ရဟန္းခံျပဳလုိေသာ ပ႑က (ပ႑ဳက္)မ်ားသုိ႔

ရဟန္းခံျပဳလုိေသာ ပ႑က (ပ႑ဳက္)မ်ားသုိ႔

ဒီပုိ႔စ္က စကၤာပူက ဒကာ သုိ႔မဟုတ္ ဒကာမတစ္ေယာက္က ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ပ႑က (ပ႑ဳက္)မ်ားကို ရဟန္းျပဳခြင့္ျပဳပါသလားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး စာေရးသူ၏ ဆုိက္ထဲတြင္ “သာသနာႏွင့္ ပ႑ဳက္” အမည္ျဖင့္ ပုိ႔စ္တစ္ခု တင္ျပီးျဖစ္သည္။ ပ႑ဳပ္ေခၚ gay မ်ားကို သာသနာမွာ သာမေဏ (ကုိရင္) အျဖစ္ကိုေသာ္၎၊ ဘိကၡဳ (ရဟန္း) အျဖစ္ကုိေသာ္၎ ဘာ့ေၾကာင့္ ခြင့္မျပဳသနည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းကို ထုိပုိ႔စ္တြင္ ေဖာ္ျပျပီး ျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္ ဤပုိ႔စ္မွာေတာ့ ပ႑ဳက္အမ်ိဳးစားႏွင့္ ရဟန္းျဖစ္ခြင့္ရွိေသာ ပ႑ဳက္အေၾကာင္းကိုသာ ေဖာ္ျပမည္ ျဖစ္သည္။

ေမးခြန္း
ေမးခြန္းရွင္ ေမးထားတဲ့ အထဲမွာတခ်ိဳ႕ စာအျဖစ္ေရးသင့္ မေရးသင့္ စဥ္းစားေနမိေသးသည္၊ ဘုရားရွင္ေတာင္ ေမထုနသိကၡာပုဒ္ပညတ္ရာ၀ယ္ အေသးစိတ္ ေဟာထားသျဖင့္ “ေအာ္--ဘုရားရွင္သည္ သူ၏ သားေတာ္ သမီးေတာ္မ်ားအတြက္၊ သာသနာအတြက္ ဒီလုိ ယုတ္ရင္း ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားေတြကိုေတာင္ ေျပာဆုိျပီး သိကၡာပုဒ္ေတြ ပညတ္ခဲ့ရပါလား” ဆုိျပီး ဘုရားရွင္အား ပုိလုိ႔ ၾကည္ညိဳမိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမးခြန္းရွင္၏ ေမးခြန္းမ်ားသည္ သိသာ ထင္သာ ျမင္သာလြန္း၍ စကားလုံးၾကမ္းေနသည္ဟု ထင္ေစကာမူ သာသနာေတာ္တြင္း ၀င္ေရာက္လုိသူ၊ သာသနာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳသူမ်ား ဒီလုိေမးခြန္းမ်ိဳးလဲ သိထားသင့္သည္ဟု ယူဆမိပါသည့္အတြက္ ေမးခြန္းကုိ မူရင္းအတုိင္း ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။ နံပါတ္ ၄-၅-၆ကိုေတာ့ စကားအသုံးအႏႈံး အနဲျပင္းျပီး နံပါတ္ ၄ ထဲမွာ တစ္ခုတည္းေပါင္ထားသည္။

အရွင္ဘုရား ..
ေခါင္းစဥ္ျမင္တာနဲ႔ ဘာကို ေမးမယ္ဆိုတာ သိျပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ ေအာက္ပါ အခ်က္ေတြရွိေနတဲ့ လိင္တူဆက္ဆံတဲ့ ေယာက်ၤားက ရဟန္းျပဳနိုင္ပါသလား..ဘုရား။

၁- ကိုယ္ခႏၵာဖြဲ႔စည္းပံုအားျဖင္႔ ေယာက္်ား အစစ္ျဖစ္သူ (ေယာက္်ား လိင္အဂၤါ ျပည္႔စံုစြာပါရွိသူ)
၂- ေယာက်္ားစိတ္ရွိျပီး သာမန္ေယာက်ၤားလို ေနတတ္သူ (မိန္းမဆန္ေသာ.. မိန္းမလို ေျပာေသာ.. မိန္းမလို ဝတ္စားဆင္ယဥ္မွူမရွိေသာ)
၃- လိင္စိတ္အားျဖင္႔ ေယာက္်ားခ်င္းကို သာ တတ္မက္သူ
၄-နည္းလမ္းမဟုတ္ေသာ ပါးစပ္၊ စအိုအေပါက္တုိ႔ျဖင့္ လိင္ဆက္ဆံဖူးသူ
၅- မိန္းမ၊ ေယာက်္ား နွစ္မ်ိဳးလံုးျဖင္႔ လိင္ဆက္ဆံဖူးသူ
၆- ေျခလက္အဂၤါ ျပည္႔စံုေသာ ေယာက်္ားျဖစ္သူ
၇- သာမန္ လူ အစစ္ျဖစ္သူ (သာမန္ အသိစိတ္ရွိသူ၊ ရူးသြပ္မႈမရွိသူ)
၈- ဗုဒၶတရားေတာ္ကို က်င္႔ၾကံလိုသူ (သံသရာ မွ လြတ္ေျမာက္လိုသူ)
ဗုဒၶတရားေတာ္မွာ ပ႑ဳက္ဆိုတဲ့ စကားကို ေတြ႔ဖူးပါတယ္ဘုရား။ ျမတ္စြာ ဘုရား လက္ထက္ေတာ္က အဲဒီလိုမ်ိဳးလူမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ႔ဖူးပါသလား ဘုရား။ ရဟန္းဝတ္လို႔ ရနုိင္ပါသလား ဘုရား။ အထက္ပါ လူမ်ိဳးက ရဟန္းဝတ္စဥ္မွာ ေမးတဲ႔.. သင္ ေယာက်ၤား အစစ္ ဟုတ္ပါရဲ႕လား ဆိုတာကို ဟုတ္ပါတယ္လို႔ ျပန္ေျဖနိုင္ပါသလား ဘုရား။ အရွင္ဘုရား အခ်ိန္ေပးနိုင္မယ္ဆိုရင္ က်န္းဂန္ အကိုးအကားနွင္႔ တကြ ေျဖၾကားေပးေစလိုပါတယ္ ဘုရား..။ အရွင္ဘုရားရဲ႕ website မွာ ေျဖမယ္ဆိုလည္း website link ကုိ တပည္႔ေတာ္ဆိီကို ပို႔ေပးေစခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။

အမွန္ အတိုင္း ဝန္ခံရမယ္ဆိုရင္ အထက္ပါ အခ်က္ေတြက တပည္႔ေတာ္နဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္ ဘုရား။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရင္ ေဂး (gay) ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္ ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္ ရဟန္း ဝတ္ခ်င္စိတ္လည္း ရွိပါတယ္ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္ အခု အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ပါျပီ။ အဂ်ၤင္နီယာ အလုပ္နဲ႔ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကို တတ္နိုင္သေလာက္ ကူညီေထာက္ပံ႔ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ မရွိေသးပါဘူး ဘုရား။
အရွင္ဘုရား ဝဘ္ဆိုဒ္မွာ ေရးထားတဲ႔ ေအာက္ပါ ဆံုးမ စကားအတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ ဘုရား။

(ဆႏၵကုိ ကုိယ့္ရဲ့သိကၡာနဲ႔ ထိမ္းပါ၊ လူရဲ့စိတ္ဆုိတာ မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ ေမြ႕ေလ်ာ္တတ္သည္၊ ထုိသုိ႔ မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ ဆႏၵရွိလာရင္ ကုိယ့္သိကၡာ၊ ကုိယ့္ဂုဏ္၊ ကိုယ့္အသုိင္းအ၀ုိင္းနဲ႔ ထိမ္းပါ။)
ဒါေပမယ္႔ တပည္႔ေတာ္ မိမိ အလိုဆႏၵကို မထိန္းနုိင္ေသးပါဘူး ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္က မိဘေဆြမ်ိဳးနဲ႔ ေဝးတဲ႔ အျခား ရပ္ေဝးမွာ ေနေတာ႔ လြတ္လပ္ျပီး အုပ္ထိန္းမယ္႔သူ မရွိပါဘုရား။ မိမိကုိယ္မိမိလညး္ တခါတရံသာ ထိန္းနိုင္ျပီး တခါတရံမွာ မထိန္းနိင္ပါဘူး ဘုရား။

တပည္႔ေတာ္ကို ဆံုးမစကားလည္း ခ်ီးျမွင္႔ ေပးေတာ္မူပါဘုရား။ တပည္႔ေတာ္ ရဟန္း ဝတ္နုိင္၊ မဝတ္နုိင္ကိုလည္း အေၾကာင္းျပန္ေပးပါဘုရား။ ဝတ္ခြင္႔မရွိဘဲ ရဟန္းဝတ္လို႔ အကုသိုလ္ျဖစ္ေနမွာကိုလည္း စိုးရိမ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ စိတ္ကို မိမိသာ အသိဆံုးမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္လည္း ေလးစားလို႔ မရေသးပါဘူးဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို အျခား တပည့္ေတာ္လို ဘဝတူသူေတြ ဗဟုသုတရနိုင္ေအာင္ အရွင္ဘုရားရဲ႕ ဝဘ္ဆိုဒ္မွာ တင္မယ္ဆိုလည္း အရွင္ဘုရား သေဘာပါဘုရား။
အရွင္ဘုရား က်န္းမာ၊ခ်မ္းသာစြာ ျဖင္႔သာသနာ ျပဳနုိင္ပါေစ ဘုရား။
ေလးစားစြာျဖင္႔ ..
ေမာင္ေမာင္

+++++++++++

စာေရးသူ၏ျပန္ၾကားစာ

ဒကာေတာ္လုိ႔ပဲ ေခၚရမလား ဒကာမလုိ႕ပဲ ေခၚရမလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ဒကာ-ဒကာမ ေပါင္းျပီး ေခၚရမလား pppppp၊ ရဟန္းျပဳခ်င္သူဆုိေတာ့ ဒကာေရလုိ႔ပဲ ေခၚလုိက္မယ္။ ဒကာေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို ဘုန္းဘုန္းဆုိက္မွာ “သာသနာႏွင့္ပ႑ဳက္” လုိ႔ အမည္ေပးျပီး ေရးထားတယ္၊ အဲဒါကိုလဲ ဖတ္ေစခ်င္တယ္၊ ဒကာ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို စာေပမွာ ျပထားတာကို ေဖာ္ျပေပးလုိက္မယ္၊ ဒကာအေနအနဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္သင့္လဲ ဆုိတာ သိသာသြားလိမ့္မည္ ထင္ပါတယ္။

ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ နည္းသုံးသူ
ဒကာေမးထားတဲ့ (၁)ကေန (၄) အထိ ေမးခြန္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး သူက ပ႑ဳက္လုိ႔ မယူဆပါဘူး၊ ရာဂၾကီးသူ အလုိရမၼတ္ၾကီးသူလုိ႔ပဲ ဆုိႏုိင္ပါတယ္၊ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ရဟန္းမျပဳရလုိ႔ ပညတ္ထားတာ မေတြ႔ရပါဘူး၊ ေယာက်္ားစင္စစ္ျဖစ္သူ ျဖစ္ရကား ေယာက်ာ္းဟူ၍ ေျဖဆုိရမည္။ သုိ႔ေသာ္လဲ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံကိုေတာ့ သတိမူသင့္တယ္၊ ကာေမသုမိစၦာစာရႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ဘုန္းဘုန္းဆုိက္မွာပဲ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္သည္၊ ရွာေဖြ ေလ့လာႏုိင္ပါသည္။ အမ်ားစု သိထားတာက ထုိကံသည္ သူမ်ား သားမယား၊ ကာမပုိင္ ရွိသူကို သားမယားက်င့္ျခင္းလုိ႔ သိထားၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကိုယ့္မယားကိုပင္ ကာမဆက္ဆံရာ၀ယ္ တိရစၦာန္မ်ားလုိ ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ နည္းေတြနဲ႔ ျပဳက်င့္ပါက ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံထုိက္သည္ဟု ဆုိထားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိနံပါတ္ျပထားတဲ့ အခ်က္ေတြ လြန္က်ဴးထားသူသည္ ရဟန္းျပဳခြင့္ရွိသူဟု ဆုိႏုိင္သည္၊ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံကုိေတာ့ က်ဴးလြန္သူဟု ဆုိရမည္။

ပ႑ဳက္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ရဟန္းျပဳခြင့္ရသူမ်ား
ဘုရားသာသနာမွာ ပ႑ဳက္မ်ားကို ရဟန္းျပဳခြင့္မရ ဟု ဆုိထားေပမဲ့ အ႒ကထာ ဆရာမ်ားရဲ့ အဆုိအရ တခ်ိဳ႕ပ႑ဳက္ေတြမွာ ရဟန္းျပဳခြင့္ရေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ၀ိနည္းမဟာ၀ါ အ႒ကထာမွာေတာ့ ပ႑ဳပ္ ၅ မ်ိဳး ျပထားသည္။

