်ိန္မေပးႏုိင္သျဖင့္ ထုိအဖြဲ႕ထဲမွာ ပုိ႔စ္ေရးတာတုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့၊ တခါတရံေတာ့ ၀င္ေရာက္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ဒီအဖြဲ႕ကုိ တည္ေထာင္သူေတြဟာ ေခတ္လူငယ္ေတြ ျဖစ္ေပမဲ့ ဘာသာေရး စိတ္၀င္းစားသလုိ အေတြးအျမင္လဲ ရွိၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေတာ့ ဒီအဖြဲ႕ကို တည္ေထာင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပုံရပါတယ္။

‘‘လူသားေတြၿဖစ္ေပၚလာပုံကုိ နုိင္ငံၿခားသားေတြကုိၿပန္ရွင္းၿပခ်င္လုိ႔ သာမာန္လူေတြ နားလည္နုိင္ေအာင္ ဗုဒၶရဲ့တရားေတာ္နဲ႕အညီ မိန္႔ႀကားေပးပါဘုရား။ သူတုိ႔ရဲ့ပန္းသီးစားလုိ႔ ဆုိတ့ဲအေၿပာကုိလဲ မၿငင္းလုိပါဘုရား၊ စာအုပ္ေတြရွာဖတ္တာလဲ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႕ ေၿဖရွင္းနုိင္မဲ့ အေၿဖမ်ိဳးမရေသးပါဘုရား။ ဦးခုိက္လ်က္.....
ဒီေမးခြန္းေလး အဆင္ေျပတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ေျဖေပးပါဘုရား-----။’’


လူသားအစ ကမၻာဦးက
ဒါ၀င္ သီအုိရီက လူသားေတြဟာ ေမ်ာက္ေတြကေန တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လူအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာတယ္လုိ႔ဆုိတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလဲ လူသားေတြဟာ အာဒမ္နဲ႔ဧ၀က စေပါက္ဖြားလာတာတဲ့၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လူသားအစ အာရွတုိက္ကျဖစ္လာတာတဲ့၊ ျမန္မာေတြက လူသားအစ ျမန္မာက ေျပာသလုိ ပုံေတာင္ ပုညာကစတယ္လုိ႔လဲ ေျပာၾကတယ္၊ အားလုံးဟာ သမုိင္းပညာရွင္ ဘာသာေရးပညာရွင္ သိပၸံပညာရွင္ေတြရဲ့ ေလ့လာသုံးသပ္ခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ကပဲ စျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ လက္ခံေနၾကတာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ေမးလာတဲ့သူ အဲဒီအေျဖမ်ိဳးမလုိခ်င္ဘူး ဗုဒၶရဲ့ အေျဖမ်ိဳးပဲ လုိခ်င္ပါသတဲ့ဗ်ာ-။
ဗုဒၶစာေပအရ ေဖာ္ျပေပးပါဆုိေတာ့ ဒီဃနိကာယ္လာ စကၠ၀တၱိသုတ္ႏွင့္ အဂၢညသုတ္တုိ႔ကို ေလ့လာဖုိ႕လုိလာသည္။ စာေရးသူတုိ႔ မွီသေလာက္ေလးေပါ့၊ ဗုဒၶစာေပေတြက အရမ္းက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္၊ စာေရးသူတုိ႔ ဥာဏ္နဲ႕ လုိက္မမီပါဘူး။ အေသးစိတ္သိလုိသူမ်ားကိုေတာ့ ထိုသုတ္ ႏွစ္သုတ္နဲ႔ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ၾကီး၏ သျဂၤဳီဟ္ဘာသာဋီကာမွာလဲ ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။

လူသား ဘယ္ကစလဲ ေမးလာေတာ့ ကမၻာၾကီး ဘယ္ကစလဲ ဆုိတာကေန စျပီး ေလ့လာဖုိ႔လုိလာသည္၊ ထိုသုတၱန္မွာပဲ ျပထားျပီးျဖစ္သည္။ ၾကက္မ ဘယ္ကစ ၾကက္ဥက စ၊ ၾကက္ဥ ဘယ္က စ ၾကက္မက စ ဆုိတာလုိ အစရွာမရတဲ႔ သံသရာလည္ပတ္ေနတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ လူသား ဘယ္ကစလဲဆုိတာ အတိအက် ေျပာဖုိ႔ မရပါဘူး။ ရဟႏၱာမျဖစ္ေသးသေရြ႕ လူျဖစ္လုိက္၊ နတ္ျဖစ္လုိက္၊ တိရစၦာန္ျဖစ္လုိက္၊ ျပိတၱာျဖစ္လုိက္ လူျပန္ျဖစ္လာလုိက္နဲ႕ ဘယ္ကေန လူစျဖစ္လဲဆုိတာ မသိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကို သံသရာလည္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူ၏အစကို သုိ႔မဟုတ္ သတၱ၀ါ၏အစကို မသိႏုိင္ေပမဲ့ သံသရာအဆုံးကိုေတာ့ သိႏုိင္သည္။ ကိေလသာပ်က္ အာသေ၀ါကင္း ရဟႏၱာျဖစ္သြားေသာ သူသည္ သံသရာပ်က္သည္ဟု ဆုိလုိသည္။ တခ်ဳိ႕ကေျပာတယ္ ဗုဒၶက ကိုယ့္ကိုယ္ မေသေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူးတဲ့၊ ဒီလုိဆုိရင္ ဗုဒၶ၏အစြမ္းက ဘယ္မွာလဲတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶေရာ ရဟႏၱာေတြပါ ခႏၶာငါးပါးနဲ႕တည္ေဆာက္ထားလုိ႔ ေသမ်ိဳးျဖစ္လုိ႔ ေသရတာ မဆန္းပါဘူး၊ သုိ႔ေသာ္လဲ ေနာက္ထပ္ သတၱ၀ါတုိင္း ခံစားရသည့္ ေမြးဒုကၡ အုိဒုကၡ ေသဒုကၡကိုေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ ျဖစ္လွ်က္ မအုိ မနာ မေသ ထာ၀ရေနႏုိင္တဲ့ အရာ ဘာမွ မရွိပါဘူး ထာ၀ရရွိတယ္လုိ႔ ေျပာတာဟာ လက္ေတြ႔မဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးပုံေဖာ္ထားတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မွ်သာျဖစ္သည္။

ရွိေစေတာ့- လူဘယ္ကစလဲဆုိတာကို စာမွာကိုက အနမတဂၢသံသရာတဲ့၊ အစမထင္ ၀ါ အစမရွိ သံသရာတဲ့၊ လူသားလဲ သံသရာတည္း သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ အစမထင္ သံသရာထဲ ပါသြားတာေပါ့။ လူဘယ္ကစလဲ ဆုိတာကို ဘုရားရွင္ေတာင္ ေျပာျပမထားခဲ့ပါဘူး။ သုိ႕ေသာ္လဲ ကမၻာဦးက လူသားျဖစ္ေပၚလာပုံကိုေတာ့ ေဖာ္ျပထားသည္၊ ထုိလူသားတုိ႔သည္ သံသရာကို က်င္လည္ရင္း လူသားအျဖစ္ တဖန္ေရာက္လာပုံကိုပဲ ေဖာ္ျပထားသည္။
မာလုက်ပုတၱသုတ္မွာ ပုဏၰားတစ္ေယာက္က ေလာကၾကီး အဆုံးရွိသလား အဆုံးမရွိဘူးလား၊ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ ေသျပီးရင္ ျပန္ျဖစ္လား မျဖစ္ဘူးလား ျဖစ္သည္လဲ မဟုတ္ မျဖစ္ဘူးလဲ မဟုတ္ဆုိတဲ့ သႆတ ဥေစၦဒေမးခြန္းမ်ိဳးစတဲ့ ေမးခြန္းဆယ္ခ်က္္၊ ဘုရားက မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္အတြက္ အေထာက္အကူ မျပဳတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို အခ်ိန္မေပးႏုိင္လုိ႕ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့တယ္။ ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အေနာက္တုိင္း အေတြးေခၚ (Western Philosophers) ေတြ အိႏၵိယအေတြးေခၚ (Indian Philosophers) ေတြ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ ေထာက္ျပထားတဲ့ problem တစ္ခုေပါ့။ အေတြးအေခၚမ်ားဆုိတာ just thinking ပဲ၊ အက်င့္မပါဘူး။ ဗုဒၶရဲ့ တရားေတြက အက်င့္ကိုပဲ ဦးစားေပးတယ္။ ထုိ႔အတူပဲ လူသားအစ ဆုိတာ ေလာက အစကို ေျပာတာနဲ႕ အတူတူပဲလုိ႕ ယူဆမိပါတယ္။ ကမၻာ၏ အစလုိ႔ပဲ ေျပာၾကပါစုိ႔။

