The Love Day

ဒီကေန႔ ေအာက္တုိဘာ၂၉ ရက္ေန႔သည္ ဒိပါ၀လိေန႔မ်ား၏ ေနာက္ဆုံးေန႔ (၅ ရက္ေျမာက္ေန႔) ျဖစ္သည္။ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔ျဖစ္တဲ့ ဒိပါ၀လိေန႔ကို ယာမ ဒြိတိယ (Yama Dvitiya) ေခၚ Bhai Dooj အတြက္ ရည္ညႊန္းသည္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ အစ္မ ညီမေတြက အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ သူတုိ႔ရဲ့ အစ္ကို ေမာင္ေတြကို အိမ္ကို ဖိတ္မန္ၾကတယ္။ လက္ေဆာင္ေပးၾကတယ္။ ဆုိလုိတာက အစ္မ ညီမမ်ား၏ အကို ေမာင္မ်ားအေပၚ ခ်စ္တဲ့ Love ကို ေဖၚျပတဲ့ ေန႔ျဖစ္လုိ႔ Love Day ဟုေခၚသည္။

ဒီ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာပဲ စာေရးသူတုိ႔ျမန္မာရဟန္းေက်ာင္းသားမ်ား ဘုံေဘတကၠသုိလ္ရွိ Love Day ေခၚ Happy Divali က်င္းပရာ ဘုံေဘတကၠသိုလ္၀င္းထဲသုိ႔ သြားခဲ့ၾကသည္။ ထုိတကၠသုိလ္၀န္းထဲမွာပဲ Love Day or Happy Divali Day အခမ္းအနား က်င္းပသည္။

အမ္းအနားၾကြ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား

အစီအစဥ္မ်ား (၁)
၁။ ေရွးဦးစြာ ၾကြေရာက္လာေသာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအား အစားအစာျဖင့္ ဧည့္ခံၾကိဳဆုိျခင္း။

ဟန္းဆက္မ်ား သန္႔ရွင္းေရး၀န္ေဆာင္မႈ

၂။ အစားအစာမ်ား စားေသာက္ျပီး လက္ကုိင္ဖုန္း ဟန္းဆက္မ်ားကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးျခင္း။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ဟန္းဆက္ လက္ကုိင္ဖုန္းမ်ားကို ဂြမ္းစေလးမ်ားျဖင့္ ေဆးရည္မ်ား သုပ္လိမ္းျပီး သန္႔ရွင္းေပးသနည္း? စိတ္၀င္စားစရာပင္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မူအတြက္ တကၠသုိလ္၏ လုပ္ရွားမႈ႕တစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးမီက ထုတ္ေ၀လုိက္တဲ့ ျဗိတိသွ် မဂၢဇင္း WHICH မွာ မုိဘုိင္း (လက္ကုိင္) ဖုန္းမ်ားသည္ ကမၻာေပၚမွာ ဒုတိယ အညစ္ပတ္ဆုံးျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ဟန္းဆက္မ်ားသည္ ဗက္တီးရီးယားပုိး၊ မႈိစြဲ ဖားဥစြဲျခင္း စတဲ့ ဗုိင္းရပ္ပုိးမ်ားကို ေမြးျမဴရာ ေပါက္ဖြားရာ ဌာနျဖစ္ေနသည္။ ထုိအကူးစက္ျမန္ေသာ ဗုိင္းရပ္စ္ပုိးမ်ားသည္ အသည္းေရာင္ ေရာဂါ၊ အသား၀ါေရာဂါ၊ ဖ်ားနာျခင္းစတဲ့ ေရာဂါမ်ားကို ျဖစ္ေစႏုိင္သည့္အျပင္ ပ်ိဳ႕အံျခင္း၊ ဗုိက္နာျခင္း၊ ထုိင္းမႈိင္းေလးလံျခင္း၊ ေခါင္းကိုက္ျခင္း၊ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ျခင္း၊ အိပ္မရျခင္း၊ မွတ္ဥာဏ္မ်ား ဆုံးရႈံးျခင္းႏွင့္ အရုိးအဆစ္မ်ား နာက်င္ျခင္းစတဲ့ ေရာဂါမ်ားကိုလဲ ျဖစ္ေစႏုိင္သည္။

ယခုအခါ အိႏၵိယျပည္ၾကီးမွာ သန္းေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ေသာ ျပည္သူေတြ ကိုယ္ပုိင္ဖုန္း ဟန္းဆက္မ်ား အသုံးျပဳေနၾကသျဖင့္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ေစႏုိင္ေၾကာင္း အသိပညာရွိဖုိ႔လုိသည္၊ ဟန္းဆက္မ်ားကို သန္႔ရွင္းဖုိ႔လုိသည္၊ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ ေရႊျပည္ၾကီးမွာေတာ့ ဖုန္းေစ်းႏုန္းမ်ား အဆမတန္ၾကီးေနေသးသျဖင့္ လူတန္းေစ့ မကိုင္ႏုိင္ေသးသည္အတြက္ အဲဒီေရာဂါမ်ားအတြက္ ကံေကာင္းေနေသးသည္ဟု မွတ္ရမလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ေန႔စဥ္ ဖုန္းေျပာေနရသျဖင့္ မိမိ ႏွာေခါင္း ပါးစပ္မွေသာ္လည္ေကာင္း အျပင္ဘက္မွေသာ္လည္ေကာင္း ထုိထုိဗုိင္းရပ္ပုိးမ်ားကို ေမြးျမဴေပးေနသလုိျဖစ္သည္၊ အထူးသျဖင့္ တပါးသူ၏ ဖုန္းမ်ားကို အတတ္ႏုိင္ဆုံး အသုံးမျပဳဖုိ႔ လုိသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီကေန႔ Happy Divali ေန႔မွာ အစီအစဥ္တစ္ရက္ အေနနဲ႔ ဟန္းဆက္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အသိပညာ ႏုိးေဆာ္ေပးေသာ အေနျဖင့္ ဟန္းဆက္မ်ား သန္႔ရွင္းေပးျခင္း ၀န္ေဆာင္မႈ (Free of Cost) လုပ္ေပးသည္။

ဆရာမၾကီးက အခမ္းအနားအစီအစဥ္မ်ား ေၾကညာ

အစီအစဥ္မ်ား (၂)
အပုိင္း (၂) မွာေတာ့ ေက်ာင္းေဆာင္ အေပၚထက္တြင္ Out door အခမ္းအနားက်င္းပႏုိင္ရန္ စီစဥ္ထားသည္။ ထုိေနရာတြင္ ညေနပုိင္း ေနက်ခ်ိန္ႏွင့္ ညပိုင္းအထိ အစီအစဥ္ ဒုတိယပုိင္း စသည္။
၁။ အခမ္းအနားမႈးက အစီအစဥ္မ်ားကို ႏွစ္စဥ္က်င္းပရျခင္းအေၾကာင္းမ်ားကို ေၾကညာသည္။

၂။ ဒီကေန႔သည္ Love Day ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ မိမိတုိ႔၏ မိဘ သူငယ္ခ်င္း ခ်စ္သူမ်ားထံ တုိက္ရုိက္ ဖုန္းဆက္ေစသည္။ ဒီအစီစဥ္က ႏုိင္ငံျခားသားေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အလြန္ေ၀းလံလွေသာ မိမိတုိ႔၏တုိင္းျပည္ အိမ္၊ ႏွင့္ မိဘ ေဆြမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ ခြဲခြါလာၾကျပီး ပညာလာသင္ၾကားၾကရသည္၊ မိဘ ေဆြးမ်ိဳး ခ်စ္သူမ်ားကို လြမ္းေနမိသည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံရွိ မိဘ ေဆြမ်ိဳး သုိ႔မဟုတ္ ခ်စ္သူမ်ားထံ free of charge တုိက္ရုိက္ဖုန္းဆက္ေစသည္၊ မုိက္ဖြင့္ထားသျဖင့္ အခမ္းအနားရွိ ဆရာဆရာမ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအားလုံး သူတုိ႔ အျပန္အလွန္ ေျပာေနသည္ကို ၾကားေနရသည္၊ လက္ခုပ္တေ၀ါေ၀ါျဖင့္ အားေပးေနသည္မွာ ၾကည္းႏူးစရာ။ အျပန္အလွန္ေျပာသမွ်စကားကိုလဲ ၾကြေရာက္လာသူ ဧည့္ပရိသတ္ကို အဂၤလိပ္လုိ ျပန္ေျပာျပရသည္။

ခ်စ္သူထံလား မိတ္ေဆြထံလား သူငယ္ခ်င္းထံလား မိဘထံလား မေျပာတတ္ သူ ဖုန္းဆက္ေနသည္

၃။ သီခ်င္းဆုိျခင္း အကျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖျခင္း အစီအစဥ္၊ ေရွးဦးစြာ အိႏၵိယ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို အဂၤလိပ္ ဟိႏၵီဘာသာျဖင့္ ဆုိျပသည္၊ ထုိသီခ်င္းကိုပဲ သရုပ္ေဖာ္အကမ်ားျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖသည္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ သီခ်င္းဆုိပြဲ ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕လည္း သံစဥ္မပါဘဲ ဆုိသည္၊ တခ်ိဳ႕လဲ သံစဥ္ပါသျဖင့္ အကမ်ားျဖင့္ ပုိျပီး ျမိဳင္ဆုိင္ေစသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေျပာသြားသည့္ စကားသည္လဲ အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ေလာကမွာ လူသားအခ်င္းခ်င္း ၾကင္နာတတ္တဲ့ ေမတၱာကလြဲ ဘာမွ မရွိ၊ လူျဖဴ လူမည္း၊ ဘာသာကြဲဆုိတာ မရွိ၊ အခ်စ္ Love ေမတၱာသာ ရွိေၾကာင္း ေျပာသြားသည္။ Love Day ျဖစ္သည္၊ လူသားအခ်င္းခ်င္း ညီအကို ေမာင္ႏွမစိတ္ ေမတၱာ ထားၾကရမည္ ျဖစ္သည္။

ျမဴးၾကြတဲ့သီခ်င္းမ်ားနဲ႔အကမ်ား

၄။ ဆုိပြဲ ကပြဲမ်ား အျပီး ဆုေပးသည္၊ ေက်ာင္းသားမ်ားစြာထဲက ျမန္မာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ အဂၤလိပ္သီခ်င္းဆုိသည္၊ တတိယ ရသည္။

အားေပးၾကတယ္

၅။ Closing Program အခမ္းအနားသိမ္း အေနနဲ႔ Love Day ေန႔မွာ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားကို Chanting ေပးရန္ ပင့္ဖိတ္သည္။ Love Day ေန႔အတြက္ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ေပးခဲ့ၾကသည္၊ ညီမ အစ္မက အစ္ကို ေမာင္မ်ားကို ခ်စ္တဲ့ Love၊ အစ္ကို ေမာင္မ်ားက အစ္မ ညီမမ်ားကို ခ်စ္တဲ့ Love၊ သားသမီးမ်ားက မိဘမ်ားကို ခ်စ္တဲ့ Love၊ မိဘက သားသမီးမ်ားကို ခ်စ္တဲ့ Love၊ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တဲ့ Love၊ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို ခ်စ္တဲ့ Loveႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ာကို ခ်စ္တဲ့ Love မ်ားသည္ Individual Love မွ်သာ ျဖစ္သည္။ စာေရးသူတုိ႔ ဒီကေန႔ တကမၻာလုံးအတြက္ ရြတ္ဖတ္ ပုိ႔လြတ္လုိက္တဲ့ Love က အမိက တစ္ဦးတည္းေသာ သားကို ေပးတဲ့ ေမတၱာမ်ိဳးနဲ႔ တေလာကလုံးရွိ သက္ရွိသတၱ၀ါအားလုံးအေပၚထားတဲ့ Universal Love ေမတၱာမ်ိဳးျဖစ္သည္။

တကမၻာလုံးသုိ႔ ေမတၱာလြတ္ေနေသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား

Love Day ေန႔မွာ အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၃၀-၁၀-၂၀၁၁

Read more »

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ဒီပါ၀လိ၊ ဒိ၀ါလိ ေန႔မ်ား (Happy Diwali Days)

စာမိတ္ဆက္
စာေရးသူ အိႏၵိယေရာက္ေနသည္မွာ ၃ ႏွစ္နီးပါးရွိျပီ၊ ပူေနးျမိ႕ ပူေနးတကၠသုိလ္မွာ အမ္ေအ M.A တန္းတက္စဥ္က ၂ ႏွစ္၊ ယခု ဘုံေဘျမိဳ႕ ေစာမယေကာလိပ္တြင္ Ph.Dအတြက္ စာတမ္းေရးေနဆဲအခ်ိန္ ၁ ႏွစ္နီးပါး ေနခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ ဒီပါ၀လိေန႔မ်ားႏွင့္ ႏွစ္မ်ား ၃ ႏွစ္ၾကံဳခဲ့ေပမဲ့ ဒီပါ၀လိ သုိ႔မဟုတ္ ဒိ၀ါလိ ဆုိတာ ဘာမွန္းမသိခဲ့၊ အသံေယာင္မွားျပီး ေဒ၀ါလီ ဟုေခၚခဲ့၊ ဘဏ္ေတြ ကုမၸဏီေတြ အရႈံးေပၚ (bankruptcy) ေဒ၀ါလီခံ ဆုိတဲ့ အသံကို မွားျပီး အဓိပၸါယ္တူသည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ ေဒ၀ါလီခံဆုိသည္ ျမန္မာစကားလဲ ဘယ္က လာမွန္းမသိခဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဒီပါ၀လိ သုိ႔မဟုတ္ ဒိ၀ါလိဆိုတာ ေဒ၀ါလီႏွင့္ လုံး၀ မတူျခားနားသည္။ စာေရးသူလဲ စိတ္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္သြားေအာင္ ပို႔စ္တစ္ခု ေရးမယ္ဆုိျပီး စိတ္ကူးေနမိသည္။ မွတ္စုလဲ က်န္သြားေအာင္ဟု ရည္ရြယ္ျပီး ပုိ႔စ္တစ္ခု ျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
အိႏၵိယျပည္ၾကီးသည္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး ဇာတ္အဖုံဖုံရွိသည္အတြက္ နတ္ဘုရား god ေပါင္း ၁၀၀၀ ေက်ာ္ရွိသည္၊ ကိုးကြယ္မႈေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီပါ၀လိေန႔ႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ နတ္မ်ားအေၾကာင္းကား အလြန္က်ယ္၀န္းလွသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ဤပုိ႔စ္၌ကား Happy Diwali အရိပ္အျမြက္မွ်ကိုသာ တင္ျပမည္ျဖစ္သည္။

ဒီပါ၀လိဟူသည္
ဒီပါ၀လီဆုိတဲ့ အမည္က အိႏၵိယက စခဲ့ေပမဲ့၊ ယခုအခါမွာ အိႏၵိယ၊ နီေပါ၊ သီရိလကၤာ၊ ျမန္မာ မေလးရွား၊ စကၤာပူ စတဲ့ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္အမ်ားစု ရွိရာ ႏုိင္ငံေတြမွာ အစုိးရရုံးေတြ ပိတ္ျပီး National Holiday အားလပ္ရက္အျဖစ္ သက္မွတ္ေပးၾကသည္။

ဒီပါ၀လိ ကို Diwali သုိ႔မဟုတ္ Divali လုိ႔ ေရးၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ Deepavali မီးထြန္းပြဲ (festival of lights) ဟု ေခၚကာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ အသုံးျပဳၾကသည္။ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြရဲ့ အေရးပါတဲ့ ပြဲေတာ္မ်ားထဲက တစ္ပြဲျဖစ္သည္။ ဆန္စခရစ္ သုိ႔မဟုတ္ ပါဠိအလုိအရ ဒီပါ၀လိ(ဒီပ+အာ၀လိ) ဒီပ-ဆီမီး၊ အာ၀လိ အစဥ္အတန္း ( row of lamps) ဟု ဘာသာျပန္သည္။ ေကာင္းမႈေတြက မေကာင္းမႈေတြကို ေအာင္ႏုိင္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ဆီကို မီးထြန္းရာမွာ အသုံးျပဳတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပါ၀လိေန႔မွာ ပြဲေတာ္ပါ၀င္သူေတြက ေရာင္စုံအ၀တ္စံုမ်ား၀တ္ဆင္ၾကသည္၊ မိထားေခၚ မုန္႔မ်ားကို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေပးကမ္းၾကသည္။ ျမန္မာျပည္ သီတင္းကြ်တ္ပြဲေတာ္မွာလုိပဲ ပြဲရက္မတုိင္မီကထဲက ေရာင္စုံမီးေတြ ထြန္းေနၾကပါျပီ၊ ေစ်းဆုိင္ေတြမွာလဲ ေရာင္စုံမီးလုံး ပုံစံအမ်ိဳးနဲ႔ ေရာင္းခ်ေနပါျပီ။ အထူးသျဖင့္ ဒီပါ၀လိေန႔မ်ားအတြင္း ေစ်းႏႈံးခ်၍ ေရာင္းျခင္းလည္းပါသည္။
ပြဲရက္ကုိေတာ့ ေအာက္တိုဘာႏွင့္ ႏုိ၀င္ဘာအၾကားမွာ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ကေတာ့ တစ္ႏွစ္မွာ အေရးပါဆုံးပြဲဆုိရင္ မမွားပါဘူး။ မိသားစုလုိက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အစုလုိက္ အဖြဲ႕လုိက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရပ္ကြက္လုိက္ပဲ အျဖစ္ျဖစ္ ရုိးရာအက ပြဲမ်ားျဖင့္ က်င္းပၾကတယ္။ အခုဆုိရင္ ဘုံေဘတစ္ျမိဳ႕လုံးလည္းပဲ ေျဗာက္သံတုိ႔ျဖင့္ တအုံးအုံး ဆူညံလ်က္ရွိသည္၊ ေရာင္စုံမီးပန္းတုိ႕ျဖင့္လည္း လွပေနသည္။

