ညီညႊတ္ၾကီးပြားလမ္းစဥ္

ညီညႊတ္ၾကီးပြားလမ္းစဥ္ (သုိ႔) သာရဏီယ တရား

စာမိတ္ဆက္
“ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ သာရဏီယတရား ၆ ပါးႏွင့္ ထင္ရွား ျပည့္စုံသူမ်ား”ဟုေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ႏွင့္ ျပည္သူ႔လြတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ႏုိဘယ္လ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ သုံးေယာက္ကို ျပထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ျမန္မာကုိ ကမၻာ့အသုိင္းအ၀ုိင္းနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးသူမ်ားဟူ၍လဲ ေရးထားသည္။ ထုိေအာက္မွ ကြန္႔မန့္ေတြ ဖတ္ရင္း စိတ္၀င္စားစရာလဲေတြ႕ရ ရယ္စရာေတြ႔၍လဲ ရယ္မိသည္။ တခ်ိဳ႕လဲ အေကာင္းျမင္၀ါဒျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းေထာမနာ ျပဳထားၾကသည္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘယ္သူကိုေတာ့ ဘာလုိ႕မထည့္လဲဆုိျပီး နာမည္ကုိပါ ထည့္၍ မန္႔ထားသည္။ စာေရးသူလဲ ေဖ့စဘုတ္ဂ်ိဳးျဖစ္ေနမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္၊ ေဖ့စ္ဘုတ္က ကြန္မန္႔ေတြ ဖတ္ရတာကုိ ႏွစ္သက္လာမိသည္။ ေတာ္တဲ့သူကို ေတာ္သလုိ ေကာင္းတဲ့သူကုိ ေကာင္းသလုိ ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြနဲ႕ မန္႔ထားသည္၊ ဆုိးသည္ဟု ယူဆရေသာသူကိုေတာ့ အသားကုန္ မန္႔ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ ႏုိင္ငံေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူမွဴေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္သူကို ေတာ္သလုိ ဆုိး၀ါးသူကို ဆုိးသလို အခ်က္က်က် ေ၀ဖန္သုံးသပ္ထားသည္ကိုလဲ ေတြ႔ရသည္။ ထိုကြန္မန္႔မ်ားစြာထဲက သာရဏီယတရားအေၾကာင္း မန္႔ထားတာေလးကိုလဲ ေတြ႔ရသည္။ ဒါနဲ႔ပဲ သာရဏီယအေၾကာင္း ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတာနဲ႔ ေရးျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။

ညီညြတ္ျခင္း၏ သေကၤတ (ဦးပိန္တံတား)

(ေမြးေန႔တစ္ခုအတြက္နဲ႔ ႏွစ္လည္ေအာင့္ေမ့ဖြယ္အတြက္ ဂုဏ္ျပဳေပးေသာ စာေရးသူ၏ ပုိ႔စ္တခ်ိဳ႕မွာလဲ ထုိသာရဏီယတရားအေၾကာင္း အနဲငယ္ထည့္ေရးဖူးသည္။)

သာရဏီယတရားမ်ား
အဂုၤတၱရနိကာယ္ တိကနိပါတ္မွာေတာ့ သာရဏီယဆုိတာ တစ္သက္မေမ့ထုိက္ေသာ အရာမ်ား၊ မေမ့သင့္ မေမ့ထုိက္ေသာ၊ တစ္သက္တာ အမွတ္ရထုိက္ေသာ အရာမ်ားဟု ေမ ၁၆ ရဲ့ေမြးေန႔ပုိ႔စ္မွာ ေရးခဲ့ဖူးသည္။ ထုိသုတ္အရ မေမ့ထုိက္ေသာ အရာ သုံးခုကို ျပထားသည္၊ ၁။ေမြးေန႔၊ ၂။ဘ၀တစ္ခု၏ အလုပ္စလုပ္ရာေန႔ (ဘုရင္ျဖစ္ေသာေန႔၊ ရဟန္းျဖစ္ေသာေန႔စသည္) ၃။ ေအာင္ျမင္ေသာေန႔ဟု ျပဆုိခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။

