ဥပေဒစုိးမုိးေသာ ငရဲျပည္

ဥပေဒစုိးမုိးေသာ ငရဲျပည္ သုိ႔မဟုတ္ ယမမင္း၏ ကယ္ဆယ္ေရး

စာမိတ္ဆက္
စာေရးသူက ဘာရယ္မဟုတ္ ေရာက္တက္ရာရာ အြန္လုိင္းကေန တရားေဟာေလ့ရွိတယ္၊ ေဟာသူ တစ္၊ နာသူတစ္နဲ႕ တရားပြဲက စည္စည္ကားကားပဲ။ တရားနာသူ တစ္ကလဲ ဘာေဟာေဟာ နာမည့္သူ၊ တရားနာ အလြန္၀ါသနာပါသူ၊ တရားနာရရင္ ျပီးတာပဲ ဘာတရားပဲ နာရနာရ၊ စာေရးသူလဲ အသံကြဲ အသံျဗဲနဲ႕ဆုိေတာ့ ကိုယ့္အသံကို ကုိယ္ျပန္ၾကားရမွာ ေၾကာက္လြန္း ရွက္လြန္းလုိ႔ နားက်ပ္နဲ႕ ပိတ္ ေဟာရတာ။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကို ေဟာေနရလုိ႔ပဲ စာျပန္ၾကည့္ျဖစ္သည္၊ အေတြးမ်ိဳးမ်ိဳး၀င္သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ေဒ၀ဒူတသုတ္ကို ေဟာခဲ့သည္။ ငယ္ငယ္က ထုိသုတ္ကုိ သာမန္မွ် နားလည္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ အလြန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းသည့္ သုတ္တစ္သုတ္ျဖစ္သည္။ ထုိသုတ္ကို ေဟာရင္းကေန အေတြးတစ္ခု၀င္လာတာက စာအျဖစ္ဖန္တီးလုိက္ရင္ ေကာင္းမွာပဲဆုိျပီး ေရးျဖစ္သြားတာ။

တကယ္ေတာ့ ထုိသုတၱန္က ငရဲျပည္ရွိ အမႈထမ္းေတြရဲ့ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း၊ တရားစီရင္ေရး ဥပေဒ တစ္ခု ျဖစ္သည္၊ ႏုိင္ငံေရးစကားလုံးကုိ ငွါးသုံးရရင္ ငရဲျပည္၏ ဥပေဒစုိးမုိးသည့္ စနစ္တစ္ခုျဖစ္ေနတာကို ေတြးမိသည္။ ထုိ ငရဲျပည္၏ ဥပေဒဘက္ေတာ္သားသည္ သုိ႔မဟုတ္ တရားစီရင္ေရး အၾကီးဆုံးသည္ အမ်ားစု ၾကားဖူးသည့္ ယမမင္းျဖစ္သည္။

(အင္တာနက္မွ ေဒါင္းထားတဲ့ ငရဲခန္းပုံေလးပါ)

ယမမင္း King of Hell ႏွင့္ စစ္ေၾကာေရး

ယမမင္းဆုိတာ ေ၀မာနိက ျပိတၱာတစ္မ်ိဳးပဲ တစ္ခါတရံ နတ္စည္းစိမ္ခံစားခြင့္ရွိတယ္၊ တခါတရံမွာေတာ့ သူ႕အကုသိုလ္ကုိ ခံစားရတယ္၊ သူ၏ အကုသုိလ္ကံသက္တမ္းရွိသေရြ႕ ယမမင္း (ေ၀မာနိကျပိတၱာ) ဘ၀မွာ ေနရမွာျဖစ္သည္။ ကုသိုလ္တစ္လွည့္ အကုသုိလ္တစ္လွည့္ ခံစားေနရတဲ့ ျပိတၱာတစ္မ်ိဳးက ငရဲျပည္ရဲ့ ခုံရုံး (စစ္ေၾကာေရး) မွာ ဥပေဒ အရာရွိလာျဖစ္ေနတယ္။ စစ္ေၾကာေရးရုံးက ၃ ဌာရွိသည္္။ ထုိဌာန သုံးခုမွာ စစ္ေၾကာေရးမွဴး ဥပေဒအရာရွိျဖစ္တဲ့ ယမမင္းက ေမးျမန္း စစ္ေဆးသည္။ သူက တကယ္ေတာ့ ကယ္တင္ရွင္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္၊ ကုသုိလ္ေကာင္းျပဳစဥ္က သူ႔ကို သတိတရ အမွတ္ရျပီး အမွ်ေ၀ခဲ့တဲ့ သူေတြကို ကယ္တင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေကာင္းမႈျပဳတုိင္း သူ႔ကို အမွ်ေ၀ဖုိ႔ မေမ့သင့္။ ဥပေဒဆုိတာ တကယ္အျပစ္ရွိသူကို အျပစ္ေပး၊ အျပစ္မရွိသူေတြကို အျပစ္ရွိသည္ဟု သံသယထဲကေန ကယ္တင္ေပးျခင္းပဲ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။ ဆုိလုိတာက ဥပေဒက အျပစ္မဲ့သူေတြကို အကာအကြယ္ေပးျခင္းျဖစ္ေနသည္ကို စစ္ေၾကာေရးသုံးဌာနမွ ဥပေဒအရာရွိ ယမမင္း၏ စစ္ေဆး ဆုံးျဖတ္ခ်က္က ထင္ရွားေစပါသည္။