ဒီပါ၀လီ ၅ရက္ဆက္တုိက္ ပြဲေတာ္မ်ား
ပထမဆုံးရက္ (ေအာက္တုိဘာ ၂၅)
ပထမဆုံးရက္မွာ Dhanteras ေခၚ အိႏၵိယစီးပြားေရးအဖြဲ႕ေတြရဲ့ ဘ႑ာေရးႏွစ္ (financial-year) အတြက္ အိႏၵိယေျမာက္ပုိင္းမွာ က်င္းပေလ့ရွိတယ္။ Dhan+teras= dhan ဆုိတာ wealth စီးပြားေရးကိုဆုိလုိသည္။ Dhantrayodashi သုိ႔မဟုတ္ Dhanvantari Triodasi ဟုလဲ ေခၚၾကသည္။ လာဘ္ေကာင္ျဖစ္တဲ့ ဇီးကြက္ရုပ္ပုံသဏၭာန္ နတ္ရုပ္ကို စီးပြားေရးေကာင္းရန္အတြက္ ပူေဇာ္ၾကတဲ့ေန႔ျဖစ္သည္။
ထုိေန႔သည္ မဂၤလာရွိေသာေန႔ မဂၤလာက်ေရာက္ေသာေန႔ဟု အိႏၵိယျပကၡဒိန္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပသည္။ အဲဒီရက္ကုိ လမုိက္ရက္မ်ား (စျႏၵမာသ) (Thirteenth Lunarday of Karishna paksha=Dark fortnight) ဟု ေခၚသည္။ ေအာက္တုိဘာႏွင့္ ႏုိ၀င္ဘာအၾကား သီတင္းႏွစ္ပတ္။

ျမန္မာျပည္မွာလဲ ဇီးကြက္ရုပ္ကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ေရာင္းေနသည္၊ အိမ္ေတြမွာလဲ စြဲခ်ိတ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊ လာဘ္ေခၚ ဇီးကြက္ရုပ္ပဲထင္ပါသည္၊ အိႏၵိယဓေလ့ လႊြမ္းမုိးခံရျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္မွာ အိႏၵိယ အေခၚအေ၀ၚ အသုံးအႏႈံးေတြ ဓေလ့ေတြ ရုိးရာေတြ မ်ားစြာရွိေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ဒုတိယေန႔ (ေအာက္တုိဘာ ၂၆)
ဒုတိယေန႔မွာေတာ့ Naraka Chanturadasi ေန႔ျဖစ္တယ္။ Krishna ဘုရားႏွင့္ သူ႔ဇနီး Satyabhama တုိ႔က Naraka ဆုိတဲ့ မေကာင္းဆုိး၀ါးနတ္ကို ႏွိမ္နင္းႏုိင္တဲ့ေန႔ျဖစ္သည္။ ေအာင္ေတာ္မူေန႔ဟု ေခၚသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကေတာ့ ‘‘ျမတ္ဗုဒၶသည္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ ဘုရားျဖစ္သည္၊ မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ေတာ္မူသည္တြက္ ကဆုန္လသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ေအာင္နကၡတ္ ေအာင္ေန႔ ေအာင္လ ေအာင္ႏွစ္’’ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။

တတိယေန႔(ေအာက္တုိဘာ ၂၇)
တတိယေန႔မွာ လက္ခ္ရွမိ (Lakshmi) စီးပြားေရးႏွင့္ဆုိင္ေသာ နတ္မကို ပူေဇာ္ၾကတယ္၊ သူ႔မကိုပူေဇာ္သူေတြကို လုိအင္ဆႏၵျပည့္၀ေစတယ္၊ ဂ်ိန္းဘာသာ၀င္ေတြမွာလဲ မဟာလက္ခ္ရွမိ (mahalakshmi) ဆိုတာရွိတယ္၊ သူကေတာ့ ကံေကာင္းျခင္းမ်ားကို သယ္ေဆာင္လာတယ္လုိ႔ ဂ်ိန္းဘာသာ၀င္ေတြက ယုံၾကည္ၾကတယ္။ သူ႔ကုိ ယုံၾကည္သူေတြကိုလဲ စီးပြားေရး ေငြေရးေၾကးေရးစတဲ့ အရာရာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး စုိးရိမ္မႈေတြ မရွိရေလေအာင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ထားၾကတယ္။

lakshmi နတ္မပုံ

Lakshmi ဆုိတဲ့စကားလုံးသည္ LakS ဆုိတဲ့ ပုံစံကေနဆင္းသက္လာတာျဖစ္သည္၊ အဓိပၸါယ္မွာ ကာကြယ္ေစာင႔္ေရွာက္ျခင္း Rakkha (ရကၡ) ဟုဆိုသည္။ ေ၀ဒက်မ္းမွာေတာ့ မဟာလက္ခ္ရွမိ (mahalakshmi) လူသားေတြရဲ့ ဘ၀ကို ျမွင့္တင္ေပးေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟု ယုံၾကည္လက္ခံၾကသည္။ ဂုဏ္ေတာ္ ၆ ပါးႏွင့္ျပည့္စုံတယ္လုိ႔ ယူဆၾကသည္၊ သူနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ယုံၾကည္ခ်က္မ်ားစြာရွိေနေသးသည္။ ထုိထုိဆိုခဲ့ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထုိနတ္မကို ထုိေန႔မွာ ပူေဇာ္ၾကသည္တဲ့။

ဒီပါ၀လီေန႔မွာပဲ အမ၀သွ် (amavasya) ကလဲ ‘‘နတ္သမီးလူပုကေလး ၀င္စားတဲ့ ဗိသွ်ႏူးနတ္က Bali ကို ႏွင္ထုတ္ျပီး သူ႔ကို Patala ေခၚတဲ့ အသုရာျပည္သုိ႔ ႏွင္ထုတ္သည္ဟု ဆုိထားသည္။

Bali နတ္ပုံ

စတုတၳေန႔ (ေအာက္တုိဘာ ၂၈)
စတုတၳေန႔မွာေတာ့ အထက္မွာ ျပဆုိထားတဲ့ အသုရာနတ္မင္းရဲ့ အလုပ္ေကြ်း့ Baliက ေျမေအာက္ရွိ ဘုံ ၇ ခုတုိ႔မွ အနိမ့္ဆုံးဘုံျဖစ္တဲ့ Patala ေခၚတဲ့ နဂါးဘုံ သြားျပီး ေနရာအသစ္ ယူသူျဖစ္သည္။ မေကာင္းဆုိး၀ါးေတြ ဘီလူးေတြ ေျမြလုိလူသားေတြ နဂါးေတြသည္ ထုိ Patala ဘုံမွာ ေနၾကသည္။ ဟိႏၵဴဘာသာအရ Heaven ေခၚေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္ ပထ၀ီ ေအာက္ရွိ Patala ဘုံဟု ၂မ်ိဳးရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စတုတၳေန႔မွာ Bali ေျမေအာက္သြားတဲ့ေန႔ဟု သက္မွတ္၍ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ေျမေအာက္ရွိဘုံသားမ်ားကို ပူေဇာ္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ဟန္တူသည္။

ပဥၥမေန႔ (ေအာက္တုိဘာ ၂၉)
ငါးရက္ေျမာက္ေန႔ကိုေတာ့ ယာမ ဒြိတိယ (Yama Dvitiya) ေခၚ Bhai Dooj အတြက္ ရည္ညႊန္းသည္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ အစ္မ ညီမေတြကို အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ သူတုိ႔ရဲ့ အကို ေမာင္ေတြကို အိမ္ကို ဖိတ္မန္ၾကတယ္။ လက္ေဆာင္ေပးၾကတယ္။
ဂ်ိန္းဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ကေတာ့ အဲဒီဒီပါ၀လိေန႔သည္ သူတုိ႔ရဲ့ဘုရား မဟာ၀ီရ ေမာကၡ သုိ႔မဟုတ္ နိဗၺာန္ကို ရရွိတဲ့ေန႔ဟု အသိမွတ္ျပဳၾကသည္။
ဟိႏၵဴဘာသာအရ ဒီပါ၀လိ၏ေနာက္ခံသမုိင္းႏွင့္ ေဒသအလုိက္ ပြဲေတာ္ရက္မ်ားမွာ နတ္ဘုရားမ်ားကို ပူေဇာ္ျခင္း၊ မီးထြန္းျခင္း၊ sweet ေခၚ အခ်ိဳမုန္႔မ်ား မတူထူးျခားစြာ ျပဳလုပ္ၾကေပမဲ့ အဓိက လုိရင္းအဓိပၸါယ္ကေတာ့ ‘‘အတၱမ’’ (The Inner Light) ႏွင့္ အရာအားလုံးေပၚမွာ တည္ရွိေနတဲ့ ျဗဟၼာ တုိ႔ကို ေက်နပ္ေစဖုိ႔ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖုိ႔ပဲ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကေတာ့ အတၱႏွင့္ ျဗဟၼာကို လက္မခံ။ ယခုလုိ သီတင္းကြ်တ္လမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တျခား လေတြမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေအးျငိမ္းေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္ကို အာရုံျပဳျပီး ေကာင္းမႈျပဳေနေသာ သူေတာ္စင္တုိ႔သည္ ကိုယ္သႏၱာန္မွာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ စတဲ့ အကုသုိလ္အပူေတြ ျငိမ္းေအးျခင္း ရသကို ခံစားၾကသည္။ ဓမၼရသ ဓမၼပီတိကို သေဘာက် ႏွစ္ျခိဳက္ၾကသည္။

ျမန္မာဆီမီးထြန္းပြဲေတာ္
ဒီပါ၀လိပြဲေတာ္မ်ားကဲ့သုိ႔ စာေရးသူတုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔သည္ ဘုရားရွင္က ၀ါတြင္း၃လပတ္လုံး သူ၏မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ သႏၱဳသိတနတ္သားကို အဘိဓမၼာတရားေတာ္မ်ားကို ေဟာျပီးအျပန္မွာ ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႔ ဆီမီးပူေဇာ္ၾကသည္၊ ဘုရားရွင္က သူ၏မယ္ေတာ္ကို ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းကို အာရုံျပဳျပီး မိဘေတြကို ကန္ေတာ့ၾကျခင္း၊ အသက္ၾကီး ရြယ္အုိမ်ားကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးျခင္း၊ ကန္ေတာ့ျခင္းစတဲ့ ဂါရ၀ နိ၀ါတ ပူဇာ မဂၤလာေတြ လုပ္တဲ့အျပင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ သြားျပီး အလွဴအဒါန္းလုပ္ျခင္းႏွင့္ ဥပုသ္သီလေစာင့္ျခင္းစတဲ့ အထူးကုသုိလ္မ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ဤကား သီတင္းကြ်တ္ပြဲ သို႔မဟုတ္ ဒီပါ၀လိပြဲေတာ္မ်ား၏ ဟန္မ်ားျဖစ္သည္။

(ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ဒိ၀ါလိေန႔ရက္မ်ားမွာ- ေအာက္တိုဘာ ၂၅-၂၆-၂၇-၂၈-၂၉ ငါးရက္ျဖစ္သည္။)

စာေရးသူတုိ႔ျပည္ပေက်ာင္းသားမ်ားကုိလည္း ဘုံေဘတကၠသိုလ္ ဌာနတစ္ခုက ၂၉ ရက္ ဒိ၀ါလိေနာက္ဆုံးရက္ Happy Divali ပြဲေတာ္က်င္းပမည္ ျဖစ္ပါ၍ ပါ၀င္ဆင္ႏြဲရန္ ဖိတ္ထားသည္၊ ဗဟုသုတအျဖစ္ တက္ေရာက္ပါဦးမည္။
အိႏၵိယေရာက္တုန္း ေရာက္ခုိက္ အိႏၵိယရဲ့ အေရးပါတဲ့ ရုိးရာဓေလ့ တေစ့တေစာင္းကို ဗဟုသုတအျဖစ္ ေလ့လာစုစည္းျပီး တင္ျပလုိက္ပါသည္။

Happy Divali Days! ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဒိ၀ါလိေန႔မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၀-၁၀-၂၀၁၁

Read more »

ရတနာဂီရိသုိ႔ အမွတ္တရ

စာမိတ္ဆက္
စာေရးသူေတာ့ အခုတေလာ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြရဲ့ ေကာင္းမႈႏွင့္ ဓမၼဂီရိ (တရားရွိရာေတာင္) ခရီးေတြကုိ သြားခြင့္ရသည္၊ မွတ္တမ္းမ်ားလည္း ေကာင္းေကာင္းရသည္။ ယခုတစ္ေခါက္ေတာ့ ရတနာရွိရာ သုိ႔မဟုတ္ ေရႊေတာင္ ဟု အဓိပၸါယ္ရွိသည့္ ရတနာဂီရိ ခရီးျဖစ္သည္၊ ရတနာဆုိေတာ့ ဘာရတနာရွိမွန္းေတာ့ မသိ၊ ေရႊေရာင္လုိ ေျမရွိေနသည္ေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။ ေတာေတာင္တစ္ခုလုံး၏ ေျမေရာင္သည္ ေရႊေရာင္ေပါက္ေနသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ပဲ ရတနာဂီရိဟု ေခၚေလသလား မေျပာတတ္။ ေနာက္တစ္ခုက စာေရးသူတုိ႔အမ်ိဳး၊ စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ့ ေနာက္ဆုံးမင္းဆက္ သီေပါမင္း ဦးေခါင္းခ်ရာ ေနရာျဖစ္လုိ႔ ရတနာရွိရာျမိဳ႕ ရတနာဂီရိဟု အမည္ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ ၾကြားရာက်ေနမလား။ လမ္းခရီးက အလြန္ေ၀းေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္က ကုိယ့္လူမ်ိဳးတုိ႔ရဲ့ ဥေသွ်ာင္ အျဖစ္ ေလးစားခဲ့ၾကတဲ့ ကိုယ့္မင္းရွိရာေနရာသုိ႔ ပင္ပန္းမႈေတြ အသာထားျပီး သြားခဲ့ရတဲ့ ခရီးစဥ္ေလးကို အမွတ္တရရွိေစဘုိ႔ မွတ္စုမွတ္ရာအျဖစ္ ေရးတင္လုိက္ရပါသည္။

ေက်းဇူတင္ျခင္း
၂၂-၁၀-၂၀၁၁ စေနေန႔က မနက္ ၅-၃၀ အိပ္ရာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ိဳး၊ ခရီးထြက္ဖုိ႔ ျပင္စရာရွိတာျပင္ဆင္ျပီး ေအာက္ဆင္းေစာင့္ေနၾကသည္။ ဒကာၾကီး၏ကားတစ္စီးႏွင့္ ဒကာၾကီးကပဲ လုိက္ခ်င္တဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား လုိက္လုိ႔ရေအာင္ ကားတစ္စီး ထပ္လွဴသည္၊ ကားအျပင္ နံက္စာ ေန႔လည္စာဆြမ္းမ်ားပါ ခရီးစဥ္အားလုံး အစဥ္ေျပေအာင္ ဒကာၾကီးကပဲ လွဴသည္။ ေရာက္ဖုိ႔ သိပ္ခက္ခဲတဲ့ေနရာကို ပုိ႔ေပးတဲ့ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြအား ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိယ္စား အထူးေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ေျပာလုိပါတယ္။

