အဆိပ္သင့္ပင္စည္ (ေနာက္ဆုံုးအပုိင္း)

).......................................................*...................................................
"ဒကာမႀကီး-ကိုရင္တစ္ပါးဆြမ္းခံႀကြလို႕ရမလား"

သကၤန္းကိုသပ္ရပ္စြာရံုထားေသာကိုရင္ႏွစ္ပါးက သူမကိုျမင္၍ဆြမ္းဖိတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာသာျခားအမ်ား စုေနထုိင္ေသာ ဤေနရာတ၀ိုက္တြင္ ျမန္မာရုပ္ေပၚလြင္ေနေသာ သူမကိုေတြ႕လိုက္၍ အားကိုးတႀကီးဆြမ္းဖိတ္ လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူမဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႕ ကိုရင္မ်ားကို ခပ္ေတြေတြႀကည္႕ေနမိသည္။

"အရွင္ဘုရားတပည္႕ေတာ္.......?........မြတ္စလင္ဘာသာၾကားထဲ ေရာက္ေနလုိ႔ ဆြမ္းလွဴခြင့္မရွိပါဘုရား"

တစ္ဆို႕ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းအတြင္းမွ သူမအသံေခ်ာက္ကပ္စြာထြက္ေပၚလာသည္။ ကိုရင္မ်ားကသူမကို ဘာသာျခားဟုတ္ပါ႕မလားဟု သံသယအႀကည္႕ျဖင္႕ႀကည္႕၍ လွည္႕ျပန္သြားႀကေလျပီ။

အလွဴအတန္းရက္ေရာေသာ အဘိုးအဖြားတို႕၏ ေျမးျဖစ္သူ သဒၶါေစတနာထက္သန္ေသာ အမိအဖတို႕၏ သမီးျဖစ္သူ၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမွုျဖင္႕ေ၀းခဲ႕ရ၍ အလွဴအတန္းကို ရက္ေရာစြာျပဳလုပ္လိုသူ ယခုေတာ႕ဆြမ္းလာဖိတ္ေသာ ကိုရင္မ်ားကို ဘာသားျခားပါဟူ၍ ျငင္းဆန္လိုက္ရျပီ။ ရင္ထဲမွာနင္႕ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရသည္။ တလိွုက္လိွုက္
တက္လာေနေသာ ရင္တြင္းေသာက ကိုဘယ္လိုမွထိန္းမထားႏိုင္ေတာ႕။ အိပ္ခန္းတြင္းသို႕၀င္၍အားရေအာင္ ငိုရွိုက္ပစ္လိုက္သည္။

.......*.........*............xxxxxxxxxxxx........*........*..........

တိတ္ဆိတ္ေသာပတ္၀န္းက်င္၊ ခပ္စိမ္႕စိမ္႕ေလႏုေအး၊ႀကည္ႏူးဖြယ္႕ဆည္းလည္းသံတို႕ကို ခံစားရင္း၊ အလင္း ေရာင္ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ေအာက္၀ယ္ ထီးထီးမားမားတည္ရိွေနေသာ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ဦးခ်ရိွခိုးလိုက္သည္။
တဒဂၤအခိုက္အတန္႕ေလးရယ္ေပါ႕။ သည္အခိုက္အတန္႕ေလးမွာပင္ ျမင္ကြင္းအားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႕ရပါျပီ။ သူမအိပ္ယာကလန္႕ႏိုးခဲ႕သည္။
"ဟင္-ငါေရႊတိဂံုဘုရားကို အိမ္မက္မက္ေနတာပါလား။ ေႀသာ္....မခ်ိဳရယ္..ဘုရားကညည္းကို အျမင္မွန္ျပေန ပါလား။ ခ်စ္သမီးက ကိုယ္႕ရဲ႕ဘာသာကိုစြန္႕ခြာသြားေပမယ္႕ ငါကခ်စ္သမီးကိုမေမ႕ပါဘူးလို႕ ေျပာျပေနတဲ႕
အတုိင္းပါပဲလား"။
သူမတီးတိုးစြာေရရြတ္မိသည္။ မိုးစင္စင္လင္းသြားသည္႕တိုင္ ဆက္၍အိပ္မရေတာ႕။ ျမင္သိစိတ္၏အာရံုမွာ အိမ္မက္ထဲကေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ပံုေတာ္ျမင္ကြင္းက ေဖ်ာက္ဖ်က္မရေတာ႕။ ေန႕လည္ထမင္းစားျပီးသည္ႏွင္႕ သားေလးကိုေခၚကာ ေရႊတိဂံုဘုရားသို႕ ထြက္လာခဲ႕သည္။ သူမခင္ပြန္းအျပင္သြားခိုက္ျဖစ္၍ အိမ္တံခါးကိုပိတ္ထားခဲ႕သည္။ ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ေနာက္ျပႆနာေနာက္ မွ ႀကည္႕ရွင္းေတာ႕မည္။ အိမ္မက္ထဲကအတိုင္းပါပဲ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးက ဆည္းလည္းသံကလံုကလင္မ်ားျဖင္႕ ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုလွ်က္ရိွ၏။ ဤေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား သူမတသက္တာ ဖူးခြင္႕မရေတာ႕ ဟု ထင္မွတ္ထားခဲ႕ရာ ယခုေတာ႕စြန္႕႔စြန္႕ စားစားဖူးျမင္ခြင္႕ရလိုက္ေသာေႀကာင္႕ စိတ္ႀကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မွုအျပည္႕ျဖင္႕ အားပါးတရရိွခိုးပူေဇာ္လိုက္သည္။ သို႕တိုင္ေအာင္ဖူးျမင္၍မ၀ႏိုင္ေအာင္ရိွလွ၏။

