အႏႈိင္းမဲ့ ေမတၱာ

တကယ့္ေမတၱာစစ္ကို ဘယ္သိပၸံဆရာကမွ မတိုင္းတာ ႏိုင္ပါဘူးလို႔........


အႏိႈင္းမဲ့ေမတၱာ….ဖက္ဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကို ကိုယ့္ဘာသာကို နာမည္တပ္ၿပီး ျပန္လည္ေျပာေပးတာပါေနာ္။
ေတာသားေလးည္း စာေရးဆရာကုိေတာ့မမွတ္မိဘူး။ ဖက္ဖူးတာေတာ့ၾကာေနပါၿပီ ။ အခုေတာ့ အရွင္၀ီရိယ(ေတာင္းစြန္း) ေရးတဲ့ ဘုန္းရယ္ ကံရယ္ ကုသိုလ္ရယ္.........ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဖက္မိေတာ့ ျပန္လည္ သတိရမိလာလို႔ မွ်ေ၀ေပးတာပါ။

တစ္ခါက....ေစ်းရွိတဲ့ ရြာႀကီးတစ္ရြာမွာ ေစ်းဖိတ္ေန႔ညေနပိုင္းေရာက္တဲ့အခါမွာ ေနာက္ေန႔ေရာင္းခ်ဖို႔အတြက္ အမဲသတ္ေလ့ရွိပါတယ္….. အဲဒီအခါမွာ ေနာက္ေန႔ႏြားသတ္ဖို႔ ၀ယ္လာေတာ့ နြားမႀကီးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနတယ္ အဲဒီႏြားမႀကီး၀ယ္လိုက္ေတာ့ ႏုိ႔မပ်က္ေသးတဲ့ ႏြားငယ္ေလးတစ္ေကာင္ပါလာတယ္။ ႏြားမႀကီးကို ႏြားသတ္ကုန္းေပၚေခၚလာေတာ့ ႏြားငယ္ သားေလးလည္း ဘာမသိညာမသိနဲ႔ လိုက္ပါလာေတာ့တာေပ့ါ။ ႏြားသတ္ကုန္းနဲ႔ မနီးမေ၀းမွာေတာ့ အရင္ကသက္ထားတဲ့ ႏြားေတြရဲ႕အရိုးအနံ႕ရေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္း မိမိကုိ သတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာသိေတာ့ ေမာင္းလို႔မရေတာ့ဘူးတဲ့။

လူေတြကလည္း ေနမ၀င္ခင္ ကိစၥၿပီးေအာင္လုပ္ရမွာဆိုေတာ့ ႏြားမႀကီးကို ေနာက္ကေနေမာင္းလို႔မရေတာ့တဲ့ အဆုံး ႏွာႀကိဳးကို လွန္ၿပီး ေရွ႕ကေနတအားဆြဲေတာ့တယ္။ ႏြားမႀကီးလည္း ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ ယက္ကန္ ယက္ကန္နဲ႕ ရုံးေနတာေပ့ါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏြားသားေလးက ဘာမွမသိရွာဘူးေလ။ ေတာထဲမွာ ျမက္စားရင္း ေဆာ့ကစားေနေလရဲ႕။ ေနာက္ေတာ့ပါလာတဲ့လူေတြအားလုံးက ႏြားမႀကီးႏွားဖ်ားႀကိဳးကို တအားဆြဲၾကေတာ့ ႏြားမႀကီးရဲ႕ ႏွာဖ်ား အသား ေတြျပတ္သြားေတာ့တယ္။ ေသြးတစက္စက္နဲ႔ နြားမႀကီးလည္း ေၾကာက္အား လန္႔အားေျပးေတာ့တာေပ့ါ။

လယ္ကြက္ႏွစ္ကြက္ သုံးကြက္ေလာက္ လြန္တဲ့အခါမွာ က်န္တဲ့ႏြားသားငယ္ေလးက အေမကိုမေတြ႔ေတာ့ အသံေပး ေအာ္လိုက္ေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္း ဆက္မေျပးေတာ့ဘူး ႏြားသားေလးကိုရပ္ေစာင့္ေနတယ္။ ႏြားသားေလးနဲ႔အတူ ႏြားသက္သမားေတြက ပါလာေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္း ေနာက္လယ္ကြက္ သုံးကြက္ေလာက္ ဆက္ေျပးျပန္ေ၇ာ ။ အေမနဲ႔အေတာ္ေ၀းသြားေတာ့ ႏြားသားေလးလည္းဆက္ေအာ္ျပန္ေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္းတစ္ဖန္ ရပ္ေစာင့္ေနျပန္တယ္။

