လူသားအစ

(အင္တာနက္ရွာထားတဲ့ပုံေလးေတြပါ၊ ေမ်ာက္-လူ-၀က္ပါ ဆက္ျဖစ္ပုံပဲ pppppppppppp။ ပုံအရေျပာတာပါ)

လူသားအစျဗဟၼာက

စာမိတ္ဆက္
ဒီပုိ႔စ္ကို ေရးဖုိ႔ အရင္က တစ္ခါမွ စိတ္မကူးခဲ့ဘူး၊ ေဖ့ဘုတ္က ဗုဒၶဘာသာ အေတြးအျမင္ကို တည္ေထာင္သူ ေဒါက္တာ မင္းမေဟာ္က အရွင္ဘုရား ေအာက္ပါ ေတာင္းဆုိခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးပါဘုရား၊ အကူအညီေတာင္းပါတယ္ဘုရား ဟု ေမတၱာရပ္ခံပါသည္၊ စာေရးသူလဲ ေရးဖုိ႔ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနသည္၊ တျခားအလုပ္ေတြလဲ ရွိေနတာေၾကာင့္ လုံး၀ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ အာမ မခံရဲေပ၊ စာေရးသူကိုလဲ ထုိဗုဒၶဘာသာ အေတြးအျမင္ကို တည္ေထာင္သူ ေဒါက္တာမင္းမေဟာ္ႏွင့္ ေဒါက္တာ ဇီ၀ကတုိ႔က အဖြဲ႕ရဲ့ Admin အျဖစ္ အသိမွတ္ျပဳသည္၊ ထုိ႔အတြက္လဲ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အခ်ိန္မေပးႏုိင္သျဖင့္ ထုိအဖြဲ႕ထဲမွာ ပုိ႔စ္ေရးတာတုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့၊ တခါတရံေတာ့ ၀င္ေရာက္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ဒီအဖြဲ႕ကုိ တည္ေထာင္သူေတြဟာ ေခတ္လူငယ္ေတြ ျဖစ္ေပမဲ့ ဘာသာေရး စိတ္၀င္းစားသလုိ အေတြးအျမင္လဲ ရွိၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေတာ့ ဒီအဖြဲ႕ကို တည္ေထာင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပုံရပါတယ္။

‘‘လူသားေတြၿဖစ္ေပၚလာပုံကုိ နုိင္ငံၿခားသားေတြကုိၿပန္ရွင္းၿပခ်င္လုိ႔ သာမာန္လူေတြ နားလည္နုိင္ေအာင္ ဗုဒၶရဲ့တရားေတာ္နဲ႕အညီ မိန္႔ႀကားေပးပါဘုရား။ သူတုိ႔ရဲ့ပန္းသီးစားလုိ႔ ဆုိတ့ဲအေၿပာကုိလဲ မၿငင္းလုိပါဘုရား၊ စာအုပ္ေတြရွာဖတ္တာလဲ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႕ ေၿဖရွင္းနုိင္မဲ့ အေၿဖမ်ိဳးမရေသးပါဘုရား။ ဦးခုိက္လ်က္.....
ဒီေမးခြန္းေလး အဆင္ေျပတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ေျဖေပးပါဘုရား-----။’’

လူသားအစ ကမၻာဦးက
ဒါ၀င္ သီအုိရီက လူသားေတြဟာ ေမ်ာက္ေတြကေန တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လူအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာတယ္လုိ႔ဆုိတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလဲ လူသားေတြဟာ အာဒမ္နဲ႔ဧ၀က စေပါက္ဖြားလာတာတဲ့၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လူသားအစ အာရွတုိက္ကျဖစ္လာတာတဲ့၊ ျမန္မာေတြက လူသားအစ ျမန္မာက ေျပာသလုိ ပုံေတာင္ ပုညာကစတယ္လုိ႔လဲ ေျပာၾကတယ္၊ အားလုံးဟာ သမုိင္းပညာရွင္ ဘာသာေရးပညာရွင္ သိပၸံပညာရွင္ေတြရဲ့ ေလ့လာသုံးသပ္ခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ကပဲ စျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ လက္ခံေနၾကတာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ေမးလာတဲ့သူ အဲဒီအေျဖမ်ိဳးမလုိခ်င္ဘူး ဗုဒၶရဲ့ အေျဖမ်ိဳးပဲ လုိခ်င္ပါသတဲ့ဗ်ာ-။
ဗုဒၶစာေပအရ ေဖာ္ျပေပးပါဆုိေတာ့ ဒီဃနိကာယ္လာ စကၠ၀တၱိသုတ္ႏွင့္ အဂၢညသုတ္တုိ႔ကို ေလ့လာဖုိ႕လုိလာသည္။ စာေရးသူတုိ႔ မွီသေလာက္ေလးေပါ့၊ ဗုဒၶစာေပေတြက အရမ္းက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္၊ စာေရးသူတုိ႔ ဥာဏ္နဲ႕ လုိက္မမီပါဘူး။ အေသးစိတ္သိလုိသူမ်ားကိုေတာ့ ထိုသုတ္ ႏွစ္သုတ္နဲ႔ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ၾကီး၏ သျဂၤဳီဟ္ဘာသာဋီကာမွာလဲ ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။

