ရဟန္းေတာ္မ်ား ေၾကာင္းေၾကာင္းၾကၾက ရွိသင့္

“အမ်ိဳးဘာသာ-သာသနာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ၾသ၀ါဒခံယူပြဲ” 

 ဂုဏ္ျပဳပုိ႔စ္

စာမိတ္ဆက္
အင္တာနက္ ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ပက္သက္ျပီး သံဃာေတြအေပၚ ေတာ္ေတာ္ရုိင္းရုိင္းစုိင္းစုိင္း ပုတ္ခတ္တာေတြ ေတြ႔ေနရတယ္၊ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီေလာက္ ပုတ္ခတ္လိမ့္မည္ဟု မထင္။ ၂၇-၆-၂၀၁၃ ေန႔က သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးတုိ႔ ဦးေဆာင္ျပီး “အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ၾသ၀ါဒခံယူပြဲ” သတင္းေတြ လုိက္ဖတ္ေတာ့ တလြဲဆံပင္ေကာင္းနဲ႔ ကြန္မန္႔ေတြ သြားေတြ႔ရတယ္၊ ဆဲေရး ပုတ္ခတ္တာေတြလဲ ေတြ႔ရတာ အေတာ္ကို စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ အမ်ားစုကေတာ့ မိေကာင္းဖခင္ သားေကာင္း သမီးေကာင္း ပီပီ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေဆြးေႏြးသည္၊ လက္ခံေနသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ စာေရးသူ၏ ေဖ့ဘုတ္မွာလဲ လြန္ခဲ့ ရက္ပုိင္းမ်ား “ေ၀ဖန္ပါ၊ မဆဲပါနဲ႔”ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ အၾကံေပး စာေလးတစ္ေစာင္ ေရးခဲ့ဖူးသည္။ ဒီကေန႔လဲ ႏုိင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာသာ သာသနာ၊ ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ အားတက္သေရာ ေၾကာင္းၾကေတာ္မူၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၾကည္ညိဳမိရင္း ျမတ္မဗုဒၶ၏ သားေတာ္ ျဖစ္ၾကေသာ အရွင္ေမာဂၢလာန္ကုိ တမ္းတမိ၍ ဤပုိ႔စ္ေလး ျဖစ္လာရသည္၊ ေရးမိေရးရာ ေရးမိသည္ကိုေတာ့ မုဒိတာေလး ပြားေပးၾကပါ။

ႏုိင္ငံသားတုိင္းတာ၀န္
ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔သူ ရွိၾကသည္၊ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာကို ကုိယ္ကာကြယ္ရမည့္ တာ၀န္သည္ လူတုိင္းရဲ့ တာ၀န္ျဖစ္သည္၊ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈသည္ ကုိယ့္ဘာသာရဲ့ အစြယ္အပြားဆုိတာ မေမ့ဖုိ႔လုိသည္။ ဘာသာနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ခြဲျခားမရပါ၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ယဥ္ေက်းမႈကို ကာကြယ္ဖုိ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာရွိသည့္ လူတုိင္းမွာ တာ၀န္ျဖစ္သည္။

လူဆုိသည္မွာ အသုိင္းနဲ႔ အ၀ုိင္းနဲ႔ ေနၾကရသည္ျဖစ္၍ မိသားစုအေရးမွာလဲ တာ၀န္မဲ့ မေနသင့္သလုိ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရးမွာလဲ တာ၀န္မဲ့ မေနသင့္၊ ေၾကာင္းၾကမဲ့ မေနသင့္။ ကုိယ့္မိသားစုအေရး ကုိယ့္အေရး ျဖစ္သည္၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံအေရး ကုိယ့္အေရးျဖစ္သည္၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအေရး ကုိယ့္အေရးျဖစ္သည္၊ ကုိယ့္ဘာသာ အေရး ကုိယ့္အေရးျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈအေရး ကုိယ့္အေရးျဖစ္သည္။

လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြမွာ လူ႕ေလာက တာ၀န္ေတြအတြက္ ေၾကာင္းၾကမဲ့ မေနသင့္ဘဲ၊ တက္တက္ၾကြၾကြ ရွိေနသင့္သလုိ၊ သာသနာႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈကို ဦးေဆာင္ၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကလဲ သာသနာႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြ ရွိေနသင့္၏။ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြ အေရး ဒုိ႔ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ မဆုိင္ဘူး၊ ဘာမွ ၀င္ေရာက္ လုပ္စရာ မလုိဘူးဟူ၍ ေၾကာင္းၾကမဲ့ မေနသင့္၊ သာသနာ၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ထုိသာသနာႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ဦးေဆာင္ပါ၀င္ ထမ္းေဆာင္ေနၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားကို အမွီျပဳ၍ေနၾကရသည္၊ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားႏွင့္ ကင္း၍မရ၊ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားသည္ သာသနာအတြက္ ေက်းဇူးၾကီးမားသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ကုိယ့္သာသနာ၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကို ရဟန္းသံဃာေရာ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြပါ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အမွီျပဳျပီး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ကာကြယ္ရမွာ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေက်းဇူးရွိေသာ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားကို နည္းမွန္ လမ္းမွန္ ေရာက္ေအာင္ လမ္းျပ ဦးေဆာင္ေပးသင့္သည္။ ေၾကာင္းၾကမဲ့၍ မေနသင့္။

အညာေျမရဟန္းေတာ္မ်ား
ထုိကဲ့သုိ႔ သာသနာ၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ကုိယ့္ေက်းဇူးရွင္မ်ားကုိ ကာကြယ္ေပးဖုိ႔၊ ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖုိ႔ တာ၀န္ရွိေနသည္ကား မွန္သည္။ ေက်းဇူးရွိ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြကုိ အိမ္ရဲ့ တာ၀န္၊ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးေတြ ထမ္းျပီး ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႔ မဟုတ္ဘဲ၊ နည္းမွန္ လမ္းမွန္ေရာက္ဖုိ႔ ညႊန္ျပေပးျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ရာ ေရာက္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တခါတရံ ညႊန္ၾကားဖုိ႔ အခ်ိန္မေပးတဲ့အခါ အေရးေပၚ အထုပ္ ၀ုိင္းထမ္းသင့္ရင္ ထမ္းရမည္။

အညာေျမသည္ ေအးခ်ိန္တန္ အလြန္ေအးသည္၊ ပူခ်ိန္တန္ အလြန္ပူသည္၊ ရာသီဥတု ၾကမ္းသည္။ ေဆာင္းအကူး ေႏြဦးေပါက္ခ်ိန္၊ သစ္ပင္သစ္ရြက္ ေျခာက္ေသြ႕ခ်ိန္၊ အညာေျမတခြင္လုံး ေျခာက္ေသြ႕ခ်ိန္မွာ မီးအႏၱရာယ္ စုိးရိမ္ရသည္၊ ေနရာအႏွံ႕အျပား မၾကာမၾကာ မီးလန္႔ၾကသည္၊ မီးသင့္တုိင္း၊ မီးေလာင္တဲ့ အခ်ိန္တုိင္း၊ မီးသက္ကား ဥၾသသံ ၾကားတုိင္း နီးစပ္ရာ ေက်ာင္းတုိက္ရွိ တစ္တုိက္လုံး ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဆြဲမိဆြဲရာ ဆြဲျပီး မီးေလာင္ရာ ေနရာသုိ႔ အေျပးလာၾကရသည္၊ တခ်ိဳ႕ဆုိ ဖိနပ္ေတာင္ မစီးႏုိင္ဘဲ ေျပးလာၾကရသည္၊ ထမိန္ထုပ္ေကာ ဘာေကာ မစဥ္းစား၊ ေတြ႕ရာအထုပ္ ဆြဲထုတ္ျပီး ေဘးလြတ္ရာ သယ္ေပးၾကသည္။ တခါတရံ မီး၀ုိင္းခံေနရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကိုေတာင္ ထမ္းေခၚထုတ္ရသည္၊ ကုိယ့္ေက်းဇူးရွိသည့္ ဒကာ

ဒကာမေတြ မီးလန္႔ေနခ်ိန္ တစ္တပ္တစ္အား ကူညီျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။ ဒီလုိ အကူညီေပးျခင္းေၾကာင့္ “ဒါက ပရိယတ္လဲ မဟုတ္၊ ပဋိပတ္လဲ မဟုတ္၊ ရဟန္းအလုပ္မဟုတ္ဘူးလုိ႔” ဘုရားရွင္ကလဲ မတားျမစ္ခဲ့ဘူး၊ ေဘးထုိင္ ဘုေျပာသမားေတြကေတာ့ အားအားယားယားနဲ႔ ရဟန္းအလုပ္မဟုတ္ဘူးဟု ေျပာလိမ့္မည္။

အလႅာအရွင္ျမတ္ရဲ့တမာန္ ျဖစ္ဖူးတဲ့ စာေရးသူ
စာေရးသူ ရဟန္း၊ သာမေဏ ၁၃၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ ေတာင္ျမိဳ႕၊ မဟာဂႏၶာရုံမွာ ေနစဥ္က နာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္မ်ားကလဲ ေႏြရာသီေရာက္တုိင္း အမိန္႔ရွိေလ့ရွိသည္မွာ “ဦးဇင္းေတြ၊ ကုိရင္ေတြ၊ ဘယ္နား မီးေလာင္ေလာင္၊ ၾကားတဲ့ေနရာ ျမင္တဲ့ ေနရာကေန ေတြ႔ရာ ေရပုံးဆြဲျပီး ေျပးၾက၊ ၀ုိင္း၀န္း ကူညီၾက”ဟူပင္ ျဖစ္သည္။

တခါက (စာေရးသူ ရဟန္းမျဖစ္ခင္က) အမရပူျမိဳ႕ထြက္ စစ္ကုိင္းဘက္သြားသည့္လမ္းမွာ ဘုံးအုိးရြာဆုိတာ ရွိသည္၊ အိမ္ေျခ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ရွိမည္၊ ထုိတစ္ရြာလုံးသည္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ရြာျဖစ္သည္၊ ယက္ကန္း၊ အမွတ္ (၈) ေမာ္ေတာ္ယဥ္လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ေတာင္သမန္အင္းမွာ ငါးဖမ္း၊ ခရုေကာက္လုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ အသက္ေမြးျပဳၾကသည္၊ ဗလီေတြလည္း အေျမာက္အမ်ားရွိသည္။ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတုိက္နဲ႔ဆုိရင္ ၃ မုိင္ေက်ာ္ေလာက္ေ၀းသည္၊ တစ္ေန႔ေတာ့ ထုိရြာ မီးအၾကီးအက်ယ္ ေလာင္သည္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကုန္သြားသည္၊ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံက ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ “ကုိယ့္ဘာသာမတူေသာ္လည္း၊ ကုိယ့္အေပၚ ဆြမ္းသကၤန္းစတဲ့ ေက်းဇူးတရား မရွိေသာ္လည္း လူသားဆုိတဲ့ အသိစိတ္နဲ႔”ပဲ အေျပးအလြား သြားေရာက္ကူညီၾကသည္၊ ထုိအထဲတြင္ စာေရးသူလဲ ပါသည္၊ စာေရးသူ၏ သကၤန္းမွာ မီးေလာင္ေပါက္မ်ားစြာနဲ႔ ျပန္ခဲ့ရသည္။

ထုိမီးေလာင္ျမင္ကြင္းမွာ လူေတြ အလႅာအရွင္ျမတ္ကို ကယ္ပါ ယူပါ တစာစာနဲ႔ တမ္းတေနၾကသည္၊ ဘယ္သူမွ လာမကယ္၊ လာကယ္တာက ျမတ္ဗုဒၶရဲ့သားေတာ္မ်ား ျဖစ္ေနသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့သားေတာ္ေတြ လာကယ္တာကိုပဲ အလႅာအရွင္ျမတ္က လြတ္လုိက္တာတဲ့၊ စာေရးသူလဲ အဲဒီရြာေရာက္မွပဲ အလႅာအရွင္ျမတ္ရဲ့ တမာန္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဒါက တကယ့္ အျဖစ္ပ်က္၊ ကုိယ္ေတြ႔ျဖစ္ပါသည္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ လူသားခ်င္းစာနာသည့္ လူသားဆန္တဲ့ ဤကဲ့သုိ႔ေသာအလုပ္မ်ိဳးကို စာေရးသူတုိ႔ မၾကာမၾကာ လုပ္ခဲ့ဖူးၾကသည္။ ကုိယ္နဲ႔မတူ ကုိယ့္ရန္သူဟူ၍ ဘယ္ေသာအခါမွ သေဘာမထားခဲ့။

သာသနာအတြက္ ေၾကာင္းၾကမဲ့ မေနသင့္
ျမတ္ဗုဒၶက လူသားကို လူသားအေနနဲ႔ျမင္ျပီး သာသနာျပဳခဲ့သည္၊ သူ႔ဘာသာသုိ႔ ေျပာင္းလာေအာင္ လူသားေတြကို အဆြယ္တရားမေဟာ၊ သူ၏မူအတုိင္း ဓမၼကိုပဲ ေပးသည္၊ သစၥာတရားကို ေပးသည္၊ နည္းမွန္ လမ္းမွန္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ေပးသည္။ သူခ်ထားတဲ့ မူကုိ သူ႔တပည့္မ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္း ထမ္းေဆာင္ေစခဲ့သည္။ သူ႔ရဲ့မူအတြက္၊ သူ႕သာသနာအတြက္ သူ၏တပည့္ေတြကို ေၾကာင္းၾကမဲ့ မေနေစလုိဘဲ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေစခ်င္ခဲ့သည္။ “ေအးေအးလူလူ၊ နားေအးပါးေအးနဲ႔ ေတာထဲ ေတာင္ထဲ တစ္ကုိယ္တည္း ေနျခင္းထက္ သာသနာအတြက္ တာ၀န္ယူစိတ္ကုိ ပုိျပီးႏွစ္သက္သည္။

တစ္ခါက ျမတ္ဗုဒၶသည္ သာကီမင္းတုိ႔၏ စာတုမာရြာ၌ သီတင္းသုံးစဥ္ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ႏွစ္ပါးတုိ႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶမျမင္ဖူးၾကေသးေသာ ေတာရြာမ်ားမွ ရဟန္းငယ္ ငါးရာကို ေခၚလာသည္။ ေက်းေတာသား ရဟန္းငယ္ ငါးရာ ဆူညံေနေအာင္ စကားေတြ အက်ယ္ၾကီးေျပာၾကသည္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ လွမ္းေခၚၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ပင္ကိုယ္က ဆူညံတာ မၾကိဳက္၊ သူ႔သာသနာကိုလဲ တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္၊ ေအးခ်မ္းမႈျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည္။ ျမတ္ဗုဒၶက ဆရာျဖစ္သူ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးႏွင့္ တပည့္ ငါးရာတုိ႔ကုိ ေက်ာင္းတုိက္က ႏွင္ခ်လုိက္သည္။ သာကီ၀င္မင္းသားမ်ားက ျမတ္ဗုဒၶကို ေတာင္းပန္လုိက္မွ ျပန္ေခၚသည္။

ျပန္ေရာက္လာေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာကို ျမတ္ဗုဒၶက “ငါ့ဘုရား ႏွင္ထုတ္လုိက္ေတာ့ ဘယ္လုိ ခံစားရလဲ”လုိ႔ ေမးလုိက္ေသာအခါ “ယခု ျမတ္ဗုဒၶသည္ သံဃာ့ပရိသတ္အေပၚ ေၾကာင္းၾကစုိက္ေတာ္မမူဘဲ ဖုိလ္ခ်မ္းသာမ်ား ခံစားကာ ေနလုိေတာ္မူျပီ၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔လည္း ျမတ္ဗုဒၶနည္းတူ သံဃာ့တာ၀န္ကုိ ေၾကာင္းၾကကင္းစြာ ေအးခ်မ္းစြာ ေနေတာ့မည္ဟူေသာ စိတ္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား”ဟု မေထရ္က ေျဖလုိက္သည္၊ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သာဓုေခၚေတာ္မမူဘဲ ေနအုံး အဲဒီလုိ မလုပ္ေသးနဲ႔အုန္းဟု တားျမစ္သည္။

အရွင္ေမာဂၢလာန္ကို ထုိေမးခြန္းေမးေတာ့ “ျမတ္ဗုဒၶသည္ သံဃာ့ပရိသတ္အေပၚ ေၾကာင္းေၾကာင္းၾကၾက မရွိဘဲ နားေအးပါးေအးေနလုိျပီ၊ တပည့္ေတာ္ႏွင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာတုိ႔က သံဃာ့ပရိသတ္တာ၀န္၊ သာသနာ့တာ၀န္မ်ားကို ေၾကာင္းၾကေတာ့မည္၊ ထမ္းေဆာင္ေတာ့မည္”ဟု ခံစားမိေၾကာင္း မေထရ္က ေလွ်ာက္ေတာ့၊ ျမတ္ဗုဒၶ သာဓုေခၚသည္။