၁။ အာသိတၱပ႑က- သူတပါးလိင္အဂၤါမွ သုက္ေသြးကို မိမိပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ယူလုိက္ျခင္းမွ်ျဖင့္ အလုိရမၼက္ေျပျငိမ္းသြားသူ။
၂။ ဥသူယပ႑က- သူတစ္ပါး လင္မယား သုိ႔မဟုတ္ သမီးရည္းစားတုိ႔ သူတုိ႔အလုပ္ သူတုိ႔လုပ္ေနျခင္းကို ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ရုံမွ်ျဖင့္ အလုိရမၼက္ ျငိမ္းသြားသူ။
၃။ ၾသပကၠမိကပ႑က- မ်ိဳးဗီဇကို ထုတ္ပစ္ထားသူ၊ (ႏြားထီးမ်ား ေ၀ွးေစ့ထုတ္ျခင္း၊ တရုတ္ ကုန္းကုန္းမ်ားကဲ့သုိ႔ ေ၀ွးေစ့ထုတ္ပစ္ထားျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ဟန္တူ)
၄။ ပကၡပ႑က-အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ အခါအားေလ်ာ္စြာ စိတ္ေျပာင္းသူ၊ လဆန္းပကၡမွာ ပ႑ဳပ္ျဖစ္ေပမဲ့ လဆုတ္ပကၡမွာ ေျပေပ်ာက္သူ။
၅။ နပုံသကပ႑က- ေမြးကထဲက နပုံးျဖစ္ေနသူ၊ ေယာက္်ားလဲ မဟုတ္၊ မိန္းမလဲ မဟုတ္သူ၊ ဗီဇ ႏွစ္ခုလုံး မထင္ရွားသူ။

အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ (အ႒ကထာဆရာ) အရ နံပါတ္ (၁)ႏွင့္ နံပါတ္ (၂) ပ႑ဳက္အမ်ိဳးစားကို ရဟန္းျပဳခြင့္ရသည္။ ထုိအဆုိအရ ဒကာေမးခြန္းရဲ့ နံပါတ္ တစ္ကေန ခုနစ္အထိ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ က်ဴးလြန္ေနေသာသူ ထုိပ႑ဳက္အမ်ိဳးစားထဲပါ၀င္ေနရင္ေတာင္ ရဟန္းျပဳခြင့္ရ၊ ေယာက်္ားစင္စစ္ဆုိရင္ကား ဆုိဖြယ္မရွိေခ်။ ကုရုႏၶိယအ႒ကထာမွာေတာ့ နံပါတ္ (၃) ပကၡပ႑ကကိုေတာ့ ပ႑ဳက္ေျပေပ်ာက္ခ်ိန္ ပကၡမွာေတာ့ ရဟန္းျပဳခြင့္ရသည္ ဟုဆုိထားေသးသည္။ ဒကာက ကုိယ့္ကိုယ္ကို ပ႑ဳက္လုိ႔ ယူဆထားရင္ ဘယ္ပ႑ဳက္ထဲပါ၀င္သနည္းဆုိတာ ကုိယ့္ကိုယ္ပဲ အသိဆုံးျဖစ္မည္။

ေနာက္တစ္ခုက ေယာက္်ားအဂၤါ၊ မိန္းမအဂၤါ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးပါေနသူကို ဥဘေတာဗ်ဥ္း (ဥဘေတာဗ်ဥၨနက) ဟုေခၚသည္။ မိန္းမ အဂၤါ ပုိထင္ရွား၍ ေယာက္်ားအဂၤါ မထင္ရွားေသာ ဣတၳိဥဘေတာဗ်ဥ္းႏွင့္ ေယာက္်ားအဂၤါ ပုိထင္ရွား၍ မိန္းမအဂၤါ မထင္ရွားေသာ ပုရိသဥဘေတာဗ်ဥ္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာ ဣတၳိဥဘေတာဗ်ဥ္းက ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ကိုယ္၀န္ေဆာင္ႏုိင္သလုိ သူတပါးကိုလည္း မ်ိဳးေစ့ေပးႏုိင္သည္၊ ပုရိသဥဘေတာဗ်ဥ္းကေတာ့ သူတပါးကိုပဲ မ်ိဳးေစ့ေပးႏုိင္သည္၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ကုိယ္၀န္မေဆာင္ႏုိင္။ ထုိဥဘေတာဗ်ဥ္းႏွစ္မ်ိဳးလုံး ကုိရင္ဘ၀ေရာ ရဟန္းဘ၀ကိုပါ ျဖစ္ခြင့္မရွိ။ ရဟန္းျပဳခြင့္မရေသာ ပ႑ဳက္တုိ႔ မိဘသတ္ဖူးသူတုိ႔စသည္ျဖင့္ သူတုိ႔သည္ ၀တၳဳ၀ိပတၱိျဖစ္ရကား ရဟန္းျဖစ္ခြင့္ အဂၤါမစုံဟုဆုိသည္။

ဒကာေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားသည္၊ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ကထဲက ရွိခဲ့ဖူးသည္၊ ကုိယ္ျပဳခဲ့ေသာ ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ဘ၀မွာ ပုံသဏၭာန္အမ်ိဳး၊ ဘ၀ရဲ့ အနိမ့္အျမင့္ ကြာဟသြားၾကသည္။ ဘ၀မွာ လက္ရွိ ရေတာင့္ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ကို ဘယ္လုိ ဆက္ျဖတ္သန္းမလဲ ဆုိတာ ပုိ၍ အေရးၾကီးသည္။ ရလာတဲ့ လက္ရွိဘ၀ကို တြယ္တာေနျခင္း မုန္းတီးေနျခင္းမ်ား ျဖစ္ေနမည့္အစား ပုိ၍ပုိ၍ ဘယ္လုိေကာင္းေအာင္ လုပ္သင့္သလဲ ဆုိတာကိုပဲ စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္သည္။

ဒကာေတာ္ေရ--ပ႑ဳက္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ၀ိနည္းမဟာ၀ါ အ႒ကထာ၊ ပရိ၀ါရအ႒ကထာ၊ ကခၤါ၀ိတရဏီအ႒ကထာ၊ ၀ိနယသဂၤဟအ႒ကထာတုိ႔မွာ ပါရွိသည္အတြက္ အဲဒီစာအုပ္ေတြမွာ ေလ့လာႏုိင္သည္။ ျမန္မာလုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေရးထားတဲ့ သျဂၤဳိဟ္ဘာသာဋီကာ၊ ပါတိေမာက္ဘာသာဋီကာ (မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္)တုိ႔မွာ ဖတ္ရႈႏုိင္ပါသည္။ ရဟန္းျပဳခ်င္တဲ့စိတ္ရွိေနတာကိုက ေယာက္်ားစိတ္ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္မိပါသည္၊ ေယာက္်ားျဖစ္ထုိက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ျပည့္စုံပါက ရဟန္းျပဳလုိခ်င္စိတ္ရွိတဲ့အခါ ရဟန္းျပဳလုိက္ပါလုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းပါတယ္။ “ဆႏၵကုိ ကုိယ့္ရဲ့သိကၡာနဲ႔ ထိမ္းပါ” ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိေတာ့ အျမဲႏွလုံးသြင္းထားပါ။ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္တုိင္း သတိရွိပါ၊ သိပါ၊ ဒါဆုိ ထိမ္းႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ ဒကာသိခ်င္တဲ့ အခ်က္ ျပည့္စုံမည္ ထင္ပါသည္၊ ေမးေဖာ္ရတဲ့အတြက္ေရာ ဘုန္းဘုန္းရဲ့ ဆုိက္ကုိ အားေပးသည့္အတြက္ပါ အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၂-၁၁-၂၀၁၂

Read more »

(၁၉)ခုေျမာက္ သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ

(၁၉)ခုေျမာက္ သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံ

သီတဂူစကၡဳဒါန မ်က္စိအထူးကုေဆးရုံကို ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပုိင္း၊ မူဆယ္ခရုိင္၊ နမ့္ခမ္းျမိဳ႕၊ ေဇယ်သုခဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း၀င္းအတြင္ တည္ေဆာက္ ဖြင့္လွစ္သည္။ ၂၀၁၂- ႏုိ၀င္ဘာ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ သီတဂူစကၡဳဒါန ေဆးရုံဖြင့္ပြဲအခမ္းအနား က်င္းပခဲ့သည္။

(သီတဂူစကၡဳဒါန ေဆးရုံဖြင့္လွစ္ပြဲ)

သီတဂူစကၡဳဒါနေဆးရုံေတာ္အတြက္ ေျမေနရာႏွင့္ အေဆာက္အဦးကို ေဇယ်သုခဘုန္းေတာ္ၾကီးႏွင့္ တပည့္ ဒကာ ဒကာမမ်ားက လွဴဒါန္းသည္။ ထုိေဆးရုံတြင္တပ္ဆင္ေသာ မီးစက္၊ ေဆးရုံသုံးပစၥည္းအားလုံးကို သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးႏွင့္ ေတာ္၀င္စင္တာမွ ဦးကုိကုိေထြး မိသားစု၊ ရာစုသစ္ေရႊဆုိင္ပုိင္ရွင္ ေဒၚေရႊဥတုိ႔နွင့္ သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႔က လွဴဒါန္းသည္ဟု သိရသည္။

သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႔၏ ၁၉ ခုေျမာက္ေဆးရုံေတာ္ျဖစ္ေသာ သီတဂူစကၡဳဒါန မ်က္စိအထူးကုေဆးရုံ (နမ့္ခမ္း)ကုိ သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႔မွ က်ပ္သိန္းေပါင္း ၄၀၀၀ (ေလးေထာင္) ေက်ာ္ ပါ၀င္ လွဴဒါန္းထားသည္ဟု သိရသည္။

ယခု ၂၀၁၂ခုႏွစ္၊ ႏုိ၀င္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔က စျပီး မ်က္စိေ၀ဒနာရွင္မ်ားကို အခမဲ့ စမ္းသပ္ျခင္း၊ စစ္ေဆးျခင္း၊ ကုသျခင္းမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေနျပီ ျဖစ္သည္။

(ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနား ျမင္ကြင္း)

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၁-၁၁-၂၀၁၂

Read more »

ေကာလာဟလ သတင္းမ်ား

ေကာလာဟလ သတင္းမ်ား

စာမိတ္ဆက္
တစ္ေန႔က ဒကာမတစ္ေယာက္က အီးေမလ္ကေန ေကာလာဟလ ငါးမ်ိဳးအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မရွင္းတာေလးရွိလုိ႔ ေမးပါရေစဘုရားတဲ့၊ တပည့္ေတာ္မ ေကာလာဟလအေၾကာင္း ငါးမ်ိဳးကို ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ေဟာတာ နာယူမွတ္သားဖူးတယ္ဘုရားတဲ့၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ငါးမ်ိဳးထဲက တစ္ခုကိုေတာ့ ဘယ္ဆရာေတာ္မွ အက်ယ္တ၀န္႔ေျပာမသြားဘူးဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ က်န္တာေတြကို အက်ဥ္းအရိပ္ေယာင္ေလာက္ေတာ့ သိတယ္ဘုရား၊ တစ္ခုကုိေတာ့ မသိလုိ႔ ရွင္းျပေပးပါဘုရားတဲ့။ အမွန္ေျပာရရင္ စာေရးသူလဲ အဲဒီ ေကာလာဟလ ငါးမ်ိဳးကို ၾကားသာ ၾကာဖူးသည္၊ သိပ္ျပီး ဂဃနဏ မသိလွဘူး၊ ထုိ ဒကာမ ေမးမွပဲ ျပန္ၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ ထုိ႔အတြက္ ထုိဒကာမကို အထူးေက်းဇူးတင္မိသည္။ ေကာလာဟလနဲ႔ပတ္သက္ျပီး တက္ႏုိင္သေလာက္ စုစည္းျပီး တင္ျပလုိက္ရပါသည္။

ေကာလာဟလ ၅ မ်ိဳး
ေကာလာဟာလဟူသည္ကား အုတ္အုတ္က်က္က်က္ေသာ အသံျဖစ္လွ်က္ ေလာက၌ ေက်ာ္ေစာျခင္းျဖစ္သတည္း။ ေကာလာဟလကို အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္မွာေတာ့ Rumour ဟု ဆုိသည္။ ထုိ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ အဆုိအရ လူေတြရဲ့ ဟုိအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေျပာတဲ့ သတင္းအစိတ္ပုိင္းတစ္ခု၊ ထုိသတင္းက မွန္ခ်င္မွ မွန္မည္၊ အတိအက် သတင္းကား မဟုတ္။ စာေရးသူတုိ႔ ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးသည္မွာ ေကာလာဟလ ၾကံကုန္ၾက ေဒ၀ မႏုႆာတဲ့။ လူေတြ နတ္ေတြ ၾကံစည္ စိတ္ကူးျပီး ေျပာဆုိတဲ့ စကားကို ေကာလာဟလ ဟုေခၚသည္။