"အမား...ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္" အနီးတြင္ထိုင္ေနေသာ သားေလးက သူမအား နားမလည္ဟန္ျဖင္႕ေမးလိုက္သည္။

"ေႀသာ္--သားသား--အမားဘုရားရိွခိုးေနတာေလ။ ေဟာဟိုမွာေတြ႕လား။ အဲဒါသားသားတို႕ဘုရားႀကီးေပါ႕။ သားသားလည္းရိွခိုးရမယ္ေနာ္"။

သားေလးကို သူမရင္ခြင္ထဲထိုင္ေစလိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလက္အုပ္ခ်ီပံုစံျပဳေစ၍ နဖူးထက္တြင္ တင္ေပးရင္း ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးရိွရာသို႕ဦးတိုက္ထားလိုက္သည္။

"သားသားလိုက္ဆိုစမ္း အမားဆိုသလိုလိုက္ဆိုစမ္း ..........
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ.......၊
ဓမံၼ သရဏံဂစၦာမိ....၊
သံဃံသရဏံဂစၦာမိ။

သားေလးကို တုိင္ေပးရင္း သူမေရာသားေလးပါ သရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီး ျဖစ္သည္ဟုမွတ္ယူလိုက္သည္။

..............**------**-----xxxxxxxx-----****-----****.............

ဘုရားကျပန္လာျပီးေနာက္တေန႕မွာပင္ သူမခင္ပြန္းကဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္လြန္းေသာ စကားတစ္ခြန္းျဖင္႕ တိုင္ပင္ခဲ႕ပါသည္။

"ခ်ိဳ-သားေလးကိုကို၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားအံုးမယ္"
"အို-သားေလးက..အခုမွေလးႏွစ္ေက်ာ္ရံုေလးရိွေသးတာ ငယ္ပါေသးတယ္။ အစ္ကိုရယ္ျဖည္းျဖည္းမွ ေခၚတာေပါ႕။"
"ကို..ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕တိုင္ပင္ျပီးျပီေခၚသြားမွျဖစ္ေတာ႕မယ္။"

ဆႏၵ၏ေနာက္မွာအာဏာတို႕ ေရာစြက္ေနေသာသူမခင္ပြန္း၏ စကားလံုးမ်ားကို သူမေတာ္လွန္တားျမစ္ႏိုင္စြမ္း မရိွခဲ႕ပါ။

.....................**.......................**.....................*...................*.....................*............

သူမခင္ပြန္းႏွင္႕သားေလးတို႕ထြက္သြားျပီးတစ္နာရီခန္႕အႀကာမွာ သူမအမည္ကို အေရးတႀကီးေခၚသံ ႀကားလိုက္ရသည္။

"မခ်ိဳ-----မခ်ိဳ----မခ်ိဳ"
"ဟဲ႕----အီမန္ဘာလို႕ဒီေလာက္အေရးတႀကီးေခၚေနရတာလဲ" " အစ္မေယာက်္ားမွာသြားတယ္ .. ၀တ္ေက်ာင္းကအျပန္အစ္မတို႕ကေလးကားတိုက္ခံရလို႕..အဲဒါ ေဆးရံုကိုအျမန္လိုက္ခဲ႕ပါတဲ႕" "ဘာ..သားေလးကားတိုက္ခံရလို႕"