အဂုၤတၱရနိကာယ္ ဆကၠနိပါတ္မွာေတာ့ တစ္သက္တာ အမွတ္ရေစရမည့္ အရာ ၆ မ်ိဳးကုိ ျပထားသည္။ ထုိ ၆ မ်ိဳးလုံးကို ျခံငုံသုံးသပ္လွ်င္ “သာရဏီယတရားသည္ အခ်င္းအခ်င္း တစ္ဦးေပၚ တစ္ဦး ခိုက္ရန္မျဖစ္ျခင္း၊ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျခင္း, ေလးစားယုံၾကည္ျခင္းတုိ႔ကို ျဖစ္ေစေသာေၾကာင့္ စည္းလံုးျခင္း၊ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း ၾကီးပြားျခင္းတုိ႔ကို ျဖစ္ေစသည္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိသာရဏီယတရား ၆ပါးကို လူ၀တ္ေၾကာင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သာသနာအတြင္းက ရဟန္းသာမေဏမ်ားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္သက္တာအမွတ္ရေစရမည့္ တရား ၆-ပါးအျဖစ္ ျပဳက်င့္၏ဟူ၍” ဆုိအပ္၏။

သာရဏီယ ၆ ပါး
(၁) တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ,ေရွ႕မွာပဲျဖစ္ေစ ဆိပ္ကြယ္ရာမွာျဖစ္ေစ ကာယကံေမတၱာထားျခင္း (ေမတၱံ ကာယကမၼံ)။
ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အာဘိသမာစာရိက အခ်င္းအခ်င္းအေပၚ နားလည္ ေလးစား လုိက္နာရမည့္ က်င့္၀တ္ေတြကို ေမတၱာျဖင့္ ျပဳက်င့္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ-တပည့္တစ္ေယာက္က ဆရာသမားအေပၚ သုိ႔မဟုတ္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အေပၚ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္ေသာ တာ၀န္မ်ားရွိသည္၊ ထုိတာ၀န္မ်ားကို ေမတၱာထားျပီး ကုိယ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ေသာ အမႈမ်ားကို ကာယကံေမတၱာ ထားျခင္းဟုဆုိသည္။
အလားတူပင္ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားလဲ အခ်င္းအခ်င္းအေပၚ အျပန္အလွန္ ေလးစားရမည္၊ ျပဳလုပ္သင့္ေသာ တာ၀န္မ်ားရွိသည္။ ထုိတာ၀န္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးရာ၀ယ္ ေမတၱာစိတ္ေလးထားလုိက္ရုံမွ်ျဖင့္ ကာယကံေမတၱာျဖစ္သြားသည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ သို႔မဟုတ္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုေရာက္လာလွ်င္ ေႏြးေႏြးေထြးၾကိဳဆုိလုိက္ျခင္း ေနရာေပးျခင္း ေရေအးေအးေလးတုိက္ျခင္း စသည္စသည္ျဖင့္ ဧည့္၀တ္ျပဳၾကရသည္၊ ထုိသုိ႔ဧည့္၀တ္ျပဳရာ၀ယ္ ေမတၱာစိတ္ေလးထားလုိက္ျခင္းသည္ပင္ ကာယကံေမတၱာမည္သည္။ ဘုရားဖူးသြားသည္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရား၀တ္ျပဳတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူေတာ္စင္တပါးပါးကို အိမ္သုိ႔ပင့္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကြလာေသာ သူေတာ္စင္ကို ခရီးဦးၾကိဳျခင္း၊ ေနရာထုိင္ခင္းေပးျခင္း စသည္ ေ၀ယ်ာေ၀စၥအမႈမ်ားသည္ ေမတၱာဦးစီးေသာအခါ ကာကယံေမတၱာ ျဖစ္သြားသည္။