ေကာလာဟလ အမ်ိဳးအစားကိုေတာ့ အပါဒါန အ႒ကထာ ပထမ-၅၈၊ ဗုဒၶ၀ံသအ႒ကထာ ၃၁၇၊ ဇာတကအ႒ကထာ ပထမ-၅၆ ႏွင့္ ၀ိသုဒၶိမဂ္တုိ႔မွာ-
၁။ ကပၸေကာလာဟလ
၂။ ဗုဒၶေကာလာဟလ
၃။ စကၠ၀တၱိ ေကာလာဟလ ဟု ေကာလာဟလ သုံးမ်ိဳးပဲ ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ခုဒၵပါဌအ႒ကထာ ႏွာ-၁၀၁ ႏွင့္ သုတၱနိပါတ အ႒ကထာ ဒုတိယအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၃တုိ႔မွာေတာ့---
၁။ ကပၸေကာလာဟလ
၂။ စကၠ၀တၱိ ေကာလာဟလ
၃။ ဗုဒၶေကာလာဟလ
၄။ မဂၤလာ ေကာလာဟလ
၅။ ေမာေနယ် ေကာလာဟလ ဟု ေကာလာဟလ ငါးမ်ိဳးကိုျပထားသည္။

ေနာက္ထူးျခားမႈတစ္ခုမွာ သုံးမ်ိဳးျပေကာလာဟလ ေရွ႕ေနာက္ အစဥ္ႏွင့္ ငါးမ်ိဳးျပ ေရွ႕ေနာက္ အစဥ္တုိ႔လဲ အထက္ေအာက္ေျပာင္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေျပာင္းသည့္နံပါတ္မွာ ႏွစ္ႏွင့္ သုံး ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လဲ အေရးမၾကီးေပ၊ အမ်ားဆုံးျပ ငါးမ်ိဳးကိုေလ့လာမည္၊ သုံးမ်ိဳးျပ ငါးမ်ိဳးျပ ကြဲျပားေနေပမဲ့ အတူပါသည့္ သုံးမ်ိဳးလုံး ရွင္းလင္းခ်က္ကိုေတာ့ အဓိပၸါယ္ လုံး၀တူျဖစ္ေနသည္။

၁။ ကပၸေကာလာဟလ
ကပၸေကာလာဟလ-ကမၻာၾကီးပ်က္ေတာ့မည့္ ေကာလာဟလသတင္းကို ေၾကြးေၾကာ္ၾကျခင္း။ ကာမဘုံသား နတ္မ်ားတုိ႔သည္ ေခါင္းကို ငုိက္စုိက္က်ျခင္း၊ ဆံပင္ေတြ ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနျခင္း၊ မ်က္ႏွာ၌ မ်က္ရည္တုိ႔ကို သုတ္ျခင္း၊ ၀မ္းနဲျခင္းအထိမ္းအမွတ္ အနီေရာင္ အ၀တ္အစားမ်ားကို ၀တ္ဆင္ျခင္း (ယေန႕ေခတ္ ၀မ္းနဲျခင္း သေကၤတ အနက္ေရာင္) စသည္ျဖင့္ ျငိဳးႏြမ္းပင္ပန္း ၀မ္းနဲေသာ အသြင္ျဖင့္ လမ္းမွာ ေတြ႕သမွ်လူအားလုံးကို သတင္းစကား ေပးၾကသည္။ သူတုိ႔ ၀မ္းနဲစြာ ေျပာေသာ စကားမွာ “အေမာင္တုိ႔--- အႏွစ္တစ္သိန္းေနာက္ပုိင္း ဒီကမၻာၾကီး ပ်က္စီးလိမ့္မည္၊ သမုဒၵရာရွိ ေရေတြ ခန္းေၿခာက္လိမ့္မည္၊ ဒီမဟာေျမၾကီးႏွင့္ ေတာင္ေတြ အားလုံး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္လိမ့္မည္၊ ထုိမီးေတာက္တုိ႔သည္ ျဗာဟၼာျပည္ ပထမစ်ာန္အထိ ေလာင္ကြ်မ္းျပီး ကမၻာၾကီး ပ်က္စီးလိမ့္မည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်င္းအခ်င္း ေမတၱာပြားၾက၊ ကရုဏာထားၾက၊ မုဒိတာ ေပးၾက၊ ဥေပကၡာ ရႈၾက၊ အေမ အေဖကို ျပဳစုလုပ္ေၾကြးၾက၊ ၾကီးသူကို ရုိေသေလးစားၾက” ဟူသတည္း။ ဒါကိုပဲ ကပၸေကာလာဟလ ေခၚသည္။ ဒီလုိ ေကာလာဟလမ်ိဳးသည္၊ ကမၻာေပၚရွိ သတၱ၀ါေတြ ကုိယ္က်င့္တရား လုံး၀ပ်က္စီးသြားျပီး၊ အေဖ အေမ၊ အစ္ကို အစ္မ မသဲကြဲေတာ့တဲ့အခ်ိန္၊ ရွက္ျခင္း ေၾကာက္ျခင္းဆုိတဲ့ ေလာကပါလ တရားႏွစ္ပါး ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ အခ်ိန္၊ လူေတြရဲ့ သက္တမ္းသည္လည္း အနိမ့္ဆုံးသုိ႔ ေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္၊ လက္ျဖင့္ စမ္းသပ္ ကုိင္မိရာ အရာမွန္သမွ်တုိ႔သည္ လူကို ေသေစႏုိင္ေသာ လက္နက္ ျဖစ္သည့္အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တတ္သည္။

၂။ စကၠ၀တၱိ ေကာလာဟလ
စကၠ၀တၱိ ေကာလာဟလ-စၾကာ၀ေတးမင္း ပြင့္လိမ့္မည္ဟူေသာ ေကာလာဟလ သတင္းပ်ံ႕ျခင္း။ စၾကာ၀ေတးမင္းဆုိတာလဲ အလြန္ထူးျခားသည့္ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူ႔မွာ ပုိင္ဆုိင္သည့္ သားၾကီးရတနာ၊ မိန္းမရတနာ၊ ဂဟပတိ ရတနာ၊ စၾကာရတနာ စတဲ့ ရတနာေတြကလဲ ဘယ္သူမွ မပိုင္ဆုိင္ႏုိင္သည့္ ရတနာေတြျဖစ္သည္။ ပါရမီအျမင့္ဆုံးေရာက္ လူသားတစ္ေယာက္သည္ ေလာကီလူသား ျဖစ္လွ်င္ စၾကာ၀ေတးမင္း ျဖစ္သည္၊ အကယ္၍ ေလာကီကို စြန္႔လွ်င္ကား ဘုရားျဖစ္မည္။ ထိုစၾကာ၀ေတးမင္းသည္ ဘုရားရဟႏၱာတုိ႔ႏွင့္ တန္းတူ ေစတီတည္ျပီး ကုိးကြယ္ထုိက္သည္ဟုေတာင္ ဆုိထားေသးသည္။ ဤကဲ့သုိ႕ထူးျခားသည့္ စၾကာ၀ေတးမင္းသည္ အႏွစ္ တစ္သိန္း ေက်ာ္လြန္သြားရင္ ေလာကၾကီးထဲမွာ ထူးျခားစြာ ပြင့္ေတာ္မူလိမ့္မည္ဟု နတ္ေတြက ေၾကြးေၾကာ္ၾကျခင္းသည္ စကၠ၀တၱိ ေကာလာဟလ မည္၏။

၃။ ဗုဒၶေကာလာဟလ
ဗုဒၶေကာလာဟလ- ဘုရားပြင့္မည္ဟုေသာ သတင္းစကား ေၾကြးေၾကာ္ၾကျခင္း။ ေလာကပါလ နတ္ေတြ၊ (တခ်ိဳ႕ေနရာမွာ) ျဗာဟၼာအ၀တ္အစားေတြ ၀တ္ဆင္ျပီး သုဒၵါ၀ါသ နတ္ေတြက “ယခုခ်ိန္မွ အႏွစ္တစ္ေထာင္လြန္လွ်င္ ေလာကၾကီးထဲမွာ ေလာကအားလုံးကို သိေတာ္မူေသာ သဗၺညဳ ဘုရား ပြင့္ေတာ္မူလိမ့္မည္”ဟု ျမိဳ႕ရြာေတြထဲမွာ လွည့္လည္ ေၾကြးေၾကာ္ၾကျခင္းကို ဗုဒၶေကာလာဟလ ဟုေခၚသည္။ သဗၺညဳ ဘုရား ပြင့္ေတာ္မူလိမ့္မည္ဟုေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံကုိ ယုံၾကည္ၾကေသာ တစ္ေသာင္းေသာ စၾကာ၀ဠာရွိ နတ္အေပါင္းတုိ႔က ဘယ္သူ ဘုရားျဖစ္ထုိက္သနည္း ဟု ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၾကသတဲ့။ ထုိသုိ႔ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးျပီး ဘုရားျဖစ္ထုိက္ေသာ တုသိတာနတ္ျပည္ရွိ နတ္သားကုိ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထားၾကသတဲ့၊ “လူ႕ျပည္သြားျပီး အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ ကြ်န္း၊ အမ်ိဳး၊ အသက္အပုိင္းအျခားတုိ႔ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျပီး ဘုရားအျဖစ္ ပြင့္ေတာ္မူပါ” ဟု ေတာင္းပန္ၾက၏။ ပါရမီျပည့္၀ျပီး ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္၊ ေလာက ဥေသွ်ာင္ ျဖစ္ထုိက္သူကုိ သာမန္လူသားေတြ မေရြးခ်ယ္ႏုိင္၊ နတ္ေတြကသာ ေရြးႏုိင္သည္ဟု ဆုိရမည္။ ေလာကဥေသွ်ာင္ကို နတ္ေတြကပဲ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္၊ နတ္ျပည္ရဲ့ ဒီမုိကေရစီ၊ ေလာကၾကီးရဲ့ ဒီမုိကေရစီ အလား ျဖစ္ရသည္။ မွတ္မိေသးသည္၊ တေလာက အေမရိကန္ သမၼတေလာင္းႏွစ္ေယာက္ ျပည္သူလူထုေရွ႕မွာ ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ စကားစစ္ထုိးပြဲ ျပိဳင္ရသည္။ အေမရိကန္ ဒီမုိကေရစီမွာေတာ့ သမၼတျဖစ္ထုိက္တဲ့ ပါရမီရွင္မ်ားကို ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္ျပီး လူထုေရွ႕မွာ အရည္အခ်င္း ျပိဳင္ေစျပီး လူထုကပဲ အရည္အခ်င္းစစ္၍ အမွတ္မ်ားသူကို သမၼတအျဖစ္ တင္ေျမာက္သည္။ ထူးျခားသည့္ လူသားတစ္ေယာက္ကုိ သာမန္ လူသားေတြက ဤနည္းျဖင့္ ရွာေဖြၾကသည္။ ပါရမီ အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္ေနေသာ ေလာကဥေသွ်ာင္ကိုေတာ့ သာမန္လူသားေတြ မရွာေဖြႏုိင္၊ နတ္ေတြ ျဗဟၼာေတြကသာ ရွာေဖြႏုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ အာဏာမဟုတ္၊ သူ၏ပင္ကိုယ္ အရည္အခ်င္းျဖစ္သည္။ ဤကား ဒီမုိကေရစီနည္းတည္း။

၄။ မဂၤလာ ေကာလာဟလ
မဂၤလာ ေကာလာဟလ- မဂၤလာအေၾကာင္း ေတာင္ေတာင္အီအီ ေတြးေတာ ၾကံစည္ၾကျခင္း။ ေလာကမွာ မဂၤလာဆုိတာ ဘာလဲ? ဆိုတဲ့ မဂၤလာေမးခြန္းတစ္ခု လူ႔ျပည္မွာ ေကာလာဟလ ျဖစ္ခဲ့သည္။ တခ်ိဳ႕က မဂၤလာဆုိတာ ျမင္ရတဲ့ အရာကို မဂၤလာ (ဒိ႒မဂၤလာ) လုိ႔ေခၚတယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ေတာ့ ျမင္အပ္ရာမွန္သမွ် မဂၤလာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ ေကာင္းတာေရာ၊ မေကာင္းတာေရာ ျမင္ရမည္၊ တင့္တယ္လွပတာေရာ မတင့္မတယ္ မစင္ကိုလဲ ျမင္ရမည့္အတြက္ ျမင္ျခင္း (ဒိ႒)သည္ မဂၤလာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ၾကားတဲ့ အရာ (အေၾကားအာရုံ)သည္ပင္ မဂၤလာ (သုတမဂၤလာ) ျဖစ္သည္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဒါလဲ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ၊ သာယာတာ မသာယာတာေတြလဲ ၾကားႏုိင္လုိ႔ မဂၤလာမျဖစ္ႏုိင္၊ ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္း မရွိတဲ့ အနံ႕သည္ပင္ မဂၤလာ (မုတမဂၤလာ) ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ စသည္အားျဖင္ လူေတြဟာ ထင္ရာ ျမင္ရာေတြကို ေတြးေတာ ၾကံစည္ျပီး မဂၤလာဟု အျငင္းအပြား ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ (၁၂) ႏွစ္ေတာင္ ၾကာသတဲ့။ ထုိ မဂၤလာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အျငင္းအပြားျဖစ္လုိက္ၾကတာ လူ႔ျပည္ကေန နတ္ေတြ၊ ေနာက္ဆုံး တစ္ေသာင္းေသာ စၾကာ၀ဠာအထိ မဂၤလာဆုိတာ တိက်တဲ့ အေျဖ မရႏုိင္ဘဲ ၁၂ ႏွစ္အထိ ၾကာၿမင့္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး လူ႔ျပည္ကေန ျဗဟၼာ့ျပည္အထိ ေရာက္သြားေသာ မဂၤလာ သတင္းသည္ လူ႕ျပည္ ျပန္ေရာက္လာျပန္သည္၊ ဘုရားရွင္ထံ ေရာက္မွ မဂၤလာဆုိတာ အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ အစခ်ီေသာ ၃၈ ပါးေသာ မဂၤလာ သတင္း အတိက်ကို ရရွိသြားၾကသည္။ (၁၂) ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း မဂၤလာဆုိတဲ့ စကားကို ပုံေဖာ္ျခင္းက လူ႕ျပည္ကေန ျဗဟၼာျပည္အထိ အုတ္အုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားျခင္းကိုပဲ မဂၤလာ ေကာလာဟလ ဟု ေခၚသည္။