တကယ္ေတာ့ ထုိစစ္ေၾကာေရး ၃ ဌာနက သြားေတြက်ိဳးေအာင္ နဖူးကြဲ ဒူးေတြျပဲေအာင္ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႕ ညွင္းပန္းနိပ္စက္ ရုိက္ႏွိပ္ျပီး စစ္ေဆးတဲ့ ေနရာမ်ိဳးမဟုတ္၊ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွ ေျခေခ်ာ္ လက္ေခ်ာ္ျပီး ငရဲျပည္ကို ေရာက္လာသူေတြကို ျပန္ကယ္တင္ရန္ အခြင့္ေရးေပးသည့္ ဌာနၾကီးမ်ား ျဖစ္သည္။ ကယ္တင္ေရး စစ္ေၾကာေရးရုံးမ်ားလုိ႕ ေျပာရင္ ပုိမွန္မည္။ အျပစ္မရွိသူေတြကို ကယ္တင္သည့္ ဌာနျဖစ္သည္။ ကုိယ္ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ မႈံမႈံေလးကိုပင္ သတိရေအာင္ နည္းမ်ိဳးစုံ သုံးျပီး စစ္ေဆးတဲ့ ဌာနျဖစ္သည္။ မိမိကုိယ္တုိင္ လုပ္ခဲ့သည့္ ေကာင္းတာေလးေတြကို ေထာက္ျပသည့္ ဌာျဖစ္သည္။ အျပစ္မရွိသည္ကို နည္းမ်ိဳးစုံး အျပစ္ရွိလာေအာင္၊ အျပစ္ရွိသူကုိ ေတာ့ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ အကာအကြယ္ေပးသည့္ ဌာန မဟုတ္။

စစ္ေၾကာေရး ၃ ဌာန

ငရဲျပည္ကို ေရာက္လာသူေတြဆုိတာ အမွန္တကယ္ပဲ အျပစ္က်ဴးလြန္သူေတြပဲ ေရာက္လာၾကတာ ျဖစ္သည္။ ငရဲျပည္ကို ေရာက္လာသူကို ငရဲျပည္ တံခါးေစာင့္ (နိရယပါလ)က လက္ေမာင္းဆြဲေခၚလာျပီး ငရဲဥပေဒမွာ အာဏာအရွိဆုံးျဖစ္တဲ့ ယမမင္းထံ အပ္တယ္၊ ‘‘ အရွင္မင္းၾကီး--ဒီပုဂၢဳိလ္ကေတာ့ အေမကို ေစာ္ကားသူ၊ အေမအတြက္ ဘာမွ ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့သူ၊ အေဖကို ေစာ္ကားသူ အေဖ့အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမရွိတဲ့သူ၊ ၾကီးသူကို ေလးစားရေကာင္းမွန္းမသိသူ၊ ရဟန္းစတဲ့ သူေတာ္စင္ေတြကို ေစာ္ကားသူျဖစ္တယ္၊ သူ႕ကို အျပစ္ေပးပါ’’ ဟု ေျပာျပီး အပ္ႏွင္းသည္။ ဥပေဒအရာရွိတဲ့ ျဖစ္တဲ့ ငရဲသနင္း ယမမင္းၾကီးက ေအာက္ပါ စစ္ေၾကာေရးမွာ ေမးခြန္းသုံခုႏွင့္ေမးသည္။ သူ႔ရဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြက ရုိးရုိးရွင္းရွင္းေလးေတြပဲ ျဖစ္သည္။