လ-ေနမရွိေသာ ေလာက

ကမၻာၾကီး၏အစသည္ လ,ေန, ၾကယ္တာရာေတြ မရွိေသးသျဖင့္ အေမွာင္အတိျပီးေသာ ေလာကၾကီးျဖစ္သည္။ ေန႔ေတြ ညေတြ မရွိေသး၊ ႏွစ္ေတြ လေတြ ရက္စြဲေတြ မရွိေသး၊ ထုိအေမွာင္ေလာကၾကီးထဲ ေရာက္ေနတဲ့ လူသားေတြလဲ ေယာက္်ား မိန္းမ ကြဲျပားမႈ မရွိေသး။ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ပဲ ျဖစ္လာၾကသည္။ ေနေရာင္ လေရာင္ ၾကယ္တာရာေရာင္မ်ား မရွိေပမဲ့ သတၱ၀ါေတြရဲ့ခႏၶာက အေရာင္ အလင္းျဖင့္ပင္ ေနႏုိင္ၾကသည္။ ထုိလူသားေတြသည္ သူတုိ႔တေတြရဲ့ ဒုစရုိက္လြန္က်ဴးမႈေၾကာင့္ ဆုပ္ကပ္ကေန ကမၻာၾကီးပ်က္စီးလုိ႔ လူသားဘ၀ကေန အာဘႆရာျဗဟၼာျပည္သုိ႔ ေရာက္ၾကတယ္၊ ၾသပပါတိကသတၱ၀ါမ်ားျဖစ္သည္အားေလ်ာ္စြာ ကုသိုလ္ကံအဟုန္ေၾကာင့္ ၀ုန္းကနဲ ဘြားကနဲေပၚလာတဲ့ သတၱ၀ါမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဥကေန ျဖစ္လာတဲ့ သတၱ၀ါမ်ိဳးကိုေတာ့ အ႑ဇသတၱ၀ါ၊ ပိုးေလာက္ကဲ့သို႕ အညွီအေဟာက္ကို အစြဲျပဳ၍ ေမြးဖြားလာေသာ သတၱ၀ါကို သံေသဒဇ သတၱ၀ါ၊ ကုိယ္၀န္ျဖင့္ ေမြးဖြားလာေသာ သတၱ၀ါကိုေတာ့ ဂဗၻေသယ်က သတၱ၀ါ ဟု သတၱ၀ါျဖစ္လာပုံႏွင့္ အမ်ိဳးအစားကို ဤသုိ႔ ခြဲျခားႏုိင္သည္၊ နတ္ ျဗဟၼာေတြကေတာ့ ကုသုိလ္အဟုန္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ (ကမၼဇ) ၾသပပါတိက သတၱ၀ါျဖစ္သည္။ ထုိအာဘႆရာျပည္မွာ စိတ္ေၾကာင့္ပဲ ပီတိတည္းဟု အစားအာဟာရျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ထုိျပည္ကေန စုေတးျပီး လူသားအျဖစ္ ဤေလာကၾကီးထဲ စတင္ေရာက္လာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ လူသားအစ ျဗဟၼာက၊ ထုိ ျဗဟၼာလဲ လူသားကေနျဖစ္ဆုိေတာ့ ၾကက္ဥနဲ႕ ၾကက္မလုိပဲ ျဖစ္မည္။ ဒါ၀င္က ေျပာေတာ့ လူသား ေမ်ာက္ကျဖစ္တာတဲ့ အဲဒီေမ်ာက္ကေကာ ဘယ္ကျဖစ္လာတာလဲ? ေမးစရာပင္ျဖစ္သည္။

လူသားေတြရဲ့ ေရႊေခတ္
တခ်ိန္က လူသားသတၱ၀ါရယ္လုိ႔ ျဖစ္ခါစက ေရႊေခတ္တစ္ေခတ္ရွိခဲ့ဖူးသည္။ စားေရးေသာက္ေရးအတြက္ မပူပင္ရ။ အဲဒီေခတ္က ကုိယ္ေနတဲ့ ေျမၾကီးသည္ပင္ စားစရာျဖစ္ေနသည္၊ အလြန္အရသာရွိသည့္ ေျမဆီ ေျမလႊာတုိ႔သည္ ေရျပင္မွာ ႏုိ႔မလုိင္တည္သလုိရွိေနသည္။ စားခ်င္စရာ ေထာပတ္ ဆီဦးတုိ႔ကဲ့သုိ႔ အဆီၾသဇာရွိျပီး အဆင္း အနံ႕ အရသာတုိ႔ႏွင့္လဲ ျပည့္စုံသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိသတၱ၀ါေတြ အရသာရွိမွန္း မသိၾကေသး၊ တေန႔ေတာ့ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ လူသားတစ္ေယာက္ဆုိၾကပါစုိ႔၊ သူက လက္ျဖင့္ ေျမဆီကို ေကာ္ျပီး လွ်ာျဖင့္တုိ႔ၾကည့္ရာ အလြန္အရသာ ရွိမွန္းသိလုိက္ရသည္၊ ရသတဏွာလဲ စတင္ေပၚေပါက္လာသည္၊ သတၱ၀ါေတြရဲ့ တဏွာအစသည္ ရသတဏွာ ျဖစ္သလုိ႔ အျဖတ္ရ အခက္အခဲဆုံး တဏွာသည္လည္း ရသတဏွာပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလဲ သူလုပ္သလုိ လုိက္လုပ္ရင္း အျခားျခားေသာ သတၱ၀ါေတြအားလုံး သူလုပ္သလုိ လုိက္လုပ္ရင္းကေန အစားအစာအေပၚ တဏွာရသမ်ား ျဖစ္လာသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ရသတဏွာျဖင့္ ေျမဆီေျမလႊာမ်ားကို အားပါးတရ အလုပ္အေလးျပဳျပီး စားလာေသာ အခါ သတၱ၀ါေတြရဲ့ ခႏၶာက အလင္းေရာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သည္။ ရသတဏွာေၾကာင့္ လူသားေတြရဲ့ ေရႊေခတ္ကို ပ်က္သုဥ္းေစဖုိ႔ အစျပဳလာသည္။

လ-ေနတုိ႔ စတင္ေပၚလာ

သတၱ၀ါေတြရဲ့ ကိုယ္ေရာင္ကုိယ္၀ါေတြ ေပ်ာက္ျပယ္သြားေသာ အခါ သတၱ၀ါ အေမွာင္ထဲမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ရွိၾကသည္၊ အလင္းေရာင္ ေပၚေပါက္လာရင္ ေကာင္းမွာပဲဟု ဆႏၵျပဳလုိက္တာနဲ႔ ေနမင္းၾကီး ေပၚေပါက္လာသည္၊ လူသားေတြရဲ့ ရဲရင့္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူရ (သူရိယ) ေနဟု ေခၚသည္။ ကမၻာၾကီး၏ ေရြ႕ရွားေသာ စနစ္ေၾကာင့္ ေနမင္းၾကီး ကြယ္ေသာအခါ ‘‘ ေနာက္ထက္ အလင္းေရာင္ တစ္ခု ေပၚေပါက္လာလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲ’’ဟု လူေတြ ရဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ပင္ စႏၵဆုိတဲ့ လမင္းၾကီး ေရွးဦးစြာ ေပၚေပါက္လာသည္။ ဒီဃနိကာယ္၊ ပါထိက၀ဂၢ အ႒ကထာ ၊ အဂၢညသုတ္အဖြင့္ စာမ်က္ႏွာ ၅၁တြင္ ေန လတုိ႔၏ ပမာဏ အကြာအေ၀း သေဘာသဘာ၀တုိ႔ကို ေဖာ္ျပထားသည္၊ ေလ့လာလုိက ေလ့လာႏုိင္ပါသည္။ ထုိေခတ္ကထဲက သိပၸံပညာ ထြန္းကားလာေလသေရာလားဟု ထင္မိပါလိမ့္မည္။ ဤေနရာ၌ ေဖာ္မျပေတာ့ေပ။ ၾကယ္တာရာေတြလဲ ေန လတုိ႔ႏွင့္အတူ ေပၚေပါက္လာသည္သည္၊ ပါဠိေတာ္မွာ စႏၶိမသူရိယ ဟု စႏၶိမာ (လ) ကို ေရွ႕ကေန ဆုိထားေပမဲ့ အ႒ကထာ အလုိအရာ သူရိယ (ေန)က ပထမ အရင္ေပၚေပါက္သည္။ ထုိအခ်ိန္က စျပီး ေန႔ ညတုိ႔ ေပၚေပါက္လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ရက္ေတြ ေန႔ေတြ လေတြ ႏွစ္ေတြ ဥတုေတြလဲ ေပၚလာသည္။

