အႏွစ္ကိုးပါး(အပုိင္း-၂၄)

ေနာင္ခါးဆရာေတာ္
အဲဒီအေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘုန္းႀကီး တို႔ သာဝတၴိနဲ႔ ကုႆိႏၷာ႐ံုအသြား ၾကားထဲမွာ ''ေနာင္ခါး'' ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ ရိွပါတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕ကေလးမွာ ျမန္မာျပည္က ဆရာေတာ္ႀကီးဦးနႏၵဝံသ ေနပါတယ္။ သက္ေတာ္ ၈၄-ႏွစ္ရိွပါၿပီ။
ပဲခူးနယ္က က်ဳိက္ပဒိုင္ရြာသား၊ ေညာင္တုန္း ေရႊ ဟသၤာေတာရတိုက္ထြက္။ ဆရာေတာ္ႀကီး အိႏိၵယ ေရာက္ ေနတာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၅-ႏွစ္ေလာက္ရိွၿပီ။
အဲဒီေနာင္ခါးေရာက္ေနတာလဲ ၾကာၿပီ။ ဆရာ ေတာ္ႀကီး စ,ေနတုန္းက ဗာရာဏသီမွာ ေနတာ။ ဗာရာ ဏသီေက်ာင္းေတြဟာ ဆရာေတာ္ႀကီး လက္ထက္က ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းေတြခ်ည္းပဲ။ သိပ္ၿပီးေတာ့ ေကာင္းတယ္။
ဗာရာဏသီမွာ မေနပဲနဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေနာင္ခါးမွာ သြားေနတယ္။ ေရွးေရွးက ျမန္မာဘုရားဖူးေတြ သာဝတၴိကေန ကုႆိႏၵာ႐ံုကို သြားလုိ႔ရိွရင္ ရထားစီးသြား ေတာ့ လမ္းမွာ တစ္ညအိပ္ရတယ္၊ အဲဒီေနာင္ခါးဘူတာမွာ အိပ္ရတာ။
ေရွးက ေခတ္မမီေသးတဲ့အခ်ိန္၊ ရန္ကုန္ကေန မႏၲေလးရထားစီးသြားရင္ ပ်ဥ္းမနား တစ္ညအိပ္ရတာ မ်ဳိးေပါ့။ ေနာင္ခါးမွာ တညအိပ္ရေတာ့ ျမန္မာဘုရားဖူး ေတြဟာ တည္းခိုစရာ အိပ္စရာ မရိွ၊ အလြန္ဆင္းရဲၾက တယ္။
ဘုန္းႀကီးက ဆရာေတာ္ႀကီးကို ေလွ်ာက္တယ္။''ဆရာေတာ္ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ ေနာင္ခါးမွာ လာေနပါ သလဲဘုရား''။
''ျမန္မာဘုရားဖူးေတြ အဆင္ေျပေအာင္ဆိုၿပီး ေနာင္ခါးမွာ ငါ ေက်ာင္းလာတည္တာ၊ ငါ့ကို ၾကည္ညိဳတဲ့ ကုလားတစ္ေယာက္က ေျမကြက္ ေပးတာနဲ႔ အဲဒီေျမကြက္ ကေလးမွာ ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ဘုရားဖူး ေတြကို ငဲ့ၿပီးေနရတာ''တဲ့။
ဆရာေတာ္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားထားတယ္။ ေနာင္ခါးဘူတာမွာ ျမန္မာစာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ ရိွတယ္။ ဘူတာရဲ႕အမည္ကို ''ေနာင္ခါးဘူတာ''လုိ႔ ျမန္မာလို ေရးထားတယ္။ ေရွးေရွးတုန္းက ဆရာေတာ္ႀကီး ၾသဇာ ေတာ္ေတာ္ ေရာက္တယ္။ သာသနာ့အာဇာနည္ဆိုတာ ဒီလုိ ဆရာေတာ္မ်ိဳးကို ေျပာတာပဲ။
အဲဒီဘူတာဆင္ဝင္မုခ္ရဲ႕ အထက္မွာ ေက်ာင္း ေဆာင္ေလး တစ္ခုလုပ္ၿပီး ဘုရားဆင္းတုေတာ္ တစ္ဆူလဲ တင္ထားတယ္။ အဲဒါ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ ေတြေပါ့။ ဘူတာေရာက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဘုရားဖူးရတယ္။

ခ်မ္းသာတဲ့ေနရာမွာေနယင္ ဇြဲလံု႔လမတက္ဘူး
ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ေက်ာင္းက မေဝးပါဘူး။ ဘူတာ ရဲ႕ ေနာက္နားမွာပဲ။ ေက်ာင္းေလးက ခပ္ကုပ္ကုပ္ပဲ။ စည္ စည္ ကားကားေတာ့ မရိွလွပါဘူး။
''ဆရာေတာ့္ ဆြမ္းကြမ္း ေဝယ်ာဝစၥ ဘယ္သူျပဳ တုန္း'' ဆုိေတာ့ ''ၿမိဳ႔မွာ ဗုဒၶဘာသာ ကုလားကပၸိယ ႏွစ္ ေယာက္ပဲ ရွိတယ္၊ သူတို႔ကပဲ ခ်က္ေကြၽးၾကတာ''လုိ႕ မိန္႔ တယ္။
ဒီကေလး ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေဖ, အေမေတြ, ေဆြ ေတြ မ်ဳိးေတြ, အစ္ကိုအစ္မေတြက ေက်ာင္းမွာ လာေနၾက ေတာ့ မိသားစုၾကီး တစ္ခုလုိပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလုိ ဆင္းဆင္းရဲရဲႏွင့္ ဆရာေတာ္ၾကီး ေနေနရတယ္။
ဘုန္းႀကီးက ေမးလုိက္တယ္။ ''ဆရာေတာ္ ဒါ ေလာက္ ဆင္းရဲတဲ႕ေနရာၾကီးမွာ ဘယ္ႏွယ္ေၾကာင့္ ဆရာ ေတာ္ ေနရသလဲဘုရား''။
''ေအးကြ၊ ဆင္းရဲလြန္းလို႕လဲ ငါက တမင္ေနေန တာ၊ ဆင္းရဲလို႕ေရွာင္သြားရင္ အဲ့ဒါ လူညံ့ေပါ့ကြ၊ ဆင္းရဲတဲ့ ေနရာမွာ ေနျဖစ္ေအာင္ ေနရမယ္၊ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕က ေက်ာင္းေကာင္းတယ္၊ ပစၥည္းေပါတယ္၊ ဘုရားဖူးေတြက လည္း ခဏခဏ ေရာက္ေတာ့ ငါးပိေၾကာ္ေတာင္ ေန႔တုိင္း စားေနရတယ္၊ အဲဒီလို ခ်မ္းသာတဲ့ေနရာမွာ ေနရင္ ကုိယ့္ ဇြဲလံု႔လဟာ မတက္ဘူး၊ သတၱိနဲ႔ဇြဲ တက္ခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဆင္းရဲတဲ့ေနရာမွာ ေနရတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါ ေနာင္ခါးက မခြာေတာ့ဘူး၊ ေသရင္လဲ ေနာင္ခါးမွာပဲ ေသေတာ့မယ္ ကြာ''တဲ့။
အဲသေလာက္ထိ ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းတဲ့ ဆရာ ေတာ္ႀကီး။ ဇြဲေကာင္းတဲ့လူမ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ ျပန္မဆုတ္ဘူး။
''ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကြပါဦးဘုရား''။
''မျပန္ ေတာ့ဘူးကြာ၊ ငါ ဒီမွာပဲ ေနေတာ့မယ္''တဲ့၊ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဒီလိုပဲေျပာတယ္။
''ဆရာေတာ္ ဆင္းရဲတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာပါဦး ဘုရား''။
''ေဟာဒီ ငါေနတဲ့ ေက်ာင္းေရာ ေျမေရာ ငါ့ကို ၾကည္ ညိဳတယ္ဆိုၿပီး ကုလားေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္က လာကပ္တယ္။ လာကပ္တဲ့ အဲဒီကုလားက တိတ္တဆိတ္ ကြာ သူက ေျမႀကီးကို ဂရံအတု လုပ္ၿပီးေတာ့ ငါ့ေက်ာင္းကို လာ လုတယ္၊ အဲဒါ အမႈျဖစ္ေနတာ ႐ံုးမွာ ေျခာက္ႏွစ္၊ ခုႏွစ္ႏွစ္ရိွၿပီ။ အဲဒီကုလား ငါ့ေက်ာင္းလုတဲ့အမႈဟာ ခုထိ မၿပီးေသးဘူးကြ၊ ငါကလဲ တစ္ပါးတည္းေပမဲ့ မခံဘူးကြ၊ ငါကလဲ ျပန္တြယ္တာပဲ''လို႔ ဆရာေတာ္က ေျပာတယ္။
အခုေတာ့ အမႈက ၿပီးေတာ့မလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကို တရားစြဲတဲ့ ကုလားက မယားေသလိုက္၊ သားေသလိုက္၊ သမီးေသလုိက္နဲ႔ ဒီလုိျဖစ္ေနေတာ့ ကုလား က တျဖည္းျဖည္း ေၾကာက္လာတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ပညာ တက္တယ္ထင္ၿပီးေတာ့ ေၾကာက္လာေတာ့ အမႈကို သူ႔ဟာသူ ႐ုပ္သိမ္းမလုိ လုပ္ေနတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဆက္ေျပာတယ္။
''ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါႏိုင္မွာပါပဲကြာ၊ ေဟ့ ဦးဥာဏိႆရ တုိတုိေျပာလိုက္မယ္၊ မေနေစခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ ေနျဖစ္ ေအာင္ကို ငါကေနျပလုိက္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေနေနတာပဲကြ၊ ငါလဲ အသက္အရြယ္ ႀကီးပါၿပီ၊ ဒီေတာ့ ငါ့ေက်ာင္းဆက္ ခံမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ကလဲ ခုထိေတာ့ မရွာေသးဘူးကြ၊ မင္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္က ၾကြလာမယ့္ကုိယ္ေတာ္မ်ားရိွရင္ လက္ခံပါ တယ္ကြာ၊ စြမ္းတဲ့ကိုယ္ေတာ္မ်ား တစ္ပါးေလာက္ ပို႔လုိက္ စမ္းပါ''တဲ့။
ဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးက တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္လုိက္တယ္။ ''ဆရာေတာ္ ဆရာ ေတာ္ကို အခုကုလားတစ္ေယာက္က တရားစြဲတယ္၊ တပည့္ ေတာ္တို႔ ေရာက္လာရင္ ကုလားတစ္ရာေလာက္က ဝိုင္းၿပီး တရားစြဲ လိမ့္မယ္ထင္တယ္၊ အဲဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္ မေနရဲ ဘူး ဘုရား''။
''ဟာ မေနရဲဘူးဆိုတာ မရိွရဘူးကြ၊ ကိုယ့္ကို မေနျဖစ္ေအာင္ ေႏွာက္ယွက္တဲ့ေနရာမွာ ျဖစ္ေအာင္ကို ေနရမယ္ကြ၊ တုိ႔ဘုရား ဒီလုိေနတာကြ၊ တုိ႔ဘုရားကုိ အတင္း ေႏွာက္ယွက္တဲ့ေနရာမွာ ျဖစ္ေအာင္ကို ေနသြားတာ'' ဆိုၿပီး ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက စာတပိုဒ္႐ြတ္ပါတယ္။

ဖုိးစိန္ႀကီး ဇာတ္ထဲက စာတစ္ပုဒ္
''ေကာသမၺီျပည္ ဘုရားရွင္ၾကြစဥ္က၊ ရွင္အာနႏၵာ ေလွ်ာက္ပါတဲ့ ေဒသနကၠမ အက်ုယ္''။
''မာဂ႑ီ အယုတ္တမာ သူ႔အသြင္အျပင္ ဘုရား က မႀကိဳက္တာနဲ႔၊ သာမာဝတီက လုပ္တာေတြကိုကြယ္၊ ဂ႐ုတမင္ မ်ားစြာစိုက္တယ္လို႔၊ သူ႔လင္ကိုသြားကာ တုိက္ တိုက္ၿပီး၊ ပတၱျမားမကိုဋ္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကိုကြယ္ ဆဲဆို ေရရြတ္တယ္''တဲ့။
ဖုိးစိန္ႀကီး ဇာတ္ထဲက အဟဲကို အသက္ ၈၄-ႏွစ္ရိွၿပီး သြားမရိွေတာ့တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ည ၁၁-နာရီ ေလာက္ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး မီးလႈံရင္းနဲ႔ ဆိုျပေတာ့ ဘုန္းႀကီးလဲ သိပ္ႀကိဳက္သြားတာကိုး။
အဲဒါနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ''ဆရာေတာ္ ခဏေနပါဦး'' ဆိုၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ကုိယ္တည္းတဲ့ အခန္းထဲမွာ ထားခဲ့ တဲ့ ဒိုင္ယာယီစာအုပ္ ျပန္ယူၿပီးေတာ့ အဲဒီ အမိႈက္မီး႐ႈိ႕ၿပီး မီးလႈံေနတဲ့ေနရာက မီးေရာင္မွာ အားယူၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီး က ေရးလာခဲ့တာ။
ေရးယူထားၿပီးေတာ့ အိႏၵိယမွာ သြားရင္းလာရင္း အဲဒါေလးရြတ္ဆိုလာ၊ ေၾသာ္ ဟုတ္တယ္၊ သာသနာဟာ ဘုရားကို မယုံတဲ့ ဘာသာျခားေတြေၾကာင့္ ကြယ္ရတာ။
ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေကာသမၺီမွာ မေနႏိုင္ ေအာင္ မာဂ႑ီတို႔ ဥေတနတုိ႔ အေႏွာင့္အယွက္ ေပးလိုက္ တာ မနည္းဘူး။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ သည္းခံျခင္း ခႏၲီ ႀကီးမားလို႔ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူတာ။
ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ေနာင္ခါးမွာ မေနႏိုင္ ေအာင္ ေက်ာင္းလုၿပီးေတာ့ ဘယ္လုိပဲ ေႏွာင့္ယွက္ ေႏွာင့္ ယွက္ သည္းခံၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီး ေနရွာေတာ္မူတယ္ လုိ႔ သေဘာက်ၿပီး ဒီစာေလးကို ဘုန္းႀကီးက ႀကိဳးစားပမ္း စားနဲ႔ ေဆာင္ထားတာ။
ဆရာေတာ္ကလဲ ''ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ရင္ မင္း အဲဒါေလးကို တရားလုပ္ေဟာဦး''တဲ့ မွာလုိက္တယ္။ မွာတဲ့အတုိင္းလဲ ေဟာပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးတို႔ သာသနာ့ ဝန္ထမ္း ရွင္ရဟန္းေတြ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါကုိ အတုယူ ရမယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ေနရာမွာပဲ ေနေနၾကမယ္ဆုိရင္ သာသနာဟာ မျပန္႔ပြားႏုိင္ဘူး။

(အပုိင္း-၂၄)ေမွ်ာ္

Read more »

လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးေပ်ာက္မည္

အႏွစ္ကိုးပါး (အပုိင္း-၂၃)


ဓမၼႏွင့္ ပူေဇာ္ခဲ့ေသးတယ္
အဲဒီရႊံ႕ညြန္ထဲက ေရထဲက ထုိးထြက္လာတဲ့ ၾကာဖူးႀကီးဟာ ေရေပၚတက္ၿပီးေတာ့ ေနႏွင့္ ေတြ႔လို႔ ကားကား စြင့္စြင့္ ပြင့္ေနတဲ့အခါ ၾကည့္လုိက္စမ္းပါ။
ရြံ႕မ်ား ေပေသးသလားဆိုေတာ့ မေပေတာ့ဘူး။ ေရလဲ မစိုေတာ့ဘူး။ ေရနဲ႔ ရႊံ႕ထဲက ထုိးထြက္လာတဲ့ ၾကာပြင့္ ဟာပြင့္လို႔ေရေပၚလဲ ေရာက္လာေရာ ေရလဲမစို၊ ရႊံ႕ညြန္ အိုင္ႀကီးထဲမွာ ေအာင္းေနခဲ့ရတဲ့ ဒီစိတ္ဟာ လြတ္ထြက္သြားတယ္။ ဘာမွ မကပ္ေတာ့ဘူး။
ဘုန္းႀကီး မိဂဒါဝုန္ ေရာက္တုန္းက အခုလုိ တစ္ေယာက္တည္း အားပါးတရ ရြတ္ဘတ္ခဲ့ေသးတယ္။
''ေတသံ ပၪၥဝဂၢိယာနံ ဘိကၡဴနံ၊ ထိုငါးပါးေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔၏။ စိတၱာနိ၊ စိတ္တုိ႔သည္ကား။ အႏုပါဒါယ၊ တစံုတခုေသာ ဥပါဒါန္ျဖင့္ ၿငိကပ္ျခင္းမရွိပဲ။ အာသေဝဟိ၊ အာသေဝါတရား ေလးပါးတို႔မွ။ ဝိမုစၥႎသု၊ ေကာင္းစြာမေသြ လြတ္ေျမာက္ေတာ္မူခဲ့ၾကေလကုန္၏''။ အဲဒီလုိ ''ဓမၼ''ႏွင့္ ပူေဇာ္ခဲ့ေသးတယ္။
ဘုန္းႀကီးတို႔နဲ႔ ဗာရာဏသီဆရာေတာ္ႀကီး(ျပည္ ၿမိဳ႕)ပစၥည္းေလးပါးဒကာႀကီးဦးဘရီ၊ ဗန္ေကာက္က လိုက္လာတဲ့ ကပၸိယဒကာေလး ဝမ္ခ်ဳိင့္၊ နီေပါက လိုက္လာၿပီးေတာ့ ဆြမ္းခ်က္ကပ္တဲ့ သီလရွင္ ေဒၚဂုဏဝတီ၊ နီေပါ သံအမတ္ႀကီးကေတာ္၊ နီေပါက ဘီေအစီ မန္ေနဂ်ာ ကေတာ္၊ နီေပါဘုန္းႀကီးေလး အရွင္စုေဆာဗန္းတို႔ အားလံုး မိဂဒါဝုန္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းကို သြားၾကတယ္။
ဘုန္းႀကီးက အဲဒီျမန္မာေက်ာင္းကို လိုက္ကို မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ျမတ္စြာဘုရား ဓမၼစၾကာ ေဟာတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အထိမ္းအမွတ္ ပလႅင္ လုပ္ထားတယ္။ အဲဒီ မိဂဒါဝုန္ေတာႀကီးထဲမွာ ေစတီေတာ္ႀကီး တစ္ဆူလဲ တည္ထားပါတယ္။
မိဂဒါဝုန္ဥယ်ာဥ္က ယခုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ လွလွပပ ေတာ္ေတာ္ကို ျပင္ထားေတာ့ ၾကည္ႏူးစရာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္။ ေက်ာင္းတိုက္အေဟာင္းႀကီးေတြ အုတ္တံတိုင္းႀကီးေတြ အုတ္ခံုႀကီးေတြကိုလဲ ျပန္ေဖာ္ထားတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ဓမၼစၾကာ ေဟာတာ၊ ပၪၥဝဂၢီတို႔ တရားနာတာ ဒီေနရာပဲဆိုၿပီးေတာ့ ဓမၼစၾကာနဲ႔ အနတၱ လကၡဏာသုတ္ကို ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး အဲဒီေနရာက မထတမ္း ရြတ္ၿပီးပူေဇာ္ခဲ့ပါတယ္။
အိႏၵိယျပည္ၾကီး တျပည္လံုးရွိတဲ႔ လူထုၾကီး အကုန္လံုးဟာ''အတၱ''ခ်ည္း ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီကစၿပီးေတာ့ ေၾကြး ေၾကာ္လာခဲ့တဲ့ ''အနတၱ''ဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေၾကြးေၾကာ္ခြင္႔ ရသလဲဆိုရင္ ၄၅-ႏွစ္ပဲ။
''အတၱဝါဒ''က အျမစ္ျပဳတ္ေအာင္ မကြယ္ေတာ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ကြယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ''အနတၱဝါဒ''ေပၚမွာ ''အတၱဝါဒ''က ျပန္ၿပီးေတာ့ လႊမ္းလာခဲ့တယ္။
ဗုဒၶကိုေတာ္တုိင္ တိုက္ဖ်က္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္စနစ္ဟာ ျမတ္ဗုဒၶကြယ္ၿပီးတဲ႕ေနာက္ ျပန္ၿပီးေတာ့ လႊမ္းမိုးလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိႏၵိယမွာ သာသနာကြယ္ခဲ့တာပါ။

သဒၶါတရား နည္းပါးျခင္း
ေနာက္တစ္ခု သာသနာကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းက ဘာလဲဆုိရင္ လူေတြရဲ႕ ႏွလုံသားထဲမွာ ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ ''သဒၶါတရား''တျဖည္းျဖည္း ေခါင္းပါးလာမႈပါပဲ။
ဘာသာျခားေတြက သဒၶါတရားက ေခါင္းပါးေတာ့ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေတာ့တာပဲ။ အရာရာမွာ ကိုယ့္ဘာသာက ေရွ႕တန္းက ေနရာရဖုိ႔, အသာစီးရဖုိ႔, ေခါင္းတစ္လုံး သာဖုိ႔, ဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ သူမ်ား ဘာသာက ကိုယ့့္ဘာသာထက္ သာသြားမွာကို မလုိလာဘူး။
ဗုဒၶသာသနာ အရွိန္အဝါ ေကာင္းမွာကုိ မလုိလားဘူး။ ဒီေတာ့ မနာလုိစိတ္ေတြ ျပင္းထန္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာျခားမ်ားက ဗုဒၶသာသနိက အေဆာက္အဦးေတြကို ဖ်က္ဆီးတယ္။