လူသား ဘယ္ကစလဲ ေမးလာေတာ့ ကမၻာၾကီး ဘယ္ကစလဲ ဆုိတာကေန စျပီး ေလ့လာဖုိ႔လုိလာသည္၊ ထိုသုတၱန္မွာပဲ ျပထားျပီးျဖစ္သည္။ ၾကက္မ ဘယ္ကစ ၾကက္ဥက စ၊ ၾကက္ဥ ဘယ္က စ ၾကက္မက စ ဆုိတာလုိ အစရွာမရတဲ႔ သံသရာလည္ပတ္ေနတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ လူသား ဘယ္ကစလဲဆုိတာ အတိအက် ေျပာဖုိ႔ မရပါဘူး။ ရဟႏၱာမျဖစ္ေသးသေရြ႕ လူျဖစ္လုိက္၊ နတ္ျဖစ္လုိက္၊ တိရစၦာန္ျဖစ္လုိက္၊ ျပိတၱာျဖစ္လုိက္ လူျပန္ျဖစ္လာလုိက္နဲ႕ ဘယ္ကေန လူစျဖစ္လဲဆုိတာ မသိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကို သံသရာလည္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူ၏အစကို သုိ႔မဟုတ္ သတၱ၀ါ၏အစကို မသိႏုိင္ေပမဲ့ သံသရာအဆုံးကိုေတာ့ သိႏုိင္သည္။ ကိေလသာပ်က္ အာသေ၀ါကင္း ရဟႏၱာျဖစ္သြားေသာ သူသည္ သံသရာပ်က္သည္ဟု ဆုိလုိသည္။ တခ်ဳိ႕ကေျပာတယ္ ဗုဒၶက ကိုယ့္ကိုယ္ မေသေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူးတဲ့၊ ဒီလုိဆုိရင္ ဗုဒၶ၏အစြမ္းက ဘယ္မွာလဲတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶေရာ ရဟႏၱာေတြပါ ခႏၶာငါးပါးနဲ႕တည္ေဆာက္ထားလုိ႔ ေသမ်ိဳးျဖစ္လုိ႔ ေသရတာ မဆန္းပါဘူး၊ သုိ႔ေသာ္လဲ ေနာက္ထပ္ သတၱ၀ါတုိင္း ခံစားရသည့္ ေမြးဒုကၡ အုိဒုကၡ ေသဒုကၡကိုေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ ျဖစ္လွ်က္ မအုိ မနာ မေသ ထာ၀ရေနႏုိင္တဲ့ အရာ ဘာမွ မရွိပါဘူး ထာ၀ရရွိတယ္လုိ႔ ေျပာတာဟာ လက္ေတြ႔မဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးပုံေဖာ္ထားတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မွ်သာျဖစ္သည္။

ရွိေစေတာ့- လူဘယ္ကစလဲဆုိတာကို စာမွာကိုက အနမတဂၢသံသရာတဲ့၊ အစမထင္ ၀ါ အစမရွိ သံသရာတဲ့၊ လူသားလဲ သံသရာတည္း သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ အစမထင္ သံသရာထဲ ပါသြားတာေပါ့။ လူဘယ္ကစလဲ ဆုိတာကို ဘုရားရွင္ေတာင္ ေျပာျပမထားခဲ့ပါဘူး။ သုိ႕ေသာ္လဲ ကမၻာဦးက လူသားျဖစ္ေပၚလာပုံကိုေတာ့ ေဖာ္ျပထားသည္၊ ထုိလူသားတုိ႔သည္ သံသရာကို က်င္လည္ရင္း လူသားအျဖစ္ တဖန္ေရာက္လာပုံကိုပဲ ေဖာ္ျပထားသည္။
မာလုက်ပုတၱသုတ္မွာ ပုဏၰားတစ္ေယာက္က ေလာကၾကီး အဆုံးရွိသလား အဆုံးမရွိဘူးလား၊ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ ေသျပီးရင္ ျပန္ျဖစ္လား မျဖစ္ဘူးလား ျဖစ္သည္လဲ မဟုတ္ မျဖစ္ဘူးလဲ မဟုတ္ဆုိတဲ့ သႆတ ဥေစၦဒေမးခြန္းမ်ိဳးစတဲ့ ေမးခြန္းဆယ္ခ်က္္၊ ဘုရားက မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္အတြက္ အေထာက္အကူ မျပဳတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို အခ်ိန္မေပးႏုိင္လုိ႕ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့တယ္။ ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အေနာက္တုိင္း အေတြးေခၚ (Western Philosophers) ေတြ အိႏၵိယအေတြးေခၚ (Indian Philosophers) ေတြ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ ေထာက္ျပထားတဲ့ problem တစ္ခုေပါ့။ အေတြးအေခၚမ်ားဆုိတာ just thinking ပဲ၊ အက်င့္မပါဘူး။ ဗုဒၶရဲ့ တရားေတြက အက်င့္ကိုပဲ ဦးစားေပးတယ္။ ထုိ႔အတူပဲ လူသားအစ ဆုိတာ ေလာက အစကို ေျပာတာနဲ႕ အတူတူပဲလုိ႕ ယူဆမိပါတယ္။ ကမၻာ၏ အစလုိ႔ပဲ ေျပာၾကပါစုိ႔။