က်ား-မ စတင္ေပၚလာပုံ
ကမၻာၾကီး စတည္ကထဲက သတၱ၀ါ အမည္ျဖင့္သာ ျဖစ္ျပီး ေယာက္်ား မိန္းမရယ္လုိ႔ ကြဲျပား ျခားနားျခင္း မရွိေသး။ လူသားသတၱ၀ါေတြသည္ ေျမဆီ ေျမလႊာကို အစာအဟာရ အျဖစ္စားလာေသာ အခါ ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ၾကမ္းတမ္းလာသည္၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္ အဆင္းေတြ ကြဲျပားလာသည္၊ ရုပ္အဆင္းေကာင္းသူေတြက ရုပ္အဆင္း မလွသူေတြအေပၚ အထင္ေသးအျမင္ေသးသည့္ မာန အတိမာနစိတ္မ်ား ျဖစ္လာသည္။ ငါသည္ သူထက္ ရုပ္အဆင္း ပုိလွတယ္၊ သူတုိ႔ ငါ့ေလာက္မလွဘူး ဆုိတဲ့ မာန စိတ္ေတြ ျဖစ္လာသည္။ ထုိမာန စိတ္ေတြေၾကာင့္ပင္ အလြန္ရသာရွိသည္ ေျမဆီ ေျမလႊာေတြလဲ အရသာေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္ျပီ။ အဲဒီလုိအား အစားအစာေတြ တစ္ခုကြယ္ျပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳးေပၚလာရင္း ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း တျဖည္းျဖည္း ပုိ၍ပုိ၍ ၾကမ္းတမ္းလာေတာ့သည္။ ရုပ္အဆင္းလွသူေတြလဲ ပုိပုိ၍ပင္ မာန အတိမာနေတြ ၾကီးထြားေလသည္။ ဒီလုိနဲ႔ အစားအစာေတြ ေျပာင္းလာရင္းနဲ႔ ထုရုိက္ ဖြတ္ျပီးခ်က္စရာ မလုိေသာ ဆန္ ေပၚလာသည္၊ ထုိဆန္သည္ ဆန္က်ိဳးဆန္ကြဲ မရွိ၊ အလြန္သန္႔ရွင္းျပီး အနံ႕ႏွင့္ျပည့္စုံသည္။ မနက္ ညေနစာ အတြက္ ညေနကထဲက သယ္ယူထားၾကသည္။ ထုိအစားအစာျဖင့္ လူသားသတၱ၀ါေတြ အသက္ရွည္ေနၾကရသည္။
ထုိဆန္ကို စားျပီး လူသားေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေရွးကထက္ ပုိၾကမ္းလာသည္၊ ရုပ္ဆင္းအဂၤါေတြလဲ ေရွးကထဲ မတူကြဲျပားမႈေတြ ျဖစ္လာသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိန္းမ အဂၤါ ေယာက္်ားအဂၤါရပ္ေတြ ထူးျခားစြာေပၚလာသည္၊ အရင္လူ႕ဘ၀က မိန္းမျဖစ္ခဲ့သူသည္ မိန္းမအဂၤါေပၚလာသည္ျဖစ္၍ မိန္းမအသြင္ျဖစ္သည္၊ အရင္လူ႕ဘ၀က ေယာက္်ားျဖစ္ခဲ့သူကေတာ့ ဒီဘ၀မွာ ေယာက္်ားအျဖစ္ လာျဖစ္ရသည္။ ဤသုိ႔အားျဖင့္ မိန္းမ ေယာက္်ား ကြဲျပားလာသည္။ ထုိသုိ႔ထူးျခားသည့္ အေျပာင္းအလြဲေၾကာင့္ မိန္းမျဖစ္သူက ေယာက္်ားျဖစ္သူကို စူးစူးစုိက္စုိက္ ၾကည့္သည္၊ ေယာက္်ားျဖစ္သူကလဲ မိန္းမျဖစ္သူကို စူးစူးစုိက္စုိက္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္ ၾကာရွည္ ၾကည့္ရာမွ တပ္မက္တဲ့ ရာဂစိတ္ ျဖစ္လာျပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ရာဂအပူေလာင္သည္၊ ထုိရာဂအပူေၾကာင့္ပင္ ေမထုန္မွီ၀ဲလုိက္ၾကေတာ့သည္။ ဤကား မိန္းမ ေယာက္်ား ကြဲျပားလာရာမွ ေမထုန္ေခၚ ကာမဂုဏ္ sex ကိစၥ စတင္ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သတၱ၀ါေတြ၏ ရသတဏွာကေန မာန၊ မာနကေန ရာဂ စိတ္တုိ႔ အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္ပြားလာျခင္းျဖစ္သည္။

လိက္ဆက္ဆံ (Sex)မႈကို ကမၻာဦးကထဲက အျပစ္ဟု ျမင္

ထုိေခတ္က လူရုိင္းေတြ ေခတ္ကလုိ အ၀တ္အစား မရွိၾကေသး၊ အိမ္ေတြ အကာရံေတြလဲ မရွိေသး၊ လြင္တီေခါင္ ကြင္းျပင္ေတြမွာလဲ မိန္းမ ေယာက္်ား ႏွစ္ဦးသားတုိ႔ ေမထုန္မီွ၀ဲေနတာကို ျမင္ေသာ လူမ်ားက ခဲေတြ ဒုတ္ေတြ ႏြားေခ်းေတြ ၀ုိင္းထုၾကသည္။ ‘‘လူယုတ္မာေတြ ပ်က္စီးပါေစ၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္က သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ကို ဤကဲ့သုိ႔ ျပဳၾကသနည္း’’ဟု ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆိုျပီး ၀ုိင္းထုၾကသည္။ ဤသည္ကို ေထာက္ဆ၍ ကမၻာဦးကထဲက လိင္ဆက္ဆံမူ (sex) ကို ပညာရွိသည္ျဖစ္ မရွိသည္ျဖစ္ေစ လူတုိင္းက စက္ဆုပ္စရာ ကဲ့ရဲ့စရာ အျဖစ္၍ အျပစ္ (အကုသုိလ္) ဟု သတ္မွတ္လာခဲ့သည္။ ထုိေခတ္က ေမထုန္မီွ၀ဲတဲ့သူေတြကို ၃ လ သို႔မဟုတ္ ၂ လ ရြာႏွင္ဒဏ္ေပးသည္၊ ရြာထဲ ၀င္ခြင့္မရွိ။ အဲဒီေခတ္က လိင္ဆက္ဆံမႈကို အဓမၼသမၼတ (သူယုတ္မာအက်င့္) ဟု သမုတ္ထားၾကသည္။ ယခုေခတ္ေတာ့ ဓမၼသမၼတ-ျပဳက်င့္စရာ အျဖစ္ ျဖစ္လာသည္။ တနည္းေျပာရရင္ အျပစ္ဟု မယူဆၾကေတာ့ေပ။
အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ဒီေမထုန္ကိစၥၾကီးက မသင့္ေတာ္ဘူး၊ လူျမင္လုိ႔လဲ မေကာင္းဘူး၊ သူယုတ္မာတုိ႔ အက်င့္ျဖစ္တဲ့ ေမထုန္ကိစၥကို လူသူမျမင္ေအာင္ ဖုံးလြမ္းဖုိ႔ အိမ္ေဆာက္လာၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္အခါမွ စ၍ အိမ္ေပၚေပါက္လာသည္။

