ဆန္းေဒးစကူးလ္ (အပုိင္း-၁)

ယခင္ ဓမၼစကူးလ္ႏွင့္ ယခု ဆန္းေဒးစကူးလ္
---------------------
``ဣတိပိေသာ ဘဂ၀ါ ´´ ``သမၺဳေဒၶ အ႒၀ီသဥၥ´´ (ဘုရားရွိခုိး)
``လူမုိက္ဆုိလွ်င္ ေရွာင္ေသြလႊဲလုိ႔ ၊ မမွီ၀ဲႏွင့္ ကင္းေအာင္ေန´´ (မဂၤလသုတ္)
``အဆိပ္ျပင္းေတာက္၊ ေျမြေဟာက္ႀကီးကုိ၊ ဖားငယ္မမ်ား ကိုက္၀ါးကုိမ်ိဳ၊ ကညာယူထား သက္ၾကားဖုိးအုိ၊ မယားဆဲ အျမဲေအာ္ေငါက္သကုိ´´(ေကာသလအိပ္မက္)
မိမိတုိ႔ ေက်ာင္းသားေပါက္စအရြယ္က ညေန ၇-နာရီ ဘုရား၀တ္တက္အၿပီးမွာ ရြာဦးေက်ာင္း ဘုန္းႀကီးကုိ ၀တ္ျဖည့္ေပးရင္း ဘုန္းႀကီးက အထက္ပါအတိုင္း စာတုိေပစမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား ႏႈတ္တုိက္ ခ်ေပးသည္ကုိ မိမိတုိ႔ေက်ာင္းသား ကုိရင္မ်ားက အလြတ္လုိက္ဆုိခဲ့ရပါသည္။ တခါတရံ အဖြဲ႕လုိက္၊ တခါတရံ တစ္ေယာက္ခ်င္း ဆုိရ၏။ ၿပီးမွ ဘုန္းႀကီးက ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ အဓိပၸါယ္မ်ားကို ကေလးမ်ား သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပ၏။ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္မ်ား၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္ လာ ျဖစ္ေတာ္စဥ္မ်ား၊ ရုုိးရာပုံျပင္မ်ားကိုလည္း စိတ္၀င္စားမႈရွိေအာင္ ေျပာျပ၏။ အခ်ိန္ကား ၁-နာရီ/ ၁-နာရီေက်ာ္ ၀န္းက်င္ေလာက္ ၾကာျမင့္ေပသည္။ ဤသည္ကား တစ္ညတာ မဟုတ္၊ အလုပ္မ႐ႈတ္လွ်င္ ညစဥ္ညတုိင္းတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရြာဦးေက်ာင္းက ညဥ္႔ဦးယာမ္သည္ မိမိတုိ႔ ေက်ာင္းသား ကိုရင္ေလးမ်ားအတြက္ ယေန႔ေခတ္အေနႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ ``ဓမၼစကူးလ္´´ (Dhamma School) ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ရြာဦးေက်ာင္းက ဓမၼစကူးလ္မွာ သင္ယူခဲ့သည့္ ဗုဒၶ၀င္ဆုိင္ရာ အေျခခံစာတုိေပစမ်ားက စာေပကို တတ္ခ်င္၊ ပညာကုိလုိခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေအာင္ ႏႈိးေဆာ္ေပးဟန္တူေလ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ထင္၏။ ၁၀-ႏွစ္သားအရြယ္မွာ ရွင္သာမေဏ၀တ္ၿပီး ၁၃-ႏွစ္အရြယ္မွာ စာေပမ်ား သင္ၾကားဖုိ႔အတြက္ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္ႀကီးသုိ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးပါးပင္ သြားခဲ့ေလသည္။

စာသင္တုိက္ႀကီးဆီသုိ႔ မေယာင္မလည္
စာသင္တုိက္ႀကီးသုိ႔ေရာက္ၿပီးသည့္ေနာက္၌ သဒၵါႀကီးစာအုပ္၊ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟစာအုပ္တုိ႔ကုိ ကုိင္ေဆာင္ၿပီး အလြတ္ က်က္မွတ္ရေလသည္။ ထုိသုိ႔က်က္မွတ္ရင္း အဘိဓမၼတၳသဂၤဟစာအုပ္မ်က္ႏွာဖုံးမွာ ေရးသားထားသည့္ ``သီဟုိဠ္ကၽြန္း အရွင္ အႏု႐ုဒၶါမေထရ္ စီစဥ္ေရးသားအပ္ေသာ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ``ဟူေသာ စာကုိေတြ႕မိေသာအခါ ``မိမိတုိ႔နယ္ျမိဳ႕ေလးမွ မုံရြာကုိ သြားသည့္ ကတၱရာလမ္းေလးကိုပင္ အာရွတုိက္၏ အႀကီးဆုံးလမ္းမႀကီး´´ဟု ထင္ခဲ့ေသာ မိမိသည္ ``သီဟုိဠ္ ကၽြန္းဆုိတာ ဘယ္မွာလဲ၊ တနသၤာရီတုိင္းမွာလား၊ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာလား´´ဟု မေယာင္မလည္ႏွင့္ ၀ုိးတ၀ါး ေတြေ၀ စဥ္းစားမိခဲ့သည္။ ယင္းသုိ႔စဥ္းစားမိရင္းႏွင့္ပင္ စာသင္တုိက္မ်ိဳးစုံသုိ႔ သြားေရာက္၍ ပရိယတၱိ စာေပမ်ားကို သင္ယူခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႕အရြယ္ႏွင့္သူ သတ္မွတ္ထားသည့္ စာေမးပြဲမ်ိဳးစုံကုိ ၾကိဳးစားၿပီး ၀င္ေရာက္ေျဖဆုိခဲ့ရင္း အသက္ ၂၇-ႏွစ္သုိ႔ ခ်ဥ္းနင္းေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။ အမ်ားအသိအမွတ္ျပဳသည့္ ဘြဲ႔ဒီဂရီမ်ားကိုလည္း ရရွိခဲ့ပါသည္။
အသက္ ၂၇-ႏွစ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ထုိက္သေလာက္ ေလ့လာထားသည့္ ဗဟုသုတ၊ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကဳံ၊ အရာရာကို စူးစမ္းတတ္သည့္ အေတြးအေခၚမ်ား သူ႕အရြယ္ႏွင့္သူ ရင့္က်က္လာၿပီျဖစ္သည္အား ေလ်ာ္စြာ `` သီဟုိဠ္ကၽြန္းဆုိတာ တနသၤာရီတုိင္းမွာလား၊ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာလား´´ဟူေသာ ၀ုိးတ၀ါး အေတြးမ်ား စုန္းစုန္းျမဳပ္ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားခဲ့ေလၿပီ။

အပုိင္း (၂) ေမွ်ာ္

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီတစ္ပက္ သီတဂူအရွင္ေဒ၀ိႏၵာဘိ၀ံသ၏ ဆန္းေဒးစကူးလ္ (Article) ကုိ အပုိင္း (၃)ခုခြဲ တင္သြားပါမည္။

Posted in: ေဆာင္းပါး