၅။ ေမာေနယ် ေကာလာဟလ
ေနာက္ဆုံး ေကာလာဟလ ကေတာ့ ထုိေမးခြန္းရွင္ သိခ်င္ေနတဲ့ ေမာေနယ် ေကာလာဟလ ျဖစ္သည္။ ဒီေကာဟလနဲ႔ပတ္သက္ျပီး စာေပမွာလဲ အနဲအက်ဥ္းမွ်သာ ျပဆုိထားသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္မ်ားက အက်ယ္တ၀န္႔ မေဟာၾက။ ထုိမဂၤလာ ငါးပါးလုံး စုျပံဳျပထားတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ေမာေနယ်ေကာလာဟလဆုိတာ “၇ ႏွစ္ၾကာရင္ မထင္မရွားတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါး ဘုရားရွင္နဲ႕ ဆုံမိ၍ ေမာေနယ် အက်င့္ကုိ ေမးလိမ့္မည္”ဟု သုဒၶါ၀ါသ နတ္ေတြက လူသြားလမ္းေတြမွာ လွည့္လည္ျပီး ေျပာၾကသတဲ့၊ ဒါကိုပဲ ေမာေနယ် ေကာလာဟလ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ပုိျပီး ရွင္းလင္းေစရန္ ေမာေနယ် ဆုိတာ ဘာလဲ၊ ေမာေနယ် အက်င့္ဆုိတာ ဘာလဲ၊ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္ က်င္တာလဲ ဆုိတာ သိဖုိ႔လုိသည္။ ေမာေနယ်ႏွင့္ပတ္သက္တာကို သီးသန္႔ ရွာေဖြေလ့လာရလိမ့္မည္။

ေမာေနယ်အက်င့္ကို က်င့္သူသည္ ဘုရားတစ္ဆူမွာ တစ္ပါးသာ ေပၚထြန္း၏၊ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္တုိ႔နဲ႔ မတူဘူးလားဆုိေတာ့ ကိေလသာကို ပယ္ျခင္းက တူ၏။ အက်င့္ကိုကား မတူဟု ဆုိရမည္။ ေမာေနယ် အက်င့္သည္ အလြန္ပင္ပန္း၏၊ ထုိအက်င့္ကို က်င့္ျခင္းျဖင့္ ကုိယ္ခႏၶာ ပိန္လွီ၏၊ အရုိးျပိဳင္းျပိဳင္းထ၏ ဟု ဆုိထား၏၊ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္တုိ႔လုိပဲ သူလဲ ဆုထူးပန္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ တခါက ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္မွာ ေမာေနယ် အက်င့္ကို က်င့္ေနေသာ ရဟန္းတစ္ပါးကို ဖူးျမင္ရ၍ ငါလည္းပဲ ဒီလုိ ရဟန္းမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္ဟု ဆုပန္ကာ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီ ျဖည့္သည္။ ဆုထူးပန္ရွင္သည္ ေဂါတမ ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ အသိတ ရေသ့တစ္ပါး၏ တူ နာလက အမည္ရွိ ရေသ့တစ္ပါး ျဖစ္လာသည္။ သိဒၶတၳမင္းသား ဘုရားျဖစ္ျပီး မ်ားမၾကာမီမွာပဲ ဓမၼစၾကာတရားေဟာ၍ ပဥၥ၀ဂၢီ ၅ ဦးေသာ ရဟန္းတုိ႔ ရဟႏၱာျဖစ္ၾကသည္။ ဓမၼစၾကာတရားေဟာျပီး (၇) ရက္ေျမာက္ေန႔မွာပဲ နာလက ရေသ့ ေမာေနယ်အက်င့္ကို ေမးပါေတာ့သည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေမာေနယ်အက်င့္ကို ထင္ရွားေစဖုိ႔ အာနႏၵဇာတ္ အစရွိေသာ ၀တၳဳ ႏွစ္ဆယ္တုိ႔ကို ေဟာေတာ္မူ၏။

ေမာေနယ် ဟူသည္
ေမာေနယ် ဆုိသည္မွာ ေမာေနယ်ဟူသည္ကား မဂ္ဉာဏ္ေလးပါးကို ေခၚဆိုသည္၊ အထူးသျဖင့္ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ေမာေနယ်ဟူ၍ ေခၚ၏။ ထို ႔ေႀကာင့္ မဂ္ဉာဏ္ေလးပါးသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ မွန္ကန္ေသာ အက်င့္ကို ေမာေနယ်ပဋိပဒါ ဟုေခၚသည္။ ေမာေနယ်အက်င့္ ပဋိပဒါႏွင့္ ဆက္စပ္ျပီး--------

“ေမာေနယံ် ေတ ဥပညိႆံ၊ ဒုကၠရံ ဒုရဘိသမၻဝံ။
ဟႏၵ ေတ နံ ပဝကၡာမိ၊ သႏၳမႆု ဒေဠာ ဘဝ။” ဂါထာ အစရွိေသာ ဂါထာ ႏွစ္ဆယ့္သုံးပုဒ္ရွိသည္။ (ဤေနရာ၌ မေဖာ္ျပေတာ့ေပ)။ ထုိေမာေနယ်အက်င့္ကို ျပဳႏုိင္ခဲသည္ကို ျပဳစြမ္းႏုိင္ေသာ ဝီရိယျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ၾကံ့ခိုင္စြာ ထားျပီးလွ်င္ မေလ်ာ့ေသာ လုလႅျဖင့္ ျမဲျမံစြာ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ရသည္။

ေမာေနယ် ပုဒ္သည္ မုနိ ပုဒ္မွ ဆင္းသက္လာသည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္၊ မုနိကုိ ရေသ့ ရဟန္း ဘာသာျပန္ၾကသလုိ စကားမေျပာဘဲ ေနျခင္းကိုလဲ ဘာသာျပန္ႏုိင္သည္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေနရာေတြမွာေတာ့ မုနိပုဒ္က ဘုရားကို ရည္ရြယ္သည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ စကားမေျပာတဲ့ အက်င့္ က်င့္ေနသည္ကို ၾကားဖူးသည္။ ဓမၼပဒအ႒ကထာ ၂-ႏွာ ၂၅၀ မွာေတာ့ ေမာေနယ် အက်င့္ဆုိတာ စကားမေျပာဘဲ ႏႈတ္ငုံပိတ္ျခင္းမ်ိဳးကို မဆုိလုိ၊ မဂ္ဥာဏ္ကိုပဲ ဆုိလုိသည္။

ဣတိ၀ုတၱအ႒ကထာ၊ ေမာေနယ်သုတ္ အဖြင့္မွာေတာ့ ေမာေနယ် ဆုိတာ လက္ရွိဘ၀နဲ႔ အနာဂတ္ ေနာက္ဘ၀အတြက္ မိမိအက်ိဳး သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို သိသူ ေဆာင္ရြက္သူ ရဟႏၱာ မဟုတ္ေသးေသာ္လဲ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္၊ ေအာက္မဂ္ ေအာက္ဖုိလ္မ်ား ရျပီးသူမ်ားကို ဆုိလုိသည္။ ထိုသုတ္မွာပဲ ကာယေမာေနယ်- ကာယဒုစရုိတ္ သုံးပါးကို ပယ္ျပီးျခင္းႏွင့္ ကာယကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ကာယသခၤါရ ခ်ဳပ္ျငိမ္းကာ စတုတၳစ်ာန္ရသူ၊ ၀စီေမာေနယ်- ၀စီဒုစရုိတ္ ၄ ပါးကို ပယ္ျပီးျခင္း၊ ႏႈတ္၀စီကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဆႏၵရာဂကို ပယ္ျခင္း၊ ၀စီသခၤါရ ခ်ဳပ္ျငိမ္းကာ ဒုတိယစ်ာန္သုိ႔ ေရာက္သူႏွင့္ မေနာေမာေနယ်-မေနာဒုစရုိတ္ သုံးပါးကို ပယ္ျပီးျခင္း၊ မေနာႏွင့္စပ္ျပီး ဆႏၵရာဂကို ပယ္ျခင္း၊ စိတၱသခၤါရတုိ႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းျပီး သညာေ၀ဒယိတနိေရာဓသုိ႔ ေရာက္သူတုိ႔ျဖစ္သည္ဟုလဲ ျပဆုိထားသည္။ ထုိအ႒ကထာ စုႏၵသုတ္ အဖြင့္မွာေတာ မုနိကို ဥာဏ္ဟုဆုိ၍ ထုိဥာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံသူကို သုိ႔မဟုတ္ ဥာဏ္အက်င့္က်င့္သူကို ေမာေနယ်ဟုေခၚသည္။

အထက္မွာ ျပဆုိထားသည့္ နာလက ရေသ့သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ေမာေနယ်အက်င့္ကို ေမးျပီးသည္မွ စ၍ ေတာအုပ္တစ္ခုကို ႏွစ္ရက္ မေနေတာ့၊ သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္မွာလဲ ႏွစ္ရက္မေနဘဲ တစ္ေတာ၀င္ တစ္ေတာထြက္၊ တစ္ရြာ၀င္ တစ္ရြာထြက္ စသည္ျဖင့္ လွည့္လည္ေနေတာ့သည္၊ တစ္ေနရာ တစ္ရက္ထဲပဲ ေနသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ တစ္ေတာ၀င္တစ္ေတာထြက္ျပီး ေမာေနယ်အက်င့္မ်ားကို က်င့္ခဲ့သည္မွာ အထြဋ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္သြားသည္။ အသက္ရွင္ဖုိ႔ရာ ၇ လပဲ က်န္ေတာ့သည္။ ေမာေနယ်အက်င့္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်င့္လွ်င္ ၇ ရက္ပဲ အသက္ရွည္သည္၊ အလည္အလတ္ က်င့္ရင္ ၇ ႏွစ္ အသက္ရွည္ခြင့္ရွိသည္၊ အနိမ့္စား က်င့္လွ်င္ ၁၆ ႏွစ္ အသက္ရွင္ခြင့္ရွိသည္။ နာလက ရဟန္းေတာ္ကေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္က်င့္၍ ၇ လေျမာက္ေန႔မွာပဲ အာယုသခၤါရ လြတ္ဖုိ႔ (ပရိနိဗၺာန္ျပဖုိ႔) သိသျဖင့္ ေရမုိးခ်ိဳး၊ သကၤန္းကို ေသေသသပ္သပ္၀တ္၊ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းၾကီးကို ပခုံးေပၚတင္ျပီး ဘုရားရွင္ရွိရာ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ မ်က္ႏွာမူျပီး ထိျခင္းငါးပါးျဖင့္ ဦးတုိက္ျပီး၊ လက္အုပ္ကေလးခ်ီကာ မက္တက္ရပ္လွ်က္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသည္၊ သူ၏စ်ာပနအျပီး ဘုရားႏွင့္သံဃာေတာ္မ်ားက အရုိးေတာ္ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို စုျပီး ေစတီတည္ေပးသည္။ ဘုရားတစ္ဆူမွာ တစ္ပါးသာ ရွားရွားပါးပါး ေပၚေသာ ေမာေနယ်အက်င့္ရွိသူကို ဘုရားကိုယ္တုိင္ ေစတီတည္ေပးသည္။

ထူးျခားသည့္ က်င့္စဥ္
ေမးစရာရွိသည္မွာ ရဟႏၱာခ်င္းတူပါလွ်က္ ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိရက္သားနဲ႕ သူမ်ားနည္းတူ အားမထုတ္ဘဲ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဆင္းရဲ ပင္ပန္းေသာ ေမာေနယ်အက်င့္ကို က်င့္ရသနည္း။ ေရွးဘုရားလက္ထက္က ေမာေနယ်အက်င့္ က်င့္သူကို အားက်၍ ဆုထူးပန္ခဲ့ျခင္း၊ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေစာင့္ေရွာက္လုိျခင္း ျဖစ္ဟန္တူသည္။ တရားေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းဆိုသည္မွာ အရွင္မဟာကႆပနဲ႔ ယွဥ္၍ နားလည္ႏုိင္သည္။ အရွင္မဟာကႆပသည္ ရဟႏၱာျဖစ္ျပီး ျဖစ္ပါလွ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဓုတင္ ၁၃ ပါးကို က်င့္သနည္း၊ တကယ္ေတာ့ အရွင္မဟာကႆပလဲ အလားတူပင္ ဆုထူးပန္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ရဟႏၱာျဖစ္ျပီး၍ သူက်င့္သမွ် သူလုပ္သမွ်တုိ႔ သည္ သူ႔အတြက္မဟုတ္ေတာ့၊ သာသနာအတြက္သာ ျဖစ္သည္၊ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားအတြက္သာ ျဖစ္သည္၊ တရားေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္အတြက္သာ ျဖစ္သည္။ နာလက မေထရ္လဲ ဘာ့ေၾကာင့္ ေမာေနယ် အက်င့္က်င့္သနည္း ဆုိရင္ ထုိအေျဖအတုိင္းပင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ေမာေနယ်အက်င့္မ်ားကို စာမ်က္ႏွာမ်ားသြားမွာကို မလုိလား၍ ဤေနရာ၌ မေဖာ္ေတာ့ပဲ ေဖာ္ျပထားသည့္ ဆုိက္ကိုပဲ လင့္ခ္ေပးပါမည္။ ေမာေနယ် အက်င့္ ဂါထာမ်ား အနက္ျမန္မာျပန္ကို ဤမွာဖတ္ရႈႏုိင္သည္။ ဒကာမ မရွင္းေသာ ေမာေနယ်ေကာလာဟလ သည္ ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ အဆင္ေျပမည္ထင္ပါသည္။