သဘာ၀ေဘးဒဏ္ ေပၚေပါက္လာျခင္း
ပထမဆုံး ေပၚေပါက္လာသူ လူသတၱ၀ါကုိေတာ့ သူ၏ ေရွးဘုန္းေရွးကံေၾကာင့္ ျဗဟၼာျပည္က ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ့ ၾသပပါတိက သတၱ၀ါ ျဖစ္သည္၊ မိန္းမ ေယာက္်ား ကြဲျပားလာျပီး ေမထုန္အမႈျပဳျပီးေနာက္ ေမြးဖြားလာတဲ့ ေနာက္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားကိုေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေမြးလာရတဲ့ ဂဗၻေသယ်က သတၱ၀ါအမ်ိဳးစားျဖစ္သည္။ လူဦးေရ ထူထပ္လာတာနဲ႔အမွ် ျပႆနာ မ်ိဳးစုံျဖစ္တတ္သည္။ လူတစ္ေယာက္တည္း ေနလ်င္ မထူးေပမဲ့ လူ ၂ ေယာက္ျဖစ္လာလွ်င္ သေဘာထား ၂ မ်ိဳးျဖစ္မည္၊ ၃ ေယာက္ ၄ ေယာက္ စသည္ျဖင့္ မ်ားလာလွ်င္ သေဘာထားကြဲျပားမႈ မ်ားစြာ ျဖစ္လာမည္။ ျပႆနာ အမ်ိဳးစုံ ျဖစ္လာမည္။
အခု ျပႆနာ စပါျပီ၊ အရင္တုန္းက တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ ေဆာင္ယူလာခဲ့ေသာ ဆန္သည္ ည မနက္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပုိင္း လူတစ္ေယာက္က စျပီး တစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ရက္စာ ၃ ရက္စာ ၈ ရက္စာ စသည္ျဖင့္ သယ္လာၾကျခင္းျဖင့္ ပစၥည္းဥစၥာ စုေဆာင္းသည့္ ေလာဘ စျဖစ္လာသည္။ ထုိေလာဘေၾကာင့္ပင္ ဆန္ေတြလဲ အပိန္အဖ်င္းေတြပါလာသည္၊ ဖြဲစသည့္ အညစ္ေၾကးမ်ား ပါလာသည္။ ေကာက္စပါးတုိ႔သည္လည္း အရင္ကလုိ မစည္ပင္ေတာ့ေပ။ ဆန္စပါးပင္တုိ႔သည္ ကြက္ၾကားေပါက္ကုန္ျပီ၊ အရင္ကလုိ ပိတ္ပိတ္သဲသဲ မေပါက္ေတာ့ေပ၊ တခ်ိန္က လူေတြရဲ့ေရႊေခတ္သည္ လူေတြရဲ့ ေလာဘ တဏွာေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္လာသည္။ ဒီေခတ္မွာလဲ မုိးေတြေခါင္ ေရေတြၾကီး၊ အသီးအႏွံေတြ မျဖစ္ထြန္း၊ ေဆးမ်ိဳးစုံသုံးေနရျခင္းက လူေတြရဲ့ ေလာဘ ၀ိသမေလာဘ စတဲ့ အကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ လူေတြရဲ့ မထိန္းႏုိင္တဲ့ ေလာဘေတြေၾကာင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္၊ သတၱ၀ါ အရင္းျမစ္ေတြ ပ်က္စီးလာရသည္။ ထုိသဘာ၀အရင္းျမစ္ေတြ ပ်က္စီးလာတာနဲ႕အမွ် ေမ်ာ္လင့္မထားတဲ့ သဘာ၀ ေဘးဒဏ္ေတြလဲ မၾကာခဏ ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ လူေတြရဲ့ အလုိရမၼက္ကို မထိန္းႏုိင္သေရႊ႕ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ေတြက ပုိ၍ပုိ၍ ၾကီးထြားလာပါလိမ့္မည္။

ထုိေၾကာင့္ ေရႊေခတ္ ပ်က္စီးသြားမည့္အေရးကို အခ်ိန္မီ တားဆီးႏုိင္ရန္ စီမီနာ (seminar) တစ္ခု က်င္းပသည္။ သူတုိ႔၏ စီမီနာမွာ အရင္က စိတ္ၾကံတုိင္းရ လုိတုိင္းရသည့္ ေရႊေခတ္၊ ပီတိကိုသာ စားေနရေနရတဲ့ ေခတ္ ေပ်ာက္လာျပီး ေနာက္ပုိင္း ရသာရွိတဲ့ ေျမဆီေျမလႊာေတြ စားရသည္၊ ပထ၀ီမွ ရသာေတြလဲ ေပ်ာက္ကုန္၊ ခႏၶာကိုယ္လဲ့ ၾကမ္းတမ္းလာ၊ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါေတြလဲ ေပ်ာက္ကုန္၊ လ-ေန-ၾကယ္တာရာေတြ ေပၚေပါက္လာ၊ ေန႔ လ ႏွစ္ေတြ ေပၚေပါက္လာ။ လူေတြရဲ့ ေလာဘစတဲ့ အကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ ေျမဆီေျမလႊာေတြလဲ ေပ်ာက္ကုန္ုျပီ ဆန္စပါးေတြ စေပၚလာ၊ ထုိ အျပစ္ကင္းစင္ျပီး အနံ႕ရသာ အဆီၾသဇာရွိတဲ့ ဆန္ေတြလဲ မသန္႔ရွင္းမႈေတြ ျဖစ္လာသည္၊ ေနာက္ပုိင္း ဆန္စပါးပင္တုိ႔သည္ပင္ မစည္ပင္ပဲ ဟုိနား တစ္စု ဒီနားတစ္စု ကြက္ၾကားေပါက္ကုန္ေတာ့သည္။

အဲဒီေနာက္ပုိင္း လုိတရေရႊေခတ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး၊ စပါးပင္ေပါက္ရာ ေျမမ်ားကို သူပုိင္ ကိုယ္ပုိင္ စည္းရုိးမ်ားခတ္ၾကသည္။ ေနာက္ပုိင္း သူ႔ေ၀စု ကိုယ့္ေ၀စုေတြခြဲျပီး ေနလာရာမွ တစ္ေယာက္ေသာ သူက တစ္ေယာက္ပုိင္သည့္ နယ္က စပါးမ်ားကို ခုိးယူသည့္ အဒိႏၷာဒါနကံ စပါေတာ့သည္။ ပထမေတာ့ ခုိးတဲ့သူကို ဆဲဆုိျပီး ျခိမ္းေျခာက္ရုံသာ လုပ္ျပီး ေနာက္ပုိင္း ၂ ၾကိမ္ ၃ ၾကိမ္ ခုိးလာေတာ့ ဒုတ္ေတြ ခဲေတြနဲ႕ ၀ုိင္း ညွင္းဆဲၾကသည္၊ ၀ိဟိ ံသ စတင္ေပၚေပါက္လာျပီး ေနာက္ ခုိးမႈထပ္မံ ျဖစ္လာေသာအခါ ထုိညွင္းဆဲမႈကို ေၾကာက္သည္၊ ၀ုိင္းဖမ္း၍ စစ္ေဆးေမးျမန္းေသာ အခါ လိမ္ညာသည့္ မုသာ၀ါဒလဲ ေပၚေပါက္လာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကဲ့ရဲ့ထိုက္သူကို ကဲ့ရဲ့၊ အျပစ္ေပးသင့္သူကို အျပစ္ေပး၊ ရပ္ရြာ တုိင္းျပည္ကေန ႏွင္ထုတ္သင့္သူ ႏွင္ထုတ္ႏုိင္တဲ့နည္းလမ္းမ်ားကို တုိင္ပင္ေဆြးေႏြၾကသည္။ ေနာက္ဆုံး အမ်ားစု ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ အေျဖတစ္ခု ထုိသုိ႔ ဥေဒကို ကိုင္ႏုိင္သည့္သူ၊ ဥပေဒကို က်ဴးလြန္က အျပစ္ေပးႏုိင္သည့္သူ အမ်ားေလးစားရသည့္သူ အမ်ားစုထက္ ရုပ္ဆင္းအဂၤါျပည့္စုံသူ ၾကည္ညိဳေလးစားထုိက္တဲ့သူ အရွိန္ၾသဇာရွိတဲ့သူကို သမၼတ (President) အျဖစ္သတ္မွတ္ အတည္ျပဳရန္ျဖစ္သည္။

သမၼတေပၚေပါက္လာျခင္း

သမၼတ,သမုတိတုိ႔မွ ဆင္းသက္ေသာ ပါဠိစကားလုံးကို သမၼဟု၍လဲ ျမန္မာမႈျပဳထားသည္၊ ျပည္သူမ်ားက ယုံၾကည္အားကိုးထုိက္ျပီး တရားမွ်တစြာ အခက္အခဲ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးႏုိင္သူကို သမၼတဟု ေခၚသည္။ ထုိအရည္အခ်င္းႏွင့္ျပည့္စုံသူကို ျပည္သူေတြကပဲ ရွာေဖြကာ တုိင္းျပည္ ရပ္ရြာမ်ားရဲ့ အခက္အခဲမ်ားကို မွ်မွ်တတေျဖရွင္းေပးရန္ ေတာင္းပန္ၾကသည္။ ဤသုိ႔အား သမၼတ ဆုိတာ ေပၚလာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တုိင္းျပည္အတြင္း အာဏာခြဲျခမ္းမႈ စီးပြားေရး လူမႈေရးေတြေၾကာင့္ ရာထူးဌာနႏၱရမ်ား ကြဲျပားလာသလုိ လူသားေတြရဲ့ ဘ၀အဆင့္အတန္းသည္လဲ ကြဲျပားလာေတာ့သည္။

