ပူေနးၾသ၀ါဒ (အပုိင္း-၁)

သီတဂူဆရာေတာ္ၾသ၀ါဒ
(ပူေနးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အိႏၵိယ)

လူသာလ်င္ အၾကီးက်ယ္ဆုံး
ေရွးဦးစြား သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးကို ပူေနးေက်ာင္းသားမ်ားက အသံျပိဳင္ကန္ေတာ့ၾကသည္။ ထုိေနာက္ဆရာေတာ္ အမိန္႔ရွိသည္မွာ ငါအျမဲတမ္းေၾကာ္ျငာထားတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ပုဒ္ရွိတယ္ မင္းတုိ႔အားလုံး ရၾကလိမ့္မည္ဟု ေမ်ာ္လင့္တယ္။ There is nothing great in the world but man. ကမၻာမွာ လူက လြဲလုိ႔ ၾကီးက်ယ္တာ ဘာမွမရွိဘူး။ လူသည္ ဘုရားလည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ပေစၥကဗုဒၶါလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ရဟႏၱာလည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ စၾကာ၀ေတးမင္းလဲျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ဘုရင္လဲျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ျဗဟၼာလည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ နတ္လည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ သၾကားလည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ အဲ--ယုတ္စြအဆုံး မစင္စားတဲ့ ေခြးလည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။ လူက အကုန္ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ပေဒသာၾကီးေပါ့၊ အ၀ီစိသြားခ်င္လည္းရတယ္၊ လူ႔ဘ၀ဟာ လမ္းဆုံပဲ (junction of the world).
အဲဒါေၾကာင့္ မင္းတုိ႔တစ္ေတြ အထက္သြားမလား ေအာက္ဆင္းမလား၊ ႏွစ္ေျခာင္းေထာက္ကေန ေလးေျခာင္းေထာက္ သြားျခင္သလား။

လူထဲက အၾကီးက်ယ္ဆုံးတရား
ေနာက္တစ္ခုက There is nothing in man but character and wisdom. လူမွာလည္း သီလႏွင့္ပညာထက္ ၾကီးက်ယ္တာ ဘာမွ မရွိဘူး၊ သီလႏွင့္ပညာႏုတ္လုိက္ရင္ လူမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ေလာကၾကီးတခုလုံးသည္ အထူးသျဖင့္ သတၱေလာကၾကီးတခုလုံးမွာ လူဟာ အၾကီးက်ယ္ဆုံးပဲ၊ Great ပဲ၊ လူ႔သႏၱာန္မွာလဲ ပညာႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားဟာ Great ပဲ၊ အၾကီးအက်ယ္ဆုံးပဲ၊ အဲဒီႏွစ္ခု ႏုတ္လိုက္ရင္ လူဟာ Meaningless ပဲ၊ အဓိပၸါယ္မရွိဘူးေပါ့၊ သူေ႒းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာမဲ့ေနရင္ အလကားပဲ။

ဘုရင္ဆုိတာ
ဘုရင္ဆုိတာ တုိင္းျပည္ရဲ့ service ပဲ၊ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ service ေပးႏုိင္ဘုိ႔ရန္ သူတုိ႔ရဲ့ investment (အရင္းအႏွီးက) က ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ ပညာပ ဒီႏွစ္ခုပဲ။ King တုိ႔ Government တုိ႔ဆုိတာ တိုင္းျပည္ရဲ့ service အလုပ္အေၾကြးပဲ။ service (အလုပ္ေၾကြး) ျဖစ္ဘုိ႔ရန္ character (သီလ)ႏွင့္ wisdom (ပညာ) လုိအပ္တယ္။ wisdom ဆုိတာကို ျပန္ေျပာင္းေျပာရင္ education ပဲ။ အဲဒီႏွစ္ခုကင္းမဲ့ေနရင္ အဲဒီဘုရင္ဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ အသုံးမက်ဘူး၊ အဲဒီအစုိးရဟာလည္း အသုံးမ၀င္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ မင္းတုိ႔တေတြ အခု ပညာသင္ေနၾကတယ္၊ ေက်ာင္းတက္ေနၾကတယ္၊ ဘာလုပ္ဘုိ႔လဲ။ Ph.D ဘြဲ႔ေတြခ်ိတ္ျပီး ဘာလုပ္မလဲ။