တကယ္ေတာ့ သံဃာ့ပရိသတ္ကို ခုိင္ခုိင္ခန္႔ခန္႔နဲ႔ ထာ၀စဥ္ရွိေစခ်င္သည္၊ သံဃာရွိမွ ဓမၼရွိမည္၊ ဓမၼရွိမွ ဗုဒၶရွိမည္။ ေလာကတြင္ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃာ ရတနာသုံးပါး ရွိေနပါမွ တကယ့္ခ်မ္းသာစစ္ ခ်မ္းသာမွန္ ရွိလိမ့္မည္။ ရတနာသုံးပါးသည္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ အုတ္ျမစ္ျဖစ္သည္၊ ယဥ္ေက်းမႈဆင္းသက္လာရာ မူလဘူတ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက သူ၏ တပည့္မ်ားကို သံဃာ့ပရိသတ္၊ သံဃာ့တာ၀န္၊ သာသနာေတာ္ရဲ့ တာ၀န္ေတြကို အားတက္သေရာ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ေစလုိသည္။ သာသနာႏွင့္ပက္သက္လာလွ်င္၊ သံဃာႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ေသြးေအးမေနေစလုိသည္မွာ ျမတ္ဗုဒၶ အစစ္အမွန္ စိတ္ထားျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏွင့္ သံဃာ
ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားတြင္ အခ်ိဳ႕သည္ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ဘာမွ မလုပ္ေစဘဲ တရားပဲထုိင္၊ စာပဲ က်က္ေစခ်င္ၾကသည္၊ တခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားကေတာ့ သာသနာေရးမွာ ေသြးေအးမေနသလုိ လူမ်ိဳးႏွင့္ ႏုိင္ငံအတြက္ပါ ေသြးေအး မေနေစလုိၾက။

ယေန႔ေခတ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူခဲ့သည္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ ေခတ္နဲ႔မတူသည္ကုိ အားလုံး လက္ခံၾကရေပလိမ့္မည္။ ထုိေခတ္ ထုိအခါက လူဦးေရထူထပ္မႈ နဲသည္နဲ႔အမွ် ေလာဘျဖစ္စရာလဲ နဲသည္၊ ေဒါသျဖစ္စရာလဲနဲသည္၊ လူေတြကို ထိခုိက္ေစတဲ့ အရာလဲ ဒီေန႔ေခတ္ေလာက္ အလြယ္တကူမရွိခဲ့၊ ေလာကၾကီးရဲ့ သဘာ၀အရ ဓမၼပင္ျဖစ္သည္။ ထုိသဘာ၀ဓမၼေတြ၏ အေျပာင္းအလဲကို ဓမၼသံေ၀ဂယူရင္း အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ေနတတ္ဖုိ႔လည္း လုိသည္။

ယေန႔ေခတ္ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ စိတ္ေန စိတ္ထားတုိ႔သည္ ေရွးေခတ္ကနဲ႔ မတူသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ပိုျပီးေတာ့ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္သာသနာ၊ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈကို ပုိပုိ တုိးျပီး ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း ကုိယ္လုပ္လုိ႔ ရတဲ့ ေနရာကေန ပါ၀င္ဖုိ႔ အခ်ိန္က်လာသည့္ေခတ္ျဖစ္သည္၊ ေတာထဲ တစ္ကိုယ္တည္းေန မဂ္ေပါက္ ဖုိလ္ေပါက္ က်င့္ေနဖုိ႔ အခ်ိန္ေတာင္ မရေတာ့တဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနသည္။ ျမတ္ဗုဒၶကလဲ သူ႔ရဲ့တပည့္ေတြကို ေၾကာင္းၾကမဲ့ေနျခင္းထက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သာသာနာအေရး၊ သံဃာေရးကုိ ပုိျပီး လုပ္ေစလုိသည္။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီး၊ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးတုိ႔သည္ “ဒီဘ၀ ဒီမွ် ကိေလသာကုန္ျပီး ရဟႏၱာမျဖစ္ခ်င္လုိၾက၊ သာသနာအတြက္ ႏုိင္ငံအတြက္ အလုပ္လုပ္ခ်င္ၾကသည္”ဟု မၾကာမၾကာ မိန္႔သည္ကို ၾကားဖူးသည္။ ကမၻာေက်ာ္ဆရာေတာ္ၾကီးေတြေတာင္ နားေအးပါးေအး မေနႏုိင္ဘဲ သာသာႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ ေၾကာင့္ၾကေတာ္မူၾကသည္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈသည္ ထုိသာသနာ သံဃာကေန ဆင္းသက္လာသည္ကိုလဲ သတိရွိထားဖုိ႔ုလုိသည္။

တခ်ိဳ႕က ရဟန္းေတာ္မ်ား ႏုိင္ငံေရး၊ လူမ်ိဳေရး၊ ဘာသာေရး လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ပါ၀င္ေနသည္ကို သိပ္နားမလည္ျဖစ္ေနတတ္သည္၊ လူတစ္စုရဲ့ တုိ႔မီး ရႈိ႕မီး၊ တုိက္သံ ခုိက္သံေတြကို ဖတ္ျပီး ေ၀ေ၀ ၀ါး၀ါးျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထုိကုိယ့္ႏုိင္ငံကို ၀ါးမ်ိဳးမည့္သူေတြရဲ့ ဗုဒၶဘာသာအေပၚေ၀ဖန္မႈေတြကို ဖတ္ျပီး ကုိယ့္သဒၶါတရားကို အားနဲေစခဲ့ၾကသည္၊ သဒၶါဆုိသည္မွာ အလုပ္ကိစၥမွန္သမွ်အေပၚမွာ ရွိတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ျဖစ္သည္၊ သေဒၶါ အာရာဓေကာ ေဟာတိ- ယုံၾကည္မႈက အရာအားလုံးကို ျပီးေျမာက္ေစသည္။ ထုိေၾကာင့္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ဘာသာ၊ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈအေပၚထားတဲ့ ယုံၾကည္မႈ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထားသင့္သည္။ ထုိယုံၾကည္ခ်က္ျဖင့္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ အားေမြးသင့္သည္၊ မ်ိဳးခ်စ္ဆုိသည္မွာ ႏုိင္ငံ၊ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အားလုံးပါ၀င္သည္။ ထုိသုိ႔ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ျမတ္ဗုဒၶက မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ေသြးထြက္သံယုိ မျဖစ္ေစလုိ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုသာ လုိလားသည္။ သူကိုယ္တုိင္ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္တဲ့ေနရာေတြ အထိ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားမ်ား ေဟာခဲ့သည္ကိုလည္း နမူနာယူသင့္လွသည္။ ေလာကၾကီးက လွည့္ပတ္၊ လိမ္ေကာက္ေနတဲ့ မာယာေတြလဲ အလြန္မ်ားလွသည္၊ ရဟန္းေတာ္မ်ား ထုိမာယာမ်ား၏ သားေကာင္မ်ား မျဖစ္ဖို႔ သတိၾကီးၾကီး ရွိေနဖုိ႔လဲလုိသည္။

ရဟန္းသံဃာ သီးသန္႔ၾကီး မျမင္သင့္
စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာက လူေတြရဲ့ အျမင္မွာ ရဟန္းသံဃာအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြကို သီးျခားစီ၊ သီးသန္႔ၾကီး ျမင္ေနတာကိုက စာေရးသူအေနနဲ႔ သိပ္မၾကိဳက္လွ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္လည္း ဒီျပည္သူ မိသားစုထဲက ေမြးဖြာသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္၊ မုိးေပၚက အလုိေလ်ာက္က်လာသူမ်ား မဟုတ္ၾက။ သုိ႔ေသာ္ လူတစ္မ်ိဳး ကမၻာတစ္မ်ိဳးလုိ႔ေတာင္ ျမင္ေနလား မသိ၊ သုိ႔ေသာ္လည္း တုိ္င္းျပည္အတြက္ ႏုိင္ငံအတြက္၊ သာသနာအတြက္၊ လူမ်ိဳးအတြက္၊ ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ တစ္သားတည္း ျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္ရေတာ့လည္း ၀မ္းသာမိသည္။ ဒီအေတြးကို ျပည္ပေရာက္လာမွ ျမင္မိျခင္းျဖစ္သည္။ ျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ တကၠသုိလ္ေတြသည္၊ လူသား- လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ မခြဲဘဲ တကၠသုိလ္တစ္ခုတည္းမွာပဲ ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ ဘာသာရပ္ကို ယူျပီး တက္ေရာက္ႏုိင္ၾကသည္၊ တကၠသုိလ္ၾကီးကလဲ ဘာသာရပ္အားလုံးနီးပါးကို သင္ေပးႏုိင္သည္ ျဖစ္၍ ဘာသာရပ္ဌာနတုိင္းမွာ ေက်ာင္းသားရွိေနသည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဘာသာေရး သင္တဲ့တကၠသုိလ္ေတြက သီးသန္႔ျဖစ္ေနသည္၊ ဗုဒၶတကၠသုိလ္မ်ား၊ ပရိယတၱိတကၠသုိလ္မ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာ ျဖစ္ေနသည္၊ ဘုန္းၾကီးတကၠသုိလ္ၾကီးအေနနဲ႔ျဖစ္ေနသည္။ လူ၀တ္ေၾကာင္ တကၠသုိလ္ေတြမွာ တျခားႏုိင္ငံတကၠသုိလ္ေတြလုိ ဒႆနိကေဗဒ၊ သမုိင္း၊ ဘာသာေဗဒ၊ စိတ္ပညာ၊ ေရွးေဟာင္းပညာ စတဲ့ ၀ိဇၨာပုိင္းဆုိင္ရာ ရဟန္းေတာ္ေတြ တက္ေရာက္ခြင့္မရွိျဖစ္ေနသည္၊ ယခုအခါ ထုိဘာသာရပ္ေတြကို သင္ယူဖုိ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားျပီး တျခားတုိင္းျပည္က တကၠသုိလ္ေတြဆီသုိ႔ အပင္ပန္းခံ သြားေနၾကရသည္။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား တစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိသည္၊ တစ္ပါးလွ်င္ တစ္ႏွစ္ ေဒၚလာ ၁၅၀၀ႏႈံးနဲ႔တြက္ၾကည့္ရင္ ရဟန္းတစ္ေထာင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၅ သိန္းရွိမည္၊ ထုိအေမာင့္ (ကုန္က်ပမာဏ)သည္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားကပဲ ေပးေနရသည္။ အကယ္၍သာ အဲဒီပညာရပ္ေတြကို ကုိယ့္ျပည္တြင္းမွာပဲ သင္ခြင့္ရမည္ဆုိရင္---။

အဲဒီပညာရပ္ေတြကို ျမန္မာႏုိင္ငံတကၠသုိလ္ အေရွ႕တုိင္းပညာရပ္၊ အေနာက္တုိင္းပညာရပ္ေတြမွာ သင္ယူလုိ႔ မရဘူးလား၊ မရပါ၊ ရဟန္းေတာ္ေတြကို သီးျခားလူမ်ိဳး၊ သီးျခားကမၻာအေနနဲ႔ ျမင္ေနၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္သည္၊ သိပ္ၾကည္ညိဳလြန္းလုိ႔ပဲလား မေျပာတတ္။

ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရးမွာလဲ အလားတူပင္။ ရဟန္းေတြကို သီးျခားစီ ျမင္ေနသည့္အတြက္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသား ျဖစ္ေနရက္နဲ႔ ကုိယ့္တုိင္းျပည္အတြက္ ဆႏၵမဲေလးေတာင္ ေပးပုိင္ခြင့္မရွိ။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံျဖစ္သည္၊ သံဂါယနာကုိလဲ ကုိယ့္ႏုိင္ငံထက္ ႏွစ္ေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီ ေစာျပီး တင္ႏုိင္ခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ထုိႏုိင္ငံက လူေတြက ရဟန္းေတာ္ေတြကို ျမန္မာျပည္ေလာက္ သီးျခားစီ မျမင္ၾက၊ မည္သည့္တကၠသုိလ္မွာ မည္သည့္ဘာသာရပ္မဆုိ ရဟန္းေတာ္မ်ား တက္ေရာက္ သင္ခြင့္ရွိသည္၊ ႏုိင္ငံရပ္ျခား သြားစရာမလုိ၊ ႏုိင္ငံေရး လူမႈေရးမွာလဲ ရဟန္းေတာ္မ်ား တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေစသည္၊ ၀န္ၾကီးျဖစ္ခြင့္ရွိသည္၊ ဆႏၵမဲေပးပုိင္ခြင့္ရွိသည္။ စာေရးသူတုိ႔ ႏုိင္ငံမွာလဲ ဤလိုအခြင့္ေရးမ်ိဳး မရွိေသးသည္ကို ဘာ့ေၾကာင့္ နားလည္မႈမေပးႏုိင္ဘဲ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ႏုိင္ငံေရး လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးမွာ ၀င္ရႈပ္ရသလဲဟု ျမင္ေနၾကသည္ကား အျမင္က်ဥ္းလြန္းလွသည္။

နိဂုံးခ်ဳပ္ေသာ္
“အမ်ိဳးဘာသာ သာသာနာ ထိန္သိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ၾသ၀ါဒခံယူပြဲ”မွာ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ေျပာတဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြကို မုိက္မုိက္ရုိင္းရုိင္း ေ၀ဖန္တဲ့သူေတြ ကုိယ့္၀စီကံ ကုိယ့္ဆီျပန္ မေရာက္ပါေစနဲ႔ ဆုိတဲ့ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ “ေ၀ဖန္ပါ မဆဲပါနဲ႔”လုိ႔အၾကံေပးပါရေစ။ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား အားလုံးကို အမွီျပဳျပီး သာသနာေရး ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ အလုပ္ေတြကို မပင္မပန္းလုပ္ခြင့္ရၾကသည္၊ ထုိ႔အတြက္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားမ်ားကို နည္းလမ္းတက် ကာကြယ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ပါ၀င္လာျခင္းအတြက္ မ်ားစြာ ၀မ္းသာမိပါေၾကာင္း။ ေရွ႕ဆက္ျပီး ဒီထက္မက ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းပတၳနာ ျပဳလုိက္ပါသတည္းးးးးးးး။ 

ငါတုိ႔ျဖစ္ရ၊ ဤေလာက၀ယ္၊
ဘ၀သမုိင္း၊ မရုိင္းေစရန္၊
စိတ္မန္မခ်၊ မာနမပါ၊ ဒုိ႔စြမ္းရာျဖင့္၊
ဒုိ႔သာသနာ၊ ဒုိ႔ျပည္ရြာကို၊
သာယာေစမႈ လုံ႔လျပဳအံ့။

ဤပုိ႔စ္ျဖင့္ 27-6-2013ေန႔ က်င္းပျပီးေသာ “အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ ထိန္သိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ၾသ၀ါဒခံယူပြဲ”ၾကီးကို ၾကိဳဆုိ ဂုဏ္ျပဳပါသည္။

(ဓာတ္ပုံ Popular Myanmar News မွ ကူးယူသည္)

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၈-၆-၂၀၁၃

Read more »

သီတဂူဆရာေတာ္ ၾသ၀ါဒ (မေလးရွား)

မေလးရွားေရာက္ သီတဂူဆရာေတာ္ ၾသ၀ါဒ

ဒီကေန႔ မေလးရွား ကြာလာလမ္ပူကို ေရာက္လာတာဟာ ဟုိအရင္ႏွစ္ေတြက ေရာက္လာသလုိ တရားေဟာဖုိ႔ လာတာ မဟုတ္ဘူး၊ အရင္ေခါက္ေတြ ေရာက္တုန္းကေတာ့ မေလးရွားေရာက္ တပည့္ေတြ ဒကာ ဒကာမေတြ အထူးသျဖင့္ေတာ့ လူငယ္ လူရြယ္ေတြဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ ဓမၼနဲ႔ ေ၀းသြားမွာစုိးလုိ႔၊ “မီးေ၀းရင္ ခ်ိတ္မာတယ္” ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခုရွိတယ္။ ခ်ိတ္ဆုိတဲ့ ကပ္တဲ့ အေစးေလးတစ္မ်ိဳးဟာ မီးနဲ႔ခဏခဏ ေတြ႔မွ အပူေပးမွ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း ျဖစ္တာ၊ မီးနဲ႔ အထိေတြ႔ မရရွိတဲ့ ခ်ိတ္ဟာ မာကြ်တ္ျပီး ဘယ္မွာမွ အထိမ္းကြပ္မရွိျပီး အကြဲအျပဲ ျဖစ္တတ္တယ္။

စာအိပ္ေတြမွာ ခ်ိတ္နဲ႔ပုိ႕တယ္ဆုိတာ၊ မီးနဲ႔အပူေပးျပီး ကပ္တာ၊ အဲဒီေတာ့ “မီးေ၀း ခ်ိတ္မာ” ဒီစကားလုိပဲ ဗုဒၶဓမၼနဲ႔ ေ၀းတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ မာေက်ာေက်ာ ျဖစ္ျပီး ကြဲကြဲျပားျပား ျဖစ္ကုန္မွာစုိးလုိ႔ တရား လာလာ ေဟာျပပါတယ္။

ႏုိင္ငံရဲ့သားငယ္သမီးငယ္ေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္း 

ဒီကေန႔လဲပဲ တကယ္ေတာ့ ေဟာဖုိ႔လာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေပးမလုိ႔ လာတာ၊ မေလးရွားႏုိင္ငံမွာ လာျပီးေတာ့ စီးပြားရွာ အလုပ္ လုပ္ၾကတဲ့ လူငယ္ အမ်ိဳးသားေတြ အမ်ိဳးသမီးေတြ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးဆုိတာ ပတ္စပုိ႔မရွိတာ၊ ဗီဇာကုန္သြားတာ စသည္၊ အမွားအယြင္းတစ္ခုေၾကာင့္ အက်ဥ္းအၾကပ္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဒုိ႔ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ့ သားငယ္ သမီးငယ္ေတြ အေၾကာင္းေတြ ၾကားျပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ ခံစားရတယ္။

