ခါတေပါင္း ေက်ာင္းသီတဂူ ေမာင္စံ (သီတဂူ)

ခါတေပါင္း ေက်ာင္းသီတဂူ
ေမာင္စံ (သီတဂူ)

“Ladies and gentlemen, Welcome a board......”
ေအာ္ ေလယာဥ္တက္ေတာ့မွာပါလား၊ ေလယာဥ္မယ္က ခရီးသည္ေတြကိုု ေလယာဥ္မထြက္မီ လုုံၿခဳံေရး ေၾကညာခ်က္ေတြျပဳလုုပ္ေပးေနၿပီ။ ဒီေန႕ ခရစၥမတ္ေန႕ ခရီးသြားသူသိပ္မရွိ၊ မိမိ ခုုံတန္းမွာဆိုု ထိုုင္ခုုံသုုံးခုုံလုုံးမွာ ေမာင္စံ တစ္ေယာက္တည္း၊ ေကာင္းလိုုက္တာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ။ လက္ပေတာ့ေလး ဆြဲထုုတ္ၿပီး သီတဂူ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ (၇၆) ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ပူေဇာ္ပြဲအတြက္ ေဆာင္းပါးေလးေရးဘိုု႕ စလိုုက္တယ္။ ေလယာဥ္က (၃) နာရီေလာက္စီးရမွာဆိုုေတာ့ အခ်ိန္ရတယ္ေလ။ ပ်င္းလည္းမပ်င္းေတာ့ဘူးေပါ့။

ေမာင္စံက မီနီဆိုုးတား သီတဂူဓမၼဝိဟာရ ပ႒ာန္းပြဲကိုု သြားေနတာ။ Dallas မွာတေထာက္ေတာ့ နားရမယ္၊ ဖေလာ္ရီဒါက စထြက္တဲ့ဒီေလယာဥ္ကေတာ့ ေၾကျငာထားတာထက္ မိနစ္ (၅၀) ေတာ့ Delay ျဖစ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ Dallas မွာ ေျပာင္းစီးမယ့္ေလယာဥ္ကိုု မီမယ္ဆိုုေတာ့ ကိစၥမရွိ။

ေျပးလမ္းေပၚကေန ေလယာဥ္တက္သြားေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေန ငုုံ႕ၾကည့္လိုုက္တယ္။ West Palm Beach ၿမဳိ႕က ထိုုးထိုုးေထာင္ေထာင္ မိုုးေမွ်ာ္တိုုက္ေတြ၊ ေမြလိမ္ေမြေကာက္ အထက္ေအာက္ ေဖါက္လုုပ္ထားတဲ့ မိုုးပ်ံတံတားနဲ႕ ကားလမ္းမႀကီးေတြကိုု ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ပစိဖိတ္သမုုဒၵရာထဲမွာ ေလယာဥ္ကိုုအရွိန္ယူ ျပန္ေကြ႕တယ္။ ကမ္းေျခ တေလွ်ာက္ အုုန္းပင္တန္းေလးေတြနဲ႕ ကမ္းကိုု ေျပးေျပးရိုုက္ေနၾကတဲ့ လႈိင္းလုုံးျဖဴျဖဴေလးေတြၾကားမွာ ေရကူးသူကကူး၊ ေနပူလွန္းသူကလွန္း၊ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနၾကသူေတြ၊ ေလဟုုန္ေရလႈိင္းစီးေနၾကသူေတြနဲ႕ စည္ကားလွပေနတယ္။

ဒီျမင္ကြင္းကိုုျမင္ေတာ့ အေဝးမွာက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ကိုုင္းေတာင္ႀကီးနဲ႕ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကိုု သတိရျမင္ေယာင္ လာမိျပန္တယ္။ ဟုုတ္တယ္ စိတ္ကူးယဥ္တယ္ပဲေျပာေျပာ ေမာင္စံကေတာ့ စစ္ကိုုင္းေတာင္ႀကီးနဲ႕ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကိုု သိပ္ခ်စ္တယ္။ မၾကာမၾကာ အလုုပ္ေတြမ်ားၿပီး ေခါင္းထဲညည္းစီစီျဖစ္လာရင္ ေမာင္ကိတ္တိုု႕ ေမာင္သဇ္တိုု႕နဲ႕အတူ သီတာရုုံသြား ဝရံတာကေန ျမစ္ျပင္ကိုုေငးၾကည့္ၿပီး ေလေကာင္းေလသန္႕သြားသြားရွဴတတ္တယ္။ စိတ္ထဲ ေပါ့ပါးလန္း ဆန္းသြားၿပီဆိုုေတာ့မွ ေက်ာင္းျပန္လာၿပီး အလုုပ္ေတြကိုုဆက္လုုပ္ရတာ ပိုုၿပီးထိေရာက္တြင္က်ယ္တယ္ေလ။

