အဆိပ္သင္႕ ပင္စည္ (အပိုင္း-၁)

အဆိပ္သင္႕ ပင္စည္


ကိုယ္ထင္ရင္ ကုတင္ေရႊနန္းလို႕စကားပံုကဆိုခဲ႕ပါသည္။ အထင္သည္မျမဲခဲ႕ပါ။ ေျပာင္းလဲခဲ႕ရပါျပီ။ ဒီေတာ႕ ကုတင္သည္ ေရႊနန္းမဟုတ္ပဲသူမအတြက္အလွ်ံျငီးျငိီးေတာက္ေလာင္ေနေသာ သံေႏွာင္အိမ္ျဖစ္ခဲ႕ရပါေလျပီ။

"ခ်ိဳရယ္မင္းရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ႕အျပံဳးေလးရယ္၊ ၀ါ၀င္းတဲ႕အသားေလးရယ္ဟာ ကိုယ္႕ကိုပထမဆံုးဖမ္းစား လိုက္တာပါပဲ"
ခ်စ္သူ၏ေႏြးေထြးေသာစကားသံမ်ားသည္သူမအတြက္ျငိမ္႕ေညာင္းေသာဂီတသံမ်ားျဖစ္ခဲ႕ဖူး ပါသည္။
"မခ်ိဳရယ္ ညည္းအိမ္ေထာင္က် သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ" ဘ၀တူမိန္းကေလးမ်ား၏ ခ်ီးက်ဴးမွုကိုခံရေသာအခါ သူမမပြင္႕တစ္ပြင္႕ျပံဳးျပခဲ႕ပါသည္။ရင္ထဲမွာေတာ႕ တိတ္တခိုးပီတိလွိုင္းတို႕ အလိပ္လိုက္တက္ေနခဲ႕ပါသည္။မဂၤလာေဆာင္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ႕ သူမ၏ပီတိလွုိင္းတို႕စတင္ညစ္ႏြမ္းစျပဳခဲ႕ရပါျပီ။ " ခ်ိဳမင္းကိုယ္တို႕ မြတ္စလင္ဘာသာထဲ၀င္ရမယ္.။"
"ဟင္..ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႕ဘာသာယူလို႕ရတယ္မဟုတ္ဘူးလား" "မရဘူးခ်ိဳကို္ယ္႕ခင္ပြန္းရဲ႕ဘာသာကိုဇနီးသည္က လိုက္ယူရတာကိုယ္တို႕ မြတ္စလင္ဘာသာရဲ႕ထံုးစံပဲ၊ ဒါေႀကာင္႕ခ်ိဳမျဖစ္မေနေျပာင္းမွျဖစ္မယ္"။
"အကိုပဲလက္ထက္ျပီးရင္ခ်ိဳ႕အလိုက်အားလံုးျဖစ္ေစရမယ္ဆို" "ေအးေလအားလံုးခ်ိဳ႕အလိုက်ထားတယ္ေလ အခုခ်ိဳ႕မွာတီဗီြ၊ဗီစီဒီ၊ေရခဲေသတၱာ၊အဲယ္ကြန္း၊ တယ္လီဖုန္း၊သြားစရာရိွရင္ကား အားလံုးျပည္႕စံုေနျပီ။ဒါေတြအားလံုးခ်ိဳ႕ကိုခ်စ္လြန္းလို႕
ကိုယ္ျပည္႕ျပည္႕စံုစံုထားေပးတာေလ"အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာေခတ္မွီၤတဲ႕ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြျပည္႕စံုေနရင္လံုေလာက္ျပီလို႕ ထင္ခဲ႕တဲ႕သူမရဲ႕အသိဟာေနာက္က်ခဲ႕ရပါျပီ။အရံွုးေပးလက္ေျမာက္ျခင္းနဲ႕ပဲသူမခင္ပြန္းရဲ႕အလိုက်ဘာသာ ေျပာင္းခဲ႕ရပါျပီ။
"ဟယ္...အေမလာတယ္၊၀မ္းသာလိုက္တာအေမရယ္သမီးေလအေမ႕ကိုအရမ္းေအာက္ေမ႕ေနတာ၊ အေမေနေကာင္းတယ္-ေနာ္"
"ေအး..ေကာင္းပါတယ္သမီးရယ္၊.အေမလည္းငါသမီးသားဦးေလးေမြးတယ္ႀကားကတည္းကလာခ်င္ေနတာအိမ္မွာေလးခ်က္ျပဳတ္ေရး တာ၀န္လက္လြဲလို႕မရတာနဲ႕ေတာ္ေတာ္နဲ႕မလာျဖစ္ဘူး။ဒါနဲ႕ငါေျမးႀကီးႀကည္႕စမ္းပါ ရေစအံုး ဟယ္။ငါ႕မွာေျမးဦးသကၤန္းခ်ီရေတာ႕ မွာဆိုေတာ႕ ၀မ္းသာေနတာ..ဟဲ႕။"
အမွတ္မထင္ေျပာလိုက္ေသာမိခင္ေဒၚရင္၏စကားသံေႀကာင္႕သူမထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္သြားရသည္။သူမ၏
ခင္ပြန္းကမီးဖိုခန္းမွာထမင္းစားေနခိုက္ျဖစ္၍ေတာ္ေပေသးသည္။ေဒၚရင္ကေတာ႕သူမအျဖစ္ကိုမသိရွာပဲ
ကေလးကိုေကာက္ယူေပြ႕ခ်ီေခ်ာ႕ျမဴေနပါသည္။