လ-ေနမရွိေသာ ေလာက
ကမၻာၾကီး၏အစသည္ လ,ေန, ၾကယ္တာရာေတြ မရွိေသးသျဖင့္ အေမွာင္အတိျပီးေသာ ေလာကၾကီးျဖစ္သည္။ ေန႔ေတြ ညေတြ မရွိေသး၊ ႏွစ္ေတြ လေတြ ရက္စြဲေတြ မရွိေသး၊ ထုိအေမွာင္ေလာကၾကီးထဲ ေရာက္ေနတဲ့ လူသားေတြလဲ ေယာက္်ား မိန္းမ ကြဲျပားမႈ မရွိေသး။ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ပဲ ျဖစ္လာၾကသည္။ ေနေရာင္ လေရာင္ ၾကယ္တာရာေရာင္မ်ား မရွိေပမဲ့ သတၱ၀ါေတြရဲ့ခႏၶာက အေရာင္ အလင္းျဖင့္ပင္ ေနႏုိင္ၾကသည္။ ထုိလူသားေတြသည္ သူတုိ႔တေတြရဲ့ ဒုစရုိက္လြန္က်ဴးမႈေၾကာင့္ ဆုပ္ကပ္ကေန ကမၻာၾကီးပ်က္စီးလုိ႔ လူသားဘ၀ကေန အာဘႆရာျဗဟၼာျပည္သုိ႔ ေရာက္ၾကတယ္၊ ၾသပပါတိကသတၱ၀ါမ်ားျဖစ္သည္အားေလ်ာ္စြာ ကုသိုလ္ကံအဟုန္ေၾကာင့္ ၀ုန္းကနဲ ဘြားကနဲေပၚလာတဲ့ သတၱ၀ါမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဥကေန ျဖစ္လာတဲ့ သတၱ၀ါမ်ိဳးကိုေတာ့ အ႑ဇသတၱ၀ါ၊ ပိုးေလာက္ကဲ့သို႕ အညွီအေဟာက္ကို အစြဲျပဳ၍ ေမြးဖြားလာေသာ သတၱ၀ါကို သံေသဒဇ သတၱ၀ါ၊ ကုိယ္၀န္ျဖင့္ ေမြးဖြားလာေသာ သတၱ၀ါကိုေတာ့ ဂဗၻေသယ်က သတၱ၀ါ ဟု သတၱ၀ါျဖစ္လာပုံႏွင့္ အမ်ိဳးအစားကို ဤသုိ႔ ခြဲျခားႏုိင္သည္၊ နတ္ ျဗဟၼာေတြကေတာ့ ကုသုိလ္အဟုန္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ (ကမၼဇ) ၾသပပါတိက သတၱ၀ါျဖစ္သည္။ ထုိအာဘႆရာျပည္မွာ စိတ္ေၾကာင့္ပဲ ပီတိတည္းဟု အစားအာဟာရျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ထုိျပည္ကေန စုေတးျပီး လူသားအျဖစ္ ဤေလာကၾကီးထဲ စတင္ေရာက္လာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ လူသားအစ ျဗဟၼာက၊ ထုိ ျဗဟၼာလဲ လူသားကေနျဖစ္ဆုိေတာ့ ၾကက္ဥနဲ႕ ၾကက္မလုိပဲ ျဖစ္မည္။ ဒါ၀င္က ေျပာေတာ့ လူသား ေမ်ာက္ကျဖစ္တာတဲ့ အဲဒီေမ်ာက္ကေကာ ဘယ္ကျဖစ္လာတာလဲ? ေမးစရာပင္ျဖစ္သည္။

လူသားေတြရဲ့ ေရႊေခတ္
တခ်ိန္က လူသားသတၱ၀ါရယ္လုိ႔ ျဖစ္ခါစက ေရႊေခတ္တစ္ေခတ္ရွိခဲ့ဖူးသည္။ စားေရးေသာက္ေရးအတြက္ မပူပင္ရ။ အဲဒီေခတ္က ကုိယ္ေနတဲ့ ေျမၾကီးသည္ပင္ စားစရာျဖစ္ေနသည္၊ အလြန္အရသာရွိသည့္ ေျမဆီ ေျမလႊာတုိ႔သည္ ေရျပင္မွာ ႏုိ႔မလုိင္တည္သလုိရွိေနသည္။ စားခ်င္စရာ ေထာပတ္ ဆီဦးတုိ႔ကဲ့သုိ႔ အဆီၾသဇာရွိျပီး အဆင္း အနံ႕ အရသာတုိ႔ႏွင့္လဲ ျပည့္စုံသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိသတၱ၀ါေတြ အရသာရွိမွန္း မသိၾကေသး၊ တေန႔ေတာ့ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ လူသားတစ္ေယာက္ဆုိၾကပါစုိ႔၊ သူက လက္ျဖင့္ ေျမဆီကို ေကာ္ျပီး လွ်ာျဖင့္တုိ႔ၾကည့္ရာ အလြန္အရသာ ရွိမွန္းသိလုိက္ရသည္၊ ရသတဏွာလဲ စတင္ေပၚေပါက္လာသည္၊ သတၱ၀ါေတြရဲ့ တဏွာအစသည္ ရသတဏွာ ျဖစ္သလုိ႔ အျဖတ္ရ အခက္အခဲဆုံး တဏွာသည္လည္း ရသတဏွာပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလဲ သူလုပ္သလုိ လုိက္လုပ္ရင္း အျခားျခားေသာ သတၱ၀ါေတြအားလုံး သူလုပ္သလုိ လုိက္လုပ္ရင္းကေန အစားအစာအေပၚ တဏွာရသမ်ား ျဖစ္လာသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ရသတဏွာျဖင့္ ေျမဆီေျမလႊာမ်ားကို အားပါးတရ အလုပ္အေလးျပဳျပီး စားလာေသာ အခါ သတၱ၀ါေတြရဲ့ ခႏၶာက အလင္းေရာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သည္။ ရသတဏွာေၾကာင့္ လူသားေတြရဲ့ ေရႊေခတ္ကို ပ်က္သုဥ္းေစဖုိ႔ အစျပဳလာသည္။