ဧရာဝတီျမစ္ထဲမွာေတာ့ ပစိဖိတ္သမုုဒၵရာထဲကလိုု ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးေတြ၊ အေပ်ာ္စီး စပိဘုုတ္ေတြ ေတာ့ မရွိဘူးေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ဆည္းဆာေန ေရႊရည္ေအာက္မွာ တေရြ႕ေရြ႕ေမ်ာေနတဲ့ ဝါးေဖါင္ႀကီးေတြ၊ သစ္ေဖါင္ႀကီး ေတြ၊ တကၽြိကၽြိ ေလွာ္ခတ္ေနတဲ့ ငွက္သမၺာန္ ရြက္ေလွေလးေတြ၊ ေဝဟင္မွာဝဲပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္ကေလးေတြနဲ႕တင္ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးက လုုံေလာက္ေအာင္ လွပေနၿပီေလ။
“ေႏြဥတုုရဲ႕ ေၾကလုုလုုရြက္ဝါေတြ၊
ပတၱျမားစီ ထက္ယံျမင့္၊
လက္ပံပြင့္ ေဝ။
တေပါင္းေန၊ ေခ်ာင္းေရကိုု ငုုံ႕အေသာက္။”
ဘာရယ္မဟုုတ္ ဟိုုး... ငယ္ငယ္က ရထားဘူးတဲ့ ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုုတီကုုန္း) ရဲ႕ ေႏြထဲမွာ ကဗ်ာေလးက ႏႈတ္ဖ်ားကိုု ဖြဖြေလး လာနမ္းေနတယ္။

ေအာ္... စစ္ကိုုင္းနဲ႕ဧရာဝတီကိုု သတိရၿပီဆိုုမွေတာ့ အမိသီတဂူတကၠသိုုလ္ႀကီးလည္း ပါလာရျပန္ၿပီေပါ့။ ဒီအခ်ိန္ဆိုုရင္ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အတန္းတင္စာေမးပြဲေတြျပဳလုုပ္ေပးဘိုု႕ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ စာေမး ပြဲၿပီးတာနဲ႕ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေမြးေန႕ပြဲအတြက္ ေက်ာင္းသန္႕ရွင္းေရးေတြ၊ ေနရာထိုင္ခင္း ျပင္ဆင္တာေတြ၊ ေစာင္ ျခင္ေထာင္ ေခါင္းအုုံးေတြေနလွမ္း ခင္းက်င္းတာေတြ၊ အိမ္သာေတြ ေရခ်ဳိးခန္းေတြ ျပဳျပင္သန္႕ရွင္းတာေတြ၊ မီးဖိုုေဆာင္ ဆန္ ဆီ ဆား ပဲ ငပိ ငါးေျခာက္စတဲ့ အေျခခံစားေသာက္ဖြယ္ေတြ စုုေဆာင္းတာေတြ၊ လာေရာက္မယ့္ဧည့္သည္ေတြ အတြက္ ဟိုုတယ္ဘြတ္ကင္လုုပ္တာေတြ၊ သီတဂူဂီတဥၥလီ ေဖ်ာ္ေျဖေရးအဖြဲ႕အတြက္ စတိတ္စင္ေဆာက္လုပ္ေရးနဲ႕ ခြင့္ျပဳမိန္႕ေတာင္းခံရတာေတြ၊ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က လာေရာက္ၾကမယ့္ အလွဴရွင္စာရင္းေတြ၊ ဧည့္စာရင္းေတြ ဒါေတြဒါေတြကိုု ႀကဳိတင္ျပဳလုုပ္ၾကရေတာ့မယ္။