........*................*.........*

အႀကားအျမင္ဗဟုသုတနည္း၍ရိုးသားလြန္းေသာမိခင္ႏွင္႕ မြတ္လင္ဘာသာ၀င္ ခင္ပြန္းသည္တို႕အႀကား
ပဋိပကၡမျဖစ္ေစရန္ သူမသတိႀကီးစြာထား၍ဂရုစိုက္ခဲ႕သည္႕ႀကားမွာပင္ျပႆနာကရိုင္းျပစြာ၀င္ေရာက္လာခဲ႕ ပါသည္။
"ဒီမွာခ်ိဳ မင္းအေမလုပ္ပံုေကာင္းေသးရဲ႕လား" "ဟင္...အေမဘာလုပ္မိလို႕လဲ"
"ဘာလုပ္ရမွာလဲကြ မနက္ကဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကို ဆြမ္းထြက္ေလာင္းတာငါကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္လို႕ေပါ႕"
"ေႀသာ္-အစ္ကိုရယ္ရြာမွာလဲအေမကေန႕တိုင္းဒီလိုဆြမ္းေလာင္းေနက်ေလ။ဒီမွာလည္းထမင္းဟင္းအဆင္
သင္႕က်က္ျပီးသားျဖစ္ေနတာနဲ႕ေလာင္းလိုက္တာေနမွာပါ"
"မလိုခ်င္ဘူးကြာ-သူအိမ္မွာသူဘာလုပ္လုပ္ ငါ႕အိမ္မွာငါမႀကိဳက္တာမလုပ္ရဘူး။ ဒီကိစၥမင္းေျပာရင္ေျပာ
မင္းမေျပာရင္ငါေျပာရလိမ္႕မယ္။"
"အို-အကိုေျပာစရာမလိုပါဘူး၊ခ်ိဳ႕ဘာသာ အဆင္ေျပေအာင္ႀကည္႕ေျပာပါ႕မယ္။" မိခင္အားရန္လိုထိပါးလာမည္႕ ကိစအတြက္သူမႀကမ္းတမ္းစြာ တုန္႕ျပန္လိုက္ခ်င္ပါသည္။သို႕ေသာ္ျပႆနာက ပိုႀကီးထြားလာႏိုင္သည္႕အတြက္ နာက်င္မွုတို႕ေရာစြက္ေနေသာေဒါသကိုအသာမ်ိဳသိပ္ထားလိုက္ရသည္။ သ႔ူမိခင္ျပန္ေသာေန႕တြင္ေမာ္တင္ သေဘၤာဆိပ္သို႕သူမကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႕ျဖစ္သည္။ ကားေပၚကအဆင္းမွာပင္ ယခင္ကသူမႏွင္႕အတူေစ်းေရာင္းခဲ႕ေသာ ရြာသူအိမ္နီးခ်င္းမိန္းကေလးမ်ားႏွင္႕ဆံုျဖစ္သည္။
"ဟယ္-မခ်ိဳ၀လာလုိက္တာဟယ္၊သူေဌးမရုပ္တကယ္က်တယ္သိလား၊နင္ငါတို႕ကိုသတိရေသးရဲ႕လား-ဟင္။
ငါ႕မွာေတာ႕နင္႕ကိုေန႕တိုင္းသတိရေနတာ။"
"ေအးမာရယ္-ငါလည္းနင္တို႕ကိုသတိရပါတယ္၊ငါမွာအျပင္လဲေကာင္းေကာင္းထြက္ခြင္႕မရ၊သားေလးကလည္း
ရိွေနေတာ႕အိမ္ထဲမွာပဲေအာင္းေနရတယ္။"
"ေႀသာ္ဒါနဲ႕မခ်ိဳ-ဒီႏွစ္ရြာဦးေက်ာင္းကထိန္မွာဆိုင္းပါတယ္သိလား၊တန္ေဆာင္တိုင္မီးပန္းေတာင္းလွည္႕ပြဲကလဲ အရင္ႏွစ္ေတြထက္ပိုစည္မွာရန္ကုန္ကဦးေက်ာ္ျမင္႕တို႕က-ကထိန္မွာေငြမတည္ျပီးမီးပန္းေတာင္းပြဲကိုအထူး စပါယ္ရွယ္လုပ္ေပးမွာတဲ႕။အဲဒါ-နင္လာခဲ႕ပါ႕လားဟယ္။"
