တစ္ပိုင္းတစ္စအေတြးမ်ား

ဘုန္းဘုန္း
ေဆာင္းပါး ပို႔လိုက္ပါတယ္။ အဆင္မေၿပရင္ေတာ႔ မတင္ပါနဲ႔။ ေသခ်ာ စစ္ၾကည္႔လိုက္ပါအံုး။ မွားပါမွာစိုးလို႔။


တစ္ပိုင္းတစ္စအေတြးမ်ား
ေတြးမိေနတာေတာ႔ ၾကာပါၿပီ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဟိုတေလာကက ၂၀၀၉ ထုတ္ မႏၱေလးသာသနာ႔ တကၠသိုလ္မဂၢဇင္းမွာပါတဲ႔ အရွင္၀ါသဝ(နတ္ေမာက္)ရဲ႔ မွားမွန္အၿဖစ္ အမွန္စစ္နိုင္ပါေစ (စာ-၄၈-၅၂)ဆိုတဲ႔ေဆာင္းပါးကို ဖတ္လိုက္ရေတာ႔ေတြးရုံနဲ႔ အားမရလို႔ေရးလိုက္တာပါ။ အဲဒီေဆာင္းပါးမွာ အဓိကေၿပာထားတာက ဘယ္အရာမဆို အမွားအမွန္ကိုကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ ေဝဖန္စိစစ္တတ္ဖို႔၊ အမွားအမွန္ကို ေထာက္ၿပရဲတဲ႔သတၱိမ်ိဳးရွိဖို႔၊ အမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ႔ေဟာေၿပာပြဲေတြမွာ အၿပန္အလွန္ေဆြးေႏြး ေမးၿမန္းနိုင္တဲ႔စနစ္မ်ိဳးရွိဖို႔ စတာေတြကိုၿမင္သာေအာင္ တင္ၿပထားပါတယ္။ အဲဒီလိုအမွားအမွန္ကို ကိုယ္တိုင္ေဝခြဲနိုင္ၿပီး အမွန္ဘက္ကေန ရဲရဲဝ႔ံဝံ႔ ရပ္တည္နိုင္တဲ႔သတၱိမ်ိဳးကိုလည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက ေလ႔က်င္႔ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ အထူးသၿဖင္႔ စာသင္ခန္းေတြမွစတင္ၿပီး အဲဒီလိုသတၱိမ်ိဳးရေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ တိုက္တြန္းထားပါတယ္။ ေဆာင္းပါးကိုဖတ္ၿပီး တဆက္တည္း
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ၿပန္ဆင္ၿခင္မိပါတယ္။

ေအာ္...ဟုတ္တယ္ ငါတို႔တေတြဟာလည္း တစ္ခ်ိဳ႔ကိစၥေတြမွာ အမွားအမွန္မစစ္ဘဲ လက္ခံခဲ႔တာ၊
အမွန္ကိုတကယ္မသိလို႔လက္ခံခဲ႔တာ၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမိ်ဳးေၾကာင္႔ မွားမွန္းသိရက္နဲ႔ အမွန္မၿပင္နိုင္ရဲခဲ႔တာေတြနဲ႔ ၾကီးၿပင္းခဲ႔ရတာပါလားလို႔ ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ ေဆာင္းပါးရွင္ကေတာ႔ ဘာသာေရးန႔ဲ ပတ္သက္တာေတြကို အေလးထားၿပီးတင္ၿပသြားတာပါ။ ကိုယ္က ဘာသာေရးအၿပင္ တၿခားအေရးေတြကိုပါ ဆက္ၿပီးေတြးမိတာပါ။ တစ္စံုတစ္ခုအေပၚမွာ အမွားအမွန္မစစ္ဘဲ လက္ခံလိုက္တာဟာ အမွန္ကိုတကယ္မသိလို႔လဲ ၿဖစ္နိုင္ပါတယ္။

ခုေခတ္မွာ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံုကို နည္းမ်ိဳးစံုန႔ဲ ၿမင္ေန ၾကားေနရပါတယ္။ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုဟာလည္း မတူဘူးဆိုရင္ ဘယ္ဟာအမွန္ ဘယ္ဟာအမွားဆိုတာ ဆံုးၿဖတ္ရခက္မွာပါ။ ကိုယ္ကြၽမ္းက်င္တဲ႔ နယ္ပယ္မဟုတ္ရင္ ဆံုးၿဖတ္ဖို႔ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ ခုေခတ္လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဗဟုသုတေတြအမ်ားၾကီးရွိ အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တစ္ခုခုကို ေၿခေၿခၿမစ္ၿမစ္သိလားဆိုရင္ အဲဒီလိုလူေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ခုခုကို အမွားအမွန္ေဝဖန္ဖို႔ လိုတဲ႔အခါ မဆံုးၿဖတ္ခင္မွာ အဲဒီကိစၥန႔ဲပတ္သက္တဲ႔ အမွားအမွန္ကိုေဝဖန္နိုင္တဲ႔ အသိဥာဏ္ပညာမ်ိဳး၊ အေတြးအေခၚမ်ိဳး ကိုယ္႔မွာအၿပည္႔အဝ ရွိေနဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