အဲဒါကို ႏြားသတ္သမားေတြက ႏြားမႀကီးကိုလုိက္ေန႔လို႔ေတာ့ ဒို႔ေတာေန၀င္သြားေတာ့မယ္။ ဖမ္းဖို႔ေတာ့မလြယ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔သားေလးကိုဖမ္းရင္ေတာ့ သူျပန္လာမွာပဲဆိုတဲ့ အႀကံကိုရရွိသြားေတာ့တာေပ့ါ။ အဲဒါနဲ႔ ႏြားသားေလးကို ၀ုိုင္းဖမ္းၾကေတာ့တယ္။ ႏြားသတ္ကုန္းမွာ ႏြားသားေလးကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ီထားၿပီး ေအာ္ေအာင္ ၀ိုင္းရိုက္ၾကတယ္။ သားေလးရဲ႕ မခ်ိမဆံ့ေအာ္သံကိုၾကားရေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္းဆက္မေျပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႕မွာရွိတဲ့ ဒဏ္ရာကိုေရာ အသတ္ခံရမယ္ဆိုတဲ့အသိကိုပါ ေမ့ၿပီး သားေလးရွိရာကို ျပန္လွည္႔လာေတာ့တာေပ့ါ။

ႏြားသတ္သမားေတြကလည္း လက္နက္ကိုယ္စီနဲ႔ ကိုင္ေစာင့္ေနၾကတာေပ့ါ။ ႏြားမႀကီးကလည္း သားေလးရွိရာကို တေျဖး ေျဖးလွမ္းေလွ်ာက္လာတယ္ ။ သားေလးရဲ႕ကုိယ္မွာရွိတဲ့ေသြးထြက္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကိုလွ်ာနဲ႔ လွ်က္ေပးေနေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေနာက္မွာရွိတဲ့ ႏြားသတ္သမားေတြက သူတို႔လုပ္ရမယ့္လုပ္ငန္းကို ဆက္လုပ္ကိုင္ၾကေတာ့တယ္။
ဒါကို ျမင့္မိုရ္ဦးရဲ႕ေနာက္ဆုံးေရစင္ပဲဆိုတာ ႏြားသားေလးကသိခ်င္မွ သိမယ္ေပ့ါေနာ္။ ျမင္းမိုရ္ဦးကေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီ။
ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ အဲဒါပါပဲ...............
ဘုရားရွင္ေမတၱာသုတ္ေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ မာတာ ယထာ နိယံပုတ၊ၱ မာယုသာ ဧကပုတၱ မႏုရေကၡ ။ လူမိခင္မ်ားသာမကဘူး တိရစၧာန္မိခင္မ်ားလည္း ရင္ေသြးကို အသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာကြယ္ၾကတယ္ ။
အဲဒါေၾကာင့္ အႏႈိင္းမဲ့ေမတၱာကို ဘယ္သိပၸံဆရာကမွ မတိုင္းတာႏိုင္ပါဘူး။
မိဘေက်းဇူး ဆပ္ႏိုင္ပါေစ .................

(အမည္မသိ စာေရးဆရာ)


ဤပုိ႔စ္ေလးကို ဖတ္လုိက္ရေတာ့ အေမကို အရမ္းသတိရမိသြားသည္။ သီတဂူစတားရဲ့ အေမ (မယ္ေတာ္ၾကီး) သည္ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ရွိေနပါျပီ။ ယခုအခ်ိန္အထိ အေမ့အတြက္ ဘာမွ မလုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ေသးလုိ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိသည္။ ပုိဆုိးေနသည္ကား အသက္ၾကီးကာမွ သားျဖစ္သူက ျပည္ပမွာ ပညာသင္ေနတုန္း။ အေမ့ရဲ့ အနီးအနားမွာ မေနေပးႏုိင္သည္အတြက္လည္း ပုိ၍ပင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိသည္။ အေမ့အနားမွာ ေနႏုိင္သူေတြကို ျမင္ရေတာ့ သူတုိ႔အတြက္လည္း အားက်ျပီး မုဒိတာပြားေနမိသည္။ အေမ့ေမတၱာ ငက္ေနသူမ်ားအတြက္နွင့္ အေမ့ေမတၱာ ခံစားေနရသူမ်ားအတြက္ မွ်ေ၀လုိက္ပါသည္။ ဤပုိ႔စ္ကေလး၏ မူပုိင္ရွင္ ဘယ္သူလဲဆုိတာ မသိပါ။ အင္တာနတ္ forward မွရရွိပါသည္၊ ပူပုိင္ရွင္အားလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ေနပါသည္၊ ဤအတြက္ ကုသုိလ္ေတြလဲ ရေနမွာပါ။ အျမဲတမ္း ေမးလ္အသစ္အဆန္းမ်ား ပုိေပးေနေသာ berry.blue19 အား အထူးေၾကးဇူးတင္ပါသည္၊ ပုိ႔စ္စာေရးဆရာ၏ နာမည္ကို မေဖာ္ျပန္ႏုိင္သည့္အတြက္ ေတာင္းပန္ပါသည္။

သီတဂူစတား
၂၁-၁-၂၀၁၀

Posted in: ေဆာင္းပါး