ကရုဏာဆုိတာ
ကရုဏာဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ မွတ္ထား၊ Feeling for others suffering လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္၊ သူတစ္ပါးတုိ႔ ဒုကၡေရာက္ေနသည္ကို အဲဒီ ဒုကၡေရာက္သူတုိ႔ ခံစားရသလုိပဲ၊ ျမင္သူ ၾကားသူတုိ႔ရဲ့ ရင္ထဲမွာ ခံစားျခင္း။ အဲဒီခံစားခ်က္နဲ႔ ဒီကေန႔ ဒုိ႔လာျပီးေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ ညီငယ္ေတြ၊ ညီမငယ္ေတြ သားငယ္ သမီးငယ္ေတြ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း အနဲငယ္မွ် အေထာက္ပံ့ေကာင္း ျဖစ္ေစေတာ့ ဆုိျပီးေတာ့ ေရာက္လာတာ။

ဒုိ႕ တရားေဟာတဲ့ ဘုန္းၾကီးဆုိေတာ့ တရားေလးဘာေလး ေဟာလုိက္ရင္ ရတယ္ကိုး၊ ေလွာင္သလုိလုိနဲ႔ သီတဂူက ေလဘုန္းၾကီပါကြာလုိ႔ ေျပာဖူးတယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္ ဒုိ႔က ေလနဲ႔ အလုပ္လုပ္တာပါ၊ ေလကေနျပီး ေရျဖစ္လာတာ၊ စစ္ကိုင္းေတာင္ တစ္ေတာင္လုံး ေရးေပးတာ ေလနဲ႔ေပးတာ၊ ေနာက္တစ္ခါ ေလကေန ေဆးရုံေတြလဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္ တစ္ျပည္လုံး ေဆးရုံေပါင္း ၂၅ ခု ေဆာက္ျပီးေတာ့ လွဴျပီးသြားျပီ၊ အဲဒီေလနဲ႔ပဲ တကၠသုိလ္ၾကီးေတြ တည္ေထာင္တာ၊ တကၠသုိလ္ ၃ ခုလဲ ေထာင္ျပီးျပီ၊ အဲဒီေလေပးျပီး ေက်ာင္းတုိက္ေတြ တည္ေထာင္တာ၊ အေမရိကန္မွာ ေက်ာင္းတုိက္ ၃ ခု တည္ေထာင္ျပီးျပီ၊ ေက်ာင္းတုိက္တစ္ခု ဆုိရင္၊ ေအာစတင္က ေက်ာင္းဆုိရင္ ၂၀ ဘီလ်ံေလာက္ အကုန္က် ရွိတယ္၊ ၅၄ ေပရွိတဲ့ ေရႊစည္းခုံေစတီေတာ္ၾကီး ေအာ္စတင္ တကၠဆက္ျပည္နယ္မွာ တည္ျပီးျပီ။ ဧရာ၀တီ မုန္တုိင္းတုန္းကဆုိ ေလနဲ႔ပဲ အလုပ္လုပ္တာပဲ၊ ေရေဘးသင့္တဲ့ သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒုိ႔ ေထာက္ပံ့ႏုိင္ခဲ့တယ္၊ ၈.၅၈ ဘီလ်ံ ဒုိ႔ သီတဂူရဲ့ အလွဴ လွဴႏုိင္ခဲ့တယ္။

ဒုိ႔ မေလးရွားက ပင္ပန္း ဆင္းရဲေနၾကတဲ့ သားငယ္ သမီးငယ္ေတြ၊ ညီေတြ ႏွမငယ္ေတြ အတြက္ လာျပီးေတာ့ နဲနဲပါးပါး ကူအုန္းမယ္ဆုိျပီးေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ေဟာလုိက္ ေျပာလုိက္ အလွဴခံလုိက္ေတာ့---
အေမရိကန္ေဒၚလာ တစ္သိန္း သုံးေထာင္ သုံးရာ ေလးဆယ္ (၁၀၃၃၄၀) အဲဒါ ေလးငါးရက္အတြင္းမွာ ရလာတယ္။ အဲဒါ ဒီယူလာျပီးေတာ့ ဒီထဲက စရိတ္ကုိ မသုံးဘူး၊ ကုိယ့္ပုိက္ဆံနဲ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ၀ယ္စီး၊ ကုိယ့္ပုိက္ဆံနဲ႔ကုိယ္ ဟုိတယ္ခ ေပးျပီးေတာ့ အဲဒီ(၁၀၃၃၄၀)ကုိ ဒုကၡျဖစ္ရွာၾကတဲ့ ကေလးေတြကို လွဴမလုိ႔။ ဒီကေန႔ပြဲ႕ ဘုန္းၾကီးက မင္းတုိ႔ကို ျပန္လွဴတဲ့ ပြဲေနာ္၊ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကုိမဆုိ လာလွဴေကာင္းတယ္၊ လွဴတယ္ဆုိတဲ့ စကားကို ရွယ္ယာ Share ေပါ့၊ ေ၀စုခြဲေပးတာ၊ ေ၀ေပးတာ၊ သာသနာေတာ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတဲ့ အထဲက သံ၀ိဘာဂ ရေတာ ဆုိတာ မွတ္ပါ၊ ေျပာ- (ပရိသတ္ လုိက္ဆုိသံ)။ ေ၀ေပးရတဲ့ အလုပ္ကို ေပ်ာ္ရမယ္တဲ့။ ဘာလဲေဟ့--(ပရိသတ္လုိက္ဆုိသံ)၊ ဒီကေန႔ ငါေ၀ေပးမယ္၊ ငါ သိပ္ေပ်ာ္တယ္၊ ေ၀စု ရတဲ့သူေတြေကာ မေပ်ာ္ဘူးလား (ေပ်ာ္ပါတယ္ဘုရား ပရိတ္သက္သံ)။

ေအးး၊ ဒုိ႔မ်ားရဲ့ ေမတၱာပုိ႔မွာ ရွိတယ္၊ “ဒုိ႔လဲ ၀မ္းသာ၊ ငါလည္း ရႊင္ျပဳံး၊ ႏွလုံးစိတ္၀မ္း လန္းလာယခု ခ်မ္းသာကို ျပဳလ်က္”။ Your happiness makes me happy. My happiness also makes you happy. မင္းတုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကလဲ ငါ့ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစရမည္၊ ငါ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကလဲ မင္းတုိ႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစရမည္၊ အဲဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္တဲ့ ေကာင္းမႈပြဲကို တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ သံမတ္ၾကီးႏွင့္တကြေသာ အားလုံးေ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြကို လႈိက္လႈိက္လဲွလွဲ ၾကိဳဆုိတယ္၊ ၀မ္းသာတယ္။

ဒဏ္ေငြေဆာင္ျခင္းႏွင့္ အလွဴ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ 

အဲဒီေတာ့ အလွဴေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ တစ္သိန္း သုံးေထာင္ သုံးရာ ေလးဆယ္ (၁၀၃၃၄၀)ကို လွဴလုိက္ၾကတဲ့ အလွဴရွင္ေတြကေတာ့ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ရန္ကုန္ေဆးခန္းက တပည့္ ဒကာ ဒကာမေတြ၊ ေတာ္၀င္စင္တာက တပည့္ဒကာ ဒကာမေတြ၊ သီတဂူအဖြဲ႔ တပည့္ ဒကာဒကာမေတြ၊ အားလုံးေပါင္းျပီးေတာ့ လွဴၾကတယ္။

အဲဒါေတြကို ဘာကို သုံးရမလဲဆုိေတာ့၊ ဒီေရာက္ေတာ့ သံမတ္ၾကီးအမွဴးရွိတဲ့ တပည့္ဒကာဒကာမေတြနဲ႔ ဒီလုပ္ငန္းကို ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ေမာင္သီဟရယ္၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးက ငါ-ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခုိင္းလာခဲ့တဲ့သူ ဒီမွာ ရွိတယ္၊ သီဟ ေမာင္ေမာင္ဆုိတဲ့ေကာင္ရယ္၊ ေအာင္မုိးဆုိတဲ့ ေကာင္ရယ္၊ ရဲထြဋ္ဆုိတဲ့ ေကာင္ရယ္၊ ရဲထြဋ္က ေက်ာက္တံခါး၊ ေအာင္မုိးက က်ိဳက္ထုိ၊ သီဟေမာင္ေမာင္က ရန္ကုန္သား။ ၾကာျပီ-- ၁၀ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီ၊ ဒီေကာင္ေတြကို ဘုန္းၾကီး ဒီမွာ ခုိင္းလာတာ၊ သူတုိ႔ရြာေတြလဲ သြားသြားျပီး တရားေဟာတယ္။ အဲေတာ့ ဒီေရာက္ေတာ့ ငါ ဘယ္ေနရာမွာ လွဴရရင္ ေကာင္းမလဲဆုိေတာ့ ဧရာ၀တီ ေဖာင္ေဒးရွင္းကေတာ့ ေလယာဥ္စရိတ္ကုိ အဓိကထားျပီး လွဴၾကတယ္၊ အဲဒါဆုိ ငါ့ကို က်န္တဲ့ ေနရာေလး တစ္ေနရာေပးပါဆုိေတာ့ မေလး လူ၀င္မႈၾကည့္ၾကပ္ေရး (လ၀က)မွာ အုိဗာစေတး Over Stay ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ဒဏ္ေၾကးေပါ့၊ အဲဒါေလးေတြကို ငါက ေပးမယ္။

ဒဏ္ ဆုိတဲ့စကား ငါက ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္၊ ဒ႑ဆုိတဲ့ ပါဠိပုဒ္မွာ ဂ်ိန္းဘာသာမွာေနာ္ ေရွးကေန အထြဋ္အျမတ္ထားျပီး သုံးတဲ့ စကားလုံး၊ မင္းတုိ႔ ၾသကာသ ကန္ေတာ့တဲ့အခါ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ ဆုိတာ ပါတယ္မလား၊ ျမတ္ဗုဒၶထက္ ႏွစ္သုံးဆယ္ေလာက္ ေစာတဲ့ ဂ်ိန္းဘာသာက ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ မေျပာဘူး၊ ကာယဒဏ္၊ ၀စီဒဏ္၊ မေနာဒဏ္၊ ဒီလုိပဲေျပာတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဒီစကားဟာ အခုမွေပၚတာမဟုတ္ဘူး၊ ျမတ္စြာဘုရားထက္ ေစာၾကီးကထဲက ေပၚခဲ့တဲ့ စကားေဟာင္း၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဒဏ္ဆုိတဲ့ စကားဟာ အမႈ၊ ဘာလဲဆုိေတာ့ ကာယဒဏ္-ကုိယ္ႏွင့္ျပဳတဲ့အမႈ၊ ၀စီဒဏ္-ႏႈတ္နဲ႔ျပဳတဲ့ အမႈ၊ မေနာဒဏ္- စိတ္ထဲက ၾကံတဲ့ အမႈ၊ ကုိယ္-ႏႈတ္-စိတ္ သုံးပါးေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ အမႈေတြကုိ ဘာေခၚလဲေဟ့၊ ဒဏ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီဒဏ္ေလးေတြကို ငါက လွဴမယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ ငါ ဒဏ္ေသးေသးေတြကို ေရႊးျပီး လွဴမိလဲဆုိေတာ့ ငါလဲ ဒဏ္မသင့္ခ်င္ဘူးေလ၊ “ဘ၀အဆက္ဆက္က ကာယကံအမွား ၀စီကံအမွား၊ မေနာကံအမွား၊ ကုိယ္-ႏႈတ္-စိတ္ အမွားေတြေၾကာင့္ သင့္လာခဲ့တဲ့ ဒဏ္ေတြကို ဒီဘ၀ ဒီအလွဴေၾကာင့္ ေျပပါေစေတာ့လုိ႔” ငါ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ငါဆုေတာင္းလာတာ။

“ျမန္မာႏုိင္ငံ လူေတြေရာ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံအျပင္ဘက္က လူေတြေရာ ကုိယ္အမွား ႏႈတ္အမွား စိတ္အမွားေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ဒဏ္ေတြ အားလုံး ေျပၾကပါေစ၊ ေပ်ာက္ၾကပါေစ”ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အဲဒီ ဒဏ္သင့္အတြက္ အလွဴေငြ (၁၀၃၃၄၀) ဆုိတာကို ဒီကေန႔ လွဴပါတယ္ဆုိတာကို အဲဒါ ေၾကျငာပါတယ္။

သီတဂူအေထာက္ကူျပဳအဖြဲ႔ (မေလးရွား) ဖြဲ႔စည္းလုိက္
အဲဒီေငြေတြကို ဘယ္သူက ဘယ္လုိကုိင္ျပီးေတာ့ သုံးစြဲမလဲဆုိေတာ့ ဒုိ႔ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႔ဆုိတာ ရွိတယ္။ သာသနာျပဳအဖြဲ႔ၾကီးကို ၀ုိင္း၀န္းကူညီတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကို အေထာက္အကူျပဳ အဖြဲ႔ဆုိတာရွိတယ္၊ အေထာက္ကူျပဳအဖြဲ႔ေတြက ရန္ကုန္မွာရွိတယ္၊ မႏၱေလးမွာရွိတယ္၊ တျခားျမိဳ႕နယ္ေတြမွာလဲရွိတယ္၊ စကၤာပူမွာလဲရွိတယ္၊ အဂၤလန္မွာလဲ ရွိတယ္၊ အေမရိကန္မွာလဲ ရွိတယ္၊ အဲဒီေတာ့ တစ္သိန္းေက်ာ္ေသာ ပုိက္ဆံေတြကို သုံစြဲဖုိ႔ စနစ္တစ္ခုေတာ့ လုပ္မွ ျဖစ္မွာပဲ ဆုိေတာ့၊ ငါက မေန႔က ကုိင္း-ဒီပုိက္ဆံကို ဒုိ႔ရဲ့တာ၀န္ေပးခ်က္အရ လုပ္ဖုိ႔ရန္အတြက္ သီတဂူအေထာက္ကူျပဳအဖြဲ႔ ဆုိတာကို မေလးရွားမွာ ဖြဲ႔လုိက္ေအာင္ဆုိျပီး ဒုိ႔က စီမံလုိက္တယ္။ စီမံလုိက္ေတာ့ ေဟာဒီမွာ အာရွေတာ္၀င္ မန္ေနဂ်င္းဒါရုိက္တာ ေဒါက္တာျမတ္သူ (မက္တက္ရပ္ခုိင္း)၊ သူလဲ အလွဴေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္၊ သူပါမယ္၊ ရန္ကုန္တုိင္းက ေဆး၊ ဆင္ဘရားသားေဆးကုမၸဏီက ဘာဘူပီေကဆင္းဆုိတာ ပါမယ္၊ သီတဂူအဖြဲ႔ထဲက လွဆန္းယဥ္ ကုိျမင့္ေအာင္ဆုိတာ ပါမယ္၊ အဲဒီ သုံးေယာက္နဲ႔ မေလးရွားက ခုနက ေၾကာ္ျငာသြားတဲ့ သီဟေမာင္ေမာင္၊ ေအာင္မုိး၊ ရဲထြဋ္ ရယ္၊ အဲဒီသုံးေယာက္ေပါင္းျပီးေတာ့ စုစုေပါင္း ၆ ေယာက္၊ ၆ ေယာက္ကို တုိက္ရုိက္ ခုိင္းမွာက ဘုန္းၾကီးကိုယ္တုိင္၊ ဒါရုိက္တာဆုိလဲ ဘုန္းၾကီးပဲ၊ ဥကၠ႒ဆုိလဲ ဘုန္းၾကီးပဲ၊ “မေလးရွား သီတဂူအေထာက္ကူျပဳအဖြဲ႔”။ အဲဒီသီတဂူအေထာက္ကူျပဳအဖြဲ႔ကို ဒီကေန႔ ဒီေငြေတြကုိ ေပးအပ္တဲ့အခမ္းအနား ဒီကေန႔ က်င္းပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

(အဖြဲ႔မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့သူက “အရင္က တစ္ေယာက္ကို ၄၀၀ လွဴရန္ အလွဴခံမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အခု သီတဂူဆရာေတာ္ႏွင့္အဖြဲ႔က တစ္ေယာက္ကို အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၄၀၀ ဆီ ဒဏ္ေၾကးေငြအတြက္ လွဴေပးျပီးျဖစ္၍ သီးျခား အဲဒီအတြက္ အလွဴမခံရေတာ့ေၾကာင္း” ေျပာ)

“၂၇ရက္ေန႔မွာ ေဒါက္တာျမတ္သူ ရန္ကုန္ျပန္မယ္၊ အဲဒီမွာ ၂၇ ရက္ေန႔ညမွာ ဘုန္းၾကီးတုိ႔ သီတဂူအဖြဲ႔ အစည္းေ၀းလုပ္မည္၊ ဒီထက္ အင္တုိက္အားတုိက္ လွဴႏုိင္လိမ့္မယ္၊ အစည္းေ၀းျပီးတာနဲ႔ ဒီထဲက လွဆန္းယဥ္ ကုိျမင့္ေအာင္ႏွင့္ ဘာဘူးပီေကဆင္တုိ႔ ဒီမေလးရွားကို ထက္လြတ္မယ္၊ ေနာက္ထက္ ၂၇ ရက္ညမွာ ဘယ္ေလာက္ ျဖစ္မလဲ ဆုိတာ သတင္းေကာင္းေစာင့္ေနၾကအုန္း”ဟု ဆရာေတာ္မိန္႔သည္။

 သီတဂူဆရာေတာ္ မေလးေရာက္ ၾသ၀ါဒ ဗီဒီယုိဖုိင္မွ စာအျဖစ္ဖန္တီးသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၆-၆-၂၀၁၃

Read more »

သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး မေလးရွားေရာက္

မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အားလံုး ဝမ္းသာစရာ သတင္းေကာင္း....

(သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္တကြ ျမန္မာျပည္ျပန္ရန္ မေလး(လဝက)ရုံးတြင္ လက္ေဗြႏွိပ္ရန္သြားေသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသား/သၼီးမ်ား အမွတ္တရ)

 

ျမန္မာျပည္မွ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးသည္ မေလးရွားႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား မိမိတို႔ဌာေနသို႔ ေအးခ်မ္းစြာ ျပန္ႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ အလွဴေငြလွဴဒါန္းရန္ ဒၤီေန႔(၂၄.၆.၂၀၁၃)ညေနပိုင္းမွာ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာပါတယ္....

