ဆုေတာင္း ၆မ်ိဳး (အပုိင္း-၄)

စာဖက္ပရိသတ္မ်ား--- ဆုေတာင္း ၆မ်ိဳးတရားေတာ္ကို ေအာက္တုိဘာလမွာ အပုိင္း ၁ မွ ၃ အထိ တင္ျပီးျဖစ္၍ ျပန္ဖက္ေစလုိပါသည္။

ကဏွအမည္ရ သူေ႒းဘဝ
အာနႏၵ-ခ်စ္သားအာနႏၵာ၊ အတိတ္ေဝးစြာ ဟိုေရွး အခါတုန္းက၊ အဟံ-ငါဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္၊ အသီတိဝိဘဝေကာဋိယံ-ကုေဋ(၈ဝ) ၾကြယ္ဝတဲ့သူေဌး မ်ဳိးမွာ၊ နိဗၺေတၱာ-ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။
အသားအေရက အလြန္မည္းလြန္းတဲ့အတြက္ ေၾကာင့္ 'ကဏွ' လုိ႕ေခၚတယ္၊ 'ေမာင္မည္း'လုိ႔ ေခၚၾကပါစုိ႔။အဂၤလိပ္လုိေတာ့ Mr Black ေပါ့။

ပစၥည္းေတြျမင္ေပမယ့္ စိတ္ကူးေတြမယဥ္
ဗာရာဏသီသူေဌးသား မိဘေတြအကုန္ေသသြားေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းေသာေမာင္ကဏွ အေဖ့အေမြ ဘိုးဘြားအေမြေတြ အကုန္ရလုိက္တယ္၊ ကုေဋ(၈ဝ)။ အဲဒါေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ေတြးတယ္၊ ''ဒို႔အေမ ဒို႔အေဖ ဒို႔အဘိုး အဖြားေတြ ပစၥည္းေတြရွာခဲ႔လိုက္ၾကတာ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႕၊ အခုေတာ့ ေသသြားၿပီ၊ တစ္ခုမွ ယူမသြားႏုိင္ဘူး၊ အားလုံး ထားပစ္ခဲ့တယ္၊ ပစၥည္းေတြရွာတဲ့လူေတြ ရွာၿပီးရင္ ေသတဲ့အခါ ယူမသြားႏုိင္ဘူး၊ ထားပစ္ခဲ့ရတယ္''။
စိန္ေရာေရႊေရာ အကုန္လုံး အထုပ္ထုပ္ၿပီး ''ငါ ေသေတာ့မယ္ေဟ့ ငါ့အထုပ္ေတြကို ငါ့လည္ပင္းခ်ိတ္၊ ငါ့ အေခါင္းထဲထည့္'' ဆိုလုိ႔ မရဘူး။
ကဏွကေတာ့ ''ဒါ အေမေတြ အဘိုးအဖြားေတြက ရွာ႐ုံသာ ရွာထားခဲ့ၾကတယ္၊ ၿပီးေတာ့ေသတဲ့အခါ ယူမသြား ၾကဘူး၊ ငါ့လက္ထက္မွာေတာ့ အကုန္ယူသြားမယ္''ဆုိၿပီး အိမ္တံခါးဖြင့္ၿပီးေတာ့ ဘ႑ာတိုက္ေတြ, ေသတၱာေတြ, ဗီ႐ိုေတြထဲက ပစၥည္းေတြကုိ ထုတ္ၿပီးေတာ့ စစ္ေဆးတယ္။ တန္းစီၿပီးေတာ့ အဝတ္ေရာ ေရႊေရာ စိန္ေရာ ထုတ္ၿပီး အကုန္ပံုထားတယ္။
အဲဒီေနာက္ ၿမိဳ႕ထဲကို ေမာင္းခတ္ၿပီးေတာ့ ေၾကျငာ တယ္။ ''ပစၥည္းလုိတဲ့ပုဂၢဳိလ္မ်ား လုိတဲ့ပစၥည္း က်ဳပ္အိမ္ကို လာယူၾကပါ''လုိ႔ ေၾကျငာလုိက္ေတာ့ လူေတြ လာလိုက္ၾက တာ၊ အိမ္ေပၚတက္ၿပီး ယူသြားၾကတယ္။
ဥပမာ - ဆဲြႀကိဳးလိုခ်င္တဲ့လူေတြ ဆဲြႀကိဳးပဲယူတယ္၊ လက္ေကာက္ယူမသြားၾကဘူး၊ လက္ေကာက္ေလးယူခ်င္ တယ္ဆုိတဲ့လူ လက္ေကာက္ပဲယူသြားတယ္၊ နားေဋာင္း ယူမသြားဘူး၊ အဝတ္လုိခ်င္တဲ့လူ အဝတ္ပဲယူသြားတယ္၊ ေရႊမယူဘူး၊ အဲဒီေခတ္ကလူေတြရဲ႕ ေလာဘက စည္းကမ္းတက်ရွိတဲ့ေလာဘ။