ျခံဳ၍သုံးသပ္ေသာ္
ဒါ၀င္က လူသားအစ ေမ်ာက္ကဆုိသည္၊ ဗုဒၶအလုိက် လူသားအစ ျဗဟၼာက စသည္။ ကမၻာၾကီး စတင္ေပၚေပါက္လာတာနဲ႔ ျဗဟၼာျပည္က စုေတေသာ သတၱ၀ါေတြ ကမၻာၾကီးထဲကို သူတုိ႔၏ ေရွးဘုန္းေရွးကံေၾကာင့္ ဘြားကနဲ (ၾသပပါတိက) လူအျဖစ္ေပၚသည္။ ထုိေနာက္မွ က်ား+မ ကြဲျပားမႈ၊ လိင္ဆက္ဆံမႈ၊ လူဦးေရ ၾကီးထြာလာမႈ၊ စား၀တ္ေနေရး ျပႆနာမ်ား တဆင့္ျပီး တဆင့္ေပၚေပါက္လာျပီး ေနာက္ဆုံး သမၼတေပၚလာျပီး လူတန္းစား အဆင့္ဆင့္ေပၚေပါက္သည္။ လူသားေတြရဲ့ အကုသုိလ္စိတ္ေတြေၾကာင့္ လူသားဘ၀အစက လုိတုိင္းရ တတုိင္းရတဲ့ ေရႊေခတ္သည္လည္း ေပ်ာက္ျပယ္သြားသည္ကို သတိတရျဖစ္မိသည္။ ကမၻာဦးက လူသားသည္ ျဗဟၼာက စသည္ဆုိေပမဲ့ သံသရာနဲ႔ ေျပာသည္ရွိေသာ္ လူသားဘ၀ အစသည္ မထင္ရွား၊ ဘုရားရွင္ေတာင္ မေျပာခဲ့။ ၾကက္ဥ ၾကက္မက ျဖစ္၊ ၾကက္မ ၾကက္ဥက ျဖစ္စသည္ သံသရာအေၾကာင္း (ေလာကအေၾကာင္း) ကံအေၾကာင္း ဗုဒၶ၀ိသယ ေခၚ ဘုရားရွင္ အရာမ်ား စ်ာန္ႏွင့္ပက္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မစဥ္းစားသင့္ စဥ္းစားက စိတ္ပင္ပန္းႏုိင္သည္၊ ရူးသြားႏုိင္သည္၊ အရာကား အလြန္က်ယ္လြန္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိအရာမ်ားကုိ အစိေႏၱယ် ၄ မ်ိဳးကိုလဲ ျပထားေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶစာေပအရ လူသားဘယ္က စလဲ သံသရာနဲ႕ခ်ီျပီး ေတြးက အလြန္က်ယ္လြန္းရာကား ပင္ပန္းမည္၊ ရူးသြားႏုိင္သည္ျဖစ္သည္။ သံသရာႏွင့္မေတြးဘဲ ကမၻာဦးက လူသား ဘယ္ကစ ျဗဟၼာက စသည္ဟု အေျဖေပးလုိက္ပါေတာ့သတည္း။။။။။။။။

မွတ္ခ်က္။ ။ မိမိ ဥာဏ္မီွသေလာက္ ဒီဃနိကာယ္ အဂၢညသုတ္ပါဠိေတာ္ႏွင့္ ၎ အ႒ကထာကိုပဲ မွီေရးသည္။ ျပည့္စုံမည္ဟု မယူဆပါ၊ အားရေက်နပ္မႈ မရွိေသးပါက ထုိသုတ္အ႒ကထာမ်ား၊ သျဂၤိဳဟ္ဘာသာဋီကာႏွင့္ အျခားက်မ္းမ်ား မ်ားစြာရွိေသးသည္၊ ရွာဖတ္သင့္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခု အၾကံတစ္ခု ျပဳခ်င္တာက ‘‘လူသားအစ ျဗဟၼာက’’ မွာ လူသားျဖစ္လာတဲ့ ထုိျဗဟၼာၾကီးကေကာ ဘယ္ကလာသလဲ ေမးလာလ်င္ စကၠ၀တၱိသုတ္မွာ ဖတ္ဖုိ႔လမ္းညႊန္လုိက္ပါရေစ။ ထုိသုတ္မွာ လူသားေတြ သက္တမ္း ဆုတ္ယုတ္လာပုံ၊ အကုသိုလ္ ဒုစရုိတ္ေတြ တဆင့္ျပီး တဆင့္ က်ဴးလြန္ၾကပုံ၊ ေနာက္ဆုံး ကမၻာၾကီး မပ်က္မွီ လူေတြ သံေ၀ဂ ရျပီး အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာပြားလာပုံ၊ ထုိေနာက္ ကမၻာၾကီး ပ်က္စီးျပီး အားလုံးေသၾကေသာသူတုိ႔တြင္ ေမတၱာဘာ၀နာ အားထုတ္ခဲ့ၾကေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက အာဘႆရ (ျဗဟၼာ)ဘုံသုိ႔ ေရာက္သြားၾကပုံေတြ အေသးစိတ္ျပထားသည္၊ စိတ္၀င္စားသူမ်ား ကမၻာၾကီး ပ်က္စီးသြားပုံကို ေလ့လာႏုိင္ပါေၾကာင္း သတိတရျဖစ္ေစပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၅-၉-၂၀၁၁

03 September 2011

အသားမည္းေပမဲ့ ပတၱျမားခဲ

တင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြကေတာ့ အာဖရိကတုိက္ ယုဂႏၶာႏုိင္ငံ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းမွ ရဟန္း သာမေဏ သီလရွင္ႏွင့္ ဥပါသကာမ်ားရဲပုံေတြကို ဤဆုိက္ကေန ဖူးေမွ်ာ္ႏုိင္ရန္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။
ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ႏွင့္ တပည့္မ်ား

စာမိတ္ဆက္
မေန႔က (၂-၉-၂၀၁၁) RRFO (Foreign Regional Registration Officer) ကို သြားေတာ့ အသားမည္းတဲ့ ပတၱျမားခဲေလးမ်ားေတြ႔ခဲ့ရ။ stay extension အတြက္ ထုိ RRFO ရုံးသုိ႔ သြားရသည္။ အလြန္အတၱၾကီးသည့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာ သူတစ္ပါးအတြက္ စဥ္းစားေပးတဲ့ မစၦရိယကင္းတဲ့ သူေတြလဲ ရွိပါေသးလားဆုိတာ ခံစားမိျပီး စာေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတာနဲ႔ မွတ္စုေလး ခ်ေရးလိုက္မိသည္။

အသားမည္းေပမဲ့ ပတၱျမားခဲ

ဘုန္းဘုန္းက အညာသားေနာ္၊ အညာသားဆုိေတာ့ အသားေတာ္ေတာ္ေလးမည္းတယ္ေနာ္ ဆုိေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကလဲ အသားမည္း ပတၱျမားခဲေလဟု အားေပးရွာသည္။ လူတစ္ေယာက္ ရုပ္ဆုိးေပမဲ့ စိတ္ထားေလး ေကာင္းေနရင္ အသားမည္း ပတၱျမားခဲဟူ၍ ဆုိသည္။ တခါ အသိပညာ အတတ္ပညာ ေတာ္ေနသူတစ္ေယာက္ကိုလည္း ရုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ေနပဲမဲ့ အသားမည္း ပတၱျမားခဲဟု ဆုိျပန္သည္။ spiritual ပုိင္းဆုိင္ရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ education ပုိင္းဆုိင္ရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခု ေတာ္ေနရင္ ရုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ေသာ္လည္း အသားမည္းေပမဲ့ ပတၱျမားခဲဟု တင္စားေျပာေလ့ရွိၾကသည္။ အညာသား စာေရးသူလဲ ထုိစကားပုံေလးနဲ႕ပဲ ကိုယ့္ကိုကို ႏွစ္သိမ့္ေနရသည္၊ pppppppppppppp။