သံဃာေတြအကုုန္စည္းေဝးၿပီး လုုပ္ငန္းေတြ ခြဲေဝလုုပ္ၾကရတာ၊ ေပ်ာ္စရာသိပ္ေကာင္းတယ္။ စာသင္သား သံဃာငယ္ေတြကိုု စာခ်ကထိက ပါေမာကၡေတြက အဖြဲ႕လိုုက္ အဖြဲ႕လိုုက္ဦးေဆာင္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ ကိုုယ္ေက်ေအာင္ လုုပ္ေဆာင္သြားၾကရတာပါ။ ဘႀကီးေကာကေတာ့ တာဝန္အမ်ားဆုုံးယူရတာဆိုုေတာ့ အပင္ပန္းဆုုံးေပါ့။

မွတ္မိေသးတယ္ (၂၀၀၉) ခုုႏွစ္တုုန္းကဆိုုရင္ ဆရာေတာ့္ေမြးေန႕နဲ႕အတူ အခမ္းအနားေတြကိုု စုုံသြားတာပဲ၊ ႏိုုင္ငံတကာ ဗုုဒၶဘာသာတကၠသိုုလ္မ်ားအစည္းအေဝးလည္းပါတယ္၊ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခမ္းမ သႏၱိမဟာသိမ္ေတာ္ႀကီးဖြင့္ ပြဲလည္းပါတယ္၊ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ရဲ႕ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္အခမ္းအနားလည္းပါတယ္။ ထုုံးစံ အတိုုင္း သံဃာ (၁၀၀၀)၊ သီလရွင္ (၁၀၀၀) ဆြမ္းေလာင္းပြဲလည္းပါတယ္ဆိုုေတာ့ အေတာ္ေလးကိုု မလစ္ဟာ ေအာင္လုုပ္လိုုက္ၾကရတယ္။

အစည္းအေဝးက (၃) ရက္က်င္းပတာ၊ ေန႕ေရာညပါ အခ်ိန္ျပည့္။ ႏိုုင္ငံတကာ တကၠသိုုလ္က ထိပ္တန္းပညာ ရွင္ေတြ၊ ႏိုုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲေတြ၊ သံတမန္ေတြ၊ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ေတြလာေရာက္ၾကတာဆိုုေတာ့ ေနေရး ထိုုင္ ေရး၊ စားေသာက္ေရး၊ ႀကဳိဆိုုဧည့္ခံေရးေတြလည္းလုုပ္ရတယ္၊ အဖြဲ႕လိုုက္အစည္းအေဝးေတြမွာ Chairman လည္းဝင္ လုုပ္ေသးတယ္ဆိုုေတာ့ အေတာ္ေလးေတာ့ ပင္ပန္းတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဆင္ေျပေျပ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ၿပီးဆုုံးသြားတယ္ ဆိုုေတာ့ ေပ်ာ္ရတာေပါ့။ ဆရာေတာ္ကေတာ့ က်ိန္းေတာင္မက်ိန္းရေလာက္ပါဘူး၊ အစစ အဆင္ေျပေစဘိုု႕ စီစဥ္ ညြန္ၾကားရတာေတြ၊ ဧည့္သည္ေတာ္ေတြနဲ႕ ဧည့္ခံစကားေျပာရတာေတြ၊ အစည္းအေဝး မိန္႕ခြန္းေျပာရတာေတြနဲ႕ စိတ္ေရာ ကိုုယ္ေရာ မနားရပါဘူး။

ကိုုယ့္ဆရာမိုု႕ ကိုုယ္ေျပာတာေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး၊ စီစဥ္ညႊန္ၾကားတဲ့ေနရာမွာ ဟိုုး...အထက္ဆုုံးကေန ေအာက္ ေျခထိ ဘာမွလစ္ဟာမႈမက်န္ရေအာင္ စီစဥ္ညႊန္ၾကားႏိုုင္တယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲအစီအစဥ္၊ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား ဘုုရားဖူး ပိုု႕ေဆာင္ေရးအစီအစဥ္၊ ေကၽြးေမြးေရးအစီအစဥ္ေတြတင္မက ဟိုုးေအာက္ေျခကအလုုပ္ျဖစ္တဲ့ အမႈိက္ေတြသိမ္းဆည္း သန္႕ရွင္းေရးကိစၥေတြထိ မလစ္ဟာေအာင္ စီစဥ္ညႊန္ၾကားေတာ္မူတယ္။ မွတ္တမ္းတင္ ရုပ္/သံ အဖြဲကိုုလည္း အကြက္ေစ့ေအာင္ ရိုုက္ကူးမွတ္တမ္းတင္ဘိုု႕ မိန္႕မွာတယ္။ ေမာင္စံတိုု႕ တပည့္ႀကီးမ်ားအဖြဲ႕ကလည္း တေန႕ၿပီး တေန႕ ဆရာေတာ္ဆီသြားၿပီး လုုပ္ငန္းေတြအစီရင္ခံရတယ္၊ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကိုု ယူရတယ္။ ေနာက္တေန႕မွာ ညႊန္ၾကားခ်က္ အတိုုင္း လုုပ္ေဆာင္ရတယ္ေပါ့။