သတိမူရင္ ျမဴကုိ ျမင္တယ္
နာလႏၵာဗုဒၶတကၠသိုလ္ႀကီးဆုိရင္ တခ်ိန္တုန္းက သိပ္ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပဲ။ ဒီလုိေအာင္ျမင္တာကို မလုိလားတဲ့ ဘာသာျခားေတြက တကၠသုိလ္ႀကီးကို မီး႐ႈိ႕ၿပီး ဖ်က္ဆီးတယ္။ သံဃာေတြကို ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္တယ္။
သတိမူရင္ ျမဴကုိ ျမင္တယ္။ သတိမမူရင္ေတာ့ ဂူကုိေတာင္ ျမင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလုိ မျမင္ခဲ့ၾကလုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ ဘာသာျခား အေဆာက္အဦးေတြ မင္းမူေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။
ၿပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္။ ေဗာဓိပင္ႀကီးနဲ႔ မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္ႀကီးကို ''မဟန္႔''ဆိုတဲ့ ဟိႏၵဴဘုန္းႀကီးက အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ အေဆာက္အအံုေတြကို မၾကည့္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ''ဒါေတြေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ေတာ့ ငါလုပ္ ေလမွပဲ''ဆိုၿပီး လုပ္လုိက္တာ ေပ်ာက္လုမတတ္ ျဖစ္သြားတယ္။
မင္းတုန္းမင္းၾကီးရဲ႕ ဇရပ္ကိုဖ်က္ၿပီးေတာ့ သူ႔ ေက်ာင္း ေဆာက္ထားတာကို ၾကည့္ပါ။ ေဗာဓိေစတီၾကီး ထဲမွာ သူတို႕ရဲ႕႐ုပ္ပံုေတြကို သြင္းထားတာကိုလည္း ၾကည့္ပါဦး။ ဘယ္ေလာက္ထိ ရက္စက္သလဲဆုိတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။
အဲဒါ အခ်ိန္မီ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္လို႕သာ။ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ရင္ ဒီေနရာ ဗုဒၶေစတီ လုိ႕မေျပာပဲနဲ႕ ဟိႏၵဴတို႕ရဲ႕ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးျဖစ္မွာ။ ဘာသာျခားတုိ႔ရဲ႕ ဖ်က္ဆီးျခင္းဟာလည္း သာသနာကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတစ္ခု။ အဲဒါ သဒၶါတရား ေခါင္းပါးလာလုိ႔ပါပဲ။

ေညာင္သီးလည္းစား, ေလးသံလည္း နားေထာင္
ဒါေၾကာင့္ သာသနာကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးၾကတဲ့သူမ်ားဟာ ကိုယ့့္ဘာသာကို ေႏွာက္ယွက္တဲ့သူမ်ားကုိ ခုခံကာ ကြယ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ အေလွ်ာ့ေပးလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ အေလွ်ာ့ေပးရင္ ကန္းတက္ၿပီး ပုိၿပီးေတာ့ ေစာ္ကားလာလိမ့္မယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္က ဘဂၤလားနယ္စပ္ေဒသမွာဆုိရင္ ဘာသာျခားအေဆာက္အဦးေတြကို ေျမာက္ျမားစြာ ေတြ႕ရတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးဆုိတာ အေတာ္ကုိ ရွာၾကည့္ရတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံျဖစ္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေပ်ာက္ေနတာဟာ ႏုိင္ငံႏွင့္ သာသနာအတြက္ အႏၲရာယ္ သိပ္မ်ားတယ္။ ''ေျမမ်ိဳလုိ႔ လူမ်ိဳး မေပ်ာက္၊ လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးေပ်ာက္မည္''တဲ့။ သတိ, ဝီရိယရွိဖို႔ လုိပါတယ္။
ကုိယ့္အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို ကာကြယ္ပုိင္ခြင့္ရွိတယ္။ အျခားေသာ ဘာသာမ်ားကို သတိထားရမယ္။ ''သူတုိ႔ ဘာလုပ္ေနၾကသလဲ''ဆုိတာကို မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ''ေညာင္သီးလည္းစား၊ ေလးသံလည္း နားေထာင္'' တဲ့။

(အပုိင္း-၂၄)ေမွ်ာ္

Read more »

ေမတၱာေျမအဖဲြ႕၏ ပဥၥမအႀကိမ္လွဴဒါန္းမႈ

(မႏၲေလး၊ ေအာက္တ္တုိုိဘိဘာ ၁၅-ရက္)
ပရဟိတလူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္
ေနေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ ေမတၱာေျမအဖဲြ႕၏ ပဥၥမအႀကိမ္လွဴဒါန္းမႈကုိ ေအာက္တုိဘာလ
၁၁ ရက္ေန႔က စစ္ကုိင္းၿမိဳ႕နယ္ ဆားေတာင္ေက်းရြာ သီတဂူ ျဗဟၼာယုေဆး႐ုံ၌
ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ေမတၱာေျမအဖဲြ႕ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးေမာင္ေမာင္သင္းက The Voice
Weekly သုိ႔ ေျပာၾကားသည္။

ေမတၱာေျမအဖဲြ႕သည္ စစ္ကုိင္းခရုိင္ ဆားေတာင္ျမိဳ႕ သီတဂူ ျဗဟၼာယုေဆး႐ုံသုိ႔ ေငြႏွင့္ေဆးပစၥည္း တန္ဖုိး၃၄ သိန္း ၆- ေသာင္းေက်ာ္ လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ယခု ငါးႀကိမ္ေျမာက္အထိ၉,၅၅၁,၂၇၃- က်ပ္ ကုသုိလ္ျပဳခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ေမတၱာေျမမွ ထုတ္ေဝေသာ မွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရွိရသည္။

ယင္းအဖဲြ႕ကုိ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္မွစ၍ မႏၲေလးၿမိဳ႕၌ ဖဲြ႕စည္းခဲ့ၿပီး မိဘမဲ့ကေလးမ်ား
ဆံြ႕အနားမၾကားသူမ်ား၊ မ်က္မျမင္မ်ား၊ ကုိယ္အဂၤါခ်ဳိ႕တဲ့သူမ်ားႏွင့္ သဘာဝေဘးဒုကၡ
ေရာက္ေနသူမ်ားကုိ စာနာကူညီရန္တုိ႔အတြက္ရည္ရြယ္ကာ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး
လုပ္ငန္းမ်ားသုိ႔ အလွဴေငြစုိက္ထည့္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ႏွစ္လတစ္ႀကိမ္ေဆာင္ရြက္ လ်က္ရွိေၾကာင္း ေမတၱာေျမအဖဲြ႕ဝင္ ဦးေမာင္ေမာင္သင္းက ေျပာၾကားသည္။

Read more »

သီတဂူဆရာေတာ္၏အိႏၵိယခရီးစဥ္

သုိ႔/
သက္ဆုိင္ရာ ဦးဇင္းမ်ားသုိ႔
အိႏၵိယႏုိင္ငံ ရက္စြဲ၊ 27/10/2009


အေၾကာင္းအရာ၊ ၊ သီတဂူဆရာေတာ္၏အိႏၵိယခရီးစဥ္

အထက္ပါအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ သီတဂူအဓိပတိဆရာေတာ္သည္ ေအာက္ပါ ခရီးစဥ္ အတုိင္း ၾကြေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားပါသည္။

ဒီဇင္ဘာ ၄ ရက္၊
Thai TG 8820 ျဖင့္ ေန႔လည္ (၂း၀၀) နာရီတြင္ ဂယာၿမိဳ႔သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ မည္ျဖစ္ျပီး၊ ညေနပုိင္း (၆) နာရီတြင္ ဆရာေတာ္၏ တရားပြဲ အစီစဥ္ရွိပါသည္။
ဗုဒၶဂယာရွိ Lotus Nikko (သုိ႔မဟုတ္) Royal Residential Hotel ၌ တည္းခုိပါမည္။


ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္၊
ဗုဒၶဂယာတြင္ ဆရာေတာ္ ရွိေနပါမည္။
ညေနပုိင္းတြင္ ပညာသင္ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၾသ၀ါဒခံယူပြဲကုိ ၾကြ ေရာက္၍ ၾသ၀ါဒကထာ ျမြက္ၾကားပါမည္။ ယင္းဟုိတယ္၌ တည္းခုိပါမည္။

ဒီဇင္ဘာ ၆ ရက္၊
နံနက္ပုိင္း Indian Airlines - 410 ျဖင့္ ေလယာဥ္ျဖင့္ ပတၱနားမွ ေဒလီသုိ႔ ၾကြေရာက္မည္ျဖစ္ရာ နံနက္ ၁၀း၃၀ နာရီတြင္ ေဒလီ (IGI) ေလဆိပ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ပါမည္။ ထုိေလဆိပ္မွတဆင့္ Indigo-105 ျဖင့္ 14:20 တြင္ ပုေနးသုိ႔ ဆက္လက္ၾကြေရာက္မည္ျဖစ္ပါသည္။

Patna to Delhi, Indian Airlines -410, Dep 09:05 – Arr 10:35
Delhi to Pune, Indigo-105, Dep:14:20 – Arr 16:30

မွတ္ခ်က္။ ပတၱနားေလယာဥ္ ေနာက္က်လွ်င္ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမွဳ ကင္းေ၀းရန္၊ ေဒလီ ေလဆိပ္တြင္ ေန႔ဆြမ္း ေအးေအးေဆးေဆး ဘုဥ္းေပးခ်ိန္ ရရန္၊ ပုေနးသုိ႔ Business class ျဖင့္ ဆရာေတာ္ သက္ေတာင့္သက္သာ စီးႏုိင္ရန္၊ Transit ျဖစ္၍ ေသခ်ာေပါက္ ေနာက္ဆက္စီး ေလယာဥ္မီရန္ တုိ႔ကုိ ရည္ရြယ္၍ 14:20 အခ်ိန္ကုိ ေရြးလုိက္ပါသည္။ 12:40 အခ်ိန္ ေလယာဥ္ရွိေသာ္လည္း Business class မပါ၍ မေရြးခ်ယ္ပါ။
Seasons An Apartment Hotel ၌ တည္းခုိပါမည္။

ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္
နံနက္ပုိင္းတြင္ ပုေနးျမိဳ႔ အနီးရွိ ေရွးေဟာင္းဗုဒၶဘာသာ လုိဏ္ဂူမ်ားသုိ႔ ၾကြေရာက္ေလ့လာျပီး ညေနပုိင္းတြင္ ပုေနးတကၠသုိလ္တြင္ ဆရာေတာ္ သင္တန္းတစ္ခု သင္ၾကားျပသေပးမည္။ ညေနပုိင္း (၇) နာရီ တြင္ Jet Airways-364 ျဖင့္ ေဒလီသုိ႔ ျပန္လည္ ၾကြေရာက္မည္ျဖစ္ပါသည္။
Pune to Delhi, Jet Airways-364, Dep: 19:00 Arr 21:10
Ashok Hotel တြင္ တည္းခုိပါမည္။

ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္၊
ညသန္းေခါင္ Thai TG 316 (00:05/ 09-12-09) ျဖင့္ ေဒလီ မွ ဘန္ေကာက္သုိ႔ ျပန္လည္ ၾကြေရာက္မည္ ျဖစ္ပါသည္။


ေမတၱာျဖင့္ -
အရွင္ကုမာရ
ေဒလီတကၠသုိလ္၊
ဖုန္း ၉၈၁၁၉၂၃၂၈၈

Read more »

ေတာင္ႀကီး မီးပံုပ်ံပြဲေတာ္

ေတာင္ႀကီး မီးပံုပ်ံပြဲေတာ္ အတြက္ ခရီးသြား လုပ္ငန္းမ်ား အျပိဳင္ အဆိုင္ ျပင္ဆင္
ရွမ္းျပည္နယ္ ၏နာမည္ေက်ာ္ တန္ ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္ ႏွင့္ မီးပံုးပ်ံပြဲေတာ္ခရီး စဥ္အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အေျခစိုက္ ခရီးသြား လုပ္ငန္းအသီးသီးသည္ ယမန္ႏွစ္ ထက္ သက္သာ ေသာပံုစံအမ်ိဳးမိ်ဳးျဖင့္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ျပင္ဆင္လာၾကေၾကာင္း ခရီး သြားလုပ္ငန္း နယ္ပယ္အတြင္းမွ သိရသည္။

ထိုကဲ့သို႔ ျပင္ဆင္ရာတြင္ေတာင္ႀကီး မီးပံုးပ်ံပြဲအတြက္ သီးသန္႔အစီအစဥ္၊ ယင္း မွတစ္ဆင့္ အင္းေလး၊ ကေလာ၊ ေညာင္ေရႊ၊ ပင္းတယစသည့္ရွမ္းျပည္နယ္ေဒသ အစံု အတြက္ အစီအစဥ္မ်ားကို အထူး၀န္ ေဆာင္မႈျဖင့္ စီစဥ္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခု ႏွစ္တြင္ လူတစ္ဦးလွ်င္အနိမ့္ဆံုးက်ပ္ ငါးေသာင္းခြဲမွ က်ပ္တစ္သိန္းေက်ာ္အထိ သတ္မွတ္ထားၿပီး ယခင္ႏွစ္ထက္ ၁၀ရာခုိင္ ႏႈန္းမွ်သက္သာေၾကာင္း ခရီးသြားလုပ္ငန္း ရွင္တစ္ဦးကဆိုသည္။

“ေတာင္ႀကီးသီးသန္႔အတြက္ လူတစ္ဦး ကို က်ပ္ငါးေသာင္းခြဲသတ္မွတ္ထားပါတယ္။ အင္းေလးဘက္ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စက္ေလွခအပါအ၀င္က်ပ္ေျခာက္ေသာင္းသတ္ မွတ္ထားတယ္။ ထမင္းေကြၽးတဲ့အစီအစဥ္ ပါမယ္။ တည္းတာကေတာ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဓမၼာ႐ံုေတြမွာပါ” ဟု ဇမၺဴေက်ာ္ခရီးသြားလုပ္ ငန္းမွ တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးကေျပာၾကားသည္။
ထို႔အျပင္ ကားစီးလံုးငွားလိုသူမ်ား အတြက္လည္း သီးသန္႔အစီအစဥ္ထားရွိ ေၾကာင္း၊ ၂၅ဦးပါကား တစ္စီးလွ်င္က်ပ္ ၁၅ သိန္းသတ္မွတ္ထားေၾကာင္း အထက္ပါတာ ၀န္ရွိသူကဆိုသည္။ unique ခရီးသြားလုပ္ ငန္းမွ တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးကလည္း ယခုႏွစ္ တြင္ ပ႐ိုမိုးရွင္းအျဖစ္ ေတာင္ႀကီးအပါ အ၀င္ ေဒသအစံုအတြက္ ခရီးစဥ္မ်ားကို ေရးဆြဲထားေၾကာင္း၊ ေတာင္ႀကီးမီးပံုးပ်ံပြဲ အတြက္ သီးသန႔္အစီအစဥ္အရ လူတစ္ဦး လွ်င္ က်ပ္တစ္သိန္းသံုးေသာင္းက်သင့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုေငြေၾကးထဲတြင္ ဟိုတယ္၊ စားစရိတ္အားလံုး ထည့္သြင္းထားျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ေတာင္ႀကီးမီးပံုးပ်ံခရီးစဥ္အတြက္ ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ဦးလွ်င္ FEC ၁၅၀သတ္ မွတ္ထားေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။

ေတာင္ႀကီးတန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္ႏွင့္ မီးပံုးပ်ံလႊတ္တင္ပူေဇာ္ပြဲေတာ္ကို ေအာက္ တိုဘာ၂၅ရက္မွ ႏုိ၀င္ဘာ ၂ရက္အထိ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊အေ၀ရာကုန္းသာယာ မီးပံုးပ်ံ ကြင္း၌က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မီးပံုးပ်ံၿပိဳင္ ပြဲမ်ားႏွင့္အတူေလာကခ်မ္းသာစူဠာမုနိ ေစတီေတာ္ႀကီး၌ မသိုးသကၤန္း ရက္လုပ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲ၊ မီးပေဒသာလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ ၿမိဳ႕လယ္ဓမၼာ႐ံုတြင္ စုေပါင္းမဟာဘံုကထိန္ လွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲမ်ားလည္း က်င္းပမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။

“ခရီးသြားရာသီရဲ႕အစပြဲေတာ္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ႏွစ္တိုင္းသြားတဲ့သူမ်ားတယ္။ ႏုိင္ငံ ျခားသားေတြကလည္း ေတာင္ႀကီးမီးပံုးပ်ံ ပြဲေတာ္ကိုသိပ္စိတ္၀င္စားၾကတယ္။ ရန္ကုန္ က အဆိုေတာ္ေတြပါ သြားေရာက္ေဖ်ာ္ ေတာ့ပိုစည္တာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး မီးပံုးပ်ံ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္တဲ့အဖြဲ႕ေတြလည္း တစ္ႏွစ္တစ္ ျခားတိုးလာတာေတြ႕ရတယ္”ဟု အဆိုပါ ပြဲေတာ္အတြက္ ႏွစ္စဥ္၀န္ေဆာင္ေပးေန ေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးက ေျပာ ၾကားသည္။

Read more »

သီတဂူစတား ဓမၼဒူတမွတ္တမ္း အပုိင္း (၃)

စာဖက္ပရိသတ္ (ဓမၼမိတ္ေဆြ) တုိ႔ ---သီတဂူစတားရဲ့ဓမၼဒူတ မွတ္တမ္းႏွင့္ အလွမ္းေ၀းကြာသည္မွာ ၃ ပါတ္ပင္ရွိျပီထင္ပါသည္၊ ၾကားထဲမွာ ဆရားေတာ္ၾကီး၏ ေဟာစဥ္မ်ားႏွင့္ သီတဂူစတား၏ေလ့လာေရးမွတ္တမ္းမ်ားက ေနရာယူထားသည္မွာ ၃ပါတ္ေလာက္ရွိသြားေသာၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ အပိုင္း (၁)ႏွင့္ အပုိင္း (၂)တုိ႔ကို ျပန္ဆက္မိေအာင္ ဖက္ေစလုိပါသည္။

လြတ္ေျမာက္ေရးနည္းလမ္း
ထုိသုိ႕ေသာဖိအားမ်ားသည္ သူ႕အတြက္ လြတ္ေျမာက္ေရးနည္းလမ္းကို ရွာေဖြဘို႔ ခြန္အားမ်ားျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူသည္ ဇာတ္နိမ့္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ အဘယ္ကဲ့သုိ႔ ၾကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ရမည္ကို အျမဲတမ္းေတြးဆေနခဲ့သည္။ ဇာတ္ျမင့္မ်ားကို ေတာ္လွန္ႏိုင္ဘို႔ႏွင့္ ဇာတ္နိမ့္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံး လက္နက္မွာ အတတ္ပညာသာျဖစ္သည္ဟု သိျမင္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာကိုထူးခြ်န္ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ အထူးႀကိဳးစား သင္ယူခဲ့သည္၊ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ဥပေဒဘြဲ႕မ်ားစြာကို အဂၤလန္၊ အေမရိကႏိုင္ငံ တုိ႕မွ ရယူခဲ့သည္။

စာဖတ္ဝါသနာ
သူသည္ စာဖတ္ဝါသနာပါသည့္ အားေလ်ာ္စြာ စာေပမ်ားစြာကို စုေဆာင္းဖတ္ရႈေလ့လာခဲ့သည္၊ သူ႕အတြက္ ပညာေရး စေကာလရ္ွ ေထာက္ပံ့သည့္ ေငြမ်ားျဖင့္ အစားအေသာက္ကုိ ေခြၽတာစားေသာက္ၿပီး စာအုပ္မ်ားစြာကုိ ဝယ္ယူဖတ္ရႈခဲ့သည္။ အဂၤလန္တြင္ ေက်ာင္းတက္စဥ္က စားအုပ္ေပါင္း သုံးေထာင္ (၃ဝဝဝ) ဝယ္ယူႏိုင္ခဲ့ၿပီး အေမရိကမွာ ေက်ာင္းတက္စဥ္က စာအုပ္ေသတၱာၾကီး အလုံး သုံးဆယ္ (၃ဝ) ကို သေဘၤာျဖင့္ တင္ပုိ႕ႏိုင္ခဲ့သည္။

စာေပမွအေျဖရ
ေက်ာင္းသားဘဝက ဇာတ္ျမင့္ ဆရာမ်ားက သူ႕အား ဆန္စကရစ္ဘာသာ မသင္ရဟု တားျမစ္ခဲ့သည္၊ အေၾကာင္းကား ျဗဟၼဏဝါဒ(ေဝဒ)က်မ္းမ်ားသည္ ထုိဘာသာျဖင့္သာ တည္ရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းကာလတြင္ ဆန္စကရစ္ဘာသာရပ္ကုိ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္သည္အထိ သင္ယူတတ္ေျမာက္ခဲ့သည္၊ ဆန္စကရစ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ျဗဟၼဏဝါဒႏွင့္ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို ေလ့လာစဥ္ အေျဖတစ္ခုကုိ ရခဲ့သည္။ ထိုအေျဖမွာ ဇာတ္ျမင့္ေတြကို ေတာ္လွန္ရန္ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္းသည္ ဗုဒၶဝါဒျဖစ္သည္၊ ဇာတ္နိမ့္မ်ားကုိ ကယ္တင္ဘုိ႕ လမ္းသည္လည္း ဗုဒၶဝါဒပင္ျဖစ္သည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ သူသည္ ဗုဒၶဘာသာသို႕ ခ်ဥ္းကပ္တုိးဝင္ခဲ့သည္။ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို လူအဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ လူမႈေရးဘက္တြင္ တြင္တြင္ၾကီးအသုံးခ်၍ ဇာတ္နိမ့္မ်ားစြာကုိ လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းဆီသုိ႔ ပို႕ေဆာင္ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။