နိဂုံး
ေကာလာဟလ ဆုိေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တကယ္ အျဖစ္မွန္ေတြ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ေကာလာဟလ ငါးမ်ိဳးက စာေရးသူတုိ႔ ဓမၼမိတ္အေပါင္းကို ဘာေတြ ေပးသလဲ၊ ကပၸေကာလာဟလ- ကမၻာၾကီးပ်က္စီးေတာ့မည္ဆုိတဲ့ သတင္းစကားကေတာ့ ေလာကမွာ ဘာမွ မျမဲပါလားဆုိတဲ့ သတိသံေ၀ကို ေပးသည္၊ ထုိသတိသံေ၀ျဖင့္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မာနေတြ၊ ေဒါသေတြ အာဃာတေတြ မထားဘဲ အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္ ေလးစားျခင္း၊ ေမတၱာပြားျခင္း၊ ကရုဏာထားျခင္းဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ျမင့္မားေရးတုိ႔ကို ကပၸေကာလာဟလက ေပးသည္။ ဗုဒၶေကာလာဟလ-ျဖင့္ ေလာကမွာ ျဖစ္ေပၚခဲ၊ ပြင့္ေတာ္မူခဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထူးကို ဖူးေမ်ာ္ခြင့္ရေလးျခင္းဆုိတဲ့ ဗုဒၶါႏုႆတိျဖစ္ေစသည္။ မဂၤလာေကာလာဟလက (၁၂) ႏွစ္တုိင္တုိင္ ရွာေဖြးရင္း ဘုရားနဲ႔ေတြ႕မွ သိခြင့္ရသည့္ မဂၤလာတရား၊ ပြင့္ေပၚခဲေသာ ဓမၼ၊ ၾကားနာခဲေသာ မဂၤလာတရားေတာ္မ်ားကို နာခြင့္ရျခင္း၊ ၾကားခြင့္ရျခင္းဆုိတဲ့ ဓမၼာႏုႆတိကို ေပးသည္။ ေမာေနယ်ေကာလာဟလ ကေတာ့ ပြင့္ေတာ္မူခဲေသာ ဘုရားသားေတာ္ေတြသည္ ဤကဲ့သုိ႔ သာမန္လူေတြ က်င့္ႏုိင္ခဲေသာ အက်င့္ထူးကုိ က်င့္ႏုိင္ၾကပါပေကာလားဟု ေသာ သံဃာႏုႆတိကို ေပးသည္။ ေကာလာဟလ ၅ မ်ိဳးက “ဤသုိ႔အားျဖင့္ သံေ၀ဂပြားျခင္း၊ ေမတၱာတရား ဂရုဏာတရားေတြ ထားျခင္း၊ ပြင့္ေပၚခဲေသာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာရတနာမ်ားျဖင့္ ၾကံဳခုိက္၊ ရခဲတဲ့ လူ႕ဘ၀ကို ရခုိက္၊ မေကာင္းမႈေရွာင္ ေကာင္းမႈေဆာင္ဖုိ႔ မေမ့ၾကရန္” တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လုိက္ပါေတာ့သတည္းးးးးးး။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၄-၁၁-၂၀၁၂

Read more »

မျဖတ္သင့္သည္ကို ျဖတ္မိျခင္း

မျဖတ္သင့္သည္ကို ျဖတ္မိျခင္း

စာမိတ္ဆက္
သာသနာေတာ္မွာ မျဖတ္သင့္တာကို ျဖတ္မိျခင္းေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က သိကၡာပုဒ္ေတြ ပညတ္ရ၊ တရားဓမၼေတြကို ေဟာရေျပာရသည္၊ အခါတပါး ကမၼ႒ာန္းတရားကုိ ျပင္းျပင္ထန္ထန္ အားထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ေလာကီစ်န္ေတြ ရသြားေသာ ရဟန္းေတာ္တပါးရွိခဲ့ဖူးသည္။ ေရာဂါေၾကာင့္ ထုိရျပီးစ်ာန္မ်ားမွ ေအာက္ေအာက္သုိ႔ ေလွ်ာက်ခဲ့သည္၊ ၆ ၾကိမ္တုိင္တုိင္အားထုတ္ေသာလည္း က်ျမဲက်ျမဲ ျဖစ္ေနသည္၊ စ်ာန္ဂတိသည္လည္း မျမဲပါလားဟု ေတြးသည္၊ အနီးအနားရွိ ေခါင္းရိပ္ဓားျဖင့္ မိမိရဲ့ လည္ပင္းကို လွီးျဖတ္သည္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိရဟန္းေတာ္သည္ ထုိေ၀ဒနာႏုပႆနာ ကမၼ႒ာန္းမွ ဆက္လက္ အားထုတ္လုိက္ရာကေန တဏွာကိုလည္း အျမစ္ျပတ္ ျဖတ္ႏုိင္သည္၊ တျပဳိင္တည္း လည္မ်ိဳးလည္းျပတ္ တဏွာလည္းျပတ္ဟု ေျပာရမလုိ ျဖစ္သည္။ တျပိဳင္တည္း ရဟႏၱာျဖစ္သြားသည္ဟု ဆိုသည္။ ထူးျခားသည့္ ရဟႏၱာျဖစ္ပုံစံတည္း။ သဒၶါတရား ျပင္ထန္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ မိမိရဲ့ အသက္ကိုေတာင္ ငဲ့ကြက္ျခင္း တြယ္တာျခင္း မရွိဘဲ ရဟန္းတရားအားထုတ္သည္ဟု ျပဆုိသည္။

တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ သာသနာေတာ္မွာ မေပ်ာ္ေမြ႕ ျဖစ္လာလွ်င္ သို႔မဟုတ္ ကိေလသာ ရာဂပိုးထလာလွ်င္ အသုဘဘာ၀နာ၊ ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းစေသာ ကမၼ႒ာန္းတစ္ခုခုကို ပြားမ်ားရမည့္အစား နီးစပ္ရာ မိမိရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို နာက်င္ေအာင္ နိပ္စက္သည္၊ တခ်ိဳ႕ ကိုယ့္ေပါင္ကို တစ္ခုခုနဲ႕ ရုိက္သည္၊ တခ်ိဳကေတာ့ ဓားနဲ႔ေတာင္ ထုိးသည္၊ ျဖစ္ေနတဲ့ ကာမရာဂစိတ္ကို နာက်င္ေသာ ေ၀ဒနာျဖင့္ ေျပာင္းလုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အတၱကိလမထာႏုေယာဂ အစြန္းေရာက္ေသာ အက်င့္မ်ိဳးျဖစ္ရာကား ဘုရားရွင္၏ နည္းလမ္းမဟုတ္ေပ၊ ထုိကဲ့သုိ႔ ရာဂစိတ္ျဖစ္လာလွ်င္ တျခား အာရုံတစ္ခုကို ယူလုိက္ျခင္းျဖင့္ တဒဂၤေပ်ာက္ႏုိင္သည္အတြက္ အကုသုိလ္စိတ္ေတြ ဆက္မျဖစ္ေတာ့ေပ။ သို႔မဟုတ္ ကိုယ့္မွာ ျဖစ္ေပၚတုိင္းေသာ စိတ္ကို ကမၼ႒ာန္းအာရုံအျဖစ္ ယူကာ သတိျဖင့္ေစာင့္ေရွာက္ရပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ေသာအားျဖင့္ နည္းမ်ားစြာရွိသည္။
စာေရးသူ ဗုဒၶဂယာဘက္ကို ဒီတစ္ေခါက္ ရက္အေတာ္ၾကာ ေနခဲ့သည္၊ ရက္ေပါင္း ၂၂ ရက္ေလာက္ရွိမည္ထင္သည္၊ မ်ားစြာ ဗဟုသုတေတြ ရခဲ့သည္၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏွင့္ ဗုဒၶဂယာ၊ တျခားတုိင္းျပည္ေတြႏွင့္ ဗုဒၶဂယာ၊ မဂဓ တကၠသိုလ္၊ ထုိဂယာရွိ ပတ္၀န္းက်င္အေၾကာင္း မ်ားစြာ ေလ့လာ အကဲခတ္မိသည္၊ ေျပာမကုန္ေအာင္ေသာ သတင္းေတြလဲ ၾကားခဲ့ရသည္။ ရွိေစေတာ့- ေက်ာင္းသားမ်ားေက်ာင္းေဆာင္မွာ တည္းခုိသည္၊ မိတ္သစ္ ေဆြသစ္ေတြလည္း ရသည္၊ မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။

တေန႔ေတာ့ မဂဓတကၠသိုလ္ရွိ သူငယ္ခ်င္းတပါးနဲ႔ ဟုိအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း စကားစပ္မိရာက သူ၏ ရြာက ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္အေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ထုိဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းၾကား ျပီး စိတ္မေကာင္းတာေတြေရာ ျဖစ္မိသည္။ ဘုရားလက္ထက္က ထုိအျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကို သြားသတိရမိလုိက္ေသးသည္။

ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္
ေတာရြာမ်ား ထုံးစံအတုိင္း ရြာတစ္ရြာမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းသာ အရွိမ်ားသည္၊ အိမ္ေျခမ်ားစြာရွိေသာ ရြာမ်ားကလြဲ၍ အမ်ားစုက တစ္ေက်ာင္းပဲ ရွိသည္၊ တခ်ဳိ႕ရြာေတြမွာဆုိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတာင္ မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္း၏ ရြာကေလးမွာလဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသာ ရွိသည္အတြက္ တရြာလုံးက ၾကည္ညိဳၾကသည္၊ ဘုန္းၾကီးကို ခ်စ္ေၾကာက္ ရုိေသၾကသည္၊ ဘုန္းၾကီး အလုိရွိတာမွန္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ၾကသည္။
သုိ႔ေသာ္ ထုိဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာကား ဒကာမတစ္ေယာက္ ရွိေနသည္ကို ရြာသူရြာသားမ်ားက မၾကိဳက္ၾက။ ထုိဒကာမသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ ျဖစ္သည္၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာပဲ ပုဂံေဆး ခြက္ေဆး တံမ်က္စည္းလွည္းျခင္းျဖင့္ သူ႔ဘ၀ အသက္ရွင္ေရးအတြက္ ေနရရွာသည္။

ၾကိဳျခင္းျငိ
အုိျခင္းထားေတာ့ အုိျခင္းထိ၊ ၾကိဳျခင္းထားေတာ့ ၾကိဳးျခင္းျငိ ဆုိတာလုိပဲ သူတုိ႔လဲ ကာမသတၱ၀ါေတြပဲ ဘာခံႏုိင္မလဲ ၾကာလာေတာ့ ဘုန္းၾကီးနဲ႕ ဒကာမ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေလး ျငိမိေနၾကသည္။ ရြာသူရြာသားေတြကလည္း သိေနေပမဲ့ ဘုန္းၾကီးကို ခ်စ္ေၾကာက္ ရုိေသလြန္းေသာေၾကာင့္ မေလွ်ာက္ရဲၾက၊ ထိုဒကာမကို ဒီေက်ာင္းက ထြက္သြားေအာင္ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲဆုိတာကိုသာ တစ္ရြားလုံး ေဆြးေႏြေနၾကရေတာ့သည္။

တေန႔ ရြာကဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းအတြက္ ၀ယ္စရာကိစၥနဲ႔ ျမိဳ႕ေပၚတက္သြားခုိက္ ရြာမွ လူတခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းေရာက္လာသည္၊ ဒကာမနဲ႕ေတြ႕သည္၊ ဒကာမကို စကားႏွစ္ခြန္းေျပာျပီး ပုိက္ဆံေပးသည္၊ ထုိစကားမွာ ‘‘ ခင္မ်ား ဒီပုိက္ဆံေတြ ယူျပီး ဒီရြာက ထြက္သြားပါ၊ ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ ခင္မ်ား အသက္ အာမ မခံႏုိင္’’ ဟူသတည္း။ ဒကာမလဲ ရြာသားေတြ စုေပးလုိက္သည့္ ပုိက္ဆံသည္ သူမ ဘ၀တစ္သက္စာ လုံေလာက္ေနသည္ အတြက္ ရြာမွ အသာတၾကည္ ထြက္သြားရွာသည္။