လ-ေနတုိ႔ စတင္ေပၚလာ
သတၱ၀ါေတြရဲ့ ကိုယ္ေရာင္ကုိယ္၀ါေတြ ေပ်ာက္ျပယ္သြားေသာ အခါ သတၱ၀ါ အေမွာင္ထဲမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ရွိၾကသည္၊ အလင္းေရာင္ ေပၚေပါက္လာရင္ ေကာင္းမွာပဲဟု ဆႏၵျပဳလုိက္တာနဲ႔ ေနမင္းၾကီး ေပၚေပါက္လာသည္၊ လူသားေတြရဲ့ ရဲရင့္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူရ (သူရိယ) ေနဟု ေခၚသည္။ ကမၻာၾကီး၏ ေရြ႕ရွားေသာ စနစ္ေၾကာင့္ ေနမင္းၾကီး ကြယ္ေသာအခါ ‘‘ ေနာက္ထက္ အလင္းေရာင္ တစ္ခု ေပၚေပါက္လာလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲ’’ဟု လူေတြ ရဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ပင္ စႏၵဆုိတဲ့ လမင္းၾကီး ေရွးဦးစြာ ေပၚေပါက္လာသည္။ ဒီဃနိကာယ္၊ ပါထိက၀ဂၢ အ႒ကထာ ၊ အဂၢညသုတ္အဖြင့္ စာမ်က္ႏွာ ၅၁တြင္ ေန လတုိ႔၏ ပမာဏ အကြာအေ၀း သေဘာသဘာ၀တုိ႔ကို ေဖာ္ျပထားသည္၊ ေလ့လာလုိက ေလ့လာႏုိင္ပါသည္။ ထုိေခတ္ကထဲက သိပၸံပညာ ထြန္းကားလာေလသေရာလားဟု ထင္မိပါလိမ့္မည္။ ဤေနရာ၌ ေဖာ္မျပေတာ့ေပ။ ၾကယ္တာရာေတြလဲ ေန လတုိ႔ႏွင့္အတူ ေပၚေပါက္လာသည္သည္၊ ပါဠိေတာ္မွာ စႏၶိမသူရိယ ဟု စႏၶိမာ (လ) ကို ေရွ႕ကေန ဆုိထားေပမဲ့ အ႒ကထာ အလုိအရာ သူရိယ (ေန)က ပထမ အရင္ေပၚေပါက္သည္။ ထုိအခ်ိန္က စျပီး ေန႔ ညတုိ႔ ေပၚေပါက္လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ရက္ေတြ ေန႔ေတြ လေတြ ႏွစ္ေတြ ဥတုေတြလဲ ေပၚလာသည္။