ေလာဘမသတ္ႏုိင္ေပမယ့္ စည္းမပ်က္ေစနဲ႔
ဘယ္သူ႔သႏၲာန္မဆုိ ရဟႏၲာမျဖစ္ေသးသေရြ႕ ေတာ့ ေလာဘေတာ့ရွိေနမွာပဲ။ အဲဒီေလာဘလည္း မကုန္ေသးသေရြ႕ အဲဒီေလာဘရွိတဲ့သူေတြ ေလာဘကို စည္းေလး ကမ္းေလးနဲ႔ သတ္ေပးလုိက္ပါ။
လိုခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႕ လုိခ်င္တယ္ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ လိုခ်င္ ရင္ အဲဒါ တိုင္းျပည္ပ်က္မယ္။
စည္းေလးကမ္းေလးနဲ႔ လုိခ်င္တယ္ဆိုရင္ အဲဒါ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးေကာင္းစားဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ လုိခ်င္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဒုဗၻိကၡႏၲရကပ္ သတၴႏၲရကပ္ဆီကို သူတို႔အား မၾကာခင္ပို႔လိမ့္မယ္။
စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေလာဘကိုေရွာင္ရင္ ကပ္သံုးပါးမွ လြတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ေဒါသကို လြတ္ေအာင္ ေရွာင္၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ ေမာဟကို လြတ္ေအာင္ ေရွာင္။ အဲဒီလုိ ေရွာင္ႏုိင္ရင္ ကပ္သံုးပါးမွလြတ္တယ္။
အဲဒါ ကပ္သံုးပါးမွလြတ္ဖုိ႔ ဆုိၿပီးေတာ့ ဘုရားတည္ အင္းခ်လုိ႔ ဓာတ္႐ိုက္ဓာတ္ဆင္လုပ္လုိ႔ရွိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မရဘူး၊ ကိုယ့္သႏၲာန္ကေလာဘကို စည္းကမ္းနဲ႔ မထိန္း ႏိုင္ရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္လည္ပင္းမွာ လက္ဖဲြ႔ေတြ ၁ဝ၈-ခုမက ဘူး၊ ၁ဝဝ၈-ခုေလာက္ ဆြဲထားေစကာမူ ဒီလူမလြတ္ဘူး၊ ေလာဘကို စည္းကမ္းသတ္ေပးဖို႔ အဲဒါအေရးႀကီးတယ္။