ရတနာဂီရိသုိ႔ ကီလုိမီတာ ၉၀ က်န္ေသးေသာ ေန႔ဆြမ္းစားရာ Makhjan ျမိဳ႕ကေလးမွာ

ရတနာဂီရိခရီးစတင္ျခင္း
စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႔ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြ၏ ေကာင္းမႈ (စပြန္ဆာ) ျဖင့္ ရတနာဂီရိ ခရီးသုိ႔ ၂၂-၁၀-၂၀၁၁ စေနေန႔ စာေရးသူတုိ႔ေနသည့္ ေစာမယေကာလိပ္ရွိ Polytechnic Hostel မွ မနက္ ၆ နာရီမွ စတင္ထြက္ခဲ့သည္။ ရတနာဂီရိသည္ မဟာရ႒ျပည္နယ္တြင္းမွာပဲ ရွိသည္၊ မဟာရ႒ျပည္နယ္သည္ ေတာေတာင္ ေပါသည့္ျပည္နယ္ျဖစ္သည့္အျပင္ ပင္လယ္တုိ႔ျဖင့္ကာရန္ထားသည္။ ခရီးကား အိႏၵိယေျမပုံလမ္းညႊန္မ်ားအရ ဘုံေဘမွ ရတနာဂီရိ ကီလုိမီတာ ၃၅၆ ရွိသည္၊ ခ်စ္ဦးညိဳ၏ ရတနာဂီရိအက်ဥ္းသား စာအုပ္တြင္ မုိင္ေပါင္း ၁၂၀ ဟု ေဖာ္ျပေပမဲ့ သီေပါမင္းေျမးျဖစ္သူ ေတာ္ဘုရားကေလး (သီေပါမင္းႏွင့္ စုဖရားလတ္တုိ႔၏ စတုတၳသမီးေတာ္၏ သား) ၏ ရတနာပုံမွ ရတနာဂီရိသုိ႔ ဆုိတဲ့ စာအုပ္မွာေတာ့ ဘုံေဘ-ရတနာဂီရိ မုိင္ေပါင္း ၂၅၀ ဟုေရးထားသည္။ စာေရးသူတုိ႔ ကိုယ္ေတြ႔ သြားၾကည့္ေသာအခါ ေတာ္ဘုရားကေလး ေျပာသည့္ မုိင္ေပါင္း ၂၅၀ က မွန္ႏုိင္ပါသည္။ အျပန္အသြား မုိင္ေပါင္း ၅၀၀ ခရီးျဖစ္သည့္အျပင္ အမ်ားစုက ေတာင္တက္လမ္းျဖစ္သျဖင့္ ခရီးကား အခ်ိန္မ်ားစြာယူရလိမ့္မည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္တုိႏုိင္သမွ်တုိေအာင္ မနက္စာေရာ ေန႔လည္စာအတြက္ပါ ဒကာၾကီး၏ေကာင္းမႈနဲ႕ပဲ အေဆာင္မွာကထဲက ျပင္ဆင္သြားခဲ့ၾကသည္။

ဘုံေဘျမိဳ႕အထြက္ကေန စိမ္းလန္းစုိေျပေနတဲ့ ေတာေတာင္တန္းေတြ စျဖတ္သည္၊ လမ္းေတြ အရမ္းေကာင္းသည္။ ၇ နာရီထုိးေတာ့ ကားသမားမ်ားက မနက္ကထဲ မ်က္ႏွာသစ္ျခင္းစသည့္ ကိုယ္လက္သန္႔ရွင္းျခင္း ကိစၥမလုပ္ခဲ့ေသးသျဖင့္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ခဏ နားၾကသည္၊ ပါလာတဲ့ ႏြားႏုိ႔ကိတ္မုန္႕တုိ႔ျဖင့္ မနက္စာကိစၥ အဲဒီေနရာမွာ ျပီးခဲ့သည္။ ထုိမွ ခရီးဆက္ခဲ့ရာ ေတာလမ္းေတာင္တက္လမ္း ဆုိေပမဲ့ အရမ္းေကာင္းသည္၊ ေခ်ာေမြ႔ေနသည္၊ သုိ႔ေပမဲ့ ပန္း (Pen) ျမိဳ႕ႏွင့္၀န္းက်င္မွာေတာ့ ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြမ်ားသည္၊ ကုန္ကားမ်ား ေမာင္းႏွင္ထားသျဖင့္ လမ္းမ်ား ပ်က္စီးေနသည္၊ လမ္းခုလပ္ တစ္၀က္ေလာက္မွာ တစ္ေနရာ လမ္းနဲနဲၾကမ္းသည္ကိုေတြ႔ရသည္၊ ၇ ကီလုိ ၈ ကီလုိ ၀န္းက်င္ေလာက္သာ လမ္းဆုိးတာကလြဲလုိ႔ ကီလုိမီတာ ၃၅၆ ေ၀းသည့္ခရီးသည္ လမ္းေကာင္း လမ္းေခ်ာျဖစ္သည္။

ကီလုိမီတာ ၂၀၀ ေလာက္က ေတာင္တက္လမ္းျဖစ္သည္၊ ေတာင္ထိပ္ေရာက္ေလ S အေကြ႔ေကာက္ေတြ မ်ားလာသည္၊ ကားထဲမွာ ခေလာက္ဆန္ေနသည္၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕လဲ ကားမူးသျဖင့္ စားသမွ် အန္ထုတ္ျပစ္ရသည္။ စာေရးသူလဲ အေတာ္ကို ၾကိတ္မိတ္ထားရသည္၊ ေန႔လည္ ၁၁-၃၀ ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ရတနာဂီရိေရာက္ဖုိ႔ ကီလုိမီတာ ၉၀ ေလာက္ လုိေသးသည့္ ျမိဳ႕ေလးမွာ ေန႔လည္စာ စားရန္ အနားယူၾကသည္၊ ျမိဳ႕နာမည္က Makhjan ဟု ထင္သည္။ ထုိျမိဳ႕လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ စားေသာက္ဆုိင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိသည္၊ စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႔လည္း အေဆာင္က ၾကက္သားဟင္းခ်က္လာသျဖင့္ Non-Vegetable ဆုိင္ကုိ ေရြးရသည္။ အဆင္ေျပသည္၊ ထုိဆုိင္မွာပဲ စခန္းခ်ျပီး ဆုိင္မွ တခ်ိဳ႕ဟင္းမ်ားကို မွာျပီး အေဆာင္မွ ခ်က္ယူလာေသာ ဆြမ္းႏွင့္ ဟင္းအခ်ိဳ႕တုိ႔ကို ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြက ကပ္သည္။

ရတနာဂီရိသုိ႔ေရာက္ျခင္း
ေန႔ဆြမ္းအျပီး ခရီးဆက္ရာ ေတာင္တက္ ေတာင္ဆင္းေတြ ရွိေနေသးေပမဲ့ အဆင္းလမ္းမ်ားသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ေငးေမာလာမိသည္ ေတာေတြ ေတာင္ေတြ စမ္းေခ်ာင္းေတြျဖင့္ အရမ္းလွပါသည္၊ သာယာသည္၊ ျမန္မာျပည္ သီေပါျမိဳ႕ကို သြားသည့္ ေနာင္ခ်ိဳ- ေက်ာက္မဲလမ္း ေျခာက္ထက္ေကြ႕ လမ္းပုံစံလဲ ေတြ႔ရသည္။ ေတာေတြ ေတာင္ေတြ လမ္းေတြကုိ ေငးေမာၾကည့္ရင္း စဥ္းစားလာမိသည္၊ အိႏၵိယအစုိးရသည္ အလြန္ေတာ္ပါသည္၊ သစ္ေတာေတြကို ေကာင္းေကာင္းထိမ္းသိမ္းႏုိင္သည္၊ ေတာေရာျမိဳ႔ရွိ ျပည္သူေတြကို လ်ပ္စစ္မီး လုံလုံေလာက္ေလာက္ ေပးႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေတာရြာမ်ားက ထင္းမီးမသုံး၊ ျမိဳ႕ေပၚေတြက လူေတြကလဲ မီးေသြးမသုံးဘဲ လ်ပ္စစ္နဲ႔ ဂက္စ္မီးကိုသာ သုံးေနၾကသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ လ်ပ္စစ္ မီးႏွင့္ ဂက္စ္ စနစ္ေကာင္းေၾကာင့္ ေတာေတာင္ေတြ သစ္ပင္ေတြ ယခုကဲ့သုိ႔ ေတြ႔ျမင္ရတာ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဤမွ်ေလာက္ ေ၀လံေခါင္ေသာ ေနရာေတြမွာ လမ္းေတြ ေကာင္းေအာင္ တည္ေဆာက္ေပးေနေသာ အစုိးရကို ေက်းဇူးတင္ရမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕လမ္းဆုိးေသာေနရာေတြမွာ ကားဘီးခြန္ေကာက္လွ်င္္ ကားသမားမ်ားက မေပးၾက၊ လမ္းေတာ့ ေကာင္းေအာင္ မျပင္ဘဲ ပုိက္ဆံေတာ့ ေတာင္းသည္ဟု ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ မေပးသည္ဟု ထင္သည္။ စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံ မႏၱေလးမွ မုံရြာ ေရႊဘုိ၊ ပဲခူးမွ ေမာ္လျမိင္၊ ဘားအံတုိ႔လုိ၊ ရန္ကုန္မွ မအူပင္၊ ဖ်ာပုံစတဲ့ ခရီးမ်ိဳးဆုိရင္ high way လမ္းျဖစ္သည္၊ အဲဒီေလာက္ေ၀းသည့္ လမ္းခရီးမ်ိဳးဆုိရင္ အိႏၵိယ မဟာရ႒ျပည္နယ္မွာ ရွယ္လမ္းေတြ ျဖစ္သည္။ ၆ လမ္းသြား National high way လမ္းျဖစ္သည္။

ေတာေတြ ေတာင္ေတြ စမ္းေခ်ာင္းေတြ ေကြ႕ေကာက္ေနေသာ လမ္းေတြကို ေငးေမာရင္ ပင္လမ္းကမ္းေျခက ရတနာဂီရိျမိဳ႕သုိ႔ ေန႔လည္ ၂ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ ေရာက္သည္။ အရင္ဆုံး သီေပါမင္း၏ စံအိမ္ သုိ႔ေမးျမန္းျပီး သြားခဲ့ၾကသည္။ စံအိမ္သုိ႔ေရာက္ပါျပီ၊ စံအိမ္သမုိင္းေနာက္ခံေလးကိုေတာ့ ဤသို႔မွတ္သားရသည္။

သီေပါမင္းႏွင့္အိႏၵိယခရီး
သီေပါမင္းကို ၁၈၈၅ ဒီဇင္ဘာလမွာ အဂၤလိပ္အစုိးရ၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံရသည္။ ထုိလ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္သေဘၤာဆိပ္ကေန အိႏၵိယႏုိင္ငံ ပင္လယ္ကမ္းေျချမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ခ်ႏုိင္းျမိဳ႕ (ယခင္ မဒၵရစ္ျမိဳ႕) သုိ႔ ထုိလ ၁၄ ရက္ေန႔မွာပဲ ေရာက္သည္၊ ပင္လယ္ခရီး ၄ရက္ၾကာသည္။ ထုိအခ်ိန္မွာ ဘုရင့္မိဘုရား စုဘုရားလတ္မွာ တတိယသမီးေတာ္ ဖြားခါနီး ကုိယ္၀န္ရွိေနသည္။ တတိယသမီးေတာ္ကို ခ်ႏုိင္းမွာတြင္ ေမြးဖြားျပီး မၾကာမီမွာပဲ အဂၤလိပ္အစုိးရ ျပင္သစ္ကို စုိးရိမ္ေနတာေၾကာင့္ ခ်ႏုိင္းျမိဳ႕မွာ ၾကာၾကာမထားဘဲ ရတနာဂီရိသုိ႔ ၁၈၈၆ ဧျပီလမွာ ပုိ႔သည္။ ၁၀ ရက္ေန႔ကေန ၁၆ ရက္ေန႔အထိ ပင္လယ္ခရီး ၆ ရက္ၾကာသည္။ ခ်ႏုိင္းျမိဳ႕သည္ ယခုအခါ အိႏၵိယျပည္ၾကီး၏ ျမိဳ႕ေတာ္ ၅ ခုတြင္ တစ္ခု အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယေျမပုံအရ အိႏၵိယပင္လယ္အနီးရွိ ခ်ႏုိင္းျမိဳ႕မွ အာရဗ်ပင္ပင္လယ္ရွိ ရတနာဂီရိသည္ ပင္လယ္လမ္းေၾကာအတုိင္း သြားလ်င္ ရေသာ္လည္း ေကြ႔ေကာက္ ၀င္ရသည္။ ဘုံေဘမွဆုိလွ်င္ေတာ့ ေျဖာင့္တန္းလွ်က္ရွိသည္။ ကုန္းေၾကာင္းကသြားရင္ေတာ့ ကားႏွင့္ ရထား အဆင္ေျပသည္၊ သုိ႔ေသာ ေတာင္တက္ ေတာင္ဆင္းလမ္းမ်ားျဖစ္သည္။


သီေပါမင္းစံအိမ္ (သုိ႔) နန္းေတာ္
သီေပါမင္း စံအိမ္ကား ထုိရတနာဂီရိျမိဳ႕ျပင္က ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ တည္ရွိသည္။ ဒီေခတ္မွာေတာင္ ထုိစံအိမ္ရွိရာ ရတနာဂီရိျမိဳ႕သည္ အလြန္ေ၀းလံေခါင္သည့္ ေဒသျဖစ္သည္။ ထုိေခတ္ကဆုိ ဒိထက္မက ေခါင္ပါလိမ့္မည္။ ေတာထူထပ္ျပီး ေတာရုိင္းတိရစၱာန္ေတြ ေပါႏုိင္သည္။ ဆုိးခုိး တုိက္ခုိက္ေနတဲ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံသားေတြ ပုန္းေအာင္တဲ့ ေနရာျဖစ္သည္၊ ျမိဳ႕ထဲရြာထဲ ထားလုိ႔ မသင့္ေတာ္တဲ့ ႏူနာစြဲေနတဲ့ ေရာဂါသည္ေတြ ေနရာျဖစ္သည္။ ထုိေနရာကို အပုိ႔ခံရေသာ တုိင္ျပည္၏ဥေသွ်ာင္မဆုိထားနဲ႔ သာမန္လူတန္းစားေတာင္ စိတ္ဓာက္က်စရာ ေနရာျဖစ္သည္။ မည္သူမဆုိ ထုိေနရာ ေရာက္သူတုိင္း ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ စုိးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ပဲ ေနၾကရလိမ့္မည္။

သီေပါမင္းသည္ ထုိရတနာဂီရိ ေရာက္ခါစက အဂၤလိပ္အစုိးရက ငွါးရမ္းေပးထားသည့္ တစ္လုံးႏွင့္တစ္လုံး ကိုက္ ၄၀၀ ေလာက္ေ၀းသည့္ Outram hall ႏွင့္ Baker’s Burgalow အိမ္ႏွစ္လုံးတုိ႔မွာ ဘုရင္မိဖုရား ေနၾကရသည္။ ဆယ္ႏွစ္စာ ငွါးထားသည္ဟုဆုိသည္။ ထုိအငွါးစံအိမ္ေတာ္ႏွစ္လုံးမွာ ၁၈၈၆ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၁၀ႏွစ္အထိ ၂၄ ႏွစ္ၾကာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀နဲ႔ ေနခဲ့ရသည္ဟုဆုိသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထုိေဒသရွိလူေတြ ပလိပ္ေရာဂါခံစားေနၾကရျပီ ျဖစ္သည္။ သီေပါမင္းသည္လည္း အငွါးစံအိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာပဲ၂၄ ႏွစ္လုံးလုံး အဲဒီဒဏ္ေတြ ခံခဲ့ရသည္ဟု ဆုိသည္။ ေနာက္ပုိင္း ကိုယ္ပုိင္ ၁၉၁၀ ခုႏွစ္မွာမွ စံအိမ္ေတာ္ၾကီးမွာ ၉ ႏွစ္ေလာက္သာ ေနခြင့္ရျပီး ထုိေရာဂါေတြနဲ႔ပဲ နတ္ရြာစံသည္ဟုဆုိသည္။