စည္းရံုးေရးဆင္း
သူသည္ နယ္အသီးသီးသို႔ သြား၍ ဗုဒၶဝါဒကို ေဟာေျပာကာ စည္းရုံးခဲ့သည္၊ အထူးသျဖင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝဆုံးေဒသျဖစ္ေသာ မဟာရ႒ျပည္နယ္တစ္ဝိုက္ကို လွည့္လည္ ေဟာေျပာခဲ့ သည္။ ထုိတြင္ ဘုံေဘ၊ ပူေနး၊ နာဂပူရ၊ ေစာဠပူရ စသည့္ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားသည္ အဓိက ပါဝင္သည္။ ဘုံေဘျမိဳ႕တြင္ သူသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္ေၾကာင္း တရားဝင္ေၾကျငာခဲ့သည္။ ထိုတြင္ အစ္စလမ္ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာႏွင့္ ဆစ္ခ္ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားက သူအား လာေရာက္စည္းရုံးၾကသည္။ အကယ္၍ သူတုိ႕ဘာသာဘက္သုိ႕ေျပာင္းမည္ဆုိလွ်င္ ေနာက္ပါတပည့္မ်ားႏွင့္တကြ လုိအပ္သည့္ စည္းစိမ္မ်ားကုိ ေပးမည္ဟု ျမဴဆြယ္ၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ အမ္ေဘဒကာသည္ ထုိစည္းစိမ္ဘက္သုိ႕ အနည္းငယ္မွ် ယိမ္းယုိင္ျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ သူ၏ ကုိယ္ပုိင္ ပစၥည္းမ်ားစြာကိုပင္ သူ၏ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႕အတြက္ စြန္႕ႏုိင္ခဲ့သည့္အတြက္ ယေန႕ အမ္ေဘဒကာ အဖြဲ႔သည္ စာသင္ေက်ာင္း၊ ဘာသာေရးေက်ာင္း၊ ပညာေရး Fund ေငြေတြ မ်ားစြာ က်န္ရွိေနခဲ့သည္၊ ေနာင္လာေနာက္သားတုိ႕ ၾကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ပုိျပီးေတာင့္တင္းခုိင္မာလာသည္။

ဗုဒၶဘာသာသုိ႔ ကူးေျပာင္း
သူ၏ ေဟာေျပာ စည္းရုံးမႈေၾကာင့္ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ျပည္သူမ်ား ဗုဒၶဘာသာဘက္သုိ႕ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္၊ မဟာရ႒ျပည္နယ္၏ တတိယျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္သည့္ နာဂပူရ ျမိဳ႕တြင္ ငါးသိန္းေက်ာ္ေသာ ျပည္သူမ်ားသည္ တစ္ေန႕တစ္ရက္တည္းမွာပင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္သုိ႕ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ၾကသည္၊ ယခုအခါ ထုိျမိဳ႕၏ ၈၅ ရာခုိင္းႏႈန္းေသာ လူဦးေရသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အားအေကာင္းဆံုးေသာ ဗုဒၶဘာသာျမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ လူသိမ်ားသည္။ သီတဂူစတားတုိ႕အဖြဲ႔ သြားေရာက္ခဲ့ေသာ ေစာဠပူရျမိဳ႕သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဦးေရ ၄၆ ရာခုိင္ႏႈန္းျဖင့္ ဒုတိယေနရာရွိၿပီး ပူးေနးၿမိဳ႕သည္ ၁၆ ရာခုိင္ႏႈန္းျဖင့္ တတိယေနရာလုိက္သည္။

ကယ္တင္ရွင္ ဘုရားအေလာင္း
အိႏၵိယႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ေဒါက္တာ အမ္ေဘဒကာကို သူတုိ႕ဘဝ၏ ကယ္တင္ရွင္၊ ေက်းဇူးရွင္၊ လူစြမ္းေကာင္းဟု အမႊမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳၾကသည္။ ဘုရားအေလာင္းဟူ၍ အသိအမွတ္ ျပဳၾကသည္။ သူတုိ႕အေတြးအေခၚအရ ဘုရားေလာင္းတုိ႕သည္ လူေလာက ရဲ့အဆင္းအရဲဆုံးေနရာမွာ ေနခဲ့ျပီးမွ လူသားေတြရဲ့ ဆင္းရဲျခင္းကိုသိျမင္ႏုိင္မည္၊ အမ္ေဘဒကာသည္လည္း အဆင္းရဲဆုံး ဇာတ္နိမ့္ဘဝမွာ ျဖစ္ရသည္အတြက္ ဘုရားေလာင္းဟု အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္၊ သူ၏ဇြဲလုလႅ၊ ရည္မွန္းခ်က္၊ အဓိ႒ာန္ခ်က္ေတြကို ေထာက္ဆျပီး ဘုရားေလာင္းဟု သက္မွတ္ၾကသည္။
အမ္ေဘဒကာ၏ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတာ္မ်ားကို ႏွစ္စဥ္က်င္းပ၍ ဂုဏ္ျပဳၾကသည္။ တုိင္းျပည္ေကာင္းက်ိဳးကို မ်ားစြာေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာ အမ္ေဘဒကာကို ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသာမက တစ္ႏုိင္ငံလုံးရွိ ျပည္သူမ်ားကပါ ေလးစားဂုဏ္ျပဳၾကသည္။

ဘာသာတရားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအခြင့္အေရး
ဗုဒၶဘာသာတြင္ လူတန္းစားခဲြျခားမႈစနစ္မရွိ၊ အားလုံးတန္းတူ ညီမွ်အခြင့္အေရးရွိသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ စိတ္ဓာတ္(spiritual) ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္ျမင့္မားမႈႏွင့္ အသိပညာပုိင္းဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ားတြင္ အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးရွိသည္၊ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ပုိင္း (physical) ဆုိင္ရာတြင္ ခႏၶာကိုယ္ဖြဲ႕စည္းပုံမတူရကား ယဥ္ေက်းမႈအရ အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္တန္းတူအခြင့္အေရးမရွိႏိုင္ပါ၊ ဥပမာ- ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဘိကၡဳနီမမ်ား သာသနာ့ေဘာင္ အတြင္း ဝင္ခြင့္တားျမစ္ျခင္းႏွင့္ ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ ထူးျခားသည့္ စည္းကမ္းမ်ား ခ်မွတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ျဗဟၼဏ ယဥ္ေက်းမႈတြင္ ဇာတ္နိမ့္အမ်ိဳးသား ႏွင့္အမ်ိဳးသမီးမ်ားသာမက ဇာတ္ျမင့္အမ်ိဳးသမီးမ်ားပင္ ပညာသင္ယူခြင့္မရွိေပ။ အိမ္အတြင္း ပုန္းေနရေသာ အိမ္တြင္းပုန္းအဆင့္တြင္သာေနရသည္။ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာလက္ထက္တြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအားလံုး ပညာသင္ခြင့္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းႏုိင္ခဲ့ေပမဲ့ သူကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ပုိင္းတြင္ ေရွးေဟာင္း ျဗဟၼဏ ဥပေဒ ျပန္လည္ဦးေမာ့လာခဲ့ၿပီး အမ်ိဳးသမီးပညာသင္ၾကားမႈ အခြင့္အေရးမ်ား ေလ်ာ့နည္းလာခဲ့ရျပန္သည္။

ယေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ိဳးသမီးမ်ား
ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ၏ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ပညာေရးတြင္ အရွိန္အဟုန္မပ်က္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ယခုအခါ ေခတ္ပညာတတ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ိဳးသမီးအေရအတြက္သည္ ျဗဟၼဏ (ဟိႏၵဴ) အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ပင္ ပိုမိုမ်ားျပားလာသည္ဟုဆိုသည္။ ယခင္က လုပ္ကိုင္ခြင့္ မရခဲ့ေသာ အဆင့္ျမင့္ ရာထူး လုပ္ငန္းဌာနမ်ားတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ားအျပားဝင္ေရာက္ ေနရာယူလာႏိုင္သည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ပူေနးတကၠသုိလ္၏ vice chancellor သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ဦးျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ႏုိင္သည္။


သီတဂူစန္းလပမာ ခ်မ္းျမ သာယာရွိၾကပါေစ။
သီတဂူစတား
၂-၁ဝ-၂ဝဝ၉

Read more »

အႏွစ္ကိုးပါး(အပုိင္း-၂၂)

ဝိပႆနာလုပ္ငန္းျပည့္စံုဖုိ႔ဆိုတာ
ဒါေၾကာင့္ ဒီအတၱကို မပယ္ဘူးဆုိရင္ ဝိပႆနာက ျဖစ္ကိုမျဖစ္ဘူးဆိုတာ မွတ္သာထား။ ''အတၱဒိ႒ိ''နဲ႔ ''သကၠာယ ဒိ႒ိ''သည္ အတူတူပဲ။ အတၱဒိ႒ိကို အေျခခံရင္ ဒိ႒ိ(၆၂)ပါး အကုန္ျဖစ္တယ္
ဒါ့ေၾကာင့္ အနိစၥလုိ႔၊ ဒုကၡလုိ႔ ဘယ္လုိပဲ ႐ႈေန႐ႈ႔ေန၊ ''အနတၱ''ကို မ႐ႈၾကသမွ်ေတာ့ အတၱဝါဒကို မစြန္႔ႏိုင္၊ မပယ္ ႏိုင္ဘူး။ ဒီလုိ မပယ္ႏုိင္ရင္ ''ဝိပႆနာပညာ''ဆုိတာ ဘယ္လုိလုပ္ ျဖစ္ႏုိင္မွာလဲ။
ဝိပႆနာ လုပ္ငန္းဆိုတဲ့ ပညာသည္ အဲဒီ အတၱကိုမွ မပယ္ရင္ ျပည့္ကို မျပည့္စံုဘူးဆိုတာကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး မွတ္သားၾကေစလုိပါတယ္။

အဝိဇၨာ, တဏွာ, ကံေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာ
ဘဝေဟာင္းနဲ႔ ဘဝသစ္ေျပာင္းတာဟာ အဝိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ကံတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေနတယ္။ အတၱ (ဝိညာဥ္)ႏွင့္ လုံးဝ ပတ္သက္မႈ မရွိဘူး။
ဒီဘက္ဘဝဆိုတာက အေၾကာင္း၊ ဟုိဘက္ တမလြန္ဘဝဆိုတာက အက်ိဳး။ အဲဒီလုိ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္ေနတယ္။
မ်ဳိးေစ့ဟာ ေျမ, ေရတို႔နဲ႔ေတြ႕ရင္ အပင္သစ္ ေပါက္တယ္။ အဲဒီအပင္သစ္ထဲမွာ မ်ဳိးေစ့သည္ မရိွေတာ့ဘူး။ မ်ဳိးေစ့ ရွာမရေတာ့ဘူး။ အပင္ပဲ ထင္ထင္ရွားရွား က်န္ရစ္တယ္။
အဝိဇၨာ(မသိမႈ)သည္ ေျမႏွင့္တူပါတယ္။ တဏွာ (လုိခ်င္မႈ)သည္ ေရႏွင့္တူပါတယ္။ ကံ (ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံ)သည္ မ်ိဳးေစ့ႏွင့္ တူပါတယ္။
ဘဝေဟာင္းက ေျမဓာတ္ ေရဓာတ္နဲ႔ မ်ဳိးေစ့ဓာတ္ တို႔ေၾကာင့္ ''ဘဝခႏၶာသစ္'' ဆိုတဲ့ အပင္သစ္ကေလးေပါက္ တာ။
ဘဝ ခႏၶာသစ္ဆိုတဲ့ အပင္သစ္ထဲမွာ ဒီဘက္က ကံဆုိတဲ့မ်ဳိးေစ့ကေတာ့ ပါမသြားဘူး။ ကံဆိုတဲ့မ်ဳိးေစ့သည္ ဟိုဘက္ကိုလုိက္ေတာ့မသြားဘူး။ ဒီကံဆိုတဲ့မ်ဳိးေစ့ရိွလို႔လဲ ပဲ ဟိုဘက္မွာ ခႏၶာသစ္ဆိုတဲ့ အပင္သစ္ေပါက္တာ။
ဥပမာ၊ ကိုယ္လံုးေပၚ မွန္ႀကီးတစ္ခ်ပ္ကို ေရွ႕မွာ ေထာင္ထားရင္ မွန္ထဲမွာ လူအရိပ္ထင္တယ္။
မွန္ထဲက အရိပ္သည္ ဒီလူပဲလား။ မဟုတ္ဘူး။ ဒါျဖင့္ တျခားစီလား၊ မဟုတ္ဘူး။ မွန္ထဲက အရိပ္နဲ႔ ဒီလူက တသားတည္းပဲ။
ဟိုဘက္က မွန္ဆုိတဲ့ ဘဝသစ္လဲ ရိွေနတယ္။ ဒီဘက္က ကိုယ္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အဝိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ကံဆိုတဲ့ လူႀကီးကလဲ ရိွေနတယ္။
ဘဝေဟာင္းနဲ႔ ဘဝသစ္ကူးတယ္ဆိုတာ မွန္ထဲမွာ အရိပ္ထင္သလုိပါပဲ။

ဝိပႆနာတစ္ျခမ္းပဲ့
အဲဒါကို နားမလည္ေတာ့ အတၱကုိ လက္ခံၿပီး အတၱက တစ္ဘဝမွ တစ္ဘဝကူးတာဆုိေတာ့ အကုန္လံုး မွားကုန္တယ္။
အဲဒီလုိမွားေတာ့ ဝိပႆနာ ရႈတဲ့အခါ အနိစၥ၊ ဒုကၡပဲ ႐ႈတယ္၊ အနတၱကို မ႐ႈဘူး။ ဒီလုိဆုိရင္ ''ဝိပႆနာ တစ္ျခမ္းပဲ့'' ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ သတိထားရမည့္ အခ်က္ေတြ။ နားမလည္ေတာ့ နည္းမမွန္ေတာ့ဘူး။ နည္းမမွန္ရင္ ပန္းတုိင္ကုိ ဘယ္လုိနည္းႏွင့္မွ မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

အတၱစြဲ ပညာတတ္ႏွစ္ေယာက္
ပိဋကတ္သံုးပံုကို လန္ဒန္ပါဠိအသင္းႀကီး P. T.S (London Pali Text Societ) ကေန အကုန္လံုး အဂၤလိပ္လုိ ဘာသာျပန္ၿပီးသားရိွတယ္။
အဲဒီပိဋကတ္သံုးပံုကို ဘာသာျပန္တဲ့ေနရာမွာ ဦးေဆာင္ၾကတာက ရစ္စ္ေဒးဗစ္လုိ႔ေခၚတဲ့ ဇနီးခင္ပြန္း ႏွစ္ ေယာက္။
သူတုိ႔ဟာ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ေၾကေၾကညက္ညက္ တခါတည္း ဖက္လိုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း၊ ဘာသာလဲျပန္တယ္။ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ေတြလဲ ေရးၾကတယ္။
ပိဋကတ္ကို အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ၿပီး ကမၻာကို ျဖန္႔ထားတဲ့ အဲဒီ ပညာတတ္ ဇနီးခင္ပြန္းႏွစ္ေယာက္ဟာ အနတၱဆိုတာကို လက္မခံၾကဘူး။ သူတို႔လဲ အတၱသမားေတြပဲ။
ဒီအေၾကာင္းကုိ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးေသ႒ိလ အမိန္႔ရိွလုိ႔ ဘုန္းႀကီးတို႔ သိရတာ။ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေျပာတယ္၊ ''ပညာတတ္ ဒီအဘုိးႀကီးနဲ႔ အဘြားႀကီးကို ငါ အနတၱ ကုိ ေဟာတယ္၊ သူတုိ႔ လက္ကို မခံၾကဘူး''။
''ဘဝကူးတာဟာ အတၱ (ဝိညာဥ္)က ကူးတာပါ။ 'အတၱဒီပါ ဘိကၡေဝ ဝိဟရထ အတၱ သရဏာ- အတၱ ကို ကိုးကြယ္ရမယ္'လုိ႔ ဘုရားက ေဟာထားတာပဲ ဆုိၿပီးေတာ့ သူတို႔ အတၱကုိ စြဲလမ္းေနၾကတယ္''တဲ့။
တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ ဘုရားရိွေပမဲ့ တရားမရိွျပန္ဘူး။ တရားရိွေပမယ့္ သံဃာမရိွျပန္ဘူး၊ ဒီလုိမဟုတ္လား။ ဘုရားနဲ႔ တရားရိွတယ္။ သံဃာမရိွဘူး။ သံဃာရိွတယ္။ တရားမရိွဘူး။ ဒီလုိေတြျဖစ္ေနၾကတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ ရိွတယ္၊ အနတၱ မရိွဘူး။ အနတၱရိွတယ္၊ အနိစၥမရိွဘူး။
သမာဓိရိွလ်က္နဲ႔ သီလမပါဘူး။ သီလ၊ သမာဓိရိွ လ်က္နဲ႔ ပညာမပါဘူး။ သူတို႔ခမ်ာ အျပည့္အစုံ မသိၾကဘူး။ဒါ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ၊ ေထရဝါဒသာသနာ မထြန္းကားလုိ႔ ဒီလုိ ျဖစ္ေနတာ။

အိႏၵိယျပည္မွာ ဗုဒၶဘာသာ ဘာ့ေၾကာင့္ကြယ္သလဲ
ဒီေတာ့ သာသနာကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္ သက္လုိ႔ ဘုန္းႀကီးတို႔ကို ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ေျပာပါမယ္။ နယူးေဒလီမွာ အသံလႊင့္ဌာနက ေမးပါတယ္။
''အရွင္ဘုရား အိႏၵိယျပည္မွာ ဗုဒၶသာသနာ ဘာေၾကာင့္ ကြယ္သြားရသလဲ''လုိ႔ ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ေျဖလုိက္ပါတယ္။
''ဗုဒၶသာသနာ ကြယ္သြားရတာဟာ ဘုန္းႀကီးတို႔ ေလ့လာလုိ႔ရသေလာက္ ေျပာရရင္ အေျခခံ အေၾကာင္း ၃-ခုကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။
၁။ ဇာတ္ဝါဒ အလြန္ျပင္းထန္ျခင္း၊ (လူတန္းစား ခြဲျခားမႈ)
၂။ အတၱဝါဒ အလြန္ျပင္းထန္ျခင္း၊ (အစဲြၾကီးမႈ)
၃။ သဒၶါတရား နည္းပါးျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အိႏၵိယမွာ ဗုဒၶသာသနာ ကြယ္ခဲ့ရပါတယ္''။ အဲဒီလုိ ဘုန္းႀကီး ေျဖခဲ့ ပါတယ္။
(အဲဒီ အေမးနဲ႕ အေျဖေတြကို အသံလႊင့္ ဌာနမွာ အသံသြင္းခဲ့တာ အခ်ိန္အားၿဖင္မိနစ္ ၄ဝ-ရွိပါတယ္။)
''ဇာတ္နိမ့္တယ္၊ ဇာတ္ျမင့္တယ္၊ အမ်ဳိးယုတ္တယ္၊ အမ်ဳိးျမတ္တယ္''ဆုိၿပီးေတာ့ လူတန္းစား ခြဲျခားတဲ့စနစ္ဟာ အိႏၵိယမွာ အလြန္ျပင္းထန္တယ္။
ဇာတ္နိမ့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ေရတစ္အိုးမွာ ေသာက္သြား လို႔ရိွရင္ ဇာတ္ျမင့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အဲဒီေရအုိးကို ခြဲပစ္တယ္။ အဲဒီေရအုိးမွာ သူ မေသာက္ေတာ့ဘူး။
ဇာတ္ျမင့္ပုဂၢိဳလ္တို႔ရဲ႕ ေနရာကို ဇာတ္နိမ့္ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ တက္လာရင္ အဲဒီေနရာ ေရေဆးပစ္တယ္။ ဝိဋဋဴပတုိ႔ရဲ႕ အတၴဳပၸတၱိနဲ႔ သိႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒီလို အတန္းအစားေတြက သိပ္ခြဲျခားလြန္းတဲ့ အခါက်ေတာ့ အႏွိမ္ခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ဇာတ္ျမင့္ဆိုတဲ့ အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ လူတန္းစားေတြဟာ ပဋိပကၡ အၿမဲတမ္း ျဖစ္ေနၾကတယ္။
''အနတၱ''ျဖင့္ ဇာတ္ဝါဒကို တိုက္ဖ်က္ေတာ္မူခဲ့
အဲဒီပဋိပကၡေတြရဲ႕အၾကားမွာ ျမတ္စြာဘုရားက ပြင့္ေပၚလာၿပီးေတာ့ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕အနီး မိဂဒါဝုန္ေတာမွာ ''အနတၱေဒသနာ'' ကို ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ဇာတ္ဝါဒကို တိုက္ ဖ်က္ေတာ္မူခဲ့တယ္။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ သာသနာေတာ္ဆိုတာ ပင္လယ္ႀကီးနဲ႔ တူတယ္။ ျမစ္ႀကီးငါးသြယ္ ျမစ္ငယ္ ငါးရာက ေရေတြ ပင္လယ္ႀကီးထဲ ေရာက္ရင္ အဲဒီျမစ္ေပါင္း မ်ားစြာက စီးဆင္းေသာေရ အားလံုးတုိ႔သည္ ''ငန္တယ္'' ဆိုတဲ့ အရသာထဲမွာ တစုတည္း ေပါင္းသြားၾကတယ္။
ဂဂၤါ၊ ယမံုနာ၊ အစီရဝတီ၊ ဘယ္ျမစ္က ဘယ္ေရ ရယ္လုိ႔ ပင္လယ္ထဲမွာ ခြဲျခားလ်က္ မရိွေတာ့ဘူး။ တစ္မ်ဳိးတည္း ေပါင္းခဲ့ပါတယ္။
ဘုရား သာသနာေတာ္ထဲကို ဆင္းရဲတဲ့လူ ဝင္လာလဲ သူက်င့္ရမဲ့ အက်င့္တရားဟာ သိကၡာသံုးပါးပဲ။ စၾက ဝေတးမင္းႀကီး ရဟန္းျပဳရင္လဲ က်င့္ရမဲ့ တရားဟာ ဒီ သိကၡာသံုးပါးပဲ။ ႏူနာစြဲေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ဘုရားသာသနာမွာ ဝင္လာရင္လဲ က်င့္ရမဲ့ တရားဟာ ဒီသိကၡာသံုးပါးပဲ။
က်င့္စရာ ကြဲကြဲျပားျပား ျခားနားမႈဆုိတာ မရိွဘူး။ ဘယ္လူမ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားသာသနာ ဝင္လာလုိ႔ရိွရင္ က်င့္ စရာဟာ တစ္မ်ဳိးတည္းသာလွ်င္ ရိွတယ္။ အဲဒါဟာ ဘုရားသာသနာေတာ္ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အခြင့္အေရးႀကီးတစ္ခုပဲ။
တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြက်ေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးခြဲတယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္အက်င့္က်င့္၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ ဘယ္အက်င့္ မက်င့္ရ၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ ဘယ္ေနရာ မတက္ရဆုိၿပီးေတာ့ မ်ဳိးကိုစံုလို႔။
ဘုရားသာသနာက်ေတာ့ က်င့္ရမည့္ သိကၡာေတြ ဟာ ဘယ္လိုလူမ်ဳိး လာခဲ့လာခဲ့ ဒါပဲ၊ တျခားမရိွဘူး။
ေကာင္းၿပီ အဲဒီသိကၡာသံုးပါးကို က်င့္ၿပီးတဲ့ အခါ က်ျပန္ေတာ့ အရဟတၱဖိုလ္ေပါက္လုိ႔ နိဗၺာန္ျမင္ရၿပီ ဆုိလုိ႔ ရိွရင္ ဘယ္လူမ်ဳိးျမင္္တဲ့ နိဗၺာန္ျဖစ္ျဖစ္ တစ္မ်ဳိးတည္းပဲ။
ျပည့္တန္ဆာ အမ်ဳိးသမီး ရဟန္းျပဳ၊ နိဗၺာန္ျမင္ ေတာ့လဲပဲ ရွင္ဘုရင္ႀကီးမ်ားနဲ႔ သာကီဝင္မင္းသမီးႀကီးမ်ား ျမင္သြားတဲ့ နိဗၺာန္ပါပဲ။ ဘာမွ မထူးျခားဘူး။
အမၺပါလီျပည့္တန္ဆာမႀကီး ရဟန္းျပဳ၊ ရဟႏၲာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ျမင္သြားတဲ့ နိဗၺာန္ရယ္၊ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ တုိ႔ ျမင္သြားတဲ့ နိဗၺာန္ရယ္၊ တျခားစီမဟုတ္ဘူး။ အတူတူပဲ။ ဘုရားသာသနာက အဲဒီေလာက္ ေကာင္းတာ။
ဘုရားသာသနာက လြဲရင္ တျခားမွာ ဒီေလာက္ အခြင့္အေရးကို ဘယ္မွာမွ မေပးပါဘူး၊ ဘုရားသာသနာက ဇာတ္စနစ္ကို အကုန္လံုး ေျပာင္းျပန္လွန္ ပစ္လိုက္တယ္။ အတန္းအစား ခြဲျခားတဲ့စနစ္ကို ဘုရားသာသနာက ေျပာင္းျပန္ လွန္ၿပီးေတာ့ အကုန္လံုး ပစ္ပယ္လိုက္တယ္။
ကမၻာဦး လူ စေပၚကတည္းက စြဲလာတဲ့ ''အတၱ'' ဝါဒႀကီးကိုလဲ အျမစ္ကေန ၿဖိဳၿပီးေတာ့ ''အနတၱ (ဝိညာဥ္ ဆိုတာမရွိ)''ဆိုၿပီးေတာ့ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တယ္။
''အနတၱ''လို႕ဆိုၿပီးေတာ့ မဟာသကၠရာဇ္ ၁ဝ၃-ခုႏွစ္၊ ဝါဆိုလျပည္ေက်ာ္ ၅-ရက္ေန႕က ေၾကြးေၾကာ္ခဲ႕ တယ္။
ဝါဆိုလျပည္ေန႕က စၿပီး လျပည့္ေက်ာ္ ၄-ရက္ ေန႔ထိ ဓမၼစၾကာတရားကုိ ေဟာပါတယ္။ ဓမၼစၾကာတရားပြဲ ဟာ ၅- ရက္ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ပဥၥဝဂၢီငါးဦးဟာ ေသာတာပန္ျဖစ္ၾကတယ္။
ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၅-ရက္ေန႕လဲေရာက္ေရာ အဲဒီ ေသာတာပန္ ငါးပါးကိုေပါင္းၿပီေတာ့ ''အနတၱ''လို႕တစ္လံုး တည္းေဟာလုိက္ပါတယ္။
''အနတၱေဒသနာ'' ဆုံးတဲ့အခါ ထိုငါးပါးေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ထိုမေထရ္သူျမတ္ တုိ႔ရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ ဘာအစြဲမွ မရိွေတာ့ဘူး။
၁။ ကာမေပၚမွာ၊၂။ ဘဝေပၚမွာ၊ ၃။ အယူမွားေတြေပၚမွာ၊ ၄။ အတၱေပၚမွာ ၿငိကပ္ျခင္းမရိွပဲ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကပါတယ္။
အုိင္ႀကီး တခုမွာ ရႊံ႕ေတြရိွတယ္, ၫြန္ေတြရိွတယ္, ေရေတြရိွတယ္, ရႊံ႕ၫြန္နဲ႔ ေရအျပည့္ရိွတဲ့ အုိင္ထဲမွာ ၾကာ ေတြ စိုက္ထားတယ္။