သူမရင္ထဲမီးစႏွင္႕ထိုးသြင္းခံရသကဲ႕သို႕ ခံစားလိုက္ရသည္။ ရပ္ထားေသာ ႀကမ္းျပင္ေနရာသည္ ဦးစိုက္ကၽြမ္းျပန္ ျဖစ္သြားသည္ဟုမွတ္ထင္လိုက္ရသည္။ ေဆးရံုကိုအျမန္ဆံုးလိုက္သြားလိုက္သည္။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနေသာ သားေလးအေလာင္းကိုေတြ႕လိုက္ေတာ႕သူမရင္ထဲဆို႕နင္႕သြားသည္။ သားေလးအားႀကီးစြာေသာသနားျခင္း ႏွင္႔အတူလက္လြတ္ဆံုးရံွုးလိုက္ရျပီဟူေသာ အသိေႀကာင္႕ ႏွလံုးသားသည္တဆက္ဆက္တုန္ေန၏။ ငိုရိွုက္လိုက္သည္႕တိုင္ရင္၀၌တစ္ဆို႕ေနေသာေႀကာင္႕ အသံထြက္မလာေတာ႕။ သားေလးအားသျဂိဳလ္ျပီးစီးသည္႕ေန႕မွာပင္ သူမခင္ပြန္းက ပေဟဠိဆန္ေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ေမးလာသည္။

"ခ်ိဳ--ကိုယ္တို႕သားေလးဆံုးရတာ ဘာေႀကာင္႕လဲသိလား"
"သိတယ္ေလ--ရွင္႕ေႀကာင္႕ေပါ႕။ ဗလီကုိေခၚသြားလို႕ေပါ႕။ ကၽြန္မေခၚမသြားနဲ႕အံုးလို႕ တားပါလွ်က္နဲ႕ ဇြတ္အတင္းေခၚသြားတယ္။ ရွင္႕ေႀကာင္႕ကၽြန္မသားေသရတာေလ။"

သားေလးအတြက္ခံစားခဲ႕ရေသာ နာက်င္မွုႏွင္႕ေဒါသတို႕ ေရာစြက္ေနသည္ေႀကာင္႕ သူမႀကမ္းတမ္းစြာ ေျပာဆို ပစ္လိုက္သည္။

"ေအးငါလည္းအဓိကတရားခံ ဘယ္သူလည္းဆိုတာသိေစခ်င္လို႕မင္းကိုေမးတာ။
သားေလးမဆံုးခင္ေန႕က အျပင္သြားတဲ႕ကိစၥ အိမ္နီးခ်င္းေတြေျပာလို႕ငါအားလံုးသိျပီးျပီ။
သားေလးကို မင္းတို႕ေရႊတိဂုံဘုရားေခၚမသြားခဲ႕ရင္ ငါလည္း ၀တ္ေက်ာင္းပို႕ဖို႕ အေလာတႀကီးစီစဥ္မွာမဟုတ္ဘူး။ သားေလးဆံုးစရာ အေႀကာင္းမရိွဘူး။ သားေလးဆံုးရျခင္းရဲ႕အဓိကတရားခံက..မင္းကြ..။ မင္းသိရဲလား။"
"အို--ရွင္မဆိုင္တဲ႕ကိစၥကိုလာျပီးမစြပ္စြဲပါနဲ႕အေမတစ္ေယာက္က သူ႕သားတစ္ေယာက္ကို သူတို႕ဘုရား ေခၚသြားတာ အျပစ္ေျပာစရာမဟုတ္ဘူး။ ဒါဘာထူးဆန္းလဲ"
"ေအး သူမ်ားေတြအတြက္ မထူးဆန္းေပမယ္႕ မင္းအတြက္ထူးဆန္းတယ္ကြ မင္းကိုယ္မင္းျပန္ေမးႀကည္႕စမ္း။ ဘာ--ဘာသာ၀င္လဲဆိုတာ၊ မင္းကမြတ္စလင္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနၿပီေလ"။

သူမရယ္သြမ္းေသြးရင္းျပန္လည္ေခ်ပလိုက္သည္။

"ဟင္း--ဟင္း--ဟင္း၊ ကၽြန္မလား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလ။ ကၽြန္မေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးဆီမွာ သရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီး သြားျပီ အခုကၽြန္မဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနျပီေလ"
"ဘာ---ဘာေျပာတယ္။ မင္းေစာ္ကားတယ္ေပါ႕။ ငါတို႕ဘာသာထဲ၀င္ျပီး တျခားဘာသာျပန္ေျပာင္းတယ္ေပါ႕" "ေစာ္ကားတာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခြင္႕အေရးကို ကၽြန္မဘာသာ ဖန္တီးယူတာ။ အခုကၽြန္မမွာ သားေလးလဲမရိွေတာ႕ဘူး။ ဘာမွငွဲ႕ကြက္စရာအေႀကာင္းမရိွေတာ႕ဘူး။ ဒီေတာ႕ ရွင္႕ကိုဆက္ျပီး မေပါင္းႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕အခြင္႕အေရးေတြကို ကၽြန္မဆက္ျပီးအဆံုးအရံွုးမခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး"
"ေအး--ဒါဆိုရင္ေကာင္းျပီေလ အိမ္မွာရိွတဲ႕ပစၥည္းကိုေတာ႕မင္းဘာတစ္ခုမွရလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕ မင္းႀကိဳက္တဲ႕ ေနရာသြားႏိုင္တယ္"။