စံအိမ္အသစ္
သီေပါမင္းပါေတာ္မူျခင္း၊ ထုိစံအိမ္မွာ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးျခင္း စတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေတာ္ဘုရားကေလး (ေအာင္ေဇ)၊ ခ်စ္ဦးညိဳတုိ႔လုိ စာေရးဆရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ား ေရးထားၾကသည္။ ေတာ္ဘုရားကေလးကေတာ့ ရတနာဂီရိမွာ ရွိတဲ့ စံအိမ္ကို အိႏၵိယမီဒီယာႏွင့္ အဂၤလိပ္က သီေပါနန္းေတာ္ (Thibaw Palace) ဟု သုံးထားေပမဲ့ သီေပါမင္းစံအိမ္ (Royal residence)။ ဒါ့ျပင္ အဂၤလိပ္အစုိးရက King thibaw ဟု သုံးရမည့္အစား King ကိုျဖဳတ္ျပီး Thibaw ဟု သုံးတာကိုလဲ မၾကိဳက္။ မွန္ပါသည္ ကိုယ္ေလးစား ၾကည္ညိဳတဲ့ ဘုရင္ကို မည္သူမဆုိ ဒီလုိပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ျမန္မာဘုရင္ကုိ အိႏၵိယမွာ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားသလုိ အိႏၵိယ၏ ေနာက္ဆုံး ဘုရင္ ဇဖားရွား (Zafar Shah) ကိုလဲ King ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ထူးဆုိတာကို ျဖဳတ္ျပီး ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ထားသည္။ ဇဖားရွားလမ္း (zafar shah road) အမည္ေပးကာ လမ္းနာမည္လဲ ထားခဲ့သည္။

အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ‘‘စံအိမ္အသစ္ ဧရိယာမမွာ ဧက ၂၃ရွိသည္၊ နန္းေတာ္ဟု ဆုိေသာ စံအိမ္အသစ္ကို ကြ်န္းသားမ်ား ေနေရာင္ျပန္ အီတလီ ေရာင္စုံမွန္ျပတင္းမ်ားျဖင့္ လွပစြာတည္ေဆာက္ထားသည္ဟု ေရးထားတာေတြ႔ရသည္။ အိမ္၏ပုံစံသည္လည္း Pagoda style ႏွင့္ ထုိအိမ္၏တည္ေဆာက္ေရးကာလသည္ ၂ ႏွစ္ဟု ေရးထားသည္။ Main building ပင္မအေဆာက္အဦးၾကီးမွာ ေပ-၁၉၇ အလ်ားရွိျပီး အနံမွာ ၁၄၁ ေပရွိသည္ဟုလဲ ေဖာ္ျပထားသည္။ သီေပါဘုရင္ႏွင့္ သူ၏မိဘုရားတုိ႔သည္ ထုိစံအိမ္မွာ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း ျငီးေငြ႔စြာ ေနခဲ့ရရွာသည္၊ သိေပါမင္း မႏၱေလးကို ျပန္ပုိ႔ဖုိ႔ စာအၾကိမ္ၾကိမ္ေရးျပီး အာဏာရွင္ေတြထံ ေပးခဲ့သည္၊ ေဒလီဒါဘာပြဲသုိ႔ အိႏၵိယ မင္းသားေတြအနဲ႔ အတူတက္ေရာက္ဖုိ႔ရန္လည္း ေမတၱာရပ္ခံခဲ့သည္၊ ထုိေမတၱာရပ္ခံခ်က္အားလုံး ပယ္ခံရသည္။ ေနာက္ျပႆနာတစ္ခုက ေငြေရးေၾကးေရးပင္ျဖစ္သည္၊ သီေပါမင္းႏွင့္ စုဘုရားလတ္တုိ႔ ပါလာသည့္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြလဲ ထုခြဲေရာင္းခ်လုိ႔ ၁၈၉၀ ႏွစ္ေလာက္ကထဲက ကုန္ေနျပီ။ သူတုိ႔အတြက္ ေပးသည့္ ပင္စာလစာကလဲ အလြန္နဲသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္အစုိးရထံ အသုံးစရိတ္ကို အၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေတာင္းခဲ့ေပမဲ့ မေပးတဲ့အျပင္ သူ၏အသုံးစရိတ္ကိုပါ ထိန္းခ်ဳပ္ခံရသည္။
၁၉၀၆ ခုႏွစ္က သမီးေတြခ်ည္း ေမြးထားတဲ့ ဘုရင္ၾကီးမွာ စိတ္မေကာင္းစရာ သတင္းတစ္ခုၾကားလုိက္ရတာ၊ သမီး ၄ ေယာက္ထဲက ပထမသမီးေတာ္သည္ ဂိတ္ေစာင့္ အိႏၵိယလူမ်ိဳး Gopal Bhaurao Sawant ႏွင့္ ကိုယ္၀န္ရေနျခင္းပဲျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္အစုိးရက သမီးေတာ္ေလးပါးကို တုိင္းတပါးသားေတြနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ေအာင္ တမင္လြတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေတာ္ဘုရားကေလးက ဆုိထားသည္။ သီေပါမင္းႏွင့္ စုဖုရားလတ္တုိ႔သည္လည္း သမီးေတာ္ေလး ေလးေယာက္အတြက္ တုိင္းတပါးသားေတြရဲ့ ရန္ေၾကာင့္ စိတ္မေအးျဖစ္ေနရသည္။
သမီးေတာ္ေလးတုိ႔အေၾကာင္း အျပည့္အစုံကိုေတာ့ ရတနာပုံမွရတနာဂီရိ အမည္ရွိ ေတာ္ဘုရားကေလး ေရးတဲ့ စာအုပ္တြင္ အျပည့္စုံဖတ္ႏုိင္ပါသည္၊ သီေပါမင္းရဲ့ ေျမးေတာ္ ျမစ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ေတာ္ဘုရားကေလးတုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ရတနာဂီရိကို သြားျပီး မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တဲ့ ခရီးသြားမွတ္တမ္း စာအုပ္ကေလးျဖစ္သည္။ အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ထုိစာအုပ္တြင္ ဖတ္ႏုိင္ပါသည္။ စာေရးသူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ ေရာက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကိုပဲ ေဖာ္ျပပါေတာ့မည္။

သီေပါမင္းစံအိမ္ ယေန႔ျမင္ကြင္း

စာေရးသူတုိ႔ေရာက္ေသာ စံအိမ္အသစ္
ယခုအခါ စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႔ Thibaw Palace သီေပါနန္းေတာ္ဟု ဆုိသည့္ တစ္ခ်ိန္က သီေပါမင္း စံအိမ္အသစ္ဆီသုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ ထုိသီေပါမင္းနန္းေတာ္သည္ ေနာက္ပုိင္း ရာစုႏွစ္တစ္ခုအထိ အစုိးရရုံးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဘုံေဘတကၠသိုလ္၏ အခြဲ တကၠသိုလ္တစ္ခုလဲ ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ ေနာက္ပိုင္း ေရွးေဟာင္းသုေတသနအဖြဲ႔ ႏွစ္စဥ္ အိႏၵိယရူပီး ၂ ေသာင္းေပးျပီး ျပန္ေတာင္းသည္၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္မွ ပုိက္ဆံ မေပးရေတာ့ဘဲ သုေတသနအဖြဲ႔ကေန ထိမ္းသိမ္းခြင့္ရသည္။ ယခုအခါ ေရွးေဟာင္းသုေတသန၏ ထိမ္းသိမ္းေရးေအာက္မွာ ရွိသည္။
ပညာေရးစင္တာ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထုိနန္းေတာ္ထဲမွာ သီေပါမင္းနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ဘာမွမရွိေတာ့၊ အေဆာက္အုံၾကီးသာ က်န္ေတာ့သည္၊ ယခုျမင္ေတြ႔ေနရေသာ စံအိမ္ရွိ မ်က္ႏွာစာအလွမ်ားသည္ ပညာေရးစင္တာျဖစ္တုန္းက ပန္းခင္းအလွမ်ားျဖစ္ဟန္တူသည္၊ ဘယ္ညာ နားေနေဆာင္ ၂ ခုလဲ မျပီးေသးဘဲ ထားခဲ့ပုံရသည္။

သီေပါမင္း အစဥ္အဆက္ အသုံးျပဳခဲ့ေသာ ေဒါင္းတံဆိပ္

ျမန္မာအစုိးရနဲ႕ အိႏၵိယအစုိးရတုိ႔ နားလည္မႈအရ ေရွးေဟာင္းသုေတသနအဖြဲ႔က ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားသည္ဟု ဆုိထားသည္။ အခုျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ အေဆာက္ဦးၾကီးကေတာ့ နန္းေတာ္၏ ႏွစ္ထပ္ ပင္မစံအိမ္ ျဖစ္သည္၊ ထုိပင္မအေဆာင္ၾကီးကို ယခုအခါ ပိတ္ထားသည္၊ ဘယ္သူမွ မ၀င္ရ၊ ေနာက္မွ တြဲထားသည္ အခန္း သုံးခန္းပါသည့္ အေဆာင္ငယ္တစ္ခုကို အေပၚေလွခါးျဖင့္ ဆက္စပ္ထားသည္၊ ထုိအခန္း ၃ ခန္းတြင္ ဘယ္ဘက္အခန္းမွာ အိႏၵိယလူမ်ိဳးမ်ား ကုိးကြယ္သည့္ နတ္ဘုရားရုပ္မ်ားကိုထည့္ထားျပီး ျပတုိက္အျဖစ္ထားသည္။ အလယ္ခန္းကိုေတ့ာ သီေပါမင္း ဓာတ္ပုံၾကီးတစ္ပုံ၊ ကုလားထုိင္မ်ားႏွင့္ ပထမသမီးေတာ္ႏွင့္အိႏၵိယသားနဲ႕ ရေသာေျမးေတာ္ တုတု ပုံကလြဲ ဘာမွမရွိ။ ညာဘက္အခန္းမွာေတာ့ ဟိႏၵဴမ်ား ကိုးကြယ္တဲ့ ရွီ၀လိင္ၾကီး တင္ထားသည္မွာ စိတ္မေကာင္းစရာ ျဖစ္သည္။ အေဆာင္ႏွစ္ခုအၾကား အေပၚကေန ေအာက္ငုံ႔ၾကည့္လုိက္ရင္ ေရပန္းအလွကန္တစ္ခုကို ေတြ႔ရသည္။

မီးဖုိေဆာင္ႏွင့္ အေဆာင္ ၂ တြဲ၏အလယ္က ေရပန္းႏွင့္ေရကန္

ေနာက္တြဲအေဆာင္ ေအာက္ထက္မွာေတာ့ ရုံးခန္းအျဖစ္ထားသည္၊ ေရွ႕ပင္မအေဆာင္၏ ေအာက္ထက္တစ္ခုလုံးေရာ အေပၚထပ္ပါ ပိတ္ထားသည္။ အမွတ္ရစရာဆုိလုိ႔ အေဆာက္ဦးၾကီးသာ က်န္ေတာ့သည္။ ျမန္မာ့အေဆာက္ဦးပုံစံနဲ႔ေတာ့ တူသည္၊ အထူးသျဖင့္ ေလွခါးမ်ားကို ကြ်န္းသားမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားျခင္းပဲ ျဖစ္သည္၊ အိႏၵိယမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြ်န္းသားမသုံးဘဲ သံ စတီးလ္ အု႒္ အဂၤေတမ်ားကိုသာ အသုံးမ်ားသည္။ ထုိပင္မေဆာင္ၾကီး၏ ေအာက္ထက္ႏွင့္ဆက္သြယ္ထားေသာ အေနာက္ေဘးမွာ မီဖုိေဆာင္ရွိသည္။

ေနာက္ဆက္တြဲ အေဆာင္ ၃ခန္းမွ တည္ခင္းျပသထားေသာ ပုံမ်ား

ဓာတ္ပုံႏွင့္ ကုလားထုိင္မ်ားသာက်န္

စိတ္မေကာင္းစရာ ျမင္ကြင္း

သံေ၀ဂ
အေဆာက္ဦးမ်ားကို ၾကည့္ျပီး စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ခဲ့မိသည္။ တစ္ခ်ိန္က ကိုယ့္ေျမ ကိုယ္ျပည္မွာ စိတ္တုိင္းက် ျခယ္လွယ္ႏုိင္တဲ့ဘ၀ကေန သူတပါး၏ သြားဆုိသြား စားဆုိစား ထားမွေနရ ေကြ်းမွ စားရမည့္ သူမ်ား၏ ‘‘ေစ’’တစ္လုံးေအာက္အေျခေနသုိ႔ ေရာက္သြားခဲ့ရသည္။ ဘ၀မွာ ဘာမွ ထာ၀ရပုိင္ဆုိင္တာမရွိ၊ တန္ခုိးအာဏာ စည္းစိမ္တုိ႔သည္ ကိုယ့္အလိုသုိ႔ မလုိက္ႏုိင္ေပ၊ အိႏၵိယအင္ပါယာၾကီးတစ္ခုလုံးကို လြမ္းမုိး ျခယ္လွႏုိင္ေသာ ဘုရင္အေသာကမင္းသည္ ေသခါနီးအခ်ိန္ ဆီျဖဴသီးတစ္ျခမ္းသာ ပုိင္ဆုိင္သြားသည္။ ကိုယ့္ေနာက္ အရိပ္ပမာ ပါႏုိင္သည္ကား ခ်စ္ခင္ေလးစားတတ္ ႏုညံ့ေသာ ေမတၱာတရား၊ ၾကင္နာတတ္ စာနာတတ္ေသာ ကရုဏာ၊ သူတပါး၏ေအာင္ျမင္မႈအေပၚ ၀မ္းသာႏုိင္တဲ့ မုဒိတာ စတဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ကုသိုလ္တရားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။

သားအဖႏွစ္ေယာက္၏ အု႒္ဂူ

ထုိစံအိမ္ေတာ္ၾကီးနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ အသက္ ၅၈ႏွစ္အရြယ္မွာ နတ္ရြာစံသြားတဲ့ သီေပါမင္း အု႒္ဂူႏွင့္ ပထမသမီးေတာ္တုိ႔ အု႒္ဂူ ႏွစ္ခုကို ယွဥ္တြဲလ်က္ေတြ႔ရသည္၊ အု႒္ဂူႏွစ္ခုကိုလည္း ပုံစံတူ အရြယ္တူ လုပ္ထားသည္။ ထုိဂူႏွစ္ခုသည္ ယခုအခါ လူေနအိမ္ရပ္ကြက္ထဲမွာ သံစကာမ်ား ကာရံျပီး ေစာင့္ေရွာက္ထားသည္။ လူေနအိမ္မ်ား၏ အလည္မွာ သူတုိ႔ ၂ ေယာက္တည္း အထီးက်န္စြာ ေနေနရသည္ကို ေတြး၍ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ အာဏာရွိစဥ္က ဘုရင္ၾကီးသီေပါမင္းသည္ ယခုလုိ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ၾကံဳျပီး တုိင္းတပါးမွာ ဒီလုိ လာျပီ ဒီပုံစံနဲ႕ ေသရလိမ့္မယ္ဟု တခါမွ ေတြးထားလိမ့္မည္မဟုတ္။ သံေ၀ဂ ရစရာပင္ ေလာကမွာ ၾကိဳတင္မသိႏုိင္တဲ့ အရာ ၅ မ်ိဳးရွိသည္။

ၾကိဳတင္ မသိႏုိင္တဲ့ အရာ ၅ မ်ိဳး
၁။ ဇီ၀ိတ- အဘယ္အသက္ရြယ္မွာ ေသရမလဲဆုိတာ မသိႏုိင္။
၂။ ဗ်ာဓိ- ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ေသမယ္ ဘယ္လုိေရာဂါမ်ိဳးႏွင့္ ေသရမလဲဆိုတာ မသိႏုိင္။
၃။ ကာလ- ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေသမလဲဆုိတာ မသိႏုိင္ (မနက္၊ ေန႔လည္၊ ညေန စသည္)။
၄။ ေဒဟနိေကၡပန- ဘယ္ေနရာမွာ ေသမယ္ ဘယ္ေနရာမွာ ခႏၶာခ်မယ္ဆုိတာ မသိႏုိင္၊
၅။ ဂတိ- ဘယ္ဘ၀ ဘယ္ဘုံ ျပန္ျဖစ္ရမယ္ဆုိတာလည္း မသိႏုိင္ ဟူ၍ ၅မ်ိဳးေသာ အရာတုိ႔ကို အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ တေတြ မသိႏုိင္ဟု စာေပမွာ မွတ္သားခဲ့ရဖူးသည္။ (ဇိ၀ိတံ ဗ်ာဓိ ကာေလာ စ၊ ေဒဟနိေကၡပနံ ဂတိ။)
ၾကိဳတင္မသိႏုိင္တဲ့ အေျခအေနေတြမွာ ကိုယ့္မွာ ထာ၀ရ ဘာပုိင္ဆုိင္ထားတာ ရွိေနသလဲ? ေလာကနဲ႔ သာသနာအတြက္ ဘာသမုိင္းေကာင္းေတြ ခ်န္ထားႏုိင္မလဲ ဆုိတာေတြကိုပဲ ၾကိဳတင္ စဥ္းစားသင့္လွသည္။