၁။ ပထမဆုံး စစ္ေၾကာေရးရုံး
အျပစ္ရွိသူဟု ယူဆရေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို တံခါးေစာင့္ (နိရယပါလ)က ဥပေဒအရာရွိ ယမမင္းထံ ေခၚေဆာင္လာေသာအခါ- သင္လား အျပစ္က်ဳးလြန္သူ? ေမာင့္ရင့္ကို ေမးမယ္၊ အသက္ ၈၀၊ အသက္ ၉၀၊ အသက္ ၁၀၀၊ အသက္ ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိ ဆံပင္ေတြျဖဴ သြားေတြက်ိဳး၊ နားေတြထုိင္း၊ အသားအေရေတြ တြန္႔၊ မိမိခႏၶာကိုယ္ကို မိမိ မသယ္ႏုိင္တဲ့ အုိမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ဖူးလာ? အရွင္¡ ေတြ႔ဖူးတာေပါ့၊ ကြ်ႏု္ပ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခဏခဏ ေတြ႔ဖူးေနပါတယ္၊ ေအး- ဒါဆုိ ေကာင္းျပီ၊ အဲဒီလုိ သူအုိၾကီးကို ျမင္ေတာ့ မင္းစိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ေတြးမိလဲ? ဥပမာ- ငါလည္းပဲ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ဒီလုိ အုိမင္းမစြမ္း ျဖစ္ရမွာပါလားလုိ႔ ေတြးခဲ့မိျပီး အျပစ္ျဖစ္မည့္ အရာမ်ားကို ေရွာင္ သူတပါးေကာင္းက်ိဳး မိမိေကာင္းက်ိဳးျဖစ္တဲ့ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳမည္လုိ႔ စိတ္ကူးျဖစ္ခဲ့ဖူးလား? အရွင္မင္းၾကီး- ကြ်ႏု္ပ္ အဲဒီအေတြးမ်ိဳး မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး၊ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေနခဲ့မိပါတယ္။

ပထမဆုံးေမးခြန္းမွာ ရာဇ၀တ္သား ရွဴံးနိမ့္သြားျပီ။ ေအးကြာ-ငါကေတာ့ မင္းကို ဒီငရဲျပည္ကို မလာေစခ်င္ဘူး၊ မင္းကို ဒီကေန လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ျဖစ္ပါေစေတာ့ဆုိျပီး ေကာင္းတဲ့အမႈေလးေတြကို အမွတ္ေစလုိ၍ ဒီေမးခြန္းေလးေတြကို ေမးတာပါ။ ေအးကြာ မင္းထုိက္နဲ႔ မင္းကံပဲ ခံေပေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒအရာရွိက မေလွ်ာ့ေသးဘူး။ ေနာက္ထက္ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးျပန္တယ္၊ ၾကည့္စမ္း အျပစ္ရွိသူဟု ယူဆသူကို ဘယ္ေလာက္ ကရုဏာထားလဲ၊ “ၾကီးေသာ အမႈ ငယ္ေစ၊ ငယ္ေသာ အမႈ ပေပ်ာက္ေစ”ဆုိတာ ဥပေဒစုိးမုိးေသာ ငရဲျပည္မွာပဲ ရွိေနသေလာလား။ ကဲကြာ-ဒါဆုိရင္ ေနာက္တစ္ခု ထက္ေမးမယ္။