သူမအ၀တ္အစားမ်ားကို အိမ္ေထာင္က်စဥ္ကယူလာခဲ႕ေသာ အိတ္ျဖင္႕ထည္႕၍ သေဘၤာဆိပ္သို႕ထြက္လာခဲ႕ သည္။ သူမအတြက္ေရွ႕ဆက္ျပီးလုပ္ရမည္႕အလုပ္ႏွင္႕သြားရမည္႕ေနရာအတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခိုင္မာ စြာခ်လိုက္သည္။ ခရီးသည္မ်ားနားေနခန္းသို႕၀င္၍ စာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္သည္။

......xxxxxxx...............xxxxxx.............xxxxxx............

""ေအးမာ၊မေဆြ၊ခင္မိုး။ ငါစာေရးလိုက္ပါတယ္။ နင္တို႕ဒီစာကိုဖက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ငါဟာ မခ်ိဳအျဖစ္နဲ႕မဟုတ္ေတာ႕ပဲ ေလာကီကိုစြန္႕ခြာ သြားတဲသီလရွင္ တစ္ပါးျဖစ္ေနပါျပီ။ ငါေလတို႕ငယ္ငယ္ကႏုတ္တိုက္က်က္ခဲ႕ဘူးတဲ႕သားသမီးက်င္႕၀တ္ငါးပါး
လကၤာထဲက "ေစာင္႕ေလမ်ိဳးႏြယ္"ဆိုတဲ႕စာေႀကာင္းေလးကို မိုက္မဲစြာလ်စ္လ်ဴရွုခဲ႕မိတယ္။ ဒါေႀကာင္႕ ငါဟာ.. ဘာသာလဲဆံုး၊ သားလဲဆံုး၊ ဘ၀လည္းဆံုးခဲ႕ရတယ္။ အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုေစာင္ေရွာက္ဘို႕တာ၀န္ပ်က္ကြက္ သူ၊ ဒို႕ရဲ႕ခ်စ္စရာေက်းလက္စရိုက္ေတြနဲ႕ ေ၀းကြာသူလည္းျဖစ္ခဲ႕ရတယ္။ နင္တို႕နဲ႕အတူတျခား ဒို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ေတြကိုငါ႕လို အျဖစ္မ်ိဳးမႀကံဳရေအာင္ ငါ႕ဘ၀ကိုသင္ခန္းစာယူျပီး အိမ္ေထာင္ျပဴ မမွားႀကပါနဲ႔လို႕ငါသတိေပး တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္"။

နင္တို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း

မခ်ိဳ
...........xxxx..............xxxxx.................xxxxx................xxx....

စာအိတ္ကိုပိတ္၍ ဧရာ၀တီသေဘၤာစာေရးႀကီးအား သူမတို႕ရြာသို႕ေပးဘို႕ရန္မွာႀကားလိုက္သည္။ ဤစာသည္ ဆံုးရွုံးခံဘ၀ျဖင္႕ရင္း၍ရခဲ႕ေသာသူမ၏ ေနာင္တေ၀ဒနာမ်ားအတြက္ သူမတက္ႏိုင္ေသာ အစားထိုးကုသမွုဟု ခံယူလိုက္သည္။

သေဘၤာမ်ား ဥဒဟိုသြားလာေနေသာ ရန္ကုန္ျမစ္ျပင္ႀကီးကို ေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။ သူမရင္ထဲမွာအိမ္ေထာင္ေရး ေနာင္တမ်ား၊ ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ား၊ ေလာကီသံေ၀ဂမ်ား၊ ေပြ႕ပိုက္ထည္႕သြင္းလွ်က္သူမ၏ ေျခလွမ္းမ်ားက သီလရွင္မ်ားေနေသာ ေက်ာင္းတိုက္ဆီသို႕တေရြ႕ေရြ႕။ တေရြ႕ေရြ႕။ ။ ။


ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

(ဤ၀တၳဳတိုေလးသည္အျဖစ္ပ်က္မွန္တစ္ခုအားအေျခခံျပီး ခံစားေရးဖြဲ႕ထားေသာ၀တၳဳတိုတပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။)
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤေဆာင္းပါးသည္ ဘာသာေရးအဓိကရုဏ္းကို လုံး၀မရည္ရြယ္ပါ၊ လက္မထပ္ေသးခင္ မည္သည့္ဘာသာ၀င္မဆုိ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ဘုိ႔ရန္သာ ရည္ရြယ္ပါသည္။

Posted in: ေဆာင္းပါး