(၂) အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး ၀စီကံေမတၱာ ထားျခင္း (ေမတၱံ ၀စီကမၼံ)
၀စီကံေမတၱာ သည္လည္း ကာယကံေမတၱာနည္းတူ ေမတၱာျဖင့္ ႏႈတ္၀စီကို ဆုိျခင္းသည္ ၀စီကံေမတၱာမည္သြားသည္။ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ဓမၼအေၾကာင္း ဘာသာေရးအေၾကာင္း လူမႈေရးအေၾကာင္း စီးပြားေရးအေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္၊ အက်ိဳးမ်ားဖြယ္ရွိေသာ စကားမ်ားကို ေျပာေပးျခင္း၊ ေဟာေပးျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ားသည္ ၀စီကံေမတၱာမည္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေရ-- ဒီည ဘယ္ဆရာေတာ္ တရားေဟာမည္တဲ့၊ တရားသြားနာၾကရေအာင္ဟု ေျပာဆုိျခင္း၊ မနက္ဖန္ သံဃာ့ ဘုရားရွိခိုးမယ္၊ ပရိတ္ရြတ္မယ္၊ ပဌာန္းရြတ္မယ္ စသည္အားျဖင့္ ေမတၱာျဖင့္ ေျပာဆုိျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္ျခင္းတုိ႔သည္ ၀စီကံေမတၱာမ်ားျဖစ္သည္။ အျမင္မေတာ္ လုပ္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းကို “သူငယ္ခ်င္းေရ-ဒီအလုပ္ေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူး၊ ဒီလုိေတာ့ လုပ္သင့္တယ္၊ ဒီလုိေတာ့ မေျပာသင့္ဘူး၊ ဒီလုိေတာ့ ေျပာသင့္တယ္”ဟု ေမတၱာျဖင့္ လမ္းညႊန္ျပသ ေျပာဆုိျခင္းသည္လည္း ၀စီကံေမတၱာ မည္သည္။ ဤသုိ႔အား အေကာင္းဘက္မွာ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္၍ ေျပာဆုိျခင္းအားလုံးကို ၀စီကံေမတၱာ ဆုိပါသည္။

(၃) တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ ေရွ႕မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မ်က္ကြယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမတၱာပြားျခင္း (ေမတၱာ မေနာကံ)
အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြး တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး ေမတၱာစိတ္ေတြ ေမြးေနရင္ ေမတၱာ မေနာကံ မည္သည္။ “ဤျမိဳ႔ ဤရြာ ဤေနရာ၌ ေနၾကကုန္ေသာ သူတုိ႔သည္ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းၾကပါေစ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းၾကပါေစ” စသည္ျဖင့္ တစ္ဦးခ်င္းကို ရည္ရြယ္ျပီး ေမတၱာပြားျခင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ (ဥဒၵိႆေမတၱာ)၊ ျခံဳငုံ၍ ေမတၱာပြားျခင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ (အေနာဒိႆေမတၱာ) ဘယ္နည္းနဲ႔မဆုိ ေမတၱာပုိ႔ျခင္းမွန္သမွ်သည္ ေမတၱံ မေနာကံမည္သည္။ ေမတၱံ-မေနာကံဆုိတာ ကာယကံ ေမတၱာကဲ့သုိ႔ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ေမတၱာျဖင့္ ျပဳစုျခင္းမ်ိဳးလဲ မဟုတ္၊ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ႏႈတ္၀စီျဖင့္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆုိျခင္းမ်ိဳးလဲ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ထဲမွာပဲ ပြားမ်ားျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။