ေလဆိပ္မွ ဆင္းလ်င္ဆင္းခ်င္း မေလးရွား လဝကရုံးသို႔ တိုက္ရုိက္ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာပါတယ္၊ ဒီေန႔ လဝကရုံးမွာ လက္ေဗြႏွိပ္ရန္ ေရာက္ရွိေနသူမ်ားအား ဒုကၡေရာက္ေနသည္ဟု ၾကား၍ ေရာက္လာခဲ့ရေၾကာင္း မိမိမွာ အလွဴေငြ ကန္ေဒၚလာ (၁၀၀၀၀၀) ပါလာေၾကာင္း တတ္နဳိင္သေလာက္ ကူညီေပးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း လက္ရွိ လဝကရုံးတြင္ ေပးေဆာင္ေနရေသာ ဒဏ္ေၾကး (၄၀၀)အား သီတဂူအေထာက္အကူျပဳအဖြဲ႕မွ ဆရာေတာ္ဦးေဆာင္၍ လွဴဒါန္းေပးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။

ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔မွစတင္၍ အမိျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လိုသူမ်ားအေနျဖင့္ ေငြကုန္ေၾကးက်မရွိဘဲ မိမိတို႔အိမ္သို႔ ျပန္ႏိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းသတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါသည္...........

၁။ မေလးရွားႏုိင္ငံ ျမန္မာသံရုံးမွ ယာယီႏုိင္ငံသူလက္မွတ္(CI) အခမဲ့ထုတ္ေပးျခင္း။

၂။ ျမန္မာႏုိင္ငံေဘာလံုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠဌ ဦးေဇာ္ေဇာ္တည္ေထာင္ထားေသာ ဧရာဝတီေ ဖာင္ေဒးရွင္းမွ ေလယဥ္လက္မွတ္ႏွင့္ လဝကရုံးသို႔သြားလာရန္၎ ေလဆိပ္သို႔ပို႕ေဆာင္ရန္၎ ဘစ္ကားမ်ား စီစဥ္ေပးျခင္း။

၃။ ျမန္မာျပည္ သီတဂူအေထာက္အကူျပဳအဖြဲ႕မွ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးဦးေဆာင္၍ လဝက ရုံးမွ ဒဏ္ေၾကး (၄၀၀) အား ေပးေဆာင္ေပးျခင္း။ အစရွိေသာအကူအညီမ်ားအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္မ်ား ဧရာဝတိေစတနာ႔ဝန္ထမ္းအဖြဲ႕(မေလးရွား)ႏွင့္အတူ မည္သည့္ ေငြေၾကးေကာက္ခံျခင္း တစ္စံုတစ္ရာမရွိဘဲ ေဆာင္ရြက္ ေနပါသျဖင့္ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါေၾကာင္း........

ဤသတင္းအားလဲ SHARE မွ်ေဝေပးျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားအားလံုးသိေစရန္ ကုသိုလ္ယူႏုိင္ၾကပါတယ္......

Myo Nyunt ေဖ့ဘုတ္မွ ကူးယူသည္။

ရြင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ

သီတဂူစတား

၂၅-၆-၂၀၁၃

Read more »

ျပည္ျမန္မာလူၾကီးမင္းမ်ား ေတာ္လာျပီ

ျပည္ျမန္မာလူၾကီးမင္းမ်ား ေတာ္လာျပီ

၂၇-၉-၂၀၁၀ ေန႔ သီရိလကၤာမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ သတင္းေလး မွတ္မိၾကဦးမည္ ထင္ပါသည္၊ နာဂစ္ဒဏ္ခံ မိဘမဲ့ ကေလးမ်ားဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီး ေခၚသြားခံရတဲ့ ကုိရင္ေလးေတြ၊ သီလရွင္ေလးေတြကုိ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးက ေလယာဥ္စရိတ္အကုန္က်ခံသည္၊ သိမ္းဆည္းခံထားရေသာ ပတ္စပုိ႔ေတြကို ရေအာင္ယူေပးသည္။ ဤနည္းျဖင့္ သီရိလကၤာေရာက္ ကုိရင္၊ သီလရွင္ေလးမ်ားကို ကယ္တင္ခဲ့ဖူးသည္။ ဒီလင့္ကေလးကို ၾကည္လုိက္ရင္ သတင္းအျပည့္စုံ ရမည္။ 

အဲဒီအခ်ိန္က ၀န္ၾကီးဌာနေတြကုိ သက္ဆုိင္ရာမွ အေၾကာင္းၾကားေသာ္လည္း ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားက သူတုိ႔ဌာနႏွင့္ မဆုိင္ေၾကာင္း၊ ဟုိဘက္ပုတ္ခ်၊ ဒီဘက္လြဲခ်နဲ႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ခဲ့သည္၊ တခ်ိဳ႕ဌာနေတြကဆုိ “သူတုိ႔ဌာနက ေရ ေမွ်ာ ကမ္းတင္သူမ်ားကိုသာ တာ၀န္ရွိသည္၊ ဒီကိစၥမွာ တာ၀န္မရွိ”ဟု မ်က္ႏွာလြဲ ခဲပစ္ လုပ္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ ေနာက္ဆုံး ဘယ္သူမွ တာ၀န္မယူရင္ သီတဂူဆရာေတာ္ တာ၀န္ယူမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ သီရိလကၤာ ျမန္မာသံအမတ္ အကူညီျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ဖူးသည္။

 

(Eleven Media Group မွ မေလးရွားအတြက္ အလွဴခံေငြမ်ား သြားေရာက္လွဴဒါန္းစဥ္)

မေလးရွားအတြက္ လွဴဒါန္းရန္

ယခုတစ္ခါ ၂၆-၆-၂၀၁၃ေန႔မွာ မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားကို အကူအညီေပးရန္ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး ၾကြသြားအုန္းမည္ဟု Eleven Media Group သတင္းအရ သိရသည္။

မေလးရွားတြင္ အခက္အခဲေတြ႕ေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား အတြက္ ထပ္မံလွဴဒါန္းလုိသူမ်ား အေနျဖင့္ သီတဂူဆရာေတာ္ႏွင့္ သီတဂူ သာသနာျပဳအဖြဲ႕ (ေဒါက္တာျမတ္သူ (ဘ႑ာေရးမွဴး)ဖုန္း - ၀၉၅၁၀၃၉၁၃၊ ေဒါက္တာေက်ာ္၀င္း ဖုန္း - ၀၁-၅၀၁၇၁၅)ထံ ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းႏုိင္သလုိ Eleven Media Group သုိ႔ ထပ္မံ လာေရာက္လွဴဒါန္းမႈမ်ား အားလည္း သီတဂူဆရာေတာ္ႏွင့္ သီတဂူ သာသနာျပဳအဖြဲ႕၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈျဖင့္ လွဴဒါန္းေပးသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ (Eleven Media Group)

ျမန္မာလူၾကီးမင္းမ်ား ေတာ္လာ
အစုိးရအသစ္တက္လာျပီး ေနာက္ပုိင္း မေလးရွားအေရးႏွင့္ ပက္သက္ျပီး ျပည္ပေရာက္ ကုိယ့္ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြကို ၾကည့္တတ္လာသည္၊ စဥ္းစားေပးလာသည္၊ အကူညီေတြ ေပးလာသည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ အလြန္႔အလြန္ ၀မ္းသာမိသည္။ ျပည္သူေတြရဲ့ အခက္အခဲကုိ အဖြဲ႔အစည္း၊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ အစုိးရအေနနဲ႔ပါ ပူးေပါင္းျပီး ၀ုိင္း၀န္းေျဖရွင္းေပးေနၾကသည္ကို ၾကားမိေတာ့ ဟုိးးးးလြန္ခဲ့တဲ့ သီရိလကၤာ အျဖစ္ပ်က္ေလးကုိ သြားသတိရမိသည္။ “ျမန္မာလူၾကီးမင္းမ်ား ေတာ္လာသည္”ဟု ျမန္မာျပည္သားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ခံစားမိသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၁-၆-၂၀၁၃

Read more »

သံဃာကို ၾကည္ညိဳတတ္ပါေစ

သံဃာကို ၾကည္ညိဳတတ္ပါေစ

စာမိတ္ဆက္
ဒီပုိ႔စ္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ပါမက တျခားဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ပါ မ်ားစြာ အေထာက္ကူ ျပဳပါလိမ့္မည္။ သံဃာကို ၾကည္ညိဳတတ္ေစလုိပါသည္၊ သံဃာဆုိတဲ့အဓိပၸါယ္ကိုလည္း နားလည္ေစလုိသည္။ “ငါးခုံးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလုံးပုတ္” ဆုိတာလုိ တစ္ပါးတစ္ေလ မေလွ်ာ္မကန္တာေလးကို ျမင္ျပီး တစ္သာသနာလုံး၊ တစ္သံဃာလုံးကို အထင္ေသး အျမင္ေသးျပီး အကုသုိလ္ မျဖစ္ေစလုိပါ။ သံဃာကို ေစာ္ကားမိရင္ အျပစ္ အလြန္ၾကီးမ်ားသလုိ သံဃာကို အက်ိဳးေက်းဇူးျပဳရင္လဲ အလြန္အက်ိဳးမ်ားသည္။ တခ်ိဳ႕ အြန္လုိင္းအေပၚမွာ ကေလးမေလးေတြ စာေရးသူကို ေမးေလ့ရွိတယ္၊ ဘယ္ ဦးဇင္းကေတာ့ ဘယ္လုိ၊ ဘယ္ဘုန္းၾကီးကေတာ့ ဘယ္ညာ၊ ဘယ္သူကေတာ့ ရဟန္းျဖစ္ျပီး ဘယ္လုိေနတာ၊ စသည္ျဖင့္ အျမင္မၾကည္တဲ့သေဘာနဲ႕ ေျပာျပေလ့ရွိသည္၊ ေ၀ဖန္ေလ့ရွိၾသည္။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ အရွင္ဘုရား--ဘယ္နားက ဘုန္းၾကီးက ဘယ္လုိေနတာဘုရား သင့္ေတာ္ပါသလားဘုရားေပါ့၊ ဒီလုိေနတာ၊ ဒီလုိလုပ္တာ မသင့္ေတာ္ပါဘူးဘုရားေပါ့၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဗုဒၶဘာသာ စာေပနဲ႕ အထိအေတြ႕ႏွင့္လဲ နဲသည္၊ တရားေတြလဲ နာေလ့သိပ္မရွိတဲ့ ဘာသာေရးအထိအေတြ႕ အရမ္းႏုနယ္ေသးေတာ့ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး၏ မသင့္ေတာ္တာကို ျမင္ေတြ႔လုိက္ရျပီး ဘုန္းၾကီးအားလုံး ဒီလုိပဲ ေနမွာပဲ ဆုိတဲ့ အသိစိတ္၀င္သြားျပီး သံဃာကို အထင္ေသးအျမင္ေသးစိတ္၀င္ျပီး အျပစ္ၾကီးတစ္ခု ေရာက္သြားႏုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ (Individual) ႏွင့္ သံဃာ (The Order) ကုိ ကြဲကြဲျပားျပား သိေစလုိသည္အတြက္ ဒီပုိ႔စ္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။

 

(ေတာင္ျမိဳ႕၊ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတုိက္)

စုန္းျပဴးေလးေတြ
“ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာ” “ငါးခုံးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလုံး ပုတ္”ဆုိတဲ့ စကားပုံမ်ားလုိ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုမွာ စုန္းျပဴးေလးေတြ၊ ၾကြက္ေခ်းေလးေတြ ပါတတ္သည္။ လူ ငါးေယာက္သာ ရွိတဲ့ မိသားစုတစ္စုထဲသည္ပင္ စုန္းျပဴးေလးေတြ ပါတတ္သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္လည္း သာမန္ပုထုဇဥ္ေတြမ်ားသာ ျဖစ္သည္၊ ထုိရဟန္းေတာ္ ေထာင္နဲ႔ ခ်ီ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္တစ္တုိက္မွာ စုန္းျပဴးေတြ၊ ၾကြက္ေခ်းေတြ ပါႏိုင္သည္ကား အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဒါကုိ နားလည္ထားဖုိ႔လုိသည္၊ ထိလြယ္ ရွလြယ္ျဖစ္တတ္ေသာ ဘာသာေရးႏုနယ္သူမ်ားအတြက္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးပါး အျမင္မေတာ္သည္ကို ေတြ႕လွ်င္ ေယာနိေသာ မနသိကာ (သင့္ေသာ ႏွလုံး)ထားတတ္ဖုိ႔လုိသည္။

ယေန႔ေခတ္မွာ ေခတ္ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ေခတ္လူငယ္မ်ားနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းကာ ေခတ္မွီေသာ စက္မႈကိရိယာမ်ားကို အမွီလုိက္ကာ အသုံးျပဳေနၾကသည္၊ တယ္လီဖုန္း၊ ကြန္ျပဴတာ၊ အုိင္ပက္၊ အုိင္ဖုန္း၊ အင္တာနက္ စသည္အားျဖင့္ အသုံးျပဳေနၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိပစၥည္းမ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာ မဟုတ္ လူ၀တ္ေၾကာင္ လူငယ္ေတြပါ သုံးတတ္လွ်င္ အက်ိဳးမ်ားမည္၊ မသုံးတတ္လွ်င္ေတာ့ အႏၱရာယ္မ်ားမည္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က ကေလးမေလးတစ္ေယာက္က ရဟန္းေတာ္မ်ား အင္တာနက္ သုံးေကာင္းပါသလား ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းအေပၚ “ရဟန္းေတာ္ႏွင့္အင္တာနက္” ဆုိတဲ့ပုိ႔စ္တစ္ခု ေရးသားခဲ့ဖူးသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အင္တာနက္ေတြ စျပီး အသုံးမ်ားလာေတာ့ အင္တာနက္ဆုိင္ေတြမွာ ရဟန္းေတြ ေတြ႔ျမင္ေနရတာကို တအ့ံတၾသျဖစ္သူေတြ ရွိသလုိ၊ ရဟန္းေတြ အင္တာနက္ သုံးေကာင္းပါသလားဆုိတဲ့ သံသယရွိသူေတြ ရွိၾကသည္၊ ဒါ့အျပင္ အျမင္မေတာ္ဘူးလုိ႔ ထင္သူေတြလဲ ရွိမည္။ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္က သူမ၏ ေဖ့ဘုတ္မွာ ေရးထားသည့္စာတစ္ပုဒ္ “ဟူးးးးးးးးးအင္တာနက္သုံးခ်င္လုိ႔ မနက္ေစာေစာ အိပ္ယာက ထလာတယ္၊ အင္တာနက္ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲကုိ ေရာက္ေနရသလုိပဲ”ဟု စိတ္မသက္မသာ ေလသံနဲ႔ ျငီးထြားေနသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနားမွာ ရွိေသာ အင္တာနက္ဆုိင္မ်ားသည္ အင္တာနက္ အသုံးျပဳေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို အမွီျပဳၾကသည္အတြက္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအနားက အင္တာနက္ဆုိင္မ်ားကို သြားလွ်င္ေတာ့ ထုိကဲ့သုိ႔အျဖစ္မ်ိဳး ၾကံဳရမည္ ျဖစ္သည္။ ေခတ္အျမင္အရ အဆန္းကား မဟုတ္ပါ၊ စာေရးသူ၏ “ရဟန္းေတာ္ႏွင့္အင္တာနက္” ပုိ႔စ္ကို ဖတ္လွ်င္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အင္တာနက္သည္ ဘယ္အတုိင္းအတာအထိ အေရးပါသလို၊ ဘယ္အတုိင္းအတာအထိ ဆုိးက်ိဳးေပးသနည္းဆုိတာပါ သိရမွာ ျဖစ္သည္။

ေခတ္ကာလအရ ေပၚလာသည့္အေလွ်ာက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားလဲ အသုံးျပဳလာၾကသည့္အခါ တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ား အျမင္မေတာ္ဟု ထင္မွားျပီး သံဃာကို အၾကည္ညိဳမပ်က္ေစလိုပါ။ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ေခတ္နဲ႔အညီ ပညာရပ္ေတြလဲ သင္ယူလာၾကသည့္အတြက္ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြနဲ႔ ပုိနီးစပ္လာသည္၊ ေရွးတုန္းကလုိ စာသင္တုိက္ထဲမွာပဲ ေအာင္းျပီး ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္ေတြကိုသာ သင္ၾကသည္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ အျပင္ထြက္ျပီး ေခတ္ပညာေတြ သင္လာၾကေတာ့ အျမင္မေတာ္တာေတြ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ထုိအခါ ေယာနိေသာ မနသိကာရ (အေကာင္းအျမင္)နဲ႔ ျမင္သင့္သည္။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးေၾကာင့္ ဘုရားသားေတာ္ သံဃာကို အထင္လြဲ အျမင္လြဲမႈေတြ အထိ မျဖစ္သင့္ေပ။