ခရီးစဥ္ကုိ စပြန္ဆာေပးေသာ ဒကာဦးေက်ာ္ေဆြႏွင့္ ရတနာဂီရိကမ္းေျခ အမွတ္တရ

ရတနာဂီရိ ကမ္းေျခကိုလည္း ေရာက္ခဲ့ပါသည္

မွတ္ခ်က္။ ။ သီေပါမင္းပါေတာ္မူျခင္း story သည္ က်ယ္၀န္းလွသည္၊ စာေရးသူ၏ ပုိ႔စ္တြင္ ေရာက္ခဲ့သည့္ အမွတ္တရျဖစ္ရုံေလာက္သာ မွတ္စုေရးျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။

ရႊင္လမ္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၃-၁၀-၂၀၁၁

Read more »

ေစာမယေကာလိပ္ Ph.D ေက်ာင္းသား

ေစာမယေကာလိပ္ Ph.D ေက်ာင္းသား
ဒီကေန႔ (၂၁-၁၀-၂၀၁၁) မွာ ဘုံေဘျမိဳ႕ ေစာမယေကာလိပ္ (Somaiya College) ရွိ ဆန္စခရစ္ဌာန Department of Sanskrit တြင္ Ph.D စာတမ္းေရးေနၾကေသာ အေ၀းေရာက္ေက်ာင္းသားမ်ားကို သတင္းစကား လက္ေဆာင္တစ္ခု ပါးထားပါသည္။ ၀မ္းသာရမလား ၀မ္းနဲရမလား မေျပာတတ္၊ စာေရးသူအတြက္ကေတာ့ နဲနဲ၀မ္းသာျပီး မ်ားမ်ား ၀မ္းနဲမိ။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္က Ph.D အတြက္ စာေရးသူႏွင့္အတူ Registration လုပ္ထားေသာ ေက်ာင္းသားအားလုံးအတြက္ Approval Letter ေခၚ Confirmation Letter က်လာျပီျဖစ္သည္။ ဌာနက ဖုန္းဆက္ေျပာသျဖင့္ ၾကားၾကားခ်င္း ၀မ္းသာမိသည္။ ဌာနကိုလဲ ေရာက္ေရာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသြားသည္။ ၀မ္းသာျခင္း ေပ်ာက္ဆုံးသြားသည္။ စာေရးသူတုိ႔ Registration လုပ္ခဲ့တာ ၃-၈-၂၀၁၀ ကျဖစ္သည္၊ အခု Approval Letter ေခၚ Confirmation Letter က်လာေတာ့ ၃-၈-၂၀၁၁ ရက္စြဲနဲ႔ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ႏွစ္စာ ရႈံးသြားသည္၊ အဲဒီ ၁ ႏွစ္စာအတြက္ ေက်ာင္း၀င္ေၾကး ေဒၚလာ ၃၀၀ ႏွင့္အတူ Registration အတြက္ ေဒၚလာ ၂၀၀၊ ၀င္ခြင့္အတြက္ ၇၅ ေဒၚလာ သြင္းခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။ Registration ရက္စြဲကို ၃-၈-၂၀၁၁ ကေန စေပးခဲ့ေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ ၁ ႏွစ္စာအတြက္ နစ္နာသြားသည္။

ေက်ာင္း၀င္ေၾကးေပးရန္
ယခု ၃-၈-၂၀၁၁ ရက္စြဲက စျပီး ၆ လ တစ္ၾကိမ္ ၇၅ ေဒၚလာ သြင္းရမည့္အျပင္၊ ဌာနအတြက္ ၁ ႏွစ္စာအတြက္ အိႏၵိယရူပီး ေငြ ၁၀၀၀၀ (တစ္ေသာင္း) သြင္းရမည္။ ေနာက်ပါက လစဥ္ ၅ ေဒၚလာ ဒဏ္ေဆာင္ရမည္ဟု ပါရွိသည္။
ဒါ့ျပင္ ထုံးစံအတုိင္း မိမိ၏ supervisor သို႔မဟုတ္ guide ထံ ၆ လ တစ္ၾကိမ္ report letter တင္ရပါမည္။ ယခု Registration ရက္စြဲ ၃-၈-၂၀၁၁ ကေနစျပီး ေရတြက္ျပီး ၂ ႏွစ္ျပည့္ပါက မိမိက်မ္းစာ တင္ႏုိင္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလုိက္ပါသည္။ ၃-၁၀-၂၀၁၃ ဆုိရင္ က်မ္းတင္ႏွစ္ျဖစ္သည္၊ စာေရးသူတုိ႔အတြက္ ကုန္လြန္သြားျပီး ၁ႏွစ္နဲ႔ေပါင္း ၃ ႏွစ္ျဖစ္သြားသည္။
အိႏၵိမွာ အခ်ိန္မျဖဳန္းခ်င္ေသာ စာေရးသူအတြက္ သတင္းကား သိပ္မေကာင္းေပမဲ့ အေ၀းေရာက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ သတင္းေကာင္းျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၁-၁၀-၂၀၁၁

Read more »

လူ႔အဖုိးတန္

စာမိတ္ဆက္
ဘုန္းဘုန္းေၿပာၿပလို႔ စာေရးခ်င္စိတ္ၿဖစ္လာတာ၊ ဒါေပမယ့္မေရးတတ္ေတာ့ ဘာေရးရမွန္းမသိဘူး၊ စာေပ ၃မ်ိဳး ပုိ႔စ္ထဲက ဘုန္းဘုန္းရဲ့(comment)ကို ဖတ္ၿပီးဘုန္းဘုန္းရဲ့ ေမတၱာနဲ႔ေစတနာေၾကာင့္ ေရးၿဖစ္သြားတာ။ စာဖတ္ရတာလြယ္သေလာက္ စာေရးရတာခက္တယ္ေနာ္၊ ဘယ္အရာမဆိုကိုယ္တိုင္လုပ္ၾကည့္မွ သိတယ္။ ဘုန္းဘုန္းဦးေဒ၀ိန္ (အရွင္ေဒ၀ိႏၵာလကၤာရာဘိ၀ံသ)ရဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြကို အမွတ္ရၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆံုးမတဲ့အေနနဲ႔ ေရးၾကည့္တာပါ။ စာမေရးတတ္ပါဘူး။ တစ္ခါမွလည္းမေရးဖူးဘူး။ ဘယ္အလုပ္မဆို လုပ္ကိုင္ခ်င္စိတ္ရယ္ ကၽြမ္းက်င္မႈရယ္ လုပ္ကိုင္ေနက်ဆိုရင္လြယ္ကူသြားပါၿပီ။ ဒါေတြအားလံုး စာဖတ္သူအားလုံး သိၿပီးသားေတြမ်ားမွာပါ။ သတိေပးသလိုၿဖစ္ရင္ေက်နပ္ပါၿပီ။ ဘုန္းဘုန္းဦးေဒ၀ိန္ေဟာခဲ့တဲ့ တရားကို ဥာဏ္မွီသေလာက္ ၿပန္ေရးလိုက္တာပါ။

ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘ၀ကိုရခိုက္ လူ႕အဖိုးတန္လူၿမတ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ေလာကၾကီးမွာ လူ႔အဖိုးတန္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ဖို႔ စြမ္းရည္ေလးမ်ိဳးလိုအပ္ပါတယ္တဲ့။

စြမ္းရည္ေလးမ်ိဳး
၁။ နားေထာင္ႏိုင္ရမယ္။
၂။ သတ္ႏိုင္ရမယ္။
၃။ ခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္။
၄။ သြားႏိုင္ရမယ္။ ထုိေလးမ်ိဳးတြင္--

၁။ နားေထာင္ႏိုင္ရမယ္
ဓမၼဆိုတဲ့သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နားေထာင္ႏိုင္ရမယ္။ နားေထာင္ထားတဲ့အတိုင္း လုပ္ႏိုင္ရမယ္တဲ့၊ ဓမၼဆိုတဲ့တရားကိုက်င့္သံုးရင္ တရားကကိုယ္ကိုၿပန္ေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္၊ ကိုယ္ရဲ့ကိုယ္ေစာင့္တရားဟာ ဓမၼပဲ။ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းမရွိရင္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ လူ႔အဖိုးတန္ လူၿမတ္တစ္ေယာက္မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဓမၼဆိုတဲ့သူေတာ္ေကာင္းတရားသည္ ဘ၀လမ္းညႊန္ပဲ။ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္း ဆရာသမား မိဘတို႔ရဲ့ ဆံုးမၾသ၀ါဒဟာ ဘ၀လမ္းညႊန္ပဲ။ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ့ စကားကိုနားေထာင္လို႔ ဒုကၡ ေရာက္တဲ့သူမရွိပါဘူး။ နားမေထာင္လို႔ ဒုကၡေရာက္ၾကတာ။ ဘ၀မွာဘယ္လိုသြားရမယ္ ဘယ္လိုလာရမယ္ ဘယ္လိုတက္ရမယ္ ဘယ္လိုဆင္းရမယ္ ဘယ္လိုေကြ႔ရမယ္ဆိုတာ သိရွိဖို႔ လမ္းညႊန္လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလမ္းညႊန္ဟာ ၿမတ္စြာရွင္ဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားဓမၼေတြပါပဲ။ ဓမၼဆိုတဲ့တရားဟာ အခ်ိန္တိုင္း ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ေဒသတိုင္းလိုအပ္တယ္။ မလိုအပ္တဲ့အခ်ိန္ ပုဂၢိဳလ္ ေဒသဆိုတာမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ဓမၼဆိုတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နားေထာင္ႏိုင္ရမယ္။ နားေထာင္မွ အသိတိုးတာ၊ အသိတိုးမွ ဘ၀ခ်မ္းသာတိုးတက္ေအာင္လုပ္ႏိုင္မွာ။ အသိမရွိရင္ ေလာကီေလာကုတၱရာခ်မ္းသာ တိုးတက္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ တရားဓမၼနားေထာင္ၿခင္းၿဖင့္ မိမိတို႔ရဲ့နားကို အလွဆင္ႏိုင္ရမယ္။ စိန္နားကပ္ပန္ထားလုိ႔ ေလာကအေနနဲ႔ ထိုက္သေလာက္လွေပမယ့္ ဒုစရိုက္မ်ိဳးစံုလုပ္ေနရင္ နားကို အလွဆင္ရာမေရာက္ပါဘူး။ စိန္နားကပ္လည္းပန္ ဒါန သီလ ဘ၀နာလည္း လုပ္ေနရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ေကာင္းပါတယ္။

အကုသိုလ္က ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္တဲ့။ ကယကံအကုသိုလ္ (ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လြန္က်ဴးတာ)၊ ၀စီကံအကုသိုလ္ (ႏႈတ္နဲ႔လြန္က်ဴးတာ)။ ဘယ္ဟာအၿဖစ္မ်ားလဲ ၀စီကံအကုသိုလ္က ပိုၿပီးအၿဖစ္မ်ားပါတယ္။ ၿပသနာအစ ပါးစပ္ကတဲ့၊ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္း အသံုးၿပဳတတ္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ အသံုးမၿပဳတတ္ေတာ့ ၿပသနာမ်ိဳးစံုၿဖစ္ေနၾကတာ။ ဒါေၾကာင့္ သဘာ၀တရားၾကီးက နားကို ႏွစ္ဖက္ေပးထားၿပီး ပါးစပ္ကိုတစ္ေပါက္ထဲ ေပးထားတာ။ ဘာအဓိပၸာယ္လဲဆိုရင္ မ်ားမ်ားနားေထာင္ နဲနဲေၿပာရမယ္တဲ့။

ဓမၼဆိုတဲ့သူေတာ္ေကာင္းတရားဟာ တန္ဖိုးၿဖတ္လို႔ မရပါဘူး။ ဘ၀တသက္တာကာလပတ္လံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ဘယ္လိုေနရမယ္ဆိုတာ ဓမၼထဲမွာပါ ပါတယ္။ စိတ္ရဲ့သဘာ၀က မေကာင္း၌ေမႊ႔ေလ်ာ္တတ္သည့္အတြက္ လႊတ္ထားရင္ ပိုဆိုးပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့အရာကို ပထမေခ်လွမ္းမစမိဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒီအလုပ္ လုပ္သင့္တယ္ မလုပ္သင့္ဘူး၊ ဒီအလုပ္လုပ္လိုက္လို႔ မိမိသူတပါးအက်ိဳးရွိမယ္ဆိုတဲ့ အသိအတြက္က်ေတာ့ တရား (ဓမၼ)အဆံုးအမ လိုအပ္ပါတယ္။ တရား ဓမၼနာၾကားခြင့္မရရင္ မိမိေလွ်ာက္လွမ္းရမည့္ လမ္းမေရြးခ်ယ္တတ္ဘူး။ မေ၇ြးခ်ယ္္တတ္ရင္ လမ္းမွန္မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး။ လမ္းမွန္မေရာက္ရင္ လူေတာ္လူၿမတ္ လူ႔အဖိုးတန္တစ္ေယာက္ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ နဲနဲေၿပာၿပီးမ်ားမ်ားနားေထာင္ႏိုင္ရမယ္။ နားေထာင္ထားတဲ့အတိုင္း ေလ့လာမွတ္သားလိုက္နာက်င့္သံုးရင္ လူ႔အဖိုးတန္တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာမွာပါ။

၂။ သတ္ႏိုင္ရမယ္
ကိေလသာတည္းဟူေသာ ရန္သူအစစ္ေတြကို သတ္ႏိုင္ရမယ္။ ရန္သူဆိုတာႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ၿမင္ရတဲ့ရန္သူနဲ့ မၿမင္ရတဲ့ရန္သူတဲ့။ ၿမင္ရတဲ့ရန္သူက ေရွာင္လို႔ရေပမယ့္ မၿမင္ရတဲ့ရန္သူက ကိုယ္ကိုတိုင္ မၿမင္ရသည့္အတြက္ မေရွာင္ႏိုင္ပါဘူး။ ၿမင္ရတဲ့ရန္သူက ဒီတစ္ဘ၀ပဲ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ႏိုင္ပါတယ္။ မၿမင္ရတဲ့ရန္သူဆိုတာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစတဲ့ ကိေလသာေတြပါပဲ။ ဘ၀သံသရာ အဆက္ဆက္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လိုက္ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ကိေလသာရန္သူ အစစ္ေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိေလသာမ၀င္ေစနဲ႔ ၀င္ခဲ့ရင္ မိမိကအရင္ဦးေအာင္သတ္ႏိုင္ရမယ္တဲ့။ မိမိတို႔ ရရွိထားတဲ့ ရုပ္ခႏၶာကိုယ္ၾကီးဟာ မိမိတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ရုပ္ခႏၶာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင ရုပ္ခႏၶာေပၚမွာ တြယ္တာမက္ေမာေနတဲ့ တဏွာဆႏၵကို ပယ္စြန္႔ႏိုင္ရမယ္။ ရုပ္ခႏၶာေပၚမွာ တြယ္တာေနသည့္အတြက္ ငါတည္းဟူေသာအတၱစိတ္ လႊမ္းမိုးလာေတာ့ ကိေလသာေတြၿဖစ္လာတာ။ လူနဲ႕ တရိစွၧာန္ ကြာၿခားတာဒီအခ်က္ပဲ။ တရိစၧာန္က သူ႔အတြက္ပဲ သူသိတယ္။ လူဆိုရင္ သူတစ္ပါးအတြက္ ထိုက္သေလာက္သိဖို႔လိုပါတယ္။

အတၱစိတ္မလြန္ကဲေအာင္ သတိထားသင့္ပါတယ္။ ရုပ္တရားၾကီးဟာ သဘာ၀အတိုင္းသြားေနတယ္၊ ၿဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနတာ၊ အခ်ိန္ကုန္တာနဲ႔အမွ် ေသမင္းဆီကို မနားတမ္းသြားေနတာ၊ ဒီအတိုင္းမသိဘဲ ဆက္သြားရင္ ဘ၀နိဂုန္းခ်ဳပ္တဲ့အခါ ပန္းခင္းေသာလမ္း မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ သဘာ၀အတိုင္း ေၿပာင္းလဲေနတဲ့ ႏၶာကိုယ္ၾကီးကို ဥာဏ္ၾကည့္ရမယ္။ မေၿပာင္းလဲေသာနိယာမ တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒါေၿပာင္းလဲၿခင္းပါပဲ။ လူ႔အဖိုးတန္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ဖို႔ ရန္သူအစစ္ၿဖစ္တဲ့ ကိေလသာေတြကို ၀ိပသနာဥာဏ္နဲ႔ သတ္ႏိုင္ရပါမယ္။