သာသနာျပဳတာ၀န္ ၂ ရပ္
ေစာေစာက ေလာကအေၾကာင္းကို အတုိခ်ဳပ္ျပီးေျပာခဲ့တယ္။ သာသနာမွာလည္း Ministry ရယ္ Missionary ရယ္ ႏွစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ခုကို မင္းတုိ႔တေတြ လုပ္ရမယ္။ Missionary ဆုိတာက လူ႔ေလာကၾကီးမွာ moral (ကိုယ္က်င့္သီလ)၊ mental, spiritual (စိတ္ဓာတ္)၊ ႏွင့္ intellectual (အသိဥာဏ္) ဆုိျပီး အေျခခံသုံးခုရွိတယ္။ Missionary means doing and works on the development of morality, mentality and intellectuality. အဲဒီသုံးခုကို ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ လုပ္ျခင္းသည္ပင္ Missionary ေခၚတာပဲ။

Mean why we must do service for the mission and country. Service ဆိုတာ humanity works ပဲ၊ Social works ပဲ၊ Material Life အတြက္ပဲ၊ ရုပ္ေလာကၾကီးကို အက်င့္ေကာင္းေအာင္ သင္ေပးတာ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေအာင္ သင္ေပးတာ ပညာတက္ေအာင္ သင္ေပးတာ၊ ဒါက Religious Leaders (ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္) ေတြအတြက္ ဒီႏွစ္ခုဟာ မျဖစ္မေနလုပ္ရမယ္၊ အဲဒါဟာ Missionary ပဲ။

Ministry ဆုိတာကေတာ့ အက်င့္ေအာင္ ဘယ္လုိပဲသင္ေပးေပး မထိေရာက္ဘူး၊ သိပ္မြဲေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ ဘယ္လုိပဲ အက်င့္ေကာင္ေအာင္ သင္ေပးေပး မျဖစ္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ကို ေထာက္ပံ့ရမည္၊ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လုိပဲသင္ေပးေပး ပစၥည္းဥစၥာမြဲေနတဲ့ ဆင္းရဲသား တစ္ေယာက္ဟာ စိတ္ဓာတ္ေတြ ညံ့သြားတက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီေတာ့ စိတ္ဓာတ္ရယ္၊ အက်င့္တရားရယ္၊ ပညာရယ္ ဒီဥစၥာေတြကို ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ လုပ္ေနေပမဲ့ တစ္ဖက္မွာက သူတုိ႔ရဲ့စား၀တ္ေနေရး က်န္းမာေရးေတြအတြက္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဘုိ႔လုိအပ္တယ္၊ က်န္းမာေရးအတြက္ education ဥပမာ- ငါ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ေဆးရုံေတြ ေနရာအႏွံ႔အျပား လုိက္ေဆာက္ေနတယ္ဆုိတာ Ministry ပဲကြ။

Ministry ဆိုတာ မင္းတုိ႔က ၀န္ၾကီးဌာနၾကီးပဲလုိ႔ ေအာင့္ေမ့ေနၾကတယ္၊ Ministry ဆုိတဲ့စကားလုံးဟာ ခရစ္ယာန္သာသနာကစခဲ့တာ၊ အဲဒီေတာ့ မင္းတို႔ Minister ဆုိရင္ ၀န္ၾကီးလုိ႔ထင္ေနၾကတယ္၊ အဲဒါကို encyclopedia မွာ ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္။ Ministry is a service for the country. တုိင္းျပည္ရဲ့အလုပ္အေၾကြးပဲ အခုေတာ့ အရွင္သခင္ေတြျဖစ္ကုန္ျပီ။ အဲဒီေတာ့ မင္းတုိ႔တေတြ ဘာလုပ္မလဲဆုိေတာ့ အဲဒီႏွစ္ခုကိုလုပ္ရမည္။ Service moral, mental, intellectual development for the country, nations. အဲဒီႏွစ္ခုကို တျပိဳင္တည္းလုပ္ရမည္။

ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ Mission and Ministry
ျမတ္ဗုဒၶ ၄၅ႏွစ္လုပ္သြားတာၾကည့္ေလ၊ အ၀ိဇၨာလႊမ္းေနတဲ့ကမၻာကို ဘာလုပ္ေပးသလဲ၊ အ၀ိဇၨာ (အကန္းကမၻာ)ကို မ်က္လုံးေပးတယ္၊ အပင္းကမၻာကို နားေပးတယ္၊ အိပ္ေနတဲ့ကမၻာကို စည္ရုိက္ေပးတယ္၊ ဓမၼစကၠံ ပ၀ေတၱတုံ ဂစၦာမိ ကာသိနံ ပုရံ၊ ျပီးေတာ့ အာဟဥၨံအမတ ဒုႏၵဳဘႎ။ အပင္းကမၻာကို စည္းရုိက္ျပီးႏုိးတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီကစျပီး ဗုဒၶရဲ့ ၄၅ ႏွစ္ကိုၾကည့္ရင္-- အဖြားအုိတစ္ေယာက္ သားသမီး ၁၁ ေယာက္က ပစ္လုိက္တာ ဘုရားပဲ ေကာက္ေမြးထားတယ္၊ အဘုိးအုိတစ္ေယာက္ သားေတြ သမီးေတြကႏွိပ္စက္ မိ္န္းမၾကီးက အိပ္ယာကထ ေျခေထာက္ႏွင့္ကန္ႏုိး ႏြားေတြက ေပ်ာက္ လယ္ေတြက ပ်က္၊ အဲဒီ ပုဏၰားၾကီးကိုလည္း ဘုရားပဲေကာက္ေမြးထားတယ္။ ရာဓပုဏၰားၾကီးကို ၾကည့္ပါဦး၊ သားေတြ သမီးေတြက စြန္႔လုိက္ေတာ့ သူေတာင္းစာျဖစ္ေနတဲ့ ရာဓပုဏၰား ေက်ာင္းကပ္ျပီးေနရတယ္၊ ပုဂံေဆး ခြက္ေဆး အိမ္သာေဆး တံမ်က္လဲျပီးေနရတာ အသက္ၾကီးလာေတာ့ ရဟန္း၀တ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတယ္၊ ဘယ္သူမွ ရဟန္းျပဳမေပးခ်င္ၾကဘူး၊ ဘုရားက အစည္းေ၀းေခၚျပီး ဒီ ရာဓပုဏၰားက ေက်းဇူးျပဳဖူးေသာသူရွိရင္ ထပါဆုိေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးထလာတယ္၊ သူ သူေတာင္းစားဘ၀က သူ႔ေရွ႔ကျဖတ္သြားစဥ္ ဆြမ္း အိႏၵိယလုိေျပာရင္ က်ပါတီ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေလာင္းဖူးတယ္၊ အဲလုိဆုိရင္ မင္းတာ၀န္ယူျပီး ရဟန္းျပဳေပးလုိက္ဆုိေတာ့ အရွင္သာရိပုတ္တာ၀န္ယူလုိက္တယ္၊ ရာဓပုဏၰားလဲ အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ့ လမ္းညြန္မႈေအာက္မွာပဲ ရဟႏၱာျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶရဲ့ Ministry ပဲ။

အပုိင္း(၂) ဆက္ပါဦးမည္။
သီတဂူစတား
၂၆-၁၂-၂၀၀၉

Posted in: ၾသ၀ါဒ