ေကာင္းကင္ၾကီးႏွင့္တူေသာ သံဃာ
သံဃာဆုိတာ ဘုရားလက္ထက္က အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္ တုိ႔ ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္း၊ ျမတ္စြာဘုရားမရွိသည့္ေနာက္ပုိင္း အရွင္မဟာကႆပ၊ အရွင္အာနႏၵာတုိ႔ ဆက္ျပီး ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ ယေန႔အထိ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းကို ရည္ရြယ္သည္။ ရဟန္းတစ္ပါးပါး သုိ႔မဟုတ္ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ရည္ရြယ္သည္ မဟုတ္။
သံဃာဆုိတာ ေကာင္းကင္ၾကီးနဲ႔တူသည္၊ ေကာင္းကင္ၾကီးကို လက္နဲ႕ ေ၀ွ႕ယမ္းၾကည့္ေသာအခါ ဘာကိုမွ မထိမခုိက္၊ မတုိက္မိဘဲ လႈပ္ခါ ယမ္းႏုိင္သည္။ သံဃာသည္လည္း ပုဂၢိဳလ္ မရွိသျဖင့္ အလြန္ၾကီးက်ယ္ က်ယ္ျပန္႔သည္ျဖစ္ရာကား မထိခုိက္ႏုိင္။ ပုဂၢိဳလ္၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းကို ျမင္ၾကည့္လွ်င္၊ မုန္းစရာ ျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္မည္၊ ခ်စ္စရာ ျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္မည္။ မုန္းစရာ ျဖစ္ေသာအခါ ေဒါသ ၀င္လာမည္၊ ခ်စ္စရာ ၾကိဳက္စရာဟု ျမင္လာလွ်င္ သံေယာဇဥ္၊ တြယ္တာမႈေတြ ပုဂၢဳိလ္စြဲေတြ ၀င္လာမည္။ ပုဂၢိဳလ္ကို ခင္မင္ျပီး ငါ့ဘုန္းၾကီး၊ သူ႔ဘုန္းၾကီးဟု ျဖစ္တတ္သည္၊ ထုိအစြဲကေန ကုလမစၦရိယစိတ္ေတြ၊ ဣႆာစိတ္ေတြ ဆက္တုိက္ ၀င္လာဦးမည္။

သံဃာပတ္သက္ျပီး အကုသိုလ္ျဖစ္လွ်င္ေတာင္ ၾကီးေလးေသာ အျပစ္ (ဂရုကံ) ျဖစ္သည္၊ ဥပမာ သံဃာ အသင္းခြဲတဲ့ အလုပ္မ်ိဳး လုပ္မည့္ရင္ အေဖကုိသတ္၊ အေမကို သတ္ျခင္းႏွင့္ အလားတူ အျပစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျဖစ္ေသာ အျပစ္မ်ိဳးကား အျပစ္ၾကီး မဆုိလွ၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈပုိင္းဆုိင္ရာမွာေတာ့ ဘုရားကို လွဴတာထက္ သံဃာကို လွဴတာက ပုိျပီး အက်ိဳးမ်ားသည္။ တခါက မိေဒြးေတာ္ေဂါတမီသည္ ကုိယ္တုိင္ ခ်ဳပ္ဆုိးထားေသာ သကၤန္းကို ဘုရားရွင္အားလွဴေသာအခါ ဘုရားရွင္က ေက်းဇူးမ်ားေသာ မိေထြးေတာ္အား သံဃာကို လွဴေစသည္၊ သံဃာအား လွဴရင္ ငါ့ဘုရားအား လွဴတာထက္ ပုိအက်ိဳးမ်ားမည္။ ဘုရားရွင္အား ရည္စူးထားလွ်င္ ငါ့အမ်ိဳး၊ ငါ့ဘုရား ဆုိတဲ့ အစြဲ၊ သံေယာဇဥ္ အစြန္းတဖက္ ၀င္လာမည္။ ကုိယ္မၾကည္ညိဳေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို လွဴလွ်င္ကား ေဒါသ အစြန္းတစ္ဖတ္သုိ႔ ေရာက္သြားမည္။ သံဃာအား ရည္စူးလွ်င္ကား ထုိအစြန္းႏွစ္ဖက္္မွ လြတ္သြားေတာ့သည္။

ပင္လယ္ၾကီးနဲ႔တူေသာ သံဃာ
သံဃာသည္ ပင္လယ္ၾကီးနဲ႔လည္ တူသည္ဟု ဆုိထားေသးသည္၊ သံဃာကို ရည္မွန္းျပီး အလွဴဒါနျပဳလွ်င္ ပင္လယ္ၾကီးေလာက္ အက်ိဳးရသည္။ ပင္လယ္ၾကီးထဲက ေရေတြကို ေရပုံးေတြနဲ႔ တစ္ပုံး ႏွစ္ပုံးစသည္ျဖင့္ ခပ္္ျပီး ေရတြက္လုိ႔ မရသလုိ၊ သံဃိကဒါနသည္လည္ အေရအတြက္ေရာ အရည္အခ်င္းပါ ႏႈိင္းယွဥ္လုိ႔ မရေအာင္ ၾကီးမားလွသည္။ စာေရးသူ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံမွာ ေနစဥ္က ေက်ာင္းတုိက္မွာ သံဃာ ၁၃၀၀ ေက်ာ္ ဆြမ္းလာ ေလာင္းလွဴေသာ အလွဴရွင္မ်ားကို ဆြမ္းမေလာင္းမီမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား ေန႔စဥ္ မိန္႔သည့္ စကားတစ္ခြန္းရွိသည္၊ “သံဃႆ ေဒမ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု” ပင္ျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲကေန ဆုိ၍ ဆြမ္းေလာင္းခုိင္းသည္။ က်မ္းအျပဳအေက်ာ္ ဆရာေတာ္ၾကီးလက္ထက္ကထဲက ထုိအစဥ္အလာသည္ ယေန႔အထိ သက္၀င္ေနဆဲျဖစ္သည္။

စာေရးသူတုိ႔ေက်ာင္းမွာ မနက္တုိင္း ၾသ၀ါဒ (နံနက္ခင္း ၾသ၀ါဒ)ဆုိတာ ရွိသည္၊ ထုိၾသ၀ါဒတြင္ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္းရွိ သံဃာမ်ားသာမက ေက်ာင္းတုိက္ အနီးအနားရွိ ရပ္ကြက္ထဲက ဒကာ ဒကာမေတြပါ လာနာယူၾကသည္။ ထုိအထဲတြင္ ေက်ာင္းဒကာၾကီး ဦးျမညႊန္႔လဲ ပါသည္၊ သံဃာ အားလုံးက သူ႔ကို သိၾကသည္။ ထုိေက်ာင္းဒကာသည္ ဆရာေတာ္ၾကီး လက္ထက္ကထဲက မနက္ခင္းတုိင္း ၾသ၀ါဒ လာနာေလ့ရွိသည္၊ ၾသ၀ါဒအျပီး သံဃာ ၁၃၀၀ ေလာက္ ေန႔စဥ္ ဆြမ္းခံၾကြရာ သူ႔အိမ္က ေက်ာင္းအေပါက္မွာ ျဖစ္သျဖင့္ သံဃာ အားလုံးနီးပါး ေလာင္းရသည္၊ ေန႔စဥ္ ဆန္တစ္တင္းေလာက္ ေလာင္းရသတဲ့၊ အမ်ားစုကေတာ့ ရြာဘုရား ရြာသား မရုိေသ၊ ရြာႏြားျမက္ ရြာႏြားမစား ဆုိတာလုိ ေက်ာင္းနားမွာ ေနသူမ်ားက ေက်ာင္းက ဘုန္းၾကီးမ်ားကို ၾကည္ညိဳခဲ၏၊ ဒါေပမဲ့ ထုိဒကာၾကီးက သံဃာကို ၾကည္ညိဳတတ္သျဖင့္ ဘယ္ရဟန္း ဘယ္လုိေနေန ၾကည္ညိဳတတ္ေနသည္။ ရဟန္းဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို မၾကည့္၊ သံဃာကိုပဲ ၾကည့္တတ္သူဟု ဆုိရမည္။ ေက်ာင္းအနီးအနားမွာ ဆုိေတာ့ ေက်ာင္းတုိက္ထဲက ကုိရင္ေတြ ဦးဇင္းငယ္ေတြ အိမ္ေရွ႕ကေန ျဖတ္သြား ျဖတ္လာ သြားတတ္ၾကသည္၊ သကၤန္းမရုံ၊ လူငယ္သဘာ၀ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားတတ္ၾကသည္၊ တခ်ိဳ႕ဆုိ အိမ္ေရွ႕ကေန သီခ်င္းေတာင္ ေအာ္ဆုိသြားေသးသည္၊ အၾကည္ညိဳမပ်က္ ေက်ာင္းတုိက္က တစ္တုိက္လုံး သံေခ်ာင္းေခါက္ျပီး သံဃာစစ္တုိင္း ျမိဳ႕ထဲ ရပ္ထဲ အသီးအသီး ေရာက္ေနၾကေသာ ကုိရင္ေတြ ဦးဇင္းေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကေန ျဖတ္ျပီး ေျပးတတ္ၾကသည္၊ ထုိအခါ အၾကည္အညိဳ မပ်က္တဲ့အျပင္ အိမ္ေရွ႕ထြက္ျပီး လက္အုပ္ကေလးခ်ီကာ အရွင္ဘုရားမ်ား မွီေအာင္ေျပးေတာ္မူၾကပါဘုရားဟု ေလွ်ာက္တတ္ေသးသည္။

စာေရးသူလဲ ထုိျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ျပီး ဘုရားလက္ထက္က ေက်ာင္းဒကာ ဦးအနာထပိဏ္တုိ႔ ေက်ာင္းအမ ေဒၚ၀ိသာခါတုိ႔ကို သတိရမိလုိက္သည္။ ထုိေက်ာင္းဒကာ ေက်ာင္းအမမ်ားသည္၊ ေသာတာပန္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ၾကည္ညိဳတတ္သလုိ ပုဂၢိလ္တစ္ပါးခ်င္းအားျဖင့္လဲ သံေယာဇဥ္ရွိၾကသည္။ ဘုရားရွင္၏ အလုပ္အေၾကြး အရွင္အာနႏၵာကို သိပ္ခ်စ္ၾကသည္။ ယေန႔ေခတ္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ အလုပ္အေၾကြးမ်ားကို ေက်ာင္းဒကာ ေက်ာင္းအမမ်ားက ခ်စ္ၾကသလုိပင္ ျဖစ္မည္။ ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္ကထဲက သံဃာထဲတြင္ စုန္းျပဴးေလးေတြ ရွိတတ္သည္၊ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ စုန္းျပဴးေလးေတြကို ေက်ာင္းဒကာ အနာထပိဏ္တုိ႔ ေက်ာင္းအမ ေဒၚ၀ိသာခါတုိ႔ ေကာင္းေကာင္း သိၾကသည္။ သံဃာကို ၾကည္ညိဳတတ္သျဖင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ မေကာင္းတာကို ျမင္ျပီး သံဃာကို အၾကည္အညိဳမျပတ္ခဲ့ၾက။ သံဃာ၏ ေလးနက္ေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္း သိထားသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ပင္လယ္နဲ႔တူတဲ့ သံဃာသည္ အလြန္သန္႔ရွင္းသည္၊ ျဖဴစင္သည္။ အညစ္အေၾကးမရွိ၊ အပုပ္အနံ႔ မရွိ၊ ပင္လယ္ထဲတြင္ အပုပ္အေကာင္မ်ား က်ေရာက္ေသာ္ ပင္လယ္၏ လႈိင္းမ်ား ရုိက္ခက္ျပီး ကမ္းေပၚေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ေလ့ရွိသည္။ ပင္ထဲတြင္ ဘာအပုပ္အေကာင္မွ မထား၊ ဒါသည္ပင္ ပင္လယ္ၾကီး၏ အံဖြယ္ရွစ္ျဖာထဲက တစ္ခု အပါ၀င္ျဖစ္သည္။ အလားတူပင္ သံဃာ့အဖြဲအစည္းထဲမွာလဲ အပုပ္အေကာင္မ်ား မရွိ၊ အပုပ္ေကာင္မ်ား က်ေရာက္လာလွ်င္လဲ အျပင္ေရာက္ေအာင္ ထုတ္ပစ္ေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါက သံဃာမ်ားစုစည္းေနခ်ိန္ ျမတ္စြာဘုရား ပါတိေမာက္ျပမည့္ကို ေစာင့္ေနၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ားက “သံဃာ ပရိသတ္ စုံလင္ေနပါလွ်က္၊ ျမတ္ဗုဒၶ ဘာ့ေၾကာင့္ ျငိမ္ေနသနည္း” သံဃာမ်ားက သံဃာေတြ စုံလင္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေသာ္လည္း ျငိမ္ျမဲျငိမ္ေနသည္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶက သံဃာတြင္ အပုပ္အနံ႔ရွိသူ ရွိေနျပီ၊ သံဃာတြင္ မစင္ၾကယ္သူ ရွိေနျပီဟု မိန္႔မွ မစင္ၾကယ္သူ အပုပ္္အနံ႔ရွိသူ သံဃာထဲက ထြက္သြားဖုိ႔ အရွင္ေမာဂၢလာန္ ၃ ၾကိမ္တုိင္တုိင္ မိန္႔ေသာ္လည္း ထြက္မသြားေသာ အခါ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္သည္ အဘိဥာဥ္ျဖင့္ မစင္ၾကယ္သူ အပုပ္အနံ႔ရွိသူကို ရွာျပီး လက္ေမာင္းကို စြဲျပီး ေခၚထုတ္ရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ သံဃာတြင္ အညစ္ေၾကးမတင္ သန္႔ရွင္း ျဖဴစင္ေနျခင္းသည္လည္း သာသနာေတာ္ၾကီး၏ အံ့ဖြယ္ ရွစ္ျဖာမွ တစ္ခုအပါ၀င္ ျဖစ္သည္။

သာသနာေတာ္မွ အလုိေလ်ာက္ ထြက္သြားသူမ်ား
သာသနာအေပၚ၊ ရတနာသုံးပါးအေပၚ သဒၶါအား နဲသြားေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶအဆုံးအမေတြအေပၚ လုိက္နာ က်င့္သုံးမႈ ၀ီရိယနဲသြားမည္၊ သူေတာ္ေကာင္း အလုပ္ေတြကို လုပ္ခ်င္စိတ္ ဆႏၵ ၀ီရိယ နဲသြားတာနဲ႔အမွ် မေကာင္းမႈလုပ္ခ်င္စိတ္ ေတြ ေပၚလာမည္၊ မေကာင္းမႈ လုပ္ရမွာကို မရွက္ေတာ့၊ မေၾကာက္ေတာ့သျဖင့္ ထုိမေကာင္းမႈေတြကို လုပ္ျဖစ္သြားမည္၊ ထုိကဲ့သုိ႔ သဒၶါအားနဲျခင္း၊ ၀ီရိယ ေလွ်ာ့သြားျခင္း၊ မေကာင္းမူ႔ကို မရွက္ မေၾကာက္ျခင္းတုိ႔သည္ ပညာ၊ အသိပညာ ဗဟုသုတ အားနဲလြန္းေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ မေကာင္းမႈေတြ အေပၚ ေပ်ာ္ေမြ႔သြားေသာ သူသည္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အသုိင္းအ၀ုိင္းတြင္ မေနတတ္ေတာ့၊ မေနႏုိင္ဘဲ အလုိအေလွ်ာက္ အျပင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။ (စ၀နသုတ္၊ အဂၤုတၱရနိကာယ္)။

စာေရးသူ ငယ္စဥ္က ေတာင္ျမိဳ႕၊ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတုိက္ရဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေလးကို ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္သည္။ ကုိယ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔ၾကံဳတုိင္းသည္ ကုိယ့္အတြက္ မေမ့စရာ၊ အမွတ္ရစရာ အျဖစ္ရွိေနသည္။ ထုိအေတြ႔ၾကံဳေလးေတြကို ေတြးမိတုိင္း ပုိငယ္သြားသလုိ ခံစားမိသည္၊ ၾကည္ႏူးမိသည္၊ စိတ္ေကာင္းေတြ ႏႈိးထလာသည္။ ထိုတုိက္ထဲမွာ ေနစဥ္က ေက်ာင္းတုိက္ရဲ့ ေသနာသန၀တ္ေတြကို ဘယ္သူမွ မတုိက္တြန္းဘဲ ကုိယ့္ သဒၶါတရားျဖင့္ လုပ္ၾကသည္၊ ျဖည့္က်င့္ၾကသည္။ မနက္ အိပ္ယာထ တခ်ိဳ႕လဲ ေမတၱာဘာ၀နာပြားၾက၊ တခ်ိဳ႕လဲ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပရိတ္တရားမ်ားရြတ္ပြားၾက၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ တံမ်က္စီးလွဲျခင္း၊ ေသာက္ေရးအုိး ေရျဖည့္ျခင္းစတဲ့ ေသနာသန၀တ္ေတြ ျပဳၾကသည္၊ မနက္စာ အရုဏ္ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီး ၾသ၀ါဒတရား နာၾကသည္၊ ၾသ၀ါဒ ျပီးတာနဲ႔ ကုိယ့္အသိစိတ္နဲ႔ ဦးသူေတာ္၊ ကုိရင္၊ ရဟန္းေတာ္ အသီးအသီးတုိ႔က ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကသည္၊ ေသာက္ေရးအုိး ေရျဖည့္သူက ျဖည့္ၾကသျဖင့္ မနက္ပုိင္း သဒၶါအားေၾကာင့္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္း အလုပ္ လုပ္ၾကသည္၊ ညေနပုိင္း စာ၀ါအခ်ိန္ သိမ္းခ်ိန္မွာ တစ္ၾကိမ္ ေက်ာင္းတုိက္၏ ေသနာသန၀တ္ကုိ ျဖည့္ၾကျပန္သည္။ သဒၶါတရားရွိသူမ်ားက ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ကုိ ေသနာသန၀တ္ကိုျဖည့္က်င့္ေနၾကေပမဲ့ သဒၶါနဲသူ၊ မရွိသူမ်ားကေတာ့ သူမ်ား လုပ္ေနတာကို ေဘးကေန မိန္႔မိန္႔ၾကီး ထုိင္ၾကည့္ေနတတ္ၾကသည္၊ ကုိယ့္ထက္ အသက္ၾကီး ၀ါၾကီး ပညာၾကီးသူမ်ားက တံမ်က္စီးလွဲေနတဲ့ အခ်ိန္ အနားမွာ သဒၶါတရားနဲသူက အလုိက္မသိ ေနတတ္သည္။ ထုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက သူေတာ္ေကာင္း အလုပ္ကို မေပ်ာ္၊ သူေပ်ာ္ေနတာက သာသနာနဲ႔ မစပ္တဲ့ အလုပ္၊ ရဟန္းတုိ႔ မလုပ္အပ္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေနသည္။ သူလဲ သိပ္မၾကာပါဘူး၊ လူထြက္ရင္ ထြက္၊ လူမထြက္ရင္လဲ ထုိအသုိင္း၀ုိင္းမွာ ျငီးေငြ႔လာသျဖင့္ အလုိလုိနဲ႔ အျပင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။