ဆရာေတာ္ရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႕ တပည့္ေတြရဲ႕ ညီညီညာညာ စုုေပါင္းလုုပ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုုင္း ေမြးေန႕ပြဲလာၾကတဲ့ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာဧည့္သည္ေတြဟာ ဘယ္သူမွအဆင္မေျပတာ မရွိခဲ့ၾကဘူး။ ေပ်ာ္လြန္းလိုု႕ ႏွစ္တိုုင္း ဒီအခ်ိန္ကိုုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကၿပီး ေရာက္ေအာင္လာၾကတယ္။

ၾကည္ႏူးစရာအေကာင္းဆုုံးကေတာ့ မနက္ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္မွာ သံဃာ (၁၀၀၀)၊ သီလရွင္ (၁၀၀၀) ကိုု ဆြမ္းေလာင္းၾကတဲ့ျမင္ကြင္းပဲ။ အဝင္မင္းေလာင္းရုုံကိုု ေစတီရဲ႕ ေျမာက္ဘက္မုုခ္မွာ တည္ေဆာက္ထားၿပီး အထြက္မင္း ေလာင္းရုုံကိုု အေရွ႕မုုခ္မွာေဆာက္ထားတယ္။ သံဃာေတြကိုု သပိတ္ေရာ ဆြမ္းအစ္ေတြပါလွဴတာမိုု႕လိုု႕ သပိတ္စင္ ႀကီးကိုု အဝင္မုုခ္နားမွာ အဆင္တန္တာေတြနဲ႕ လွလွပပ တည္ေဆာက္ထားတယ္။ စစ္ကိုုင္း မိုုးဇာေဗ်ာအဖြဲ႕က သံဃာ ေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ့အေတာအတြင္း မနက္မိုုးစင္စင္လင္းသည္ထိ စည္ေတာ္ႀကီးနဲ႕ေဗ်ာကိုု မရပ္မနား ၿငိမ့္ၿငိမ့္ ေျငာင္းေျငာင္း တီးမႈတ္ေပးေနတယ္။ သီတဂူဂီတဥၹလီ ဂီတရုုပ္ရွင္ အႏုုပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႕ကလည္း ၿငိမ့္ေျငာင္းသာယာ တဲ့ ေတးသံ သာေတြနဲ႕ သီဆိုုပူေဇာ္ေပးေနၾကတယ္။

အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က သီတဂူတပည့္ဒကာဒကာမေတြဟာ ေရႊေရာင္ဝင္းေနတဲ့ ေစတီေတာ္ႀကီးပတ္ပတ္ လည္မွာ အဖြဲ႕လိုုက္ ဆိုုင္းဘုုတ္ေတြခ်ိတ္ဆြဲၿပီး သပိတ္ ဆြမ္း သကၤန္း ေစာင္ တဘက္ ဆပ္ျပာ ေဆး စတဲ့လွဴဘြယ္ ေတြကို စားပြဲေတြနဲ႕တင္ထားၿပီး ေလာင္းလွဴၾကတယ္။ နဝကမၼေငြဆြမ္းေလာင္းတဲ့သူလည္း မနည္းဘူး၊ အတန္းဆုုံး လိုု႕ထြက္လာၿပီဆိုုရင္ ကိုုယ္ေတာ္ရဲ႕ေနာက္မွာ ပီနံအိတ္ေတြမႏိုုင္မနင္းဆြဲလိုက္လာတဲ့ ကပၺိယႏွစ္ေယာက္စီ ကိုုေတြ႕ရ မယ္။ သီတဂူမွတ္တမ္းတင္အဖြဲ႕ကလည္း မလြတ္တမ္းေပါ့။ ျမန္မာ့ရုုပ္ျမင္သံၾကားအဖြဲ႕ေတြကလည္း လာရိုုက္ၾကတယ္၊ အင္တာဗ်ဴးၾကတယ္။