၂။ ဒုတိယ စစ္ေၾကာေရးရုံး
မင္းပတ္၀န္းက်င္မွာ ေရာဂါေတြနဲ႔ ဒုကၡခံစားေနရသူ၊ ပ်င္းထန္ေသာ ေ၀ဒနာေၾကာင္ မိမိရဲ့ မစင္ေတြနဲ႕ လိမ္းၾကံျပီး အိပ္ယာထဲ ဘုန္းဘုန္းလဲေနသူ၊ တပါးသူ အကူအညီနဲ႔ တုန္တုန္ရီရီနဲ႕ အိပ္ယာမွ ထႏုိင္သူကုိ မင္း ျမင္ဖူးလား? အရွင္မင္းၾကီး- ျမင္ဖူးတာေပါ့၊ ဒီလုိ သူနာေတြ ကြ်ႏု္ပ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ ေအးကြာ ေကာင္းျပီ။ ဒါဆုိ မင္း--အဲဒီလုိ ေရာဂါ ျပင္းျပင္ထန္ထန္ ခံစားေနရတဲ့သူကို ျမင္ေတာ့ “ငါလည္း ေနာင္တခ်ိန္ ဒီလုိ ျဖစ္ရမွာပါလား၊ ေမ့ေလွ်ာ့ေနလုိ႔ မျဖစ္ဘူး၊ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း အလုပ္ကေလးေတြကို လုပ္မွ ျဖစ္မယ္”လုိ ေတြးခဲ့ဖူးသလား? အရွင္မင္းၾကီး၊ ကြ်ႏု္ပ္ ဒီလုိလဲ မေတြးခဲ့မိဘူး၊ မလုပ္ခဲ့မိဘူး။ ရာဇ၀တ္သား ဒုတိယအၾကိမ္ ရႈံးျပန္ျပီ။ ေအးကြာ ငါကေတာ့ မင္းကုိ ကယ္ခ်င္လြန္းလုိ႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ေမးျမန္းခဲ့တာ။ မင္းက ေပါ့ေပါ့ဆဆနဲ႔ ဘ၀ကို ျဖတ္သမ္းခဲ့တာကိုးးး။ ေအးေလးကြာ- မင္းလုပ္ခဲ့တဲ့ ကံ မင္းပဲ ခံေပေတာ့။
ဒီလုိ ငရဲျပည္မွာ ေရာက္လာတယ္၊ ငရဲျပည္ကေပးတဲ့ အျပစ္ေတြကို ခံရမည္ဆုိတာ မင္းကိုယ္တုိင္ပဲ လုပ္ခဲ့တာ၊ မင္းမိဘေတြက လုပ္တာမဟုတ္၊ မင္းေဆြမ်ိဳးေတြက လုပ္တာမဟုတ္၊ ဘယ္တန္ခုိးရွင္ကမွ လုပ္တာ မဟုတ္၊ မင္းအမႈနဲ႔ မင္းခံေပေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒအရာရွိ ယမမင္းက သနားေနပုံရတယ္။ ေအးကြာ-ငါ မင္းကို ေနာက္ဆုံး ေမးခြန္းတစ္ခု ထက္ေမးပါ့မယ္၊ ဒါဟာ မင္းအတြက္ ေနာက္ဆုံး အခြင့္ေရးပဲ။

၂။ တတိယ စစ္ေၾကာေရးရုံး
ေမာင္မင္း--ေလာကမွာ ေသျပီး တစ္ရက္လြန္၊ ႏွစ္ရက္လြန္၊ သုံးရက္လြန္ ဖူးဖူးေယာင္ပုတ္ အေလာင္းေကာင္ (သူေသေကာင္) ကုိ ျမင္းဖူးသလား? မင္းၾကီး-ကြ်ႏု္ပ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ေနက် ျဖစ္ပါတယ္၊ ကြ်ႏု္ပ္ ျမင္ဖူးတာေပါ့။ ေအး-ဒီလုိဆုိရင္-သူေသေကာင္းၾကီးကို ျမင္ျပီးေတာ့ “ငါလည္း မ်ားမၾကာမီမွာ ဒီလုိပဲ ျမိဳ႔စြန္ ရြာဖ်ား ေတာခ်ံဳမွာ စြန္႔ပစ္ခံရမည့္ သူေသေကာင္ျဖစ္ရမွာပါလား”လုိ႔ ေတြးျပီး ေကာင္းတာလုပ္ ေကာင္းတာေျပာ ေကာင္းတာ ၾကံဖူးသလား? မင္းၾကီး ကြ်ႏု္ပ္ ေမ့ေလွ်ာ့ေနခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ေသရမည္ကုိ ေမ့ေနျပီး ေကာင္မႈကံေတြ မျပဳမိခဲ့။ ေအးကြာ-ငါကေတာ့ မင္းကုိ ဒီဆင္းရဲတြင္းက လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သုံးၾကိမ္တုိင္တုိင္ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ က်ိဳးစားေပးခဲ့ျပီးျပီ၊ ငါ့တာ၀န္ ငါေက်ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီးျပီ။ က်န္တာ မင္းအျပစ္နဲ႕ မင္းခံေပေတာ့။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ရာဇ၀တ္သား ဘာေကာင္းတာမွာ မလုပ္မိခဲ့၊ မေကာင္းတာေတြနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ့လို႔ ငရဲမွာ ခံေပးဦးေတာ့။