ေဝဖန္နိုင္တဲ႔ အသိဥာဏ္ပညာမ်ိဳးရွိမွလည္း မွန္ကန္တဲ႔အေၿဖရမွာပါ။ တခါတရံမွာေတာ႔ အမွားနဲ႔အမွန္ဟာ မကြဲၿပားဘဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကိစၥေတြက အမွားအမွန္သတ္မွတ္ခ်က္ အတိအက်ရွိေပမယ္႔ တစ္ခ်ိဳ႔ဟာေတြက်ေတာ႔ မရွိပါဘူး။ အဲဒီအခါမွာ အမွားအမွန္ကို ဘာနဲ႔တိုင္းတာဆံုးၿဖတ္မလဲလို႔ စဥ္းစားစရာ ၿဖစ္လာပါတယ္။ ရလာမဲ႔အက်ိဳးဆက္ေပၚမူတည္ၿပီး ဆံုးၿဖတ္ရမယ္လို႔ ယူဆၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

အရာရာတိုင္းကို လုိက္ၿပီး အမွားအမွန္ စိစစ္ဖို႔မလိုေပမယ္႔ ဘဝမွာအေရးပါတဲ႔ကိစၥတစ္ခ်ိဳ႔မွာေတာ႔ အမွားအမွန္စိစစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကိစၥေတြက မွားမွားမွန္မွန္ ၿပသနာသိပ္မရွိေပမယ္႔ တစ္ခ်ိဳ႔ကိစၥေတြမွာေတာ႔ အၾကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ဆံုးရႈံးမႈေတြ ၿဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အမွားကို တကယ္မသိလုိ႔ လက္ခံလိုက္သူ၊ အမွန္ထင္လို႔ေၿပာတဲ႔သူကို သိတဲ႔သူကအမွန္ၿပင္တဲ႔ကိစၥပါ။ အဲဒီမွာ အမွန္ၿပင္တဲ႔သူဟာ ရုိးရုိးသားသား (ရုိးရုိးသားသား) န႔ဲ သေဘာထားမွန္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ အၿပင္ေပးခံရသူကလည္း သေဘာထားၾကီးဖို႔ လုိပါတယ္။ (တမင္မွားေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လုပ္တဲ႔သူကိုေတာ႔ တစ္မ်ိဳးေပါ႔)။ တစ္ခ်ိဳ႔ကိစၥေတြမွာ လိမ္လိမ္မာမာ ပါးပါးနပ္နပ္နဲ႔ ၿပင္ေပးတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ေနာက္ဆက္တဲြေတြက မေမွ်ာ္လင္႔တာေတြ ၿဖစ္လာတတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ နိုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရးစတာေတြမွာ အမွားစစ္တာပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ အမွန္ၿပင္တာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အေရးအၾကီးဆံုးက ၿပင္နိုင္စစ္နိုင္တဲ႔ အသိဥာဏ္ပညာမ်ိဳး အၿပည္႔အဝရွိဖို႔ပါ။ ဒါမွလည္းရလဒ္ေကာင္းေတြ ထြက္လာမွာပါ။
အဲဒီအသိပညာမ်ိဳးရေအာင္ ဘယ္လိုေလ႔က်င္႔ပ်ိဳးေထာင္ေပးၾကမလဲ။ ပ်ိဳးေထာင္ေပးလို႔ေရာရပါ႔မလား။ ပ်ိဳးေထာင္ရၿပီဆိုပါေတာ႔ ၿပင္ေရာၿပင္ရဲၾကပါ႔မလား။(ရုိးသားစြာနဲ႔) ၿပင္ဖို႔တာဝန္ရွိတယ္လို႔ေရာ
ခံစားမိၾကပါ႔မလား။ ေတြးစရာေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီးပါပဲ။

ၿမတ္စု
၂၇-၁၂-၂၀၀၉

လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ပုိင္းက မျမတ္စုအား ေမးမိပါသည္၊ ညီမ စာေရး၀ါသနာပါလားလုိ႔၊ ၀ါသနာပါရင္ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးပါ့လား၊ အမ်ားအတြက္ ဗဟုသုတ အသိဥာဏ္ရေစမဲ့ ေဆာင္းပါးမ်ိဳးေပါ့။ သူလဲပဲ စာေပ၀ါသနာပါသည့္အေလ်ာက္ ရက္မၾကာပဲ ခ်က္ခ်င္း ေဆာင္းပါတစ္ပုဒ္ ေခါင္းထဲက ညစ္ထုတ္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။ မျမတ္စုအား အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မျမတ္စုလုိပဲ စာေပ၀ါသနာပါသူမ်ားကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္။

သီတဂူစတား
၂၈-၁၂-၂၀၀၉

Posted in: ေဆာင္းပါး