ဘုန္းၾကီးလဲ ျမိဳ႕ကျပန္ေရာက္လာသည္၊ ထုိဒကာမကို မေတြ႕၊ မနက္ အရုဏ္ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္၊ ေန႔လည္ ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္၊ ညေန အေအးကပ္ခ်ိန္တုိ႔၌ ထုိဒကာမကို မေတြ႔ရသျဖင့္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနသည္၊ ၾကာလာေတာ့လည္း သူ၏ သႏၱာန္ ကိန္းေနတဲ့ အခ်စ္စိတ္ (အႏုသယစိတ္)ေတြ ရုိးတုိ႔ရြတ ျဖစ္ေနသည္၊ သူမရွိေတာ့မွ သူ႔အတြက္ သူမက အေရးၾကီးလာမွန္း သိလာသည္၊ ေန႔စဥ္ သတိတရ ျဖစ္ေနသည္။

ျဖတ္သင့္တာ မျဖတ္
ၾကာလာေတာ့ ထုိေရာဂါ ၾကီးထြားလာသည္၊ တေန႔ေတာ့ ကိုရင္ေတြကို သူ႔အခန္းထဲ မ၀င္ရဟု အမိန္႔ထုတ္ထားသည္၊ ေနာက္တေန႔ ေနလည္ ဆြမ္းစားျပီး အခ်ိန္ေလာက္မွာ အခန္းထဲ၀င္ျပီး ျပန္မထြက္ေတာ့ဘဲ အခန္းေအာင္းေနေတာ့သည္၊ ကိုရင္ေတြလဲ ဘုန္းၾကီး အျပင္မထြက္တာ ၾကာျပီး အခန္းထဲ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး၊ အခန္းအနား ကပ္ျပီး နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးက တဟီးဟီးနဲ႕ နာက်င္ခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ ျငီးေနသည္၊ ဘုန္းၾကီးဘုရား ဘုန္းၾကီးဘုရားဟု ေအာ္ေခၚေသာ္လည္း ဘုန္းၾကီး ျပန္မထူးဘဲ ျငီးေနေတာ့သည္၊ ေသြးေတြက တံခါးအျပင္ဘက္သို႔ စီးလာတာကို ျမင္ေတာ့မွ ‘‘ဟာ----- ေသြးေတြ ေသြးေတြ’’ဟု ေအာ္ဟစ္ၾကသည္၊ ရြာကလူေတြလဲ ေရာက္လာၾကသည္၊ တံခါးကို သံထုတ္ေတြနဲ႔ အတင္း ထုရုိက္ ဖြင့္လုိက္ေတာ့မွ ဘုန္းၾကီး၏အျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္ၾက၍သျဖင္ ‘‘ဟာကနဲ၊ ဟင္ကနဲ’’ ျဖစ္သြားၾကသည္၊ အံ့ၾသျခင္း ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း ထိတ္လန္႔ျခင္းမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။

အေၾကာင္းမူကား ဘုန္းၾကီးသည္ သူ၏ ေမြးရာပါ ေယာက္်ားအဂၤါအစိတ္ပုိင္းကို အရင္းကေန ျဖတ္ျပစ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္၊ ေသြးမ်ား စီးက်ေနသျဖင့္ သကၤန္းျဖင့္ အုပ္ထားျပီး နာက်င္စြာ ခံစားေနရသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ဘုန္းၾကီးကို ေပြ႔ျပီး ျမိဳ႕ေပၚ ေဆးကုသရန္ ေခၚသြားၾကသည္၊ အေရးထဲ ရဲက ေသြးထြက္သံယုိ ျဖစ္မႈနဲ႔ စစ္ေဆးေနေသးသည္၊ ေက်ာင္းမွာလဲ အခ်ိန္ၾကာခဲ့ျပီး ရဲစခန္းမွာ အခ်ိန္ထက္ကုန္ျပန္ျပီ၊ ဒီလုိနဲ႔ ေသြးထြက္လြန္သြားသျဖင့္ ဘုန္းၾကီးအသက္ ေဆးရုံေတာင္ မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ေပ။

ယုံၾကည္ခ်က္မ်ား
လူတစ္ေယာက္ ဘာ့အေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အသက္ဆုံးျပီဆုိရင္ သျဂ္ဳိဟ္တဲ့ အခါ (ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ) နာေရးရွင္ေတြက ကိုယ့္လူကို မ်က္စိ နား နာ စတဲ့ အဂၤါ ေျခ လက္ စုံစုံပါသြားေစခ်င္ၾကသည္၊ ေနာက္ဘ၀မွာ ဒီလုိ မျပည့္မစုံ ပါသြားပါက ဒီလုိမျပည့္မစုံနဲ႕ ျပန္ျဖစ္လာမည္ဟု ယူဆထားၾကသည္။ ဤကား သႆတဒိ႒ိ အယူထဲ ပါသြားႏုိင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ထုိကဲ့သုိ႔မဟုတ္၊ ကိုယ္ျပဳခဲ့ေသာ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္တုိ႔၏ သတၱိကသာ ေနာက္ဘ၀အထိ ပါသြားမည္၊ ခႏၶာကိုယ္ အေနအထားကား ပါသြားမည္ မဟုတ္။

စာေရးသူ ပူေနးတကၠသုိလ္ ဒႆနိကေဗဒမွာ Bio Ethic ဘာသာရပ္ သင္ခဲ့ရဖူးသည္၊ အဲဒီအထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကုိ ေဆးရုံသုိ႔ လွဴထားသည္၊ သူ တစ္စုံတစ္ခုေၾကာင့္ အသက္ဆုံးရႈံးသြားခဲ့ေသာ္ သူ၏ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္ပုိင္းမွ လုိအပ္တာကို အလွဴခံႏုိင္ရန္ လွဴထားသည္၊ ဒါေပမဲ့ ဘာသာေရးအရပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိဘ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက သူတုိ႔ရဲ့ လူ ေနာက္ဆုံးခရီးမွာ အဂၤါေျခလက္ အျပည့္စုံပါသြားေစခ်င္ၾကေသာေၾကာင့္ ဥပေဒအရ ခြင့္လြတ္ထားေပမဲ့ ဘာသာေရးအရ ခြင့္လြတ္မထားရကား ထုိလူနာ၏ အစိတ္အပုိင္းကို ယူခြင့္မရွိ။ ဥပေဒအရေရာ ဘာသာေရးအရပါ ညွိရသည္။ တခ်ိဳ႕ဘာသာေရးေတြ မွာ ဒီဘ၀မွာ အဂၤါေျခလက္ အစုံမပါသြားရင္ ေနာင္ဘ၀လဲ ဒီလုိပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆထားၾကသည္။

စာေရးသူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာမွာေတာ့ ဒီလုိ အဂၤါအစိတ္အပုိင္း အလွဴမ်ိဳးက ဒါနထဲမွာ အျမတ္ဆုံး ဒါနပါရမီဟု ဆုိထားသည္၊ ဘုရားအေလာင္းမ်ားသာ ျဖည့္က်င့္ႏုိင္ေသာ အလွဴဒါနမ်ိဳးျဖစ္သည္၊ အဂၤပရိစၥာဂ-ကုိယ္အဂၤါ အလွဴ၊ ဇီ၀ိတပရိစၥာဂ-အသက္အလွဴ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဒါနပရမတၳပါရမီ မည္သည္။ ဗုဒၶတရားေတာ္ေအာက္မွာ ေမြးဖြားလာၾကေသာ စာေရးသူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေသြးအလွဴအသင္းအဖြဲ႔ေတြ ေပၚေပါက္လာတာဟာ ဒါနပရမတၳပါရမီ အတြက္ပဲ ျဖစ္သည္၊ အမြန္ျမတ္ဆုံး အလွဴျဖစ္သည္၊ ဇီ၀ိတဒါန အာယုဒါန ေဆးရုံေတြ၊ နာေရးကူညီမႈအသင္းေတြ ေပၚေပါက္လာျခင္းသည္လည္း ဘုရားအေလာင္း၏ ဒါနပါရမီခန္းကို အားက်၍ပင္ ျဖစ္သည္။ လူသာဓုေခၚ နတ္သာဓုေခၚသည့္ အလုပ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္၊ သူတုိ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ေဆးရုံသုိ႔ လွဴဒါန္းထားသူမ်ားလည္း စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အေျမာက္အျမား ေပါမ်ားသည္။

ေသလ်င္ ျပစ္ခဲ့ရမည့္ ဘာမွ တန္ဖိုးမရွိမည့္ ခႏၶာကိုယ္ကို မတြယ္တာဘဲ မိမိတုိ႔ အဂၤါအစိတ္ပုိင္းမ်ားသုိ႔ လွဴခဲ့ေသာေၾကာင့္ အသက္ဆက္ရွင္ျပီး ေလာကအက်ိဳး သာသနာအက်ိဳး ေဆာင္ရြက္မည့္ လူနာမ်ားကို ႏွလုံး၊ မ်က္ၾကည္လြာ စသည္မ်ားကို အသက္ ဆက္ေပးခဲ့ၾကသည့္ မြန္ျမတ္သာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားလည္း မ်ားစြာရွိသည္။

အဂၤါစုံတဲ့ ဘုန္းၾကီးအတြက္ စ်ာပန
ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕မွာေတာ့ မြန္ျမတ္ေသာ အလုပ္ဟု ဆုိေစကာမူ ေနာင္ဘ၀အတြက္ အဂၤါေျခလက္ မစုံမွာကို စုိးရိမ္ေနၾကသည့္ သႆတဒိ႒ိ အယူကား ရွိေနေသးသည္။ ဘုန္းၾကီးအတြက္ စ်ာပနလုပ္ဖုိ႔ စီစဥ္ရေတာ့သည္၊ အဂၤါက မစုံျဖစ္ေနသည္၊ ဘုန္းၾကီးမွာ ေမြးရာပါအဂၤါက ျဖတ္ထုတ္ထားတာ ဆုိေတာ့ အခက္ေတြ႕ေနသည္၊ ဒီလုိနဲ႕ သူေနတဲ့ အခန္းမွာ လုိက္ရွာၾကသည္၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ တံခါးၾကားမွာ ညပ္ေနသည္၊ ပုရြက္ဆိပ္ ခ်ီသြားတာလား ၾကြက္ခ်ီသြားတာလား မသိ၊ ၂ ရက္ ၃ ရက္ဆုိေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔ေနသည္။ ဒီအျဖစ္ေတြကို ေတြးျပီး ရြာသူရြာသားေတြလဲ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ၾကသည္၊ ဘုန္းၾကီးကိုလည္း အလြန္သနားမိသြားၾကသည္။

စာေရးသူကေတာ့ ေအာ္-- ျဖတ္သင့္တာကို မျဖတ္ဘဲ မျဖတ္သင့္တာကို ျဖတ္လုိက္တာပါလားလုိ႔ သံေ၀ဂပြားမိသည္။ ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ၾကားရေတာ့ ထုိဘုန္းၾကီးအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသလုိ ဘုရားလက္ထက္က ဒီလုိ အျဖစ္မ်ိဳးကို အမွတ္ရမိသည္။

ျဖတ္သင့္တာက
စာေရးသူ သာမေဏေက်ာ္တန္း ၀င္တုန္းက ၀ိနည္း ၅က်မ္းတြင္ စူဠ၀ါပါဠိေတာ္ဆုိတာ ရွိသည္၊ ထုိစူဠ၀ါပါဠိေတာ္ထဲတြင္- ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္ ထုိကဲ့သုိ႕ေသာ သံေယာဇဥ္ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ သာသနာေတာ္၌ မေမြ႕ေလ်ာ္ျဖစ္ေနသည္၊ ထုိသုိ႔ေသာ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းက တေန႔တေန႕ ႏွိပ္စက္ဖန္မ်ားေတာ့ ခံႏုိင္ရည္မရွိျဖစ္လာသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ၏ ေမြးရာပါ ေယာက္်ားအဂၤါအစိတ္ပုိင္းတစ္ခု ကို ျဖတ္ျပစ္လုိက္သည္။ ဘုရားထံေရာက္ေတာ့ ဘုရားက မျဖတ္သင့္တာကို ျဖတ္၊ ျဖတ္သင့္တာကို မျဖတ္လုိ႔ ရႈံ႕ခ် အျပစ္တင္တယ္။ ျဖတ္ရမွာက တဏွာရာဂျဖစ္သည္၊ ထုိတဏွာသည္သာ ျဖတ္သင့္ ျဖတ္ထုိက္သည္ဟု ဆုိသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ကိုယ့္အဂၤါဇာတ္ကို မျဖတ္ရ၊ ျဖတ္လ်င္ ထုလႅဇဥ္းအာပါတ္ သင့္ေစ ဟု ဥပေဒတစ္ရပ္ ပညတ္လုိက္သည္။