အႏွစ္ကိုးပါး(အပုိင္း-၂၃)ဆက္ရန္

Read more »

အႏွစ္ကိုးပါး (အပုိင္း-၂၁)

အဖုိးထုိက္ရတနာမ်ားကုိ အလြဲသံုးစားမျပဳထိုက္

ဒါေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုေတာ္ကို ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ဓာတ္ရိွတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက်ေတာ့ အဲဒီလုိ တန္ဖုိးထားၿပီးေတာ့ သံုးစြဲသြားတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ရတနာဆုိတာ ရတနာစိတ္ရိွမွ သံုးေဆာင္ ထိုက္တယ္။ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ပရိသတ္ရဲ႕ လက္ထဲမွာ ရတနာ အျပည့္ရိွတယ္။ ဒီေလာက္တန္ဖုိးရိွတဲ့ ရတနာေတြကုိ အလြဲမွားသြားၿပီး မသံုးလုိက္ပါနဲ႔။
တစ္ဘဝစာ တစ္နပ္စာအတြက္ ေရာင္းပစ္လိုက္ တယ္ဆုိတာ ဘယ္ေကာင္းမလဲ။ လံုခ်ည္ေလး၊ အက်ႌေလး၊ ရဖုိ႔ရန္အတြက္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြကုိ ဟိုမွာ ပို႔ပစ္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲ။ တန္ဖိုးရွိတဲ့အရာကို တန္ဖိုးရွိမွန္း သိဖုိ႔ လုိပါတယ္။

သိကၡာ(၃)ပါး
သိကၡာသံုးပါးဆိုတာ-
၁။ သီလသိကၡာ၊ ၂။ သမာဓိသိကၡာ၊ ၃။ ပညာသိကၡာ၊
ဗုဒၶေပးထားတဲ့ သီလသိကၡာကို ျပည့္စံုစြာ က်င့္ႏိုင္ ၾကရင္ေတာ့ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ ခ်မ္းသာမႈ၊ ကိုယ္ႏႈတ္ ႏွစ္ပါးရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို တကယ္ရတယ္။
သီလအျပည့္အစံု က်င့္လိုက္ရင္ ကိုယ္ကလဲ မလြန္ က်ဴးဘူး၊ ႏႈတ္ကလဲ မလြန္က်ဴးဘူး။ ဒီသီလရဲ႕ သတၱိေၾကာင့္ ဝီတိကၠမကိေလသာ (ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လြန္က်ဴးတဲ့ စိတ္)ဟာ ကုိယ္နဲ႔ႏႈတ္အေပၚမွာ ရပ္သြားတယ္။
သမာဓိရဲ႕သတၱိက စိတ္ရဲ႕ ေသာင္းက်န္းမႈေတြ အကုန္ရပ္သြားတယ္။ စိတ္ေသာင္းက်န္းမႈေတြဟာ သမာဓိ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရပ္သြားတာပဲ။
သမာဓိမျဖစ္ရင္ စိတ္ေတြဟာ အၿမဲတမ္း ေသာင္းက်န္းတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သမာဓိသိကၡာက်င့္ရင္ ပရိယု႒ာန ကိေလသာ (ထၾကြေသာင္းက်န္းတဲ့စိတ္) ေတြဟာ ရပ္ဆုိင္းသြားတယ္။
ကိုယ္ ႏႈတ္ရဲ႕ လြန္က်ဴးမႈ၊ စိတ္ရဲ႕ ေသာင္းက်န္းမႈ ေတြ ရပ္ဆိုင္းသြားတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ အဲဒီ ရပ္ဆုိင္းသြား တာဟာ တကယ္အၿပီးတိုင္ ရပ္ဆိုင္းသြားသလားလုိ႔ ဆုိေတာ့ အၿပီးတိုင္ ရပ္ဆိုင္းသြားတာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။
အၿပီးတိုင္ ရပ္ဆုိင္းသြားဖို႔ရာဆိုတာက ''ပညာ သိကၡာ''ကို တဆင့္တက္ရတယ္။
ပညာသိကၡာဆုိတာ ပရမတၱ ဓမၼတုိ႔ရဲ႕ လကၡဏာကုိ ႐ႈတာ။ ပရမတၱတရားရဲ႕ လကၡဏာကုိ သိျမင္ေအာင္ က်င့္ရတဲ့ အက်င့္သည္ ''ပညာ''။
အခုိးထသလုိ စိတ္ရဲ႕ ေသာင္းက်န္းမႈေတြ တေထာင္း ေထာင္းထေနတာကို အနည္ထိုင္သြားေအာင္ လုပ္တာက ''သမာဓိ။''
ကုိယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ လြန္က်ဴးမႈေတြကို ရပ္တန္႔သြား ေအာင္လုပ္တာက ''သီလ''။
ဗုဒၶေပးထားတဲ့ သိကၡာႀကီး သံုးခုဟာ တကယ့္ကိုပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့တရားႀကီး သံုးမ်ဳိးပဲ။
၁။ သီလသိကၡာက်င့္ရင္ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါး ၿငိမ္း ခ်မ္းမႈရတယ္။
၂။ သမာဓိသိကၡာက်င့္ရင္ စိတ္ရဲ႕ေသာင္းက်န္း မႈေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစပါတယ္။
၃။ ပညာသိကၡာကိုက်င့္ရင္ ပရမတၱတရားတုိ႔ရဲ႕ လကၡဏာကို သိၿပီးေတာ့ ကိုယ္ႏႈတ္ စိတ္သံုးပါးစလံုးတို႔ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို အၿပီးတိုင္ရတယ္။
ဘုန္းႀကီးေျပာခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးဟာ နည္းနည္းေလးပါ။ အမ်ားႀကီးမဟုတ္ပါဘူး။ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ထုိအေတြ႕အႀကံဳေလးထဲက ေကာက္ႏႈတ္ ေကာက္ႏႈတ္ၿပီးေတာ့ ေျပာခဲ့တာေတြကုိ စီစဥ္ၾကည့္ရင္ မျပည့္စံုတဲ့ သိကၡာေတြကို ေတြ႕ၾကရမယ္။
ျပည့္စံုတဲ့ သိကၡာေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။ မျပည့္စံုတဲ့ သိကၡာေတြကို ေတြ႕ၾကရလိမ့္မယ္။ မျပည့္စံုတဲ့ သိကၡာေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားတဲ့ သာဓကတစ္ခု ေျပာခ်င္ေသးတယ္။
ဗုဒၶဂယာမွာ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရတဲ့ လူေတြထဲက ႏွစ္ေယာက္ေသာပုဂၢိဳလ္ဟာ အီတလီႏိုင္ငံက လာၾကတာ။ သူတို႔ကလဲ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ တည္းခိုတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းမွာပဲ တည္းခိုၾကတယ္။
ျမန္မာေက်ာင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားသား အားလံုးက ဥေရာပတိုက္သားေတြ မ်ားတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသား ၁၈ဝ-ေလာက္ တည္းခုိေနၾကတဲ့ အထဲမွာ အီတလီက လူႏွစ္ေယာက္။ သူတုိ႔ကေတာ့ လူဝတ္ေၾကာင္နဲ႔ပဲ၊ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဘုန္းႀကီးဟာ ေဗာဓိပင္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္နားမွာ မၾကာမၾကာ ဆံုေလ့ရိွတယ္။
သူတုိ႔ တရားထုိင္ၾကတယ္။ သူတို႔ တရားထုိင္တဲ့ အနားဘုန္းႀကီးက မသြားပါဘူး။ တေနရာတည္းမွာ တည္းၾကခိုၾကတာဆုိေတာ့ ညမွာလဲ စကားေျပာခြင့္ ရတယ္ဆုိၿပီး မသြားေတာ့ဘူး။ တညမွာေတာ့ တည္းခိုတဲ့ ေက်ာင္းထဲက သစ္ပင္ရိပ္ကေလးမွာ ထိုင္ရင္းနဲ႔ ''မင္းတုိ႔ ဘယ္လုိ တရား အားထုတ္ၾကသလဲ၊ ေျပာစမ္းပါ''လုိ႔ ေမးၾကည့္တယ္။

အနတၱကို က်ဳပ္မယံုဘူးတဲ့
အဲဒီလုိေမးေတာ့ သူတုိ႔က ေျပာတယ္။ ''က်ဳပ္တုိ႔ ဝိပႆနာ႐ႈတာပါပဲ၊ သမထ မဟုတ္ပါဘူး''။
''ဒကာႀကီး ဝိပႆနာ ဘယ္လုိ႐ႈသလဲ၊ ဘာေတြကို ႐ႈသလဲ''။
''စတင္ကာစမွာ အာနာပါနနဲ႔ သမာဓိယူလုိက္ပါတယ္၊ သမာဓိ ေတာ္ေတာ္ရၿပီ ဆိုေတာ့မွ ေဟာဒီခႏၶာထဲမွာ ရိွတဲ့ သေဘာေတြကို ႐ႈပါတယ္ဘုရား''။
''ခႏၶာထဲမွာ ဘာသေဘာေတြ ရိွသလဲ ဒကာႀကီး''။
''အနိစၥေတြရိွတယ္၊ ဒုကၡေတြ ရိွတယ္''။
''ဒကာႀကီး အနတၱေကာ မရိွဘူးလား''။
''ႈ ိသညဒအ ဘနူငနလန ဗညေအအေ. အနတၱ (အတၱမရွိ) ဆိုတာကို က်ဳပ္ မယံုဘူး''။
ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ ဒကာႀကီးပဲ။ အနိစၥနဲ႔ ဒုကၡကို ေတာ့ ယံုတယ္၊ အနတၱကိုေတာ့ မယံုဘူးတဲ့။
''ဒကာႀကီး ဘာ့ေၾကာင့္ အနတၱကို မယံုသလဲ''။
''အရွင္ဘုရား စဥ္းစားၾကည့္၊ အတၱမရိွဘူးဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ ေသသြားၿပီးရင္ ေနာက္ဘဝတစ္ခုကို ဘယ္သူ ေျပာင္းသြားသလဲ၊ ဘယ္လုိလုပ္ေျပာင္းမွာလဲ၊ ဘဝ တစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ ေျပာင္းေျပာင္း ေျပာင္းေျပာင္းၿပီးေတာ့ သြားေနတယ္ဆိုတာက Soul လို႔ေခၚတဲ့ အတၱေလးက ေျပာင္းေနတာ''။ အဲဒါ သူတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆ။
အဝိဇၨာ, တဏွာ, ကံ ဆိုတာကို သူတို႔ လက္မခံၾကဘူး။ မစဥ္းစားၾကဘူး။ စဥ္းစားရင္လဲပဲ အဲဒါကို သူတုိ႔ ဥာဏ္မမီဘူး။
ဘဝေဟာင္းမွ ဘဝသစ္သို႔ လူတစ္ေယာက္ ေျပာင္းသြားတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သူတုိ႔ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ေနာက္ဘဝရိွတာကိုလဲ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ ျပည္ရိွတယ္ဆိုတာကိုလည္း ယံုၾကည္တယ္။
လူေသၿပီးရင္ လူျပန္ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။ နတ္လဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္၊ တိရစၧာန္တို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။ အဲဒါကိုလဲ သူတုိ႔ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။
သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။ ''အဲဒီ တမလြန္ဘဝ ကို ေျပာင္းတာကေတာ့ အတၱ (ဝိညာဥ္)က ေျပာင္းသြား တာပဲ၊ အဝိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ကံကိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ မသိဘူး''တဲ့။
ဒီလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီး ပ်က္သြားေပ မဲ့ ခႏၶာအိမ္ထဲမွာ ကိန္းေနတဲ့ အတၱကေလး(ဝိညာဥ္)ဟာ မပ်က္ပဲနဲ႔ ေနာက္ခႏၶာတစ္ခုထဲ ဝင္သြားတာ။ ေနာက္ခႏၶာ တစ္ခုက ပ်က္ျပန္ရင္လဲ အဲဒီခႏၶာက ထြက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ ခႏၶာတစ္ခုထဲကို ဝင္သြားတာ။ ဒီအတၱေလး (ဝိညာဥ္)ဟာ မပ်က္ပဲနဲ႔ တစ္ခႏၶာမွ တစ္ခႏၶာသို႔ ေျပာင္းေျပာင္း ေျပာင္းေျပာင္းၿပီးေတာ့ သူေရြ႕ေနတယ္တဲ့။ ဘဝေျပာင္းတဲ့နည္း။

အတၱကိုကိုးကြယ္ရမယ္တဲ့
ဘုန္းႀကီးက ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ ရွင္းျပတယ္။ မ်ဳိးေစ့ေလး တစ္ခုမွာ အပင္ေပါက္တဲ့ သတၱိကေလးရိွတယ္။ ထို အပင္ေပါက္ေစတတ္တဲ့ သတၱိကေလးဟာ ေျမႀကီး ေရတို႔ နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါမွာ အပင္ေပါက္လာတယ္။
ေျမ၊ ေရသာ မရွိရင္ ဒီမ်ဳိးေစ့ဟာ အပင္မေပါက္ဘူး။ မ်ဳိးေစ့ကို ေျမနဲ႔ေပါင္း ေရနဲ႔ေပါင္းရင္ ေအာက္၌ အျမစ္တြယ္ျခင္း၊ အထက္၌ အၫြန္႔အေညႇာက္ တက္ျခင္းဆိုတာ ျဖစ္သလုိပါပဲ။
ကံဆိုတဲ့မ်ဳိးေစ့ဟာ အဝိဇၨာ၊ တဏွာဆိုတဲ့ ေျမနဲ႔ ေရနဲ႔ ေပါင္းမိတဲ့အခါက်ေတာ့ ဇာတိဆိုတဲ့အၫြန္႔ကေလး တက္လာတယ္။ ခႏၶာဆုိတဲ့ အပင္ကေလး ေပါက္လာတယ္။
ေနာက္တခါ အပင္ေပါက္တဲ့ ဘဝသစ္ ခႏၶာသစ္ မွာ ''ဘဝကိုသာယာတယ္ မက္ေမာတယ္''ဆိုတဲ့ တဏွာက အျမစ္တြယ္တာ။
အဲဒီသေဘာတရားေလးကုိ သူတို႔ နားမလည္ၾကဘူး။ ဒါက အဘိဓမၼာသေဘာတရား။ အဘိဓမၼာဆိုတာက သိမ္ေမြ႕တယ္။ နက္နဲတယ္။ သူတို႔က နားမလည္ၾကဘူး။
ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ေျပာေသးတယ္။ ''အတၱ (ဝိညာဥ္)သာ မရိွယင္ လူေတြလို ေနလုိ႔လဲ မျဖစ္ဘူး။ ေသ လုိ႔လဲ မျဖစ္ဘူး။ အတၱရိွလုိ႔ ေနျဖစ္ေနတာ။ အတၱကို မွီေနရတာ။ ေနာက္ဘဝေျပာင္းတာ အတၱ(ဝိညာဥ္)လုိ႔ေခၚတဲ့ အရာဝတၱဳက ေျပာင္းတာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့အခါ အနိစၥကို ႐ႈပါတယ္၊ ဒုကၡကို႐ႈပါတယ္၊ အနတၱကေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ မ႐ႈပါဘူး''တဲ့။
''ဒကာႀကီး ဗုဒၶက အနတၱကို ေဟာတယ္မဟုတ္ လား''။
''အရွင္ဘုရား ဗုဒၶက အတၱကို ေဟာတာပါ''။
''အဲသလုိဆိုရင္ ဒကာႀကီး အေထာက္အထားျပ ပါ''။
''အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ၊ ေကာဟိ နာေထာ ပေရာသိယာ၊ အတၱသမံ ေပမံ နတၴိ (ဓမၼပဒ)လုိ႔ ဘုရား ေဟာထားပါတယ္''။
သူတုိ႔လဲ ရတာပဲ။ အထင္မေသးနဲ႔။ ဒါေပမဲ့ စာရဲ႕ သေဘာတရားကို နားမလည္ဘူး။ စာရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း မသိဘူး။
ပိဋကတ္သံုးပံုရိွတုိင္း တရားရိွတာ မဟုတ္။ အမွန္ တုိင္း နားလည္ဖုိ႔ လုိေသးတယ္။ တရားနာတုိင္းလဲ တရား သံကို ၾကားရတာမဟုတ္။ သေဘာေပါက္ဖုိ႔ လိုေသးတယ္။
မ်က္စိရိွတုိင္းလဲ ဘုရားကို ျမင္တာမဟုတ္။ ၾကည့္ တတ္ဖုိ႔ လိုေသးတယ္။ ဘုရားမျမင္လုိ႔ ေလွကားရင္း ထား တာ။
ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က အခုလို ေျပာၾကတာ။ ''အရွင္ ဘုရား ဘုရားက ေဟာထားပါတယ္၊ အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ- အတၱကို အားကိုးရမယ္''။
''အတၱသမံ ေပမံ နတၱိ- အတၱဟာ ခ်စ္စရာ အေကာင္းဆံုးပဲ''။
''အတၱသရဏာ အနည သရဏာ- အတၱကို ကိုး ကြယ္ရမယ္ဆုိၿပီး ေဟာထားပါတယ္''တဲ့။
သူတို႔က ဆက္ေျပာပုံေလးကုိ နားေထာင္ၾကည့္၊ ဘယ္ေလာက္ထိ နားလည္မႈ လြဲေနသလဲဆိုတာ ေပၚလြင္ လုိက္တာ။
''အရွင္ဘုရား ဒီစကားေတြကုိ ေထာက္ဆလုိက္ရင္ အားကိုးရမယ့္တရား၊ ကိုးကြယ္ရမယ့္တရား၊ ခ်စ္ခင္ရမယ့္ တရားေတြဟာ အတၱ(ဝိညာဥ္)ပဲ။ အဲဒီအတၱကို ဝိပႆနာ ႐ႈပစ္လုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ၊ ဒါေလးကို ကိုးကြယ္ထားရမွာ''တဲ့။အဓိပၸါယ္အယူအဆက ေတာ္ေတာ္ မွားေနတယ္။

(အပုိင္း-၂၂) ေမွ်ာ္

Read more »