၃။ ခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္
ဘ၀မွာခံႏိုင္ရွိဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ပင္လယ္နဲ႔ တူတယ္။ ေလာကဓံဆိုတာ မုန္တိုင္းနဲ႔တူပါတယ္။ ပင္လယ္ေရၿပင္ဟာ အၿမဲၿငိမ္မေနပါဘူး။ မုန္တိုင္းထန္ရင္ လႈိင္းထလာပါတယ္။ ပင္လယ္ေရၿပင္ၿငိမ္မေနသလို ဘ၀ေရၿပင္ဟာလည္း ၿငိမ္မေနပါဘူး၊ အၿမဲတမ္းလႈပ္ရွားေနပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေလာကဓံဆိုတဲ့ မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္ေနလို႔ပါပဲ။ ဘ၀ဆိုတာရလာရင္ ဒုကၡဆိုတာေတြ႕မွာပဲ၊ ဒုကၡေတြ႔ရင္ စိတ္ဓာတ္မက်ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာေတြ႔လို႔လဲ ၀မ္းမသာနဲ႔၊ စိတ္ညစစ္စရာေတြ႔လို႔လည္း၀မ္းမနဲနဲ႔၊ ပံုမွန္စိတ္ေလးထားၿပီး ေနႏိုင္ေအာင္ၾကိဴးစားရမယ္။ ဘ၀ဟာ လႈပ္ရွားေနတာ သဘာ၀ပဲ၊ ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္၊ ဘာနဲ႔ထိန္းမလဲ၊ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားဓမၼနဲ႔ ထိန္းရမယ္ ဘ၀မွာ ဘယ္ေလာက္ဆိုးတဲ့ အေၿခေနေတြနဲ႔ ေတြ႔ပင္ေတြ႕ၿငားေသာ္လည္း ငါ အၿမဲတမ္း ဒီလိုမၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ေတြးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားေပးႏိုင္ရမယ္။ အခက္ခဲေတြ၊ ဒုကၡေတြ၊ ဆံုးရႈံးမႈေတြဟာ လူ႔ဘ၀ကို မွန္ဘီလူးနဲ႔ ၾကည့္ရသလို အခြင့္ေရးမ်ိဳးကို ေပးတယ္တဲ့၊ ကိုယ့္ဘ၀ကို အနီးကပ္ၾကည့္ခြင့္ရတယ္၊ ဘ၀နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အမွန္တရားေတြက ဘာေတြလဲ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ဘာေတြလဲ၊ ဘယ္ဟာ ေက်နပ္စရာအေကာင္းဆံုးလဲ၊ ဘ၀မွာ တန္ဖိုးအရွိဆံုးအရာေတြဟာ ဘာေတြလဲ ဆိုတာ သိလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡေတြ အခက္ခဲေတြဟာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြၿဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းပဲေတြ႔ေတြ႔ အဆိုးပဲၾကံဳၾကံဳ၊ ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါ ေလာကအတြက္ သိပ္ကိုအေရးၾကီးပါတယ္။

၄။ သြားႏိုင္ရမယ္
ေလာကမွာ ကိုယ္ရည္မွန္းထားတဲ့ ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ သြားႏိုင္ရမယ္။ ကိုယ္ရည္မွန္းတဲ့ပန္းတိုင္က ဘာလဲ။ ဘ၀သံသရာတည္းဟူေသာ ၀ဋ္ဆင္းရဲကလြတ္ေၿမာက္ဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။ ဘ၀သံသရာဆိုတာ သံေယာဇဥ္ေတြ ဥပါဒါန္ေတြနဲ႔ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတဲ့ေႏွာင္ဖြဲ႔တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေႏွာင္ဖြဲ႔ေတြေၾကာင့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ မရဏ၊ ေသာက၊ ပရိေဒ၀၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆ၊ ဥပါယာသဆိုတဲ့ မီးေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတာ။
ဒုကၡက လြတ္ေၿမာက္ဖို႔ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြကို ၿဖတ္ေတာက္ၿပီး လြတ္ေၿမာက္တဲ့ဆီကို သြားႏိုင္ရမယ္။ ဘ၀သံသရာလည္ေနတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပန္ၾကည့္၊ ဒုကၡေရာက္ေနလား၊ စိတ္ဆင္းရဲေနလား၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုၿဖစ္ေနရတာလဲဆိုတာ တရားခံရွာၾကည့္ၿပီး ၿဖတ္ေတာက္ပစ္ႏိုင္ရမယ္။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္ရည္မွန္းထားတဲ့ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ ေရာက္ေအာင္သြားႏိုင္ပါမွ လူ႔အဖိုးတန္တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာမွာ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လူ႔အဖိုးတန္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရင္း အားလံုးကိုလည္း လူ႔အဖိုးတန္ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ေရးသားလိုက္ပါတယ္။

ေကသြယ္ (စကၤာပူ)
၁၇-၁၀-၂၀၁၁

ပုိ႔စ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေကာင္းပါတယ္၊ စာေရးသူ (သီတဂူစတား)၏ အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္း အရွင္ေဒ၀ိႏၵာလကၤာရာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားထားတဲ့ တရားကို နာၾကားျပီး ေရးထားတဲ့ ပုိ႔စ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူမွတ္မိသေလာက္ သူ႔ပုံစံနဲ႕ ျပန္ေရးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စြမ္းအင္ေလးမ်ိဳး ကုိယ့္သႏၱာန္မွာ ရွိေနရင္ လူ႕အဖုိးတန္ျဖစ္ျပီေပါ့၊ လူ႕အဖိုးတန္ ျဖစ္လုိသူမ်ားအတြက္ ဒီပုိ႔စ္ေလးက ေကာင္းေကာင္း လမ္းညႊန္ေပးပါလိမ့္မည္။ အလြန္အက်ိဳးမ်ားေစမည့္ ပုိ႔စ္ျဖစ္လုိ႔ စာေရးေပးတဲ့ မေကသြယ္အား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

အားလုံး လူ႕အဖိုးတန္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၇-၁၀-၂၀၁၁

Read more »

ျမန္မာ့သာသနာ အေနာက္သုိ႔ထြန္းျခင္း

သီတဂူႏွင့္အေမရိက
ယေန႕ေခတ္ ျမန္မာ့သာသနာသည္လည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အေနာက္ဆီသုိ႔ ေရြ႕လ်ားလာသည္ ေျပာမလား၊ ျပန္႔ပြားလာသည္ေျပာမလား၊ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမန္မာ့သာသနာ အေနာက္ဆီသုိ႔ ေရာက္လာတာေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။

ေဆာက္လုပ္ဆဲ 80’X80’X54’ ဥာဏ္ေတာ္ ပမာဏရွိ ေရႊစည္းခုံေစတီေတာ္ၾကီးႏွင့္တြဲလ်က္ ဓမၼသဘာ ပုံစံငယ္

သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးသည္ သီတဂူသာသနာ့ျပဳအဖြဲ႕မ်ားပါ၀င္ေစလွ်က္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ သီတဂူဗုဒၶ၀ိဟာရ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးႏွင့္ ေထရ၀ါဒဓမၼအသင္း (Theravada Dhamma Society America) (အေမရိကန္)တုိ႔ကို ၁၉၉၆ခုႏွစ္မွစတင္ တည္ေထာင္လာခဲ့ရာ အလြန္ေအာင္ျမင္လွ်က္ရွိသည္။ ယခုအခါ ထုိႏုိင္ငံ ထုိျပည္နယ္ရွိ ျမန္မာျပည္ဖြားတုိင္းရင္းသားမ်ားေရာ ဗုဒၶဘာသာကိုစိတ္၀င္စားသူအားလုံးအတြက္ပါ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကို စနစ္တက်ေလ့လာခြင့္ရျခင္း၊ စနစ္တက် အားထုတ္ႏိုင္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကို ကမၻာ့အင္အားအၾကီးဆုံး အေနာက္ႏုိင္ငံသုိ႔ေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ေဆာင္ႏုိင္ၾကသည္မွာ ထုိႏုိင္ငံရွိ ျပည္သူမ်ား၊ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္ရွိ အလွဴရွင္မ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။

သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး ျမန္မာ့ဗိသုကာပညာရွင္ တမၸ၀တီ ဦး၀င္ေမာင္ႏွင့္အဖြဲ႕အား ညႊန္ၾကားေနစဥ္

အေမရိကရွိအလွဴရွင္မ်ား၊ အျခားႏိုင္ငံမ်ားရွိ အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္ရွိအလွဴရွင္မ်ား၏ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ သီတဂူဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္းတုိက္ၾကီး အေမရိကတြင္ ေပၚေပါက္လာသည္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ ထုိသီတဂူဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္းတုိက္သည္ ေရႊစည္ခုံေစတီေတာ္ၾကီးႏွင့္ ေယာဂီသူေတာ္စင္မ်ား ခ်မ္းသာစြာ ကမၼ႒ာန္းတရားေတာ္မ်ား အားထုတ္ႏုိင္ျခင္းႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ဓမၼမ်ားကို ပုိ႔ခ်ျခင္း သင္ယူေလ့လာျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ႏုိင္ရန္ ဓမၼသဘာအေဆာင္ၾကီးႏွင့္ သီလ,သမာဓိ, ပညာ, သစၥာယ ေမတၱာ, ဗလ, သတိပ႒ာန္ စေသာ နာမည္မ်ားႏွင့္ ဆြမ္းစားေက်ာင္းေဆာင္တုိ႔ျဖင့္ အေဆာင္ေပါင္း ၃၇ ေဆာင္တုိ႔ျဖင့္ တံဆာဆင္ထားေသာ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးျဖစ္သည္။ ယခုအခါ တခ်ိဳ႕လဲ ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သလုိ ေဆာက္လုပ္ဆဲေက်ာင္းမ်ားစြာလဲ က်န္ပါေသးသည္။

ေဆာက္လုပ္ျပီး ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္မ်ား

ေရႊစည္းခုံေစတီေတာ္
အေမရိကန္ႏုိင္ငံ သီတဂူဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္းတုိက္အတြင္း ျမန္မာမႈျမန္မာ့ဟန္မ်ားျဖင့္ (80’X80’X54’) ဥာဏ္ေတာ္ ပမာဏရွိ ေရႊစည္းခုံေစတီေတာ္ၾကီးကို TDSA Group (Theravada Dhamma Society America) က အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၆၀,၀၀၀၀ (ေျခာက္သိန္း) အကုန္ခံျပီး ပူေဇာ္ေနလွ်က္ရွိသည္။ ထုိေစတီေတာ္ၾကီးကို ၂၀၁၂ ဇန္န၀ါရီ ၁၅ ရက္ေန႕ လုံး၀ အျပီး ခန္႔မွန္းထားသည္။

ေစတီေတာ္ၾကီးေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္မွ သီတဂူမန္ေနဂ်ာ ဦးစုိး၀င္း

ေဆာက္လုပ္ျပီး၊ဆဲ ေက်ာင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အလွဴရွင္မ်ား
၁။ သီလ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ေဒၚစႏၵပဘာက လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၂။ သမာဓိ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ U David က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၃။ ပညာ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ေဒါက္တာ၀င္းျမင့္က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၄။ သစၥာ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ အရွင္သစၥ၀ံသ က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၅။ ေမတၱာ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ေဒါက္တာေအာင္ခုိင္ က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၆။ ကရုဏာ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ TDSA Group က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၇။ ဗလ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ဦးေမာင္လွ က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၈။ မုဒိတာ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ဦးတင္ေမာင္၀င္း က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၉။ ဥေပကၡာ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ဦးခင္ေမာင္သိန္း က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၀။ ဒါန ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ဦးဣႏၵက က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၁။ ေခမာ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ TDSA Group က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၂။ ဣျႏၵိယ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ဦးေမာင္လွ က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၃။ ေဗာဇၥ်ဂၤ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ေဒါက္တာေစာေနာင္ က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၄။ မဂၢဂၤ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (12’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ဦးထီးညိဳ က လူဒါန္း ေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၅။ သတိပ႒ာန ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (16’X12’) ႏွင့္ Restroom အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁,၈၀၀၀ မႏၱေလး သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းအမၾကီး ေဒၚညြန္႔ညႊန္႔ေအး က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၆။ သမၼပၸဓာန ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေဆာင္ (16’X12’) ႏွင့္ Restroom အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁,၈၀၀၀ ဦးေက်ာ္ေ၀ က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၇။ Reception (ျပန္ၾကားေရး) ေဆာင္ (32’X24’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆,၀၀၀၀ TDSA Group က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၈။ Water House ေဆာင္ (16’X8’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၀၀၀ TDSA Group က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၁၉။ Small Storage ေဆာင္ (8’X8’) အတြက္ TDSA Group က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၂၀။ Big Storage ေဆာင္ (16’X8’) အတြက္ TDSA Group က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၂၁။ Mobile Home 1 ေဆာင္ (48’X13’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁,၅၀၀၀ Japan (Myanmar Group) က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၂၂။ Mobile Home II ေဆာင္ (75’X13’) အတြက္ TDSA Group က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၂၃။ Deck ေဆာင္ (55’X50’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁,၀၀၀၀ TDSA Group က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၂၄။ Public Restoroom ေဆာင္ (40’X24’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၉,၀၀၀၀ TDSA Group က လူဒါန္းေဆာက္လုပ္ျပီးျဖစ္သည္။
၂၅။ သႏၱိပထ Restroom ေဆာင္ (37’X27’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၄,၀၀၀၀ မႏၱေလး သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအမၾကီး ေဒၚညြန္႔ညြန္႔ေအး က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။
၂၆။ စာၾကည့္တုိက္ Library ေဆာင္ (32’X32’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃,၀၀၀၀ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ေဇာ္ က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။
၂၇။ Work Shop ေဆာင္ (32’X24’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁,၀၀၀၀ TDSA Group က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။
၂၈။ ေနကၡမၼ ကမၼ႒ာန္းေဆာင္ (12’X10’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ သီတဂူဦးသန္းလြင္ က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။
၂၉။ ၀ီရိယ ကမၼ႒ာန္းေဆာင္ (12’X10’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ဦးေမာင္လွ က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။
၃၀။ ဣဒၶိပါဒ ကမၼ႒ာန္းေဆာင္ႏွင့္ Restroom(25’X25’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂,၀၀၀၀ ဦးထြန္းစိန္ က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။
၃၁။ ခႏၱီ ကမၼ႒ာန္းေဆာင္ (16’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁,၀၀၀၀ သီတဂူဦးခင္ေမာင္၀င္း က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။
၃၂။ အဓိ႒ာန ကမၼ႒ာန္းေဆာင္ (16’X12’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁,၀၀၀၀ သီတဂူေဒါက္တာျမတ္သူ က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။
၃၃။ ၃၄။ ၃၅။ ၃၆။ ကမၼ႒ာန္းေဆာင္ (30’X16’) Restroom အပါ၀င္ ၄ေဆာင္ အသီးအသီးအတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂,၀၀၀၀ စီကို ဦးေက်ာ္ေ၀ က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။
၃၇။ ဓမၼသဘာ ခမ္းမေဆာင္ၾကီး (60’X30’) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀,၀၀၀၀ TDSA Group က လူဒါန္းျပီး ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။

ဓာတ္ပုံႏွင့္သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို သီတဂူဗုဒၶ၀ိဟာရ (အေမရိက)ရွိ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္အရိယဓမၼ၏ အီးေမးလ္ႏွင့္ ကိုခြန္သီရိ အေမရိကတုိ႔ထံမွ ရရွိပါသည္။


ဆက္သြယ္ႏုိင္ရန္--
Sitagu Buddhist Vihara
TDSA
9001 Honeycomb Dr
Austin, TX 78737
Telefax: (512) 301-3968
http://www.sitagu.org/

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၃-၁၀-၂၀၁၁

Read more »

သီတင္းကြ်တ္ဆုေတာင္း

သီတင္းကြ်တ္ဆုေတာင္း

သီတင္းကြ်တ္ျခင္းဆုိသည္မွာ ၀ါးတြင္းသုံးလအတြင္း ဘယ္မွမသြားရဘဲ တစ္ေနရာတည္းမွာ သီတင္းသုံး (တည္ရွိ) ေနရျခင္းတည္းဟုေသာ အေႏွာင္ဖြဲ႔မွ လြတ္ျခင္း ကြ်တ္ (freedom) ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိေန႔မွာပဲ မိမိတုိ႔သႏၱာန္မွာ ကိန္း၀ပ္ (သီတင္းသုံး) ေနေသာ ကိေလသာတုိ႔သည္ လြတ္သြားသည္၊ ကြ်တ္သြားသည္တုိ႔ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဘုရားဖူးထြက္ၾကသည္။ မိမိတုိ႔ ႏွစ္သက္ရာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သြားႏုိင္ၾကသည္။