(၄) ရရွိလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို အတူမွ်ေ၀သံုးစြဲျခင္း (လာေဘဟိ အပၸဋိ၀ိဘတၱေဘာဂီ)
ရဟန္းသာမေဏမ်ားသည္ ကုိယ့္ဘုန္းကုိယ့္ကံေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ လာဒ္လာဘေတြကို ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း မသုံးဘဲ မိတ္ေဆြအေပါင္းသင္းမ်ားနဲ႕ မွ်ေ၀သုံးစြဲျခင္း။ ဘယ္သူ႔ကိုပဲ မွ်ေ၀မယ္ ဘယ္သူ႔ကိုေတာ့ မွ်ေ၀ မေပးႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့ ခြဲျခားတဲ့စိတ္မထားဘဲ အတူေနသူအားလုံးကုိ တေျပညီတည္းသေဘာထားျပီး အညီအမွ်ေ၀ျခမ္းျပီး သုံးစြဲျခင္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူတုိ႔ ငယ္ငယ္က ဆရာသမားမ်ား၏ အဆုိအဆုံးအမကို နားၾကားခဲ့ရသည္။ “စိတ္ေကာင္းရွိဖုိ႔က ပထမ”ဆုိတဲ့ ဥပေဒဆယ္ခ်က္ထဲက တစ္ခ်က္သည္ အမရပူရျမိဳ႕မဟာဂႏၶာရုံတုိက္ၾကီး၏ စာသင္နည္းစနစ္တခုျဖစ္သည္။ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ကုိ ျဖစ္ေစဖုိ႕ သဒၶါတရားကို တုိးပြားေစဖုိ႕၊ ဣႆာ မစၦရိယစိတ္ေတြ ဆုတ္ယုတ္ေစဖုိ႕ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ပရိယတၱိစာေပမ်ားကို သင္ယူရသည္။ ဆရာမ်ားကလဲ ကုိယ့္မွာ ရရွိလာတဲ့ ပစၥည္းပစၥယေလးေတြကို အတူေန သီတင္းသုံးေဖာ္တုိ႔အား ေပးတတ္ကမ္းတတ္ေအာင္ ဆုိဆုံးမေလ့ရွိသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ နံပါတ္ ၄ သာရဏီယ တရားကို ျဖစ္က်င့္ဖုိ႔ရန္ျဖစ္သည္။ စိတ္ေကာင္းရွိဖုိ႔ ပထမ ဟူေသာ ပထမဆုံး ဥပေဒသည္ပင္ သာရဏီယ ၆ ပါးလုံး ျဖည့္က်င့္ေစဖုိ႔ တုိးပြားေစဖုိ႔ပဲ ျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ရဲ့ က်ိဳးပန္းမႈေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ ဘ၀စည္းစိမ္ ဥစၥာေတြကို ကုိယ္တည္း မသုံးစြဲဘဲ ကုိယ့္မိသားစုပဲ မသုံးစြဲဘဲ ကုိယ့္အိမ္အနီးအနားမွာရွိတဲ့ သူေတြကို မွ်ေ၀ေပးျခင္းသည္ ၄ ခုေျမာက္ သာရဏီယျဖစ္သည္။ အလုပ္ရွင္၊ အရာရွိ အသီးအသီးတုိ႔သည္လည္း ကုိယ္ခ်ည္း မသုံးစြဲဘဲ ကိုယ့္ေအာက္ငယ္သားေတြကို ေ၀မွ်သုံးစြဲျခင္းဟုေသာ သာရဏီယ အက်င့္ကို ေလ့က်င့္သင့္သည္။

အထူးသတိျပဳရသည္မွာ ေပးသူ ယူသူတုိ႔ ႏွစ္ဦးလုံး ကုိယ္က်င့္တရားရွိရမည္။ ကုိယ္ရွာေဖြလုိ႔ ရလာတဲ့ စည္းစိမ္တုိ႔သည္ ဓမၼိယလဒၶျဖစ္ရမည္၊ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းစင္ၾကယ္ျပီး ရတဲ့ ပစၥည္းျဖစ္ရမည္။ မသန္႔ရွင္းေသာ ပစၥည္းျဖင့္ကား သာရဏီယ က်င့္၀တ္မျဖစ္ႏုိင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီသာရဏီယက်င့္၀တ္သည္ ကုိယ္က်င့္တရားရွိသူသည္သာ ျဖည့္က်င့္ႏုိင္သည္၊ ကုိယ္က်င့္တရား မရွိေသာ ဒုႆီလ သမားကေတာ့ ျဖည့္က်င့္ခြင့္မရ။ ကုိယ္က်င့္တရားရွိေသာ မိတ္ေဆြ အေပါင္းသင္းမ်ားက နည္းမမွန္ေသာနည္း (၀ိသမေလာဘ၊ မိစၦာဇီ၀)ျဖင့္ ရရွိလာေသာ ပစၥည္းကို ေ၀ငွပါက လက္မခံႏုိင္ၾက။ ဆုိလိုသည္မွာ ဒုႆီလေပးေသာ ပစၥည္းလက္မခံ။ သာရဏီယျဖည့္က်င့္ဖုိ႔ရန္အတြက္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း စင္ၾကယ္ေစရမည္၊ သီလရွိရမည္ဟူသတည္း။