သဒၶါတရားသည္ သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္ လုပ္ရန္ ႏႈိးေဆာ္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိသလုိ သဒၶါဇာေတာ ဥပသကၤမိ (စကၤ ီသုတ္) အရ သဒၶါတရားသည္ ဆရာသမားကို ခ်ဥ္းကပ္ေစျပီး၊ ထုိမွ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ သစၥာတရားကို သိစြမ္းႏုိင္သည္အထိ အေရာက္ပုိ႔သည္။ သဒၶါတရား လုံး၀ မရွိလွ်င္ေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ အလုပ္ေတြကို လုပ္ဖုိ႔ အေျခအေန ေရာက္သည္၊ ထိုမွ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ အပါယ္ေလးပါးထဲသုိ႔ ဆြဲခ်သည္အထိ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ သဒၶါတရားမရွိလွ်င္ေတာ့ ကုိယ့္သႏၱာန္ သူေတာ္ေကာင္းတရား (သာသနာ) ကြယ္ျပီဟူ၍မွတ္ရေတာ့မည္။

(မဟာဂႏၶာရုံတုိက္ခြဲ ျမစၾက္ာ၊ စစ္ကုိင္း)

ဗုဒၶဘာသာ အျဖစ္ကုိရယူျခင္းႏွင့္ သံဃာ
ဗုဒၶဘာသာ အျဖစ္ကုိ ခံယူျခင္းသည္ ရတနာသုံးပါးကို လက္ခံ ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ျခင္း ျဖစ္သည့္အျပင္ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ား ေစာင့္ထိမ္းသင့္သည့္ ဥပေဒ (ေခၚ) ငါးပါးသီလကုိ ခံယူျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။ ထုိ ရတနာသုံးပါးတြင္ “သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ” သံဃာကို ကုိးကြယ္ အားထားရာဟူ၍ အသက္ထက္ဆုံး ဆည္းကပ္ပါ၏ ဟူသည္ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကို ဆည္းကပ္ သည္ကို မဆုိလုိ။ ေကာင္းကင္ၾကီးႏွင့္တူေသာ၊ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း ဟူေသာ အစြန္းႏွစ္ဖက္မွ လြတ္ေသာ ဘုရားရွင္၏ သားေတာ္မ်ား အဖြဲ႔အစည္းၾကီး တစ္ခုလုံးကို ဆုိလုိသည္။ သုပၸဋိပၸႏၷ၊ ဥဇုပၸဋိပၸႏၷ အစျဖာသည့္ ကုိးျဖာေသာ ဂုဏ္ေတာ္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ သံဃာကို ဆုိလုိသည္။ ထုိဂုဏ္မ်ားအျပင္ ယေန႔ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္၊ ေကာင္း၏ မေကာင္း၏၊ အျပစ္ရွိ မရွိ၊ ကံ ကံ၏အက်ိဳး၊ အမိအဖ၊ အစ္ကုိ္အစ္မ ေက်းဇူးတရားေတြကုိ သိရျခင္း၊ ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကို ယေန႔အထိ ႏွစ္မ်ားစြာ လက္ဆင့္ကမ္းလာျခင္း စတဲ့ ဂုဏ္ေတြကို အေလးအထားျပီး ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိဂုဏ္ေတြသည္ သံဃာမွာ ရွိသည္။ သံဃာသည္ လယ္ယာေျမေကာင္းႏွင့္လည္း တူသည္ (ပုညေခတၱံ အႏုတၱရံ)၊ ထုိလယ္ေျမေကာင္းတြင္ စုိက္ပ်ိဳးခြင့္ရရွိေသာ သူတုိ႔မွာ မ်ားစြားအက်ိဳးမ်ား ရရွိၾကသည္။ သံဃာသည္ ထုိကဲ့သုိ႔လယ္ယာေျမေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ က်င့္ေဆာင္ေနျခင္းကို ေလာကစီးပြား ပရဟိတအတြက္ အားထုတ္ေနသူ အစစ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို စိတ္တြင္သြင္း၍ သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ ျဖစ္လာရသည္။

နိဂုံးခ်ဳပ္ေသာ္
ထုိ႔ေၾကာင့္ သံဃာ၊ သာသနာက အလြန္သန္႔ရွင္းပါတယ္၊ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ မၾကည့္ဘဲ သံဃာ၊ သာသနာကိုပဲ ၾကည့္ျပီး ၾကည္ညိဳတတ္ပါေစ။ သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ တြင္ ေလးနက္ေသာ အဓိပၸါယ္ မ်ားစြာ ပါရွိသည္ကို သတိျပဳသင့္သည္၊ ဘိကၡဳံ-သမဏံ-ပုဂၢလံ သရဏံ ဂစၦာမိ စတဲ့ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ကုိးကြယ္သည္ႏွင့္ မတူဟု မွတ္ထားသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ဓမၼသည္ပင္ သာသနာ၊ ျမတ္ဗုဒၶသားေတာ္ သံဃာသည္ပင္ သာသနာျဖစ္သည္အတြက္ သာသနာႏွင့္ သံဃာကို ၾကည္ညိဳတတ္ၾကပါေစသတည္းးးး။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၀-၁၁-၂၀၁၂

Read more »

သမၼတျဖစ္ခ်င္သူ

သမၼတျဖစ္ခ်င္သူ
(သီတဂူစတား စာတုိေပတုိ)

စာမိတ္ဆက္
သမၼတျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ အသံ အခုတေလာ မၾကာခဏ၊ တစ္ေယာက္မက ေျပာေနၾကသည္ကို ၾကားေနရသည္၊ စိတ္မေကာင္းစရာက ထုိအသံေအာက္မွာ တုန္႔ျပန္သံေတြက ေ၀ဖန္သံထက္ နားမခံသာေအာင္ ပုတ္ခက္ ေျပာဆုိ၊ ဆဲေရးသည့္ စကားေတြသံပဲျဖစ္သည္။ ေ၀ဖန္တာ ေကာင္းေပမဲ့၊ ကုိယ့္အဖိုး၊ ကုိယ့္အဖြား၊ ကုိယ့္အေဖ၊ ကုိယ့္အေမ အရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့သူကုိ ဆဲတာ၊ ပုပ္ခက္တာေတာ့ ျမန္မာ့သားေကာင္း သမီးေကာင္း မပီသပါဘူး၊ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ အျပစ္ၾကီးလွသည္။ ထုိအျဖစ္ေတြကို မျဖစ္ေစလုိ၍ လည္းေကာင္း၊ အလားတူ သမၼတဘာ့ေၾကာင့့္ျဖစ္ခ်င္သလဲ၊ ဘယ္သူေတြ သမၼတျဖစ္ခ်င္ၾကသလဲ ဆုိတဲ့အေတြးကိုလည္းေကာင္း ျမတ္ဗုဒၶေဟာခဲ့သည့္ သုတၱန္တစ္ခုကို သတိရမိသျဖင့္ ဤစာတုိေပတုိေလး ေရးျဖစ္သြားသည္။ ႏုိင္ငံေရး ပညာတတ္၍လည္း မဟုတ္၊ ႏုိင္ငံေရး၀ါသနာပါ၍လည္း မဟုတ္၊ သုိ႔ေသာ္ သတင္းမွန္သမွ်ကုိေတာ့ အကုန္ဖတ္သည္။

ျမတ္ဗုဒၶက အာသံသသုတ္ကို ရဟႏၱာ ျဖစ္ခ်င္သူ ျဖစ္ထုိက္သူနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီး သမၼတျဖစ္ခ်င္သူ၊ ျဖစ္ထုိက္သူမ်ားကို ႏုိင္းယွဥ္၍ေဟာထားျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ လူေတြက သမၼတျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ အသံကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္တစား ဖတ္ၾကသည္၊ နားေထာင္ၾကသည္၊ ေ၀ဖန္ၾကသည္၊ ေအာ္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သမၼတျဖစ္ခ်င္သူဆုိတာေလးကိုပဲ ကြက္ျပီး ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။

 (သူကေတာ့ သမၼတျဖစ္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္မရွိလုိ႔ သမၼတ အာသာ မရွိသူ ယာစက)

လူသုံးေယာက္ႏွင့္သမၼတ
သမၼတဟူသည္ သမုတိတုိ႔မွ ဆင္းသက္ေသာ ပါဠိစကားလုံးကို သမၼတဟု၍လဲ ျမန္မာမႈျပဳထားသည္၊ ျပည္သူမ်ားက ယုံၾကည္အားကိုးထုိက္ျပီး တရားမွ်တစြာ အခက္အခဲ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးႏုိင္သူကို ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သမုတ္ (သမုတိ-သမၼတ) ထားေသာေၾကာင့္ သမၼတဟု ေခၚသည္။ ထုိအရည္အခ်င္းႏွင့္ျပည့္စုံသူကို ျပည္သူေတြကပဲ ရွာေဖြကာ တုိင္းျပည္ ရပ္ရြာမ်ားရဲ့ အခက္အခဲမ်ားကို မွ်မွ်တတေျဖရွင္းေပးရန္ ေတာင္းပန္ၾကသည္။ ဤသုိ႔အား သမၼတ ဆုိတာ ကမၻာဦး လူသားေတြ စေပၚလာကထဲက ေပၚေပါက္လာသည္။ စာေရးသူဆုိက္ “လူသားအစ” ပုိ႔စ္တြင္ လူသားေတြ၊ သမၼတ၊ က်ား+မ စသည္တုိ႔ေပၚေပါက္လာပုံကုိ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ 

(က) သမၼတ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အာသာ ရွိတယ္ဆုိကထဲက သူ႕မွာ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္တဲ့ စြမ္းရည္ ရွိေနလုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ရည္ ကိုယ္ေသြး၊ အစြမ္းအစရွိျပီး သမၼတျဖစ္ခ်င္ေသာ အာသာရွိသူကို အာသံသ ပုဂၢိဳလ္ဟုေခၚသည္။ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ကေရာ တျခားသူကပါ ယုံၾကည္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိသူတုိင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရန္ ၾကိဳးစားသူတုိင္းက သမၼတျဖစ္ခ်င္ၾကသည္၊ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခ်င္ၾကသည္။ (အာသံသ)

(ခ) ကုိယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ သတၱိ ဗ်တၱိမွ မရွိတာ ဘယ္လုိလုပ္ျပီး သမၼတျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ အာသာ၊ ဆႏၵရွိမလဲ။ မုဆုိးတံငါ၊ ပညာမဲ့ လူတန္းစား၊ ရုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္လြန္သူမ်ား၊ ေန႔မွန္ေအာင္ေတာင္ မစားႏုိင္တဲ့ ယာစက ေတြကို သြားေမးၾကည့္ပါ၊ ခင္မ်ား သမၼတျဖစ္ခ်င္တဲ့ အာသာရွိေနလားလုိ႔၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္း သူ႕မွာ မရွိလုိ႔ သမၼတျဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ အိပ္မက္ထဲေတာင္ မမက္ခဲ့ပါဘူးလုိ႔ ေျဖပါလိမ့္မည္၊ သူ႔ရဲ့အေျဖသည္ အမွန္ကို ေျဖၾကားသျဖင့္ ရုိးသားေသာ အေျဖျဖစ္ပါသည္။ ကုိယ္ရည္ ကိုယ္ေသြး၊ အစြမ္းအစ မရွိ၍ သမၼတျဖစ္ခ်င္ေသာ အာသာ မရွိသူကို နိရာသပုဂၢိဳလ္ဟုေခၚသည္။ (နိရာသ)

(ဂ) ခင္မ်ားေကာ သမၼတျဖစ္ခ်င္လားလုိ႔ “သမၼတ ျဖစ္ေနဆဲသူကို သြားေမးၾကည့္”၊ ဘယ္လုိေျဖမလဲ ထင္လဲ။ စာထဲမွာေတာ့ ဘိသိတ္ေျမွာက္ျပီး ဘုရင္ဟာ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ ဘယ္သူကေတာ့ ဘုရင္ ဘိသိက္သြန္းျပီး မင္းေျမွာက္ေနေလရဲ့၊ ငါလဲပဲ ဘုရင္ျဖစ္ဖုိ႔ ဘိသိက္ေျမွာက္ခံလုိတယ္ဆုိတဲ့ စိတ္၊ အာသာ၊ ဆႏၵေတြ သူ႔မွာ လုံး၀မရွိေတာ့ဘူး၊ သူဟာ ဘိသိက္ေျမွာက္ခံျပီး ဘုရင္ျဖစ္ေနျပီး ျဖစ္၍ အာသာဆႏၵ ျငိမ္းေနျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ လက္ရွိဘ၀မွာ သမၼတျဖစ္ေနဆဲမုိ႔ သမၼတျဖစ္ခ်င္တဲ့ အာသာ ျငိမ္းျပီး ျဖစ္ေသာ သူကို ၀ိဂတာသ ပုဂၢိဳလ္ဟု ေခၚသည္။ (၀ိဂတာသ)

(အဲဒီေခတ္က ဘုရင္စနစ္ျဖစ္ေနတာကိုး။ ယခုလုိ ၄ ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ ျပည္သူရဲ့ ဆႏၵမဲျဖင့္ ဘုရင္ သုိ႔မဟုတ္ သမၼတ ျဖစ္ရမည္ဆုိရင္ အဲဒီေခတ္က နံပါတ္ (ဂ) ၀ိဂတာသ ဆုိတာ ရွိမည္ မထင္။ ျဖစ္ေနခုိက္ကိုသာ ရည္ရြယ္ျပီးဆုိလုိသျဖင့္ ဒီကေန႔ေခတ္လဲ ၀ိဂတာသပုဂၢိဳလ္ ရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီမုိကေရစီစနစ္အရ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ သမၼတျဖစ္ဖုိ႔ကိုေတာ့ အာသာရွိေနရကား နံပါတ္ (က)အာသံသပုဂၢိဳလ္ အမ်ိဳးစားထဲလဲ ပါ၀င္မည္။

လူတုိင္း သမၼတျဖစ္ခြင့္ ေျပာဆုိႏုိင္
စာေပမွာကိုက “လူ႔ေလာကမွာ ဒီလုိပုဂၢိဳလ္သုံးေယာက္ရွိတယ္လုိ႔” ျပဆုိထားတာဆုိေတာ့ကား ေျပာႏုိင္တဲ့သူက သမၼတျဖစ္ခ်င္တယ္လုိပဲ ေျပာေျပာ၊ ေျပာရဲတဲ့ သတၱိမရွိလုိ႔ မေျပာရဲဘဲ ေနေန၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေ၀ဖန္ ပုတ္ခက္စရာမလိုပါဘူးလုိ႔ ယူဆရပါသည္။ လူတုိင္းမွာ အခြင့္ေရးရွိသည္၊ ကုိယ္လဲ ေျပာႏုိင္တဲ့ သတၱိ ဗ်တၱိ၊ အစြမ္းအစရွိတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ေနရင္ ေျပာႏုိင္ပါသည္။ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကမွ “ခင္မ်ားက ဘယ္လုိ သူက ဘယ္ညာ” ဆိုျပီး သြားပုပ္ေလလြင့္၊ အမနာပေတြနဲ႔ ေျပာစရာ မလုိပါ။

ဒီမိုကေရစီေခတ္ လူတုိင္းမွာ အခြင့္ေရးရွိတယ္ဆုိေပမဲ့ နံပါတ္ (ခ)လုိ လူမ်ိဳးက ရူးတူးတူးေပါေတာေတာနဲ႔ သမၼတျဖစ္ခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဆြမ္းၾကီး ၀ုိင္းေလာင္းခံရမွာ အေသခ်ာပင္ျဖစ္သည္၊ (ဆဲသံ ဆုိသံေတြ ညံလုိ႔ေနမည္)။ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ပါ၊ အစြမ္းအစ၊ အရည္အခ်င္းရွိပါသလား၊ ကုိယ္ကို္ယ္တုိင္က မရွိဘဲ သူမ်ားကို သြားေ၀ဖန္ေနလွ်င္ အေ၀ဖန္ခံရသူမွာ လူမုိက္၊ သုိ႔မဟုတ္ စိတ္မနံ႔သူရဲ့ ခ်ီးမြမ္းခံရသလုိ ေအာင့္သက္သက္သာျဖစ္မည္၊ ကဲ့ရဲ့ခံ၊ ဆဲဆုိခံရပါကလည္း ေရႊျခေသၤ့ ခ်ီးလူး၀က္ ၀င္တုိက္ခံရသလုိျဖစ္မည္။