ယမမင္းၾကီး တရားသူၾကီးက ေမးျမန္းစစ္ေဆးအျပီးမွာေတာ့ တကယ္ အျပစ္ရွိေၾကာင္း ထင္ရွားသည္၊ မည္သည့္ေကာင္းကံကုိမွ် မျပဳလုပ္ခဲ့ မေကာင္းကံေတြကို ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ရာဇ၀တ္သားကို ငါးမ်ိဳးေသာ ညွင္းပန္းနိပ္စက္မႈတုိ႔ျဖင့္ အျပစ္ေပးရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ မီးျပင္းျပင္းတုိက္ထားသည့္ သံခြ်န္ျဖင့္ ရင္ဘက္၊ လက္ႏွစ္ဖက္၊ ေျခႏွစ္ဖတ္ဟုေသာ ငါးေနရာကုိ ထုိးဆြ ညွင္းပန္းျခင္းကုိ ခံရေလေတာ့သည္။

ယမမင္းလြတ္ေပးသူမ်ား သုိ႔မဟုတ္ ငရဲျပည္မွ လြတ္လာသူမ်ား
အကယ္၍သာ တရားသူၾကီး ယမမင္းၾကီးက စစ္ေဆးေမးျမန္းလုိ႔ တစ္စုံတရာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ (လူသားအက်ိဳးျပဳ) တစ္ခုခုကို သတိရသြားလွ်င္ ေအးကြာ-မင္းလဲ အျပစ္ရွိတဲ့သူေတြနဲ႔ ေရာေနာျပီး ပါလာတာဆုိေတာ့ မင္းမွာလဲ ေကာင္းမႈကံေလးေတြ ျပဳခဲ့တာဆုိေတာ့ မင္းကို ဒီငရဲျပည္ကေန လြတ္လုိက္သည္။ “ၾကီးေသာ အမႈ ငယ္ေစ၊ ငယ္ေသာ အမႈ ပေပ်ာက္ေစ”ဆုိတဲ့ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မွတ္သားစရာတစ္ခုကေတာ့ တကယ္အျပစ္ၾကီးၾကီးမားမား မ်ားစြာ ျပဳခဲ့သူကိုေတာ့ ယမမင္းက မကယ္ႏုိင္ပါဘူး။ ငရဲျပည္ရဲ့ ဥပေဒအရကလဲ မစစ္ေဆးဘဲ ငရဲခန္းထဲ တုိက္ရုိက္ပုိ႔ပါတယ္။ မေကာင္းမႈ အနည္းငယ္ကိုသာ ျပဳခဲ့တဲ့သူကိုပဲ ယမမင္း၏ ကယ္တင္ခြင့္ စစ္ေဆးခြင့္ ရရွိသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေကာင္းမႈမ်ားမ်ားျပဳနုိင္ေစ၊ မေကာင္းမႈမ်ား နဲႏုိင္သမွ်နဲေစ။

အျပစ္မ်ားစြာ ျပဳခဲ့တဲ့သူကေတာ့ ခုိးထုပ္ခုိးထည္ ပစၥည္းနဲ႔ လက္ပူးလက္က် မိခံရတဲ့ သူခုိးလုိျဖစ္သည္။ အဲလုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို စစ္ေဆးစရာမလုိဘဲ တုိက္ရုိက္ ပုဒ္မတပ္ျပီး အျပစ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သံသယနဲ႔ ဖမ္းခံရသူကေတာ့ စစ္ေဆးရုံးသုိ႔ ေရာက္ရမည္။ ယမမမင္းလုိ ဥပေဒဘက္ေတာ္သားနဲ႔ ေတြ႔ရင္ ထုိအျပစ္ကလြတ္မည္။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ မလြယ္ကူ။ ငရဲျပည္မွာ လာဘ္မစား၊ လက္ေဆာင္ေပးလုိ႔မရ။ အျပစ္နဲ႔ညီမွ်ေသာ ထပ္တူ ခံရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယမမင္းကို ေပးႏုိင္သည့္ အေကာင္းဆုံး လက္ေဆာင္ကေတာ့ ေကာင္းမႈလုပ္ျပီး အမွ်ေ၀းေပးရုံမွ်သာ ျဖစ္သည္။