က်ား-မ စတင္ေပၚလာပုံ
ကမၻာၾကီး စတည္ကထဲက သတၱ၀ါ အမည္ျဖင့္သာ ျဖစ္ျပီး ေယာက္်ား မိန္းမရယ္လုိ႔ ကြဲျပား ျခားနားျခင္း မရွိေသး။ လူသားသတၱ၀ါေတြသည္ ေျမဆီ ေျမလႊာကို အစာအဟာရ အျဖစ္စားလာေသာ အခါ ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ၾကမ္းတမ္းလာသည္၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္ အဆင္းေတြ ကြဲျပားလာသည္၊ ရုပ္အဆင္းေကာင္းသူေတြက ရုပ္အဆင္း မလွသူေတြအေပၚ အထင္ေသးအျမင္ေသးသည့္ မာန အတိမာနစိတ္မ်ား ျဖစ္လာသည္။ ငါသည္ သူထက္ ရုပ္အဆင္း ပုိလွတယ္၊ သူတုိ႔ ငါ့ေလာက္မလွဘူး ဆုိတဲ့ မာန စိတ္ေတြ ျဖစ္လာသည္။ ထုိမာန စိတ္ေတြေၾကာင့္ပင္ အလြန္ရသာရွိသည္ ေျမဆီ ေျမလႊာေတြလဲ အရသာေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္ျပီ။ အဲဒီလုိအား အစားအစာေတြ တစ္ခုကြယ္ျပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳးေပၚလာရင္း ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း တျဖည္းျဖည္း ပုိ၍ပုိ၍ ၾကမ္းတမ္းလာေတာ့သည္။ ရုပ္အဆင္းလွသူေတြလဲ ပုိပုိ၍ပင္ မာန အတိမာနေတြ ၾကီးထြားေလသည္။ ဒီလုိနဲ႔ အစားအစာေတြ ေျပာင္းလာရင္းနဲ႔ ထုရုိက္ ဖြတ္ျပီးခ်က္စရာ မလုိေသာ ဆန္ ေပၚလာသည္၊ ထုိဆန္သည္ ဆန္က်ိဳးဆန္ကြဲ မရွိ၊ အလြန္သန္႔ရွင္းျပီး အနံ႕ႏွင့္ျပည့္စုံသည္။ မနက္ ညေနစာ အတြက္ ညေနကထဲက သယ္ယူထားၾကသည္။ ထုိအစားအစာျဖင့္ လူသားသတၱ၀ါေတြ အသက္ရွည္ေနၾကရသည္။
ထုိဆန္ကို စားျပီး လူသားေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေရွးကထက္ ပုိၾကမ္းလာသည္၊ ရုပ္ဆင္းအဂၤါေတြလဲ ေရွးကထဲ မတူကြဲျပားမႈေတြ ျဖစ္လာသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိန္းမ အဂၤါ ေယာက္်ားအဂၤါရပ္ေတြ ထူးျခားစြာေပၚလာသည္၊ အရင္လူ႕ဘ၀က မိန္းမျဖစ္ခဲ့သူသည္ မိန္းမအဂၤါေပၚလာသည္ျဖစ္၍ မိန္းမအသြင္ျဖစ္သည္၊ အရင္လူ႕ဘ၀က ေယာက္်ားျဖစ္ခဲ့သူကေတာ့ ဒီဘ၀မွာ ေယာက္်ားအျဖစ္ လာျဖစ္ရသည္။ ဤသုိ႔အားျဖင့္ မိန္းမ ေယာက္်ား ကြဲျပားလာသည္။ ထုိသုိ႔ထူးျခားသည့္ အေျပာင္းအလြဲေၾကာင့္ မိန္းမျဖစ္သူက ေယာက္်ားျဖစ္သူကို စူးစူးစုိက္စုိက္ ၾကည့္သည္၊ ေယာက္်ားျဖစ္သူကလဲ မိန္းမျဖစ္သူကို စူးစူးစုိက္စုိက္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္ ၾကာရွည္ ၾကည့္ရာမွ တပ္မက္တဲ့ ရာဂစိတ္ ျဖစ္လာျပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ရာဂအပူေလာင္သည္၊ ထုိရာဂအပူေၾကာင့္ပင္ ေမထုန္မွီ၀ဲလုိက္ၾကေတာ့သည္။ ဤကား မိန္းမ ေယာက္်ား ကြဲျပားလာရာမွ ေမထုန္ေခၚ ကာမဂုဏ္ sex ကိစၥ စတင္ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သတၱ၀ါေတြ၏ ရသတဏွာကေန မာန၊ မာနကေန ရာဂ စိတ္တုိ႔ အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္ပြားလာျခင္းျဖစ္သည္။

လိက္ဆက္ဆံ (Sex)မႈကို ကမၻာဦးကထဲက အျပစ္ဟု ျမင္
ထုိေခတ္က လူရုိင္းေတြ ေခတ္ကလုိ အ၀တ္အစား မရွိၾကေသး၊ အိမ္ေတြ အကာရံေတြလဲ မရွိေသး၊ လြင္တီေခါင္ ကြင္းျပင္ေတြမွာလဲ မိန္းမ ေယာက္်ား ႏွစ္ဦးသားတုိ႔ ေမထုန္မီွ၀ဲေနတာကို ျမင္ေသာ လူမ်ားက ခဲေတြ ဒုတ္ေတြ ႏြားေခ်းေတြ ၀ုိင္းထုၾကသည္။ ‘‘လူယုတ္မာေတြ ပ်က္စီးပါေစ၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္က သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ကို ဤကဲ့သုိ႔ ျပဳၾကသနည္း’’ဟု ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆိုျပီး ၀ုိင္းထုၾကသည္။ ဤသည္ကို ေထာက္ဆ၍ ကမၻာဦးကထဲက လိင္ဆက္ဆံမူ (sex) ကို ပညာရွိသည္ျဖစ္ မရွိသည္ျဖစ္ေစ လူတုိင္းက စက္ဆုပ္စရာ ကဲ့ရဲ့စရာ အျဖစ္၍ အျပစ္ (အကုသုိလ္) ဟု သတ္မွတ္လာခဲ့သည္။ ထုိေခတ္က ေမထုန္မီွ၀ဲတဲ့သူေတြကို ၃ လ သို႔မဟုတ္ ၂ လ ရြာႏွင္ဒဏ္ေပးသည္၊ ရြာထဲ ၀င္ခြင့္မရွိ။ အဲဒီေခတ္က လိင္ဆက္ဆံမႈကို အဓမၼသမၼတ (သူယုတ္မာအက်င့္) ဟု သမုတ္ထားၾကသည္။ ယခုေခတ္ေတာ့ ဓမၼသမၼတ-ျပဳက်င့္စရာ အျဖစ္ ျဖစ္လာသည္။ တနည္းေျပာရရင္ အျပစ္ဟု မယူဆၾကေတာ့ေပ။
အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ဒီေမထုန္ကိစၥၾကီးက မသင့္ေတာ္ဘူး၊ လူျမင္လုိ႔လဲ မေကာင္းဘူး၊ သူယုတ္မာတုိ႔ အက်င့္ျဖစ္တဲ့ ေမထုန္ကိစၥကို လူသူမျမင္ေအာင္ ဖုံးလြမ္းဖုိ႔ အိမ္ေဆာက္လာၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္အခါမွ စ၍ အိမ္ေပၚေပါက္လာသည္။