ေပးသူ+ယူသူႏွစ္ဦးလုံးက ကုိယ္က်င့္တရားႏွင့္ ျပည့္စုံၾကသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သာရဏီယတရားကို ျဖည့္က်င့္သူသည္ ဣႆာ မစၦရိယစိတ္ မရွိျခင္း၊ လူေရာ နတ္ပါ ခ်စ္ျမတ္ႏႈိးျခင္းကို ရရွိျခင္း၊ လာဘ္လာဘေပါမ်ားျခင္း၊ ေပးမကုန္ေအာင္ ေပါမ်ားျခင္း။ ကုိယ့္မွာ အေၾကာက္တရားႏွင့္ ဆာေလာင္မႈေဘးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရရင္ေတာင္ နတ္ေတြရဲ့ အေစာင့္အေရွာက္ကို ရရွိျခင္း စသည္ျဖင့္ အက်ိဳးကား ၾကီးမားလွသည္။

(၅) တူညီေသာ ကိုယ္က်င့္သီလရွိျခင္း (သီလသာမညဂေတာ)
“ေရာမမွာေန ေရာမလုိက်င့္”ဆုိတာလုိ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ သီလရွိသူ ကုိယ္က်င့္တရားရွိသူေတြနဲ႕ တန္းတူေနႏိုင္ျခင္း။ သာရဏီယတရားတုိ႔သည္ အေကာင္းဘက္ကိုပဲ ရည္ရြယ္သျဖင့္ သီလမရွိသူ ကုိယ္က်င့္တရားမရွိသူတုိ႔ႏွင့္ တန္းတူစရာမလုိ။ ေရာက္တဲ့ေနရာတုိင္းမွာ ေသာတာပန္သီလရွိသူနဲ႔ တန္းတူ ေသာတာပန္သီလအျဖစ္ ျဖည့္က်င့္၍ေနျခင္း။ ေကာင္းတဲ့သူနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ သူနဲ႔အဆင့္တူေအာင္ သူ႔လုိေနျပရသည္။ သာရဏီယသေဘာအရ ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္၏ သီလသည္ သမုဒၵရာတစ္ဘက္ကမ္း သုိ႔မဟုတ္ နတ္ျပည္မွာရွိေသာ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္၏ သီလနဲ႔ ဘယ္လုိမွ ခြဲျခား၍မရ၊ တစ္ထပ္တည္း ညီမွ်ေနသည္။

ေလာကလူသားေတြ အမ်ားစုက ကုိယ့္ထက္ စည္းစိမ္ ရာထူး ပညာ နိမ့္ပါးသူကို ကုိယ္နဲ႔အဆင့္မတူဘူးဆုိျပီး တန္းတူမဆက္ဆံႏုိင္ၾက၊ ကုိယ့္ထက္ ကိုယ္က်င့္တရားဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း ပုိက္ဆံရွိ ပညာတတ္ လူ႔ဗာလက အထင္ေသး အျမင္ေသးဆက္ဆံတတ္သည္။ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းကို ေရွ႕တန္းမတင္ခ်င္ၾက၊ ကိုယ့္ထက္သာသူ ျမင္ျပန္ေတာ့လဲ ၀မ္းမသာႏုိင္ဘဲ ဆြဲခ်ဖုိ႔ပဲ စဥ္းစားတတ္ၾကသည္။ တကယ္ဆုိ သာရဏီယတရားအရ အသြင္မတူေပမဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့အသြင္ျဖစ္ေအာင္ တန္းညွိေပးရသည္။ ကုိယ္က စည္းစိမ္ဥစၥာဘယ္ေလာက္ေပါေပါ၊ ပညာေတြဘယ္ေလာက္ပဲ တတ္တတ္၊ ရာထူးေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ျမင့္ျမင့္ ကုိယ့္ထက္ကုိယ္က်င့္သီလ ျမင့္ျမတ္သူကို တေလးတစားဆက္ဆံရမည္၊ ကုိယ့္ထက္သာသူကို ၀မ္းသာေပးရမည္အျပင္ ကုိယ္လဲ သူ႔လုိလူျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားရမည္။