ပစၥည္းေတြျမင္ ဒုကၡထင္
ကဏွရဲ႕စိတ္ကသိပ္ရွင္းတယ္၊ ဘာစိတ္ရွင္းသလဲ ဆိုေတာ့ ဒီပစၥည္းေတြကို ေစာင့္ေနရတာ ထိန္းေနရတာဟာ ဒုကၡဘဲလုိ႔ ေတြးလာတယ္၊ ဒီပစၥည္းေတြ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းသည္ ဒုကၡေပတကား, ထိန္းသိမ္း၍ေနရျခင္းသည္ ဒုကၡ ေပတကားလို႔ ေတြးမိတယ္။
ထိန္းေနရတာ ဒုကၡပဲဆုိၿပီး အကုန္စြန္႔ပစ္သြားတယ္၊ ဒါကိုဘာေခၚလဲ 'စာဂ'၊ ဘဝသံသရာေကာင္းက်ဳိး ကုိေမွ်ာ္ၿပီးေပးေနတာကဒါန၊ ဒါနကေနၿပီး အခုသူဘာ လုပ္လဲ စာဂ၊ အိမ္ေပါက္ဝကေန စာတန္းႀကီးခ်ိတ္ၿပီးေတာ့ အားလံုးအတြက္ က်ဳပ္ပစၥည္းေတြ လွဴၿပီးသား၊ ယူခ်င္တဲ့သူေတြ ယူခ်င္သေလာက္သာ ယူၾကေပေတာ့လို႔ အိမ္ေပါက္ဝမွာ စာခ်ိတ္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကဆံပင္ျဖတ္၊ ပုဆိုးအက်ႌကေနၿပီးေတာ့ သစ္ေခါက္ဆိုးတဲ့ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ၿပီးေတာ့ ဟိမဝႏၲာဝင္တယ္။
ပရိသတ္ႀကီး...ကုေဋ(၈ဝ)ေသာ ပစၥည္းေတြကို ေရွးဦးစြာ ဘဝသံသရာမွာ ေကာင္းက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ၿပီးေတာ့ ေပးေနတာက ဒါနဘဲ၊ ဒါေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္း ရတာဟာ 'ဒုကၡေပတကား'လိ႔ု ဆိုၿပီးေတာ့ စြန္႔လႊတ္တာကို 'စာဂ'လုိ႔ ေခၚတယ္။
စြန္႔လႊတ္ျခင္းသည္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းပဲ၊ ဒါ အၾကံ ေကာင္းဘဲ၊ စြန္႔လႊတ္တာ ဘာျဖစ္လဲ? စြန္႔လႊတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ဟာ လြတ္ေျမာက္တယ္ေနာ္။
ပရိတ္သတ္ႀကီး... ကဏွသူေဌးသားကေန ဘာ ျဖစ္သြားသလဲဆုိရင္ ကဏွရေသ့ျဖစ္သြားတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ကဏွေခၚသလဲဆုိေတာ့ အသားမည္းလို႔တဲ့။
အဲဒီကဏွရွင္ရေသ့ဟာ ဟိမဝႏၲာေတာထဲသို႔ ဝင္ၿပီး ရေသ့ရဟန္းအျဖစ္ႏွင့္ တရားအားထုတ္တယ္၊ အျပင္းအထန္က်င့္တယ္၊ စ်ာန္သမာပတ္ေတြရတယ္၊ ေရွ႕ဘဝေနာက္ဘဝေတြ ျပန္ၾကည့္ရင္ သိတယ္၊ အဘိညာဥ္ ေတြပါရတယ္။