အာ၀ါသမစၦရိယကင္းသူ
RRFO ရုံးကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေခၚျပီးသြားခဲ့ရသည္၊ စာေရးသူတုိ႔ ေနရာႏွင့္ ထုိရုံးသည္ ရထားနဲ႕ဆုိရင္ ဘူတာ ၁၂ ခုကို ေက်ာ္ရသည္၊ မနက္ပုိင္းအသြားဆုိေတာ့ ျမိဳ႕ပတ္ရထားက ၾကိတ္ၾကိတ္တုိးစီးရသည္၊ ညေနပုိင္း ရုံးဆင္းခ်ိန္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဘက္စကား တုိးစီးေနသလုိပဲ။ စာေရးသူမွာျဖင့္ သကၤန္းၾကီး ဘုိသီဘက္သီနဲ႔ လူၾကားတုိးျပီး ရထားစီးရတာ အဆင္မေျပလွ၊ ထုိသုိ႔ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးေနတဲ့အခ်ိန္ အိႏၵိယသား အသက္ ၄၀ ၀န္းက်င္ရွိ ဒကာတစ္ေယာက္က စာေရးသူအတြက္ ေနရာေပးသည္၊ စာေရးသူလဲ ေနာက္ဘူတာမွာ သူဆင္းေတာ့မည္ထင္၍ ဘာမွ မေျပာဘဲ ၀င္ထုိင္မိလုိက္သည္၊ Thank you ဆုိတာေလာက္ကို မေျပာမိခဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူက ဆင္းမသြားေသးဘဲ စာေရးသူနားမွာ မတ္တက္ရပ္လ်က္ ဘူတာ ၇ ခုေလာက္ထိ လုိက္ပါလာသည္။ အဲဒီက်မွ စာေရးသူလဲ ေမာင္မင္းၾကီးသား က်န္းမာပါေစ သက္ရွည္ပါေစ စသည္ေပါ့ ေမတၱာၾကိတ္ပုိ႔လုိက္မိသည္၊ ေက်းဇူးလဲ အရမ္းတင္မိသည္။ ေအာ္--အသားမည္းေပမဲ့ ပတၱျမားခဲပါလားဟု ေတြးမိသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ေနဖူးသူတုိင္း အိႏၵိသားတုိ႔ အတၱၾကီးပုံ ခံစားဖူးၾကသည္၊ အိႏၵိယသားေတြက တပါးတိုင္းသားမေျပာနဲ႔ သူ႔လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းေတာင္ သဒၶါသည္မဟုတ္။ အခုေတာ့ ရွားရွားပါးပါး သဒၶါေကာင္းသည့္ သူေတာ္ေကာင္း အသားမည္းပတၱျမားခဲ ဒကာေလးနဲ႔ ေတြ႕လုိက္ရသည့္အတြက္ အ့ံၾသ၀မ္းသာမိသည္။ ကုိယ့္ေနရာေလး ေပးလူလုိက္ရတာ အာ၀ါသ-ေနရာအလွဴျဖစ္လုိ႔ မစၦရိယ ၅ မ်ိဳးထဲက အာ၀ါသမစၦရိယကို စြန္႔လြတ္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ကားေပၚမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရထားေပၚမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နာေနခန္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေနရာမဆုိ ကိုယ့္ထက္ အသက္ၾကီးတဲ့သူ မေပါ့မပါးျဖစ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးေတြနဲ႕ မႏုိင္မႏွင္းျဖစ္ေနသူမ်ားကို အကူညီေပးေသာအားျဖင့္ ေနရာေလး ဖယ္ေပးလုိက္ရင္ ထုိအာ၀ါသ-ေနရာအလွဴျဖစ္သလုိ မစၦရိယကိုလဲ ပယ္ျပီးသားျဖစ္သြားသည္။ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာဆုိ ထုိသဒၶါေကာင္းသည့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား မ်ားစြာေတြ႔ရသည္၊ ကားေပၚမွာ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးတက္လာလ်င္ ျမင္တဲ့ ခရီးသည္ေတြက ေနရာေပးၾကသည္၊ အဖိုးအဖြားမ်ား တက္လာလ်င္လဲ ေနရာေလး ဖယ္ေပးတတ္ၾကသည္၊ မေပါ့မပါးနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေယာက္ တက္လာလ်င္လဲ ေနရာဖယ္ေပးတတ္သည္။ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္သလုိ ဂါရ၀ နိ၀ါတမဂၤလာလဲ ျဖစ္သည္၊ အာ၀ါသဒါနလဲျဖစ္သည္၊ မစၦရိယကို စြန္႔လြတ္ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္လဲ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ရွိသူလဲ ျဖစ္သည္။

RRFO ရုံးကို ေရာက္ေတာ့လည္း ခ်က္ခ်င္း ပတ္စပုိ႕မိတၱဴကူးရန္ ရုံးအရာရွိအမ်ိဳးသမီးက ညႊန္ၾကားေတာ့ ေကာ္ပီကူးတဲ့ ေနရာမွာ တန္းစီေနရျပန္သည္၊ စာေရးသူလည္း အလ်င္လုိေနသည္၊ အေၾကာင္းက မိမိ Token နံပါတ္ ေရာက္ဖုိ႔ ၂ နာရီနီးပါး ေစာင့္ထားခဲ့ရျပီးျပီ၊ ျမန္ျမန္ျပီးခ်င္ေနသည္၊ ပုိဆုိးေနသည္ကား စာေရးသူ၏ ေရွ႕က တရုပ္မကား ေကာ္ပီကူးတာေတြ မ်ားလုိက္တာ၊ ေရွ႕က အာဖရိကန္သူ တစ္ေယာက္ကလဲ ရွိေနေသးသည္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာဦးမွာပဲ၊ တရုပ္မလဲ ျပီးေရာ စာေရးသူ၏ အေရွ႕က အာဖရိကန္သူ မိန္းကေလးက မင္း ေကာ္ပီ ဘယ္ႏွစ္မ်က္ႏွာ ကူးမွာလဲ ေမးသည္၊ ငါ ႏွစ္မ်က္ႏွာတည္းပဲဟု ေျပာလုိက္ေတာ့ သူမက ေအး-ဒါဆို မင္းအရင္ ကူးလုိက္တဲ့ စာေရးသူကို သူ႕ေရွ႕က ေနရာေပးသည္၊ စာေရးသူလဲ ေက်းဇူးၾကိတ္ျပီး တင္မိသည္၊ မယ္မင္းမေလး က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစ ေမတၱာပုိ႔လိုက္ေသးသည္။ အာဖရိကန္သူေတြက အသားအလြန္မည္းတာ၊ စာေရးသူ အညာသား အသားမည္းလွ ေအာင့္ေမ့ သူမနဲ႔ေတြမွ အားရွိသြားသည္။ အသားမည္းေပမဲ့ ပတၱျမားခဲမေလးပါလားးးးးး။

အစဥ္ကိုေခ်ာေနတာပဲ
ဒီေန႔ အားလုံးအဆင္ေျပေနသည္။ မသြားခင္ ၂ ရက္ေလာက္ကထဲက ကိုသြားမည့္ ခရီးစဥ္တေၾကာ ေမတၱာပုိ႔ေနမိသည္၊ stay extension လုပ္တဲ့ အခါ တခါတရံ လုိအပ္သည့္ စာရြက္စာတမ္းအျပင္ ဘဏ္အေကာင့္ပါ ေတာင္းတတ္သည္၊ counter ထုိင္တဲ့ သူမ်ားအေပၚမွာ မူတည္သည္။ တခ်ိဳ႕က ေတာင္းသည္၊ တခ်ိဳ႕က မေတာင္း၊ ျပီးတဲ တစ္ပတ္ကမွ စာေရးသူ သူငယ္ခ်င္း သြားလုပ္တာ ဘဏ္အေကာင့္ေတာင္းလုိ႕ တစ္ေခါက္ျပန္လာရသည္။ အဲဒီအတြက္ စာေရးသူမွာ စိတ္မေအးႏုိင္ျဖစ္ေနသည္။ စာေရးသူမွာ ဘဏ္အေကာင့္မရွိ၊ ထုိသတင္းၾကားေတာ့မွ ဘဏ္အေကာင့္ မျဖစ္မေန သြားလုပ္ေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ မရေသး။ တခါတရံ တစ္လေလာက္မွ ရတတ္သည္တဲ့။ အခုလဲ စာေရးသူ၏ stay permission visa က ကုန္ေနသည္။ မျဖစ္မေန သြားလုပ္ရေတာ့မည္။ ထုိဘဏ္အေကာင့္အတြက္ စိတ္ပူေနသည္၊ ရစ္တဲ့ counter နဲ႔ မေတြ႔ပါေစနဲ႕လုိ ဆုေတာင္းေနရသည္၊ ၾကိဳျပီးေတာ့လဲ ေမတၱာ ပုိ႔ေနရသည္။ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့ ရထားေပၚမွာေရာ ထုိရုံးမွာေရာ အားလုံး အုိေကေနေတာ့သည္၊ ေန႔တုိင္း မရပ္မနား မိုးသည္းထန္ေနတဲ့ ဘုံေဘျမိဳ႕ၾကီးကလဲ အဲဒီေန႔က်မွ မုိးအုပ္ရုံေလာက္သာ ရွိသည္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း အေဆာင္လဲ ေရာက္ေရာ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ ရြာသြန္းခ်ပါေတာ့သည္။ အသားမည္းပတၱျမားခဲေလးမ်ား ေက်းဇူးေၾကာင့္ အားလုံးအဆင္ေခ်ာေနေတာ့သည္။ ေမတၱာကပဲ စူးရွသလား မေျပာတတ္ေပ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အသားမည္း ပတၱျမားခဲေလးမ်ားအား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လုံး ထုိအသားမည္း ပတၱျမားခဲေလးမ်ားအေၾကာင္း စဥ္းစားေနရင္း သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး ေျပာသည့္ အသားေရာင္ႏွင့္ လူသားအေၾကာင္း သတိရမိသည္၊ တခါက ဆရာေတာ္သည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ သု၀ဏၰအားကစားကြင္းထဲက ဟုိတယ္ (Goal Hotel) ပုိင္ရွင္ မိသားစု အလွဴမွာ တရားေဟာ ေရစက္ခ်သည္၊ ထုိပြဲတြင္ စာေရးသူလဲ လုိက္ပါသြားခဲ့သည္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးက Goal Hotel ကို Golden Hotel ဟု အထင္ျဖင့္ ေရႊေရာင္ျမိဳ႕က ေရႊေရာင္ဟုိတယ္မွာ ေရႊေရာင္ႏွလုံးသားရွိသူမ်ား ဟု လူသားတုိ႔ ႏွလုံးသားအေရာင္မ်ားအေၾကာင္း ပထမဆုံး နာၾကားလုိက္ရသည္။ ဒုတိယအၾကိမ္မွာလဲ အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံက သု၀ဏၰဘူမိ (ေရႊေျမ) မွာ Golden Pagoda ေရႊတိဂုံပုံစံတူ ေရႊေစတီၾကီးတည္တဲ့ပြဲမွာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးသည္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေရွ႕က ႏုတ္တုိက္ေျပာသည့္အခါ စာေရးသူက ေနာက္က လုိက္ေရးရသည္။ ဒီလုိနဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္လာသည္။ ထုိေဆာင္းပါထဲမွာ လူသားႏွလုံးသား အေရာင္မ်ားဟု ပါသည္။