"ေအးဟယ္ငါလာခ်င္လုိက္တာ နင္တို႕ေျပာမွ ငါရြာကိုပိုျပီးေတာင္သတိရလာတယ္။"
ေျပာသာေျပာရသည္သူမဘ၀သည္ရြာကစည္ကားလွေသာအလွဴပြဲ၊ကထိန္ပြဲမ်ားႏွင္႕အဆက္ျပတ္ခဲ႕ရျပီျဖစ္သည္။ "မည္႕သည္႕ပြဲေတာ္ကုိမွ်မသြားရဟု" တခ်က္လြတ္အမိန္႕ထုတ္ခံခဲ႕ရျပီးျဖစ္သည္။ကိုယ္႕၀မ္းနာကိုယ္
သာသိမို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုရြာအေႀကာင္းမေျပာျဖစ္ေအာင္စကားလမ္းေႀကာင္းေျပာင္းလိုက္ရသည္။
မိမိ၏က်ဥ္းက်ပ္ေသာဘ၀ႏွင္႕ရြာကိုလြမ္းဆြတ္ေသာရင္တြင္းေ၀ဒနာတို႕ကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားမရိပ္မိေစရန္အျပံဳး
တုျဖင္႕ဖံုးထားရင္းစကားေျပာေနရသည္။
အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ကားေပၚလိုက္ပါရင္းရြာကပြဲေတာ္ေတြအေႀကာင္းသူမေတြးေနမိသည္။ သူမ၏
အပ်ိဳစင္ဘ၀အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားသည္ ရြာမွပြဲေတာ္ရက္မ်ားပင္ျဖစ္ခဲ႕ရသည္။ အလွဴပြဲ၊ဘုရားပြဲ၊ရိွျပီဆိုလွ်င္
တေဒါက္ေဒါက္ဓါးခ်က္သံေလးမ်ားျဖင္႕ စည္းခ်က္ညီညာေသာႀကက္သြန္လွီးပြဲမွာသူမပါ၀င္စျမဲ။ ကြမ္းေတာင္ပန္းေတာင္ကိုင္ အဖြဲ႕ႏွင္႕အမ်ိဳးသမီးေ၀ယ်ာ၀စၥအဖြဲ႕မ်ားတြင္ သူမသည္အေရးပါသူတစ္ေယာက္။ ၀ါတြင္းဥပုသ္ေန႕မ်ားႏွင္႕ သႀကၤန္ရက္မ်ားတြင္ဥပုသ္သည္မ်ားအား ေကၽြးေမြးရန္မုန္႕လံုးေရေပၚလုပ္ရသည္မွာလဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။ ရြာမွာက်န္ရစ္ခဲ႕ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာဤပြဲေတာ္ရက္မ်ားကိုဆက္လက္ဆင္ႏြဲက်ေပဦးေတာ႕မည္။ သူမမွာေတာ႕ပြဲေတာ္ရက္မ်ားေရာက္တိုင္းလြမ္းေမာျခင္းနဲ႕သာအခ်ိန္ကုန္ေနရျပီျဖစ္သည္။
ႀကိဳတင္ေတြးမထားမိေသာဆံုးရံွုးမွုမ်ားကိုသူမဆက္ျပီးမစဥ္းစားခ်င္ေတာ႕။ မ်က္လံုးအစံုကိုပိတ္၍အေတြးကိုရပ္
ရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္႕တိုင္မ်က္ရည္စီးေႀကာင္းတို႕က ပါးျပင္ေပၚသို႕လိမ္႕ဆင္းလာသည္။