စ်ာန္နဲ႔ဉာဏ္
ဒါေပမဲ့ အဲဒီစ်ာန္သည္ ကိေလသာအေပၚယံ ေလာက္ကိုဘဲ ဖယ္ရွားႏိုင္တယ္၊ ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ မဂ္ ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္မွသာလွ်င္ အတြင္းကိေလသာ အတြင္းမီး ကို ဖယ္ရွားႏိုင္တယ္၊ စ်ာန္သည္ အေပၚယံကိေလသာကို သာ ဖယ္ရွားတယ္၊ အတြင္းထဲစြဲေနတဲ့ ကိေလသာက်ေတာ့ ဉာဏ္ကမွဖယ္ရွားႏုိင္တယ္၊ စ်ာန္နဲ႔ဉာဏ္ ႏွစ္မ်ဳိးစလုံးကို ေပါင္းၿပီးေတာ့ စ်ာန္(၈)ပါးအေၾကာင္းကို မေျပာဘူး၊ ဉာဏ္ စဥ္(၁ဝ)ပါးအေၾကာင္းကို မေျပာဘူး၊ တစ္လံုးပဲ ေျပာမယ္၊ စ်ာန္နဲ႔ဉာဏ္။
ဒီကေန႕ ဂ်ပန္ျပည္ ဂ်ပန္ဘုန္းႀကီးေတြမွာ ေခတ္စားတာက စ်ာန္၊ တိဘက္ေတြမွာ ေခတ္စားတာလည္း စ်ာန္ဘဲ၊ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက စ်ာန္ကိုပဓာနမထား ဘူး၊ ဉာဏ္ကိုပဓာနထားတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ စ်ာန္က ဘယ္ ဘက္ကို သြားသလဲဆိုရင္ တန္ခုိးဘက္ကိုသြားတယ္။
ဉာဏ္ကေတာ့ ဘယ္ကိုသြားသလဲဆိုေတာ့ ဝိသုဒၶိနဲ႔ ဝိမုတၱိ၊ ဝိသုဒၶိဆိုတာ ကိေလသာအားလံုး၏ သန္႔ရွင္းစင္ ၾကယ္ျခင္း၊ ဝိမုတၱိဆိုတာက ဝဋ္သံုးပါးမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း၊ စ်ာန္ကေတာ့ အဲဒီဝိသုဒၶိေတာင္မွ အေပၚယံ အညစ္ အေၾကးေလာက္ဘဲ သန္႔ရွင္းတဲ့ဝိသုဒၶိ။
ဒကာႀကီးေတြ ဒကာမႀကီးေတြ ပုဆိုးေတြ လံုခ်ည္ ေတြေလွ်ာ္တဲ့အခါမွာ ဆပ္ျပာမပါဘဲ ေရနဲ႔ခ်ည္းေလွ်ာ္ ၾကည့္ မယ္ဆုိရင္အေပၚယံေလာက္ပဲျဖဴတယ္ေနာ္၊ ဆပ္ျပာပါ ထည့္လိုက္ေတာ့မွ ခ်ည္မွ်င္တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းဆီမွာ စြဲေနတဲ့ ဂ်ီးေတြ အကုန္ထြက္တယ္၊ ဒီလုိမဟုတ္လား?
စ်ာန္ကဘာနဲ႔တူလဲ? အဝတ္ကိုေရနဲ႔ ေလွ်ာ္တာ ႏွင့္တူတယ္၊ ဉာဏ္ကဘာနဲ႔တူသလဲ? အဝတ္ကို ဆပ္ျပာ သြင္းၿပီး ေလွ်ာ္တာႏွင့္တူတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ စ်ာန္ေတြရ ၿပီးေတာ့ေနာက္ပိုင္း အေလာင္းေတာ္ ကဏွရေသ့က ဘာလိုခ်င္ျပန္သလဲ? ဉာဏ္လိုခ်င္တာ။
ဉာဏ္လိုခ်င္ေတာ့က်င့္တယ္၊ ထိုင္လုိုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း၊ အိပ္ရာဆိုလို႔ လံုးလံုးမရွိဘူး၊ အစားအစာ ဆိုလဲဆံုးျဖတ္ လိုက္တယ္၊ ဘာဆံုးျဖတ္လိုက္လဲဆိုေတာ့ မီးနဲ႔ခ်က္တဲ့အစား အစာဆိုရင္ ငါဘာမွမစားေတာ့ဘူး။ ေတာထဲမွာအလုိလိုပြင့္ လာတဲ့အပြင့္ကိုစားေကာင္း ရင္စားမယ္၊ အလိုလိုသီးလာတဲ့ အသီးကိုလည္းဘဲ စားေကာင္းရင္စားမယ္၊ အလိုလိုျဖစ္ လာတဲ့အရြက္ကိုလည္းဘဲ စားေကာင္းရင္ စားမယ္ဆိုၿပီး အဲဒီလို ေတာထဲကအသီးေတြကို ရွာေဖြစားၿပီးေတာ့ တရားက်င့္တယ္။
ညဥ္႔(၃)ယံမွာ တစ္ယံဘဲအိပ္တယ္၊ တစ္ည ကို(၃)ပံုပံု တစ္ပံုဘဲအိပ္တယ္၊ ဒို႔ပရိသတ္က တစ္ညဘယ္ ႏွစ္ပံုအိပ္လဲ? ေန႔လဲအိပ္လုိက္ေသးတယ္၊ သြားရင္းလာ ရင္းနဲ႔ငိုက္ေသးတယ္၊ ဒီလိုမဟုတ္လား၊ အခုဘုန္းႀကီးေတာင္မွ ကားေပၚမွာ အိပ္ခဲ့ေသးတယ္၊ အုန္းေတာကို ဝင္တာကိုပင္ ေကာင္းေကာင္းမသိလိုက္ဘူး၊ ကားထြက္ၿပီးေတာ့မွ အုန္းေတာကို ေက်ာ္လာတယ္ဆုိတာကို သိရတယ္၊ အုန္းေတာေပ်ာက္သြားတယ္။

(အပုိင္း-၅) ဆက္ဦးမည္။

Posted in: တရားေတာ္