အားလုံးေသာ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတုိ႔လည္းပဲ ကိုယ္တြင္းကိုယ္ပမွာ ကိန္း (သီတင္းသုံး) တည္ရွိေနေသာ ကိေလသာ အတြင္းရန္ႏွင့္ အနိ႒အာရုံဟုေသာ အျပင္ပရန္တုိ႔ကုိ လြတ္ေစသတည္း၊ ကြ်တ္ေစသတည္း။ အေႏွာင္ဖြဲ႕မွန္သမွ် အားလုံးမွလဲ ကြ်တ္လြတ္ျပီး မိမိတုိ႔ေပ်ာ္ရာ ေနရာအသီးအသီးသုိ႔ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ က်န္းက်န္းမာမာ ေရာက္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေမတၱာ ပုိ႔သပါသည္။

သီတဂူစတား
(သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔)
၁၂-၁၀-၂၀၁၁

Read more »

ဓမၼဂီရိသုိ႔ ခရီး အပုိင္း (၃)

စာမိတ္ဆက္
တရားရွိရာေတာေတာင္တန္း(ဓမၼဂီရိ)မ်ားကို အမွတ္တရ သြားေရာက္ေလ့လာရာတြင္ ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ အဂ်င္တာ (Ajanta)ႏွင့္အလုိရာ (Ellora) ခရီး မွတ္တမ္းအေၾကာင္းကို တင္ျပမွာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔က ကေလးမေလးတစ္ေယာက္က ေမးတယ္ ‘‘ဘုန္းဘုန္းကလဲ ေက်ာင္းေဟာင္းေတြ ဂူေဟာင္းေတြပဲ သြားလည္ေနတယ္’’တဲ့။ သူေျပာတာလဲ မွန္ေတာ့မွန္ေနသားပဲ။ ဟုတ္ေနတာပဲေလ အေဟာင္းေတြကိုပဲ သြားေရာက္ ေလ့လာေနတာ။ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္ ‘‘ဘုန္းၾကီးပဲေလဟာ၊ ေလွာ္ကားဥယ်ာဥ္ အင္ယားကန္တုိ႔လုိေနရာေတြမွာ သြားေလ့လာလုိ႔ ဘယ္သင့္မလဲ၊ ေရွးႏွစ္မ်ားစြာက ကိုယ္နဲ႔ ဘ၀တူေတြ ဘယ္လုိ ဘယ္ပုံ ေနခဲ့ၾကသလဲဆုိတာရယ္၊ သူတုိ႔တေတြ သာသနာကို ဘယ္ေလာက္အထိ အလုပ္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့ၾကသလဲဆုိတာရယ္၊ ျပီးေတာ့ ေရွးက လူေနမႈစနစ္ေတြကို သြားေလ့လာရတာေပါ့ဟ’’လုိ႔။ ေအာ္-ဟုတ္မွာပဲ ေရွးေဟာင္းအႏုပညာကုိ မခံစားတတ္ေသးေတာ့၊ ကိုယ္လဲ ခံစားတတ္ေသးတာေတာ့ မဟုတ္ေပမဲ့ တန္ဖုိးေတာ့ ထားတတ္လာတယ္။ တကယ္ေတာ့ ထုိေက်ာင္းေဟာင္း ဂူေဟာင္း ပန္းခ်ီ ပန္းပုစတဲ့ အႏုပညာေတြက အဲဒီေခတ္က လူေနမႈဘ၀ကို ေျပာျပေနသည္၊ ထုိေခတ္ရွိခ့ဲလုိ႔လဲ ယေန႔ေခတ္ဆုိတာရွိလာရသည္။

အသြားခရီးလမ္းခုလပ္မွာ ေန႔ဆြမ္းစားသည္ စားေသာက္ဆုိင္

စာေရးသူက ခရီးစဥ္အတြက္ စပြန္ဆာေပးသူ ဒကာၾကီးဦးေက်ာ္ေဆြ ေကာင္းမႈျဖင့္ ေရွးႏွစ္မ်ားစြာက ဗုဒၶသာသနာ့မွတ္တုိင္မ်ားကို ေလ့လာခြင့္ရခဲ့သည္။ ေရွးႏွစ္ေထာင္ခ်ီက လူေနမႈဘ၀ကို ေျပာျပေနေသာ ေရွးေဟာင္း အႏုပညာမ်ားကိုေလ့လာခြင့္ရသည္။ စာေရးသူသြားသမွ် ျမင္ေတြ႔လာသမွ် မွတ္လာသမွ် အေတြ႔ၾကံဳမ်ားကို ထုိေဒသသုိ႔ မေရာက္ဖူးေသးသူမ်ားအတြက္ ဗဟုသုတျဖစ္ဖုိ႔ေရာ စာေရးသူအတြက္ မွတ္တမ္းက်န္ဖုိ႔ပါ ဤခရီးသြားမွတ္တမ္းကို တင္ျပလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ျမင္းခြာသဏၭာန္ရွိ ဂူတန္း ဆုိင္းဘုတ္

အဂ်င္တာႏွင့္အလုိရာသုိ႔ လမ္းခရီး
အဂ်င္တာလုိ႔ေျပာလုိက္ရင္ အလုိရာပါ တြဲျပီး ‘‘အဂ်င္တာအလုိရာ’’ဟု ေခၚေလ့ရွိၾကသည္၊ တကယ္ေတာ့ အဂ်င္တာႏွင့္အလုိရာက ကီလုိမီတာ ၁၀၄ ၀န္းက်င္ေလာက္ ေ၀းသည္၊ ကားျဖင့္ ၂ နာရီေလာက္ေမာင္းရသည္၊ လမ္းခရီးလဲၾကမ္းသည္၊ ၾကမ္းတယ္ဆုိေပမဲ့ ေရႊျပည္ၾကီးက လမ္းေတြထက္ေတာ့ သာေသးသည္။ ဘုံေဘျမိဳ႕ စာေရးသူတုိ႔ ေနတဲ့ အေဆာင္ကေန (7-10-2011, Friday)မနက္ ၇-၃၀ ေလာက္က စထြက္လာရာ ညေန ၅ နာရီ ထုိးမွ အလုိရာ (Ellora) လုိဏ္ဂူမ်ားသုိ႔ ေရာက္သည္။ အဂ်င္တာအလုိရာသည္ ၾသရန္ဂဘက္ (Aurangbad) ျမိဳ႕တြင္တည္ရွိသည္၊ မဟာရ႒ျပည္နယ္အတြင္းမွာပဲ ရွိသည္။ ဘုံေဘျမိဳ႕မွ ကီလုိမီတာ ၄၅၀ ေက်ာ္ အေ၀းရွိသည္။ စာအုပ္ေတြထဲမွာႏွင့္ အင္တာနက္မွာ ျပဆုိထားသည္ ကီလုိမီတာ တြက္ခ်က္ထားတာေတြ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မတူညီၾကဘဲ မတိက်ျဖစ္ေနသည္၊ ဒကာၾကီးဦးေက်ာ္ေဆြက စာေရးသူတုိ႔သြားသည့္ ကားမွာ ျပဆုိထားသည့္ ကားသြားႏႈံး ကီလုိမီတာနဲ႕တြက္ၾကည့္လာသျဖင့္ တိက်ေသာ ကီလုိမီတာမွာ ၅၁၆ ရွိသည္။
မွတ္ခ်က္။ ကီလုိမီတာမွာ ၅၁၆သည္ ပူေနးဘက္ကေနသြားသည့္လမ္းျဖစ္သည္၊ အျပန္မွာေတာ့ နာဆစ္ခ္ (Nasik) ျမိဳ႕ကို ျဖတ္လာရသည့္ လမ္းတစ္ဖတ္ကေန ျပန္လာေသာအခါ ကီလုိမီတာ ၄၅၁ ရွိသည္။

အိႏၵိယျပည္ၾကီး၏ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးမွာ အလြန္ေကာင္းမြန္ပါသည္၊ အေ၀းေျပးလမ္း (High way) ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္၊ ၄-လမ္းသြား Local High way ႏွင့္ ၆-လမ္းသြား National High way ဟူသတည္း၊ ကြန္ကရစ္လမ္း၊ ကတၱရာလမ္း ႏွစ္မ်ိဳးလုံးရွိသည္၊ လမ္းခရီးတစ္ေလာက္လုံး ဘုံေဘ-ပူေနး လမ္းခြဲကေနသြားသည့္လမ္းသည္ အလြန္ေကာင္းမြန္သည္။ အလုိရာကေန အဂ်င္တာ သြားသည့္ ကီလုိမီတာ ၁၀၀ ၀န္းက်င္မွ်ရွိခရီးသည္သာ လမ္းအနဲငယ္ၾကမ္းသည္။ စာေရးသူလဲ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ အေ၀းေျပးလမ္းေတြ ၾကည့္ရင္း စိတ္ကူးမိသည္၊ ကိုယ့္ျပည္ၾကီးလဲ ဒီလုိလမ္းေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရွိလာလွ်င္ဆုိတဲ့ အေတြးက ၀င္လာသည္။ ဒီေလာက္ လူဦးေရမ်ားျပားျပီး လူေနမႈစနစ္အနိမ့္အျမင့္ မ်ားလွ သည့္ ႏုိင္ငံလုိမွာေတာင္ ဒီေလာက္ လမ္းေကာင္းသည့္ အေ၀းေျပလမ္းေတြ အေျမာက္အျမားရွိေနရင္-- ဆုိတဲ့ အေတြးေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု စိတ္ကူးယဥ္မိသည္။ ေတာရြာဘက္က ျဖတ္သြားရတဲ့ ေတာလမ္းေတြမွာေတာ့ လမ္းသိပ္မေကာင္းေပမဲ့ ထုိလမ္းသည္ပင္ ကုိယ့္ျပည္ၾကီးထက္ေတာ့ သာေနေသးသည္။

စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႕အား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္သည့္ ဒကာ ဦးေက်ာ္ေဆြႏွင့္အမွတ္တရ

စာေရးသူတုိ႔ ၄ပါးႏွင့္ ဒကာၾကီးဦးေက်ာ္ေဆြတုိ႔ အဖြဲ႔ အေဆာင္မွ မနက္ ၇-၃၀ ေလာက္ စထြက္သည္၊ ပူေနးျမိဳ႕သြားသည့္ High way လမ္းအတုိင္း သြားရာ လမ္းခုလပ္မွာ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြက မနက္စာ ကပ္သည္။ ပူေနးျမိဳ႕ မေရာက္မီ လမ္းခုလက္မွာပဲ ၾသရန္ဂဘက္ (Aurangbad) ျမိဳ႕သုိ႔သြားသည့္ လမ္းခြဲမွဆက္သြားရာ ေန႕လည္ ၁၁-၃၀ ေလာက္မွာ Hotel Rajyog မွာ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြက ေနဆြမ္းကပ္သည္။ ေနာက္ထက္ လမ္းခုလက္မွာ ၂ ခါေလာက္ ဆုိင္မွာ အေအး၀င္ေသာက္ရင္း အနားယူျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သည္မွအပ ေတာက္ေလွ်ာက္ ၾသရန္ဂဘက္ (Aurangbad) ျမိဳ႕သုိ႔ ေမာင္းႏွင္သည္။ ၾသရန္ဂဘက္ (Aurangbad) ျမိဳ႕မွ ကီလုိမီတာ ၃၀ ေလာက္ေ၀းသည့္ Ellora Caves ကို ညေန ၅ နာရီထုိမွ ေရာက္သည္။

စာေရးသူသည္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႕ အတူ စာေရးသူတုိ႔ သူငယ္ခ်င္း ၇ ေယာက္ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ေက်းဇူးနဲ႔ အဂ်င္တာ (Ajanta)ႏွင့္ အလုိရာ (Ellora) သုိ႔ ပထမအၾကိမ္ေရာက္ဖူးသည္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ယခုအခါ လမ္းေၾကာင္းက ေျပာင္းျပန္သြားေနရတာေရာ ႏွစ္ၾကာသြားတာေရာ စာေရးသူ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းတာေတြေၾကာင့္ အသစ္အဆန္းျပန္ျဖစ္ေနသည္။ လမ္းခရီးကို မမွတ္မိ ျဖစ္ေနသည္။ ေနရာေရာက္မွပဲ မွတ္မိေနသည္။
Ellora Caves (အလုိရာ) ဂူမ်ားအေၾကာင္းကို စတင္ေလ့လာခဲ့ေပမဲ့ အဂ်င္တာ (Ajanta Caves) အေၾကာင္း အရင္ မွတ္တမ္းျပဳခ်င္ပါသည္။

သစ္ေတာမ်ားျဖင့္ လွပေနေသာ ဂူတန္း

အဂ်င္တာ (Ajanta Caves)
Ellora Caves (အလုိရာ) ဂူမ်ားအေၾကာင္းကို အေလာတၾကီးေလ့လာျပီး ညေန ၆ နာရီသာသာေလာက္မွာ ထုိမွ ကီလုိမီတာ ၁၀၃ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရွိသည့္ အဂ်င္တာ (Ajanta Caves) ဘက္သုိ႔သြားခဲ့သည္။ ထုိ အဂ်င္တာ (Ajanta Caves)၏အနီးနားက ၂ မိနစ္ခန္႔ ကားျဖင့္သြားက ေရာက္ႏုိင္သည့္ MTDC တည္းခုိခန္းသုိ႔ ည ၈-၃၀ ေလာက္ေရာက္သည္။ တည္းခုိခန္းေလးက ေစ်းသက္သာသည္၊ ႏွစ္ေယာက္ခန္းတစ္ခန္း တစ္ည ရူပီး ၈၀၀ မွ်သာရွိသည္၊ AC မဟုတ္ေပမဲ့ ယခုရာသီမွာ သင့္ေတာ္သည့္ အေနထားမွာရွိသည္။ (Ajanta Caves) လိႈဏ္ဂူနားမွာေတာ့ AC ပါသည့္ တည္းခုိခန္းရွိသည္၊ တစ္ခန္း ရူပီး ၂၈၀၀ ရွိသည္။ AC ၾကိဳက္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ အသင့္ျဖစ္သည္။ ထုိတည္းခုိခန္းေလးက တစ္ညတာမွ် ပန္းသမွ် ႏြမ္းသမွ်တုိ႔ကို ေျပေစသည္။ မနက္အိပ္ယာထ ေရခ်ိဳး၊ လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာသုတ္စသည့္ ပရိတ္မ်ားရြတ္ဖတ္ျပီး ဒကာၾကီးဦးေက်ာ္ေဆြက မနက္စာ ဘုန္းေပးရန္ လာပင့္၊ မနက္စာစာျပီး ၈-၃၀ ေလာက္မွာ Ajanta Caves ဘက္သို႔ လာခဲ့ၾကသည္။ (Ajanta Caves) အဂ်င္တာစခန္းသည္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာေတာ့ မနက္ ၉နာရီဖြင့္ ည ၅ နာရီးပိတ္၊ တနလၤာေန႔ တစ္ေနကုန္ပိတ္ဟု ေရးထားေပမဲ့ လက္ကမ္းစာအုပ္ေလးမွာေတာ့ မနက္ ၆ နာရီဖြင့္ ညေန ၆ နာရီပိတ္၊ တနလၤာေန႔ တစ္ေနကုန္ပိတ္ဟု ေရးထားသည္။
၀င္ခြင့္လက္မွတ္မ်ားစတင္၀ယ္၊ လက္မွတ္ ၄ မ်ိဳး၀ယ္ရသည္၊ ပထမလက္မွတ္မွာ ေစ်းတန္း၊ အိမ္သာ ပန္းျခံမ်ား အသုံးျပဳခြင့္လက္မွတ္ တစ္ေယာက္ တစ္ေစာင္ ၁၂ ရူပီး၊ ဂူတန္းမ်ားဆီသုိ႔သြားရန္ AC Bus ကား အတြက္ တစ္ေယာက္ကို အသြား တစ္ေစာင္ ၁၂ ရူပီး၊ အျပန္တစ္ေစာင္ ၁၂ ရူပီးႏွင့္ ဂူတန္းမ်ား၀င္ခြင့္ ၁၀ ရူပီး။ ထုိဂူတန္းမ်ား၀င္ခြင့္မွာ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားအတြက္ ၂၅၀ ရူပီးေပးရေပမဲ့ ျမန္မာ၊ ထုိင္း၊ သီရိလကၤာ၊ လာအုိ၊ နီေပါ၊ ဘဂၤလာေဒ့ရွိတုိ႔မွာ အိႏၵိယႏုိင္ငံသားမ်ားလုိ ၁၀ မွ်သာ ေပးရသည္၊ ပတ္စပုိ႔ပါသြားဖုိ႔လုိအပ္သည္။