လူသားႏွလုံးသား အေရာင္မ်ား
ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဘိဓမၼာ၌ စိတ္၏ ဖန္ဆင္းႏုိင္သည့္စြမ္းအား (creative power) ကို ဖြင့္ဆုိရာ၌ တဏွာ ေလာဘ ရာဂ စရုိတ္ရွိသူတုိ႔မွာ ႏွလုံးသား ႏွလုံးေသြးတုိ႔သည္ ၾကက္ေသြးေရာင္ကဲ့သို႔ နီေရာင္ရွိ၏။ ေဒါသစရိုတ္ ရွိသူတုိ႔မွာ သူတုိ႔၏ ႏွလုံးသား ႏွလုံးေသြးတုိ႔သည္ ညိဳပုတ္ပုတ္ ရွိ၏။ ေမာဟစ႐ိုတ္ရွိသူတုိ႔မွာ နီက်ဲက်ဲ နီစပ္စပ္ ရွိသည္။ ၀ိတက္စ႐ိုတ္ရွိသူမွာ ပဲျပဳတ္ရည္ကဲ့သုိ႔ ျဖဴက်ဲက်ဲရွိ၏။ သဒၶါစ႐ိုတ္ရွိသူတုိ႔၏ ႏွလုံးသား ႏွလုံးေသြးမွာ ေရႊေရာင္ေတာက္၏။ (မ်က္ႏွာအဆင္းက ေရႊလုိ ၀င္း၏ဟူလုိ)။ ပညာစ႐ိုတ္ရွိသူတုိ႔မွာ ပတၱျမားေသြးႏွင့္တူ၏။ သဒၶါ ပညာ ဤႏွစ္ျဖာ အားေကာင္းေသာ လူတုိ႔၏ မ်က္ႏွာ အသြင္အျပင္ အေသြးအသား အေရာင္အေသြးတုိ႔မွာ သိဂႌနိက္ ေရႊတြင္ ပတၱျမား သြင္းထားေသာ လည္ဆြဲ, လက္စြပ္ အသြင္ျဖစ္ေပ၏။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ အေရွ႕ေတာင္အာရွသားတုိ႔သည္ ေရႊစင္တြင္ ပတၱျမားသြင္းထားေသာ ရတနာကဲ့သုိ႔ သဒၶါ ပညာ ဤႏွစ္ျဖာ အားေကာင္းေသာ လူသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
စာေရးသူ၏ဆုိက္ ဤေနရာတြင္ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္သည္။

တကယ္မည္းသူမ်ား

ဆဠအဘိဇာတိသုတ္ထဲက ကဏွ (အမည္း)ႏွင့္ သုကၠ (အျဖဴ) အေၾကာင္းကို ေဟာထားသည္။ ထိုသုတ္မွာပဲ တခါက အာနႏၵ၏ ပူရာဏကႆပ၏ဇာတ္စနစ္အေၾကာင္းနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ဖူးတာ တစ္ခုရွိတယ္။

(၁) တကယ့္အမည္းဘ၀ ျဖစ္ျပီး တကယ္ အမည္းေတြကိုပဲ ျပဳလုပ္ေနသူ။ ဆုိလုိတာ နိမ့္က်တဲ့ မုဆုိးတံငါ၊ ဘုန္းေတာင္းယာစကာ၊ အစားဆင္းရဲ အေနဆင္းရဲတဲ့ အမ်ိဳးဘ၀ ေရာက္ေနသူ ကို အမည္းဘ၀ ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ မည္းညစ္ေသာ (ကဏွ) ကာယ ၀စီ မေနာ ဒုစရိတ္ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနသူ တစ္စု။
(၂) တကယ့္ အမည္းဘ၀ ျဖစ္ေနေပမဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနသူက တစ္စု။ ထုိ နိမ့္က်တဲ့ဘ၀မ်ိဳးမွာ ေရာက္ေစကာမူ အကုသုိလ္ဒုစရိတ္မ်ား ေရွာင္ၾကဥ္ျပီ ကာယ ၀စီ မေနာ သုစရိတ္ ဆုိတဲ့ (သုကၠ) ျဖဴစင္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြကို ျပဳလုပ္ေနသူက တစ္စု။
(၃) တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ သုကၠဇာတိလုိ႕ ေခၚတဲ့ သူေ႒းသူၾကြယ္ ကုန္သည္ ပြဲစား အျမင့္စားဘ၀မွာ ေရာက္ေနေပမဲ့ အနိမ့္စား အမည္းညစ္ျဖစ္တဲ့ အကုသုိလ္ဒုစရိတ္ေတြကုိ လုပ္ေနသူေတြက တစ္စု။
(၄) တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အျမင့္စားဘ၀ကိုလဲ ရရွိပုိင္ဆုိင္သည္၊ အျမင့္စားအလုပ္ ျဖဴစင္ေသာ အလုပ္ဆုိတဲ့ (သုကၠ) သုစရိတ္ တရားေတြကိုပဲ ျပဳလုပ္ေနသူက တစ္စု။ ၂ ႏွင့္ ၄ အုပ္စုေတြကေတြက ေတာ့ ဘုရားအၾကိဳက္ျဖစ္လုိ႕ လူတန္း ၂ မ်ိဳးတုိ႔၏ ျဖဴစင္ေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။

ဒီသုတ္ေတာ္အရ တကယ့္မည္းညစ္သူဆုိတာ အကုသုိလ္ ဒုစရိတ္ရွိသူ (ကဏွ) ဟု ဆုိလုိသည္၊ အသားမည္းေနေပမဲ့ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ရွိသူ သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္လုပ္ေနသူမ်ားကိုသာ တကယ္အျဖဴ (သုကၠ) ဟု ဆုိသည္။
ဘုရားေလာင္း ကဏွရေသ့သည္ အသားအလြန္မည္းသည္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း သူ၏ စိတ္ထားက အလြန္မြန္ျမတ္လွသည့္အတြက္ အသားမည္းေပမဲ့ တကယ့္ ပတၱျမားခဲျဖစ္သည္။ ေအာက္ပါ သူ၏စိတ္ထားနဲ႕ပဲ ပတၱျမားခဲဆိုတာ သိႏုိင္သည္။

‘‘ဤသုိ႔ျပဳရ ျမတ္ပုညေၾကာင့္ ဘ၀ထုိထုိ ေနာင္အဟုိ၀ယ္၊
ငါ့ကုိေၾကာင့္သာ သူတုိ႔မွာလွ်င္၊
ႏွစ္ျဖာ ကိုယ္ စိတ္ ဆင္းရဲ ဒုကၡ မေရာက္ၾကပါေစနဲ႕’’

ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါး ၀န္ထုတ္၀န္ပုိး မျဖစ္ေစခ်င္၊ ကိုယ္ကပဲ သူတစ္ပါးအတြက္ အကူပဲ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဘုရားေလာင္း ကဏွ၏ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္။ ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ မစဥ္းစားဘဲ သူတပါးအက်ိဳးအတြက္ကိုပဲ ၾကည့္သည္။ ဤကား အသားမည္းေပမဲ့ ပတၱျမားခဲေလးမ်ားတည္း။
ခရီးသြား မွတ္တမ္းမွတ္ရာမွ ယုဂႏၶႏုိင္ငံက အသားမည္း ပတၱျမားခဲေလးမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳရင္း စာေရးသူ၏ မွတ္စု နိဂုံးသက္၏။


ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၃-၉-၂၀၁၁

ဤဘေလာ့ဂ္ ေရးသားသူသည္

ဤဘေလာ့ဂ္ ေရးသားသူသည္
စာေရးသူ သီတဂူစတား၏ဘ၀ကို အမရပူရျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတုိက္မွ အေျခခံက်က် စနစ္တက် တည္ေဆာက္ေပးခဲ့သည္၊ ထုိ႔ေနာက္ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္မွ ထုိရရွိလာေသာ ဘ၀ကို အသုံးခ် ဘ၀ေရာက္ေအာင္ ဖန္တီးေပးခဲ့သည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤဘေလာ့ဂ္သည္ ဘ၀ႏွစ္ခုကို ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္သလုိ သီတဂူစတား၏ ဘ၀ႏွစ္ခုကို ထင္ဟပ္ေစပါသည္။