ဗုဒၶဘာသာသာသနာျပန့္ပြားေရးအသင္းႀကီး

(မႏၲေေလး၊ ေအာက္တုိုိဘာ ၉-ရက္)
ဗုဒၡသာသနာျပန္႔ပြားထြန္းကားလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ အေျခစိုက္ထားေသာ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာျပန္႔ပြားေရးအသင္းႀကီးသည္ နယ္စပ္ ေဒသႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားတြင္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ လူမႈေရး အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းမ်ား တြဲဖက္ေဆာင္ရြက္ေနလ်က္ရွိပါသည္။ ယင္းအသင္းႀကီးသည္ အသင္း ေထာက္ ၁၉၈-သင္းတုိ႔၏ ပူးေပါင္းလွဴဒါန္းမႈျဖင့္ ျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းၿမဳိ႕နယ္မ်ားရွိ ေက်ာင္းေပါင္း ၉၁၉ ေက်ာင္းတြင္ ေအာက္တိုဘာလ ၇-ရက္ေန႔ မွာ ကထိန္ခင္းခဲ့ပါသည္။
ေက်ာင္းေပါင္း ကုိးရာေက်ာ္တြင္ ကထိန္သကၤန္း၊ ဂြမ္းေစာင္အပါအဝင္ အျခားလွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကုိ လွဴဒါန္းသြားမည္ျဖစ္ၿပီး ပေဒသာပင္တစ္ခုလွ်င္ ပစၥည္းဝတၴဳက်ပ္ ငါးေသာင္းဖုိးခန္႔ရွိေၾကာင္း၊ ကထိန္ေအာင္ပြဲကုိ ၂ဝ၁ဝခုႏွစ္ မတ္လ ၄ ရက္မွ၁ဝ ရက္ေန႔အတြင္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သာသနာျပဳခရီးစဥ္အတြင္း က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ¤င္းကဆုိသည္။ ကထိန္သကၤန္းမ်ားႏွင့္ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကုိ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ အလွဴခံမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းအသင္း၏ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးက ေျပာၾကားသည္။
ဗုဒၶဘာသာသာသနာျပဳအသင္းႀကီးသည္ ၂ဝဝ၈-ခုႏွစ္ ပထမအႀကိမ္ ကထိန္ခင္းစဥ္က ေက်ာင္းတုိက္ ၆ဝဝ -ေက်ာ္ကုိ ကထိန္ႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ ပစၥည္း တန္ဖုိးက်ပ္သိန္း ၁ဝဝ- နီးပါးဖုိး လွဴဒါန္းႏုိင္ခဲ့သည္။ ယင္းအသင္းႀကီးကုိ ျဗဟၼစုိရ္ လူမႈေရးအသင္း ထူေထာင္ခဲ့သည့္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲတိကၡ (အဂၢမဟာပဏၰိတ)က ဦးေဆာင္၍ ရွင္ျပဳရဟန္းခံပြဲမ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာအဆုံးအမခံယူပြဲမ်ားကုိ ႏွစ္စဥ္ ျပဳလုပ္လ်က္ရွိသည္။


(The voice journal)

Read more »

ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ ဗုဒၶဘာသာခံယူပြဲက်င္းပမည္

(မႏၲေၲေလး၊ ေအာက္တိုဘာလ ၂-ရက္)
ဗုဒၶ သာသနာျပန္႔ပြားထြန္းကားလာ ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာျပန္႔ပြားေရး အသင္း၏ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ပထမဆံုး ဗုဒၶဘာသာဝင္ အျဖစ္ ကူးေျပာင္းခံ ယူပြဲကို ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ဒီဇင္ဘာလ၌ က်င္းပသြားရန္ရွိသည္ဟု ယင္း အသင္းထံမွ စံုစမ္းသိရွိရသည္။
ယင္းပြဲကို ဒီဇင္ဘာလ ၂-ရက္ေန႔မွ ၁၃ -ရက္ေန႔အထိ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ ဒံုးသိမ္ေက်းရြာတြင္ ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါ အသင္းထံမွ သိရသည္။ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္သည္ အစၥလာမ္ဘာသာကို ကုိးကြယ္သူအမ်ားစုေနထိုင္ရာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံႏွင့္ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္သည့္ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။

(The voice journal)


ကမၻာေပၚတြင္ မြတ္ဆလင္ ဦးေရ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းတုိးပြား
----------------
(ဝါရွင္္တန္ ၊ အေမရိကန္၊ ေအာက္တုိဘာ ၁၂-ရက္)
ကမၻာေပၚတြင္ မြတ္ဆလင္လူဦးေရ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းတုိးပြားလာၿပီး ယခု ၂ဝဝ၉-ခုႏွစ္ လယ္ပုိင္းတြင္ ၁-ဒသမ ၅၇ - ဘီလီယံအထိေရာက္ရွိလာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း မၾကာေသးခင္ ေအာက္တုိဘာလဆန္းပုိင္းက ထုတ္ျပန္ေၾကညာေသာကမၻာ့ဘာသာေရးဆုိင္ရာအစီရင္ခံစာတစ္ရပ္ကုိ ကုိးကား၍ ေအပီသတင္းဌာနက လေရးသားေဖာ္ျပသည္။
မြတ္ဆလင္လူဦးေရ တုိးပြားလာသည္ဟူေသာသေဘာမွာ အစၥလာမ္ဘာသာကုိးကြယ္သူဦးေရ မ်ားျပားလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ကမၻာေပၚတြင္လူေလးဦးတြင္ တစ္ဦးမွာ အစၥလာမ္ဘာသာကုိ ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ၾကေၾကာင္းအစီရင္ခံစာက ဆုိသည္။
အစီရင္ခံစာအရ အစၥလာမ္ဘာသာသည္ ကမၻာေပၚတြင္ နားလည္သေဘာေပါက္ရန္ အလြယ္ကူဆုံးဘာသာအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရသည္။ အဆုိပါအစီရင္ခံစာက The Pew Forum သမကာ ဘာသာေရးဆုိင္ရာသုေတသနအဖြဲ႕က ဘာသာတရားႏွင့္ အမ်ားျပည္သူတုိ႔၏ဘဝဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္သုေတသနျပဳလုပ္ၿပီးမွ ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သုေတသနကုိ မြတ္ဆလင္ကမၻာအပါအဝင္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ား၌ သုံးႏွစ္ၾကာျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ The Pew Forum သမကာ မွ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအဆိုအရ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံသည္ လက္ဘႏြန္ႏုိင္ငံထက္ မြတ္ဆလင္ ဦးေရမ်ားျပားၿပီး တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ဆီးရီးယားႏုိင္ငံထက္ မြတ္ဆလင္ဦးေရ မ်ားျပားလာသည္ကုိေတြ႕ရေၾကာင္း သိရသည္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ပရင္စတန္တကၠသိုလ္မွ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံပါေမာကၡ ေအမီဂ်မားလ္က ''ဒီအစီရင္ခံစာအရ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ယူဆခဲ့တဲ့ အုိင္ဒီယာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ မြတ္ဆလင္ေတြဟာ အာရပ္လူမ်ိဳးေတြျဖစ္ၿပီး အာရပ္လူမ်ိဳးေတြဟာမြတ္ဆလင္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေျပာင္းလဲသြားၿပီျဖစ္ပါတယ္'' ဟုမွတ္ခ်က္ျပဳေျပာၾကားသည္။ The Pew Forum သမကာ ၏ သုံးသပ္ခ်က္အရ ကမၻာ့မြတ္ဆလင္လူဦးေရ၏၆ဝ- ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ အာရွေဒသတြင္ ေနထုိင္လ်က္ရွိသည္။
လူအမ်ားစုက လက္ခံယူဆၾကသည္မွာ အစၥလာမ္ဘာသာကုိးကြယ္သူ မြတ္ဆလင္မ်ားသည္ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းေဒသတြင္ အမ်ားဆုံး ေနထုိင္ၾကသည္ဟူေသာ အယူအဆမ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္း အမွန္ တကယ္တြင္ အာရွေဒသ၌ အမ်ားဆုံးျဖစ္ေနသည္ကုိေတြ႕ရသည္။ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ကမၻာေပၚတြင္ အစၥလာမ္ဘာသာသည္ ဒုတိယေျမာက္အႀကီးဆုံး ဘာသာႀကီးတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာ၏ ေနာက္မွလုိက္လ်က္ရွိသည္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ယုံၾကည္သူ ဦးေရမွာ ၂ -ဒသမ ၂-သန္းထိရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္။


The voice journal

Read more »

သီတဂူ အထူးသတင္း

စစ္ကုိင္းေတာင္ရုိး သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သီတဂူ အာယုဒါနေဆးရုံေတာ္တြင္ ေအာက္တုိဘာလ ေနာက္ဆုံးပတ္မွ ႏုိဝင္ဘာလအတြင္း ခြဲစိတ္အထူးကု အစီအစဥ္မ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းယင္းေဆး႐ုံ၏ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ သိရွိရသည္။
ယင္းေဆး႐ုံတြင္---------
(က)ေအာက္တုိဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔မွ ၂၈ ရက္ေန႔တုိ႔တြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွ Aloha Medical Mission အဖြဲ႔၊
(ခ)ႏုိဝင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔မွ ၆ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံမွ ႏႈတ္ခမ္းကြဲ၊ အာေခါင္ကြဲအထူးကုပါရဂူအဖြဲ႕၊
(ဂ)ႏုိဝင္ဘာလ ၉ ရက္မွ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံမွ ႏႈတ္ခမ္းကြဲ၊ အာေခါင္ကြဲအထူးကုပါရဂူအဖြဲ႕၊ ႏွင့္
(ဃ)၄င္း ၉ ရက္ေန႔မွ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏုိင္ငံမွ မ်က္စိပါရဂူအဖြဲ႔၊
(င)ႏုိဝင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔မွ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ အဂၤလန္ႏုိင္ငံမွ မ်က္စိအထူးကု ဆရာဝန္မ်ားအဖြဲ႕တုိ႔က လာေရာက္ကုသေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

Read more »

သီတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၈)

ဆုိၾကမယ္ေပ်ာ္ၾကမယ္ အစီအစဥ္

ေန႔လည္စာျပီး သည့္အခါ ေဖ်ာ္ေျဖေရးအစီအစဥ္စပါေတာ့သည္၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္က ႏုိင္ငံအလုိက္ ကုိယ့္ႏိုင္ငံသီခ်င္းကို ထဆုိရသည္၊ ပရိသတ္ေတြလဲ တ၀ါး၀ါးႏွင့္ ပြဲကစည္ကားေနသည္။ ေလးႏုိင္ငံေလာက္ဆုိအျပီးမွာ ျမန္မာႏွင့္သီရိလကၤာႏုိင္ငံတို႔ကို ေခၚပါေတာ့သည္၊ အဲဒီမွာ သီတဂူစတားတုိ႔ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ၊ ဆုိလုိ႔ကလဲမသင့္ေတာ္၊ မဆုိျပန္ရင္လဲ ညီညြတ္ေရးကိုျဖက္ရာက်မည္၊ ရုိင္းရာလဲက်သည္၊ သီတဂူစတားအၾကံအုိက္ေနခ်ိန္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကုိ သတိရလုိက္သည္၊ သူဟာ English ေမဂ်ာႏွင့္ M.A မထမႏွစ္ ေက်ာင္းတက္ေနသူျဖစ္သည္၊ ေမာင္ေက်ာင္းသားေရ ေမာင္ရင့္ကိုပဲ အားကိုးရေတာ့မယ္၊ ေမာင္ရင္မလုပ္ရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ မျဖစ္မေန ေမာင္ရင္ရတာ ဆုိကြာလုိ႔ အကူအညီေတာင္းလုိက္ရသည္၊ ေတာ္ေသးသည္ အဆင္ေျပသြားသည္၊ သူကလဲ အဂၤလိပ္စကား ေကာင္းေကာင္းေျပာႏုိင္သည္ သတၱိကလဲ အာဂလူျဖစ္သည့္အတြက္ ပြဲက စည္သြားျပန္ပါသည္၊ သူဆုိသည့္သီခ်င္းက စေတာဘယ္ရီ သီခ်င္းျဖစ္ပါတယ္၊ ပရိသတ္မ်ားလုိက္ဆုိႏုိင္ေအာင္ လမ္းေၾကာင္းေပးထားသျဖင့္ ပြဲက ဆုိေျပပါသည္။ သီတဂူစတားတုိ႔ အခုမွ ရင္ထဲက အလုံးၾကီးက်သြားေတာ့သည္၊ သူသာမကယ္ရင္ သီတဂူစတား ထျပီးဟဲရလိမ့္ထင္သည္၊ ေမာင္မင္းၾကီးသား အစဥ္ေျပပါေစဟူ၍သာ အၾကိမ္း၂ ဆုေတာင္းေနရေတာ့သည္။
အဆုိေပ်ာ္ျပီးတာနဲ႔ ႏွင္းဆီကုန္းပန္းျခံ၏ မန္ေနဂ်ာ၊ ဒါရုိက္တာ၊ မူလတန္းေက်ာင္းဆရာမ်ားက ၀မ္းသာစကားေျပာၾကသည္။ ထုိအစီအစဥ္ျပီးတာ နာရီ၀က္ေလာက္အနားယူျပီး အျပန္ခရီးစတင္ေတာ့သည္။ အားလုံးကိုႏုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္၊ ဟတ္ပီးေဒ၀ါလီဟု ေၾကြးေၾကာ္ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ အေဆာင္ကို ညေန (၄)နာရီျပန္ေရာက္ပါသည္။

ဤတြင္ ဟတ္ပီးေဒ၀ါလီ ေလ့လာေရးမွတ္တမ္းျပီး၏။

သီတဂူ စန္းလပမာ ခ်မ္းျမသာယာရွိၾကပါေစ။

သီတဂူစတား
၂၀-၁၀-၂၀၀၉

Read more »

သီတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၇)

ေန႔လည္ပုိင္းအစီအစဥ္
ေန႔လည္စာစားၾက
ေလ့လာေရးခရီးစဥ္ျပီးေသာအခါ ခန္းမေဆာင္ေရွ႕ (မူလတန္းေက်ာင္း)၏ မ်က္ႏွာစာမွာ ေန႔လည္စာျဖင့္ ဧည့္ခံေၾကြးေမြးသည္၊ ေဒ၀ါလီေန႔ အထူးေန႔ျဖစ္၍ သက္သက္လြတ္ႏွင့္ ရိုးရာမုန္႔တုိ႔ျဖင့္ေၾကြးေမြးပါသည္။ တေပ်ာ္တပါးၾကီးစားေၾကာက္ေသာက္ၾကသည္။

Read more »

သီတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၆)

ဆယ္ၾကီးနား
ပန္းျခံႏွင့္စက္ရုံတုိ႔ကိုေလ့လာျပီး ျမင္းေဇာင္းဆီသုိ႔သြားၾကရသည္၊ ျပိဳင္ပြဲျမင္းမ်ားျဖစ္သည္၊ အလြန္လွပါသည့္ျမင္းေတြျဖစ္သည္၊ ၾသစေတးလ်စသည့္ျပည္ပမွ မွားယူးထားသည္ဟုသိရပါသည္။ ထုိႏွင္းဆီကုန္းပုိင္ရွင္သည္၊ ကိုယ္ပုိင္ဆယ္ၾကီးပါ ပုိင္ဆုိင္သည္၊ သုံးေရႏွင့္ သစ္ပင္မ်ားအတြက္ ေရကို ထုိဆယ္ကန္ၾကီးမွ ေမာ္တာျဖင့္စုပ္ယူပါသည္။

ဓာတ္ပုံရုိက္ၾက
အစုလုိက္အစုလုိက္ ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကည္သည္၊ ကိုယ္ခင္ရာ မင္ရာေခၚၾကျပီးဓာတ္ပုံရုိက္ၾကသည္၊ အဲဒီအထဲမွာ သီရိလကၤာသူေလးတစ္ေယာက္ပါသည္၊ သူလဲ ေတာ္ေတာ္ ေရးပန္းစားသည္၊ အသားေရက သီတဂူစတားေလာက္ေတာ့ မဲသည္၊ ဒါေပမဲ့ မ်က္ႏွာပန္းလွေတာ့ လူခ်စ္လူခင္ေပါသည္၊ သူႏွင့္ဓာတ္ပုံရုိက္ခ်င္သူေတြေပါမွေပါပဲ၊ ထုိင္းဘေႏၱၾကီးကေတာ့ အမိအရ တြဲရုိက္လုိက္ေသးသည္၊ သီတဂူစတားေတာ့ ရွက္တာနဲ႔ ဟန္လုပ္လုိက္ရသည္။ ႏုိင္ငံေပါင္းစုံက သူငယ္ခ်င္းေတြ အခုလုိ တြဲျပီးဓာတ္ပုံရုိက္ၾကျခင္းျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ပုိမိုရင္းႏွီးေစသည္။ ေနကလဲအရမ္းပူေနပါသည္ သုိ႕ေသာ္ အားလုံးရဲ့မ်က္ႏွာမွာ ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ သီတဂူစတားႏွင့္ အခန္းျခင္းကပ္ အခန္းနံပါတ္ ၉၀ က အီရန္က သီတဂူစတားကို ဓာတ္ပုံရုိက္ဖုိ႔လာေခၚသျဖင့္ ရုိက္ျဖစ္သြားသည္၊ အဲေနာက္ အျခားႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြလဲ ရုိက္ခ်င္ပါတယ္ဆုိျပီး ေျပးလာၾကသည္၊ ျပီးေတာ့ အီရန္ေက်ာင္းသားက သီတဂူစတားကို အာဖရိက ၊ကညာ၊ မြန္ဂုိႏွင့္ အာဖကန္နစၥတန္ ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးသည္၊ သူေျပာပုံက- he is my good friend who live in room number 95 and he is a good monk. သူဟာ ငါ့ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပါ၊ အခန္းနံပါတ္ ၉၅ ကပါ၊ သေဘာေကာင္းတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးပါ၊ ဟု သီတဂူစတားအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပကာ မိတ္ဆက္ေပးသည္၊ သီတဂူစတားက သူ႔အတြက္ ေကာင္းမွာေပါ့၊ သီတဂူစတားထံမွ ဆီလုိလ်င္ ဆီယူလုိ႔ရသည္၊ ဆားလုိလ်င္ ဆားယူလုိ႔ရသည္၊ ပရင့္ထုတ္ခ်င္ရင္ ပရင့္ထုတ္လို႔ရသည္။ သီတဂူစတားတို႔ရဲ့ ထူးဆန္းေသာ အ၀တ္သည္ သူတု႔ိအတြက္ ပုိျပီး ထူးဆန္းသစ္လြင္ျပီး အမွတ္ရေစပါသည္။

သီတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၇)လာပါဦးမည္

Read more »

သီတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၅)

ကညာႏုိင္ငံအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ေဆြးေႏြးစ စကားေလးျဖက္ျပီး ႏွင္းဆီကုန္းပန္းျခံေလ့လာေရးစပါ ေတာ့သည္။ ၂၅ ဧက က်ယ္၀န္းသည့္ ပန္းျခံၾကီးတစ္ခုလုံးကို ပလက္စတစ္အမိုး အကာတုိ႔ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားသည္၊ အလင္းေရာင္ႏွင့္ ေလ၀င္ေလေပါက္တုိ႔လဲပါသည္၊ အတြင္မွာလဲ လ်ပ္စစ္မီးမ်ားျဖင့္တံဆာဆင္ထားသည္၊ ျမန္မာျပည္သားတစ္ေယာက္အေနႏွင့္အံၾသမိသည္မွာ လ်ပ္စစ္မီးကို အလွ်ံအပယ္သုံးထားျခင္ပင္၊ မီးကလဲ ၂ရက္ ၄ နာရီမဟုတ္ဘဲ တစ္ရက္ ၂၄ နာရီ လာသည္၊ အပင္ကိုဖ်က္ေသာ မုိးမြားမ်ားမလာႏုိင္ေအာင္ ဓာတုေဗဒနည္းပညာသုံးထားသည္မွာလဲ အံ့ၾသစရာပင္၊ ပန္းျခံ၏ ေဘးခ်င္းကပ္မွာကား ႏွင္းဆီပန္းထုတ္ပုိးစက္ရုံၾကီးျဖစ္သည္၊ အလြန္ေခတ္မီေသာ နည္းပညာမ်ားျဖင့္စနစ္တက် တည္ေဆာက္ထားသည္၊ ထုိစက္ရုံ၏အနားမွာ ေဆးလိပ္စက္ရုံၾကီးတစ္ကိုလဲေတြ႔ရသည္၊ ထုိစက္ရုံကိုေတာ့ သီတဂူစတားတုိ႔ေလ့လာခြင့္မရပါ၊ အိႏၵိျပည္သည္ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းကို အထူးပိတ္ပင္ထားသည္၊ အိႏၵိယလူမ်ိဳးေတြ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ အေတာ္ကိုရွားပါသည္၊ မေတြ႔ရသေလာက္ပင္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ အျပစ္ၾကီးတစ္ခု က်ဴးလြန္ေနသလုိျဖစ္ေနသည္။ ထုိေဆးလိပ္စက္ရုံကို ေလ့လာခြင့္ မျပဳတာ ဒါေၾကာင့္ထင္ပါသည္။ စက္ရုံႏွင့္ပန္းျခံတို႔ကို လုံး၀ဓာတ္ပုံရုိက္ခြင့္မျပဳသည့္ၾကားက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သီတဂူစတားကင္မရာ လမ္းယူျပီး ပန္းျခံကို ရုိက္လုိက္ေသးသည္။

သီတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၆)ဆက္ရန္

Read more »

သီတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၄)

