အႏွစ္ကုိးပါး (အပိုင္း-၁၆)

ဗုဒၶဘာသာသည္ religion မဟုတ္

ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ နယူးေဒလီတရားပြဲမွာ ဒကာတစ္ေယာက္က ''အရွင္ဘုရား ဗုဒၶဘာသာကို religion (ရီးလီးဂ်င္း)လို႔ ဆိုႏိုင္ပါသလား''လုိ႔ေမးတယ္။ religion ဆိုတာ ''ဘာသာတရား''လို႔ ဒီလိုဆိုၾကတာကိုး။

Buddhism is not religion.
ဗုဒၶဘာသာဟာ ရီးလီးဂ်င္းမဟုတ္ဘူး။
''Religion. မဟုတ္ရင္ အရွင္ဘုရား ဘာလုိ႔ ေျပာခ်င္တုန္း''။ ဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။ ''ဗုဒၶ ဘာသာဟာ က်င့္စဥ္တစ္မ်ဳိးပါ''။
''Religion ကေတာ့ က်င့္စဥ္မဟုတ္ဘူးလား'' တဲ့ သူက ထပ္ေမးတယ္။
Religion ဟာ က်င့္စဥ္မဟုတ္ပါဘူး။ Religion ဆိုတဲ့ ဘာသာမွာ က်င့္စဥ္ကို မပါဘူး။ Religion လုိ႔ေခၚတဲ့ ဘာသာတုိင္းမွာ က်င့္စဥ္မပါဘူး။
Religion မွာ ယံုၾကည္ျခင္း၊ ရွိခိုးျခင္း၊ ဆုေတာင္းျခင္းတုိ႔ပဲရွိတယ္။
မေကာင္းတာေတြအကုန္လုပ္၊ အျပစ္မွလြတ္ဖို႔ရန္ ဆုေတာင္း။ ေကာင္းမႈေတြလုပ္ခ်င္လဲလုပ္၊ မလုပ္ခ်င္လဲေန၊ ခ်မ္းသာသုခကို ဘုရားသခင္က ခ်ေပးပါလို႔ ဆုေတာင္း။
ယံုၾကည္မႈႏွင့္ ဆုေတာင္းျခင္းသာလွ်င္ ပဓာန ထားတဲ့ဘာသာကို Religionလို႔ ေခၚပါတယ္။
ယံုၾကည္မႈႏွင့္ဆုေတာင္းမႈကို ပဓာနမထားပဲနဲ႔ အက်င့္ကိုသာ ပဓာနထားတဲ့ ဘာသာသည္ ဗုဒၶဘာသာပါ။

အဲဒီလူက ထပ္ေမးတယ္။ ''ဗုဒၶဘာသာသည္ Philosophy (ဖီလိုဆိုဖီ) လို႔ ဆိုရင္ေကာ ဆုိႏိုင္ပါသလား''တဲ့။
''မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာကို Philosophy လို႔လဲ တစ္ဘက္သတ္ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ Philosophy ဆုိတာ အသိ သက္သက္ပဲ ျဖစ္တယ္။ Philosophy မွာ အက်င့္ (စရဏ)မပါဘူး''။
Religion က ယံုၾကည္မႈသက္သက္။ Philosophy က အသိဥာဏ္သက္သက္။ အဲဒီႏွစ္ခုစလံုးမွာ ''အက်င့္ တရား'' မပါၾကဘူး။
ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ အသိဥာဏ္ ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ က်င့္ရတ့ဲတရား။
ယံုၾကည္မႈနဲ႔ အသိဥာဏ္ေပါင္းစပ္ၿပီး က်င့္ေတာ့ မိမိရဲ႕ႏွလံုးသားထဲက ယုတ္မာတဲ့ ကိေလသာေတြ အကုန္လံုး ရွင္းသြားတယ္။ အဲဒီယုတ္ညံ့တဲ့ ကိေလသာေတြ ရွင္းသြားတဲ့အခါ ခ်မ္းသာသုခကို တကယ္ရတာပါပဲ။
''မိမိရဲ႕ယုတ္ညံ့မႈေတြကို မိမိကိုယ္တိုင္ သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ မိမိစိတ္ဓာတ္ရဲ႕ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို မိမိကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစား ယူရပါတယ္။ အလြန္တန္ခိုး ထက္ျမက္တဲ့ စိတ္ေစတသိက္တုိ႔ကို အသံုးခ်က်င့္ရတာဟာ ဗုဒၶဘာသာပဲ''လို႔ ဘုန္းႀကီးက ေျပာလိုက္ပါတယ္။