တခါက ၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္ ပန္းအုိးျဖင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ေစတီေတာ္ၾကီးအား ပူေဇာ္ျပီး ယမမင္းၾကီးအား သူ၏ကုသုိလ္ေတြကို အမွ်ေ၀ခဲ့ဖူးသည္။ ထုိ၀န္ၾကီး ငရဲျပည္ကို ေရာက္လာေပမဲ့ တရားသူၾကီးယမမင္းက ထုိစစ္ေဆးနည္းသုံးမ်ိဳးတုိ႔ျဖင့္ ထုိ၀န္ၾကီး၏ ကုသုိလ္ကို အမွတ္ရေစခဲ့သည္။ သင္ ေစတီေတာ္ၾကီးအား ပန္းတုိ႔ျဖင့္ပူေဇာ္ျပီး ငါ့ကုိ အမွ်ေပးေ၀ခဲ့ဖူးတယ္မဟုတ္လားဟု ေမး၍ သတိရေစခဲ့သည္။ အဲဒီလုိအားျဖင့္ ထုိ၀န္ၾကီး ငရဲျပည္ အစစ္ေဆးခံရုံသာ ခံခဲ့ရျပီး နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္သြားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳသူေတြအတြက္ ေကာင္းမႈပါရမီမ်ား ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေ၀ေပးသည့္အခါ “လူတုိ႔သနင္း အစုိးရမင္း၊ နတ္တုိ႔သနင္း သၾကားမင္း၊ ငရဲသနင္း ယမမင္း” ဟူ၍ ယမမင္းၾကီးကို ထည့္၍ အမွ်ေပးေ၀ခဲ့သည္။ ယမမင္းကို အမွ်ေ၀ခဲ့လွ်င္ ငရဲျပည္ကို ေရာက္သြားခဲ့ရင္ေတာ့ ယမမင္းၾကီးက အဲဒီနည္းနဲ႔ ျပန္ေက်းဇူးျပဳသည္၊ လူတုိ႔သနင္း အစုိးရမင္းကို အမွ်ေပးသူအတြက္ ေထာင္ဒဏ္ အခ်ဳပ္ဒဏ္ ေလွ်ာ့ရက္ကေလးမ်ား ရေကာင္းပါရဲ့။ PPPPPPP။

တခ်ိဳ႕က ပထမအၾကိမ္ စစ္ေဆးလုိက္တာနဲ႔ ကုိယ္ျပဳခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈကို အမွတ္ရသည္၊ တခ်ိဳ႕က ဒုတိယအၾကိမ္မွ သတိရသည္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေနာက္ဆုံး တတိယအၾကိမ္မွပဲ အမွတ္ရသည္။ တရားသူၾကီးယမမင္း၏ အဆင့္သုံးဆင့္ စစ္ေဆးခန္းသည္ ငရဲျပည္ ေရာက္လာသူေတြအတြက္ အလြန္မွ်တေသာ တရားစီရင္ခန္းျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ ထုိသုံးမ်ိဳးလုံးတုိ႔ျဖင့္ မစစ္ေဆးမီ ကုိယ့္ဘာသာ ကုိယ့္ရဲ့ ေကာင္းမႈကုိ အမွတ္ရသြားသည္လည္းရွိေသးသည္။ တခါက ဒီဃဇယႏၱဒမိဠ ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ငရဲျပည္ေရာက္လာျပီးမွ မိမိရဲ့ ေကာင္းကံေလးေတြကို အမွတ္ရခဲ့လုိ႔ နတ္ျပည္ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ဒမိဠသည္ သုမဂိရိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးအတြင္းက အာကာသေစတီေတာ္ၾကီး နီးျမန္းေသာ အ၀တ္ျဖင့္ ပူေဇာ္ခဲ့ဖူးသည္။ သူသည္ ငရဲျပည္ ေရာက္လာသည့္အခါ ငရဲခန္းထဲက မီးအသံ ညွင္းဆဲအသံေတြ ၾကားေသာအခါ သူလွဴခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈကို အမွတ္ရျပီး ငရဲျပည္က ေပးတဲ့ အျပစ္ဒဏ္ မခံရတဲ့အျပင္ နတ္ျပည္က နတ္စည္းစိမ္မ်ား ခံစားခြင့္ရသြားခဲ့သည္။ ေကာင္းမႈအမ်ိဳးစုံး ျပဳတတ္ဖုိ႔လုိသည္၊ အကယ္၍မ်ား မေတာ္တဆ ငရဲျပည္ေရာက္သြားပါက ေကာင္းမႈမ်ားစြား ျပဳခဲ့ဖူးသူက တမ်ိဳးမဟုတ္ တမ်ိဳးျဖင့္ မိမိ၏ကုသုိလ္ကုိ မိမိ ကုိယ္တုိင္ပဲ အမွတ္ရတတ္သည္။