ေ၀ဖန္ခ်င္သူမ်ား ဆဲဆုိလုိသူမ်ား သတိျပဳရန္အတြက္ “ကုိယ့္ကိုယ္ကို ခ်ီးလူး၀က္လဲ မျဖစ္ေစၾကပါနဲ႔၊ လူမုိက္လဲ မျဖစ္ခ်င္ၾကပါနဲ႔၊ ရူးေနသူလည္း အျဖစ္မခံၾကပါနဲ႔လုိ႔” ဤအာသံသ သုတၱန္ရဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ဤကဲ့သုိ႔ ဖြင့္ဆုိလိုက္ပါသည္။

“တရားမႀကိဳက္၊ လွ်ာဒုစ႐ုိက္ႏွင့္၊ လူမုိက္တစ္ေသာင္း၊ ခ်ီးမြမ္းေရွာင္းလည္း၊ သူေကာင္းတစ္ေယာက္၊ ျပစ္တင္ေၾကာက္ေလာ၊ ေရွ႕ေနာက္မဆ၊ လူ႔ဗာလတုိ႔၊ ဂုဏေဒါသ၊ ႏွစ္၀က်ဳိးျပစ္၊ စိစစ္ေျမာ္ျမင္၊ မဆင္ျခင္ဘူး၊ ဆုိခ်င္မက္ေမာ၊ ဆုိလွ်င္ေဆာျဖင့္၊ သေဘာအလုိက္၊ တုတ္ႏွင့္႐ုိက္သုိ႔၊ သူမုိက္ခ်ီးမြမ္း၊ ဂုဏ္နာႏြမ္း၏။” (မဃေဒ၀လကၤာ)

ေလာကဓံထဲက ကဲ့ရဲ့ရႈံ႕ခ်ျခင္း
ေလာကလူသားေတြက ခက္ေတာ့ ခက္သားပဲ၊ ေလာကမွာ အကဲ့ရဲ့ မခံရတဲ့သူမရွိဟု ဆုိထားသည္၊ (နတၳိ ေလာေက အနိႏၵိေတာ)။ ေနမင္းၾကီး သူ႔ဘာသာေနတာကို ေနပူလုိ႔ဆုိျပီး ကဲ့ရဲ့ၾကသည္၊ ညအခါ လမင္းၾကီး သူဘာသာ လင္းထိန္ေနသည္ကို အေမွာင္ေလာကသားေတြက “ဒီေန႔က်မွ ဒီလ သာေနလုိက္တာ”ဟု ကဲ့ရဲ့ျပန္သည္။ မေျပာဘဲ ျငိမ္ေနရင္လဲ မေျပာလုိ႔ဆုိျပီး ကဲ့ရဲ့ၾကျပန္သည္၊ ေျပာဆုိလုိ႔ အမွန္ကုိ ေျပာျပန္ေတာ့လဲ ကဲ့ရဲ့ျပန္သည္။ ကုိယ့္အိမ္ထဲ ေအးေအးလူလူ အနားယူေနသူကိုေတာင္ အလြတ္မေပး၊ ကုတ္ကျမင္းတဲ့။

ေလာကဥေသွ်ာင္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ပင္ အကဲ့ရဲ့ခံမလြတ္၊ ထုိသုိ႔ေသာ ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း၊ ကဲ့ရဲ့ခံရျခင္းတုိ႔ကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္ ပုိျပီးေပၚလြင္ခဲ့သည္။ ျမတ္ဗုဒၶကို တုိက္ခုိက္ၾကေသာ အတြင္းလူ အရွင္ေဒ၀ဒတ္၊ အျပင္လူ ၀ါဒကြဲျဖစ္ေသာ တိတၳိဆရာၾကီးမ်ားႏွင့္ သူတုိ႔၏ တပည့္မ်ားစေသာ အတုိက္ခံတုိ႔ေၾကာင့္လည္း ျမတ္ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္၊ ကံေတာ္၊ ဥာဏ္ေတာ္တုိ႔သည္ ပုိ၍ပုိ၍ပင္ ထင္ေပၚလာခဲ့သည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ တခါတရံ သူ႔ကို ေသေၾကာင္း ၾကံစီတဲ့အထိ လုပ္ၾကံသူမ်ားႏွင့္ ၾကံဳခဲ့ဖူးသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶေသာ္မွ အကဲ့ရဲ့ခံမလြတ္ေသာ ေလာကၾကီးထဲမွာ ကဲ့ရဲ့ ရႈံ႕ခ်တာကိုလဲ မမႈနဲ႔၊ ခ်ီးမြမ္းတာကိုလဲ မေျမွာက္နဲ႔။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ထုိအရာအားလုံးသည္ ကုိယ့္ရဲ့ လုပ္ရည္၊ စြမ္းရည္၊ သတၱိ၊ ဗ်တၱိ၊ သစၥာ၊ ေမတၱာ တရားတုိ႔ေအာက္မွ ျပားျပား၀ပ္ဆင္းသြားရေတာ့သည္သာ။

မွတ္ခ်က္။ ။ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ အာသံသသုတ္အရ ေလာကမွာ နိရာသ၊ အာသံသ၊ ၀ိဂတာသ ဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ သုံးေယာက္အေၾကာင္းကို ကုိးကားဖြင့္ဆုိသည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၈-၆-၂၀၁၃

Read more »

သိပ္လွေသာ ေလာကၾကီး

သိပ္လွေသာ ေလာကၾကီး
(သီတဂူစတား စာတုိေပတုိ)

ေလာကၾကီးသည္-------
ေလာကၾကီးကို ေမတၱာမ်က္လုံးျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ အစဥ္အျမဲ လွေနသည္။
ေလာကၾကီးကို ကရုဏာမ်က္လုံးျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ အစဥ္အျမဲ ၾကင္နာမူေတြ ေႏြးေထြးမႈေတြျဖင့္ လွေနသည္။
ေလာကၾကီးကို မုဒိတာမ်က္လုံးျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ အစဥ္အျမဲ ျပံဳးေပ်ာ္ေနၾကျခင္းျဖင့္ လွေနသည္။
ေလာကၾကီးကုိ ဥေပကၡာမ်က္လုံးျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ အစဥ္အျမဲ လူသားဆန္ေနျခင္းျဖင့္ လွေနသည္။

(သီတဂူအာယုဒါနေဆးရုံေတာ္တြင္ ေဆးကုသမႈခံယူေနၾကစဥ္)

(သီတဂူအာယုဒါနေဆးရုံေတာ္တြင္ ဘာသာမေရြး ေဆးကုသမႈခံယူေနၾကစဥ္)

 

ေမတၱာမွာ လူမ်ိဳးျခားမရွိပါ၊ ဘာသာ အယူ၀ါဒကြဲမရွိပါ။
ကရုဏာမွာ လူမ်ိဳးျခားမရွိပါ၊ ဘာသာ အယူ၀ါဒကြဲမရွိပါ။
မုဒိတာမွာ လူမ်ိဳးျခားမရွိပါ၊ ဘာသာ အယူ၀ါဒကြဲမရွိပါ။
ဥေပကၡာ လူမ်ိဳးျခားမရွိပါ၊ ဘာသာ အယူ၀ါဒကြဲမရွိပါ။
တေျပးညီ၊ တသားတည္းျဖစ္သည္။

(သီတဂူအာယုဒါနေဆးရုံေတာ္ၾကီး (စစ္ကုိင္း)

 

 သီတဂူအာယုဒါန ေဆးရုံေတာ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေလာကအလွ ေလးပါးတုိ႔ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသျဖင့္ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ မေရြးဘဲ မည္သူမဆုိကို အလွဆင္ေပးေနပါသည္။

(ေလာကလူသား အားလုံးအတြက္ ဒီလုိပဲ ဆက္ဆံရပါသည္၊ ဒီလုိခရီးလဲ ၾကြရတတ္ပါသည္)

(ေဒေသထ ဘိကၡေ၀ ဓမၼံ၊ စာရိကံ စရထ)

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၇-၆-၂၀၁၃
(ဓာတ္ပုံမ်ား သီတဂူအရွင္၀ိသုတ ေဖ့ဘုတ္မွ ကူးယူသည္)

Read more »

ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူသူတုိ႔ ရင္တြင္းစကား

ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူသူတုိ႔ ရင္တြင္းစကား

စာမိတ္ဆက္
လူတုိင္း သတၱ၀ါတုိင္းသည္ ေအးခ်မ္းျခင္းကို လုိလားသည္၊ တည္ျငိမ္ျခင္းကို လုိလားသည္၊ မိမိဘ၀ ေအးခ်မ္းမႈ၊ မိမိမိသားစု အသက္အုိးအိမ္ ေအးခ်မ္းမႈနဲ႔ ေနာက္ ဘ၀ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ေတာင္းတ ေမွ်ာ္လင့္ၾကသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ေအးခ်မ္း တည္ျငိမ္သည့္ဘ၀၊ ေသာကေတြ ပူေလာင္မႈေတြ ၀န္းရံေနတဲ့ ဘ၀ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္လုိသူေတြ အေျမာက္အမ်ား ဗုဒၶသာသနာေတာ္ထဲ ၀င္ေရာက္ၾကသည္၊ ျမတ္ဗုဒၶတပည့္ ရတနာသုံးပါးကို ၾကည္ညိဳေသာ ဥပါသကာ ဥပါသိကာမ မျဖစ္ ခံယူၾကသည္။ အျမင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္တုိ႔လုိ ျဗာဟၼဏမ်ိဳးထဲက ဇာတ္ျမင့္ေတြလဲ ျမတ္ဗုဒၶထံေရာက္လာၾကသည္၊ အရွင္အႏုရုဒၶါ၊ အရွင္အာနႏၵာ၊ အရွင္နႏၵ၊ အရွင္မဟာကႆ စေသာ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ႏွင့္ သူၾကြယ္မ်ိဳးဟူေသာ ဇာတ္ျမင့္ေတြလဲ သာသနာေတာ္ထဲ ေရာက္လာၾကသည္။ ေအာက္ထစ္ဆုံး လယ္သမား ယာသမား၊ မုဆုိး တံငါ စတဲ့ သူေတြလဲ သာသနာေတာ္ထဲ ေရာက္လာသည္။ အသြင္မ်ိဳးစုံ၊ အလႊာအမ်ိဳးစုံေသာ သူေတြ သာသနာေတာ္ထဲမွာေတာ့ တန္းတူ အခြင့္တူ၊ ဘိကၡဳဟူေသာ အမည္နာမတစ္ခုတည္းသာ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။

ယေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာဖက္သုိ႔ လွ်ိဳလွ်ိဳနဲ႔ ကူးေျပာင္းေနသည္ကို ကုိယ္တုိင္ကိုယ္က် ေတြ႔ၾကံဳေနရသည့္ အျပင္ သတင္းေတြမွာလည္း မ်ာစြာ ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။ သူတုိ႔တေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ ကူးေျပာင္းလာၾကသနည္း အထူးစဥ္းစားမလုိ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရခ်င္၊ တည္ျငိမႈကို ရခ်င္လြန္းေသာ ေၾကာင့္ လူမႈေရး အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲကေန စြန္႔စားျပီး ကူးေျပာင္းလာၾကသည္မွာ လြယ္သည္ေတာ့ မဟုတ္လွ၊ သုိ႔ေသာ္လည္း သူတုိ႔တေတြ ၾကမ္းထမ္း၊ ခက္ထန္၊ အၾကင္နာမဲ့တဲ့ လူထု အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲကေန စြန္႕စြန္႔စားစားထြက္ခြါလာခဲ့ၾကသည္။ အလားတူပဲ ဗုဒၶဘာသာ၏ေအးခ်မ္းမႈကို သိသည္၊ ၾကိဳက္သည္၊ ႏွစ္သက္သည္၊ သုိ႔ေပမဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲကေန စြန္႔စားထြက္ခြါဖုိ႔ ခက္ခဲေနသူေတြေရာ၊ စြန္႔စားဖုိ႔ မရဲတရဲ ရွိေနသူေတြေရာ၊ မစြန္႔စားရဲဘဲ အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲမွာပဲ ၾကိတ္ျပီး ျမတ္ဗုဒၶတရားနည္းလမ္းအတုိင္း အလုပ္လုပ္ လုပ္ေနသူေတြေရာ အမ်ားျပားရွိသည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံ အခ်မ္းသာဆုံးျပည္နယ္ျဖစ္တဲ့ မဟာရ႒ျပည္နယ္မွာေတာ့ ထုိကဲ့သုိ႔ ၾကိတ္ျပီး ဗုဒၶဘာသာကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သူေတြ၊ ၾကိတ္ျပီး ဗုဒၶဘာသာ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြ မ်ားစြာရွိသည္။ တခါတရံ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ့ အကူအညီနဲ႔ တရား၀င္ လူသိရွင္ၾကား ခမ္းခမ္းနားနား လုပ္ျပီး ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူၾကသည့္ ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္သည္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ (၁၄) ရက္ေန႔က ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ လူ ငါးသိန္းေျခာက္ေသာင္း (၅,၆၀၀၀၀)ေက်ာ္ တျပိဳင္တည္း ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူပြဲၾကီး က်င္းပခဲ့ဖူးသည္။ ယခုႏွစ္ (၂၅-၀၂-၂၀၁၃) ဘုံေဘျမိဳ႕အနီး ကလယန္းမွာေတာ့ စာေရးသူ ကုိယ္တုိင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ၂၀၀၀ ေက်ာ္ ျခံရံျပီး ဘာသာျခား ၂၀ ကုိ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ သြပ္သြင္းသည့္ အခမ္းအနား တက္ေရာက္ခဲ့သည္။

(၂၄-၀၂-၂၀၁၃ ေန႔၊ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူပြဲ မွတ္တမ္းမ်ား — at ဘုံေဘ၊ အိႏၵိယ)

 ဗုဒၶဘာသာကို ဘာ့ေၾကာင့္ၾကိဳက္
ထုိဘာသာျခား ၂၀ ဘယ့္ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူၾကသလဲ၊ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ေျပာသည့္ စကားေတြထဲမွာ အမ်ားစုက ဆရာၾကီး ဂုိအင္ဂါဆီမွာ ၁၀ရက္ စခန္း၊ ရက္ ၂၀ စခန္း ၀ိပႆနာ အလုပ္ လုပ္ဖူးခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကို လုပ္ဖူးသျဖင့္ တကယ့္ ေအးခ်မ္းသည့္ ဘာသာတရားရဲ့ အႏွစ္သာရကို ေတြ႔သြားသည္၊ ဓမၼအစစ္ကုိ ေတြ႔သြားသည္။ တကယ္ေတာ့ ဓမၼသည္ ဘာသာမရွိပါ၊ ေနရာမရွိပါ၊ အခ်ိန္မရွိပါ၊ ေနရာတုိင္း အခ်ိန္တုိင္းမွာ ရွာလုိ႔ရသည္။ ဘယ္ဘာသာတရားကမွ ပုိင္ဆုိင္သည့္ ဓမၼမဟုတ္ပါ။ ျမတ္ဗုဒၶက ကုိယ္တုိင္အေတြ႕အၾကံဳျဖင့္ ရရွိ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့လုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဟု အမည္တပ္ထားသည္။ တကယ္ေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶရွာေဖြခဲ့ တရားသည္ ဘာသာမရွိပါ၊ ေနရာတုိင္း အခ်ိန္တုိင္းမွာ ရွိေနသည့္ ဓမၼပင္ျဖစ္သည္။ ဘာသာအမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ ဂ်ဴးဘာသာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ စသည္ျဖင့္ အမည္ေတြ ကြဲျပားေနေပမည့္ ထုိတရားေတာ္ကို ထုိဘာသာတုိင္းက အားထုတ္ေနသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ အမည္ကြဲ နာမည္ကြဲ ဂုိဏ္းကြဲေတြေၾကာင့္ ငါ့ဘာသာ ငါ့ဂုိဏ္း ငါ့အသင္း စသည္ျဖင့္ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္စိတ္ေတြ ေမြးဖြားလာသည္၊ အျပိဳင္အဆုိင္ေတြ ျဖစ္လာသည္၊ ဣႆာ မစၦရိယ စိတ္ေတြ ျဖစ္လာသည္၊ မာနေတြ ျဖစ္လာသည္၊ အခ်င္းခ်င္း အျငင္းပြားမႈေတြ ျဖစ္လာသည္၊ တင္းမာမႈေတြ ျဖစ္လာသည္။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶရွာေဖြေတြ႕ရွိထားသည့္ ဓမၼမွာ ဂုိဏ္းဂဏကြဲမရွိ၊ အမည္ကြဲမရွိ။ မည္သူမဆုိ အားထုတ္ႏုိင္သည္၊ လုိက္နာႏုိင္သည္၊ ကုိယ္ကို္ယ္တုိင္ အားထုတ္သူတုိင္း လုိက္နာသူတုိင္း လက္ေတြ႔ အက်ိဳးရသည္မွာ ဓမၼ၏ဂုဏ္ရည္သတၱိမ်ားထဲက သႏၵိ႒ိက ဂုဏ္အင္တစ္ခု ျဖစ္သည္။