သဘာ၀ေဘးဒဏ္ ေပၚေပါက္လာျခင္း
ပထမဆုံး ေပၚေပါက္လာသူ လူသတၱ၀ါကုိေတာ့ သူ၏ ေရွးဘုန္းေရွးကံေၾကာင့္ ျဗဟၼာျပည္က ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ့ ၾသပပါတိက သတၱ၀ါ ျဖစ္သည္၊ မိန္းမ ေယာက္်ား ကြဲျပားလာျပီး ေမထုန္အမႈျပဳျပီးေနာက္ ေမြးဖြားလာတဲ့ ေနာက္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားကိုေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေမြးလာရတဲ့ ဂဗၻေသယ်က သတၱ၀ါအမ်ိဳးစားျဖစ္သည္။ လူဦးေရ ထူထပ္လာတာနဲ႔အမွ် ျပႆနာ မ်ိဳးစုံျဖစ္တတ္သည္။ လူတစ္ေယာက္တည္း ေနလ်င္ မထူးေပမဲ့ လူ ၂ ေယာက္ျဖစ္လာလွ်င္ သေဘာထား ၂ မ်ိဳးျဖစ္မည္၊ ၃ ေယာက္ ၄ ေယာက္ စသည္ျဖင့္ မ်ားလာလွ်င္ သေဘာထားကြဲျပားမႈ မ်ားစြာ ျဖစ္လာမည္။ ျပႆနာ အမ်ိဳးစုံ ျဖစ္လာမည္။
အခု ျပႆနာ စပါျပီ၊ အရင္တုန္းက တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ ေဆာင္ယူလာခဲ့ေသာ ဆန္သည္ ည မနက္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပုိင္း လူတစ္ေယာက္က စျပီး တစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ရက္စာ ၃ ရက္စာ ၈ ရက္စာ စသည္ျဖင့္ သယ္လာၾကျခင္းျဖင့္ ပစၥည္းဥစၥာ စုေဆာင္းသည့္ ေလာဘ စျဖစ္လာသည္။ ထုိေလာဘေၾကာင့္ပင္ ဆန္ေတြလဲ အပိန္အဖ်င္းေတြပါလာသည္၊ ဖြဲစသည့္ အညစ္ေၾကးမ်ား ပါလာသည္။ ေကာက္စပါးတုိ႔သည္လည္း အရင္ကလုိ မစည္ပင္ေတာ့ေပ။ ဆန္စပါးပင္တုိ႔သည္ ကြက္ၾကားေပါက္ကုန္ျပီ၊ အရင္ကလုိ ပိတ္ပိတ္သဲသဲ မေပါက္ေတာ့ေပ၊ တခ်ိန္က လူေတြရဲ့ေရႊေခတ္သည္ လူေတြရဲ့ ေလာဘ တဏွာေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္လာသည္။ ဒီေခတ္မွာလဲ မုိးေတြေခါင္ ေရေတြၾကီး၊ အသီးအႏွံေတြ မျဖစ္ထြန္း၊ ေဆးမ်ိဳးစုံသုံးေနရျခင္းက လူေတြရဲ့ ေလာဘ ၀ိသမေလာဘ စတဲ့ အကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ လူေတြရဲ့ မထိန္းႏုိင္တဲ့ ေလာဘေတြေၾကာင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္၊ သတၱ၀ါ အရင္းျမစ္ေတြ ပ်က္စီးလာရသည္။ ထုိသဘာ၀အရင္းျမစ္ေတြ ပ်က္စီးလာတာနဲ႕အမွ် ေမ်ာ္လင့္မထားတဲ့ သဘာ၀ ေဘးဒဏ္ေတြလဲ မၾကာခဏ ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ လူေတြရဲ့ အလုိရမၼက္ကို မထိန္းႏုိင္သေရႊ႕ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ေတြက ပုိ၍ပုိ၍ ၾကီးထြားလာပါလိမ့္မည္။