နားေနေဆာင္ ေဒါင့္ေလးေထာင့္မွာ မုုန္႕ျပားသလက္တိုု႕ စမူဆာနဲ႕လဘက္ရည္တိုု႕ အေၾကာ္တိုု႕ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ တိုု႕ စတာေတြကိုု စတုုဒိသာေကၽြးတယ္။ မုုန္႕ျပားသလက္ကေတာ့ ေရာင္းအေကာင္းဆုုံးပဲ၊ မုုန္႕လုုပ္ေနတဲ့သူ (၁၀) ေယာက္ေလာက္ဟာ လက္မႏိုုင္ဘူး၊ အိုုးထဲမွာဖုုတ္လိုု႕ ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မက်က္ေသးဘူး ဆြဲလုုၾကတဲ့သူေတြက အုုတ္အုုတ္က်က္က်က္။ တကယ့္ကိုု ေပ်ာ္စရာပဲ။

သီလရွင္ေတြကိုု ေလာင္းတဲ့ေန႕မွာ အလွဴမခံခင္ မုုန္႕ဟင္းခါးတိုု႕ ေရႊေတာင္ေခါက္ဆြဲတိုု႕ ေကၽြးေမြးေသးတယ္၊ စားၿပီးမွ စုုရပ္မွာသြားစုုၿပီး ကိုုယ့္ေက်ာင္းနာမည္ကိုု ေခၚတဲ့အခါမွ စနစ္တက်တန္းစီဝင္ၿပီးအလွဴခံ၊ ဒီလိုုမ်ဳိး။ သီလရွင္ ေတြလည္း တစ္ပါးတစ္ပါး မနည္းဘူးရၾကတာပဲ၊ ဝတ္စုုံေတြ၊ အသုုံးအေဆာင္ေတြ၊ နဝကမၼေတြ၊ ဆန္ ဆီ ေဆး ဆား ငပိ ငါးေျခာက္ေတြ အမ်ားႀကီးရၾကတယ္။ ရတဲ့သူလည္း ေပ်ာ္သလိုု ေပးရတဲ့သူေတြလည္း ေပ်ာ္တၿပဳံးၿပဳံး ေမာ္မဆုုံး ေပါ့၊ ဆရာေတာ္က မိန္႕ေလ့ရွိပါတယ္။ “ေအး... ယူတဲ့သူကေတာ့ ေလးသြားမွာပဲ၊ ေပးတဲ့သူကေတာ့ ေပါ့သြားတယ္” တဲ့။ စိတ္ထဲမွာေရာ လက္ထဲမွာပါ တကယ္ကိုုေပါ့သြားတာ။ ပါရမီရွင္ေတြက အဲဒါကိုု ပီတိျဖစ္ၾကတာ။

မနက္ခင္းအေစာပိုုင္း အလွဴႀကီးေတြေပးၿပီးတဲ့အခါ ေန႕ဆြမ္းမကပ္ခင္အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကိုု ပင့္ဖိတ္ ၿပီး သီတဂူဆရာေတာ္နဲ႕တပည့္မ်ားအားလုုံးက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကိုု ကန္ေတာ့ၾကတယ္။ ၾသဝါဒကထာနာၾကားၾက တယ္။ လွဴဘြယ္ဝတၱဳမ်ားဆက္ကပ္လွဴဒါန္းအၿပီးမွာ သီတဂူဆရာေတာ္က လွဴဒါန္းသမွ်ဒါနအားလုုံးအတြက္ ေရစက္ခ်အမွ်အတမ္းေပးေဝကာ အႏုုေမာဒနာ တရားေဟာၾကားၿပီး ေမြးေန႕အလွဴေတာ္ပြဲကိုု အၿပီးသတ္ေလ့ရွိတယ္။

ဒါဟာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္စဥ္ ျပဳလုုပ္ေနက် ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေမြးေန႕အလွဴပြဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခ်ိန္ေရာက္ေရာက္လာရင္ ဒီ အလွဴပြဲကိုု သတိရရေနတတ္တယ္။ တပည့္သံဃာေတြကလည္း ဓမၼအသံ မဂၢဇင္းနဲ႕ စာေတြေရးၿပီး ပူေဇာ္ေနက်ဆိုု ေတာ့ ဒီႏွစ္လည္းပူေဇာ္ၾကဦးမွာေပါ့။ မဂၢဇင္းစီစဥ္ေနတဲ့ ေမာင္ကဝိက ေဆာင္ပါးေရးပို႕ဘို႕ လွမ္းေတာင္းတာနဲ႕ အေတာ္ပဲ။ အဲဒီထဲမွာ ေမာင္စံလည္း အေဝးေရာက္ေဆာင္းပါးေလး တစ္ပုုဒ္နဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပူေဇာ္ခြင့္ ရခ်င္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ခုုလိုု ေရးျဖစ္သြားတာ။ ေရးရင္း ရြတ္လက္စ မဆုုံးေသးတဲ့ကဗ်ာေလးကိုု ဆက္ၿပီးရြတ္လိုုက္တယ္-
“အေဟာင္းေျခြႏြမ္း၊ တေပါင္းေနၾကမ္း၊ ေခ်ာင္းေရခမ္းေပမယ့္၊
သေျပပန္း အညြန္႕နီနီတိုု႕၊ အဓြန္႕ရွည္ရွည္ အေနရဲတယ္၊
ေႏြထဲ မေၾကာက္။” တဲ့။

ေမာင္စိန္ဝင္းရဲ႕ တေပါင္းေနဟာ ေခ်ာင္းေရကိုု ငုုံ႕မေသာက္ခင္ ေလာကႀကီးကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ စစ္ခင္းေလ့ရွိ တယ္၊ ခါတေပါင္းေပမယ့္ ေက်ာင္းသီတဂူက တပည့္သေျပပန္း အညြန္႕နီနီတိုု႕ကေတာ့ အဓြန္႕ရွည္ရွည္အေနရဲၿပီး ေႏြထဲမွာလည္း ေပ်ာ္ေနၾကတာပါပဲ။

ေၾသာ္ ၿပဳံးၿပဳံး ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕ ကြင္းျပင္ထဲမွာ မိုုက္ႀကီးကိုုင္ၿပီး တပည့္ (ရွင္၊လူ) အားလုုံးတိုု႕ရဲ႕ လုုပ္ေဆာင္မႈေတြကိုု အဂၤလိပ္ ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာနဲ႕ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ ေက်းဇူးစကားေျပာၾကားေနမယ့္ ဆရာေတာ္ကိုု ျမင္ေယာင္ေနမိေသး တယ္။

“Ladies and gentlemen, now we are going to land at the Dallas Airport. Please remain at the seat and …....”
ဟင္! Dallas ေလဆိပ္ဆင္းဘိုု႕ေတာင္ ေၾကျငာေနၿပီပဲ။ ကြန္ပ်ဴတာကိုုပိတ္ၿပီး အျပင္ကိုုငဲ့ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ လားလား စႏိုုးေတြက်ေနလိုုက္တာ တကြင္းလုုံးေဖြးလိုု႕ ျဖဴလိုု႕ပါလား။ စစ္ကိုုင္းေတာင္ဟာ ဗ်ဳိင္းေရာင္လိုု ဘုုရားေတြနဲ႕ ေဖြးေဖြးျဖဴေနသလိုု ဒါးလတ္စ္ရဲ႕ ကြင္းထဲမွာ ႏွင္းခဲေတြနဲ႕ ေဖြးေဖြးျဖဴေနတယ္။
“ ေၾသာ္...လြမ္းလိုုက္တာ စစ္ကိုုင္းရယ္.....”

 ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ တေပါင္းလျပည့္ေန႕တြင္က်ေရာက္မည့္ ေက်းဇူးရွင္ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုုရား၏ သက္ေတာ္ (၇၆) ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႕ကိုု ရိုုေသစြာ ပူေဇာ္အပ္ပါသည္ဘုုရား။

ေမာင္စံ (သီတဂူ)
Jan 25, 2012

 ၁၃၇၄ခုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔၊ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး၏ (၇၆)ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ပူဇာ အၾကိဳအတြက္ ေပးပုိ႕ထားေသာ ေဆာင္းပါး ပုိ႔စ္မ်ားကို အစဥ္အတုိင္း ပူေဇာ္ေပးပါမည္။ မည္သူမဆုိ ပူေဇာ္ႏုိင္ပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ

သီတဂူစတား

၂၃-၀၂-၂၀၁၃

Posted in: ေမြးေန႔