*................*...........xxxxxxx........*......................*

ဤခုႏွစ္ဆူကုန္ေသာ......ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္အေပါင္းတို႕သည္...ဤမဂၤလာမ႑ပ္.....ေက်ာင္းေတာ္
အမွတ္ျဖင္႕သာလွ်င္...ေရႊဖ၀ါးရတနာ...စႀကာေရႊဖ၀ါး....ျဖန္႕ျငား........ျဖန္႕ျငားပါေစေသာ္။

သူမတို႕ေနရာႏွင္႕မလွမ္းမကမ္းတြင္ရိွေသာ မဟာသိမ္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတိုက္မွလြင္႕ပ်ံလာေသာအသံခ်ဲ႕စက္
အသံ။ဤသီခ်င္းသံသည္ရြာမွာအလွဴဘုရားပြဲရိွတိုင္းဖြင္႕ေနက်သီးခ်င္းသံျဖစ္သည္။အခုမွပို၍တမ္းတစြာ
နားေထာင္ျဖစ္သည္။ရြာကိုပို၍သတိရမိသည္။
သူမတို႕အရပ္တြင္အလွဴအစေန႕တြင္ အသံခ်ဲ႕စက္ေရာက္သည္ႏွင္႕တျပိဳင္နက္သီခ်င္းသံကိုစတင္ႀကားရသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္သူမတို႕အမ်ိဳးသမီးအုပ္စုက ႀကက္သြန္လွီး၊ ႀကက္သြန္ခြာျဖင္႕႔အလုပ္ရွုပ္က်မည္။ ဦးညြန္႕တို႕
ဦးေအာင္လံတို႕၊ ဦးႀကီးမ်ားကအက်ီဗလာက်င္း၍ ပုဆိုးေခါင္းေပါင္းျဖင္႕လာေရာက္ထမင္းခ်က္ႀကမည္။ ကေလးတသိုက္က ဆူညံစြာေျပးလႊားေဆာ႕ကစား၍အခ်ိဳ႕ကအသံခ်ဲ႕စက္နားတြင္၀ိုင္းအံုေနႀကမည္။ ညေနပိုင္းတြင္ အလွဴအိမ္ကေကၽြးေမြးေသာ သီးစံုခ်ဥ္ေရဟင္း၊ ငံျပာရည္ခ်က္၊ တို႕စရာတို႕ျဖင္႕ကေလးလူႀကီးအားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္က်ေတာ႕မည္။

ဤသီခ်င္းႏွင္႕စိတ္ကူးထဲကရြာအလွဴပြဲ၏ ပံုရိပ္ျမင္ကြင္းအစံုသည္ သူမႏွလံုးသားထဲအေသြးအသားထဲအထိ
ရုန္းႀကြလွုပ္ရွားဆူေ၀လာေစ၏။ ရင္တလွပ္လွပ္တုန္လာသည္အထိ ရြာကိုေအာင္းေမ႕မိ၏။ အိမ္အျပင္ထြက္၍
အသံခ်ဲ႕စက္အသံႀကားရာသို႕ သူမထြက္ႀကည္႕လိုက္သည္။ ေယာဂီလံုခ်ည္မ်ား၀တ္လွ်က္သာသနာေတာ္အက်ိဳးအတြက္ ေငြဖလား ကိုယ္စီကိုင္ကာအလွဴခံေနသူမ်ား၊တက္စြမ္းသေရြ႕ထည္႕၀င္လွဴဒါန္းသြားက်သူမ်ား၊ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြင္း ၀င္၍ဘုရား၀တ္ျပဳေနသူမ်ား၊က်က္သေရရိွလွေသာျမင္ကြင္းအစံုကို သူမလြမ္းေမာစြာေငးႀကည္႕ေနမိသည္။

ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွေငြသံုးေထာင္က်ပ္ကိုထုတ္ယူ၍ခပ္သုတ္သုတ္သြားလွဴလိုက္သည္။
ဘ၀တသက္တာအတြင္းမွာအရသာအရိွဆံုးအလွဴဟုသူမဘာသာမွတ္ခ်က္ျပဳရင္းႀကည္ႏူးလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။

အပိုင္း (၂) ေမွ်ာ္

(ဤ၀တၳဳတိုေလးသည္အျဖစ္ပ်က္မွန္တစ္ခုအားအေျခခံျပီး ခံစားေရးဖြဲ႕ထားေသာ၀တၳဳတိုတပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။)
မွတ္ခ်က္။ ။ အင္တာနက္မွရွာေဖြ၍ ေ၀ငွပါသည္။

Posted in: ေဆာင္းပါး