ျဖတ္သင့္တာကို ျဖတ္မွ ခ်မ္းသာမည္၊ မျဖတ္သင့္တာကို ျဖတ္က ခ်မ္းသာအစစ္ မရႏုိင္၊ ဆင္းရဲျခင္း၊ ၀မ္းနဲျခင္းမ်ားကိုသာ တုိးပြားေစသည္၊ တကယ္ျဖတ္ တကယ္ခ်မ္းသာရမွာက ရာဂ၊ ေဒါသ စတဲ့ ကိေလသာမ်ားကို ျဖတ္ႏုိင္ျခင္းကသာ ခ်မ္းသာအစစ္ျဖစ္သည္။ အခါတစ္ပါး နတ္သားတစ္ေယာက္ ဘုရားထံေရာက္လာသည္၊ “အရွင္ဘုရား--ေလာကမွာ ဘာကိုျဖတ္မွ ခ်မ္းသာမလဲ ဘုရား၊ ဘာကိုျဖတ္ရင္ စုိးရိမ္ပူပန္မႈ ေသာက မရွိႏုိင္သနည္းဘုရား”ဟု ေမးေလွ်ာက္ေတာ့ “ေကာဓံ ေဆတြာ သုခံေသတိ- အမ်က္ေဒါသကို ျဖတ္ႏုိင္ျခင္းသည္ ခ်မ္းသာ အစစ္ျဖစ္သည္၊ ေကာဓံ ေဆတြာ န ေသာစတိ- အမ်က္ေဒါသကိုျဖတ္ႏုိင္ျခင္းသည္ စုိးရိမ္ပူပန္ျခင္း၊ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ေသာကကုိ ျဖတ္ရာ ေရာက္သျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏” ဟု မိန္႔သည္။ တစ္ခါ ဓမၼပဒမွာေတာ့ “ေဆတြာ ရာဂဥၥ ေဒါသဥၥ၊ တေတာ နိဗၺာနေမဟိတိ- ရာဂ ေဒါသတုိ႔ကို ျဖတ္ႏုိင္ျပီးမွသာ ခ်မ္းသာအစစ္ နိဗၺာန္ကုိ ေရာက္ႏုိင္မည္” ဟူသတည္း။

စာေရးသူတုိ႔လုိ သာမန္ပုထုဇဥ္ေတြ အတြက္ ရာဂ ေဒါသဆုိတာ ရွိေနမွာ ျဖစ္သည္။ အခ်စ္တုိ႔ သံေယာဇဥ္တုိ႔ဆုိတာေတြ ရွိေနမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္၊ အေၾကာင္းတရား တုိက္ဆုိင္လာလုိ႔ ထုိသံေယာဇဥ္ေတြ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္လာသည့္အခါ ဘာလုပ္မလဲ? ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ နည္းလမ္းကေတာ့ ဣျႏၵိယသံ၀ရပင္ ျဖစ္သည္။

ဒီဇင္ဘာ၊၂၀၁၁မွာတုန္းက ေရႊက်င္သာသနာပုိင္ ၀ါဆုိဆရာေတာ္ၾကီးက ဗုဒၶဂယာ ေက်ာင္းသားေတြကိုကို မိန္႔ဖူးတဲ့ စကားတစ္ခြန္းရွိသည္၊ ‘‘ေကာင္မေလးက အရွင္ဘုရားကို မရရင္ ေသရပါေတာ့မယ္ဆုိရင္ ထြက္သာ ယူလုိက္တဲ့၊ ဒါေပမဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ မေတြ႕မခ်င္းေတာ့ စာအံ စာက်က္ၾက’’တဲ့။ ဆုိလုိတာ အျမဲတမ္း စာအံ စာက်က္ေနဖုိ႔ရန္ ဗုဒၶဂယာမွာ စာသင္သားမ်ားအား ေပးသည့္ ၾသ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ စာအံ စာက်က္ေနျခင္းကလည္း ဣျႏၵိယသံ၀ရပင္ ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ တကယ္ခ်မ္းသာလုိလွ်င္ တကယ္ျဖတ္သင့္တာကုိ ျဖတ္ႏုိင္ၾကျပီး တကယ့္ ခ်မ္းသာအစစ္ကို ရႏုိင္ၾကပါေစကုန္သတည္းးးးးးးးး။


ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၁-၁၂-၂၀၁၁

Read more »

သီတဂူအလွဴ (အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလားေဒးရွ္)

 

(ဓာတ္ပုံ=သီတဂူစတား (ဒီဇင္ဘာ၊၂၀၁၁ က ရုိက္ခဲ့)

 

(က) ဗုဒၶဂယာအလွဴ
ဒီဇင္ဘာ ၂ ရက္ေန႔ကေန ၁၂ ရက္ေန႕ အထိ (၁၀) ရက္တုိင္တုိင္ ႏုိင္ငံတကာ တိပိဋက ရြတ္ဘာသ္ ပူေဇာ္ပြဲကုိ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံမ်ားက အလွည့္က် ဦးေဆာင္၍ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဗုဒၶဂယာ မဟာေဗာဓိပင္ေအာက္တြင္ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေလ့ရွိသည္။ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၂ ပြဲကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဦးေဆာင္က်င္းပမည္ျဖစ္သည္။ ထုိပူေဇာ္ပြဲကို သီတဂူဆရာေတာ္ ဦးေဆာင္၍ တိပိဋကဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ၆၆ ေယာက္ပါ တပည့္ ဒကာ-ဒကာမမ်ား ထုိေျမျမတ္မဟာသုိ႔ သြားေရာက္ ပူေဇာ္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိပြဲအတြက္ သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႔က အေမရိကန္ ေဒၚလာ (၁) တစ္သိန္း လွဴဒါန္းမည္ ျဖစ္သည္။

(ႏွစ္စဥ္ အိႏၵိယတကၠသုိလ္ အသီးအသီးတြင္ ပညာသင္ၾကားေနၾကေသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ ၆၀၀ ခန္႔ကို ပညာသင္စရိတ္ ေထာက္ပံ့သည့္ အစီအစဥ္လဲ ပါရွိေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္ သတင္းကား အတိအက် မရေသး)

ထုိပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္ျပီး “မဟာေဗာဓိအသံ” အမည္ရွိ ပုိ႔စ္တစ္ခုျဖင့္ စာေရးသူ၏ဆုိက္တြင္ ႏႈိးေဆာ္ခဲ့ဖူးသည္။

(မွတ္ခ်က္) သီတဂူစတား သည္ ထုိေန႔ထုိရက္မ်ားတြင္ ဗုဒၶဂယာတြင္ ရွိေနပါမည္)

( အိႏၵိယေရာက္ ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ႏိုင္ငံတကာ တိပိဋက ပူေဇာ္ပြဲတြင္ ပါ၀င္)

(ခ) ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အလွဴ
မ်ားမၾကာမီက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံရွိ သမုိင္း၀င္ ေရွးေဟာင္း ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေဆာင္ အမ်ားျပားကို မီးရွဳိ႕ဖ်က္ဆီးခံရသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ လူအနဲစုသာ ေနေသာ ထုိႏုိင္ငံတြင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ႏိုင္ဖုိ႔ အလြန္ခက္ခဲသည္။ ထုိဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းေဆာင္မ်ား ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႕က အေမရိကန္ ေဒၚလာ တစ္သိန္းကို လွဴဒါန္းမည္ ျဖစ္သည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၆-၁၀-၂၀၁၂

Read more »

Ph.D သိမ္

Ph.D သိမ္ (သုိ႔) ခရီးသြားမွတ္တမ္း

စာမိတ္ဆက္
ေရွးကေတာ့ ရဟႏၱာမ်ား သမုတ္တဲ့ သိမ္ကုိ ရဟႏၱာသိမ္ဟု ေခၚသည္၊ ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ အရွင္အရဟံ သမုတ္တဲ့ သိမ္ကို အရွင္အရဟံ သိမ္ဟု ေခၚသည္၊ ဘုရားရွင္၏ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကို ဂုဏ္ျပဳ၍ အရဟံသိမ္ဟုလဲ အမည္ေပးၾကသည္။ စာေရးသူေနခဲ့တဲ့ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတုိက္မွာေတာ့ ပြဲကုန္းရပ္က ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းလုိ႔ ပြဲကုန္းသိမ္ဟု အမည္တြင္သလုိ မုိးကုတ္ျမိဳ႕က လွဴဒါန္းေသာ သိမ္ကုိေတာ့ မုိးကုတ္သိမ္ဟု ေခၚခဲ့ၾကသည္။ ယေန႕ေတာ့ Ph.D ေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား သမုတ္ခဲ့လို႕ Ph.D သိမ္လုိ႕ေတာင္ အမည္ေပးရေတာ့မလုိ ျဖစ္သည္။

ဘုံေဘျမိဳ႕ ေစာမယေကာလိပ္ရွိ၊ စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႔သည္ ၂၆-၁၀-၂၀၁၂ ေသာၾကာေန႔ည သိမ္ႏုတ္ သိမ္သမုတ္ျခင္း၊ ရဟန္းခံေပးျခင္း စတဲ့ သံဃာ့ကံကိစၥနဲ႔ နာဂပူျမိဳ႕သုိ႔ ဒုတိယအၾကိမ္ေရာက္ခဲ့ျပန္သည္။ စာေရးသူကုိယ္တုိင္ကလဲ ထိုနာဂပူျမိဳ႕သုိ႔ေရာက္ခဲ့ျပီး ၁၂ ရက္တုိင္တုိင္ ေနခဲ့ျပီးသည္၊ “ကမၻာ့အၾကီးက်ယ္ဆုံး ဘာသာေရးေျပာင္းပြဲၾကီး” ဆုိတဲ့ပုိ႔စ္ျဖင့္ ထုိေဒသအေၾကာင္း ေရးခဲ့ျပီးသည္။ စာေရးသူမွာလဲ supervisor နဲ႔ စာေရးလုိက္ စာျပလုိက္ စာျပင္လုိက္ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ၾကားက ထုိေဒသသုိ႔ ေရာက္ဖူးေပမဲ့ သံဃာ့ကံကိစၥေၾကာင့္ မျဖစ္မေန လုိက္သြားခဲ့ရသည္။ အက်ိဳးမ်ားစြာလည္းရွိပါသည္။

 

(ထီးေတာ္တင္လွဴပြဲ) 

(ထီးေတာ္တင္လွဴရန္ ထီးေတာ္အဆင့္ဆင့္မ်ား ပင့္ေဆာင္ျခင္း)

သာသနာအတြက္ အေရးပါသည့္သိမ္
သိမ္ဆိုတာကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ သံဃာ့အေရးမွာ အေရးပါဆုံးျဖစ္သည္။ သူမရွိရင္ မျဖစ္ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိသိမ္ကပဲ ရဟန္းအျဖစ္ကို ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္သည္၊ ထုိသိမ္မရွိက ရဟန္းျဖစ္ဖုိ႔မလြယ္၊ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ အသက္ျပန္လည္ရွင္သန္လာေသာ နာဂပူျမိဳ႕မွာ သိမ္မရွိတဲ့အတြက္ ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ဖုိ႔ရာ အလြန္ခက္ခဲေနသည္၊ လူဆုိတာ ခက္ခဲရင္ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ၾက၊ အလြယ္တကူျဖစ္မွသာ လုပ္ခ်င္ၾကသည္၊ အလြယ္ကို သိပ္ၾကိဳက္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ဘာသာေရးလုိ ကိစၥမ်ိဳးေတြမွာဆုိ ပုိလုိ႔ေတာင္ ဆုိးေသးသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုေတာင္ အနီးအနားမွာ အလြယ္တကူရွိမွ သြားခ်င္ၾကသည္၊ ခက္ခဲရင္ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့၊ ေ၀းေနရင္ ႏွစ္ေခါက္ သုံးေခါက္ေရာက္ရမည့္အစား တစ္ေခါက္ပဲ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့သည္။ အလားတူပဲ သိမ္အခက္ခဲေၾကာင့္ သိမ္ရွိတဲ့ အလြန္ေ၀းလံလွတဲ့ ေနရာမွာ သြားျပီး ရဟန္းျပဳဖုိ႔ဆုိတာ သာမန္ စိတ္ဓာတ္၊ သဒၶါတရား ၀ိရိယတုိ႔ျဖင့္ မလြယ္ကူ။ ထုိေဒသမွာ သိမ္အလြယ္တကူ ရွိေနရင္ အရင္ တစ္ပါးကေန ႏွစ္ပါး သုံးပါး အထိ တုိးလာႏုိင္သည္။ ယေန႔ စာေရးသူတုိ႕အဖြဲ႔က သြားေရာက္ျပီး သိမ္ကိစၥကို စနစ္တက် ေဆာင္ရြက္ေပးလုိက္ျခင္းေၾကာင့္ သာသနာအတြက္ မ်ားစြာအေထာက္ကူျပဳသည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။ ယခင္က ရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္ခ်င္ရင္ ရထားျဖင့္ တစ္ညအိပ္ ခရီးသြားရတဲ့ ဗုဒၶဂယာဘက္ထိ သြားျပီး ရဟန္းျပဳၾကရသည္။ အခုဆုိရင္ အဲဒီအခက္အခဲကို စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႔က ေျဖရွင္းေပးလုိက္သည္။

