အႏွစ္ကိုးပါး(အပုိင္း၁၁)

ေထရဝါဒနဲ႔ မဟာယာန သီလကြာျခားပံု
ဘုန္းႀကီးတို႔ သကၤန္းက သူတုိ႔သကၤန္းနဲ႔မတူဘူး။ သူတုိ႔ သကၤန္းကေတာ့ အက်ႌႀကီးလိုလို ဂါဝန္ႀကီးလိုလို အဲဒါ နီညိဳႀကီး စြပ္ထားၾကတာ။ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ သကၤန္းကေတာ့ အခန္းနဲ႔ အကန္႔နဲ႔ အဲဒါဘယ္ကမွ စြပ္ခ်လုိ႔မရဘူး။ အလြန္ ခ်မ္းလြန္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးက နီညိဳေရာင္ သကၤန္းႀကီးကို ေခါင္းကေနၿခံဳထားတာ။
နီညိဳေရာင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးကို ေခါင္းကေန ၿခံဳထားလုိ႔ သူတုိ႔က အဲဒါႀကီး ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ''အင္း . ဒီကိုယ္ေတာ္လဲ တိဘက္ဘုန္းႀကီးပဲ''လို႔ ထင္ၾကတာ။
အဲဒီကတည္းက စၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲျဖစ္သြားတယ္။ ''နီညိဳေရာင္သကၤန္းႀကီးေတြမ်ား အျခားတုိင္းျပည္သြားလုိ႔ ရွိရင္ ဝတ္လို႔ မေကာင္းဘူးထင္တယ္။ တိဘက္ဘုန္းႀကီးလုိ႔ အထင္ခံရတာကိုး''။
ဘုန္းႀကီးက ''ငါ ျမန္မာျပည္က လာတာ၊ ျမန္မာဘုန္းႀကီးေတြဟာ အထူးသျဖင့္ ေထရဝါဒဘုန္းႀကီးေတြဟာ မြန္းတည့္ ၁၂-နာရီေက်ာ္ၿပီးရင္ စားတဲ့ ထံုးစံမရွိပါဘူး''လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ ''ဘာေၾကာင့္ မစားသလဲ''တဲ့။
''ငါတို႔ ေထရဝါဒဝိနည္းမွာ မြန္းလဲၿပီးရင္ အစားအစာ မစားရဘူးဆိုတာ ဗုဒၶက စည္းကမ္း ထုတ္ထားတာ''။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ ညစာစားသလား
''ျမန္မာျပည္က ေထရဝါဒရဟန္းေတာ္ေတြရဲ႕ စည္းကမ္းက ဒီလိုဒီလိုရွိပါတယ္''လို႔ရွင္းျပေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ တစ္ပါးက ''အရွင္ဘုရားကုိ တပည့္ေတာ္ တစ္ခုေျပာပါ့မယ္၊ ဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ဒီေဗာဓိပင္ရဲ႕အေရွ႕ဘက္နား ေနရၪၨရာျမစ္ကမ္းေဘး ဥ႐ုေဝလေတာမွာ ဒုကၠရစရိယာ ၆-ႏွစ္ၾကာေအာင္ က်င့္ေတာ္မူတုန္းက အစာ မစားပဲ အငတ္ခံက်င့္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရား မျဖစ္ခဲ့ဘူး''တဲ့။
ေဗာဓိပင္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္မွာ ေနရၪၨရာျမစ္ရွိေနတယ္။ တစ္မိုင္ေလာက္ က်ယ္တယ္။ သဲေတြ ေသာင္ေတြနဲ႔ ေရေတာ့ဘုန္းႀကီးတုိ႔ တစ္စက္မွမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ေသာင္ႀကီးကေတာ့ ေဖြးလို႔။
သူက ဆက္ေျပာတယ္။ ''ဘုရားေလာင္းေတာ္က အစာငတ္ခံၿပီးေတာ့ (၇) ႏွစ္က်င့္ခဲ့တာဟာ ဘုရားျဖစ္သ လား။ မျဖစ္ဘူး။ ဘုရားမျဖစ္ေတာ့မွ ေသနာနိဂံုးၾ<ြကၿပီး ေတာ့ ဆြမ္းခံ၊ ဆြမ္းဘုဥ္းေပး။ ဆြမ္းစားၿပီးေတာ့မွ ဒီေဗာဓိ ပင္ရင္းမွာ ဆက္က်င့္လို႔ ဘုရားျဖစ္တာ''။ ''အရွင္ဘုရားတုိ႔ ေထရဝါဒရဟန္းေတြ မစားပဲနဲ႔ ဒီလိုသာ အငတ္ခံက်င့္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ္ေတာ္တုိ႔ ေဗာဓိÓဏ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး''တဲ့။ အဲဒါ သူတို႔ အယူအဆ။ သူုတုိ႔ေျပာစကားအရ ေဗာဓိဥာဏ္ရခ်င္ရင္ ညစာ စားရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါ လြဲေနတယ္။ ''အစာငတ္ခံက်င့္တဲ့ ဘုရားေလာင္းသည္ ဘုရားမွ မျဖစ္ပဲနဲ႔၊ စားၿပီးက်င့္မွ ဘုရားျဖစ္တာ၊ ဒါေၾကာင့္ အခုလို ပင္ပန္းတဲ့အခါ စားေပးရတယ္''တဲ့။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းႀကီးက ''ေကာင္းၿပီဘုရား၊ အစာမစား ပဲနဲ႔ အငတ္ခံက်င့္တုန္းက ဘုရားမျဖစ္တာ လက္ခံပါတယ္၊ စားၿပီးေတာ့က်င့္၊ အဲဒီအခါက်ေတာ့မွ ဘုရားျဖစ္တာကိုလဲ လက္ခံပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဘုရား ဘယ္အခ်ိန္မွာ စားတယ္ဆို တာကို သုေတသနလုပ္ပါဦး''လို႔ ေျပာလုိက္တယ္။ ''ဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေဗာဓိပင္နားမွာ ဆြမ္းခံစားၿပီးေတာ့ တရားက်င့္တယ္ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္၊ အဲဒီဆြမ္းဟာ ကိုယ္ေတာ္တို႔လို ခုလုိ ညဥ့္အခ်ိန္အခါမွာ စားတာလား၊ ျပန္ၾကည့္ပါဦး''ဆုိေတာ့ အဲဒီကိုယ္ေတာ္က မေျပာေတာ့ဘူး၊ ေငးေနတယ္။ ဘုန္းႀကီးက ေျပာလုိက္တယ္။ ''ဘုရားရွင္သည္ ညစာ မစားဘူး။ မြန္းတည့္ၿပီးရင္ လုံးဝ အစာ မစားပါဘူး။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ စားၿပီးမွ က်င့္တာေတာ့ မွန္တယ္။ ေနမြန္း မတည့္ေသးခင္သာ ဘုဥ္းေပးတာ။ ဒါေၾကာင့္ အရွင္ဘုရား တုိ႔ အယူအဆ မွားတယ္''လို႔။ အတင္းေပးေတာ့လဲ ယူခဲ့ရ
အဲဒီေတာ့ သူက ''အရွင္ ဘုရား မစားေကာင္းလို႔ အခုလို ညစာ မစားခ်င္လဲ ေနပါေတာ့။ မနက္ခင္းက်ေတာ့ စားရတာေပါ့၊ ယူသြားပါ'' ဆိုၿပီး အတင္းေပးတယ္။
''ဟာ . . ခက္ေတာ့တာပဲ။ အတင္းေပးေနတာကို ျငင္းရင္လဲ ဒါဟာ ယဥ္ေက်းမႈ သေဘာတရားအရ မျငင္းသင့္ဘူး၊ သဒၶါတရားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေပးေနတာ၊ ျငင္းရင္ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္တယ္'' ဆိုတာကို ဘုန္းႀကီးက ၾကားဖူးထားေတာ့ ''ဒီပန္းသီးနဲ႔ ဒီငွက္ေပ်ာသီး ငါေတာ့ ယူေတာ့ ယူမွျဖစ္မယ္၊ မယူရင္လဲ သူတုိ႔က ငါ့ကို ေက်နပ္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ယူရင္လဲ ဒီကိုယ္ေတာ္ ညစာစားတယ္လို႔ ငါ့ကို ထင္ေတာ့မွာ။ ငါဘယ္လို လုပ္ရမလဲ''လုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။
စဥ္းစားၿပီးေတာ့ ''တပည့္ေတာ္မွာ ကပၸိယလဲ မပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ လက္မခံပါရေစနဲ႔'' ဆိုေတာ့ ''အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔က ေပးရမည့္တာဝန္ရွိလုိ႔ ေပးတာပါ'' ဆိုၿပီး လြယ္အိတ္ထဲ သူက ထိုးထည့္လိုက္တယ္။
ဘုန္းႀကီးလက္ထဲမွာ လြယ္အိတ္ကေလး ကိုင္ထားတယ္၊ လြယ္အိတ္ကေလးပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပန္းသီး(၂)လံုး, ငွက္ေပ်ာသီး(၃)လံုး, ဘီစကြတ္မုန္႔ေတြ လြယ္အိတ္ထဲ အလိုလို ေရာက္သြားတယ္။
''ဒါေတြ ငါဘယ္လိုလုပ္ပါ့မလဲ''လို႔ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနားမွာ (၇)ႏွစ္သမီး အ႐ြယ္ ေလာက္ရွိတဲ့ ကုလားမေလး ငယ္ငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ ကို ေတြ႕ရတယ္။

(အပုိင္း၁၂)ဆက္ေဖာ္ျပပါမည္။

Posted in: တရားေတာ္