အလြန္လက္ရာေျမာက္သည့္ မ်က္ႏွာျပင္က အႏုစိတ္လက္ရာမ်ား

လႈိဏ္ဂူမ်ားႏွင့္ျမင္ကြင္း
၀င္ေပါက္ကေန ကားျဖင့္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ေတာင္ေပၚတက္လုိက္ေသာအခါ ၀င္ခြင့္လက္မွတ္၀ယ္ျပီး ေျခလွ်င္ျဖင့္ ဂူတန္းမ်ားစီသုိ႔ သြားႏုိင္သည္၊ အသက္ၾကီးသူမ်ားကေတာ့ ထမ္းစင္ျဖင့္တက္ႏုိင္သည္။ ဂူတန္းမ်ားသည္ အလြန္လွပပါသည္၊ ေတာေတာင္ သစ္ပင္ စမ္းေရးတုိ႔ျဖင့္ အလြန္ေအးခ်မ္းသည့္ ေနရာျဖစ္သည္။ ယခုအခါ သြားလမ္းမ်ား တံတားမ်ား ျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသျဖင့္ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္သည္၊ ဂူတန္းမ်ား၏ သဏၭာန္မွာ ျမင္းခြာ (horse-shoe-shape) ပုံျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာျပင္ကို ေနထြက္ရာ အရပ္သုိ႔ မ်က္ႏွာ မူထားသျဖင့္ အလင္းေရာင္ရေနသည္၊ မ်က္ႏွာမူထားေသာဘက္တြင္ အလြန္ျမင့္မားေသာ ေတာင္ၾကီး ကာရံထားသျဖင့္ ေလဒဏ္ကုိ ကာကြယ္ထားသည္။ ထုိေတာင္ၾကီးႏွင့္ ဂူတန္းမ်ားအၾကားတြင္ ေတာင္ေပၚကက် ေတာင္ၾကားမွ စိမ့္ထြက္လာေသာ ေရၾကည္မ်ား တေ၀ါေ၀ါ စီးဆင္းလွ်က္ရွိသျဖင့္ ေသာက္ေရ သုံးေရအတြက္ မပူပင္ရ။ သစ္ပင္ သစ္ဥ သစ္ဖု အမ်ိဳးစုံရွိသျဖင့္ စားစရာ မပူပင္ရ။ ဤသုိ႔အားျဖင့္ အဖတ္ဖတ္က ျပည့္စုံေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ေသာ ေရွးက ရဟန္းမ်ား၏ ေဆာက္လုပ္ေရးအင္ဂ်င္နီယာ ဗိသုကာပညာသည္ မည္မွ်ေလာက္ရွိမည္ဟု ခန္႔မန္းႏုိင္သည္။ ေ၀့၀ုိက္ေနသျဖင့္ တစ္ဖက္ကလည္း စမ္းေရေခ်ာင္းမ်ား တေ၀ါေ၀ါ က်ေနေသာ စမ္းေရအသံမ်ား ငွက္သံ ေတာသံ ေတာင္သံမ်ားျဖင့္ အလြန္႔အလြန္ကို ပံနာရသည္။ ၀နသညာ ေတာအေတြ႕ ေတာအထိ ေတာအသိ ေကာင္းေကာင္း ရႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္းတရားအားထုတ္ဖုိ႔ရန္ အလြန္သင့္ျမတ္လွသည္။ အိႏၵိယမွာေတာ့ အလွပဆုံး ဂူတန္းမ်ားျဖစ္သည္။

ဂူေက်ာင္းမ်ား၏အတြင္းပုိင္းက ပန္းခ်ီ ပန္းပုလက္ရာမ်ား (ကင္မရာ-သီတဂူစတား)

ကင္မရာ-ဒကာဦးေက်ာ္ေဆြ၏ လက္ရာ (အတြင္းပုိင္းမွာ မီးဖြင့္ျပီး ဓာတ္ပုံရုိက္ခြင့္မရွိ၊ ေမွာင္ေနသျဖင့္ ဓာတ္ပုံရုိက္ဖုိ႔ ခက္ခဲ)


ဂူတန္းမ်ားႏွင့္သမုိင္း
အဂ်င္တာဂူတန္းမ်ားသည္ အလြန္ထူထပ္သည့္ ေတာတန္းေတာင္တန္းမ်ားျဖစ္သည္၊ ၾသရန္ဂဘက္ (Aurangbad) ျမိဳ႕နဲ႔ ကီလုိမီတာ ၁၀၀ ေက်ာ္ေ၀းသည္။ အနီးအနား ရပ္ကြက္မ်ား မရွိ လူသူအလြန္ေ၀းေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ၁၈၁၉ ခုႏွစ္က အဂၤလိပ္စစ္ဗုိလ္တစ္ေယာက္ ေတာလုိက္ရင္းက ဒီေတာအုပ္ၾကီးထဲက လႈိင္ဏ္ဂူတန္းကို ရွာေတြ႕သည္ဟု ဆုိေတာ့ ထုိဂူတန္းမ်ားရွာေတြ႔ခ်ိန္သည္ ယေန႔ ႏွစ္ေပါင္း ၁၉၂ ႏွစ္ရွိျပီ။ ထိုဂူမ်ား၏ သက္တမ္းသည္ သက္တမ္း ၂ မ်ိဳးပုိင္ဆုိင္ထားသည္။ သမုိင္းေတြမွာေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သုေတသန လုပ္ထားတာ မတူညီေတာ့ ကြာဟမႈအနဲငယ္ရွိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဒီလႈိဏ္ဂူၾကီးကို မဟာယာနဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ထြင္းထုထားခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္၊ တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ ေထရ၀ါဒရဟန္းေတာ္မ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု ဆုိျပန္သည္၊ ယခုေလာေလာဆယ္ ထုိလႈိဏ္ဂူလမ္းညႊန္ဆုိင္းဘုတ္မွာေတာ့ ပထမ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဘီစီ (BC) ဒုတိယ ရာစုႏွစ္မွ ေအဒီ (AD) ပထမ ရာစုအထိ ေနသြားခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ ေနာက္ပုိင္း မဟာယာနဗုဒၶဘာသာမ်ား တုိးတက္လာရာက ေအဒီ ၅ ရာစုကေန ၆ ရာစုႏွစ္အထိ ေနသြားခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။

ေစတိယဃရဟ ေခၚ ေစတီပါရွိေသာ ေက်ာင္း

တခ်ိဳ႕ေက်ာက္ထြင္းရုပ္ထုေတြမွာလဲ မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီႏွင့္ ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳမင္းသားေလး ေက်ာက္ထြင္းရုပ္မ်ား (ေထရ၀ါဒဟန္)ေတြ႔ရသလုိ ဘုရားအေလာင္းဟုဆုိသည့္ ဘုရင္လုိလုိ နတ္သားလုိလုိ ေက်ာက္ထြင္းရုပ္ၾကီး (မဟာယာနဟန္) ကုိလဲ ေတြ႔ရသည္။ ေဆးေရးပန္ခ်ီအမ်ားစုကေတာ့ မဟာဟာယာန ဟန္မ်ားသည္။ ဘယ္ဗုဒၶဘာသာကပဲ ေနသြားေနသြား ျပႆနာမဟုတ္၊ ဗုဒၶဘာသာအေနနဲ႕ ဂုဏ္ယူစရာတစ္ခုျဖစ္သည္။

ဂူတန္းမ်ား၏ အမ်ိဳးအစားမွာ မီးေတာင္ေက်ာက္မ်ားျဖစ္သျဖင့္ မာသည္၊ ခုိင္ခန္႔သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိဂူတန္းမ်ားကို ရဟန္းေတာ္မ်ားေနသည့္ သက္တမ္းမွာ ဘီစီ (BC) ဒုတိယ ရာစုႏွစ္မွ ေအဒီ ၆ ရာစုႏွစ္အထိျဖစ္သည္၊ စုေပါင္း ႏွစ္ေပါင္း ၈၀၀ လူေန လုိဏ္ဂူမ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့သည္။ ထုိ ေအဒီ ၆ ရာစုမွ ၁၈၁၉ ႏွစ္အတြင္း ထုိဂူတန္းမ်ား ေပ်ာက္ဆုံးေနသည္၊ လူသူမဲ့ဘ၀ျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၁၁၈ ရပ္တည္ေနခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိဂူတန္းမ်ာ၏ လူေနမႈေနာက္ပုိင္း သက္တမ္းမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၁၁ ရွိေနျပီ။ စတင္ေနခ်ိန္ကေန ယေန႔အထိ ထိုဂူတန္းမ်ား၏ သက္တမ္းမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၈၁၁ ရွိေနျပီျဖစ္သည္။

မဟာပရိနိဗၺာန္အခန္းပါေသာ ဂူေက်ာင္းေဆာင္

ဂူေပါင္း ၃၀
ထုိဂူတန္းမ်ားတြင္ ေက်ာက္ထြင္း ဂူေပါင္း ၃၀ ရွိသည္၊ ဂူနံပါတ္ ၉,၁၀,၁၉, ၂၆,၂၉ ငါးလုံးတုိ႔သည္ အတြင္းမွာ ေစတီပါရွိသည္၊ တခ်ိဳ႕မွာ ေစတီသက္သက္၊ တခ်ိဳ႕မွာေတာ့ ရပ္ေတာ္မူ၊ ထုိင္ေတာ္မူ ရုပ္ပြားေတာ္ကပ္လ်က္ပါသည့္ ေစတီရွိသည္၊ ထုိေၾကာင့္ ထုိဂူမ်ားကို ေစတိယဃရဟ ဟု ေခၚသည္။ က်န္ဂူမ်ားမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား သတင္းသုံးသည့္ ဂူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ၀ိဟာရဟုေခၚသည္။ ဂူနံပါတ္ ၁, ၉,၁၀,၁၆,၁၇ ဂူတုိ႔မွာ ဘုရားရွင္၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ ပန္းခ်ီမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားသည္။ နံပါတ္ ၂၆ ဂူမွာေတာ့ ဘုရားရွင္ မဟာပရိနိဗၺာန အခန္းကို ျပထားသည္၊ နံရံကပ္ပဲ ျဖစ္သည္၊ အလည္ဗဟုိလ္တိုင္းမွာေတာ့ ေျခႏွစ္ဖက္ခ်က္ ထုိင္ေတာ္မူ ရုပ္ပြားေတာ္အၾကီး တစ္ဆူပါျမဲျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ရုပ္ပြားကိုလဲ ေတြ႔ရသည္။ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားအတြင္း ေက်ာင္းဦးေက်ာင္းထိပ္မွာ ဘုရားခန္းပါရွိသလုိ။
တစ္ခုေသာ ဂူမွာ မျပီးေသဘဲ လုပ္ေနဆဲ ျဖစ္ေနသည္၊ ေအာက္ၾကမ္းျပင္မွာ အဖုအထစ္မ်ားတုိ႔ျဖင့္ ၀င္ထြက္ဖုိ႔ အစဥ္မေျပႏုိင္၊ ျဖစ္ႏုိင္ေျခမွာ ထုိဂူကို တူးေနဆဲ အခ်ိန္မွာပဲ ရဟန္းေတာ္မ်ား အႏၱရာယ္တစ္ခုခုႏွင့္ ၾကံဳဖြယ္ရွိသည္၊ မျပီးေသးဘဲ ထြက္ေျပးရသည့္ဟန္ ျဖစ္ေနသည္။

မျပီးမျပတ္ေသးဘဲ လုပ္လက္စျဖင့္ ထားရစ္ခဲ့ေသာ ဂူေက်ာင္းေဆာင္

စိတ္၀င္းစားစရာ
အိႏၵိယမွာ ေရွးေဟာင္းသုေတသနပညာရွင္မ်ား စိတ္၀င္းစားစရာ အေကာင္းဆုံး ေနရာျဖစ္သည္၊ အလြန္ၾကီးက်ယ္ေသာ ေက်ာက္ေတာင္ေစာင္းၾကီးကို ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ ထြင္းထုၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဇဲြ လုလႅ ၀ီရိယတုိ႔သည္ အလြန္အံ့ၾသစရာပင္၊ ထုိေခတ္က ေခတ္မီေသာ လက္နက္ပစၥည္းမ်ားမပါဘဲ ဤမွ်ေလာက္ၾကီးက်ယ္ေသာ ေပ ၄၀ ၀န္းက်င္ ပတ္လည္ရွိေသာ ေက်ာက္ေတာင္ၾကီးကို တူးႏုိင္သည္မွာ မည္သူမွ် မအ့ံၾသဘဲ မေနႏုိင္၊ ဂူတစ္လုံးျဖစ္ဖုိ႔ကို ႏွစ္မ်ားစြာ အခ်ိန္ေပးရလိမ့္မည္။ ထုိဂူမ်ားအတြင္းမွာ ေက်ာက္နံရံထြင္း ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား၊ ဘုရားအေလာင္းပုံမ်ား၊ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ ဇာတ္ေတာ္မ်ားကလဲ ေရွးရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ပန္းပု ပန္းတေမာ့ ပညာသည္ အံ့မခန္းျဖစ္ခဲ့သည္။ အထက္မ်က္ႏွာၾကပ္ႏွင့္ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ ေရးဆြဲထားသည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ ေဆးေရးပန္းခ်ီမ်ားကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေရွးဟန္းေတာ္မ်ား ပန္းခ်ီအႏုပညာႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ ေဆးေဖာ္စပ္သည့္ ဓာတုေဗဒပညာရပ္ေတြကလဲ အံ့မခန္းပင္ျဖစ္သည္။ လုိဏ္ဂူမ်ားဆုိေပမဲ့ ျမန္မာျပည္ရွိ လႈိဏ္ဂူမ်ားလုိ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးနဲ႔ ေရွလ်ားသည့္ ဂူမ်ိဳးကား မဟုတ္၊ အတြင္းပုိင္းမွာ ေလးေထာင့္အသြင္ လူေနေက်ာင္းပုံျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ဂူေက်ာင္းေတြမွာ တစ္ေယာက္စာ အိပ္ယာအခန္းေတြပါ ပါရွိသည္။ ပြတ္တုိင္လုံးၾကီးမ်ားကဲ့သုိ႔ တုိင္လုံးၾကီးမ်ား၊ အထက္ေအာက္ အနိမ့္အျမင့္မ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာျပင္ ရုပ္လုံးရုပ္ၾကြမ်ားျဖင့္ ဒီဇုိင္းတုိ႔ကို ၾကည့္ေသာ အခါ ထုိေခတ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဗိသုကာပညာသည္ အံ့ၾသေထာမနာေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ ေျမေနရာ ေရြးခ်ယ္မႈမွာလဲ အလြန္ေတာ္သည္ျဖစ္ရာကား ဘူမိေဘဒပညာ ပထ၀ီပညာရပ္ေတြမွာလဲ အလြန္ကြ်မ္းက်င္ပုံရသည္။
စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႕ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ ၂ နာရီေက်ာ္ၾကာ ေလ့လာျပီး ေအာက္ဆင္းခဲ့ၾကသည္၊ စားေသာက္ဆုိင္မွာ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြက ေန႔ဆြမ္းကပ္သည္။ တကယ္ဆုိ ထုိလုိဏ္ဂူမ်ား၀န္းက်င္မွာလဲ ေလ့လာစရာ အေျမာက္အျမားက်န္ေနေသးသည္၊ အခ်ိန္မ်ားစြာယူျပီး ေလ့လာပါမွ အဆင္ေျပမည္။ စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႕လဲ အျပန္ခရီးကား အလြန္ေ၀းသျဖင့္ အခ်ိန္ကား မရ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ စားေသာက္ဆုိင္မွာ စားေသာက္ျပီး၊ ေန႔လည္ ၁၂-၃၀ ေလာက္မွာ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္၊ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ အလာလမ္းတုိင္းမဟုတ္ဘဲ ကီလုိမီတာ ၇၀ ေလာက္ သက္သာေသာေၾကာင့္ နာဆစ္ခ္ (Nasik) ျမိဳ႕ဘက္သြားသည့္လမ္းခရီးကေန ျပန္ခဲ့ၾကသည္၊ ေတာလမ္းေတြ ပါေနသျဖင့္ ခရီးတုိေသာ္လဲ လမ္းကား ၾကမ္းသည္၊ National High way လမ္း ေရာက္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ေပးရသည္။ အေဆာင္ကို ည- ၁၀-၃၀ မွ ျပန္ေရာက္သည္။

ေတာင္ေျခက စားေသာက္ဆုိင္မွာ ဒကာဦးေက်ာ္ေဆြ ဆြမ္းကပ္

အခြင့္သာရင္ေတာ့ ဓမၼဂီရသုိ႔ ခရီး အပုိင္း (၄) မွာ အလုိရာ (Ellora) လုိဏ္ဂူမ်ားအေၾကာင္းကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါဦးမည္။

ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ အစအစအရာအရာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေသာ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေဆြအား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၉-၁၀-၂၀၁၁

Read more »