ထုိေၾကာင့္ ေရႊေခတ္ ပ်က္စီးသြားမည့္အေရးကို အခ်ိန္မီ တားဆီးႏုိင္ရန္ စီမီနာ (seminar) တစ္ခု က်င္းပသည္။ သူတုိ႔၏ စီမီနာမွာ အရင္က စိတ္ၾကံတုိင္းရ လုိတုိင္းရသည့္ ေရႊေခတ္၊ ပီတိကိုသာ စားေနရေနရတဲ့ ေခတ္ ေပ်ာက္လာျပီး ေနာက္ပုိင္း ရသာရွိတဲ့ ေျမဆီေျမလႊာေတြ စားရသည္၊ ပထ၀ီမွ ရသာေတြလဲ ေပ်ာက္ကုန္၊ ခႏၶာကိုယ္လဲ့ ၾကမ္းတမ္းလာ၊ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါေတြလဲ ေပ်ာက္ကုန္၊ လ-ေန-ၾကယ္တာရာေတြ ေပၚေပါက္လာ၊ ေန႔ လ ႏွစ္ေတြ ေပၚေပါက္လာ။ လူေတြရဲ့ ေလာဘစတဲ့ အကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ ေျမဆီေျမလႊာေတြလဲ ေပ်ာက္ကုန္ုျပီ ဆန္စပါးေတြ စေပၚလာ၊ ထုိ အျပစ္ကင္းစင္ျပီး အနံ႕ရသာ အဆီၾသဇာရွိတဲ့ ဆန္ေတြလဲ မသန္႔ရွင္းမႈေတြ ျဖစ္လာသည္၊ ေနာက္ပုိင္း ဆန္စပါးပင္တုိ႔သည္ပင္ မစည္ပင္ပဲ ဟုိနား တစ္စု ဒီနားတစ္စု ကြက္ၾကားေပါက္ကုန္ေတာ့သည္။

အဲဒီေနာက္ပုိင္း လုိတရေရႊေခတ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး၊ စပါးပင္ေပါက္ရာ ေျမမ်ားကို သူပုိင္ ကိုယ္ပုိင္ စည္းရုိးမ်ားခတ္ၾကသည္။ ေနာက္ပုိင္း သူ႔ေ၀စု ကိုယ့္ေ၀စုေတြခြဲျပီး ေနလာရာမွ တစ္ေယာက္ေသာ သူက တစ္ေယာက္ပုိင္သည့္ နယ္က စပါးမ်ားကို ခုိးယူသည့္ အဒိႏၷာဒါနကံ စပါေတာ့သည္။ ပထမေတာ့ ခုိးတဲ့သူကို ဆဲဆုိျပီး ျခိမ္းေျခာက္ရုံသာ လုပ္ျပီး ေနာက္ပုိင္း ၂ ၾကိမ္ ၃ ၾကိမ္ ခုိးလာေတာ့ ဒုတ္ေတြ ခဲေတြနဲ႕ ၀ုိင္း ညွင္းဆဲၾကသည္၊ ၀ိဟိ ံသ စတင္ေပၚေပါက္လာျပီး ေနာက္ ခုိးမႈထပ္မံ ျဖစ္လာေသာအခါ ထုိညွင္းဆဲမႈကို ေၾကာက္သည္၊ ၀ုိင္းဖမ္း၍ စစ္ေဆးေမးျမန္းေသာ အခါ လိမ္ညာသည့္ မုသာ၀ါဒလဲ ေပၚေပါက္လာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကဲ့ရဲ့ထိုက္သူကို ကဲ့ရဲ့၊ အျပစ္ေပးသင့္သူကို အျပစ္ေပး၊ ရပ္ရြာ တုိင္းျပည္ကေန ႏွင္ထုတ္သင့္သူ ႏွင္ထုတ္ႏုိင္တဲ့နည္းလမ္းမ်ားကို တုိင္ပင္ေဆြးေႏြၾကသည္။ ေနာက္ဆုံး အမ်ားစု ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ အေျဖတစ္ခု ထုိသုိ႔ ဥေဒကို ကိုင္ႏုိင္သည့္သူ၊ ဥပေဒကို က်ဴးလြန္က အျပစ္ေပးႏုိင္သည့္သူ အမ်ားေလးစားရသည့္သူ အမ်ားစုထက္ ရုပ္ဆင္းအဂၤါျပည့္စုံသူ ၾကည္ညိဳေလးစားထုိက္တဲ့သူ အရွိန္ၾသဇာရွိတဲ့သူကို သမၼတ (President) အျဖစ္သတ္မွတ္ အတည္ျပဳရန္ျဖစ္သည္။

သမၼတေပၚေပါက္လာျခင္း
သမၼတ,သမုတိတုိ႔မွ ဆင္းသက္ေသာ ပါဠိစကားလုံးကို သမၼဟု၍လဲ ျမန္မာမႈျပဳထားသည္၊ ျပည္သူမ်ားက ယုံၾကည္အားကိုးထုိက္ျပီး တရားမွ်တစြာ အခက္အခဲ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးႏုိင္သူကို သမၼတဟု ေခၚသည္။ ထုိအရည္အခ်င္းႏွင့္ျပည့္စုံသူကို ျပည္သူေတြကပဲ ရွာေဖြကာ တုိင္းျပည္ ရပ္ရြာမ်ားရဲ့ အခက္အခဲမ်ားကို မွ်မွ်တတေျဖရွင္းေပးရန္ ေတာင္းပန္ၾကသည္။ ဤသုိ႔အား သမၼတ ဆုိတာ ေပၚလာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တုိင္းျပည္အတြင္း အာဏာခြဲျခမ္းမႈ စီးပြားေရး လူမႈေရးေတြေၾကာင့္ ရာထူးဌာနႏၱရမ်ား ကြဲျပားလာသလုိ လူသားေတြရဲ့ ဘ၀အဆင့္အတန္းသည္လဲ ကြဲျပားလာေတာ့သည္။