နယူးေဒလီမွာ ေန႔ခင္းပိုင္း ေဟာတဲ့တရားပြဲမွာ အဲဒီေမးခြန္းကို ေျဖၿပီးေတာ့ အဲဒီေန႔မွာပဲ အိႏိၵယေရဒီယို အသံလႊင့္ဌာနက လာၿပီးေတာ့ ေတာင္းတယ္။ ''တပည့္ေတာ္တု႔ိ ေရဒီယိုမွာ အသံလႊင့္ခ်င္လုိ႔ အရွင္ဘုရား တရား တစ္ပုဒ္ေတာ့ အသံသြင္းေပးခဲ့ပါဘုရား''တဲ့။
ဒီတရားပြဲလဲၿပီးေရာ အဲဒီေမးခြန္းကို အေျခခံ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးက စာတမ္းတစ္ခု ဘုန္းႀကီးေရးတယ္။ ည ၁ဝ-နာရီအထိ မၿပီးဘူး။
မၿပီးေတာ့ အသံလႊင့္ ဌာနကို ''မနက္ဖန္ခါက်မွ အသံသြင္းၾကစို႔''လို႔ေျပာလုိက္ၿပီး ဆက္ေရးတယ္။ အ႐ုဏ္ တက္ခါနီး ၃-နာရီေလာက္က်ေတာ့မွ ဒီစာတမ္းဟာ ၿပီးသြားပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာ ၇-မ်က္ႏွာ ရွိတယ္။
ေနာက္တစ္ရက္ ညေနေစာင္းေတာ့ အိႏိၵယ ေရ ဒီယိုမွာ အဲဒီေမးခြန္းကို အေျခခံၿပီးေတာ့မွ ဗုဒၶဘာသာသည္ Religion မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ရွင္းလင္း ေဖာ္ျပတဲ့ ေဟာေျပာခ်က္ကို အသံသြင္းေပးခဲ့တယ္။
အဲဒီေန႔ညေန (၁၃၄၃-ခု၊ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ညေန)က အဲဒီတရားေတြလႊင့္သြားတယ္။ တေပါင္းလ ျပည့္ေန႔လႊင့္ေတာ့ ဘုန္းႀကီး သိပ္ႀကိဳက္သြားတယ္။ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ ေမြးေန႔ကုိး။

ယံုၾကည္မႈေတြ လြန္ကဲရင္ အလြဲယံုၾကည္ တယ္။
အသိဥာဏ္ေတြ လြန္ကဲရင္ ေကာက္က်စ္ တယ္။
သဒၶါ၊ ပညာ၊ ဤႏွစ္ျဖာ ညီၫြတ္စြာ ေပါင္း စပ္ၿပီးေတာ့ အက်င့္နဲ႔သြားရတယ္။
သဒၶါ ပညာ ညီမွ်စြာတြဲ။ ၿပီးေတာ့မွ ''စရဏ (အက်င့္)''ႏွင့္ ထပ္မံ၍ ေပါင္းစပ္တဲ့အခါ က်ေတာ့ ''ဝိမုတၱိ'' ဆိုတဲ့ လြတ္ေျမာက္မႈကို ေကာင္းစြာရတယ္။
ကိုယ္တုိင္က်င့္ရတဲ့ စရဏကို အသာေလး ဖယ္ ထား၊ ကိုယ္တိုင္ဘာမွမက်င့္ပဲနဲ႔ ဆုခ်ည္းထိုင္ေတာင္း ေန မယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶဘာသာက လက္မခံဘူး။

ဒါျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ တစ္ခုခုျပဳၿပီးေတာ့ ဆုမေတာင္းဘူးလားလို႔ ေမးရင္၊ တရား ပြဲေတြမွာ ေမးလဲ ေမးတ
တ္ပါတယ္။ ''ဗုဒၶဘာသာမွာ ဆုေတာင္း ရွိတာေပါ့''လုိ႔ ဘုန္းႀကီးတုိ႔က ေျဖပါတယ္။
''ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ရဲ႕ ဆုေတာင္းဆိုတာဟာ တန္ခုိးရွင္တစ္ေယာက္ထံမွာ ေတာင္းတဲ့ဆု မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းကင္ဘံုက တစ္စံုတစ္ေယာက္ထံမွာ ေတာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ထံက တစ္စံုတစ္ခုကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔ ''တပည့္ေတာ္ကို ဒါေလးေပးပါ၊ တပည့္ေတာ္ကို ဒါေလးေပးပါ''လုိ႔ ေတာင္းတာ မဟုတ္ဘူး''။

(အပိုင္း-၁၇)ေမွ်ာ္

Posted in: တရားေတာ္