အလင္းေရာင္ေပးသည့္ဘာသာ
ဗုဒၶဘာသာသည္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္ စည္းရုံးသည့္ ဘာသာမဟုတ္၊ ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ သိမ္းသြင္းသည့္ ဘာသာမဟုတ္၊ ကုိယ္ဘက္သုိ႔ ေျပာင္းလာေအာင္ လုပ္ေနသည္လည္းမဟုတ္။ ဆြယ္တရားမေဟာသည့္ ဘာသာျဖစ္သည္။ အသိဥာဏ္အလင္းကိုသာ ေပးသည့္ဘာသာျဖစ္သည္။ အေမွာင္ထဲကေန အလင္းေရာက္ေအာင္ တြန္းေပးသည့္ ဘာသာျဖစ္သည္၊ ေမာဟအမုိက္ေမွာင္ထဲကေန ဆြဲထုတ္ေပးသည့္ ဘာသာျဖစ္သည္။ မေကာင္းမႈဒုစရုိတ္ကေန ေကာင္းမႈသုစရိုတ္ဘက္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ေပးသည့္ ဘာသာျဖစ္သည္၊ အပါယ္ေလးပါး ဒုကၡထဲကေန သုဂတိဘုံဘ၀သုိ႔ ဆြဲေခၚေပးသည့္ ဘာသာျဖစ္သည္။ ကိေလသာ ရႊံ႕ညႊန္ထဲကေန ဆြဲထုတ္ျပီး နိဗၺာန္သုိ႔ တင္ေပးသည့္ ဘာသာျဖစ္သည္။ ယေန႔ အိႏၵိယျပည္မွာ ဗုဒၶဘာသာသုိ႔ ေရာက္လာသူမ်ားသည္ မည္သူကမွ ဖိအားေပးျပီး ဗုဒၶဘာသာသုိ႔ေရာက္ေအာင္ ေခၚသည္မဟုတ္၊ မက္လုံးေတြ ေပးျပီး ဆြဲေဆာင္ သိမ္းသြင္းေနသည္လည္းမဟုတ္၊ သူတုိ႔ဘာသာ သူတုိ႔အသိနဲ႔ အလင္းဘက္သုိ႔ ေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အမည္ခံဗုဒၶဘာသာက ဓမၼအႏွစ္သာရကုိ ကုိယ္တုိင္ ေတြ႕ရွိ ခံစားျပီး ေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။

တိတၳိဆရာၾကီးမ်ား၏ တပည့္ ဂရဟဒိႏၷသည္ သူ႕သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြအား ဆြယ္တရားေဟာ၏၊ သူ၏ ဆရာမ်ားသည္ အတိကိုလည္း သိသည္၊ အနာဂတ္ကိုလည္း ၾကိဳျမင္သည္ စသည္ျဖင့္ ဆရာမ်ား၏ မရွိဂုဏ္ေတြကို အရွိဂုဏ္လုပ္ျပီး ဆြယ္တရားေဟာ၏။ ျမတ္ဗုဒၶတပည့္ သီရိဂုတၱသူၾကြယ္ကေတာ့ သူ၏ကုိးကြယ္ ယုံၾကည့္မႈနဲ႔ပတ္သက္ျပီး သူငယ္ခ်င္း ဂရဟဒိႏၷအား မည္သည့္အခါမွ် ဆြယ္တရားမေဟာ။ သုိ႔ေသာ္လည္း အခါက ထုိႏွစ္ေယာက္၏ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ တိတၳိဆရာၾကီးတုိ႔၏ တကယ့္ဂုဏ္ရည္အစစ္ကို ေဖာ္ျပလုိက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶ၏အေမွာင္ကုိ ခြင္း အလင္းေဆာင္သည့္ ဓမၼကအႏုိင္ရကား တိတၳိတုိ႔၏ ပုိ႔ခ်ခ်က္ ေဟာျပခ်က္မ်ားကိုသာ လက္ခံယုံၾကည့္ခဲ့ေသာ၊ တိတၳိဆရာမ်ားကိုသာ ဘုရားဟု လက္ခံထားေသာ ဂရဟဒိႏၷတစ္ေယာက္ ဓမၼ၏ အစစ္အမွန္၊ ဗုဒၶဂုဏ္၏ အစစ္အမွန္ကို သိသြားသည္။ ဓမၼသည္ အျမဲတမ္း သစ္လြင္လ်က္ရွိသည္၊ အ၀ိဇၨာမ်က္မွန္တပ္ထားသျဖင့္သာ သတၱ၀ါေတြသည္ ဓမၼကို မျမင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ အ၀ိဇၨာမ်က္မွန္ခြ်တ္ျပီး ဓမၼအစစ္ကို ရွာေဖြေနဖုိ႔ပဲလုိသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် ဆြယ္တရားေဟာစရာမလုိပဲ ဓမၼဂေ၀သီ-ဓမၼကိုရွာေဖြသူတုိ႔ လုံ႕လေလးစုိက္ျပီး ရွာေဖြလုိက္ပါက ဓမၼအစစ္ရမည္ ျဖစ္သည္။

တခါက ဖခင္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး သူ၏လုံ႔လပေယာဂေၾကာင့္ပင္ နတ္ရြာစံျပီး အဇာတသတ္မင္းသည္ ညတုိင္းအိပ္မရသည့္ ေရာဂါရသည္။ ထုိပူေလာင္သည့္ ေရာဂါေပ်ာက္ဖုိ႔ မည္သူ စြမ္းႏုိင္သနည္းဟု နန္းအမတ္ေတြကို ေမးခြန္းထုတ္သည္။ တိတၳိဆရာၾကီးမ်ား၏ တပည့္ေတြ သူတို႔ဆရာၾကီးက ဘယ္လုိအစြမ္းရွိပါတယ္၊ ဘယ္လုိအရည္အခ်င္းရွိပါတယ္ဟူ၍ ဆရာအသီးအသီး၏ဂုဏ္ပုဒ္ေတြျဖင့္ ဆြယ္တရားေဟာၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏တပည့္ ေဆးဆရာ ေဒါက္တာဇီ၀က ကေတာ့ ဘုရင္ၾကီးကုိယ္တုိင္ အမည္တပ္ျပီး သူ႔ကို အကူအညီမေတာင္းမခ်င္း တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။ ဘုရင္ၾကီးကို ဆြယ္စရာမလိုဘဲ သူ၏ အေျခအေနသည္ ျမတ္ဗုဒၶမွတပါး အျခား အားကိုးစရာမရွိဟု သူကုိယ္တုိင္ ခံစားသည္၊ သူကို္ယ္တုိင္ပဲသိသည္။ ဤသည္ပင္ ျမတ္ဗုဒၶဂုဏ္ရည္ပင္ ျဖစ္သည္။ ျမတ္ဗုဒၶအလုိအရ ဆြယ္တရား ေဟာစရာမလုိ၊ ဓမၼကို မွ်ေ၀ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္သည္၊ ဤသည္ပင္ လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ တာ၀န္ျဖစ္သည္။

လူသားဆန္တဲ့တာ၀န္
လူသားတုိင္းမွာ တာ၀န္တစ္ရပ္ရွိသည္၊ ထုိတာ၀န္ကား လူသားတုိင္းရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ပင္ ျဖစ္သည္။ လူသားေတြ လုိအပ္ေနသည့္ အသိဥာဏ္၊ ပညာ၊ မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္း၊ ၀မ္းနဲပူေဆြးရျခင္းစတဲ့ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း၊ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနတဲ့ဘ၀ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ျဖည့္ဆည္းေပးရန္၊ အေမွာင္ေလာက ကေန အလင္းေလာကကုိ ေရာက္ေအာင္၊ ႏွစ္ျမဴပ္ေနတဲ့ ဘ၀ကေန ရုန္းထႏုိင္ေအာင္၊ နည္းေပး လမ္းျပ ေဆာင္ရြက္ျခင္းတုိ႔ကို ျပဳလုပ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။

ျမတ္ဗုဒၶ သဗၺညဳတဥာဏ္ရျပီး မ်ားမၾကာမည္မွာပဲ တပည့္အေပါင္း စုေဆာင္းမိေသာအခါ ေနရာေဒသအႏွံ႔ သြားေရာက္ျပီး ထုိကဲ့သုိ႔ လူသားဆန္တဲ့ တာ၀န္၀တၱရားေတြ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ေစလြတ္ခဲ့သည္။ ဘုရားသုံးလုိက္သည့္ “စရထ ဘိကၡေ၀ စာရိကံ၊ ေဒေသထ ဓမၼံ ေလာကႆ ဟိတာယ သုခါယ” စကားေတာ္သည္ လူသားတာ၀န္ကုိ ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္အရ လူပီသသူမ်ားသည္ လူသားဆန္ေသာ ေလာကရဲ့ ဟိတ သုခ-အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးရမွာျဖစ္သည္။ လူသားဆန္တဲ့ တာ၀န္သည္ ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္၊ ကုိယ့္ဘာသာ ျဖစ္ေအာင္ ေျခာက္လန္႔ျပီးေတာ့လဲ မစည္းရုံး၊ ေျမာက္ထိုးပင့္ေကာ္ျပီးေတာ့လည္း မစည္းရုံး၊ နည္းေပါင္းစုံနဲ႔ ျဖားေယာင္ေသြးေဆာင္ျပီးေတာ့လည္း မစည္းရုံး၊ ဓမၼစစ္စစ္ သုခစစ္စစ္ကို ေပးရုံမွ်သာ ျဖစ္သည္၊ အသိဥာဏ္အလင္းကို ေပးရုံမွ်သာ ျဖစ္သည္။

ဒီမုိကေရစီ ဆန္ေသာ ဘာသာ
ကုိယ္စိတ္ၾကိဳက္မွ၊ ကုိယ္တုိင္ႏွစ္သက္မွ လက္ခံေစသည့္ ဘာသာ၊ လူတုိင္းကို ဘာဖိအားမွ မေပး၊ တန္းတူညီမွ်ေသာ အခြင့္ေရးကိုသာ ေပးေသာ ဘာသာသည္ ဒီမုိကေရစီဆန္ေသာ ဘာသာျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ပုိင္ဆုိင္သည့္ဘာသာ၊ မျမင္ရသည့္ မည္သည့္ တန္ခုိးရွင္ကုိမွ အညံ့ခံစရာမလုိဘဲ မိမိကုိယ္ကုိယ္ကို၊ မိမိ၏ ကုိယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္းကို မီွရေသာ ဘာသာသည္ ဗုဒၶအလုိက် ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဟု ေခၚတြင္သည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သူ ရွာေဖြေတြ႔ရွိလာသည့္ ဓမၼကို ကုိယ္တုိင္က်င့္ျပီးမွ ၾကိဳက္မွ ႏွစ္သက္မွ လက္ခံေစသည္၊ မ်က္စိစုံမိတ္ျပီး သူမ်ားေျပာတာကိုပဲ လက္ခံသည္ကို မႏွစ္ျမိဳ႕။ ဤသည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။

တခါက ျမတ္ဗုဒၶသည္ ကာလာမ ရြာသားမ်ားကို မိန္႔ဖူးသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ ေက်ာ္ေလာက္က ကာလာမရြာမွာ မိမိကုိယ္ကုိယ္ကို ဆရာၾကီးအမည္ခံ ဆရာအမ်ိဳးမ်ိဳး ေရာက္လာသည္၊ မိမိတုိ႔အယူ၀ါဒ အေတြးအေခၚမ်ားကို ျဖန္႔ေ၀ၾကသည္။ ထုိရြာသူရြာသားမ်ားသည္ “ဆရာမ်ား သားေသ”ဆုိတာလုိ ဘယ္ဆရာ ဘယ္အယူ၀ါဒက မွန္သည္ မွားသည္ကို မဆုံးျဖတ္ႏုိင္ဘဲ ရွိသည္၊ သံသယေတြနဲ႔ သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ ျဖစ္၍ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက “ငါဘုရားသည္လည္း သင္တုိ႔ဆရာအျဖစ္ မသက္မွတ္ဘဲ သင္တုိ႔ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္ အဆုံးျဖတ္ အေတြ႔အၾကံဳတုိ႔ျဖင့္သာ အမွန္တရားကို ေရြးခ်ယ္ပါ”။ “ငါ့ဘုရားကိုယ္လဲ အားမကိုးနဲ႔ ငါ့ဘုရားက လမ္းညႊန္ရုံသာ ညႊန္ေပးႏုိင္သည္၊ သင္တုိ႔ကိုယ္ သင္တုိ႔အားကုိး၊ သင္တုိ႔ကုိယ္ပုိင္ ဥာဏ္၊ အဆုံးျဖတ္ကိုသာ အားကိုး၊ သင္တို႔၏ ကိုယ္ ပိုင္အေတြးအေခၚ၊ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္၊ ကိုယ္ပိုင္အဆံုးအျဖတ္ သည္သာလွ်င္ သင္တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ ျဖစ္သည္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။

ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားသည္ ဘယ္ေလာက္ သဘာ၀က်သနည္း၊ ဘယ္ေလာက္ ဓမၼဓိ႒ာန္က်သနည္း၊ ဘယ္ေလာက္ ဒီမုိကေရစီက်သနည္း၊ ဘယ္ေလာက္ လူသားဆန္သနည္း။ လူသားဆန္ျပီး လူသားအေတြ႔ၾကံဳ၊ လူသားအသိဥာဏ္တုိ႔ျဖင့္ ခ်ျပသြားခဲ့သည့္ ေလာက သဘာ၀၊ ဓမၼသည္ ပုဂၢိဳလ္ေရး (personal)မဆန္ဘဲ ဓမၼ (Universe) သက္သက္သာ ျဖစ္သည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးမဆန္၊ ဂုိဏ္းဂဏမဆန္၊ ဓမၼဓိ႒ာန္၊ ဒီမုိကေရစီက်မႈတုိ႔ကား ကာလာမရြာသားေတြအား ေဟာခဲ့သည့္ အလြန္ေျပာင္ေျမာက္သည့္ မိန္႔ခြန္းဆယ္ခ်က္က အထင္ကရ သက္ေသျဖစ္သည္။ ထုိမိန္႔ခြန္းဆယ္ခ်က္ကို စာေရးသူ ဆုိက္ထဲက “ကမၻာေက်ာ္မိန္႔ခြန္းဆယ္ခ်က္”မွာ ေလ့လာႏုိင္ပါသည္။

ကုိယ္ပုိင္အသိဥာဏ္ကုိ အားကိုး
ဘယ္အရာမဆုိ သိေအာင္ေလ့လာ၊ သိေအာင္ ေလ့က်င့္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေကာင္းသည္ ဆုိးသည္၊ ေကာင္းက်ိဳးေပးမည့္အရာ မေကာင္းက်ိဳးေပးမည့္ အရာ၊ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္၊ အမွန္ အမွား၊ စတာေတြကို ကုိယ္ပုိင္ အသိ ကိုယ္ပုိင္ ဥာဏ္တုိ႔ျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ရမည္။ (အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ)။ “ဤ၀ါဒ၊ ဤအယူ၊ ဤအေတြးေခၚသည္ ေကာင္းသည္၊ မွန္သည္၊ ေကာင္းက်ိဳးေပးမည္”ဟု ယူဆထားလွ်င္ ထုိအယူ၀ါဒကို လက္ခံရမည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္အေနနဲ႔ “မေကာင္း၊ မွားသည္၊ မေကာင္းက်ိဳးေပးမည္”ဟု ယူဆလွ်င္ကား ထုိအယူ၀ါဒကုိ ပယ္စြန္႔ရမည္။ အျပစ္မရွိ၊ မိမိကုိယ္ကိုယ္ကိုေရာ တစ္ပါးသူကိုပါ ေကာင္းက်ိဳးေပးေသာ အရာမွန္သမွ်တုိ႔သည္ ေကာင္း၏၊ မွန္၏၊ ကုသုိလ္ျဖစ္၏၊ လက္ခံက်င့္သုံးရမည္။ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္း၊ ပညာရွိအသုိင္းအ၀ုိင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းအသုိင္းအ၀ုိင္းက လက္မခံေသာ ရံႈ႕ခ်အျပစ္တင္ေသာ အရာမွန္သမွ်သည္ အျပစ္ျဖစ္၊ မိမိ သူတစ္ပါးတုိ႔အား အက်ိဳးမဲ့ကို ျဖစ္ေစ၏။ ထုိအရာသည္ အကုသုိလ္၊ မေကာင္း၊ မမွန္ေသာ အရာျဖစ္၍ ပယ္စြန္႔ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔လွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ကုိယ္ပုိင္အသိဥာဏ္ႏွင့္ လူသားဗဟုိရ္ျပဳေသာ ၀ါဒသည္ လူသားဆန္ျပီး ဒီမုိကေရစီက်ေသာ ဘာသာျဖစ္သည္၊ ဗုဒၶဘာသာဟူ၍ပင္ ဆုိအပ္။

နိဂုံးခ်ဳပ္ေသာ္
ထုိ႔ေၾကာင့္ မျငိမ္မသက္ ျဖစ္ေနေသာ၊ ပူေလာင္ေနေသာ၊ တလႈပ္လႈပ္ တရြရြ တုန္လႈပ္ ေနေသာ၊ ေၾကာက္လန္႔ေနေသာ၊ စိတ္မခ် မလုံျခံဳျဖစ္ေနေသာ ေလာကၾကီးထဲမွာ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔တေတြအားလုံး ေလာက၏အေအးဓာတ္၊ အျငိမ္းဓာတ္ႏွင့္ အပူပင္ကင္းတဲ့ဘ၀ကို ေပးစြမ္းႏုိင္ေသာ ဓမၼကို ေလ့လာၾကသည္၊ က်င့္သုံးၾကသည္၊ အသြင္ကူးေျပာင္းၾကသည္။

ဗုဒၶဘာသာသည္ မည္သည့္ သက္ရွိသတၱ၀ါကိုမွ ေသြးေျမ က်ေစျပီး အသြင္ကူးေျပာင္ေရးကို ဘယ္ေတာ့မွာ အားမေပးခဲ့။ ဗုဒၶဘာသာက ေအးျမသည့္ ဓမၼအရိပ္ကို ေပးသည္၊ အပူျငိမ္းေဆးကို ေၾကြးသည္၊ အငိုတိတ္ ေတးကို ေပးသည္၊ အသိဥာဏ္ မ်က္လုံးကိုေ၀ငွသည္၊ ဓမၼမ်က္လုံးကို ေပးသည္။ ထုိထုိသုိ႔ေသာ ဂုဏ္အင္ေတြေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဘက္သုိ႔ တသြင္သြင္ ကူးေျပာင္းလာၾကျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သတည္းးးး။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၆-၀၂-၂၀၁၃

Read more »