ေက်ာင္းသားအားလုံး နံနက္စာ စားအျပီး ေဒ၀ါလီပါတီ မစမီ ဟိုနားဒီနားေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကသည္၊ တခ်ိဳ႕လဲစကားေတြေျပာၾကသည္၊ တစ္ေဆာင္တည္းမွာ အတူေနၾကတယ္ဆုိေပမဲ့ သိပ္မရင္းႏွီးၾက၊ ေမးထူးေခၚေျပာရုံေလာက္သာရွိသည္။ ယခုအခါ တစ္ခရီးတည္းအတူသြားလာရေသာအခါ ပုိျပီးရင္းႏွီးလာသည္၊ စကားေတြလဲမ်ားမ်ားေျပာျဖစ္သည္၊ အထူးသျဖင့္မတူတဲ့ႏုိင္ငံ ၊လူမ်ိဳး၊ ဓေလ့ထုံးတမ္းအစဥ္အလာေတြႏွင့္လာျပီး ေပါင္ဖက္မိေသာအခါ အထူးအဆန္းေလးေတြ ျဖစ္လာသည္၊ အာဖရိကတုိက ကညာႏုိင္ငံ ကညာအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ သီတဂူစတားႏွင့္ ထုိင္းဘုန္းေတာ္ၾကီးကို လာမိတ္ဆက္သည္၊ အထူးသျဖင့္ဓာတ္ပုံတြဲရုိက္ခ်င္သည္၊ သီတဂူစတားအား ေမးခြန္းမ်ားစေမးပါေတာ့သည္၊ ဘယ္ႏုိင္ငံကလဲ------ ေမးေတာ့ သီတဂူစတားက I am from Myanmar လုိ႔ေျပာေတာ့ နားမလည္၊ ေနာက္တစ္ခါ ေျပာင္းျပီး ေျဖရသည္၊ I am from Burma ဟု ေျဖလုိက္မွ နားလည္သြားသည္၊ သီတဂူစတားတုိ႔ အဲဒီအေတြ႕အၾကံဳေတာ့ ေကာင္းေကာင္းရ ေနျပီးျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ခုေမးျပန္သည္၊ In your country do all of the people usually wear this dress? မင္းတုိ႔ႏုိင္ငံကလူေတြအားလုံ ဒီလုိအ၀တ္ကို ၀တ္ၾကတာလားဟု သကၤန္းကုိ လက္ႏွင့္ကိုင္ျပီးေမးပါသည္၊ No, this dress is for only monks. All lay people usually use dress as you wear. မဟုတ္ပါဘူး၊ လူတုိင္းမ၀တ္ပါဘူး၊ ဒီအ၀တ္ဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြ အတြက္သာျဖစ္ပါတယ္၊ သာမန္လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြက မင္းတုိ႔လုိ ၀တ္ၾကပါတယ္။ Because I am a Buddhist monk, I usually wear this dress. ငါက ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္လုိ႔ ဒီအ၀တ္ကို၀တ္ရတာပါ။ သီတဂူစတားက ကြ်ႏု္ပ္က ရဟန္းတစ္ပါးဟုေျပာလုိက္ေသာအခါ ပုိစိတ္၀င္းစားဟန္တူသည္၊ If so, what do monks do? အဲလုိဆုိရင္ ရဟန္းေတြက ဘာလုပ္သလဲတဲ့၊ All of Monk have two duties namely, learning and teaching. I not only learn but also teach other people. တုိ႔ရဟနး္ေတြဆုိတာ အဓိကအားျဖင့္ တာ၀န္ ႏွစ္ရက္ရွိတယ္၊ ၁-ကိုယ္ကုိတုိင္သင္ယူျခင္းႏွင့္ ၂-သူတပါးေတြအား ျပန္လည္ သင္ေပးျခင္း ေဟာေျပာျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ Oh!—Good! ဟုေျပာကာ ေခါင္းျငိမ့္ေနပါသည္။

God အေၾကာင္းေမး
ေနာက္ေမးခြန္း= On diwali (dipawali), we are praying under God. He knows what we need. ငါတုိ႔က God ထာ၀ရဘုရားဆီမွာ ဆုေတာင္းတယ္၊အသနားခံတယ္၊ သူက ဒို႔ဆုေတာင္းတာကို နားလည္တယ္၊ သနားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေလာကၾကီးကိုဖန္တီးေပးတယ္။ What do you pray under God? သူဆိုလုိတာက မင္းတုိ႔ ထာ၀ရဘုရားထံကေန ဘာဆုေတြေတာင္းသလဲေပါ့။ But Buddhism does not accept the existence of God. ဒါေပမဲ့ တုိ႔ဗုဒၶဘာသာက ထာ၀ရဘုရားရွိတယ္ဆုိတာကို လက္မခံဘူး။ ဘာလို႔ဆုိေတာ့ ငါဥပမာေျပာမယ္၊ Ok! I will explain you why Buddhism rejects the existence of God. I am going to ask you a question, now you have collected a lot of knowledge before you come here. Why have you got this much knowledge? မင္းကို ေမးခြန္းတစ္ခုျပန္ေမးမယ္ ဥပမာကြာ မင္းအခု ဒီမလာခင္ကႏွင့္စာရင္ ဗဟုသုတေတြ အမ်ားၾကီးရေနျပီ၊ အဲဒီဗဟုသုတေတြ ဘယ္လုိရလဲ။ Yes, I have hard study to get this knowledge. ငါၾကိဳးစားလုိ႔ရတာေပါ့။ အဲလုိဆုိေတာ့ သီတဂူစတားရဲ့ လမ္းေၾကာင္းထဲ၀င္လာျပီး၊ if so, is your knowledge not given by God? ဒါဆုိရင္ မင္းရဲ့အသိဥာဏ္ေတြက ထာ၀ရဘုရားကေပးတာမဟုတ္ဘူးေပါ့ဟု ျပန္ေမးလုိက္ေသာအခါ ေတြေ၀သြားသည္။ မင္းရဲ့အသိဥာဏ္ေတြဟာ ထာ၀ရဘုရားကေပးတာမဟုတ္ပါဘူး မင္းကိုယ္တုိင္ၾကိဳးစားလုိ႔ရတာပါ၊ မင္းမလုပ္ဘဲေနရင္ ဘာမွရလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆက္ျပီး သီတဂူစတားက နမူနာတစ္ခုႏွင့္ရွင္းျပလုိက္စဥ္ ပန္းျခံေလ့လာဘုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ကေခၚေသာအခါ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ မင္းနဲ႔စကားေျပာလုိ႔ေကာင္းတယ္၊ ေနာက္အခ်ိန္ရရင္ မင္းနဲ႔ထက္ေဆြးေႏြးခ်င္ ပါေသးတယ္ဟုေျပာသြားကာ စကားဆက္ျပတ္သြားပါသည္။ သီတဂူစတားလဲ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ သူနဲ႔ေဆြးေႏြးဘုိ႔ ေမ်ာ္လင့္ပါသည္၊ ကိုယ္ကိုတုိင္လဲ အဂၤလိပ္စကားေျပာျဖစ္သည္၊ ဒီမလာခင္က ဒီလုိေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကုိယ္ကိုတိုင္အေမးခံျပီး ကိုယ္ကိုတုိင္ တစ္ခါမွ မေျဖၾကားခဲ့ဘူးပါ။ ေဆြးေႏြးျခင္းသည္ အသိဥာဏ္ကို က်ယ္ျပန္႔ေစသည္၊ အေတြးအေခၚ ပုိမုိရင့္လာေစပါသည္။ သီတဂူစတားသည္ အိႏၵိယေရာက္မွ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား အေမးခံရဖူးတာ (၄)ၾကိမ္ေလာက္ရွိျပီ။ အိႏၵယလူမ်ိဳး၊ အီရန္အမ်ိဳသမီး ၂ေယာက္၊ အာဖရိကတုိက္ ကညာကႏုိင္ငံ အမ်ိဳးသမီး၂ ေယာက္ႏွင့္ ကိုရီးယားက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္တုိ႔ ျဖစ္သည္။ ကိုရီးယားဘုန္းေတာ္ၾကီးႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံက ဘုန္းေတာ္ၾကီးတုိ႔ႏွင့္ေတာ့ မၾကာမၾကာ ဘာသာေရးအေၾကာင္းႏွင့္ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈ အေၾကာင္းတုိ႔ကို ေဆြးေႏြးဖူးပါသည္။ တကယ္ေတာ့ သီတဂူစတားသည္ အလြန္စကားနဲသူ တစ္ေယာက္ပါ၊ အေဟာအေျပာကလဲ မေကာင္းေတာ့ စင္ေပၚမတက္ႏုိင္ခဲ့ဘူးေသး၊ သို႔ေသာ္ ေမးလာလ်င္ေတာ့ အနဲအက်ဥ္းေတာ့ ထြက္လာပါတယ္။ အနည္းငယ္ေသာ သီတဂူစတားရဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြပါ။

သီတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း အပိုင္း(၅)ေမွ်ာ္

Read more »

သီးတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၃)

သီတဂူစတားတုိ႔အဖြဲ႔ ႏွင္းဆီးကုန္းျခံသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ အိႏၵိယထုံးစံအတိုင္း ဟတ္ပီးေဒ၀ါလီအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေက်ာင္းသား၊သူအားလုံးကို နဖူးေပၚ အနီးေရာင္ေဆးတုိ႔ျပီး မီထားေခၚ အခ်ိဳမုံ႔ခဲကို ပါစပ္ထဲထည့္ေပးသည္။ အေဆာင္ထဲမွာ နံနက္စာျဖင့္ဧည့္ခံသည္။

ေန႔လည္ပုိင္း အစီအစဥ္ေမွ်ာ္

Read more »

သီတဂူဆရာေတာ္ အစၥေရးခရီး

စစ္ကုိင္းေတာင္႐ုိး သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္၏ အဓိပတိျဖစ္ေတာ္မူေသာ ေက်းဇူးရွင္ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားသည္ အစၥေရးႏုိင္ငံ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ကြန္ဖရင့္တစ္ခုက ပင့္ဖိတ္သျဖင့္ ၁၇-၁၀-၀၉- ေန႔က အစၥေရးႏုိင္ငံသုိ႔ ၾကြခ်ီေတာ္မူသြားပါသည္။ အစၥေရးႏုိင္ငံ၌ တစ္ပတ္ခန္႔ၾကာျမင့္မည္ဟုသိရသည္။

ဆရာေတာ္သည္ အသက္ ရ၀-ေက်ာ္ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္းကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံတကာအစည္းအေ၀းပြဲမ်ားကုိ တက္တက္ၾကြၾကြ တက္ေရာက္ၿပီး ဓမၼေရးရာ မိန္႔ခြန္းေတာ္မ်ားကို ျမိဳင္ျမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူလ်က္ရွိပါသည္။ ဆရာေတာ္၏ ဇြဲလုံ႔လကား အံမခန္းပါေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေထရ၀ါဒတကၠသုိလ္ ပါေမာကၡဆရာေတာ္တစ္ပါးက “ သီတဂူဆရာေတာ္ဟာ အလုပ္လုပ္လုိ႔ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ ဟိုးေလးတေက်ာ္ နာမည္ၾကီးျခင္း ျဖစ္ေပသည္” ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ဖူးပါသည္။ ဆရာေတာ္ကလည္း “ငါတုိ႔ကို တုိင္းျပည္ႏွင့္သာသနာက ေလးစားတယ္ဆုိတာ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ပဲ၊ ငါကေတာ့ သာသနာ့ေက်းကၽြန္အျဖစ္ခံယူပါရေစလုိ႔ ဒီလုိပဲ ခံယူထားပါတယ္၊ ငါတပည့္ေတြကိုလည္း ကိုယ့္သာသနာ ကိုယ့္ဘာသာအတြက္ အနစ္နာခံတဲ့စိတ္ စြန္႔လႊတ္တဲ့စိတ္ႏွင့္ အလုပ္လုပ္ေစခ်င္တယ္” ဟု တပည့္မ်ားကုိ မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူေလ့ရွိပါသည္။

Read more »

သီးတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၂)

သီတဂူစတားႏွင့္အဖြဲ႔သည္ ႏွင္းဆီးကုန္းပန္းျခံမွာ ၁၀-၃၀ မီနစ္ေရာက္သည္။ ထုိပန္းျခံမွာပဲ ဒီပါ၀လီေန႕အခန္းအနားက်င့္ပသည္။
ထုိႏွင္းဆီကုန္းပန္ျခံသည္ ဧက ၂၅ ရွိျပီး၊ ႏွင္းဆီပန္းမ်ား ထုတ္ပုိးစက္ရုံးၾကီးပါ ထြက္ဘက္တည္ေထာင္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ႏွစ္က ဘုံေဘျမိဳ႕ သူေဌးတည္ေထာင္သည္ဟုသိရသည္၊ စက္ရုံၾကီးသည္လည္း အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၾကီးက်ယ္ပါသည္။ ပန္းမ်ားကို ၂၅ရက္ခံႏုိင္ေအာင္ထားႏုိင္သည့္ အေအးခန္းပါရွိသည္၊ ထုတ္ပုိးသည့္စနစ္သည္လည္း အလြန္ေသသပ္ပါသည္၊ နယ္သာလန္၊ ဂ်ပန္၊ အဂၤလန္ စေသာႏုိင္ငံမ်ားဆီသုိ႕တင္ပုိ႕သည္။ ထိုစက္ရုံ၏အရင္းအႏွီးမွား ရူပီး ၂၅ ကုေဋ (ေဒၚလာ ၅သန္း) ျမဳတ္ႏွံထားသည္သည္ဟု သိရသည္၊ ထူျခားသည္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္က စျပီး မိဘမဲ့ကေလးေဂဟာပါတြဲဘက္တည္ေထာင္ခဲ့သည္၊ ေလာေလာဆယ္မူလတန္းေက်ာင္းသာဖြင့္ႏုိင္ေသးသည္၊ ထုိေက်ာင္းကေလးမ်ားကိုပဲ့ ႏွင္းဆီးပန္းစက္ရုံမွာ အလုပ္လုပ္ေစသည္၊ ယခုအခါ အလုပ္သမား ၁၅၀ ရွိပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ စက္ရုံကိုဓာတ္ပုံရုိက္ခြင့္မရွိသျဖင့္ ဓာတ္ပုံျဖင့္မတင္ျပႏုိင္ပါ။

အပိုင္း (၃) ေမွ်ာ္

Read more »

သီးတဂူစတားေလ့လာေရးမွတ္တမ္း (၁)

၁၈-၁၀၂၀၀၉ တနဂၤေႏြေန႔ ပူေနးတကၠသိုလ္ဌာနေပါင္းစုံမွ ႏုိင္ငံတကာေက်ာင္းသားမ်ားသည္ နံနက္ ၈နာရီ-၃၀ မွစတင္၍ ႏွင္းဆီကုန္းပန္ျခံသို႔ေလ့လာေရးထြက္သည္၊ နံနက္ ၁၀-၃၀ မီနစ္ေလာက္မွာ ႏွင္းဆီးကုန္းပန္းျခံသို႔ ေရာက္သည္။ လမ္းခရီး ေဒ၀ါလီ ဟတ္ပီးေဒးဟု ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူကေအာ္တဲ့အခါ ေက်ာင္းသားအားလုံးလုိက္ေအာ္ၾကသည္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအသီးသီးက ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ့ slogan (ေၾကြးေၾကာ္သံ)ကိုတုိင္ေပးရသည္ ေနာက္က ေက်ာင္းသားအားလုံးလုိက္ပါဆိုၾကသည္။ ျမန္မာအလွည့္ေရာက္ေတာ့ ေမာင္တိက မဂၤလာပါ ဟုတုိင္ေပးသည္။ ေနာက္ပုိင္းအစီးအစဥ္မွာေတာ့ သိခ်င္းဆုိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သီတဂူစတားတုိ႕အတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားဘ၀ဆုိတာ ဒါပဲလားဆုိေတာ့ အေတြးသစ္တစ္ခု၀င္လာျပန္သည္။ ကားေပၚမွာဆူညံေနေအာင္ ဆုိၾကေပ်ာ္ၾကသည္။

Read more »

အႏွစ္ကုိးပါး(အပုိင္း-၂၀)

အျမတ္ဆံုးပုဂၢိဳလ္ဟာ အျမတ္ဆံုးေနရာမွာရွိရမယ္

လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသြားေတာ့ အဲဒီဆင္ဝင္နားကို ေရာက္လာၾကတယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေမးလိုက္ တယ္။ ''ဒကာႀကီး ေဟာဒီေလွကားတက္ ဖိနပ္ခြၽတ္မွာ စီၿပီးေတာ့ခ်ထားတဲ့ အ႐ုပ္ေတြဟာ ဘာအ႐ုပ္ေတြတုန္း ေျပာစမ္းပါ''လို႔။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြမွန္းေတာ့ သိပါတယ္။ စကားျဖစ္ေအာင္လို႔ တမင္ေမးလိုက္တာ။
ေမးေတာ့ ''အဲဒါေတြဟာ ဗုဒၶရဲ႕႐ုပ္တုေတာ္ေတြ ပဲ''တဲ့။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ေတြလုိ႔ အဲဒီ အဘိုးႀကီးက ေျဖ တယ္။
''ဟုတ္လား ဒီအ႐ုပ္ေတြက ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ေတြ လား''။
''မွန္ပါတယ္ ဘုရား''
''ဒကာႀကီး ေလာကမွာ ျမတ္ဗုဒၶဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ သတၱဝါအားလံုးတုိ႔ထက္ အျမတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ဆိုတာကို ဒကာႀကီး လက္ခံရဲ႕လား''။
''မွန္ပါ အျမတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ဆိုတာကို လက္ခံပါတယ္ဘုရား''။
''ဗုဒၶဟာ တကယ့္အျမတ္ဆံုးေနရာမွာ ရွိထိုက္ တယ္ဆိုတာကိုေကာ လက္ခံရဲ႕လား''။
''လက္ခံပါတယ္ဘုရား''။
''ဒကာႀကီး ဗုဒၶဘာသာ ဟုတ္တယ္ေနာ္''။
''မွန္ပါ၊ တပည့္ေတာ္ ဗုဒၶဘာသာပါဘုရား''။
''ဒါဆိုရင္ ဒကာႀကီးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ဟာ အလြန္ မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ပဲဆိုတာကို ဘုန္းႀကီး ယံုၾကည္တယ္''။
အဲဒီလိုေလး ေျပာထားေတာ့ စကားအကုန္လံုး တုပ္မိသြားၿပီ။ ဘုန္းႀကီးက ဆက္ေျပာလုိက္တယ္။
''ဗုဒၶဟာလဲ အျမတ္ဆံုးပုဂၢိဳလ္မို႔လို႔ အျမတ္ဆံုး ေနရာမွာ ရွိထိုက္တယ္၊ ထားထိုက္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္တဲ့ ဒကာႀကီးကိုယ္တိုင္လဲ အျမတ္ဆံုး စိတ္ဓာတ္ရွိတယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ မြန္ျမတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို ဘယ့္ႏွယ္ ေၾကာင့္ ဖိနပ္ခြၽတ္တဲ့ေနရာမွာ ထားရသလဲ'' ဆုိေတာ့ သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေငးေနတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ သူက ေျပာတယ္။ ''အျမတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ကို ဘာျပဳလို႔ ဖိနပ္ခြၽတ္တဲ့ ေနရာမွာ ထားရ တုန္းဆိုရင္ဘုရား ကမၻာအရပ္ရပ္ ကလာၾကတဲ့ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြဟာ ဒီလို ေရွးက်တဲ့ (ေရွးေဟာင္းဆင္းတု ေတာ္မ်ား) ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ေတြကို အလြန္စိတ္ဝင္စားၾက တယ္''တဲ့။

သံေဝဂျဖစ္သြားတဲ့ ဟိုတယ္ပိုင္ရွင္
''အဲဒီလို စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဟို တယ္ထဲ ေရာက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္တည္း သူတုိ႔စိတ္ဝင္စား ၾကတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ဖူးေတြ႕ပါရေစဆိုတဲ့ ရည္ ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေဟာဒီေလွကားမုခ္မွာ ထားလုိက္တာပါ''တဲ့။
ဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။ ''ေကာင္းၿပီ ဒကာႀကီး သူတုိ႔စိတ္ဝင္စားဖုိ႔အတြက္ ေလွကားတက္မွာ ထားတယ္။ အဲဒီစိတ္ဝင္စားပါတယ္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ''။
''ဗုဒၶဘာသာဝင္က နည္းပါတယ္ဘုရား၊ ဗုဒၶ ဘာသာကို စိတ္ဝင္စားလို႔ေလ့လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ပိုမ်ား ပါတယ္''။
''ဒကာႀကီး ေကာင္းၿပီ ဗုဒၶဘာသာကို မၾကည္ညိဳ တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီး လာၾကမွာေပါ့''။
''လာၾကပါတယ္ဘုရား''။
''ဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္တဲ့ ဟိုတယ္ပိုင္ရွင္ ဒကာႀကီးကိုယ္တိုင္က ဗုဒၶရဲ႕ဆင္းတုေတာ္ကို အဲဒီေလွကား တက္မွာ ထားတယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာကို မၾကည္ညိဳတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက အဲဒီဆင္းတု ေတာ္ေတြကို ေျခနဲ႔နင္းသြားၾကလိမ့္မယ္ ဒကာႀကီး''။
အဲဒီေတာ့မွ သူေတာ္ေတာ္သံေဝဂျဖစ္သြားတယ္။ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲနဲ႔ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြကို စိုက္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူရပ္ေနတယ္။
အဲဒီေနာက္ ဘုန္းႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။ ''ဗုဒၶ ဘာသာ သူေတာ္စင္တို႔က ကိုယ့္ဘုရား ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေလွ ကားရင္း ထားတယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္တဲ့သူေတြက တက္နင္းေတာ့မွာပဲ။ ဒီေတာ့ သူမ်ား တက္မနင္းေသးခင္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ ဆင္းတုေတာ္ေတြကို မြန္ျမတ္တဲ့ ေနရာမွာ ဒကာႀကီး ထားလိုက္စမ္းပါ။ အဲဒါက ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္''။
''မွန္လွပါ၊ အရွင္ဘုရားတုိ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္လာ ရင္ အဲဒီေလွကားတက္နားမွာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြကို မေတြ႕ ေစရပါဘူး၊ ေနရာေျပာင္းလုိက္ပါ့မယ္ဘုရား''တဲ့။ ေလွကားတက္နားမွာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြ ရိွ၊ မရိွ ေနာက္တစ္ေခါက္ သြားရင္ ၾကည့္ရဦးမယ္။
ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြက်ေတာ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကို ေလွကားတက္ထားဖုိ႔အေရး ေဝး ေရာ။
ဘုရားအရိပ္ေတာင္မွ ေကာင္းေကာင္း မနင္းရဲၾက ဘူး။ ဟိုမွာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တခ်ဳိ႕ဟာ အဲဒီလုိ ေလွကားအတက္မွာ ထားတယ္ဆုိတာ ရိွေနပါ တယ္။

အိႏၵိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေန႐ူးရဲ႕ သမာဓိဆင္းတုေတာ္
ကမၻာမွာရိွၾကတဲ့ ပန္းခ်ီ႐ုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ပန္းပု ႐ုပ္ေပါငး္မ်ားစြာ ဆင္းတုေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာတို႔တြင္ အံ့ၾသ စရာ အေကာင္းဆံုးနဲ႔ ၾကည္ညိဳစရာ အေကာင္းဆုံး ႐ုပ္ဟာ ဗုဒၶရဲ႕ ဆင္းတု တစ္ခုပဲရိွတယ္။
အိႏၵိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေန႐ူးဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္ခါစ ေထာင္ထဲမွာေရာက္ေနေတာ့ အလြန္စိတ္ညစ္ၿပီး ေတာ့ ပင္ပန္းတဲ့အခါမ်ားမွာ သူ႔စားပြဲမွာ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ တစ္ခုကို တင္ထားၿပီးတာ့ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ထုိင္ၿပီးေတာ့ ဖူးေမွ်ာ္ၿပီးေတာ့ ၾကည္ညိဳတယ္။
အဲဒီလုိၾကည္ညိဳေနရင္ ေန႐ူးဟာ စိတ္ခ်မ္းသာ တယ္လုိ႔ဆိုတယ္။ အဲဒီဆင္းတုက ''သမာဓိဆင္းတု''။
သီဟုိဠ္ကြၽန္း မဟာေစတီေတာ္ႀကီးရဲ႕ အနီးအနား က ေက်ာင္းတုိက္ေဟာင္းႀကီးေတြ ရိွပါတယ္။ မဟာဝိဟာရ ေက်ာင္းတုိက္တုိ႔၊ ေဇတဝန္ေက်ာင္းတုိက္တုိ႔ အဘယဂီရိ ေက်ာင္းတုိက္တုိ႔ ဆုိၿပီးေတာ့ မဟာေစတီႀကီးအနီးမွာ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးေတြရိွတယ္။
အဲဒီ ေဇတဝန္ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးထဲမွာ ''သမာဓိ ဆင္းတု''ဆိုတာ ရွိတယ္။ ဒီကေန႔လဲပဲ ရိွပါတယ္။ သမာ ပတ္ဝင္စားၿပီးေတာ့ေနတဲ့ ဆင္းတုေတာ္ တစ္ခုဟာ အလြန္ အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ လက္ရာနဲ႔ ထုထားတာ တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ တယ္ၿပီးေတာ့ က်က္သေရရိွတယ္။
ဘုရားဆင္းတုေတာ္ဟာ တင္ပ်ဥ္ေခြထုိင္ၿပီး လက္ ဝါးႏွစ္ဘက္ ထပ္ၿပီးေတာ့ စ်ာန္ဝင္စားေနတဲ့ပံုမ်ဳိး။ သမာ ပတ္ ဝင္စားေနတဲ့ ပံုမ်ဳိးကို သရက္ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ ေသ ေသခ်ာခ်ာ ထုထားတာ ''သမာဓိဆင္းတု''တဲ့။
အဲဒီဆင္းတုဓာတ္ပံုကို ေန႐ူးဟာ သူ႔ရဲ႕စားပြဲေပၚ မွာ တင္ထားၿပီးေတာ့ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ဖူးတယ္။အဲဒီလို ဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳရင္းနဲ႔ စိတ္ရဲ႕ၾကည္လင္ခ်မ္းသာမႈကို ရခဲ့ တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကုိ ေန႐ူးကုိယ္တုိင္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကမၻာမွာ ႐ုပ္တုေပါင္းမ်ားစြာ ရိွတဲ့ အထဲက ဗုဒၶ႐ုပ္ပံုဟာ အလွဆုံး၊ ဗုဒၶ႐ုပ္ပံုမွတပါး အျခား အျခား လူပုဂၢိဳလ္ေတြ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘာသာ ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ မ်ဳိးစံုေနတဲ့ ႐ုပ္ပံုေပါင္း မ်ားစြာထဲမွာ ဗုဒၶပံုေတာ္ဟာ အံ့ၾသစရာ အေကာင္းဆံုးပံုတစ္ခုဆိုတာကို အိႏၵိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေန႐ူးက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

အႏွစ္ကုိးပါး(အပုိင္း-၂၁)ေဖာ္ျပပါဦးမည္။

Read more »

ဆုေတာင္း ၆မ်ိဳး (အပုိင္း-၃)

အရွင္အာနႏၵာေလွ်ာက္ထားၿပီ
''ဘဂဝါ-ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ သိတကာရဏံ-ၿပံဳးရႊင္ေတာ္မူျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကို၊ ပါတုကေရာတု-ထင္ရွားေအာင္ျပဳေတာ္မူပါဘုရား''လုိ႔ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္က ဘုန္းေျခာက္ပါးသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကို ေလွ်ာက္ထားခဲ့တယ္။
အဲဒီလုိေလွ်ာက္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကေျမကြက္ႀကီးၾကည့္ၿပီး ႐ုတ္တရက္မေျဖေသးဘူး။ ၿပံဳးေနတယ္၊ ျဖဴတဲ့ေရာင္ျခည္ေတာ္ေတြကလည္း ထြက္ဆဲဘဲ။ အဲဒါ အရွင္အာနႏၵာက ဘာေၾကာင့္ၿပံဳးသလဲ ေလွ်ာက္ေတာ့...
ငါဘုရားရဲ႕ ထံေတာ္ပါး၌ ခစားလိမၼာ ညီဘြားအာနႏၵာ... ေဟာဒီမွာ မည္းနက္ေနတဲ့ေျမကြက္ႀကီးကို ႐ႈေလာ့။ ခ်စ္သားအာနႏၵာ... မည္းေနတဲ့ေျမကြက္ႀကီးကို ၾကည့္စမ္း။ မည္းေနတဲ့ေျမကြက္ႀကီးဒီမွာရွိတယ္။ အဲဒါ ၾကည့္စမ္းဆုိေတာ့ အရွင္အာနႏၵာက ၾကည့္လုိက္တယ္။ အေပၚမွာ အျဖဴေတြ လႊမ္းထားတယ္။


အတိတ္အေၾကာင္း တေစ႔တေစာင္း
ေဟာဒီနက္ေနတဲ့ ေျမကြက္ေပၚမွာ အတိတ္ေဝးစြာ ဟိုးေရွးခါတုန္းက ငါဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ ဘုရားေလာင္းျဖစ္တဲ့ကာလ ဒီေနရာမွာ ကဏွရေသ့ျဖစ္ခဲ့ ဘူးၿပီလုိ႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ကို မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အတိတ္ေဝးစြာ ဟိုေရွးအခါတုန္းက ဒီေနရာမွာ ငါဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ ကဏွရေသ့ျဖစ္ဘူးၿပီ၊ အဲဒီမည္းတဲ့ေျမကြက္ေပၚမွာ ဘုရားေလာင္းဘာျဖစ္ဘူး သလဲ? ရေသ့မည္းႀကီးျဖစ္ဘူးတယ္။
အဲဒီတုန္းက ဒီေနရာဟာ ဟိမဝႏၲာလုိ႔ေခၚတဲ့ ဆၤီးႏွင္းခဲတဲ့အရပ္ ျဖစ္တယ္၊ အခုအဲဒီ ကဏွရေသ့ေနသြားတဲ့ နိေျဂာဓာ႐ုံေက်ာင္း ဆုိတဲ့ေနရာဟာ ဆီးႏွင္းခဲဘို႔မဆုိထား နဲ႔ ေႏြရာသီ တန္ခူးကဆုန္ဆုိလွ်င္ အရမ္းပူျပင္းလွတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သစ္ေတာေတြ အကုန္ျပဳန္းတီးသြားၿပီ၊ အဲဒီနိေျဂာဓာ႐ုံကေနေျမာက္ဘက္ကို (၁၅)မုိင္ မုိင္(၂ဝ) ေလာက္သြားမွ သစ္ေတာအစေလး နည္းနည္းေတြ႔တယ္၊ ေရွးတုန္းကႏွင္းခဲတဲ့ေနရာျဖစ္တယ္။
အဲဒီေတာ့လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္(၂၅ဝဝ)က အျဖစ္အပ်က္ဟာ ဒီကေန႔မွာ ဒီေလာက္ေျပာင္းလဲသြားရင္ ေနာင္အနာဂတ္ႏွစ္(၂၅ဝဝ)ကုိ ႀကိဳၾကည့္လုိက္စမ္းပါ၊ ကမၻာႀကီးဘယ္ ေလာက္ ေျခာက္ေသြ႔သြားမလဲဆုိတာ သစ္ေတာေတြ သစ္ပင္ေတြ အကုန္ခုတ္ျပစ္ေတာ့ မုိးေတြကလည္း မရြာေတာ့ဘူး၊ ႏွင္းေတြလည္း မက်ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ေဟာဒီေျမ ႀကီးမွာ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာက္ေအာင္ ပူၿပီးေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အေနအထားျဖစ္လာဖို႔ ေသခ်ာ သေလာက္ရွိတယ္။

အသက္ေလးရယ္တဲ႔ရွည္ေစလို
ဒါေၾကာင့္ အသက္ရွည္ အနာကင္း က်န္းမာျခင္း ႏွင့္ ျပည့္စုံဖို႔ဆုိၿပီး ေရွးလူႀကီးေတြက သစ္ပင္စိုက္တာကို အထူးအားေပးတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က လည္း သစ္ပင္စိုက္တာကို အထူးအားေပးတယ္၊ သစ္ပင္ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ တရားေတြကိုလည္းပဲ ဘုရား ေဟာျပေတာ္မူတယ္။ အသက္ရွည္ခ်င္ရင္, အနာကင္းခ်င္ရင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ သစ္ပင္စိုက္ၾက။
''အာရာမေရာပါ ဝနေရာပါ ေယ ဇနာ ေသတုကာရကာ၊ ေတသံ ဒိဝါစ ရေတၱာစ သဒါ ပုညံ ပဝၯတိ''။
သစ္ပင္စိုက္ျခင္း, ဥယ်ာဥ္ျပဳျပင္ျခင္း တံတား ေဖာက္ျခင္း, လမ္းခင္းျခင္းဆုိတဲ့ ဒီေကာင္းမႈေတြဟာ ေန႔ေရာညေရာ ကုသိုလ္ေတြထာဝရတုိးၿပီးေတာ့ အသက္ရွည္ျခင္း က်န္းမာျခင္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ 'ဝနေရာပ' သုတၱန္္မွာ သစ္ပင္စိုက္ျခင္းကို ေဟာထားတာရွိတယ္။

ဘက္စုံထူးခြၽန္သူ
အဲဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ဘုရားက သိပ္အံ့ၾသဖုိ႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း ေဆး အေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း ေရအေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း သစ္ပင္စိုက္ျခင္း အေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူတယ္။
ခုဒီမွာၾကည့္၊ သစ္ပင္စိုက္ျခင္းအေၾကာင္းကို ေဟာတယ္၊ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ဘုရားက တကယ့္ဘက္စုံတတ္ကြၽမ္းတဲ့ဘုရား။ ခုလူေတြက ဘက္စုံတာဆိုတာေျပာေန ၾကတယ္၊ မစံုတာက မ်ားေနတယ္၊ ေရအေၾကာင္းေျပာ တတ္တဲ့လူေတြက ေဆးအေၾကာင္းမေျပာတတ္ဘူး။ ေဆး အေၾကာင္းေျပာတတ္တဲ့ သူေတြက ေရအေၾကာင္း မေျပာတတ္ဘူး။
ဘုရားက ေဆးလည္းသိ၊ ေရလည္းသိ၊ သစ္ပင္ လည္းသိ၊ ဘာမဆုိအကုန္သိ၊ ဘုရားက တကယ္စံုတာ၊ အားလုံးဘက္စံုခ်င္ရင္ေလ ဘုရားနည္းကို ေလ့လာၾက။
အခုနိေျဂာဓာ႐ုံ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေနရာဟာ ရွင္းသြားၿပီ။ ဘာသစ္ပင္မွမရွိေတာ့ဘူး၊ ပူလုိက္တာ၊ ဟိုတုန္းက ဆီးႏွင္းခဲတဲ့အရပ္၊ နိေျဂာဓာ႐ုံဆုိတာ အုတ္ခုံအုတ္႐ိုးေလးေတြနဲ႔ လြမ္းစရာေဆြးစရာ ျဖစ္ေနတယ္။ သစ္ပင္ေတြ ေျပာင္လုိ႔၊ ကုလားေတြ ႏြားေက်ာင္းေနတဲ့ေနရာႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒီေနရာမွာ ျမတ္စြာဘုရားက ''ေဟ့.. ငါရေသ့ လုပ္ၿပီး တရားက်င့္ဘူးတယ္''လုိ႔ မိန္႕ေတာ္မူတယ္။

အက်ယ္ခ်ဲ႕ကာ ေဟာၾကားပါ
အဲဒီလုိေျပာေတာ့ ရွင္အာနႏၵာက ''ဒီေလာက္နဲ႔ ေတာ့မျပည့္စုံေသးဘူး ျမတ္စြာဘုရား၊ အျပည့္အစံုေဟာျပပါ၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ နားေထာင္ပါရေစ''လုိ႔ ေလွ်ာက္တယ္။လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ညေနေစာင္းေလးမွာ ''ခ်စ္သားအာနႏၵာ ေနရာခင္းေလာ့''လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
ရွင္အာနႏၵာမေထရ္က ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးကို ေလးေခါက္ေခါက္ၿပီးေတာ့ ခင္းေပးေတာ္မူတယ္။ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ႏွစ္ထပ္သကၤန္း ကို ေလးေခါက္ေခါက္လုိက္ရင္ (၈)ထပ္ရမယ္၊ ထုိင္တဲ့ေနရာမွာ ထူထူထဲထဲေလး ျဖစ္ခ်င္တဲ့သေဘာ။
ဘုန္းႀကီးေတြ အိမ္ေပၚၾကြလာရင္ ''ၾကြပါဘုရား၊ ထုိင္ပါဘုရား''လို႔ေလွ်ာက္ထားရင္ ထုိင္လဲထုိင္လုိက္ေရာ ''ေစာင္ေလးမွ မခင္းလုိက္ရေသးဘူး၊ ထပါဦးဘုရား''တဲ႔၊ သူတုိ႕ထုိင္ဆုိ ထုိင္ရ၊ ထဆုိထရတယ္၊ ေတာမွာဆုိရင္ေတာ့ ေစာင္ေလးဘာေလး ခင္းေပးတယ္။
ၿမိဳ႕ေပၚမွာက်ေတာ့ ကုလားထုိင္က အဆင့္သင့္ရွိတယ္၊ ခုေတာ့ ဘုရားရွင္ဟာ ကြၽန္းပင္ေအာက္က ေျမမည္း ႀကီးေပၚမွာထုိင္ရတာ၊ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးကုိ ေလးေခါက္ ခင္းၿပီးေတာ့ ထုိင္တယ္၊ အပန္းေျဖနားေနေတာ္မူၿပီးမွ တရားကုိေဟာေတာ္မူတယ္။

အပုိင္း-(၄) ေမွ်ာ္

Read more »

သီတဂူစတား ဓမၼဒူတမွတ္တမ္း(အပုိင္း-၂)

ဇာတ္နိမ့္တို႔၏ဘဝမ်ား
ဇာတ္နိမ့္အႏြယ္မွ ေမြးဖြားလာသူမွန္သမွ်သည္ မည္မွ်ပင္ ပညာတတ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာၾကြယ္ဝေစကာမူ ဇာတ္နိမ့္ပင္ျဖစ္ရသည္၊ ဇာတ္နိမ့္ မွတ္ပုံတင္ကိုင္ေဆာင္ရသည္၊ဇာတ္နိမ့္မွ ေမြးဖြားလာသူမ်ားသည္ ျပည္သူပုိင္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တက္ေရာက္ပညာ သင္ၾကားခြင့္မရွိ၊ အမ်ားသုံး ေရတြင္း ေရကန္မ်ားကုိ အသုံးျပဳခြင့္မရွိ၊ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းမ်ားသို႔ ဝင္ထြက္သြားလာခြင့္မရွိ။ ေရႊ၊ ေငြ တန္ဆာဆင္ယင္ခြင့္၊ အဝတ္အစား ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ဝတ္ဆင္ခြင့္၊ ကြ်ဲ ႏြားမ်ားစြာ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္မရွိေပ။ ထို႕ျပင္ ျမိဳ႕တြင္း ၿမိဳ႕လယ္ေနထိုင္ခြင့္ႏွင့္ လုပ္ငန္းလုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားလည္း မရွိေပ။ ေအာက္ထစ္ဆုံး ဆတၱာသည္(ဆံပင္ညွပ္) အလုပ္ကိုပင္ ျပဳလုပ္ခြင့္ မရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဇာတ္နိမ့္မ်ားသည္ ျမိဳ႕စြန္ျမိဳ႕ဖ်ားႏွင့္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္သာ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကရၿပီး လယ္ယာ ကိုင္းကြ်န္းလုပ္ငန္းမ်ား၊ အေစခံလုပ္ငန္း၊ အမိႈက္က်ံဴး၊ တံမ်က္လွည္း၊ မစင္စြန္႕ ေအာက္ေျခလုပ္ငန္းမ်ားကုိသာ လုပ္ကုိင္ အသက္ေမြးၾကရသည္။

ဘဝေပ်ာက္ေနေသာ ဘဝမ်ား
ဇာတ္နိမ့္မ်ားသည္ ဇာတ္ျမင့္ဆိုသူမ်ား၏ လက္နက္သဖြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အသံုးခ်မႈုကို ခံရသည္။ ဇာတ္ျမင့္မ်ားသည္ ဇာတ္နိမ့္မ်ားကုိ တိရစၧာန္ကဲ့သုိ႕ သေဘာထားဆက္ဆံသည္။ ထိုကဲ့သုိ႕ေသာ ဖိအားမ်ားေၾကာင့္ ဇာတ္နိမ့္အမ်ားစု၏ ဘဝသည္ ေမွးမိွန္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနေတာ့သည္၊ အႏွိမ္ခံဘဝျဖင့္ အေနၾကာလာေသာအခါ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားမ်ား နိမ့္ဆင္းက်လာၾကသည္။ အၿမဲတေစ အသာစီးရေနေသာ ဇာတ္ျမင့္မ်ားကုိ ဘဝ၏ အရွင္သခင္ ေက်းဇူးရွင္မ်ားအျဖစ္ထင္မွတ္ လာၾကသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈကင္းမဲ့ၿပီး ဘဝကို ဘယ္လိုျမွင့္တင္ရမည္ဆိုတာကုိ မသိသကဲ့သုိ႔ ျမင့္မားေအာင္ျပဳလုိစိတ္မ်ားလည္း မရွိျဖစ္လာၾကသည္။ သူတုိ႕ဘဝကို သူတုိ႕မပုိင္ ဆုိင္ၾကဟု စြဲျမဲထားရကား ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ပင္မရွိေတာ့ေပ။ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာလက္ထက္တြင္ နိမ့္က်ေနေသာ ဇာတ္နိမ့္မ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ကို ျမွင့္တင္ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ခဲ့သည္။

ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာငယ္စဥ္ဘဝ
ေဒါက္တာ အမ္ေဘဒကာ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝက ျဖစ္သည္။ အတန္းထဲတြင္ စာသင္ေနခိုက္ ဆရာက ေက်ာင္းသား အမ္ေဘဒကာကုိ black board ( စာသင္ေဘာ) တြင္ သခ်ၤာတြက္ျပရန္ လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ေက်ာင္းသား အမ္ေဘဒကာ စာသင္ေဘာနားအေရာက္ (ဇာတ္ျမင့္) ေက်ာင္းသားမ်ား၏ တျပိဳင္တည္း ဝိုင္းဝန္း ေအာ္ဟစ္ျခင္းကို ခံရသည္။ အေၾကာင္းကား စာသင္ေဘာေနာက္ေဘးမွာ သူတုိ႔ရဲ့ထမင္းဘူးမ်ားရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ ဇာတ္ျမင့္ဆိုသူမ်ားသည္ ဇာတ္နိမ့္မ်ား မိိမိတို႔၏ အစားအေသာက္အနား ေရာက္လာျခင္းကုိ မ်ားစြာရြံရွာၾကသည္။

ႏြားလွည္းခရီး
တစ္ေန႕ေသာအခါ အမ္ေဘဒကာႏွင့္ အစ္ကိုျဖစ္သူတုိ႕ ဖခင္ရွိရာသုိ႕ ႏြားလွည္းငွါး၍ သြားၾကသည္။ လမ္းခုလတ္တြင္ သူတုိ႕၏ အဂၤရုပ္ကို ဖတ္မိသြားၿပီး ဇာတ္နိမ့္ေတြဟု ဆဲဆုိကာ ႏြားလွည္းသမား၏ လွည္းေပၚမွ ကန္ခ်ျခင္းကို ခံရသည္။ ေနာက္ထပ္ လွည္းတစ္စီးကို ႏွစ္ဆေပးျပီး ငွါးျပန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ လွည္းသမားက သူတုိ႕ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ကို ရြံသည္ဟုဆိုကာ လွည္းေနာက္မွ ေျခလ်င္လုိက္လာခဲ့သည္၊ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ သူတုိ႕ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ေရမေသာက္ရ၊ အမ်ားပုိင္ ေရတြင္း ေရကန္မ်ားကုိ ေတြ႕ေသာ္လည္း ထုိေရတြင္းေရကန္တို႔သည္ သူတုိ႕လုိ ဇာတ္နိမ့္ေတြႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေပ။