ယမမင္းနဲ႔ ေမးခြန္းတစ္ခု

စာေရးသူ ဒီတရားေဟာလုိ႔အျပီးမွာပဲ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ေမးခြန္းတစ္ခု စာေရးသူကို ေမးထားဖူးသည္။ စာေရးသူနဲ႔ေဖ့ဘုတ္မွာ ေတြ႔ရင္း သူက ဒီလုိေလးေမးထားတယ္။
“တပည့္ေတာ္က ဘုန္းဘုန္းကို သိခ်င္တာေလး ေမးခ်င္လို႔ပါ ေျဖလို႔အားရင္ ေျဖေပးပါလားဘုရား။ ဟိုေလ လူေတြကၾကေတာ့ သံသရာမွာ က်င္လည္ေနရတယ္ေနာ္ဘုရား၊ ေသမင္းတို့ ယမမင္းတို႔ ငရဲထိန္းတို႔ကေကာ သံသရာမွာ မက်င္လည္ရဘူးလား?”

ေသမင္းဆုိတာကို ပုဂၢဳိလ္သတၱ၀ါ ဟု ထင္တတ္ၾကသည္။ သတၱ၀ါမဟုတ္ ေသျခင္းသေဘာတရားကိုဆုိသည္။ တကယ္ေတာ့ ေသမင္းဆုိတာ မင္းကို တပ္ျပီး ေသမင္း (King of Death) ဟုတင္စားေျပာၾကတာပါ၊ သူ႔ကို ဘယ္သူမွ မလြန္ဆန္ႏုိင္လုိ႔ မင္း- King ဟု တင္စားေျပာျခင္းပဲျဖစ္သည္။ ေသမင္းဆုိတာ သံသရာရွိသေရြ႔ သတၱ၀ါရွိေနသေရြ႕ ကမၻာၾကီး ရွိေနသ၍ ရွိေနအုန္းမွာျဖစ္သည္။ လူမင္းေအာက္မွာ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ ျပည္သူေတြရွိသည္၊ ယမမင္းေအာက္မွာ ငရဲသားေတြ ရွိသသည္။ သိၾကာမင္းေအာက္မွာ နတ္သား နတ္သမီးေတြရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေသမင္းဆုိတာ အဲဒီလုိမ်ိဳး ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသမင္းေအာက္မွာ သတၱ၀ါေတြ ရွိသည္လုိ႔ ေျပာရမွာေပါ့။

ယမမင္းတုိ႔ ငရဲသားတုိ႔ဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ့ အကုသုိလ္ေၾကာင့္ ဒီလုိဘ၀ကို ေရာက္ၾကရတာျဖစ္သျဖင့္ သူတုိ႔လဲ သတၱ၀ါတမ်ိဳးျဖစ္ရကား သံသရာ က်င္လည္ရမည္။ သူတုိ႔အကုသုိလ္ကံအေၾကြး ဆပ္ျပီးရင္ေတာ့ ဒီဘ၀က လြတ္မည္။ ယမမင္းနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အထက္မွာ ျပဆုိျပီးျဖစ္သည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၁၀-၆-၂၀၁၂

Posted in: ေဆာင္းပါး