ျခံဳ၍သုံးသပ္ေသာ္
ဒါ၀င္က လူသားအစ ေမ်ာက္ကဆုိသည္၊ ဗုဒၶအလုိက် လူသားအစ ျဗဟၼာက စသည္။ ကမၻာၾကီး စတင္ေပၚေပါက္လာတာနဲ႔ ျဗဟၼာျပည္က စုေတေသာ သတၱ၀ါေတြ ကမၻာၾကီးထဲကို သူတုိ႔၏ ေရွးဘုန္းေရွးကံေၾကာင့္ ဘြားကနဲ (ၾသပပါတိက) လူအျဖစ္ေပၚသည္။ ထုိေနာက္မွ က်ား+မ ကြဲျပားမႈ၊ လိင္ဆက္ဆံမႈ၊ လူဦးေရ ၾကီးထြာလာမႈ၊ စား၀တ္ေနေရး ျပႆနာမ်ား တဆင့္ျပီး တဆင့္ေပၚေပါက္လာျပီး ေနာက္ဆုံး သမၼတေပၚလာျပီး လူတန္းစား အဆင့္ဆင့္ေပၚေပါက္သည္။ လူသားေတြရဲ့ အကုသုိလ္စိတ္ေတြေၾကာင့္ လူသားဘ၀အစက လုိတုိင္းရ တတုိင္းရတဲ့ ေရႊေခတ္သည္လည္း ေပ်ာက္ျပယ္သြားသည္ကို သတိတရျဖစ္မိသည္။ ကမၻာဦးက လူသားသည္ ျဗဟၼာက စသည္ဆုိေပမဲ့ သံသရာနဲ႔ ေျပာသည္ရွိေသာ္ လူသားဘ၀ အစသည္ မထင္ရွား၊ ဘုရားရွင္ေတာင္ မေျပာခဲ့။ ၾကက္ဥ ၾကက္မက ျဖစ္၊ ၾကက္မ ၾကက္ဥက ျဖစ္စသည္ သံသရာအေၾကာင္း (ေလာကအေၾကာင္း) ကံအေၾကာင္း ဗုဒၶ၀ိသယ ေခၚ ဘုရားရွင္ အရာမ်ား စ်ာန္ႏွင့္ပက္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မစဥ္းစားသင့္ စဥ္းစားက စိတ္ပင္ပန္းႏုိင္သည္၊ ရူးသြားႏုိင္သည္၊ အရာကား အလြန္က်ယ္လြန္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိအရာမ်ားကုိ အစိေႏၱယ် ၄ မ်ိဳးကိုလဲ ျပထားေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶစာေပအရ လူသားဘယ္က စလဲ သံသရာနဲ႕ခ်ီျပီး ေတြးက အလြန္က်ယ္လြန္းရာကား ပင္ပန္းမည္၊ ရူးသြားႏုိင္သည္ျဖစ္သည္။ သံသရာႏွင့္မေတြးဘဲ ကမၻာဦးက လူသား ဘယ္ကစ ျဗဟၼာက စသည္ဟု အေျဖေပးလုိက္ပါေတာ့သတည္း။။။။။။။။

မွတ္ခ်က္။ ။ မိမိ ဥာဏ္မီွသေလာက္ ဒီဃနိကာယ္ အဂၢညသုတ္ပါဠိေတာ္ႏွင့္ ၎ အ႒ကထာကိုပဲ မွီေရးသည္။ ျပည့္စုံမည္ဟု မယူဆပါ၊ အားရေက်နပ္မႈ မရွိေသးပါက ထုိသုတ္အ႒ကထာမ်ား၊ သျဂၤိဳဟ္ဘာသာဋီကာႏွင့္ အျခားက်မ္းမ်ား မ်ားစြာရွိေသးသည္၊ ရွာဖတ္သင့္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခု အၾကံတစ္ခု ျပဳခ်င္တာက ‘‘လူသားအစ ျဗဟၼာက’’ မွာ လူသားျဖစ္လာတဲ့ ထုိျဗဟၼာၾကီးကေကာ ဘယ္ကလာသလဲ ေမးလာလ်င္ စကၠ၀တၱိသုတ္မွာ ဖတ္ဖုိ႔လမ္းညႊန္လုိက္ပါရေစ။ ထုိသုတ္မွာ လူသားေတြ သက္တမ္း ဆုတ္ယုတ္လာပုံ၊ အကုသိုလ္ ဒုစရုိတ္ေတြ တဆင့္ျပီး တဆင့္ က်ဴးလြန္ၾကပုံ၊ ေနာက္ဆုံး ကမၻာၾကီး မပ်က္မွီ လူေတြ သံေ၀ဂ ရျပီး အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာပြားလာပုံ၊ ထုိေနာက္ ကမၻာၾကီး ပ်က္စီးျပီး အားလုံးေသၾကေသာသူတုိ႔တြင္ ေမတၱာဘာ၀နာ အားထုတ္ခဲ့ၾကေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက အာဘႆရ (ျဗဟၼာ)ဘုံသုိ႔ ေရာက္သြားၾကပုံေတြ အေသးစိတ္ျပထားသည္၊ စိတ္၀င္စားသူမ်ား ကမၻာၾကီး ပ်က္စီးသြားပုံကို ေလ့လာႏုိင္ပါေၾကာင္း သတိတရျဖစ္ေစပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၅-၉-၂၀၁၁

Posted in: အေမး+အေျဖ