ဘာမွ မသိရွာ သနားစရာ
တကယ္ေတာ့ ထုိေဒသရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ရဟန္းတစ္ပါး ဖူးျမင္ရဖုိ႔ အလြန္ခက္ခဲသလုိ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ မသိရွာ၊ သိမ္အေၾကာင္း၊ ရဟန္းခံျခင္း၊ ကထိန္ခင္းျခင္း စတဲ့ ကံၾကီးကံငယ္အေၾကာင္း သိဖုိ႔ အေတာ္ကုိ ေ၀းေနသည္။ ထိုေဒသမွာ လူ၀တ္ေၾကာင္ မေျပာနဲ႔ အိႏၵိယဘုန္းၾကီးေတြေတာင္ ယခုကဲ့ သိမ္ႏုတ္ျခင္း၊ သိမ္သမုတ္ျခင္းကို ျမင္ဖူးမည္ မထင္။ စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႔က သိမ္ႏုတ္ရန္ အကြက္ရုိက္ျခင္း၊ သိမ္ႏုတ္ကမၼ၀ါေဆာင္ျခင္၊ သိမ္းနိမိတ္ၾကားျခင္း၊ သိမ္သမုတ္ကမၼ၀ါေဆာင္ျခင္းကိစၥမ်ားကို ျမန္မာျပည္က လုပ္ရုိးလုပ္နည္းအတုိင္း စနစ္တက် ေဆာင္ရြက္ေပးလုိက္သျဖင့္ သူတုိ႔တေတြ အံ့ၾသ ၀မ္းသာ ပီတိ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ျမန္မာျပည္က အတုိင္းပဲ သိမ္ဆင္းပြဲေတြ က်င္းပေပးလုိက္သည္၊ ေနာက္ေန႔ အိႏၵိယေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အား ထုိသိမ္အသစ္မွာပဲ ပထမဆုံးအၾကိမ္ ရဟန္းခံေပးလုိက္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ သိမ္ႏုတ္၊ သိမ္သမုတ္၊ ရဟန္းခံျခင္း ကံေဆာင္မဂၤလာကို ခ်ျပေပးလုိက္ျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ မသိေသးတဲ့ ထုိေဒသရွိ သာသနာအတြက္ မ်ားစြာ အားရစရာ ျဖစ္ရသည္။ ထုိသိမ္သမုတ္ပြဲနဲ႔ ရဟန္းခံပြဲေတြမွာ နာဂပူက အၾကီးဆုံး ဆရာေတာ္ၾကီး (သံဃာ့နာယက) ႏွစ္ပါးလဲၾကြလာသည္၊ စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႔ သြားေရာက္ ကန္ေတာ့ၾကသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားလဲ အားရ ေက်နပ္ေတာ္မူၾကသည္၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ေတြ အလြန္ႏႈညံ့သိမ္ေမြ႕ၾကတယ္၊ ေတာ္လည္းေတာ္ၾကတယ္ဟု အမိန္႔ရွိသည္။ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ကဆုိ တအား၀မ္းသာေနသည္၊ အရွင္ဘုရားမ်ားကို အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တစ္ပါးတည္းဆုိ ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး၊ အရွင္ဘုရားမ်ား ေက်းဇူးေၾကာင့္ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အေအာင္ျမင္ဆုံးျဖစ္သြားတယ္ဘုရား၊ အဲဒီေန႔က အိႏၵိယ ရုပ္သံကလဲ တုိက္ရုိက္ထုတ္လြင့္သည္။ ထုိနာဂပူျမိဳ႔၊ သာရိပုတၱဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္းရွိ သိမ္ေတာ္ကို အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ဘုံေဘျမိဳ႕ ေစာမယေကာလိပ္ရွိ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ Ph.D ေက်ာင္းသားမ်ားခ်ည္း သမုတ္ခဲ့လုိ႔ Ph.D သိမ္လုိ႔ ဆုိခ်င္အံ့။

(ျမန္မာႏုိင္ငံမွ လွဴဒါန္းလုိက္ေသာ စိန္ဖူးေတာ္ႏွင့္ ထီးေတာ္မ်ား ပင့္ေဆာင္လာစဥ္)

ျမန္မာဆန္တဲ့ ဘုရားထီးတင္ပြဲ
စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ေနရာအနံ႕အျပားမွာ ဘုရားထီးေတာ္တင္ပြဲေတြ ေတြ႔ေနရသည္၊ ထုိအတြက္ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံေတြ အတြက္ အထူးအဆန္းကား မဟုတ္ေတာ့၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ဆုိင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈ လုံး၀နည္းပါး ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ အိႏၵိယလုိ ေနရာမ်ိဳးမွာကေတာ့ အထူးအဆန္းျဖစ္လိမ့္မည္။ သိမ္ကိစၥနဲ႔ ရဟန္းခံေပးျခင္း ကိစၥျပီး ေနာက္ေန႔မနက္ ၂၉ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ထုိျမိဳ႕ ထုိေက်ာင္းသုံထပ္ရွိ ေခါင္မုိးအေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီေတာ္ကို ထီး စိန္ဖူး၊ ငွက္ျမက္နား စသည္မ်ားကို တင္လွဴပူေဇာ္ပြဲ ျဖစ္သည္။ ေစတီပုထိုးေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မျမင္ဖူးတဲ့ ထုိေဒသရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ထီးေတာ္တင္လွဴပြဲကား အံ့ၾသ ၀မ္းသာစရာ ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔တေတြသည္ ေစတနာ သဒၶါတရား မညံ့ၾကပါ၊ ဘာလုပ္ရမလဲ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ အသိပညာ ဗဟုသုတ အလြန္နည္းပါးၾကသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ျမန္မာမႈ ျမန္မာဟန္ျဖင့္ ထုိေစတီ ထီးတင္ပူေဇာ္ပြဲကို ခန္းခန္းနားနား ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်င္းပႏုိင္ခဲ့သည္အတြက္ သမုိင္းမွတ္တုိင္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။

ျမန္မာ့ဟန္နဲ႕ နာဂပူ
ဘုရားထီးတင္ပူေဇာ္ရာ၀ယ္ ထီးေတာ္မ်ား ပင့္ေဆာင္ျခင္း၊ လွည့္လွည္ပူေဇာ္ျခင္း၊ ေရႊမိုးေငြမိုးမ်ားရြာသြန္းျခင္း စတဲ့ ျမန္မာမႈျမန္မာ့ဟန္မ်ားကို အိႏၵိယႏုိင္ငံ နာဂပူျမိဳ႕မွာ ျပသႏုိင္ခဲ့သျဖင့္ ျမန္မာႏွင့္ဗုဒၶဘာသာ၊ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ျမန္မာဟု တြဲျမင္ေစခဲ့သည္။ စာေရးသူတုိ႕အဖြဲ႔အား လုိေလးေသးမရွိေအာင္ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းၾကီးက ေစာင့္ေရွာက္သည္၊ ရပ္ကြက္ရွိ ဒကာဒကာမမ်ားကလဲ အလွည့္က် ဆြမ္းကပ္ၾကသျဖင့္ တာ၀န္ေက်ၾကသည္။ အိႏၵိယျပည္တြင္ အမ်ားစုက သက္သက္လြတ္စားၾကသည္၊ အသားဟင္းမ်ားျဖင့္ မစားတတ္ၾက၊ ထုိသက္သက္လြတ္၀ါဒသည္ ျမန္မာျပည္အထိ လြမ္းမုိးလာခဲ့သည္။ သက္သက္လြတ္စားလွ်င္ ကုသုိလ္ရသည္ဟု ထင္တတ္ၾကသည္၊ သတြာေတြ အေပၚ ေမတၱာ ကရုဏာေၾကာင့္ သက္သက္လြတ္စားေနတာ ေကာင္းေပမဲ့ ထုိသက္သက္လြတ္ အစားအစားအေပၚ ရသတဏွာ ၀င္ေနျခင္းက ဘုရားအလုိေတာ္က် မဟုတ္။ ဘုရားရွင္က မစားေကာင္းေသာ အသားၾကီး ၁၀ မ်ိဳးကလြဲရင္ က်န္ေသာ အသားဟင္းမ်ားကို မိမိအတြက္ ရည္စူး၍ သတ္ျဖတ္သည္ဟူေသာ ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္း၊ ယုံမားသံသယျဖစ္ျခင္း စတဲ့ အစြန္သုံးပါးက လြတ္ေနလွ်င္ စားေကာင္းသည္ဟု ေဟာခဲ့။ အသားဟင္းစားေနေပမဲ့ ထုိအစားအစာအေပၚ ဆင္ျခင္စားေနပါက ထုိထုိသက္သက္လြတ္သမားထက္ ပုိကုသုိလ္ရသည္။ အိႏၵိယသက္သက္လြတ္သမားမ်ားသည္ ထုိကဲ့သုိ႔ကား မသိ၊ သူ႕ရုိးရာအရ သက္သက္လြတ္စားေနၾကေပမဲ့ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား အတြက္ ကုလားအစားအစာ အနံ႔ နဲႏုိင္သမွ် နဲေအာင္ စီမံျပီး အသားဟင္းမ်ားကိုလဲ အထူးစီမံေပးသည္။

 

(သိမ္ႏုတ္၊ သိမ္သမုတ္ အခမ္းအနားတြင္ နာဂပူသံဃာ့နာယက ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားအား ရုိေသေပးျခင္း)

ရပ္ကြက္ထဲက အိမ္တက္မဂၤလာအတြက္လဲ သံဃာမ်ား သြားေရာက္ ခ်ီးေျမာက္ေပးလုိက္ၾကသည္၊ သံဃာရွားပါးေသာ ေနရာမွာ ယခုလုိ သံဃာမ်ားမ်ားစားစား နဲ႕ အရြယ္တူ ဆုိက္တူ အသြင္တူမ်ားကို ဖူးေမွ်ာ္ရသည့္အတြက္ အားရ ေက်နပ္ေနၾကသည္။ သံဃာကို ဖူးရေကာင္းမွန္းသိသည္၊ သံဃာကို ျပဳစုတတ္လာၾကသည္၊ သံဃာ့ဂုဏ္ရည္ပင္ျဖစ္သည္၊ ယခုလုိ အ၀တ္အစား ညီညီ၊ အရြယ္ညီညီ ဖူးျမင္ရသည့္အတြက္ ပုိျပီး သံဃာ့ဂုဏ္ကို ထင္ဟပ္ေစသည္၊ သံဃာ (အဖြဲ႕လုိက္) မဟုတ္ဘဲ တပါးခ်င္းစီဆုိရင္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မည္၊ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံမွာ ေနစဥ္က ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက မၾကာမၾကာေျပာေလ့ရွိသည္၊ “အ၀တ္အစား အေရာင္တူ၊ ဆံရိပ္တာခ်င္းလဲ တူ၊ သပိတ္လြယ္၊ ဘိနပ္ကအစ တူေစသည္၊ ညီေစသည္၊ ထုိသုိ႔ညီညြတ္ခ်င္းက ၾကည္ညိဳစရာ ျဖစ္ေစသည္၊ တစ္ပါးခ်င္းစီဆုိရင္ ျမင္ရမွာက ရြဲ႕တာ ေစာင္းတာ၊ မဲ့တာ၊ မည္းတာ၊ တုိတာ၊ ပုတာ၊ ရွည္တာ၊ ေကြးတာ ေကာက္တာ စသည္အားျဖင့္ အသြင္မတူသည့္အတြက္ လူေတြရဲ့ စိတ္ကို မဖမ္းစားႏုိင္၊ စိတ္ရဲ့ ၾကည္လင္မႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈကို မေပးႏုိင္” ဟု မိန္႔သည္၊ ထုိ႕ထက္ ပုိျပင္းထန္ေသာ စကားမွာ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို လုိက္ၾကည့္ေနရင္ ဂ်ိဳက်ိဳး နားရြက္ပဲ့ေနမွာ အမ်ားနဲ႕ အသြင္တူ အဆင္တူ ျမင္ရေတာ့ ထုိေပ်ာ့ကြက္ ဟာကြက္ေတြ ေပ်ာက္ျပီး သံဃာ့ဂုဏ္ကို ပီျပင္ေစသည္။

စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႕လဲ အလားတူပင္ ျဖစ္မည္၊ အရြယ္တူ ဆုိက္တူ အဆင္းတူ ေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဖူးျမင္ရသျဖင့္ နာဂပူသားေတြ ပီတိေတြ ျဖစ္သည္။ အလွဴအတန္းမရွိေသာ အိႏၵိယလူမ်ိဳးေတြ လွဴတတ္သြားသည္၊ လွဴရေကာင္းမွန္းသိလာသည္၊ ထုိ ဘုရားထီးေတာ္ တင္ပြဲေန႔ကပဲ ေက်ာင္းေဘးမွာ မ႑ပ္မ်ားထိုးျပီး မနက္ပုိင္းကစျပီး ညေနပုိင္းအထိ လာသမွ်လူေတြကို စတုဒိသာ ေကြ်းေမြးသည္။

 

(သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းကပ္ျခင္း၊ စတုဒိသာ ေကြ်းျခင္းမ်ား)

ျပန္မည့္ေန႔မွာလဲ တပည့္ဒကာ ဒကာမေတြ လာႏုတ္ဆက္သည္၊ တန္းစီၾကြလာေသာ စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႔အား အိႏၵိယရူပီးမ်ားလဲ လမ္းစရိတ္အျဖစ္ လာေလာင္းလွဴၾကသည္။ ေက်ာင္းဘုန္းၾကီးလဲ အားရေက်နပ္ေနသည္၊ ျမန္မာမႈျမန္မာ့ဟန္မ်ားကို လက္ေတြ႕ခ်ျပလုိက္ရသျဖင့္ ပီတိေတြ ျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာင္းဘုန္းၾကီးေရာ ဒကာ ဒကာမေတြကပါ ေနာက္ေနာင္လဲ အဆက္မျပတ္ ၾကြေရာက္ဖုိ႔ ဖိတ္သည္၊ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ျခင္းျဖင့္ နာဂပူျမိဳ႕ကို ႏုတ္ဆက္ကာ ညေန ၈-၅၀ ရထားျဖင့္ ဘုံေဘျမိဳ႕သုိ႔ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၃၁-၁၁-၂၀၁၂

Read more »