တကၠသုိလ္ေက်ာင္းဆရာဘဝ
အမ္ေဘဒကာသည္ အဆင့္ျမင့္ ဘြဲ႕မ်ားစြာကုိ ရၿပီးေသာ္လည္း အလုပ္ရဘုိ႕ရန္အတြက္ အခက္အခဲမ်ားစြာႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ရျပန္သည္။ အလုပ္ဌာနမ်ားသည္ ဇာတ္နိမ့္မ်ားကို အလုပ္မေပးခ်င္ၾက။ မွတ္ပုံတင္တြင္ ဇာတ္နိမ့္ဟု ျမင္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေနရာမွ အျမန္ဆံုး ေမာင္းထုတ္ၾကေတာ့သည္။ တခါက ဘုံေဘျမိဳ႕ရွိ တကၠသုိလ္တစ္ခုတြင္ ဆရာအျဖစ္ဝင္လုပ္သည္၊ တကၠသုိလ္က ေနစရာ အေဆာင္ေပးေသာ္လည္း ဇာတ္ျမင့္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ဝိုင္းဝန္း ကန္႕ကြက္မႈ႕ေၾကာင့္ အေဆာင္မရျဖစ္ခဲ့ရသည္၊ တကၠသိုလ္အနီးနားက အိမ္ခန္းတစ္ခုကို ငွါးေနျပန္ေသာ္လည္း အေႏွာက္အယွက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးလာၾကျပန္သည္ျဖစ္၍ မျဖစ္သာသည့္အဆံုး တကၠသုိလ္ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္မွ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့ရသည္။

(အပိုင္း-၃) ေမွ်ာ္

Read more »

စာေမးပြဲေျဖဆုိစဥ္ (အပုိင္း-၂)

B.A (ဘီေအ) တန္း
စစ္ကိုင္းျမိဳ႔၊ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္၌ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ သီလရွင္ဆရာေလးမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ဘီေအ B.A တန္း ပထမ semester စာေမးပြဲမ်ားကို ေျဖဆုိေနၾကသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဘီေအ (B.A) တန္းတြင္ မထမႏွစ္မွ စတုတၳႏွစ္အထိ အတန္း ၄ တန္းရွိပါသည္။

Read more »

စာေမးပဲြေျဖဆုိစဥ္ အပုိင္း(၁)

ဒီပလိုမာ (Diploma) တန္း

စစ္ကိုင္းျမိဳ႔၊ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္၌ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ သီလရွင္ဆရာေလးမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ အဂၤလိပ္စာ ဒီပလုိမာႏွင့္ ဗုဒၶဓမၼဒီပလုိမာတန္း ပထမ semester စာေမးပြဲမ်ားကို ေျဖဆုိေနၾကသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီပလိုမာတန္းတြင္ Elementary(အေျခခံ)တန္း၊ Intermediate (အလယ္)တန္းႏွင့္ Advanced level (အထက္) တန္းဟူ၍ အတန္း ၃ တန္းသတ္မွတ္ထားပါသည္။

Read more »

အႏွစ္ကိုးပါး (အပုိင္း-၁၉)

အင္းဝေခတ္လက္ရာ ေရွးေဟာင္းဆင္းတုတစ္ဆူ

ဗုဒၶဟာ ရတနာ။ ျမတ္ေသာသူတုိ႔မွ ဖူးထိုက္တယ္။ ညံ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဗုဒၶရတနာကို မဖူးထိုက္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးတို႔ ပရိသတ္မ်ားဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ရွိလို႔ အျမတ္ဆံုး ျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶရတနာကို ဒီကေန႔ ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ ရေနၾကတာ။ ညံ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဗုဒၶရတနာကို ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ မရၾကပါဘူး။
ျမန္မာျပည္က ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေပါင္း ေျမာက္ ျမားစြာဟာ ယုိးဒယားျပည္ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕က ဆိုင္ႀကီးေတြမွာ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရတယ္။
ဘာလုပ္ဖုိ႔ထားသလဲဆိုေတာ့ ေရာင္းဖို႔ ထည့္ထားတာ။ ျမန္မာျပည္က ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဘယ္သူေတြက ပို႔လိုက္တယ္ေတာ့ မသိဘူး။ ဟိုမွာေတာ့ ေရာက္ေနၾကတယ္။
အဲဒီဘုရားဆင္းတုေတြ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ႀကီး တစ္ဆိုင္ကို ဘုန္းႀကီးတို႔ေရာက္ခဲ့တယ္။ မိန္းကေလး ခပ္ငယ္ ငယ္ရြယ္ရြယ္ေတြက ဘုရားေရာင္းေနၾကတယ္။
ဘုရားဆင္းတုတစ္ဆူကို ဘုန္းႀကီးက ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳက္တယ္။ အဲဒီဘုရား ဆင္းတုေတာ္ဟာ ပလႅင္ေပၚက ေနၿပီးေတာ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း လႊဲခ်ၿပီးေတာ့ ထိုင္ေနတယ္။ ပလႅင္ထက္ကေနၿပီး လက္ယာဘက္လက္ ကေန လက္ဝဲဘက္လက္ရဲ႕ လက္ခလယ္ေလးကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ တရားေဟာေနတဲ့ပံုပဲ။
ဒီပံုမ်ဳိးဟာ ျမန္မာျပည္မွာ အလြန္ရွားတယ္။ သစ္သား ဆင္းတုေတာ္ဘုရား ဟိုေရာက္ေနတယ္။ အဲဒါ ေရာင္းဖုိ႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ဆိုင္ေပၚတင္ထားတယ္။
မုျဒာအေနနဲ႔ဆိုရင္ ႏွစ္ခု ေပါင္းထားတယ္။
၁။ ေျခေထာက္ထိုင္ဟန္ကိုၾကည့္လွ်င္ ''အာစန မုျဒာ''၊
၂။ လက္ရဲ႕ဟန္ကိုၾကည့္လွ်င္ ''ဓမၼစကၠမုျဒာ'' ျဖစ္ေနတယ္။
မုျဒာႏွစ္မ်ဳိး ေပါင္းထားတဲ့ဘုရား။ ဘယ္ေလာက္ ျမင့္သလဲဆိုလုိ႔ရွိရင္ သံုးေပခြဲေလာက္ျမင့္ပါတယ္။ ထိုင္ ကိုယ္ေတာ္ကေလး အလြန္သပၸါယ္တယ္။ အဲဒီဘုရားကို ေရာင္းဖို႔တဲ့။ လက္ရာကိုၾကည့္လိုက္လို႔ရွိရင္ အင္းဝေခတ္ ေစာေစာပိုင္းက လက္ရာမ်ဳိးဆုိတာ မွန္းၾကည့္ၿပီး သိႏုိင္တယ္။

ေစ်းသည္မေလး ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္
အဲဒီဘုရားဆင္းတုေတာ္ကို ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ေရာင္းမွာလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ယိုးဒယားဘတ္ေငြ ရွစ္ေထာင္နဲ႔ ေရာင္းမယ္တဲ့။ ဘုရားေရာင္းၿပီးေတာ့ ခ်မ္းသာေနလိုက္ၾကတာ။
ဒီကပုဂၢိဳလ္ေတြက အဲဒီဘုရားပို႔လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္ရတယ္ေတာ့ မသိဘူး။ ဟိုမွာေတာ့ ယိုးဒယားေငြ ရွစ္ေထာင္နဲ႔ေရာင္းမယ္တဲ့။
ဘုန္းႀကီးက ယိုးဒယားဘတ္ေငြ ႏွစ္ေထာင္ ေလာက္နဲ႔ မရဘူးလားလုိ႔ ေစ်းဆစ္ၾကည့္တယ္။ ယိုးဒယား မွာ ေစ်းဝယ္ရင္ အဲဒီေလာက္ဆစ္ႏိုင္မွ ေတာ္႐ံုက်တာ။ အလြန္ေစ်းဆိုၾကတယ္။ ဘတ္ေငြႏွစ္ေထာင္ေလာက္နဲ႔ မရဘူးလားလို႔ ေစ်းဆစ္တယ္။
အဲဒီဘုရားေလးကို ျဖစ္မ်ား ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဝယ္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္ ျပန္သယ္လာခ်င္တယ္။
အဲဒီမိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ေဘးနား တစ္ဘက္တစ္ေယာက္ လာရပ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီဘုရားကို သူတုိ႔က ေရွ႕နား ဆြဲပို႔ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္က လက္ေလး ကိုင္လုိ႔။ တေယာက္ေသာ မိန္းကေလးက ဘုရားရဲ႕ေခါင္းက ေသွ်ာင္ကေလးကို ကိုင္လို႔။ အဲဒါ ဟိုဘက္လွည့္လိုက္၊ ဒီဘက္ လွည့္လိုက္၊ ဟိုဘက္ပြတ္လိုက္၊ ဒီဘက္ပြတ္လိုက္နဲ႔ မတ္တတ္ရပ္ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးတို႔နဲ႔စကားေျပာတယ္။

ဒီေတာ့ဘုန္းႀကီးက ''နင္တုိ႔ေတြ ဗုဒၶဘာသာေတြ မဟုတ္ဘူးလား''လုိ႔ ေမးလိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္က ဗုဒၶဘာ သာ။ တစ္ေယာက္က ခရစ္ယာန္တဲ့။ ဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဘုရားကေတာ့ အဲဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိး ေရာက္ေနတယ္။
တကယ္က်ေတာ့ ဥေရာပတုိ႔ အေမရိက တုိ႔က အဲဒီဘုရားဆင္းတုေတြကို ဝယ္သြားမယ္ဆုိရင္ ဟိုမွာ သူတုိ႔ က တကယ္ကို ရွိခိုးပူေဇာ္ဖုိ႔ ဝယ္သြားလိမ့္မယ္လို႔လဲ က်ိန္း ေသႀကီး မတြက္ၾကပါနဲ႔။

ေတာထဲေတာင္ထဲမွ တိုင္းျပည္တစ္ခု
ထပ္မံၿပီးေတာ့ ေျပာပါဦးမယ္။ နီေပါ တုိင္းျပည္မွာ ခတၱမႏၵဴၿမိဳ႕ကေနၿပီးေတာ့ အေနာက္ ကီလိုမီတာ ၂၄ဝ- ေလာက္ ကြာေဝးတဲ့ ေပါကၡရဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ကို ဘုန္းႀကီးတုိ႔ေရာက္ ခဲ့တယ္။ ေတာင္တန္းႀကီးေတြရဲ႕အၾကားမွာ ေရကန္ႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ေရကန္ကို ''ေပါကၡရ''လုိ႔ေခၚတယ္။
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ ခရစၥတင္းလုိ႔ေခၚတဲ့ ဟိုတယ္ႀကီးတခု ရွိပါတယ္။ ဟိုတယ္ပိုင္ရွင္ဒကာႀကီးက ဗုဒၶဘာသာပါပဲ။ ခတၱမႏၵဴမွာ ဘုန္းႀကီးတုိ႔တရားေဟာေတာ့ တရားနာၿပီး အဲဒီ ဒကာႀကီးက ၾကည္ညိဳတယ္။ ''တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ဟိုတယ္ကို တစ္ညေလာက္ၾ<ြကေရာက္ၿပီးေတာ့ ခ်ီးေျမႇာက္ ကုသိုလ္ျပဳခ်င္လို႔ပါ''ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ လိုက္သြားတယ္။ ခတၱမႏၵဴကေန ကီလိုမီတာ ၂၄ဝ-ေလာက္သြားရတယ္။ ေတာေတြေတာင္ေတြထဲမွာခ်ည္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး သြားရတယ္။ နီေပါႏိုင္ငံဟာ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ တည္ရွိတဲ့ တိုင္းျပည္ပါ။ ဟိမဝႏၲာေတာင္တန္းထဲမွာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေရာက္သြားေတာ့ ဟိုတယ္ပိုင္ရွင္ ဒကာႀကီးက ''သူ႔ ဟိုတယ္မွာ တစ္ညတာ တည္းခိုပါ။ သူ ဆြမ္းကပ္မယ္၊ ျပဳစုမယ္၊ ဟိုတယ္မွာ ပရိတ္ရြတ္ေပးပါ''လို႔ သူက ေလွ်ာက္တယ္။ ထိုေတာင္တန္းႀကီးတုိ႔တြင္ ဟိုတယ္ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ ေပါကၡရၿမိဳ႕(ေတာင္တန္းႀကီးေတြရဲ႕ အၾကားမွာ ေရကန္ႀကီးေတြရွိတဲ့ၿမိဳ႕)ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ ၁၂-မိုင္ေလာက္ ကြာေဝးတဲ့အရပ္မွာ ေကာင္းကင္ကို ထုိးၿပီးေတာ့ ခြၽန္ခြၽန္ႀကီး ထြက္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က ဇင္းက်ဳိက္ ေတာင္နဲ႔ ခပ္ ဆင္ဆင္တူတဲ့ ေတာင္ခြၽန္ႀကီး တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီေတာင္ႀကီးတစ္ခုလံုး အျခားေတာင္ေတြရဲ႕ အေပၚမွာ ထိုးထြက္ေနတဲ့ အပိုင္းႀကီး တစ္ပိုင္းလံုးဟာ ျဖဴေဖြးၿပီးေတာ့ ေနပါတယ္။ ဆီးႏွင္းေတြဟာ အကုန္လံုး ခဲၿပီးေတာ့ ေနတယ္။ အဲဒီေတာင္ႀကီးကို ခရစၥတင္းေတာင္ လို႔ သူတုိ႔ေခၚၾကတယ္။ ဒီေတာင္ႀကီးရဲ႕အမည္ကို အစြဲျပဳၿပီး သူ႔ဟိုတယ္ကို နာမည္ေပးထားတယ္။ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ေရာက္သြားေတာ့ ညေနေစာင္း ၃-နာရီ ေလာက္ေပါ့။ ခ်မ္းလိုက္တာလဲ လြန္ေရာ။ အဲဒါနဲ႔ ေျခအိတ္ေရာ လက္အိတ္ေရာ ေခါင္းစြပ္ေရာ အကုန္လံုး စြပ္ထားရတယ္။ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းလဲ ပါေသးတယ္။ အေအးဓာတ္လြန္ကဲေတာ့လဲ ဆြယ္တာဝယ္
နီေပါတိုင္းျပည္က ဘုန္းႀကီးေတြ အကုန္လံုးပဲ ဆြယ္တာအက်ႌလက္ရွည္ႀကီးေတြကို ဝတ္ရတယ္။ ဧကသီသာ ခြၽတ္ၿပီးေတာ့ ခ်ထားမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ အဲဒီကိုယ္ေတာ္ ႀကီးေတြကို ဘယ္သူကမွ ဘုန္းႀကီးလို႔ထင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဆြယ္တာ အက်ႌေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ။
အဲဒီေတာ့လဲ ဘုန္းႀကီးတုိ႔လဲ ေရာက္သြားေရာ နီေပါက ဆြယ္တာအက်ႌေတြ ဝိုင္းလွဴၾကတာ၊ ဆြယ္တာအက်ႌ ၄-ထည္ေလာက္ ဘုန္းႀကီး ရလိုက္တယ္။ ညခ်မ္းကာလက်ရင္ ခ်မ္းလြန္းလုိ႔ တစ္မိုက္ေလာက္ရိွတဲ့ ဂြမ္းကပ္ႀကီးေတြ အေပၚကေနထပ္ၿခံဳတာေတာင္မွ အ႐ုဏ္တက္ ၄-နာရီေလာက္ဆိုရင္ ေဖာက္ၿပီးေတာ့ စိမ့္ၿပီးေတာ့ အေအးဓာတ္က ဝင္လာတယ္။
အေအးဓာတ္ဝင္လာေတာ့ အဲဒီဆြယ္တာႀကီး ေတြကို ဝတ္ၿပီးေတာ့ အိပ္မလုိ႔ ႀကိဳးစားၾကည့္လုိက္တယ္။ ျပည္ၿမိဳ႕ဗာရာဏသီဆရာေတာ္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က အကုန္လံုးေဘးမွာ ပံုထားတယ္။ တစ္ထည္မွ မဝတ္ဘူး။
''ဆရာေတာ္မဝတ္ဘူး။ ငါက အဲဒါသြားဝတ္လုိ႔ ရွိရင္ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ေျပာေတာ့မွာပဲ၊ လူ႔အသံုး အေဆာင္ ပစၥည္းေတြကို သံုးရေကာင္းလား''လုိ႔ ေျပာေတာ့ မွာပဲ။ ဒီလိုေတြးလိုက္မိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အသာ ေဘး နား ခ်ထားလိုက္ရတယ္။
ေနာက္ေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီအတိုင္းေနလုိ႔ ကေတာ့ မျဖစ္ဘူးဆုိၿပီး ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရတုန္းဆိုေတာ့ ဆြယ္ တာ အက်ႌႀကီးေတြကို လက္ေတြ အကုန္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ တစ္ျခမ္းကိုဖဲ့။ ဖဲ့လိုက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က ဘုန္းႀကီးေတြ ဝတ္တဲ့ အံသကိုဋ္ပံုျဖစ္သြားတာေပါ့။
ဆြယ္တာအက်ႌ တစ္ျခမ္းဖဲ့ၿပီး ဝတ္လိုက္ေတာ့ ဟို ဘက္ တစ္ျခမ္းက ဆြယ္တာလြတ္ေနျပန္ေရာ။ ဘယ္ဘက္ ျခမ္းမွာ ပခံုးတင္ေလး ပါလာေပမယ့္ ညာဘက္ျခမ္းက ပခံုးခ်ိတ္တဲ့ ဟာေလးမပါေတာ့ ေအးေနျပန္တယ္။
အဲဒီေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ထည္ ျဖတ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီလိုပဲ တျခမ္းပဲ့ေလးဖဲ့။
ဖဲ့ၿပီးေတာ့ ညာဘက္ပခံုးေပၚ တင္ၿပီး တစ္ျခမ္း စြပ္လိုက္ေတာ့ အံသကိုဋ္ကို စလြယ္သိုင္းၿပီး တစ္ဘက္ တစ္ ခုစီ အဲဒီလို ဝတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ မွ ေတာ္ေတာ္ေလး ေနသာထုိင္သာ ျဖစ္သြားတယ္။ အက်ႌေတြလဲ အကုန္ ပ်က္ စီးသြားတယ္။
အံသကိုဋ္ႏွစ္ခု စလြယ္သိုင္းၿပီး ဝတ္ေတာ့မွ သင္းပိုင္ တစ္ထည္နဲ႔ တင္းေနေအာင္ပတ္၊ အေပၚက ဧကသီ ထူထူတင္ ၿပီးေတာ့မွ သကၠလတ္သကၤန္းကို အေပၚ က ေနၿခံဳ၊ ေခါင္းစြပ္ ထူထူ စြပ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီလို ဘုန္းႀကီးတို႔ သြားၾကရတယ္။

ေလွကားရင္းမွာ ေတြ႕ရလို႔ စိတ္မခ်မ္းသာပါ
ဒါေၾကာင့္ တိဘက္ေတြက ဘုန္းႀကီးတုိ႔ကို ေနာက္က ၾကည့္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ တိဘက္ ကိုယ္ေတာ္ေတြလို႔ ထင္ၾကတာ။
ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ ဆင္ဝင္ေအာက္မွာ ေမာ္ေတာ္ကား ထုိးဆိုက္လိုက္တယ္။ ေမာ္ေတာ္ကားေပၚက ဆင္းလွ်င္ ဆင္းခ်င္း ဘုန္းႀကီးတို႔ ေတြ႕ရပါၿပီ။ ဘုရား ဆင္းတုေတာ္ေတြ။
ဟိုတယ္ရဲ႕ေအာက္ထပ္ဟာ နိမ့္နိမ့္ ကေလးပါပဲ။ ေျမႀကီးအထက္ တစ္ေပေလာက္ပဲ ျမင့္တယ္။ ေလွကားက ၂-ထစ္ရွိတယ္။
အဲဒီေလွကားထစ္ေပၚ တက္လုိက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္ နက္တည္း ေလွကားမုခ္ရဲ႕ ဝဲဘက္ယာဘက္က အုတ္တိုင္ မ်ားရဲ႕ တိုင္ေျခရင္းမွာ ျမန္မာအေခၚဆိုရင္ေတာ့ ဖိနပ္ ခြၽတ္လို႔ေခၚတဲ့ ေနရာေတြမွာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြစီလို႔။
အဲဒီမွာ ခ်ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဂ်ိန္းစ္ဘုရား ေတြရဲ႕ ႐ုပ္ထုေတြကိုလဲ ေတြ႕ရတယ္။
ဟိုတယ္ေလွကားတက္နားမွာ အဲဒီလို ခ်ထားတာ ေတြ႕ရေတာ့ ဖိနပ္ႀကီးနဲ႔ အဲဒီေနရာေလွ်ာက္ရတာ ေျခေထာက္က ေအာက္က သမံတလင္းေပၚကို မခ်ႏိုင္ဘူး။ ေအာက္က စိမ့္ၿပီးေတာ့ ေအးေနတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ''စိတ္ေတာ့ မခ်မ္းသာဘူးဘုရား၊ ဆင္းတု ေတာ္ေတြကို ဖိနပ္ခြၽတ္မွာ ေတြ႕ေနရၿပီ၊ ဒီဟိုတယ္ပိုင္ရွင္ အဘိုးႀကီးကိုေတာ့ ငါေျပာဦးမွပဲ''လုိ႔ ဘုန္းႀကီး စိတ္ကူးထားတယ္။ ႐ုတ္တရက္ ေျပာလို႔ကလဲ မျဖစ္ေသးေတာ့ ပစၥည္း ေတြအကုန္ခ်။ ခ်ၿပီးေတာ့ တည္းခိုရာအခန္းေတြ အကုန္ လံုးပို႔။
ပို႔ၿပီးေတာ့ ေရေႏြးေလးေသာက္။ ေသာက္ၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္ဝင္းထဲလမ္းေလွ်ာက္ ဟိုလွည့္ ဒီလွည့္သြား၊ ခုနက ခရစၥတင္းေတာင္လို႔ေခၚတဲ့ ေရခဲေတြ ေဖြးေနတဲ့ ေတာင္ ႀကီးကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီး ျမက္ခင္းျပင္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ အဘိုးႀကီး ေရာက္လာတယ္။
ေရာက္လာၿပီးေတာ့ ''ဆရာေတာ္ မိုးလဲခ်ဳပ္ၿပီ၊ အခန္း ထဲၾကြပါေတာ့''တဲ့။ သူက လာေလွ်ာက္တယ္။ အခန္း ထဲမွာ ဟိတာ (ံနေအနမ)(Heater) လႊတ္ထားတယ္။ အပူဓာတ္ေတြ ေပးထားတယ္။
''ေကာင္းၿပီ ဒကာႀကီး။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ေသးတယ္''လုိ႔ သူ႔ကို စကားေျပာခ်င္တာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။

(အပုိင္း-၂၀)ေမွ်ာ္

Read more »