(၆) တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အျမင္တူမွ်ျခင္း (ဒိ႒ိသာမညဂေတာ)
သာရဏီယတရားေတာ္အရ အျမင္တူရမည္ဟုဆုိရာ၀ယ္ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွလြတ္ေျမာက္ေရး အျမင္တူရျခင္းျဖစ္သည္။ ေရာက္ေလရာ အရပ္မွာ သံသရာလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း သမၼာဒိ႒ိအျမင္ရွိသူေတြနဲ႔ တန္းတူေနႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမည္။

ဘာသာေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏုိင္ငံေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူမႈေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ စီးပြားေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေရးမ်ားစြာတြင္ အျမင္မတူရင္၊ အသြင္မတူရင္ ေပါင္းရသင္းရ ခက္ခဲတတ္သည္၊ သို႔ေသာ္လည္း အသြင္မတူ အျမင္မတူရင္ ညွိယူလုိ႔ရသည္၊ အမ်ားစုက မ်က္စိ ဇြတ္မိတ္ျပီး ကုိယ့္အျမင္က မွန္သည္ဟု ယူဆတတ္သည္၊ အတၱၾကီးသူ ျဖစ္တတ္သည္။ အတၱေလး ေဘးဖယ္ထားျပီး ကုိယ့္အျမင္ သူ႕အျမင္မ်ားကို ျပန္လည္သုံးသပ္သင့္သည္။ အမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိမည့္ အမွန္တရားကို လက္ခံသင့္သည္။ တစ္ဖတ္လူ၏ အျမင္သည္ ကုိယ္အျမင္ထက္ ပုိအက်ိဳးမ်ားေနပါက ထုိသူ႕အျမင္နဲ႔ တန္းညွိသင့္သည္။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေသာ္----
(၁) တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ,ေရွ႕မွာပဲျဖစ္ေစ ဆိပ္ကြယ္ရာမွာျဖစ္ေစ ကာယကံေမတၱာထားျခင္း (ေမတၱံ ကာယကမၼံ)
(၂) အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး ၀စီကံေမတၱာ ထားျခင္း (ေမတၱံ ၀စီကမၼံ)
(၃) တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ ေရွ႕မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မ်က္ကြယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမတၱာပြားျခင္း (ေမတၱာ မေနာကံ)
(၄) ရရွိလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို အတူမွ်ေ၀သံုးစြဲျခင္း (လာေဘဟိ အပၸဋိ၀ိဘတၱေဘာဂီ)
(၅) တူညီေသာ ကိုယ္က်င့္သီလရွိျခင္း (သီလသာမညဂေတာ)
(၆) တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အျမင္တူမွ်ရျခင္း (ဒိ႒ိသာမညဂေတာ)
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဓိကအားျဖင့္ သာရဏီယတရားသည္ အရိယာနယ္ပယ္ သုိ႔မဟုတ္ ဘာသာေရးနယ္ပယ္ကို အဓိကထား ဖြင့္ဆုိထားေပမဲ့ ဘာသာေရးအျပင္ လူမႈေရး စီးပြားေရး ႏုိင္ငံေရးေတြမွာပါ စံနမူနာယူျပီး အသုံးခ်မည္ဆုိပါက ညီညႊတ္ေရး ျငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ျငိမ္ေရး ၾကီးပြားေရး စသည့္ အေရးမ်ားစြာအတြက္ မ်ားစြား အက်ိဳးမ်ားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၇-၇-၂၀၁၂

Posted in: ေဆာင္းပါး