သီတဂူစတား သုိ႔ဆက္သြယ္ရန္---

အရွင္ေကာ၀ိဒသိရီ (သီတဂူစတား) Kovida
Sitagu International Buddhist Academy (YGN)
Dagon (North), Yangon, Myanmar
Phone: 09-7956-30013/09-250 790 483

အီေမးလ္= sitagustar.0073@gmail.com ၊ sitagustar2010@gmail.com

2009 ခုႏွစ္ အတြက္ အကယ္ဒမီဆု

rel.gif အေကာင္းဆံုး သာသနာေတာ္အက်ိဳးျပဳ စာေပဘေလာ့ဂ္ဆု အတြက္ သီတဂူစတားေက်းဇူးစကား အနည္းငယ္မွ် ေျပာပါရေစ။ ႏွမ္းတစ္လုံးတည္းႏွင့္ ဆီမျဖစ္သလုိ သီတဂူစတား တစ္ေယာက္တည္းႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ဆုရဘုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ စည္းလုံးမႈရဲ့ အင္းအားတစ္ခုတည္းႏွင့္ ရရွိလာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သီတဂူစတားကုိ အားေပးၾကတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္၊ သီတဂူစတားအား ဘေလာ့ဂ္ပညာေတြ နဲနဲခ်င္း သင္ေပးေနတဲ့ ညခင္းရဲ့လမင္း သီတဂူစတားရဲ့ ဒိုမိန္းေခါင္းစဥ္ photo ပညာျဖင့္ ပူေဇာ္ေပးေသာ ေမေမ့လျပည့္၀န္းေလး ႏွင့္ ဆုမ်ားခ်ီးျမင့္ေသာ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ပရပ္စ္ ႏွင့္ ျမန္မာျပည္က စာဖတ္ပရိသတ္ ၀င္ၾကည့္ႏုိင္ရန္ net လွဴေပးေသာ အေမရိကမွ ဦးကိုကိုႏွင့္ ကုိခြန္သီရိ တုိ႔ရဲ့ ေစတာနာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ အားလုံးကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

သီတဂူ ကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ ဆက္သြယ္ရန္--

သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္ (ရန္ကုန္)
အမွတ္-၁၀၊ ပါရမီလမ္းႏွင့္ ပင္လုံလမ္းဒါင့္၊ ေဘလီတံတားထိပ္၊ ဒဂုျံမိဳ႕သစ္ေျမာက္ပုိင္း၊
ဖုန္း-၀၁-၅၈၁ ၉၉၉/ ၅၈၁ ၈၈၈/ ၅၈၁ ၇၇၇
အီးေမးလ္=thesitagu@gmail.com

သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္ (စစ္ကိုင္း)
စစ္ကိုင္းေတာင္၊ စစ္ကိုင္းျမိဳ႕
ဖုန္း-၀၇၂-၂၂၂၆၀။ ၂၁၆၁၁
အီးေမးလ္=thesitagu@gmail.com

ဘ၀ရဲ့အနိမ့္အျမင့္

ဘ၀ရဲ့အနိမ့္အျမင့္
ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့ အနိမ့္ အျမင့္၊ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့က်ရႈံးမႈႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ကိုယ့္ရဲ့ အလုပ္ ကိုယ့္ရဲ့ အေျပာ ကိုယ့္ရဲ့ အေတြးကပဲ ဆုံးျဖတ္ေပးသြားတာပါ။

မေမ့သင့္ရာ


“လူေတြက ေသျခင္းတရားကို ေမ့ေနတတ္ၾကပါတယ္၊ ေသရမွာကို ေမ့ေနတတ္ၾကလုိ႕ပဲ အတၱေတြ မာနေတြ ဖုံးလႊမ္းျပီး တကုိယ္ေကာင္းဆန္ စိတ္ေတြ ေမြးဖြားတတ္ၾကပါတယ္၊ ထုိအခါ လူ႔ပတ္၀န္က်င္နဲ႔ အဆင္မေျပမႈေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေသျခင္းတရားကို အမွတ္ရေစျခင္းသည္လည္း လူ႕ပတ္၀န္က်င္အတြက္ အေကာင္းတကာထဲက အေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆုိတာပါပဲ။”
သီတဂူစတား
၂၈-၅-၂၀၁၂

သတင္စကား

သတင္စကား
သီတဂူစတားသည္ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး၏ စီမံမႈျဖင့္ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္၊ ရန္ကုန္တြင္ ကထိက၊ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးတာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရွိသည္။

ကိုယ္ေရးတဲ့ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္

ကိုယ္ေရးတဲ့ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္
သီတဂူစတားသည္ စာေရးဆရာမဟုတ္ပါ သို႔ေသာ္လည္း စာေရးခ်င္ပါသည္၊ သီတဂူစတားဆုိက္ကိုလည္း ကိုယ္ပုိင္မွတ္စုသေဘာအေနနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္။ ၾကီးက်ယ္တဲ့ဆုိက္ မဟုတ္၍ ၾကီးက်ယ္ေသာ စာမ်ားကား မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တုိလီတိုထြာ ျဗဳတ္စျဗင္ေနာင္ေလးေတြ မွတ္စုအျဖစ္ ေရးျပီး တင္ေနသူပါ။ ဒါေလးေတြက ကြ်ႏု္ပ္ရဲ့ မေျပာပါးေလာက္တဲ့ ရွိစုမဲ့စုေလးေတြ အကုန္သုံး ထုတ္ျပထားတဲ့ အမည္ေလးေတြေပါ့။ သီတဂူစတား (စာေရးသူ) အသက္ ၁၄ ႏွစ္ေလာက္ကထဲက အမရပူရဲျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတိုက္ ဘ၀ကိုျမဳတ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ ထုိစာသင္တုိက္မွာဘဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားရသင့္ရထုိက္တဲ့ အနည္းငယ္ေသာ ဘြဲ႕ေတြလဲရခ့ဲပါတယ္၊ သာသနဓဇဓမၼာစရိယ (၁၉၉၉)၊ မဟာဂႏၶာရာမိကဓမၼာစရိယ (၁၉၉၆)၊ ၀ိနယနိကာယ၀ိဒူ (၁၉၉၄)၊ အဂၤုတၱရနိကာယ၀ိဒူ (၁၉၉၈)ဘဲြ႕မ်ားမျဖစ္စေလာက္ ရခဲ့တယ္၊ ဒုတိယပုိင္းဘ၀တစ္စိတ္ကိုေတာ့ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ကစျပီး သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္မွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ ထုိ တကၠသိုလ္ၾကီးမွပင္၂၀၀၁ ခုႏွစ္ွ English Diploma (2003)၊ Japanese Level 4 & 3 (2004/5)၊ ႏွင့္ ၂၀၀၇ ခု B.A (Buddhism) ဘဲြ႕ရခဲ့တယ္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ပူေနးျမိဳ႕၊ ပူေနးတကၠသိုလ္မွာ (Philosophy)ဒႆနိကေဗဒႏွင့္ M.A ရရွိျပီး ယခုအခါ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး၏ အေထာက္အပံ့ျဖင္ပင္ ေစာမယေကာလိပ္ ဘုံေဘျမိဳ႕၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာ Ph.D အတြက္ စာတမ္းေရးျပီး က်မ္းတင္ျပီးျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္ တြင္ ကထိကတာ၀န္ ယူလွ်က္ရွိသည္။

ဖိတ္ေခၚပါသည္

ဖိတ္ေခၚပါသည္
ေဆာင္းပါးႏွင့္ဓာတ္ပုံမ်ား The word is an invaluable like a jewel if it gives the knowledge or is able to make a person's situation change ( that is from a lower state to a higher state) with a word. In this day, there are a large number of persons who are searching for and giving it so that you are also one of them. Are you who searching for it or giving it? If you all my dhamma friends have a wish to give the profits to the people like knowledge, send it with or without photos as well as amazing photos to this very mail(sitagustar.0073@gmail.com). ကိုယ့္ရဲ့စကားတစ္ခြန္းဟာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အေျပာင္းလြဲေလးတစ္ခု (အေျပာင္းအလဲဆုိသည္မွာ ေကာင္းေသာ ေျပာင္းလဲျခင္း) ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီစကားဟာ အဖုိးမျဖက္ႏုိင္တဲ့ ရတနာပါ။ ယေန႕ ေခတ္မီးတုိးတက္ေနတဲ့ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ လူငယ္ေရာ လူၾကီးပါ အြန္လုိင္းကေနဘဲ ရတနာေတြရွာေနၾကပါတယ္ ရတနာေတြ ေပးေနၾကပါတယ္၊ မွ်ေ၀ဘို႕လည္းေမ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ ထူးစမ္ေထြလာဓာတ္ပုံမ်ား၊ သတင္းထူးမ်ား၊ အက်ိဳးျပဳေဆာင္းပါးမ်ား ေပးပုိ႕ ႏုိင္ပါျပီ။

လာေရာက္ ေလ့လာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား

Popular Posts

Vistors (1-1-2012)

 
Lasantha - Premium Blogger Themes | Best WordPress Themes